Wat doet jouw man in huis?

En dat snap ik dus niet dat het niet vanzelfsprekend is. We leven in 2008, niet in de sixties / seventies waarin onze moeders nog moesten vechten voor elke stap.

quote:wuiles schreef op 17 februari 2008 @ 17:39:

Zuss, hier geeft dat dus geen problemen. We hebben denk ik allebei een manier gevonden die ons past.Yep. Het was ook niet bedoeld om te zeggen dat jullie oplossing niet goed is, het zou alleen voor mij averechts werken.

[quote]dametje27 schreef op 17 februari 2008 @ 17:15:

[...]





Kachel, ik ben wel verbaasd over wat je hier zegt, voel jij dat echt zo?



Nee sorry, zo denk ik er helemaal niet over. Dat was een typefout Ik had eigenlijk gehoopt dat ik hem al verbeterd had voordat iemand hem zou zien, maar niet dus.

Zelf werk ik ook 32 uur per week en mijn vriend (meer dan) 40. Maar ik vul mijn vrije dag op met cursussen, al dan niet betaalde freelance klussen en als er dan nog tijd overblijft (en dan zitten we al ver in het weekend) wil ik ook de relevante literatuur van mijn vakgebied bijhouden. Dus nee, ik besteed absoluut niet acht uur meer dan mijn vriend aan het huishouden. En sterker nog al zou ik mijn vrije dag vullen met het lui zitten op mijn gat, dan zou ik dat nog niet doen!

(dan vind ik 32-40 uur werken overigens wel een verschil met 16-40 uur werken, dan zou ik wel meer doen dan mijn vriend)

Hallo Chiko,



Ik werk net als jij 32 uur en mijn vriend 40 uur per week.

Ik doe de huiskamer, badkamer en keuken, mijn vriend onze slaapkamer en de slaapkamers van onze meiden.

Verder doe ik de was en de strijk. Hij vouwt de was op en legt het in de kast.

Eerlijk verdeeld, dan blijf je respect voor elkaar houden.

Ietjefietje

Chiko, ik zou dat opvatten als een totaal gebrek aan respect voor mij. Ronduit vertikken om je handen uit de mouwen te steken en alleen maar leuke willen doen? Zo werkt het niet. Dan moet ie maar weer terug naar mammie.

100% eens met Zuss!

Toen Lief nog 32 uur werkte (met 20 minuten reistijd per dag) en ik 40+ (met ruim 2 uur reistijd per dag) deed hij ook meer in huis dan ik.

Nu werk ik 35 uur (wel met dezelfde reistijd) en is het redelijk 50/50.



Nog iets dat hij vaker doet: boodschappen omdat ie doordeweeks vaak thuis is, dan is het lekker rustig.

jeetje zeg, alsof wij hier compleet ongeëmancipeerd zijn omdat hij niet ziet wat er in het huishouden moet gebeuren... en nee, hij ziet het echt niet, het is geen onwil (zoals denk ik wel bij TO aan de hand is)Als hij hele dagen thuis is gaat hij wel eens op zoek naar een klusje, om mij een plezier te doen, maar afstoffen zal het niet worden, want dat ziet hij echt niet. Sommige meiden zien echt niet wat er aan de auto mankeert, en er zijn zat mensen die de financien liever aan de ander overlaten omdat ze er neit veel kaas van hebben gegeten. Zoals met alles in de wereld kan het gewoon zo zijn dat iemand er neit zo goed in is. Lief is heel gefocussed, als hij met een taak bezig is is dat ook hetgene wat hij ziet en verder niet. Dus alle randdingetjes zoals vlekken op de vloer of stof op de plint vallen hem dan echt niet op.



Hij is zeker niet van mening dat het mijn taak is, dat het vrouwenwerk is of meer van zulks. Dan kreeg hij de wind van voren.

maar inderdaad, TO's vriendje klinkt als een ouderwetse hark.



Als je hem nou eens totaal blanco vraagt wat hij denkt dat een normale manier van een huishouden runnen is, wanneer welke dingen aan de beurt zijn enzovoort... Dan weet je iig uit welk kader hij de dingen ziet. Dan kun je daar de dingen naastleggen die jij anders ziet. Wellicht heeft hij ook echt geen idee en vindt hij jou acties enorm overdreven, omdat hij echt niet weet dat die dingen nodig zijn.



Doe het desnoods een maand op zijn manier en evalueer aan het eind (of als alle onderbroeken op zijn) of dit echt handig is.

quote:Chiko05 schreef op 17 februari 2008 @ 17:41:

Mijn vriend werkt 40 en is meestal om kwart over 5 thuis.

Ik ben meestal om 5 uur thuis en begin dan meteen met koken.

Het idee van het enige recht van vrouw is aanrecht komt van zijn vader af. Zijn moeder werkte inderdaad niet, dus de vergelijking met ons kan niet gemaakt worden.

Hij vertikt het gewoon. Als ik hem iets vraag te doen, kijkt hij mij al zuchtend aan en het doet het gewoon niet of het vergeet het zogenaamd.

In zijn vrije tijd slaapt hij tot 12 uur uit. Vervolgens gaat hij achter de computer zitten of wil leuke dingen gaan doen.

Ik begin mij er aan te ergeren. Kijk ik wist natuurlijk wel van te voren dat hij thuis in dat opzicht best verwend is geweest. Hij maakte zelfs niet zijn eigen bed op, dat deed zijn moeder voor hem.

Ik heb geen zin om die moederrol op mij te nemen.

In ieder geval bedankt voor jullie kijk op de situatie. Hij kan inderdaad meer doen.

Het is ook niet zo dat hij financieel veel meer bijdraagt dan ik. Dit is in verhouding. Ik doe beheer de financiële kant ook, want daar heeft hij ook nooit van gehoord. Hij is van huis uit gewoon teveel verwend en alles werd voor hem gedaan. Maar dit mag geen excuus zijn.





Maar chiko, jij houdt dit gedrag toch mede in stand, jij lost zijn probleem op door het jouw probleem te maken. Je zegt dat je de moederrol niet op je wil nemen maar dat doe je wel. Hoe lang wonen jullie eigenlijk samen? Hij komt er mee weg en dus gaat hij met dit gedrag door. Niet schoonmaken en afentoe een beetje ruzie 'loont' hem veel te veel om zijn gedrag te willen veranderen.



Begrip hier trouwens hoor voor het feit dat dingen soms gebeuren, je er midden in zit en denkt 'he dit wil ik helemaal niet'. Maar als ik jou was zou ik accuut ophouden om ook maar iets in het huishouden te doen behalve mijn eigen was en zeggen 'zo nu mag jij'.

mmz, ik heb geloof ik wel een bijzondere vriend. itsme lief en ik verdelen alles evenredig ondanks dat hij meer werkt dan ik.



Ik doe de badkamer en wc en hij is verantwoordelijk voor de keuken (omdat we beide een hekel hebben aan het ander). Hij kookt vaker als tot ik ik kook (maar dat is omdat hij het beter kan) en de rest doen we samen. Zo kan de een 's middags een was aanzetten, die de ander later op de dag in de droger stopt. Als de een wat ziet liggen ruimt hij dat op etc etc.



Het werkt voor ons perfect.



@to: als jij maar voor hem blijft koken en en wassen houdt je in stand dat ie geen flikker uitvoert. Als je nou gewoon eens niets meer doet en hij geen natje en droogje meer krijgt, geen schone onderbroeken en sokken meer heeft etc etc. Moet jij eens zien hoe goed ze dan opeens kunnen koken en wassen

Gelukkig gaat het bij ons ook goed en gelukkig op eenzelfde manier als Zuss omschrijft. De meeste dingen doe ik misschien wel, maar dan ben ik ook wel een pietlut met poetsen en doen anderen het in mijn ogen niet snel goed genoed. In grote lijnen, ik poets het huis, behalve het gasfornuis, ik was de was (dat doet trouwens de wasmachine), ik stijk (want daar heeft mijn vriend een hekel aan). Mijn vriend doet elke week de boodschappen, hij houdt de auto's bij en doet de tuin. Degene die het eerste thuis is van het werk maakt het eten klaar. En de grote klussen doen we samen.



In het begin dat we samenwoonde moesten we even wennen aan elkaar, maar nu gaat het al enkele jaren prima.

Allis, dat je cijfertjes niet snapt of niet technisch bent lijkt me toch wel van een andere orde dan een (dikke) laag stof niet zien. Hij is toch niet blind?

Begrijp me goed, als het voor jullie zo werkt dan is dat prima hoor. En ik weet ook wel wat het is om zo te concentreren op 1 ding dat je de omgeving niet ziet, maar zo gefocust ben je toch niet 24/7? En hij hoeft op z'n werk toch ook niet gewezen worden op 'randklusjes'?

Jouw vriend mag echt wel wat meer doen hoor.. mijn vriend doet ook te weinig.. stofzuigen en afstoffen eens per week.. dat vindt hij al heel wat.. voor de rest doe ik alles.

Ja dametje, ik ook. Ik zou acuut in staking gaan. Wie niet luisteren wil moet dan maar voelen, dus geen schone onderbroeken en sokken meer. Kinderachtig dat wel, maar erover praten en vragen of hij wil helpen (wat al belachelijk is) heeft blijkbaar geen zin.

Ik moet eerlijk toegeven dat een ander het in mijn ogen al heel snel heel goed doet, ik ben eigenlijk veel te lui. Ik zou het liefste niets doen en dan roepen dat 'ik het echt niet zie'. En dat anderen mij dan geloven, dat is toch een walhalla? Het is omdat het moet en vooral omdat ik vind dat je allebei voor 100% verantwoordelijk bent voor alle zaken aangaande je relatie (en daar hoort het huishouden zeker bij) dat ik ook mijn deel doe. (zonder dat Lief daarom hoeft te vragen)

Helemaal niets, hij zegt dat hij de centen verdient heeft.

We doen allebei evenveel (weinig eigenlijk), bij vlagen kook ik vaker dan hij, en andersom. Degene die kookt hoeft niet af te wassen, boodschappen doet degene die het eerst in de buurt van een supermarkt is (we werken allebei full time, ik vrees dat we inderdaad van die mensen zijn die elkaar dan gaan bellen van: "ja met mij ik denk dat ik 6 uur niet ga halen")

We hebben een hele goede hulp waar ik nog iedere week zoooooo dankbaar voor ben die doet echt alles wassen strijken soppen stofzuigen ramen lappen dweilen etc etc. Vrij luxe dus.



Ik draai in het weekend nog wel eens een wasje of trek een stofzuiger door de benedenverdieping als we het heel bont hebben gemaakt maar meestal niet dus.

Ze bestaan nog, mannen die van moeders pappot in een relatie rollen en vervolgens denken dat alles vanzelf gaat. Een collega van papalelie gaat iedere ochtend eerst bij mama langs om zijn boterhammetjes te halen.... wij hebben er allemaal smakelijk om gelachen.



Papalelie was overigens in het begin niet veel beter. De eerste week kwam ik een stapeltje kleren op de vloer van de badkamer tegen. Daar ben ik toen behoorlijk pissig om geworden (de wasmand stond er naast!!) Maar ja, moeders ruimde dat altijd zonder commentaar op. Ikke dus niet.

Onderbroeken werden na het dragen naast het bed neergelegd. Wij slapen in ons blootje. Prima verder hoor. Maar 's ochtends werd een schone gepakt en de andere.. juist. Dus ik heb na een paar dagen alle gedragen onderbroeken onder zijn hoofdkussen gelegd. Na 3 weken kwam de vraag: waar zijn toch al mijn onderbroeken?????????????????????? Daarmee was het wel afgelopen trouwens.

Hij moest vroeg weg. Kon ie fijn de wasmachine aanzetten. Dacht je.. op het knopje drukken lukte nog net. Maar de stekker ook even in het stopcontact steken.... Gelukkig was ie daarna wel zo lief om er een dubbel stopcontact te plaatsen.

De afwas deed hij dan wel. Maar na een goed half jaar vond hij eigenlijk dat ik ook wel eens kon afwassen (ik ben nogal gek, was het enige dat hij deed in die tijd). Ehm. Dus ik heb gezegd: dat is goed, maar doe jij de wc dan even?? Hij heeft het nooooooooooit weer gevraagd.

Of ik zijn boterhammen niet wilde smeren? Eh.. nee. Waarom smeer jij die van mij niet meteen mee als je toch bezig bent? Dat is toch hetzelfde. Na een hoop gezeur heb ik het 1x gedaan. En er allemaal dingen opgedaan die hij niet lekker vond. Probleem opgelost.



Dit kun je niet oplossen met ruzie. Je zult een portie humor in de strijd moeten gooien. Eenvoudig zijn was niet meer strijken is een goed begin. Als je iets gedaan wilt hebben, zeg dan niet, kun jij.... want hij kan wel maar wil niet. Bovendien geef je met die tekst de mogelijkheid om nee te zeggen. Zeg tegen hem: Als jij nou de auto wast, doe ik intussen de badkamer. Geef hem wel 'mannelijke' klusjes anders kun je het vergeten.



Een goed gesprek tijdens een ontspannen etentje zou kunnen helpen. KUNNEN. Helaas, en ik spreek vanuit de ervaring van mijn hele vriendinnenclub, zijn de meeste mannen niet opgevoed om hun vrouw/vriendin te helpen met het huishouden. Daarmee weet je nu alvast wat je te doen staat als je later zonen krijgt. Eerlijk verdeeld is het huishouden maar zelden. Bij ons is het opgelost doordat ik minder ben gaan werken, en hij meer. Onder het motto, als ik moet huishouden, moet jij ervoor werken. Dus ik werk nu nog 20 uur, en hij 40 met daarnaast wachtdiensten.



Oja, ik heb mijn halve trouwboek meteen in het begin al verzocht om zittend te plassen. Want ik heb dus echt geen zin om met het plamuurmes zijn pies van de muren te schrapen. Dat heb ik dus ook zo gezegd. Als zittend plassen niet mannelijk genoeg is, dan is het plamuurmes dat wel. Ik heb nog nooit een druppel naast de pot gevonden, dus ofwel hij gaat inderdaad zitten, ofwel hij poetst, ik heb er nog nooit naar gevraagd. Maar ik heb er wel ooit een poetsadres voor opgezegd. 3 Volwassen mannen die alledrie staand.... gatver. De muur was daar geel ipv wit. En de vrouw des huizes vond, ach, we hebben toch een hulp.... Nou vergeet het maar.

Wellicht onbelangrijk maar wil het toch even melden. Wettelijk werk je fulltime wanneer je 32 uur of meer werkt.



Nu mijn reactie aan TO. Ik vind het raar dat je hem VRAAGT iets te doen in het huishouden. Daarmee trek je de verantwoordelijkheid helemaal naar jezelf. Het is dan jouw taak om het huishouden te doen, want je vraagt hem immers te helpen.



Om verandering teweeg te brengen, vertel je hem dat hij meer in het huis dient te doen. Dat jij niet meer van plan bent om alles te doen. Wil hij er dan nog niet aan, deel je hem mee dat jij voortaan bepaalde taken doet en de rest is zijn pakkie aan. Die taken dan ook niet meer doen. En om te beginnen, wat hem het eerst raakt. Niet meer voor hem wassen en al helemaal niet meer strijken.



Deze situatie kan alleen in stand blijven omdat jij het in stand houdt. Jij accepteert het en wil je verandering, dan zul je moeten stoppen met deze acceptatie.



Voor mij zou het overigens een ENORME (jammer dat er geen grote hoofdletters zijn ) afknapper zijn zo'n man!

Dat er nog steeds mannen bestaan die niets doen! Lekker is dat, als vrouw werk je wel (bijna) de hele week, net als je vent, en dan zou je in je schaarse vrije tijd gaan staan poetsen! Ik dacht het niet. Ik werk iets minder dan hij, maar wel omdat ik in de tijd die ik niet voor geld werk, vrijwilligerswerk doe. En dat is dus niet poetsen

Mijn lief heeft gelukkig eerst een heel aantal jaren zelf op kamers gewoond, dus wassen, WC poetsen, afzuigkap schoonmaken, hij kan 't allemaal. En doet ook ongeveer evenveel als ik. Hij stofzuigt het hele huis elke week, ik was af. De grote poetsdingen hebben we netjes verdeeld.

Nou is het wel zo dat ik regelmatiger een doekje over het fornuis haal omdat ik an die aangekoekte resten et iets vervelender vind dan hij, maar ja, daar ga ik me niet druk om maken. Klussen doet hij dan weer veel meer dan ik, en ik doe de tuin. ALs ik sommige verhalen lees ben ik wel blij met mijn geemancipeerde vent!

Alleen jammer dat we het oneens zijn over de frequentie van bv de WC poetsen. Ach ja, eens in de maand krijg je nog geen enge ziektes van, dus ik vind 't best



Conclusie: Ik zou je vent echt heel duidelijk maken dat als hij verzorgd wil worden, hij maar naar hotel mama moet gaan. Ga in staking en geef 'm een abonnement op de opzij

Hier hetzelfde, ik doe alles (heb dan geen tuin) en manlief doet het vuil wegbrengen en af en toe stofzuigen. Ik werk 40 uur in de week en hij werkt 40+ uur in de week. Daarnaast zorg ik ook nog voor de boodschappen, zeur soms ook weleens dat ik niet alles zelf wil doen, maar moet m echt zeggen wat ie dan moet doen, uit zn eigen doet ie het niet en zegt ie het ook niet!



Hij is gewoon verwend van huis uit, hoefde thuis echt niets te doen......en idd soms hebben we daar weleens ruzie over...

quote:Zuss schreef op 17 februari 2008 @ 17:42:

En dat snap ik dus niet dat het niet vanzelfsprekend is. We leven in 2008, niet in de sixties / seventies waarin onze moeders nog moesten vechten voor elke stap.Eens, en als je (zoals ik destijds) gaat samenwonen met een zoon van een moeder die het huishouden als het hoogste goed van de vrouw ziet, is het belangrijk om daarover van gedachten te wisselen (lang) voordat je gaat samenwonen.

En 'hij ziet het écht niet' is gewoon een smoes. Mannen hebben echt dezelfde ogen als vrouwen. Net als dat 'hij wordt gewoon niet wakker van de baby 's nachts' Kul, dat is het. Het is maar net waar je moeite voor doet.

Hier gaat het redelijk gelijk op. Er zijn wel dingen waar ik beter in ben/een minder grote hekel aan heb. Zo strijk ik nóóit, en hij wel. Ik doe meestal de grote lijn, zoals even snel het huis door, afstoffen en zorgen dat alles er toonbaar uitziet, hij is meer van het precieze werk, en zorgt dus eens in de zoveel tijd dat de meubels ook eens van de kant komen met stofzuigen, ik ga er gewoon omheen Ik doe meestal de badkamer en de WC omdat hij daar een hekel aan heeft en ik het wel leuk vindt, hij zorgt dat er afgewassen wordt en vouwt meestal de was op. Ramen wassen doe ik niet, hij weer wel en zo is er wel een bepaalde verdeling ingeslopen, maar het is goed zo.



Hier was het in het begin ook ongelijk verdeeld. Niet omdat hij lui is, maar omdat ik vond dat hij alles op mijn manier moest doen en wanneer ik het wilde. Dat werkt niet, hij deed het toch nooit goed, dus deed hij maar niets. Het zou me niet verbazen als dat bij veel stellen speelt. Gelukkig kwam ik daar vrij snel achter, laat ik hem nu alles op zíjn manier doen zonder commentaar te leveren, en zowaar, hij doet gewoon wat nodig is en ik merkte dat alles heus wel doordraaide als ik er niet steeds mee bezig was.



Ik vind het altijd overkomen alsof het huishouden in principe de taak van de vrouw is en de man 'meehelpt'. Alsof dat een gunst is. En ik denk dat de meeste vrouwen toch echt nog het idee hebben dat zij eigenlijk beter zijn in het huishouden. Als je dat idee loslaat is het ook niet meer grotendeels jouw verantwoordelijkheid, maar een gedeelde verantwoordelijkheid.