Wat is er mis met mij?

18-10-2023 14:29 483 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn hele leven is gekenmerkt door mishandeling. Thuis, door mijn vader. Op school, door jongens in de klas. En elk van mijn 6 exen (ik ben nu 35) heeft mij mentaal of fysiek geterroriseerd.

Ik heb de diagnose ASS, maar functioneer sociaal gewoon prima. Ik heb lieve vriendinnen en op het werk maak ik ook snel vrienden. Mensen vinden me vaak aardig, maar ietwat verlegen. Soms kan ik wel een uitgesproken mening hebben, en als ik echt heel lang gepusht word, ook boos worden. Maar niets wat ik zeg praat fysieke mishandeling goed, toch?

Mijn laatste ex gaf mij een kopstoot toen ik zijn headphones van zijn oren trok omdat hij weigerde naar me te luisteren. Hij wilde liever gamen. Mijn andere ex verkrachtte me. Etc etc. Ik ben nu ecgt bang voor mannen, op straat loop ik met een boog om groepjes mannen heen, op het werk houd ik ze op een afstand en als ik ga sporten voel ik me onveilig.

Ik wil geloven dat echt niet alle mannen zo zijn, maar waarom trek ik dit aan? Waarom worden mannen bij mij zo agressief en hatelijk? Ik durf niet meer een relatie aan te gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 13:00
Ik heb het idee dat niemand mij hier toch gelooft. Dat ze denken dat ik het verzin. Dat ik niet alles al tot in den treure heb uitgezocht. Ik weet ook niet meer wat nog te zeggen en te doen.
Jij wil heel hard gered worden.
Ook hier probeer je iedereen te lokken zodat zij voor jou aan het werk gaan.
Jij hebt een aangeleerde hulpeloosheid die heel lang heeft gewerkt. Maar alles overkomt je en de hele wereld is tegen je.
Gezonde, stabiele mensen weten wanneer iets hun eigen verantwoordelijkheid is om iets aan te doen.
Jij hebt daar (nog) geen weet van. Mensen hier blijven je vertellen wat je zélf kan doen en jou reactie is: dat kan niet, dat kan ik niet en nu is deze post dus: jullie geloven me niet.

Iedereen gelooft jou. Alleen is het aan jezelf om de touwen te pakken om je uit de put te trekken. Je bent geen dood gewicht, je zult zélf moeten meewerken aan je eigen redding. Je zult zélf dat touw om je middel moeten leggen, zélf moeten opstaan van de bodem van de put en zélf je voeten en handen tegen de zijkant van de put moeten gaan zetten.
Alleen maar huilen dat je niet gered word, terwijl er 10 mensen je touwen toewerpen en roepen dat je dat om je middel moet binden, dan ga je inderdaad niet krijgen wat je wenst.

Er worden dingen van je verwacht.
doreia* wijzigde dit bericht op 13-11-2023 13:09
0.70% gewijzigd
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 13:00
Ik heb het idee dat niemand mij hier toch gelooft. Dat ze denken dat ik het verzin. Dat ik niet alles al tot in den treure heb uitgezocht. Ik weet ook niet meer wat nog te zeggen en te doen.
Dat vind ik nogal een sneer naar Doreia, en alle anderen die hier met je meedenken.
Ik denk dat het beter is om te stoppen met de godganse dag op het forum rondhangen, en je energie te steken in andere dingen. Ga iets gezelligs met je moeder doen bijvoorbeeld. Een kop thee drinken, ee bordspel, gewoon een beetje kletsen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 13:04
Ik kan daar toch ook niks aan doen?

Je moet een doe het zelver worden. Niet alleen in praktische zin maar ook mentaal.
It won't stop until you wise up
Alle reacties Link kopieren Quote
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 12:23
Ja ik begrijp niet hoe jou dat lukt? Ben je bloedmooi, grappig, sprankelend... dan trek je een man aan. Ik ben 13 in een dozijn en nooit de eerste keus denk ik.

Ik weet niet hoe die gehandicapte mensen dat doen, echt niet.
De mensheid zou toch allang uitgestorven zijn als dat zo was?
Al zullen er vast ook mannen tussenzitten die alleen maar kijken naar een mooi snoetje hoor,maar dat noem ik geen liefde.
Liefde is veel meer een gevoel…klik…wederzijdse interesses…gedeelde waarden en normen etc.En het gewoon fijn hebben met elkaar.

En ja ook jij bent iemands eerste keuze. 🙂
Alle reacties Link kopieren Quote
Principessa schreef:
13-11-2023 13:06
Dat vind ik nogal een sneer naar Doreia, en alle anderen die hier met je meedenken.
Ik denk dat het beter is om te stoppen met de godganse dag op het forum rondhangen, en je energie te steken in andere dingen. Ga iets gezelligs met je moeder doen bijvoorbeeld. Een kop thee drinken, ee bordspel, gewoon een beetje kletsen.
Dat is zeker niet zo bedoeld en al helemaal niet naar haar want zij luistert en geeft advies en ik ben heel dankbaar daarvoor. Het was bedoeld naar die sneer over mijn diagnoses
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
13-11-2023 13:06
Jij wil heel hard gered worden.
Ook hier probeer je iedereen te lokken zodat zij voor jou aan het werk gaan.
Jij hebt een aangeleerde hulpeloosheid die heel lang heeft gewerkt. Maar alles overkomt je en de hele wereld is tegen je.
Gezonde, stabiele mensen weten wanneer iets hun eigen verantwoordelijkheid is om iets aan te doen.
Jij hebt daar (nog) geen weet van. Mensen hier blijven je vertellen wat je zélf kan doen en jou reactie is: dat kan niet, dat kan ik niet en nu is deze post dus: jullie geloven me niet.

Iedereen gelooft jou. Alleen is het aan jezelf om de touwen te pakken om je uit de put te trekken. Je bent geen dood gewicht, je zult zélf moeten meewerken aan je eigen redding. Je zult zélf dat touw om je middel moeten leggen, zélf moeten opstaan van de bodem van de put en zélf je voeten en handen tegen de zijkant van de put moeten gaan zetten.
Alleen maar huilen dat je niet gered word, terwijl er 10 mensen je touwen toewerpen en roepen dat je dat om je middel moet binden, dan ga je inderdaad niet krijgen wat je wenst.

Er worden dingen van je verwacht.
Maar ik doe alles wat ik kan. Ik ben verhuisd, heb therapie geregeld, ik ga er straks weer heen, ik orienteer me op werk en wonen. Wat kan ik nog meer doen? Ik neem elke tip aan!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kán niet sneller beter worden. Echt, ik werk hard.
Alle reacties Link kopieren Quote
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 13:30
Maar ik doe alles wat ik kan. Ik ben verhuisd, heb therapie geregeld, ik ga er straks weer heen, ik orienteer me op werk en wonen. Wat kan ik nog meer doen? Ik neem elke tip aan!
Je doet het goed.
En nu de tijd z'n werk laten doen.
En dag na dag, week na week, goed voor jezelf blijven zorgen en dit pad volgen.
Elke dag een steek is een hemdsmouw in een jaar, zei mijn oma altijd.
Wat eten we vanavond?
Alle reacties Link kopieren Quote
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 13:31
Ik kán niet sneller beter worden. Echt, ik werk hard.
Het gaat dan ook niet om sneller beter worden. Het gaat erom in het hier en nu te blijven en stap voor stap dingen zélf achter elkaar te zetten in een zélf gemaakt stappenplan en dat te volgen.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 13:27
Dat is zeker niet zo bedoeld en al helemaal niet naar haar want zij luistert en geeft advies en ik ben heel dankbaar daarvoor. Het was bedoeld naar die sneer over mijn diagnoses
Je hebt toch schematherapie? EMDR? En hoe gaat dat daar dan?
Doreia* schreef:
13-11-2023 13:35
Het gaat dan ook niet om sneller beter worden. Het gaat erom in het hier en nu te blijven en stap voor stap dingen zélf achter elkaar te zetten in een zélf gemaakt stappenplan en dat te volgen.
Het lijkt me beter dat ze dat stappenplan met haar behandelaar maakt. Maar als ze schematherapie volgt, moet dat er al zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Principessa schreef:
13-11-2023 13:58
Je hebt toch schematherapie? EMDR? En hoe gaat dat daar dan?
Had, dat ging goed, nu tijdelijk gepauzeerd tot ik bij mijn huidige terecht kan.
Ik denk dat iedereen je wel gelooft hier. Echter, de visie van een buitenstaander is anders en de beren die jij op de weg ziet, zijn voor ons minder groot en eng dan voor jou middenin de situatie.

Ik vind wel, wellicht is t wat ongenuanceerd, dat je nu behoorlijk gaat hangen in je slachtofferrol. Overal jamaar op roepen heeft niet zon zin. Vraag dan niet om advies denk ik dan, want ik vertik te erkennen dat jij geen kant op kan. Dat je het zwaar hebt erken ik dan weer wel en daar wens ik je sterkte mee. We kunnen je alleen niet helpen of steunen als jij slachtoffer wilt zijn die alles zwart ziet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hijodelaluna schreef:
13-11-2023 15:28
Ik denk dat iedereen je wel gelooft hier. Echter, de visie van een buitenstaander is anders en de beren die jij op de weg ziet, zijn voor ons minder groot en eng dan voor jou middenin de situatie.

Ik vind wel, wellicht is t wat ongenuanceerd, dat je nu behoorlijk gaat hangen in je slachtofferrol. Overal jamaar op roepen heeft niet zon zin. Vraag dan niet om advies denk ik dan, want ik vertik te erkennen dat jij geen kant op kan. Dat je het zwaar hebt erken ik dan weer wel en daar wens ik je sterkte mee. We kunnen je alleen niet helpen of steunen als jij slachtoffer wilt zijn die alles zwart ziet.
Ik volg toch therapie? Daar vinden ze mij een gemotiveerde, harde werker. En ik wil zsm weer werkfit zijn.
Alle reacties Link kopieren Quote
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 16:15
Ik volg toch therapie? Daar vinden ze mij een gemotiveerde, harde werker. En ik wil zsm weer werkfit zijn.
En daar wil je ook zsm voor beloont worden, anders is het niet eerlijk.

Je zit niet in GTST, waar de heftigste dingen binnen een week gebeuren en verwerkt zijn. Zo werkt het niet in de echte wereld.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 16:15
Ik volg toch therapie? Daar vinden ze mij een gemotiveerde, harde werker. En ik wil zsm weer werkfit zijn.
Je wil NU normaal uit t boekje zijn.

Vergeet het, dat kan niet. En erger; hoe harder je dat probeert te bereiken, hoe meer het pijn doet dat t niet lukt.
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
Alle reacties Link kopieren Quote
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 13:30
Maar ik doe alles wat ik kan. Ik ben verhuisd, heb therapie geregeld, ik ga er straks weer heen, ik orienteer me op werk en wonen. Wat kan ik nog meer doen? Ik neem elke tip aan!

Nee hoor, verre van.
Alle reacties Link kopieren Quote
Doreia* schreef:
13-11-2023 16:24
En daar wil je ook zsm voor beloont worden, anders is het niet eerlijk.

Je zit niet in GTST, waar de heftigste dingen binnen een week gebeuren en verwerkt zijn. Zo werkt het niet in de echte wereld.
Ik weet het. Ik merk dat ik steeds meer wegzak in een soort fantasie. Alsof ik aan het doordraaien ben. Toen hij mij die kopstoot gaf dissocieerde ik compleet en dat doe ik nu ook steeds vaker.
Alle reacties Link kopieren Quote
Bespreek ook die neiging om weg te vluchten uit de realiteit met je behandelaar.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb het idee dat je nu ook behoorlijk in de paniek zit?
Heb je iets van medicatie?

(en waar zit je in je cyclus?)

Rustig aan, je hebt nu een veilige plek om te slapen en te eten ga ik vanuit?
Ga even een rondje wandelen, zoek mooie bladeren en probeer even van het moment te genieten. Even uitwaaien.

Bel morgen maar de instantie waar je onder behandeling ben.

Het is niet helpend om hier te schrijven als je onderliggend eigenlijk in paniek ben. Dat heb ik in t verleden genoeg gedaan en gelukkig is die fase van mijn leven nu over.

Alles op zn tijd, met haasten bereik je niets.
Je hebt contacten met professionals die je helpen.

Wees je eigen beste vriendin. :hug:
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
Alle reacties Link kopieren Quote
Mee eens Apatura2. To je lijkt paniekerig / chaotisch.

Je wilt vooruit, je wilt aanpakken, maar je kunt nog niet aanpakken. Je hebt er nu de energie en focus niet voor. Probeer de rust te bewaren en dag voor dag te kijken. Woning en werk, het komt wel weer, nu pas op de plaats.

Is het een reële angst dat je moeder je het huis uit zet of is dan het doemdenken?
Alle reacties Link kopieren Quote
Butterfly_fly schreef:
13-11-2023 17:24
Mee eens Apatura2. To je lijkt paniekerig / chaotisch.

Je wilt vooruit, je wilt aanpakken, maar je kunt nog niet aanpakken. Je hebt er nu de energie en focus niet voor. Probeer de rust te bewaren en dag voor dag te kijken. Woning en werk, het komt wel weer, nu pas op de plaats.

Is het een reële angst dat je moeder je het huis uit zet of is dan het doemdenken?
Mijn moeder zou me nooit het huis uit zetten. Toen ik laatst een paniekaanval had hield ze me vast en zei ze dat ik altijd welkom zou zijn en niemand me nog pijn zou doen. Ik kan hier blijven en mocht ze overlijden dan is het 50/50 van mij en mijn zus.

Maar ik wil normaal zijn. Goed genoeg zijn. Ik voel me een parasiet. Op de samenleving, op mijn moeder. Mijn ex maakte altijd opnerkingen dat ik nu een uitvreter was. Dat ik zoveel banen heb gehad dat niemand mij nog wil. Dat ik alles verpest had en voor hem ook niet meer goed genoeg was. En dan smeekte ik hem, laat me niet alleen, ik doe alles voor je, gooi me niet het huis uit. Ik heb het idee dat ik al mijn kansen al heb opgebruikt qua wonen en werken. Dat er geen uitweg meer is. Dat als ik gezond ben en een school/bedrijf aanschrijf, ze me uitlachen. Omdat hij dat elke dag tegen me zei.
Alle reacties Link kopieren Quote
Apatura2 schreef:
13-11-2023 16:40
Ik heb het idee dat je nu ook behoorlijk in de paniek zit?
Heb je iets van medicatie?

(en waar zit je in je cyclus?)

Rustig aan, je hebt nu een veilige plek om te slapen en te eten ga ik vanuit?
Ga even een rondje wandelen, zoek mooie bladeren en probeer even van het moment te genieten. Even uitwaaien.

Bel morgen maar de instantie waar je onder behandeling ben.

Het is niet helpend om hier te schrijven als je onderliggend eigenlijk in paniek ben. Dat heb ik in t verleden genoeg gedaan en gelukkig is die fase van mijn leven nu over.

Alles op zn tijd, met haasten bereik je niets.
Je hebt contacten met professionals die je helpen.

Wees je eigen beste vriendin. :hug:
Ik slik al jaren medicatie, verschillende antidepressiva gehad etc. Het enige wat werkt zijn pammetjes. De rest ben ik alleen erg van aangekomen. Ik had veel eerder therapie willen krijgen. Dan was het nu niet zo ver gekomen. Maar er was nooit tijd of het was af en toe mijn hart luchten. Pas dit jaar is er een uitgebreide persoonlijkheidstest gemaakt en is het autisme wat steeds wel/niet/wel vermoed werd bevestigd. Ik ben in vriendschappen heel sociaal en vrij extravert, plus ik kan goed voor mezelf zorgen. Vandaar de twijfels steeds.
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 16:15
Ik volg toch therapie? Daar vinden ze mij een gemotiveerde, harde werker. En ik wil zsm weer werkfit zijn.
Het een sluit t ander niet uit. Ik zeg nergens dat jij geen therapie volgt of geen harde werker. Dus die argumenten hoef je niet te geven. Lees mijn bericht nog eens. Het gaat om je gedrag buiten therapie. Alleen in die uurtjes je battles aangaan is niet genoeg. En het helpt ook om te werken aan je echte problemen. De woningnood komt later wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Je zou je van minder slecht gaan voelen.
Wat een weggewaaid dakraam zeg.
En nog profiteren van jou geld ook.
Bah

Heb je iets van oxasepam?

Als jij beter in je vel zit en stabieler voelt kan t goed zijn dat er een andere diagnose bij je past.

Gaslighting noem je zoiets.
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven