Wat is er mis met mij?

18-10-2023 14:29 483 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn hele leven is gekenmerkt door mishandeling. Thuis, door mijn vader. Op school, door jongens in de klas. En elk van mijn 6 exen (ik ben nu 35) heeft mij mentaal of fysiek geterroriseerd.

Ik heb de diagnose ASS, maar functioneer sociaal gewoon prima. Ik heb lieve vriendinnen en op het werk maak ik ook snel vrienden. Mensen vinden me vaak aardig, maar ietwat verlegen. Soms kan ik wel een uitgesproken mening hebben, en als ik echt heel lang gepusht word, ook boos worden. Maar niets wat ik zeg praat fysieke mishandeling goed, toch?

Mijn laatste ex gaf mij een kopstoot toen ik zijn headphones van zijn oren trok omdat hij weigerde naar me te luisteren. Hij wilde liever gamen. Mijn andere ex verkrachtte me. Etc etc. Ik ben nu ecgt bang voor mannen, op straat loop ik met een boog om groepjes mannen heen, op het werk houd ik ze op een afstand en als ik ga sporten voel ik me onveilig.

Ik wil geloven dat echt niet alle mannen zo zijn, maar waarom trek ik dit aan? Waarom worden mannen bij mij zo agressief en hatelijk? Ik durf niet meer een relatie aan te gaan.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hijodelaluna schreef:
13-11-2023 18:53
Het een sluit t ander niet uit. Ik zeg nergens dat jij geen therapie volgt of geen harde werker. Dus die argumenten hoef je niet te geven. Lees mijn bericht nog eens. Het gaat om je gedrag buiten therapie. Alleen in die uurtjes je battles aangaan is niet genoeg. En het helpt ook om te werken aan je echte problemen. De woningnood komt later wel.
Ik slaap veel, heb vandaag buiten gewandeld, ben naar de huisarts geweest voor een recept, heb wat op het internet gezeten en ben nu weer uitgeput.

Oh en ik heb een half bord eten en wat ijs op, en een glas melk en limonade. Dus ik eet iig wat.
chickenandwaffles wijzigde dit bericht op 13-11-2023 18:56
7.88% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik weet niet of een opname zin zou hebben op dit punt.
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 18:54
Ik slaap veel, heb vandaag buiten gewandeld, ben naar de huisarts geweest voor een recept, heb wat op het internet gezeten en ben nu weer uitgeput.

Oh en ik heb een half bord eten en wat ijs op, en een glas melk en limonade. Dus ik eet iig wat.
Leg je telefoon weg en neem wat tijd voor jezelf. Je geeft antwoord op vragen die niet gesteld zijn, en geeft info waarvan jij nu lijkt te willen dat ik zeg dat het zo erg voor je is of zo knap van je is. Dat je het goed doet. Dat helpt je niet. Je moet het voor jezelf doen.

Wat ik aangeef is dat je hangt in je slachtofferschap. En daar blijf ik bij. Of je nu wel of niet eet. En een opname... Niemand heeft het daarover volgens mij dus geen idee waarom je dat aandraagt?
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 18:55
Ik weet niet of een opname zin zou hebben op dit punt.
Hoe kom je daar nou ineens weer bij. Er moet tegenwoordig heel veel aan de hand zijn voor iemand opgenomen wordt.
Je kunt morgen ook gewoon even met je behandelaar bellen natuurlijk.
Iemand zei het eerder ongeveer zo: je zult jezelf bij kop en kont moeten pakken, een ander doet het niet voor je. Er zijn legio mensen die heftige dingen meemaken in hun leven. Je bent daar niet uniek in.
Hijodelaluna schreef:
13-11-2023 18:58
Leg je telefoon weg en neem wat tijd voor jezelf. Je geeft antwoord op vragen die niet gesteld zijn, en geeft info waarvan jij nu lijkt te willen dat ik zeg dat het zo erg voor je is of zo knap van je is. Dat je het goed doet. Dat helpt je niet. Je moet het voor jezelf doen.

Wat ik aangeef is dat je hangt in je slachtofferschap. En daar blijf ik bij. Of je nu wel of niet eet. En een opname... Niemand heeft het daarover volgens mij dus geen idee waarom je dat aandraagt?
Dit dus.
Een opname is voor crisis. Jij ervaart je situatie als zwaar, en je hebt ook echt genoeg op je bord, maar crisis is het niet. Er is in wezen niet heel veel aan de hand. Je hebt een dak, eten tot je beschikking en bent, voor zover op afstand te beoordelen, geen gevaar voor jezelf of je omgeving. Je hebt het zwaar, dat wel. Maar je moet daar zelf doorheen. Met een opname leg je die verantwoordelijkheid bij een ander neer. Mogen zij t oplossen en zorgen dat jij je beter voelt. Accepteer hoe je erbij zit, ga door met je therapie maar leer ook dat je niet zielig bent. Er zitten mensen echt veel slechter bij dan jij en die krijgen ook geen opname. Hup, uit die slachtofferrol en zelf de regie nemen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Jij hebt baadt bij rust en regelmaat.
Ga is in de basis goed voor jezelf zorgen.
Genoeg en gezond eten, dagelijk bewegen enz

Heb je verplichtingen momenteel, werk?
Welke dagen is dat ?
Heb je iemand om mee te gaan wandelen? Of de hond van de buren ofzo?
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
Alle reacties Link kopieren Quote
Zei je ex dingen als dat je je op moest laten nemen?
#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder
Alle reacties Link kopieren Quote
Apatura2 schreef:
13-11-2023 19:07
Zei je ex dingen als dat je je op moest laten nemen?
Ja, of volgespoten met medicijnen.
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 19:10
Ja, of volgespoten met medicijnen.
Beiden gaan niet zomaar. Dus op zoek naar een andere oplossing.
Alle reacties Link kopieren Quote
Apatura2 schreef:
13-11-2023 19:06
Jij hebt baadt bij rust en regelmaat.
Ga is in de basis goed voor jezelf zorgen.
Genoeg en gezond eten, dagelijk bewegen enz

Heb je verplichtingen momenteel, werk?
Welke dagen is dat ?
Heb je iemand om mee te gaan wandelen? Of de hond van de buren ofzo?
Geen, behalve opstaan, eten en douchen. En af en toe medische afspraken moeder en eigen therapie.

Als ik kon werken deed ik dat, het zou me afleiden. Zodra ik stabieler ben ga ik kijken naar reintegratiemogelijkheden vanuit het uwv. Dan heb ik weer een toekomst, een vooruitzicht. Ik blijf nu de hele dag in dwanggedachtes hangen.

Ik weet dat ik mezelf een schop onder de kont moet geven. Ik ben alleen extreem overweldigd en mijn emoties en gedachten gaan van hot naar her. Soms zie ik het positief in en denk ik, ik ga nu keihard werken om stabiel te worden en mezelf rust gunnen. En soms zie ik mezelf als prostituee op straat eindigen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hijodelaluna schreef:
13-11-2023 19:03
Een opname is voor crisis. Jij ervaart je situatie als zwaar, en je hebt ook echt genoeg op je bord, maar crisis is het niet. Er is in wezen niet heel veel aan de hand. Je hebt een dak, eten tot je beschikking en bent, voor zover op afstand te beoordelen, geen gevaar voor jezelf of je omgeving. Je hebt het zwaar, dat wel. Maar je moet daar zelf doorheen. Met een opname leg je die verantwoordelijkheid bij een ander neer. Mogen zij t oplossen en zorgen dat jij je beter voelt. Accepteer hoe je erbij zit, ga door met je therapie maar leer ook dat je niet zielig bent. Er zitten mensen echt veel slechter bij dan jij en die krijgen ook geen opname. Hup, uit die slachtofferrol en zelf de regie nemen.
Ik heb wel bepaalde gedachten waardoor ik met een crisisarts sprak toen. Die vonden mij op dat moment een gevaar voor mezelf.
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 19:17
Ik heb wel bepaalde gedachten waardoor ik met een crisisarts sprak toen. Die vonden mij op dat moment een gevaar voor mezelf.
Toen ja. Dat zegt niets over nu. Nogmaals ik zeg echt niet dat je het niet zwaar hebt maar je wilt zo graag bevestiging. Ook nu kom je weer met extra info om maar te horen dat je het wel heel zwaar hebt en wel een opname kan krijgen. Dan regel je dat toch? Bel de crisisdienst. Ik voorspel dat het niet lukt en dat je zelf aan de slag zult moeten. Je kunt accepteren dat je soms vastloopt in dwanggedachten, dat je gedachten alle kanten opgaan, of je gaat aan de slag. Je maakt gebruik van de positieve momenten. Wat mij opvalt, en daarmee zeg ik niet dat het niet waar is, is dat je wel erg goed kan benoemen hoe zwaar je het hebt, hoe het werkt in je hoofd, dat je overweldigd bent etc. Het voelt voor mij als hulpverlenerstaal. Aangeleerd om maar de Bevestiging te krijgen dat t allemaal heel zwaar is. En t is ook verdomd zwaar, en kut en klote. Maar hoe meer je dat uitmelkt en wij je daarin bevestigen, want dat lok je uit, hoe zieliger jij wordt en hoe verder jij van de oplossing wegdrijft. En nee, die oplossing is niet het hebben van werk. Op je werk val je weer uit omdat je je echte problemen niet aanpakt. Begin daar nou eens mee.
Alle reacties Link kopieren Quote
Apatura2 schreef:
13-11-2023 19:06
Jij hebt baadt bij rust en regelmaat.
Ga is in de basis goed voor jezelf zorgen.
Genoeg en gezond eten, dagelijk bewegen enz
Dit! Ga dit voor jezelf doen. Niet voor ons, niet voor een eventuele man die je aan de haak wilt slaan, niet voor een woning, maar voor jezelf. Om beter te worden.

Je schreef dat je moeder je nooit uit huis zou zetten. Schrijf dat ergens op zodat je het terug kunt lezen als je gaat doemdenken.
Schrijf andere positieve dingen op voor jezelf zodat je ze terug kunt lezen als dat nodig is. Hebben leerlingen bijvoorbeeld eens een compliment aan je gegeven over je lessen? Schrijf het op.

Ik herken (te) veel in hoe het in je hoofd eraan toe gaat. De chaos, de paniek, het vooruit willen en niet kunnen, het vastzitten in gedachten. De oplossing hiervan ligt bij jezelf. Verwachtingen omlaag en zoals Apatura schrijft: ga voor rust en regelmaat. Eerst goed de basis verzorgen en tijd in je therapie steken. Daarna de rest.
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 19:17
Ik heb wel bepaalde gedachten waardoor ik met een crisisarts sprak toen. Die vonden mij op dat moment een gevaar voor mezelf.
Ik krijg echt de indruk dat je alleen bevestiging zoekt hier, dat het allemaal zo erg is met je.
Helaas, zo werkt het niet. Ik was een paar maanden geleden suicidaal, maar no way dat er sprake was van een opname. Zet dat dus maar uit je hoofd.
Niemand ontkent dat jij issues hebt. Maar je zult daar zelf, met je behandelaar, uit moeten komen.
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 18:48
Mijn moeder zou me nooit het huis uit zetten. Toen ik laatst een paniekaanval had hield ze me vast en zei ze dat ik altijd welkom zou zijn en niemand me nog pijn zou doen. Ik kan hier blijven en mocht ze overlijden dan is het 50/50 van mij en mijn zus.

Maar ik wil normaal zijn. Goed genoeg zijn. Ik voel me een parasiet. Op de samenleving, op mijn moeder. Mijn ex maakte altijd opnerkingen dat ik nu een uitvreter was. Dat ik zoveel banen heb gehad dat niemand mij nog wil. Dat ik alles verpest had en voor hem ook niet meer goed genoeg was. En dan smeekte ik hem, laat me niet alleen, ik doe alles voor je, gooi me niet het huis uit. Ik heb het idee dat ik al mijn kansen al heb opgebruikt qua wonen en werken. Dat er geen uitweg meer is. Dat als ik gezond ben en een school/bedrijf aanschrijf, ze me uitlachen. Omdat hij dat elke dag tegen me zei.

Niemand is normaal. Het is alleen niet altijd aan de buitenkant te zien.

Ik ben ook een 'uitvreter' en ik 'teer' ook op de samenleving. Daar heb ik zelf ooit ook voor gewerkt. Binnen heeeeel veel banen. En ik heb altijd toch weer een nieuwe baan gevonden. Tot het niet meer ging binnen mijn gezondheid. En nu mag ik 'rusten', omdat het kan. En binnen die rust, kan ik alsnog mijn steentje bijdragen.

We zijn een sociaal land in Nederland. We zorgen voor elkaar. Voor degenen die het tijdelijk niet kunnen en voor degenen die het nooit zelf zullen kunnen.

Ik heb dus ook gezondheidsbeperkingen. En leun met veel zaken op mijn partner. Maar ik ben wél goed genoeg. En dat ben jij in wezen ook!

Jouw enige 'minpunt' is dat je zelf steeds blijft zeggen wat je ex zei. Dat is zíjn stem die je hoort. Nu is jóuw stem aan de beurt.

Werk hard aan jezelf. En hard werken betekent in deze context óók jezelf rust gunnen. Voor sommige mensen (waaronder ikzelf) klinkt rusten als lui zijn. Maar juist voor dat type mens, is rúst hard werken. Niets doen, de dag nemen zoals hij komt. Voelen wat je voelt en ervaren; het leven van dat moment ervaren.

Verder helemaal niks. Vergelijk het met een auto waarvan de tank leeg is en de motor oververhit. Die zal eerst af moeten koelen om ooit nog bij een tankstation te geraken.
Alle reacties Link kopieren Quote
Klopt, ik wil gewoon zwelgen op dit moment. Ik heb zoveel klappen te verduren gehad en nu wil ik gewoon huilen en schreeuwen en getroost worden als een klein kind.
Alle reacties Link kopieren Quote
Rabarber schreef:
13-11-2023 19:29
Niemand is normaal. Het is alleen niet altijd aan de buitenkant te zien.

Ik ben ook een 'uitvreter' en ik 'teer' ook op de samenleving. Daar heb ik zelf ooit ook voor gewerkt. Binnen heeeeel veel banen. En ik heb altijd toch weer een nieuwe baan gevonden. Tot het niet meer ging binnen mijn gezondheid. En nu mag ik 'rusten', omdat het kan. En binnen die rust, kan ik alsnog mijn steentje bijdragen.

We zijn een sociaal land in Nederland. We zorgen voor elkaar. Voor degenen die het tijdelijk niet kunnen en voor degenen die het nooit zelf zullen kunnen.

Ik heb dus ook gezondheidsbeperkingen. En leun met veel zaken op mijn partner. Maar ik ben wél goed genoeg. En dat ben jij in wezen ook!

Jouw enige 'minpunt' is dat je zelf steeds blijft zeggen wat je ex zei. Dat is zíjn stem die je hoort. Nu is jóuw stem aan de beurt.

Werk hard aan jezelf. En hard werken betekent in deze context óók jezelf rust gunnen. Voor sommige mensen (waaronder ikzelf) klinkt rusten als lui zijn. Maar juist voor dat type mens, is rúst hard werken. Niets doen, de dag nemen zoals hij komt. Voelen wat je voelt en ervaren; het leven van dat moment ervaren.

Verder helemaal niks. Vergelijk het met een auto waarvan de tank leeg is en de motor oververhit. Die zal eerst af moeten koelen om ooit nog bij een tankstation te geraken.
Ja... ik ga maar eens naar bed dan. Morgen weer een dag. Ik ga mezelf een dag niks dwingen maar gewoon zijn.
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 19:31
Klopt, ik wil gewoon zwelgen op dit moment. Ik heb zoveel klappen te verduren gehad en nu wil ik gewoon huilen en schreeuwen en getroost worden als een klein kind.
Dat is ook prima, het helpt je alleen niet. Ik stop dan voor nu met reageren. Ik durf ook wel te stellen dat therapie weggegooid geld is als jij de keuze maakt voor slachtofferchap. Wellicht kan het forum in de toekomst met je meedenken, als je klaar bent met zwelgen en zal dan ook je therapie beter aanslaan. Succes in elk geval.
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 19:31
Klopt, ik wil gewoon zwelgen op dit moment. Ik heb zoveel klappen te verduren gehad en nu wil ik gewoon huilen en schreeuwen en getroost worden als een klein kind.
En dat troosten, dat moet op het Viva forum?
Nou ja, ga maar zwelgen dan. Daar help je jezelf niet mee, maargoed. Er worden hier verstandige dingen tegen je gezegd, mensen stellen zich kwetsbaar op, maar jij zwelgt liever dan dat je een eerlijk gesprek aangaat.
Alle reacties Link kopieren Quote
Meine gute, wat heb je het ongelooflijk zwaar TO! Ik heb echt ontzettend met je te doen. Ik vind het zo zielig… en je kan er echt helemaal niks aan doen ook!



Heb je nou echt wat aan zo’n reactie?
Kun je daar constructief iets mee?
Geeft het je troost of zelfvertrouwen?

Waarschijnlijk niet.
Omdat je dat nooit uit andermans woorden kunt halen. Dat moet je uit jezelf halen.
En daarvoor moet je eerst rust nemen. Echte rust. Het is nu niet het moment om na te denken over werken of nieuwe relaties. Nu niet, de komende maanden niet en relaties zelfs de komende jaren niet! Gewoon niet!

Jij moet eerst gaan leren wie jij écht bent, zonder dat afhankelijke, pleasende gedrag. Gaan leren wat jij te bieden hebt aan de wereld als je je voor de verandering eens niet aanpast aan een ander. En dat kost tijd. Dat lukt je niet in een week. Daar gaan jaren overheen. Gun jezelf die tijd. Waarom moet het morgen allemaal gefixt zijn? Zodat je meteen weer in hetzelfde patroon kunt terugvallen?

Als je doet wat je altijd al deed, dan krijg je wat je altijd al kreeg…
TO, een vraag. Aan het begin van dit topic zei je dat je een vriend hebt, en een gewelddadige ex. Die vriend wilde het uitmaken. Waar is die vriend gebleven?
Alle reacties Link kopieren Quote
Chickenandwaffles schreef:
13-11-2023 19:31
Klopt, ik wil gewoon zwelgen op dit moment. Ik heb zoveel klappen te verduren gehad en nu wil ik gewoon huilen en schreeuwen en getroost worden als een klein kind.
En de manier waarop je dat probeert af te dwingen roept irritatie op, waardoor jij je weer niet begrepen voelt. Dus dat is niet handig en het helpt je niet.

Dit is een eerlijke post. Maar het is ook iets wat een forum je niet kan geven. Net zoals dat we geen woning, baan, of gezond zelfbeeld voor je bij elkaar kunnen typen.

Wat een forum wel kan doen is praktische tips geven en kritisch meedenken. Maar daarvoor moet je wel in staat zijn een beetje te kunnen filteren en volgens mij komt nu álles bij jou binnen omdat je zo wanhopig graag wilt dat er in de stroom van reacties ook een slokje medelijden zit. Dus dat is niet handig nu. Wat je hier ook kan doen is oefenen met echt contact maken. Open staan voor wat andere mensen vertellen zonder het meteen op jezelf te betrekken. Reacties die pijn doen even laten bezinken en proberen te zien waarom die ander dat zegt. Je eigen gevoel herkennen en erkennen, maar niet eisen dat anderen daarin meegaan en niet aan vasthouden omdat het wel lekker voelt.
What a nuanced anxiety
Alle reacties Link kopieren Quote
Principessa schreef:
13-11-2023 20:40
TO, een vraag. Aan het begin van dit topic zei je dat je een vriend hebt, en een gewelddadige ex. Die vriend wilde het uitmaken. Waar is die vriend gebleven?
Daar ben ik nu de laatste twee weken van wegverhuisd.
Alle reacties Link kopieren Quote
tyche schreef:
13-11-2023 20:41
En de manier waarop je dat probeert af te dwingen roept irritatie op, waardoor jij je weer niet begrepen voelt. Dus dat is niet handig en het helpt je niet.

Dit is een eerlijke post. Maar het is ook iets wat een forum je niet kan geven. Net zoals dat we geen woning, baan, of gezond zelfbeeld voor je bij elkaar kunnen typen.

Wat een forum wel kan doen is praktische tips geven en kritisch meedenken. Maar daarvoor moet je wel in staat zijn een beetje te kunnen filteren en volgens mij komt nu álles bij jou binnen omdat je zo wanhopig graag wilt dat er in de stroom van reacties ook een slokje medelijden zit. Dus dat is niet handig nu. Wat je hier ook kan doen is oefenen met echt contact maken. Open staan voor wat andere mensen vertellen zonder het meteen op jezelf te betrekken. Reacties die pijn doen even laten bezinken en proberen te zien waarom die ander dat zegt. Je eigen gevoel herkennen en erkennen, maar niet eisen dat anderen daarin meegaan en niet aan vasthouden omdat het wel lekker voelt.
Ja, ik denk dat ik daar aan begin met therapie. Die hele co-depency. Mijn humeur totaal laten afhangen van afwijzing/kritiek van een ander. Totaal van streek zijn als een man bijv een date afzegt, of ik feedback krijg op het werk.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven