Wat doe ik verkeerd? Wat kan ik anders doen?

Hij had je toen je hoogzwanger was in de watten moeten leggen. Extra verwennen want jij droeg het kind van jullie samen en dat vraagt wat van je lijf!

In plaats daarvan werd hij boos omdat het hem niet aanstond dat je ff wat minder kon, lichamelijk en mentaal.

BlaBla schreef: ↑

23-04-2023 12:31

Nou ja, je laatste bericht zegt meer dan 1000 woorden. De vader van jou kind is een schoft, een klootzak, een egoïst. Ik schat in, maar ik ben geen specialist, dat er een flinke diagnose op hem van toepassing is. Hij is niet goed bij zijn hoofd. Helaas bestaan dit soort mensen en nemen zij elke kans die ze pakken kunnen om een ander met de grond gelijk te maken.

Let wel…en daarmee geef ik jou niet de schuld…..ze nemen elke kans die ze pakken kunnen. Die kansen zijn er dus, worden ze gegeven. Pas als jij zegt: STOP! Zal hij jou niet of minder gaan kunnen raken. Daar moet jij wel zelf voor in actie komen. Dat doet een ander niet voor jou. En voor jou kind moet ook jij het doen. Een ander red jouw kind niet.

De voorbeelden komen bijna een op een overeen met mijn ervaringen en mijn ex heeft inderdaad jaren later een diagnose gekregen. Die draagt hij met trots overigens, en hij maakt dit bijna als een nieuwe competentie naast zijn overige geweldige persoonlijkheid. Ik vermoed dat mijn ex echt niet bewust erop uit was om iemand de vernieling in te helpen, hij is er gewoon heel erg van overtuigd dat hij de beste is, een zwaarder leven heeft dan wie dan ook, en iedereen gek is behalve hij.
(Ik mocht als hoogzwangere niet eens in mijn eigen bed liggen omdat ik snurkte en er vaak uit moest. Lag op een matrasje op de grond in de babykamer, was dus elke keer een hele klus om overeind te komen om drie keer per nacht naar de wc te gaan, sluipend).

Meis, lees dat eens terug en doe alsof een ander dat geschreven heeft.
Wat zou jij een vriendin adviseren die dat jou zou vertellen?
Wat zou je doen als je kind naar je toe kwam met dat verhaal?

Als m'n dochter met zo'n verhaal aan komt later dan demp ik m'n vijver. Met hem onderin.

Ik wou dat ik je kon helpen. Adres geven waar ik destijds een half jaar gewoond heb. Waar ik de opslag voor m'n spullen gehuurd heb. Wat je kan regelen via de belastingdienst.

Mijn ex is een engel vergeleken met jouw toekomstige ex.

De scheldwoorden die hij gebruikt......

Vind jij dit getuigen van respect TO?

Je relatie is onveilig. Je kind groeit in een verziekte omgeving op. Maakt het dan nog heel veel uit wie de grootste kronkel heeft? Het is toch zo duidelijk als wat dat jullie niet werken en jullie samen geen veilige basis voor jullie kind kunnen bieden?


Eerder schreef je in reactie op Hagelslagjes: ik weet het. Ik was dat kind. Altijd op mijn hoede, geslagen worden, zien hoe de anderen klappen kregen, de schuld krijgen van alles, geen emoties tonen. Niet thuis willen zijn, maar me ook schuldig voelen daarover.

Is dat wat je wil voor je kind? Want dat is wat je kind nu krijgt. Dat er niet (of 'slechts lichtjes') geslagen wordt maakt echt geen verschil voor het innerlijk van je kind hoor. Jouw kind krijgt al vanuit de buik dag in dag uit alle spanningen mee. Alle onveiligheid. Al het geschreeuw. Jouw kind gaat later zeggen wat jij hierboven zegt over jouw eigen jeugd. Laat dat even heel goed indalen.

TO, al gedraag je je pleasend en afhankelijk en zeg je gekke dingen (waarvan ik bij alles denk dat het allemaal wel meevalt) dan nóg heeft hij niet het recht om zo met je om te gaan.

En van de dingen die hij tegen je heeft gezegd voor en na de bevalling krijg ik het oprecht koud. Dit is niet hoe een man met zijn vrouw mag omgaan. Echt niet, nooit!

Na alles gelezen te hebben wil ik graag mijn ervaring delen, wie weet heb je daar iets aan. Ik snap jou wel denk ik, met het schuldgevoel. Ik had dat ook altijd.

Toen ik als kind ooit aan een ander kind vertelde dat ik thuis zo werd geslagen vond ze dat mishandeling en dat ik dat moest melden. Daar schrok ik wel van. Mishandeling? dat vond ik echt heel heftig en onzin. Ik had het er immers toch zelf naar gemaakt? Ik kon goed reflecteren op eigen gedrag en ik zag in dat ik zelf ook niet perfect was en soms echt vervelend. En als je vervelend bent moet je gestraft worden. Daarnaast zouden instanties de situatie niet begrijpen. Ik voelde me schuldig dat ik nu meteen zo'n beeld had geschetst van mijn ouders, die toch vast ook zoveel te stellen hadden met mij. En dan ook nog dit.

Als kind schaamde ik me al voor mijn bestaan. Ik was inadequaat, ontoereikend, niet zo sterk en goed als anderen. Uiteindelijk kreeg ik later een relatie met dezelfde patronen als jij en veel vrouwen die hier schrijven. Hun verhalen lezen gaf zoveel herkenning en toch vond ik dat mijn situatie anders was.
Immers, deze mensen op het forum, die kennen mij niet. Denken misschien dat ik zo'n heilige ben, maar ik heb zelf toch ook zo wel m'n aandeel. Soms denk ik ook nare dingen, die niemand weet. Ben ik berekenend. Ik snap ook dat zo'n relatie voor ánderen echt niet oké is, want zij verdienen beter. Ik wilde zo graag ook zo'n persoon zijn die beter verdient, en daarvoor moest ik vast nog heel veel aan mezelf veranderen.

Wat ik eigenlijk wilde overbrengen destijds aan dat kind was een situatie die niet bestond: help ik word <insert mishandeling> maar het is geen mishandeling want mijn eigen schuld hoor! Die gaan mensen niet begrijpen. Soms denk ik nog wel eens: ik zou die reclame tegen kindermishandeling willen verbeteren door erbij te laten zetten: het is ook mishandeling "als je het verdient hebt". Want ik dacht dat het daarom dus niet op mij van toepassing was. In mijn hoofd was het pas mishandeling als iemand vanuit het niets gaat schreeuwen/schelden/slaan/dreigen/met spullen gooien naar een engelachtig persoon die niks deed. En dat is 't m nou net. In het echt gebeurd er altijd wel wat en voila, zo is er altijd een verklaring daarna waarom het jouw schuld is. Het onderbelichte punt is nou juist dat onder geen enkele omstandigheid dit in orde is, wat die dekzwabber daarna ook aanvoert. Nooit, einde discussie.

Uiteindelijk geloofde ik alles wat de ander zegt en viel ik mezelf keihard af. Eigenlijk ging dat hele probleem van die relatie helemaal niet zozeer over hem, maar over mij. Wat vind ik dat ik verdiend heb? Hoe lang moet ik nog boeten voor mijn verborgen slechtheid, die alleen hij kan zien? In die zin voelde ik me soms ook juist gezien door hem. Ondanks alles bleef hij dan toch nog bij mij. Ik kon wel weg gaan, maar dan was ik nog steeds een waardeloos en slecht persoon maar dan ergens anders, zonder dat iemand het goed kon zien.

Misschien zit ik er helemaal naast, maar ik denk dus dat het 'm ook voor jou zit in hoe je over jezelf denkt en wat jij verdient. En jij verdient beter, echt. Ook als je soms stom bent. Het boek "als hij maar gelukkig is" werd op het forum aangeraden en was voor mij de start van een prachtige verandering. Doreia* ook heel erg bedankt je hebt me erg geholpen met je posts. Het werd een lang maar super waardevol proces waarin ik mezelf weer terug vond en weer van mezelf hou. Ik wens dat jou, lieve Jahallo222, ook toe.

Via bol.com kan je hem als e-book kopen.

Jahallo222 schreef: ↑

23-04-2023 14:21

Ja vast ontzettend raar en verknipt allemaal. Maar ik doe ook zoveel niet goed, niet normaal en vast ook raar. Gezien mijn opgroeien heb ik vast ook genoeg rare kronkels die me zo afhankelijk, pleasend en als een kreng laten gedragen.

Jij een kreng?! Wat een vreselijke, afschuwelijke, akelige man heb jij! Wat een idioot, compleet verknipt persoon is hij! Lees je posts nog eens door en denk dan dat een vriendin van je dat zou schrijven, wat zou je vinden?

x

Hoe hij deed rond je bevalling....
Is de verloskundige of de kraamhulp nooit wat opgevallen?
Hebben zij niet gezegd (in zijn bijzijn) dat je rustig aan moest doen? Heb je er geen fysieke klachten aan overgehouden?

Wat ik me afvraag, iemand die jou zo behandelt, je de meest vreselijke dingen toewenst, vind je dat nog steeds een aantrekkelijke man? Ik ken jouw man natuurlijk niet, maar alleen al de voorbeelden die je geeft schetsen mij een beeld van een heel zielig ventje met een enorm complex, heel onaantrekkelijk. Ik kan me niet zo goed voorstellen dat je niet enorm afknapt op zo’n man, dat je nog oprecht van hem kunt houden.

TO, je vult elke kutactie van man aan met een vergoelijking (snap ik ook, dat was ook niet leuk van mij, ik ben ook niet perfect, etc.). Als je er zoveel bij moet verzinnen om het gedrag recht te breien klopt er iets niet. Want de meesten mensen straffen hun vrouw/partner niet.

Laat die vent eens over zichzelf heen stappen. Doe even normaal zeg! Dan ga je mee naar een uitje met je kind omdat je dat persé wil, en dan is het druk. Nou, jammer dan, zet je er maar overheen, we zijn hier niet voor jou, kerel. Dan doet je vrouw eens een keer iets niet naar je zin, een normaal persoon lacht erom en haalt zijn schouders op. Volgende keer beter. Echt gestoord om dat een ander zó te verwijten.

Ik snap je angst, je kent immers alleen maar dit. En dat al je hele leven. Ik snap dat je niet weet waar te beginnen, ik snap je angst voor het grote onbekende.

Jouw kind is al vanaf zijn geboorte geconfronteerd met hetzelfde gedrag als jouw ouders deden. Alleen jij kan dit doorbreken om uiteindelijk een gelukkig leven voor jouw kind te maken.

Dit wil je niet voor jou kind
Toch ?

Jahallo222 schreef: ↑

23-04-2023 16:17

Ik snap wat je zegt, maar stel iemand zou continu dat soort dingetjes niet naar je zin doen? Dan kan dat toch zo'n reactie oproepen?

Nee

Dan maak je t uit.

Maar niets is n rede om iemand zo te behandelen.