Relaties
alle pijlers
Wat doe ik verkeerd? Wat kan ik anders doen?
dinsdag 18 april 2023 om 09:40
Hallo allemaal,
Al langere tijd zit ik met een aantal dingen in onze relatie waarvan ik niet zo goed weet of het ‘normaal’ is, of ik iets verkeerd doe of anders moet doen, of het aan mij ligt. Ik heb helaas niet een fijne jeugd gehad, en geen echte andere relaties dan mijn huidige, dus kan dat niet vergelijken.
Dat ik mij schuldig voel, heeft er ook voor gezorgd dat ik het tot nu toe niet gedurfd heb om hier iets te schrijven. Iets met vuile was hang je niet buiten. Ik heb dit ook nooit echt met anderen gedeeld. Enerzijds omdat ik niet een groot vangnet heb, anderzijds omdat ik bang ben dat ze wat van hem vinden dan. Dat maakt ook dat ik het tot nu toe niet durfde te delen hier, omdat ik ook bang ben dat ik hier niet een goed beeld weergeef, het is natuurlijk maar één kant van het verhaal en maar één deel van onze relatie.
Ook ben ik me ervan bewust dat een aantal dingen vaag zijn, maar dat houd ik graag zo vanwege privacy.
. Het punt is dat hij soms erg boos kan zijn. (voorbeelden weggehaald ivm herkenning)
De manier waarop zijn boosheid geuit wordt wisselt, maar het gaat vaak gepaard met veel schreeuwen, mij uitschelden, spullen gooien (soms gericht op mij of gewoon een kant op), spullen kapot maken, dreigen (door dingen te zeggen of door fysiek tegenover me te staan als het ware). Hij is nog nooit echt fysiek naar mij toe geweest, op een keer een kleine/lichte duw na of spullen die me (zacht) raken. Ik denk dat er dagelijks wel iets is wat ik doe wat hem boos maakt, maar de heftigheid varieert. Het schreeuwen en schelden komt vrijwel altijd voor, de rest wisselt en gebeurt misschien wekelijks of maandelijks.
Wanneer ik probeer aan te geven dat ik hier last van heb of dat ik het niet oké vind (weggehaald ivm herkenning) . .
Voorbeeld weggehaald
Weggehaald
Wat kan ik nog doen? Op welke manier kan ik hem wel erkennen en ervoor zorgen dat hij zich niet zo hoeft te laten triggeren en zo naar mij toe te reageren? Ik zou zo graag willen dat het wel goed gaat, dat hij niet meer zo boos hoeft te worden en ik het gewoon goed kan doen. Ik voel me zo angstig telkens en ik weet niet meer hoe ik het telkens kan goed maken als niets lijkt te helpen?
*
Er is een nieuw topic geopend.
relaties/vervolg-op-wat-doe-ik-verkeerd ... #p34742565
*
Al langere tijd zit ik met een aantal dingen in onze relatie waarvan ik niet zo goed weet of het ‘normaal’ is, of ik iets verkeerd doe of anders moet doen, of het aan mij ligt. Ik heb helaas niet een fijne jeugd gehad, en geen echte andere relaties dan mijn huidige, dus kan dat niet vergelijken.
Dat ik mij schuldig voel, heeft er ook voor gezorgd dat ik het tot nu toe niet gedurfd heb om hier iets te schrijven. Iets met vuile was hang je niet buiten. Ik heb dit ook nooit echt met anderen gedeeld. Enerzijds omdat ik niet een groot vangnet heb, anderzijds omdat ik bang ben dat ze wat van hem vinden dan. Dat maakt ook dat ik het tot nu toe niet durfde te delen hier, omdat ik ook bang ben dat ik hier niet een goed beeld weergeef, het is natuurlijk maar één kant van het verhaal en maar één deel van onze relatie.
Ook ben ik me ervan bewust dat een aantal dingen vaag zijn, maar dat houd ik graag zo vanwege privacy.
. Het punt is dat hij soms erg boos kan zijn. (voorbeelden weggehaald ivm herkenning)
De manier waarop zijn boosheid geuit wordt wisselt, maar het gaat vaak gepaard met veel schreeuwen, mij uitschelden, spullen gooien (soms gericht op mij of gewoon een kant op), spullen kapot maken, dreigen (door dingen te zeggen of door fysiek tegenover me te staan als het ware). Hij is nog nooit echt fysiek naar mij toe geweest, op een keer een kleine/lichte duw na of spullen die me (zacht) raken. Ik denk dat er dagelijks wel iets is wat ik doe wat hem boos maakt, maar de heftigheid varieert. Het schreeuwen en schelden komt vrijwel altijd voor, de rest wisselt en gebeurt misschien wekelijks of maandelijks.
Wanneer ik probeer aan te geven dat ik hier last van heb of dat ik het niet oké vind (weggehaald ivm herkenning) . .
Voorbeeld weggehaald
Weggehaald
Wat kan ik nog doen? Op welke manier kan ik hem wel erkennen en ervoor zorgen dat hij zich niet zo hoeft te laten triggeren en zo naar mij toe te reageren? Ik zou zo graag willen dat het wel goed gaat, dat hij niet meer zo boos hoeft te worden en ik het gewoon goed kan doen. Ik voel me zo angstig telkens en ik weet niet meer hoe ik het telkens kan goed maken als niets lijkt te helpen?
*
Er is een nieuw topic geopend.
relaties/vervolg-op-wat-doe-ik-verkeerd ... #p34742565
*
moderatorviva wijzigde dit bericht op 12-06-2023 10:59
Reden: Notitie Moderator toegevoegd.
Reden: Notitie Moderator toegevoegd.
41.74% gewijzigd
zondag 23 april 2023 om 07:25
Realiseer je je dat de therapie pas écht soelaas gaat bieden op het moment dat je deze situatie verlaat? Al ga je er twee keer per week zitten praten, zolang je bij hem blijft, zal je buikpijn hebben. Dat is je lichaam dat alarm slaat. En dat zal nog veel groter alarm gaan slaan als je er niet naar luistert. Dan ben je nog verder van huis: als jij straks opgebrand thuis zit. Je lichaam weet allang hoe laat het is. Zoals het je vroeger waarschuwde, waarschuwt het je nu weer. Alleen toen, vroeger, kon je niet weg. Je was afhankelijk van de persoon of personen die jou dit aan deden. Je had geen keuze, je was te klein om voor jezelf te zorgen. Je had geen andere optie dan letterlijk stilzitten en de (letterlijke en figuurlijke) klappen vangen om te overleven. Dus dat deed je, zo heb je als kind voor jezelf gezorgd, want in je eentje redt je het als kind hoe dan ook natuurlijk niet.
Nu zit je in een soortgelijke situatie en doe je (onbewust, omdat je het zo geleerd hebt en omdat het je vroeger heeft gered) precies hetzelfde: het gedrag van de ander goed praten, jezelf schikken en blijven. De klappen vangen. Maar het is nu 30, 40 jaar later. Je bent niet meer klein en afhankelijk, je kunt voor jezelf zorgen, je hebt een keuze, je kunt weg. Tijd om je eigen overlevingsstrategie tegen het licht te houden en te kijken hoe het nu anders zou kunnen.
Nu zit je in een soortgelijke situatie en doe je (onbewust, omdat je het zo geleerd hebt en omdat het je vroeger heeft gered) precies hetzelfde: het gedrag van de ander goed praten, jezelf schikken en blijven. De klappen vangen. Maar het is nu 30, 40 jaar later. Je bent niet meer klein en afhankelijk, je kunt voor jezelf zorgen, je hebt een keuze, je kunt weg. Tijd om je eigen overlevingsstrategie tegen het licht te houden en te kijken hoe het nu anders zou kunnen.
zondag 23 april 2023 om 07:53
Dat snap ik niet, een van de kopregels is bijna letterlijk de titel van jouw topic:Jahallo222 schreef: ↑23-04-2023 07:29Ik heb het gelezen ja. Maar het voelt niet alsof het over mij gaat of over mijn man gaat. Sorry.
Het komt allemaal goed, als je je nog wat meer in hem inleeft
't Is al met al een heel gedoe
zondag 23 april 2023 om 07:56
Jahallo222 schreef: ↑23-04-2023 07:28Ik snap wat je zegt Meisje85. Maar het verlamd voelen, de angst dat ik het fout heb en voor wat er kan gebeuren, de schuld die ik voel voor mijn aandeel en schaamte maken dat ik absoluut niet weet wat nu wat is en wat ik moet doen.
Ik weet niet of het al eerder is langsgekomen, maar het kan helpend zijn om te lezen over relatieverslaving en codependentie: https://www.relatieverslaving.com/relat ... pendentie/
Hier wordt ook over het schuld- en schaamtegevoel geschreven waar je zo onder gebukt gaat: https://www.relatieverslaving.com/2017/ ... chaamte/#
urim wijzigde dit bericht op 23-04-2023 08:31
1.41% gewijzigd
zondag 23 april 2023 om 08:14
Ik las de OP en dacht: ik ken niet anders dan dit. Kom uit een gezin waarin dit dagelijkse realiteit was. Gevolg is dat ik nu een soort van immuun reageer hierop. Het doet me niets. Ik schrik er niet van zoals sommigen hier.
Wil je niet dat je kinderen geïnfecteerd raken met dit destructieve gedrag zul je dus in actie moeten komen. Niet jij bent boosdoener. Jij bent wel degene die mede verantwoordelijk is voor de oplossing.
Wil je niet dat je kinderen geïnfecteerd raken met dit destructieve gedrag zul je dus in actie moeten komen. Niet jij bent boosdoener. Jij bent wel degene die mede verantwoordelijk is voor de oplossing.
zondag 23 april 2023 om 08:25
Ook dit is herkenbaar. Pa verweet ma dat hij geen band met mij had. Terwijl ik ogen en oren in mijn kop had.Jahallo222 schreef: ↑22-04-2023 19:36Maar ik probeer juist mijn kind te beschermen door erbij te zijn. Ik vang alles op. En nogmaals, hij gedraagt zich absoluut niet zo naar ons kind toe!
Sterker nog, kind trekt momenteel veel meer naar mij toe en wijst man soms af. Hij vindt dat dat mijn schuld is. Dat ik door mijn gedrag ervoor zorg dat hun relatie zo is.
Nu ik volwassen ben en zelf moeder ben weet ik dat de rol die ma had niet klein was. Zij had de teugels in handen om de situatie te wijzigen. Dat deed ze niet. Ze bleef uit angst of onmacht of twijfel bij hem. En tegelijkertijd riep ze voortdurend dat zij de “klappen” voor me opving. Ik neem haar dit niet in dank af. Mijn jeugd is klote geweest. Mijn toekomst voorgoed verstoord geraakt en de gevolgen zijn nog steeds dagelijks aanwezig.
Contact heb ik inmiddels met beiden niet meer. Ik moet en wil die balast niet meer in mijn leven.
Overigens zit slachtoffergedrag mede hierdoor enorm in mijn allergie.
zondag 23 april 2023 om 08:29
Dankjewel. Zal dit lezen.urim schreef: ↑23-04-2023 07:56Ik weet niet of het al eerder is langsgekomen, maar het kan helpend zijn om te lezen over relatieverslaving en codependentie:
Hier wordt ook over het schuld- en schaamtegevoel geschreven waar je zo onder gebukt gaat: https://www.relatieverslaving.com/2017/ ... chaamte/#
zondag 23 april 2023 om 08:31
Jij kunt verschil maken. Voor jezelf en voor je kind.Jahallo222 schreef: ↑23-04-2023 08:28Wat een nare en heftigen situatie. Het raakt me wat je zegt. Want ik heb het zelf ook enigszins zo ervaren en ik wil dit absoluut niet voor mijn kind.
zondag 23 april 2023 om 08:56
Weet je, huiselijk geweld gaat vaak generatie op generatie door. Jij had een onveilige thuis omgeving, jouw ouders waarschijnlijk ook als kind en jouw kind heeft een een onveilige omgeving. Dit kan steeds doorgaan tot een ouder opstaat en zegt "ik wil die niet voor mijn kind en voor mijzelf". Deze ouder doorbreekt echt iets wat voorgaande ouders niet gelukt is.Jahallo222 schreef: ↑23-04-2023 08:28Wat een nare en heftigen situatie. Het raakt me wat je zegt. Want ik heb het zelf ook enigszins zo ervaren en ik wil dit absoluut niet voor mijn kind.
JIj kunt die ouder zijn die voorkomt dat je kind later ook weer terecht komt in een relatie met huiselijk geweld.
zondag 23 april 2023 om 08:57
Gek dat er nog steeds vrouwen bestaan die mishandeling nog steeds met liefde verwarren.
Die denken als ik mij nog meer onderdanig opstel dan houdt hij op met mishandelen en krijg ik misschien een aai over mij bol.
En dat de kinderen die ze hebben dit als voorbeeld meekrijgen als ze eenmaal volwassen zijn en zelf aan een relatie beginnen.
Maar goed ze houdt zoveel van hem.
Die denken als ik mij nog meer onderdanig opstel dan houdt hij op met mishandelen en krijg ik misschien een aai over mij bol.
En dat de kinderen die ze hebben dit als voorbeeld meekrijgen als ze eenmaal volwassen zijn en zelf aan een relatie beginnen.
Maar goed ze houdt zoveel van hem.
zondag 23 april 2023 om 09:16
Mijn jeugd was er eentje van op eieren lopen. Mijn vader was enorm sfeerbepalend, zo mochten we als kind bijvoorbeeld aan tafel niet praten want dan werd papa boos. Mijn moeder was compleet ondergeschikt aan mijn vader. Rond mijn achtste gingen mijn ouders uit elkaar op initiatief van mijn moeder en dat was zo’n bevrijding. Er mocht weer gelachen worden, er kwam lucht, iedereen bloeide op. Behalve mijn vader, die vond en vindt nog steeds dat mijn moeder hem toen kapot heeft gemaakt. Ik ging elke twee weken nog wel naar hem toe maar dat was zo’n belasting dat ik op den duur als puber automutileerde en in de psychiatrie terecht kwam. Uiteindelijk heb ik het contact met hem tijdelijk verbroken maar ook nu is dat nog altijd heel moeizaam.
Ik heb nog altijd last van mijn jeugd, ook in mijn eigen relatie, in mijn werk en vooral qua zelfbeeld. Ik zou mijn eigen kinderen daarvoor willen behoeden. Zelfs al wordt er niet daadwerkelijk geweld gebruikt, de dreiging en de sfeer in huis heeft zo’n enorme impact op kinderen.
Ik heb nog altijd last van mijn jeugd, ook in mijn eigen relatie, in mijn werk en vooral qua zelfbeeld. Ik zou mijn eigen kinderen daarvoor willen behoeden. Zelfs al wordt er niet daadwerkelijk geweld gebruikt, de dreiging en de sfeer in huis heeft zo’n enorme impact op kinderen.
zondag 23 april 2023 om 09:29
Kijk aan.Jahallo222 schreef: ↑23-04-2023 07:23Jawel, ik denk dat ik dat deels wel zie. Het laatste wat je zegt is trouwens iets wat ik de laatste paar dagen wel iets meer zie soms. Ik vroeg me wel vaker af hoe ik sommige dingen nou eigenlijk had kunnen weten inderdaad.
Helemaal gek blijk je niet te zijn, zie je wel?
Het is een mindfuck waar hij je graag in wil laten blijven om lekker in te dwalen. Want zolang jij daarmee bezig bent, zolang heeft hij het rijk alleen en kan hij doen en laten wat hij maar wil. Want jij loopt te dwalen en probeert te snappen wat er eigenlijk allemaal gebeurt.
Kun je vandaag met je kind samen een leuke dag maken? Samen eropuit? En man zijn rust gunnen na een zware week? Dan heb jij de hele dag even geen knoop in je maag.
En als je nu in de paniek schiet van dit voorstel en alleen nog maar denkt op welke vreselijke manieren hij kan reageren, voor, tijdens en na.... Dan hoop ik dat je weer een beetje meer beseft dat dit absoluut ongezond is en niet passend in een relatie.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
zondag 23 april 2023 om 09:42
Wat jammer en onnodig deze reactie. Dat je je hier niet in kunt inleven, maar zo reageren op iemand die zich zo kwetsbaar opstelt. Die om hulp en begrip vraagt maar nog niet weet hoe. Die in een ontzettend moeilijke situatie zit waarbij dingen voor haar duidelijk worden.
Ik hoop dat je je reactie weg haalt. Het is niet helpend.
zondag 23 april 2023 om 09:59
Heel goed dat je dit al ziet!Jahallo222 schreef: ↑23-04-2023 08:28Wat een nare en heftigen situatie. Het raakt me wat je zegt. Want ik heb het zelf ook enigszins zo ervaren en ik wil dit absoluut niet voor mijn kind.
Steeds een stapje verder. Het is ook moeilijk. Maar je bent er wel mee bezig!!!
Het is zoals het is
zondag 23 april 2023 om 10:37
Dit vind ik een hele krachtige posthanke321 schreef: ↑22-04-2023 22:46Positie van het kind is idd een belangrijke. Maar vooral dat jij gaat zien dat je verantwoordelijkheid daarin draagt. Voorkom in schuld en schaamte terecht te komen en derhalve in inertie (verstarren/niet in beweging komen).
Ga terug naar je waarnemen. Ga terug naar wie jij bent en wat jij wil, niet wil en kan. Ga naar je iegen waarden en normen ipv een bully naar de ogen te kijken en jezelf daarbij te verliezen.
Lieve jahallo, misschien geeft het jou ook ruimte om vanuit jouw positie als moeder te beredeneren. En niet alleen ruimte, maar ook kracht. Met daarin de belangrijkste vraag besloten, hoe jij de beste moeder kan zijn voor jouw kindje. Wat zijn daarvoor de voorwaarden en zijn die voorwaarden haalbaar in je huidige situatie met je partner?
zeedier wijzigde dit bericht op 30-04-2023 11:38
Reden: Herkenbaarheid
Reden: Herkenbaarheid
42.36% gewijzigd
zondag 23 april 2023 om 10:43
Precies. Jij kunt bepalen of je kind uít de onveilige omgeving wordt gehaald door jou, of dat je het een zelfde toekomst gunt als je nu zelf hebt.Dahlia74 schreef: ↑23-04-2023 08:56Weet je, huiselijk geweld gaat vaak generatie op generatie door. Jij had een onveilige thuis omgeving, jouw ouders waarschijnlijk ook als kind en jouw kind heeft een een onveilige omgeving. Dit kan steeds doorgaan tot een ouder opstaat en zegt "ik wil die niet voor mijn kind en voor mijzelf". Deze ouder doorbreekt echt iets wat voorgaande ouders niet gelukt is.
JIj kunt die ouder zijn die voorkomt dat je kind later ook weer terecht komt in een relatie met huiselijk geweld.
Ik vind het verdrietig dat je in deze situatie zit, maar ik vind ook dat je je verantwoordelijkheid moet nemen voor je kind door het een veilige omgeving te bieden. Doe je dit niet, dan ben je net zo verantwoordelijk voor diens onveiligheid als je partner.
zondag 23 april 2023 om 11:00
Lieve jahallo, weet dat kinderen heel gevoelig zijn. Maar kinderen waar de thuissituatie onveilig is of onveilig voelt, nog veel gevoeliger zijn. Ze voelen feiloos de negatieve energie aan en reageren daarop, zoals kinderen doen. Bijvoorbeeld door de negatieve ouder af te wijzen door meer toe te trekken naar de ouder die niet goed behandeld wordt. Op die manier probeert jouw kindje nu al voor jou te zorgen. En een kind die voor zijn of haar ouder moet zorgen, kan zich niet ontwikkelen als een normaal kind. Het kind leert niet dat het leven veilig, vreugdevol, liefdevol en fijn is. En dat heeft ontzettend grote gevolgen voor zijn of haar toekomst, relaties en geestelijk/emotioneel welbevinden. En lieve schat, dit weet jij, want zo is het bij jou ook gegaan. Je bent hierin niks verschuldigd naar jouw partner, dat je niet eerder een grens hebt aangegeven of iets dergelijks. Want het is duidelijk dat jij daar geen veilige ruimte voor hebt. Je bent vrij om altijd, op elk moment, te mogen zeggen; dit is geen basis om een kind op te voeden. En daar naar te handelen. Dat mag jij doen, want jij bent in de eerste plaats moeder.
zondag 23 april 2023 om 11:04
Nee er zijn geen instanties ingeschakeld, ik was hier ook ontzettend bang voor. Maar mijn therapeut vond dit niet nodig; zij gaf aan alle vertrouwen in mij als moeder te hebben.
zeedier wijzigde dit bericht op 30-04-2023 11:39
39.10% gewijzigd
