Relaties
alle pijlers
Wat een klus....
maandag 21 januari 2008 om 13:57
Allereerst een enorme knuffel.
En dan nu de volgende opmerking. Jullie zijn uit elkaar, dit is de realiteit. Accepteer het, je bent je er nog steeds tegen aan het verzetten. Zolang als je dat doet, kom je niet los en blijf je naar haar verlangen. En voel je je verscheurd, opgevreten en ellendig door liefdesverdriet. Ik weet zeker dat je nu denkt: jaaa maar 't gaat al veel beter dan een tijd terug. Natuurlijk, op een gegeven moment leer je met de pijn leven.
Laat los lieverd. En draai je om en zie dat er een pad voor je ligt. Gun jezelf dat gevoel van avontuur en vrijheid. Jouw leven is van jou en je gaat het leven, volop en wel nu. Laat de liefde die je nog voor haar voelt een verrijking zijn van jou, laat het je tot een aandachtiger en liefdevoller mens maken. Maar laat het geen belemmering zijn.
En dan nu de volgende opmerking. Jullie zijn uit elkaar, dit is de realiteit. Accepteer het, je bent je er nog steeds tegen aan het verzetten. Zolang als je dat doet, kom je niet los en blijf je naar haar verlangen. En voel je je verscheurd, opgevreten en ellendig door liefdesverdriet. Ik weet zeker dat je nu denkt: jaaa maar 't gaat al veel beter dan een tijd terug. Natuurlijk, op een gegeven moment leer je met de pijn leven.
Laat los lieverd. En draai je om en zie dat er een pad voor je ligt. Gun jezelf dat gevoel van avontuur en vrijheid. Jouw leven is van jou en je gaat het leven, volop en wel nu. Laat de liefde die je nog voor haar voelt een verrijking zijn van jou, laat het je tot een aandachtiger en liefdevoller mens maken. Maar laat het geen belemmering zijn.
maandag 21 januari 2008 om 14:04
Ik kan je nu alleen maar een hele dikke knuffel geven, ik zit met tranen in mijn ogen, want ik herken je gevoel zo. Hoewel het verdriet bij mij nog veel verser is en ik hoop dat ik me na 8 maanden wat beter voel. Ik ga ook de wijze woorden van feliciaatje in me opnemen, want ik denk dat ze voor een groot deel gelijk heeft.
maandag 21 januari 2008 om 14:12
Wat ik wel nog wil zeggen, en dat ligt misschien wel in het verlengde van wat Feliciaatje zegt-: probeer je te realiseren dat je wel degelijk mooie stenen hebt om je huisje weer mee op te bouwen. Zoals een fantastische vriend, bij wie je je verhaal kunt doen. Dat is een hoop waard, besef je dat? Haal uit die dingen weer positiviteit, zodat je niet in die negatieve gedachten blijft hangen. Makkelijker gezegd dan gedaan, I know, maar desnoods dwing je jezelf maar een beetje hiertoe.
maandag 21 januari 2008 om 15:41
En wat is er daarna gebeurd, nadat zij aangaf dat er weer ruimte was om het over "jullie" te hebben? Ik heb het gevoel dat je hebt gewacht totdat zij het initiatief zou nemen tot een gesprek, en dat jij toen dat initiatief uitbleef (of langer op zich liet wachten dan jij leuk vond) haar die kaart met " het allerbeste en ik moet ook verder" heb gestuurd. Als dat inderdaad zo is gegaan, dan denk ik dat er weleens sprake zou kunnen zijn van een communicatieprobleempje.
Begrijp me goed: ik val je niet aan, maar probeer juist met je mee te denken. Mijn ervaring is namelijk dat je soms Heel Erg Duidelijk moet zijn, om te voorkomen dat de ander van alles voor je gaat zitten invullen. En ik heb zo'n vermoeden dat het best nog weleens zo zou kunnen zijn dat jullie je beiden nu hartstikke rot zitten te voelen (jij wachtte op haar, zij concludeert uit jouw kaartje dat je helemaal klaar met haar bent) terwijl er heus nog wel een geprek mogelijk is.
Wat let je eigenlijk om haar te bellen en te zeggen dat je nog 1 keer wilt praten?
Begrijp me goed: ik val je niet aan, maar probeer juist met je mee te denken. Mijn ervaring is namelijk dat je soms Heel Erg Duidelijk moet zijn, om te voorkomen dat de ander van alles voor je gaat zitten invullen. En ik heb zo'n vermoeden dat het best nog weleens zo zou kunnen zijn dat jullie je beiden nu hartstikke rot zitten te voelen (jij wachtte op haar, zij concludeert uit jouw kaartje dat je helemaal klaar met haar bent) terwijl er heus nog wel een geprek mogelijk is.
Wat let je eigenlijk om haar te bellen en te zeggen dat je nog 1 keer wilt praten?
.
maandag 21 januari 2008 om 15:41
Ik begrijp je verwardheid nu beter, zij laat jou ook niet los! Ik begrijp het wel maar het is niet eerlijk naar jou toe. Ze kiest er of voor om helemaal voor jou te gaan of ze laat je geheel los en stopt met de mixed signals. Ik vermoed dat ze veel om je geeft en je het liefst "vasthoudt" terwijl ze nu de dingen doet die ze wilde doen toen jullie nog samen waren tot ze er wel voor klaar is, als dat moment al ooit komt. Maar er zitten nu eenmaal consequenties vast aan keuzes.
Door haar vast te houden overtuig je haar niet. Mensen worden over het algemeen pas wakker wanneer ze belangrijke dingen gaan verliezen. Dus alsnog, laat los. Als het echt is, dan komt het terug, dan zal ze gedwongen worden eens heel eerlijk naar haar eigen gevoelens en verlangens te kijken. Ik weet niet of jullie de laatste tijd nog een goed gesprek hebben gehad over dit alles. Misschien heeft ze zich bedacht en durft ze het niet te zeggen. Als je al weet dat dit niet het geval is dan rest je niets dan de verantwoordelijkheid voor je leven en je geluk op te pakken en dat te gaan verwezenlijken.
Het is hoe dan ook zaak om weer in beweging te zijn, het leven positief te ervaren. Door een situatie als deze kun je vreselijk stagneren door te wachten op iets wat misschien helemaal niet komt. En dat is een rotgevoel. Door volop te leven zullen er nieuwe leuke mensen en dingen op je pad komen.
Door haar vast te houden overtuig je haar niet. Mensen worden over het algemeen pas wakker wanneer ze belangrijke dingen gaan verliezen. Dus alsnog, laat los. Als het echt is, dan komt het terug, dan zal ze gedwongen worden eens heel eerlijk naar haar eigen gevoelens en verlangens te kijken. Ik weet niet of jullie de laatste tijd nog een goed gesprek hebben gehad over dit alles. Misschien heeft ze zich bedacht en durft ze het niet te zeggen. Als je al weet dat dit niet het geval is dan rest je niets dan de verantwoordelijkheid voor je leven en je geluk op te pakken en dat te gaan verwezenlijken.
Het is hoe dan ook zaak om weer in beweging te zijn, het leven positief te ervaren. Door een situatie als deze kun je vreselijk stagneren door te wachten op iets wat misschien helemaal niet komt. En dat is een rotgevoel. Door volop te leven zullen er nieuwe leuke mensen en dingen op je pad komen.
maandag 21 januari 2008 om 15:41
Waarom zou je het nog over 'ons' willen hebben? Zou dan niet 1 grote zelfkastijding zijn? Je verhaal komt op mij over als zelfkastijding.
Wat voor ons meiden geldt, geldt ook voor jou; waarom voel je je (nog steeds)zo verdrietig om iemand die jou niet wilt?
Hoewel het niet jouw keuze was, heb je je er wel bij neer te leggen. Klaar=klaar.
Succes met het opppakken van je nieuwe leven in je uppie!
Wat voor ons meiden geldt, geldt ook voor jou; waarom voel je je (nog steeds)zo verdrietig om iemand die jou niet wilt?
Hoewel het niet jouw keuze was, heb je je er wel bij neer te leggen. Klaar=klaar.
Succes met het opppakken van je nieuwe leven in je uppie!
maandag 21 januari 2008 om 15:55
maandag 21 januari 2008 om 16:15
Jeumig Prins, ik vind sowieso dat jullie niet zoveel moeten SMS-en. SMS is voor tieners die elkaar doorgeven dat het eerste lesuur uitvalt ofzo, maar een serieuze relatie wordt niet per SMS afgehandeld.
Eensch met Houvanjezelf dus: BEL haar. Zeg wat je voelt, kijk of je het verkeerd begrepen hebt en zo ja: dan is het time to move on. Nu lijkt het alsof er nog te veel losse eindjes zijn, zowel voor haar als voor jou.
Eensch met Houvanjezelf dus: BEL haar. Zeg wat je voelt, kijk of je het verkeerd begrepen hebt en zo ja: dan is het time to move on. Nu lijkt het alsof er nog te veel losse eindjes zijn, zowel voor haar als voor jou.
.
maandag 21 januari 2008 om 18:23
Ik zeg....BAN DE SMS!!!!
Daar ontstaat verdorie zo ontzettend veel onduidelijkheid over!
Spring in de auto bel aan en PRAAT!
Niet over de telefoon, niet per email maar koppen bij elkaar
Mocht dat uitlopen op een samen niet verder gaan dan echt afsluiten, je ogen uit je kop janken en je richten op de toekomst en niet meer op what could have been
Is vreselijk moeilijk en ontzettend zwaar maar alleen dan heb je zekerheid
Heel veel sterkte en een dikke knuffel van Summer
Daar ontstaat verdorie zo ontzettend veel onduidelijkheid over!
Spring in de auto bel aan en PRAAT!
Niet over de telefoon, niet per email maar koppen bij elkaar
Mocht dat uitlopen op een samen niet verder gaan dan echt afsluiten, je ogen uit je kop janken en je richten op de toekomst en niet meer op what could have been
Is vreselijk moeilijk en ontzettend zwaar maar alleen dan heb je zekerheid
Heel veel sterkte en een dikke knuffel van Summer
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
maandag 21 januari 2008 om 20:30
quote:prins_1977 schreef op 21 januari 2008 @ 16:30:
Mariannanas,
Sorry, maar nu kan ik je even niet volgen: wat bedoel je exact met verkeerd begrepen?Verkeerd begrepen als in: zij is niet teruggekomen op haar voorstel nog een afsluitend gesprek te hebben, en dus concludeer jij dat ze dat niet meer wil, of er nog niet aan toe is, of wat dan ook. Bel haar gewoon op en zeg dat je dat gesprek alsnog heel erg graag wilt. Niet per sms vertellen, dus.
Mariannanas,
Sorry, maar nu kan ik je even niet volgen: wat bedoel je exact met verkeerd begrepen?Verkeerd begrepen als in: zij is niet teruggekomen op haar voorstel nog een afsluitend gesprek te hebben, en dus concludeer jij dat ze dat niet meer wil, of er nog niet aan toe is, of wat dan ook. Bel haar gewoon op en zeg dat je dat gesprek alsnog heel erg graag wilt. Niet per sms vertellen, dus.
.
maandag 21 januari 2008 om 21:22
Prins, je "moet" natuurlijk helemaal niks. Je kunt ook af gaan zitten wachten omdat je vindt dat de bal bij haar ligt, maar daar word je ook niet vrolijker van, toch? Misschien wil zij best praten, maar heeft ze uit jouw kaart opgemaakt dat jij er klaar mee bent. Dus zou ik de stoute schoenen aantrekken en het initiatief nemen, daar verlies je toch niets mee?
.
dinsdag 22 januari 2008 om 07:00
Je wilt toch praten?
Dan kan je naar mijn mening 2 dingen doen.
Afwachten en jezelf alleen maar onrustiger maken door te denken ik heb de laatste move gemaakt, nu is zij aan zet.
Wat ik op zich wel begrijp hoor
Maar aan de andere kant, wil je tot in lengte van dagen blijven wachten tot ze contact gaat opnemen terwijl je vragen elke dag groeien.
Misschien is aanbellen niet de meest snuggere actie, maar pak de telefoon en bel!
Niet voor een kletspraatje maar om een afspraak te maken.
Wil ze niet, sluit het dan af.
Je bent jezelf naar mijn mening nu onnodig aan het kwellen door je te houden aan het regeltje "ik heb als laatste wat laten horen nu moet zij"
Wederom sterkte!
Dan kan je naar mijn mening 2 dingen doen.
Afwachten en jezelf alleen maar onrustiger maken door te denken ik heb de laatste move gemaakt, nu is zij aan zet.
Wat ik op zich wel begrijp hoor
Maar aan de andere kant, wil je tot in lengte van dagen blijven wachten tot ze contact gaat opnemen terwijl je vragen elke dag groeien.
Misschien is aanbellen niet de meest snuggere actie, maar pak de telefoon en bel!
Niet voor een kletspraatje maar om een afspraak te maken.
Wil ze niet, sluit het dan af.
Je bent jezelf naar mijn mening nu onnodig aan het kwellen door je te houden aan het regeltje "ik heb als laatste wat laten horen nu moet zij"
Wederom sterkte!
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
dinsdag 22 januari 2008 om 07:41
Hoi Prins,
Ik heb zonet even alles gelezen. Wat ontzettend naar voor je!
Het klinkt me erg bekend in de oren moet ik zeggen. Zelf heb ik een aantal jaar geleden aan jouw kant van de streep gestaan...
Ik verlangde ook erg naar een laatste gesprek. Afsluiting noemde ik dat voor mezelf, maar...
Als ik nu eerlijk terugkijk, wilde ik helemaal niet afsluiten. Ik wilde overtuigen, hem overtuigen dat hij met mij verder wilde. Ik wilde helemaal niets eindigen. Ik wilde opnieuw beginnen. Ik wilde hem niet kwijt. Was radeloos. Niet vervelend bedoelt, maar jouw woorden hadden de mijne kunnen zijn in die tijd. Mijn ex wilde ook praten zij hij, maar stelde het keer op keer uit. Ik heb hem pas los kunnen laten toen hij (na mij twee jaar half vast te houden) voor een jaar naar Australie vertrok. Toen was het pas definitief uit voor mijn gevoel. Nu ik terugkijk op die relatie voel ik me zo schuldig naar mezelf. Ik heb mezelf aan zijn lijntje vast gelaten. Ik had het door moeten knippen!!!
Mijn advies aan jou...knip dat lijntje door! Elk nieuw gesprek schreeuwt om een vervolg. Roept nieuwe vragen op die je beantwoord wil zien. Alsjeblieft, wees lief voor jezelf. Laat haar gaan! Laat los! Een wijze man zei ooit: 'If you love her set her free. If she doesn't come back, it wasn't meant to be...
Natuurlijk zul je je leeg en verdrietig voelen. Maar dan weet je waar je aan toe bent en kun je verder. Nu blijf je hangen tussen verleden en heden. Je stelt je verdriet uit, maar het komt toch...
En geloof me, wat mensen zeggen is waar. Tijd heelt echt alle wonden. Ik dacht dat ik nooit mee zo verliefd, nooit meer zo gelukkig enz enz kon worden zonder hem. Nou, ik had ongelijk!!! Gelukkig! Dat geldt voor jou ook, geloof me.
Heel veel sterkte en een dikke
Ik heb zonet even alles gelezen. Wat ontzettend naar voor je!
Het klinkt me erg bekend in de oren moet ik zeggen. Zelf heb ik een aantal jaar geleden aan jouw kant van de streep gestaan...
Ik verlangde ook erg naar een laatste gesprek. Afsluiting noemde ik dat voor mezelf, maar...
Als ik nu eerlijk terugkijk, wilde ik helemaal niet afsluiten. Ik wilde overtuigen, hem overtuigen dat hij met mij verder wilde. Ik wilde helemaal niets eindigen. Ik wilde opnieuw beginnen. Ik wilde hem niet kwijt. Was radeloos. Niet vervelend bedoelt, maar jouw woorden hadden de mijne kunnen zijn in die tijd. Mijn ex wilde ook praten zij hij, maar stelde het keer op keer uit. Ik heb hem pas los kunnen laten toen hij (na mij twee jaar half vast te houden) voor een jaar naar Australie vertrok. Toen was het pas definitief uit voor mijn gevoel. Nu ik terugkijk op die relatie voel ik me zo schuldig naar mezelf. Ik heb mezelf aan zijn lijntje vast gelaten. Ik had het door moeten knippen!!!
Mijn advies aan jou...knip dat lijntje door! Elk nieuw gesprek schreeuwt om een vervolg. Roept nieuwe vragen op die je beantwoord wil zien. Alsjeblieft, wees lief voor jezelf. Laat haar gaan! Laat los! Een wijze man zei ooit: 'If you love her set her free. If she doesn't come back, it wasn't meant to be...
Natuurlijk zul je je leeg en verdrietig voelen. Maar dan weet je waar je aan toe bent en kun je verder. Nu blijf je hangen tussen verleden en heden. Je stelt je verdriet uit, maar het komt toch...
En geloof me, wat mensen zeggen is waar. Tijd heelt echt alle wonden. Ik dacht dat ik nooit mee zo verliefd, nooit meer zo gelukkig enz enz kon worden zonder hem. Nou, ik had ongelijk!!! Gelukkig! Dat geldt voor jou ook, geloof me.
Heel veel sterkte en een dikke
