Relaties
alle pijlers
Wat doe ik verkeerd? Wat kan ik anders doen?
dinsdag 18 april 2023 om 09:40
Hallo allemaal,
Al langere tijd zit ik met een aantal dingen in onze relatie waarvan ik niet zo goed weet of het ‘normaal’ is, of ik iets verkeerd doe of anders moet doen, of het aan mij ligt. Ik heb helaas niet een fijne jeugd gehad, en geen echte andere relaties dan mijn huidige, dus kan dat niet vergelijken.
Dat ik mij schuldig voel, heeft er ook voor gezorgd dat ik het tot nu toe niet gedurfd heb om hier iets te schrijven. Iets met vuile was hang je niet buiten. Ik heb dit ook nooit echt met anderen gedeeld. Enerzijds omdat ik niet een groot vangnet heb, anderzijds omdat ik bang ben dat ze wat van hem vinden dan. Dat maakt ook dat ik het tot nu toe niet durfde te delen hier, omdat ik ook bang ben dat ik hier niet een goed beeld weergeef, het is natuurlijk maar één kant van het verhaal en maar één deel van onze relatie.
Ook ben ik me ervan bewust dat een aantal dingen vaag zijn, maar dat houd ik graag zo vanwege privacy.
. Het punt is dat hij soms erg boos kan zijn. (voorbeelden weggehaald ivm herkenning)
De manier waarop zijn boosheid geuit wordt wisselt, maar het gaat vaak gepaard met veel schreeuwen, mij uitschelden, spullen gooien (soms gericht op mij of gewoon een kant op), spullen kapot maken, dreigen (door dingen te zeggen of door fysiek tegenover me te staan als het ware). Hij is nog nooit echt fysiek naar mij toe geweest, op een keer een kleine/lichte duw na of spullen die me (zacht) raken. Ik denk dat er dagelijks wel iets is wat ik doe wat hem boos maakt, maar de heftigheid varieert. Het schreeuwen en schelden komt vrijwel altijd voor, de rest wisselt en gebeurt misschien wekelijks of maandelijks.
Wanneer ik probeer aan te geven dat ik hier last van heb of dat ik het niet oké vind (weggehaald ivm herkenning) . .
Voorbeeld weggehaald
Weggehaald
Wat kan ik nog doen? Op welke manier kan ik hem wel erkennen en ervoor zorgen dat hij zich niet zo hoeft te laten triggeren en zo naar mij toe te reageren? Ik zou zo graag willen dat het wel goed gaat, dat hij niet meer zo boos hoeft te worden en ik het gewoon goed kan doen. Ik voel me zo angstig telkens en ik weet niet meer hoe ik het telkens kan goed maken als niets lijkt te helpen?
*
Er is een nieuw topic geopend.
relaties/vervolg-op-wat-doe-ik-verkeerd ... #p34742565
*
Al langere tijd zit ik met een aantal dingen in onze relatie waarvan ik niet zo goed weet of het ‘normaal’ is, of ik iets verkeerd doe of anders moet doen, of het aan mij ligt. Ik heb helaas niet een fijne jeugd gehad, en geen echte andere relaties dan mijn huidige, dus kan dat niet vergelijken.
Dat ik mij schuldig voel, heeft er ook voor gezorgd dat ik het tot nu toe niet gedurfd heb om hier iets te schrijven. Iets met vuile was hang je niet buiten. Ik heb dit ook nooit echt met anderen gedeeld. Enerzijds omdat ik niet een groot vangnet heb, anderzijds omdat ik bang ben dat ze wat van hem vinden dan. Dat maakt ook dat ik het tot nu toe niet durfde te delen hier, omdat ik ook bang ben dat ik hier niet een goed beeld weergeef, het is natuurlijk maar één kant van het verhaal en maar één deel van onze relatie.
Ook ben ik me ervan bewust dat een aantal dingen vaag zijn, maar dat houd ik graag zo vanwege privacy.
. Het punt is dat hij soms erg boos kan zijn. (voorbeelden weggehaald ivm herkenning)
De manier waarop zijn boosheid geuit wordt wisselt, maar het gaat vaak gepaard met veel schreeuwen, mij uitschelden, spullen gooien (soms gericht op mij of gewoon een kant op), spullen kapot maken, dreigen (door dingen te zeggen of door fysiek tegenover me te staan als het ware). Hij is nog nooit echt fysiek naar mij toe geweest, op een keer een kleine/lichte duw na of spullen die me (zacht) raken. Ik denk dat er dagelijks wel iets is wat ik doe wat hem boos maakt, maar de heftigheid varieert. Het schreeuwen en schelden komt vrijwel altijd voor, de rest wisselt en gebeurt misschien wekelijks of maandelijks.
Wanneer ik probeer aan te geven dat ik hier last van heb of dat ik het niet oké vind (weggehaald ivm herkenning) . .
Voorbeeld weggehaald
Weggehaald
Wat kan ik nog doen? Op welke manier kan ik hem wel erkennen en ervoor zorgen dat hij zich niet zo hoeft te laten triggeren en zo naar mij toe te reageren? Ik zou zo graag willen dat het wel goed gaat, dat hij niet meer zo boos hoeft te worden en ik het gewoon goed kan doen. Ik voel me zo angstig telkens en ik weet niet meer hoe ik het telkens kan goed maken als niets lijkt te helpen?
*
Er is een nieuw topic geopend.
relaties/vervolg-op-wat-doe-ik-verkeerd ... #p34742565
*
moderatorviva wijzigde dit bericht op 12-06-2023 10:59
Reden: Notitie Moderator toegevoegd.
Reden: Notitie Moderator toegevoegd.
41.74% gewijzigd
woensdag 19 april 2023 om 18:28
Ik weet nog dat toen ik net met mijn man samen was, ik was toen nog niet zo lang bij die ene ex weg, ik nog een hele tijd schrok als ik even iets kwijt was, of het verkeerde had gekocht, of iets liet vallen, of iets fout deed bij het koken, omdat ik gewoon gewend was dat daar gescheld, gedreig of erger uit voortkwam. Dat je een partner kon hebben die daar gewoon om kon lachen of zijn schouders over op kon halen, zat toen echt niet in mijn systeem.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 19 april 2023 om 18:31
Susan schreef: ↑19-04-2023 18:28Ik weet nog dat toen ik net met mijn man samen was, ik was toen nog niet zo lang bij die ene ex weg, ik nog een hele tijd schrok als ik even iets kwijt was, of het verkeerde had gekocht, of iets liet vallen, of iets fout deed bij het koken, omdat ik gewoon gewend was dat daar gescheld, gedreig of erger uit voortkwam. Dat je een partner kon hebben die daar gewoon om kon lachen of zijn schouders over op kon halen, zat toen echt niet in mijn systeem.
Hoe lang duurde het voordat het uit jouw systeem was een beetje?
woensdag 19 april 2023 om 18:33
Ik begrijp gewoon oprecht niet dat als je in zo’n relatie zit, dat je dan blijft? En dat is puur onwetendheid van mijn kant, want ik heb me (gelukkig) nooit in zo’n relatie bevonden.
Dus vanuit mijn perspectief zeg ik dan: ga je zaken regelen en als je dat gedaan hebt, toedeledokie met je geschreeuw.
Maar goed nogmaals, misschien is dat inderdaad niet helpend, maarja wat dan wel? Ze gaat het toch zelf moeten zien en doen.
Dus vanuit mijn perspectief zeg ik dan: ga je zaken regelen en als je dat gedaan hebt, toedeledokie met je geschreeuw.
Maar goed nogmaals, misschien is dat inderdaad niet helpend, maarja wat dan wel? Ze gaat het toch zelf moeten zien en doen.
woensdag 19 april 2023 om 18:41
Soms stammen dingen al uit de vroege jeugd en is er in eerste instantie gewoon een ander beeld over wat überhaupt wel en niet normaal is in een relatie. Ofwel omdat je als kind ook zo bent behandeld, ofwel omdat je ouders onderling zo met elkaar omgingen.l2l89 schreef: ↑19-04-2023 18:33Ik begrijp gewoon oprecht niet dat als je in zo’n relatie zit, dat je dan blijft? En dat is puur onwetendheid van mijn kant, want ik heb me (gelukkig) nooit in zo’n relatie bevonden.
Dus vanuit mijn perspectief zeg ik dan: ga je zaken regelen en als je dat gedaan hebt, toedeledokie met je geschreeuw.
Maar goed nogmaals, misschien is dat inderdaad niet helpend, maarja wat dan wel? Ze gaat het toch zelf moeten zien en doen.
Dan moet dus eerst langzaam het besef indalen; dit is niet oké. Voor die tijd probeert iemand de schade te beperken door het eigen gedrag aan te passen.
woensdag 19 april 2023 om 18:42
Nee, dit is zeker niet helpend. Alleen maar bevestigend van wat partner je al de hele tijd voorspiegelt. Het is jouw schuld.Rooss4.0 schreef: ↑19-04-2023 18:15Wat ik me afvraag hè?
TO voelt zich al zo ontzettend schuldig. Zijn deze postings echt helpend? Ik heb nooit in een dusdanige situatie gezeten dus ik weet het echt niet.
Hebben de vrouwen die wél in deze situatie hebben gezeten baat gehad bij het feit dat anderen ze wezen op wat ze hun kind(eren) aandeden door te blijven?
Of vergrootte het het schuldgevoel alleen maar waardoor je nóg verder verstarde?
Je zit al in de schop hoek. En dan hoor je dat JIJ degene bent die anderen nóg meer pijn doet.
Terwijl je het al zo goed probeert te doen.
Komt er nog een schuldgevoel bovenop. En doe je het blijkbaar nog steeds niet goed.
Je betrekt al ALLES wat er mis is op jezelf. Dus dan dit ook. En je vóelt je al schuldig. En nu dus nóg meer.
'Zie je wel, ik deug niet. Nergens voor. Wie zit er nu nog op me te wachten.'
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 19 april 2023 om 18:42
Dat begrijp ik wel hoor. Ik ben heus geen doetje, nooit geweest, hoogopgeleid, goede baan, mondje klaar, en ik heb toch ruim tien jaar in zo’n relatie gezeten. Het is echt die kikker in het kokende water. Het begint met iets kleins, nou ja in mijn geval waren we net een paar maanden samen toen hij de spiegel van mijn auto eraf sloeg omdat ik boos weg ging of zo. Ik weet niet waarom ik er toen niet direct een punt achter heb gezet. Kennelijk vond ik dat eerder anders en temperamentvol dan bedreigend. Het was in het begin ook niet vaak, maar er gingen vaak wel dingen stuk. Aan de andere kant was hij soms ook echt wel lief, slim en enorm grappig. Nog steeds kan ik met bijna niemand zo lachen als met hem, maar ik weet nu wel hoe het er achter zijn voordeur aan toe gaat. Vanaf het moment dat we uit elkaar waren heeft hij overigens nooit een onvertogen woord tegen me gesproken. Hij is heel voorkomend en beleefd, ik denk omdat ik dus niet meer een dichtbij persoon ben maar een verre ‘vreemde’ waar je je dus wel tegen moet gedragen. Plus dat ik anders direct verbaal terugsla natuurlijk, nu wel.l2l89 schreef: ↑19-04-2023 18:33Ik begrijp gewoon oprecht niet dat als je in zo’n relatie zit, dat je dan blijft? En dat is puur onwetendheid van mijn kant, want ik heb me (gelukkig) nooit in zo’n relatie bevonden.
Dus vanuit mijn perspectief zeg ik dan: ga je zaken regelen en als je dat gedaan hebt, toedeledokie met je geschreeuw.
Maar goed nogmaals, misschien is dat inderdaad niet helpend, maarja wat dan wel? Ze gaat het toch zelf moeten zien en doen.
woensdag 19 april 2023 om 18:43
Voor mij net zo, daarom ben ik ook zeer terughoudend in mijn reacties en adviezen. Ik weet wat een gezonde relatie is, ik weet wat ik waard ben en hoe ik behandeld wil worden maar ik weet dat het voor anderen anders kan zijn.
Ik denk wél te weten dat een vrouw die al op de grond ligt niet nagetrapt hoeft te worden. En zo lijk ik de postings met strekking: "kijk wat je je kind aandoet" wel een beetje te lezen.
TO is ook vanuit haar kind zijn ervaringsdeskundige dus ik denk zomaar dat ze dit zelf ook weet. Ze kan er alleen nog niet naar acteren omdat ze nog in de "het valt allemaal wel mee" fase zit.
.
woensdag 19 april 2023 om 18:47
Omdat het een heel langzaam verhaal is waarin dit ontstaat.l2l89 schreef: ↑19-04-2023 18:33Ik begrijp gewoon oprecht niet dat als je in zo’n relatie zit, dat je dan blijft? En dat is puur onwetendheid van mijn kant, want ik heb me (gelukkig) nooit in zo’n relatie bevonden.
Dus vanuit mijn perspectief zeg ik dan: ga je zaken regelen en als je dat gedaan hebt, toedeledokie met je geschreeuw.
Maar goed nogmaals, misschien is dat inderdaad niet helpend, maarja wat dan wel? Ze gaat het toch zelf moeten zien en doen.
Achteraf zie je alles en hoe het gaat. Vooraf is het helemaal niet duidelijk.
Op een eerste date zei mijn ex: Ik kan er echt niet tegen als iemand spruitjes maakt. Daar word ik woest van gewoon, zo goor is dat.
En dan denk je: oke, zal wel.
Tot je eens zin in spruitjes hebt en het op tafel zet.
En hij dan compléét uit zijn plaat gaat, de spruitjes van tafel raust en woedend wegstampt en je een dikke verwensing naar het hoofd slingert.
En dan ga je daar hevig geschrokken achteraan.
En dan zegt hij: Ik heb je nog godverdegodver vertéld dat ik woest word van spruitjes! Je deed het erom!!!!
Nee, nee, sorry, excuus. Ik was het vergeten! Sorry x 1000. Ik zal het niet meer doen.
En zo zijn de spruitjes voor altijd van het menu geschrapt.
Heb je je excuses gemaakt. Ligt het aan jou. En denk je geen enkele seconde na over dat zijn gedrag totaal uit proportie is.
En de volgende keer is er iets met het verkeerd om leggen van het bestek.
En zal je voortaan zorgen dat het bestek goed ligt. Beloofd.
En daarna zul je beloven nooit meer....
En dan altijd.....
Want elke keer ben je gewaarschuwd voor triggers van hem. Alleen die triggers zijn totaal onvoorspelbaar. Dus denk je gewoon dat jij moet zorgen hem niet te triggeren, want dan komt het wel goed.
En nooit, nooit, nooit, nooit komt het in je op om het gedrag over die triggers te bespreken, want die triggers overkomen hem. En dat is natuurlijk reuze zielig. Want hij heeft een slechte jeugd gehad. Geen voorbeeld.
Och, maar ik kan je wel helpen! Ik help je om je triggers tegen te gaan. Wij samen tegen de wereld! We kunnen het. Ik help je. Ik laat je niet vallen.
En dan zit je er tot je nek toe in en kun je niet meer weg. Want je hebt alles beloofd....
doreia* wijzigde dit bericht op 19-04-2023 18:51
22.92% gewijzigd
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 19 april 2023 om 18:50
Ik zat ooit met een groepje vrouwen uit de familie van ex bij elkaar. Kennelijk had de grootvader losse handjes dus we hadden het over of we wel eens geslagen waren. Een van die vrouwen zei dat dat wel eens gebeurde, maar hooguit een of twee keer per jaar als ze ‘het heel bont had gemaakt.’ Toen ik dat hoorde heb ik echt wel gezegd dat dat niet kon en dat ze het niet moest accepteren. Voor mij was dat ook echt verschillend, mijn moeder had ook altijd tegen me gezegd dat ik na een klap van een man weg moest gaan, want er volgt altijd een volgende. Over schelden nooit iets gehoord maar mijn ouders waren ook nooit aardig tegen elkaar, en er werd gerust wel gescholden over en weer.
Ik denk nog steeds dat slaan erger is, maar van elke dag op eieren moeten lopen en uitgescholden worden ga je net zo goed stuk.
Ik denk nog steeds dat slaan erger is, maar van elke dag op eieren moeten lopen en uitgescholden worden ga je net zo goed stuk.
woensdag 19 april 2023 om 18:52
Dat klopt, en dat gaat met kleine stapjes voor de buitenwereld die voor haarzelf reuzenstappen zijn omdat elke afwijking van het patroon onredelijk grote consequenties kan hebben voor haar.l2l89 schreef: ↑19-04-2023 18:33Ik begrijp gewoon oprecht niet dat als je in zo’n relatie zit, dat je dan blijft? En dat is puur onwetendheid van mijn kant, want ik heb me (gelukkig) nooit in zo’n relatie bevonden.
Dus vanuit mijn perspectief zeg ik dan: ga je zaken regelen en als je dat gedaan hebt, toedeledokie met je geschreeuw.
Maar goed nogmaals, misschien is dat inderdaad niet helpend, maarja wat dan wel? Ze gaat het toch zelf moeten zien en doen.
Ik zou haar aanraden om het vertrek stukje bij beetje voor te bereiden. Zorg dat belangrijke papieren en waardevolle dingen veilig zijn bijvoorbeeld. Kijk naar woonruimte, dat soort dingen. Kijk alvast eens naar een advocaat. Maar de beste dienst die ze zichzelf kan bewijzen is door te erkennen dat er een probleem is en om contact te zoeken met Veilig Thuis.
Die hebben ontelbare keren met zo'n situatie te maken en weten als geen ander hoe je een vrouw op haar eigen tempo met praktische tips verder kan helpen.
lotus77 wijzigde dit bericht op 19-04-2023 18:53
0.04% gewijzigd
woensdag 19 april 2023 om 18:52
Mijn insteek was hier :als je het niet voor jezelf op kunt brengen omdat je je niets waard en schuldig voelt, misschien voel je je wel verantwoordelijk voor je kind en diens welzijn. En maakt dat dat je tot handelen overgaat.
Omdat verantwoordelijkheidsgeviel en schuldgevoel soms 2 verschillende dingen zijn. Het ene zet aan tot actie, de andere maakt inert.
(mijn moeder mishandelde mijn vader, vooral mentaal en af en toe fysiek. De scène een pagina terug van te laat thuiskomen van werk en hoe de sfeer dan was en wat er gezegd werd... letterlijk wat er bij mij thuis vroeger gebeurde. Op de uitvaart van mijn vader heb ik veel verwijten moeten horen over hem en zijn niet uit de situatie stappen destijds. Vond ik lastig want hij was niet de dader, en wat ze over hem zeiden als ouder van mij deed me pijn. Tegelijk is decennia later de schade bij mij enorm, can altijd op mijn hoede moeten zijn. Ik heb de laatste, week medicatie voor mijn luchtwegen en die geven wat hartkloppingen en een opgejaagd gevoel. Dat voelt fysiek zo 'oud', zo normaal, zo alleen en angstig. En ik weet dat dat niet zo is nu, goddank)
Omdat verantwoordelijkheidsgeviel en schuldgevoel soms 2 verschillende dingen zijn. Het ene zet aan tot actie, de andere maakt inert.
(mijn moeder mishandelde mijn vader, vooral mentaal en af en toe fysiek. De scène een pagina terug van te laat thuiskomen van werk en hoe de sfeer dan was en wat er gezegd werd... letterlijk wat er bij mij thuis vroeger gebeurde. Op de uitvaart van mijn vader heb ik veel verwijten moeten horen over hem en zijn niet uit de situatie stappen destijds. Vond ik lastig want hij was niet de dader, en wat ze over hem zeiden als ouder van mij deed me pijn. Tegelijk is decennia later de schade bij mij enorm, can altijd op mijn hoede moeten zijn. Ik heb de laatste, week medicatie voor mijn luchtwegen en die geven wat hartkloppingen en een opgejaagd gevoel. Dat voelt fysiek zo 'oud', zo normaal, zo alleen en angstig. En ik weet dat dat niet zo is nu, goddank)
woensdag 19 april 2023 om 18:54
Het is nu wel lang geleden hoor, en dat was redelijk snel uit mijn systeem, ik denk in een paar weken tot maanden, maar ik heb nog wel heel lang, echt jarenlang, over mijn ex gedroomd. Altijd dezelfde droom in een andere vorm: dat ik weer bij hem terug was terwijl ik dat helemaal niet wilde en hem weer moest gaan vertellen dat ik bij hem weg wilde. Echt heel benauwend waren die dromen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 19 april 2023 om 19:00
Precies.KamilleT schreef: ↑19-04-2023 18:42Dat begrijp ik wel hoor. Ik ben heus geen doetje, nooit geweest, hoogopgeleid, goede baan, mondje klaar, en ik heb toch ruim tien jaar in zo’n relatie gezeten. Het is echt die kikker in het kokende water. Het begint met iets kleins, nou ja in mijn geval waren we net een paar maanden samen toen hij de spiegel van mijn auto eraf sloeg omdat ik boos weg ging of zo. Ik weet niet waarom ik er toen niet direct een punt achter heb gezet. Kennelijk vond ik dat eerder anders en temperamentvol dan bedreigend. Het was in het begin ook niet vaak, maar er gingen vaak wel dingen stuk. Aan de andere kant was hij soms ook echt wel lief, slim en enorm grappig. Nog steeds kan ik met bijna niemand zo lachen als met hem, maar ik weet nu wel hoe het er achter zijn voordeur aan toe gaat. Vanaf het moment dat we uit elkaar waren heeft hij overigens nooit een onvertogen woord tegen me gesproken. Hij is heel voorkomend en beleefd, ik denk omdat ik dus niet meer een dichtbij persoon ben maar een verre ‘vreemde’ waar je je dus wel tegen moet gedragen. Plus dat ik anders direct verbaal terugsla natuurlijk, nu wel.
Die ex van mij was eerst ontzettend soft en meegaand. Toen hij omsloeg en heel ruziezoekerig werd, om alles de strijd aanging en daar ontzettend in bleef hangen, was dat dus ook echt heel vreemd en op dat punt geloofde ik ook nog niet helemaal dat hij zo onredelijk kon zijn. En zo treiterend. En later zo agressief. Dat ging echt stapje voor stapje. Maar dan denk je: ik heb het steeds geaccepteerd, dus dit kan er ook nog wel bij. En ik was ook bang dat niemand het geloofde, want naar buiten toe was hij nog steeds die zachte, aardige jongen. Ik weet nog dat ik het één keer bijna aan een vriendin had verteld, maar op het laatste moment terugkrabbelde en dat zij toen ook liet doorschemeren dat ze het nooit zou geloven als ik met dat soort verhalen zou komen. Omdat zij hem dus heel erg mocht.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 19 april 2023 om 19:02
Same! Meer dan 9 jaar later heb ik die droom nog wel eens...Susan schreef: ↑19-04-2023 18:54Het is nu wel lang geleden hoor, en dat was redelijk snel uit mijn systeem, ik denk in een paar weken tot maanden, maar ik heb nog wel heel lang, echt jarenlang, over mijn ex gedroomd. Altijd dezelfde droom in een andere vorm: dat ik weer bij hem terug was terwijl ik dat helemaal niet wilde en hem weer moest gaan vertellen dat ik bij hem weg wilde. Echt heel benauwend waren die dromen.
woensdag 19 april 2023 om 19:05
Echt! Ik weet niet meer precies wanneer ik de droom voor het laatst heb gehad, maar vast ook wel zo lang nadat het uitging. Het is echt een variant op de middelbareschooldroom, daarin voel ik me ook altijd heel klein en machteloos. In deze droom dus ook.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
woensdag 19 april 2023 om 19:08
Eens Lotus. Ik kon ook pas echt weg én doorzetten om weg te blijven doordat ik met mijn neus op de feiten werd gedrukt elke keer wanneer iklotus77 schreef: ↑19-04-2023 18:26Nou eerlijk gezegd was het moment dat ik wist dat ik echt weg MOEST het moment dat mijn broer me tijdens een crisis wees op wat dit met onze kinderen deed, ja. En mijn broer is echt een stuk bruter en vileiner dat het hele Viva-forum in het kwadraat.
Dus ja, ik heb daar baat bij gehad. Maar het kan erg naar overkomen ja, zo'n post. Hopelijk is het helpend bedoeld denk ik dan maar.
me weer schuldig voelde en zwak en weer wilde doorgaan. En natuurlijk wil je dat niet horen op die zwakke momenten. En natuurlijk weet je het zelf ook allemaal wel ergens in je achterhoofd.
En nee, ik verwacht hiermee echt niet dat iemand vertrekt en/of acties onderneemt aan de hand van een topic op een of ander forum. Deze dynamiek is zo ingesleten, daar gaat dit forum niet de hulpverlening in zijn.
Ervaringsverhalen van anderen, een steunende schouder, een stevig woord, een spiegel, het hoort er allemaal bij.
Daarbij is dat spiegelen en voelen van (meestal) moeders, die niet uit kunnen stappen, van wezenlijk belang hierin. De kracht om patronen te doorbreken en uit te stappen komt vaak juist vanuit de kracht die zij voelen in het moeder zijn. Pas later komt het proces en de verwerking voor zichzelf.
peertjes wijzigde dit bericht op 19-04-2023 19:32
17.07% gewijzigd
woensdag 19 april 2023 om 19:20
Ik denk dat het gros van de dames die in deze positie hebben gezeten juist voor de kinderen er te lang in zijn blijven zitten.
Mijn redenering was: zolang ik er ben vang ik de klappen en het getreiter en de harde woorden op voor de kinderen. Ik was het niet waard om een liefdevolle relatie te hebben, maar wilde mijn kinderen niet in een gebroken gezin op laten groeien. Ik had ze tenslotte op de wereld gezet, en was verantwoordelijk voor ze.
Het heeft veel te lang geduurd. Dat weet ik nu, maar echt, je kunt alleen weg als de maat vol is voor je.
Mijn omgeving had niets door totdat een vriend van mijn ex het voor zijn ogen zag gebeuren. Hij is degene geweest die me heeft laten voelen dat ik er niet alleen voor stond. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik aan een tweede persoon mijn verhaal kon doen en de kracht kon vinden om beslissingen te nemen.
En ook ik heb jaren lang gehoopt dat hij iemand anders tegen het lijf liep, heb me tijdens het koken zo vaak moeten bedwingen om niet uit te halen met het mes dat ik in mn handen had. Jarenlang gehoopt dat iemand me wel zou helpen (in praktische zin). Helaas gebeurt dat niet, want je houdt de vuile was binnen.
Laat nu alles rustig even bezinken, het beste advies dat ik kreeg was: doe alles stapje voor stapje. Nu, morgen, volgende week, volgende maand.
Je hebt geen haast, maar blijf schrijven en nadenken. Je weet best dat het niet klopt. Je bent meer waard dan dit. Echt!
Mijn redenering was: zolang ik er ben vang ik de klappen en het getreiter en de harde woorden op voor de kinderen. Ik was het niet waard om een liefdevolle relatie te hebben, maar wilde mijn kinderen niet in een gebroken gezin op laten groeien. Ik had ze tenslotte op de wereld gezet, en was verantwoordelijk voor ze.
Het heeft veel te lang geduurd. Dat weet ik nu, maar echt, je kunt alleen weg als de maat vol is voor je.
Mijn omgeving had niets door totdat een vriend van mijn ex het voor zijn ogen zag gebeuren. Hij is degene geweest die me heeft laten voelen dat ik er niet alleen voor stond. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik aan een tweede persoon mijn verhaal kon doen en de kracht kon vinden om beslissingen te nemen.
En ook ik heb jaren lang gehoopt dat hij iemand anders tegen het lijf liep, heb me tijdens het koken zo vaak moeten bedwingen om niet uit te halen met het mes dat ik in mn handen had. Jarenlang gehoopt dat iemand me wel zou helpen (in praktische zin). Helaas gebeurt dat niet, want je houdt de vuile was binnen.
Laat nu alles rustig even bezinken, het beste advies dat ik kreeg was: doe alles stapje voor stapje. Nu, morgen, volgende week, volgende maand.
Je hebt geen haast, maar blijf schrijven en nadenken. Je weet best dat het niet klopt. Je bent meer waard dan dit. Echt!
woensdag 19 april 2023 om 19:22
En vergeet niet dat deze omslag in denken ontzettend veel van je vergt!
Je hoofd tolt, zit helemaal vol. Je kunt nergens anders meer aan denken bijna.
Dit nieuwe stuk informatie is een lawine dat over je heen rolt.
Daar moet je eerst onder vandaan graven voor je het licht kunt zien en kunt handelen.
Stap voor stap.
Je hoofd tolt, zit helemaal vol. Je kunt nergens anders meer aan denken bijna.
Dit nieuwe stuk informatie is een lawine dat over je heen rolt.
Daar moet je eerst onder vandaan graven voor je het licht kunt zien en kunt handelen.
Stap voor stap.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
woensdag 19 april 2023 om 19:52
Nou dat geloof ik dat dat een klus is.
Volgens mij is stap 1: stoppen met zijn gedrag recht te praten. En stoppen met de oorzaak van zijn gedrag bij jouzelf te zoeken. Hij is het probleem en niet jij. Ook al ben jij niet perfect, dat is niemand en het probleem ligt echt bij hem. Stop met zijn gedrag steeds weer te relativeren in je hoofd.
En daar kun je hulp bij gebruiken dus ik hoop dat je naar de huisarts stapt.
En een keer stiekem opnemen wat er gebeurt lijkt me ook een heel goed plan.
Volgens mij is stap 1: stoppen met zijn gedrag recht te praten. En stoppen met de oorzaak van zijn gedrag bij jouzelf te zoeken. Hij is het probleem en niet jij. Ook al ben jij niet perfect, dat is niemand en het probleem ligt echt bij hem. Stop met zijn gedrag steeds weer te relativeren in je hoofd.
En daar kun je hulp bij gebruiken dus ik hoop dat je naar de huisarts stapt.
En een keer stiekem opnemen wat er gebeurt lijkt me ook een heel goed plan.
woensdag 19 april 2023 om 19:53
Ik ben nu ruim t jaar gescheiden en nog steeds niet verder dan een aangename fwb.
Ik zie mezelf niet meer gaan samenwonen. Al zou ik dan eerst een relatie moeten hebben en ik ben wat kritisch geworden geloof ik.
Paniekaanvallen als ik bijv een grote uitgave doe zijn minder maar voelen nog steeds niet heel fijn. (Hij vind dat je eerst 10.000 euro op de bank moest hebben als backup)
Been there, done that, got the T-shirt.
