Wat is er mis met mij?

Rabarber schreef: ↑

14-11-2023 09:20

Inderdaad, gewoon enkel eens even zijn. Meer niet.

En zwelgen mag ook. Je even onderdompelen in je gevoel, diep gaan, je kapot huilen. Om dan daarna door alle vergoten tranen 'opgeruimd' het leven weer aan te gaan.

Laat jezelf troosten door je kat (kies voor jezelf en gá gewoon naar je zus!), laat jezelf troosten door je zus of een vriendin. En bovenal: troost jezelf. Sta jezelf iets fijns toe. Door iets lekkers te eten, iets leuks te kopen, door een saunadag, noem maar op. Net wat jij fijn vindt.

Doreia* schreef: ↑

14-11-2023 09:25

DE NARCIST EN DE CODEPENDENT
Hoewel Disney-sprookjes meestal gericht zijn op romantische liefde en avontuur, kunnen sommige elementen van #codependentie en #narcisme worden herkend in sommige relaties.

Een voorbeeld hiervan is in het sprookje van "Belle en het Beest".

In dit verhaal vertoont het Beest narcistische trekjes. Hij is egocentrisch, verwacht constant bewondering en heeft moeite met het uiten van empathie naar anderen. Hij is letterlijk betoverd om een beest te zijn, wat zijn geïsoleerde en bittere gedrag verklaart. Het Beest is ook afhankelijk van #Belle om zijn betovering te verbreken, wat enige gelijkenis vertoont met de narcist die anderen gebruikt om zijn eigen problemen op te lossen.

Belle, aan de andere kant, kan worden gezien als een codependent. Ze offerde zichzelf op om haar vader te redden en ging vrijwillig naar het kasteel van het Beest om zijn gevangene te zijn. Ze blijft ook in de relatie, ondanks het moeilijke gedrag van het Beest, in de hoop dat hij zal veranderen en dat hun liefde de oplossing voor zijn problemen zal zijn.

Het herstel van codependentie is geen makkelijk proces, maar wel bevrijdend. Je leert jezelf weer te waarderen, voor je eigen behoeften op te komen en relaties los te laten waarin je je overmatig #verantwoordelijk voelt, zoals je deed toen je kind was.

Doreia* schreef: ↑

14-11-2023 09:43

Je geeft een tekortvak.
Hier hief jij je niet druk over te maken.
Alleen nog vandaag kom je uit bed, stap je onder de douche, eet je netjes en regelmatig en gaat buiten een fijne wandeling maken. Meer hoef je vandaag niet te doen.

Rabarber schreef: ↑

14-11-2023 11:01

Ze zal toch zeker wel regelmatig thuis zijn? Want hoe moet ze je kat anders verzorgen?

Gebruik jíj dit smoesje of heeft je zus smoesjes?

Bel je zus, zeg dat je haar steun nodig hebt, langs wilt komen, de kat wilt zien.

Zou een waardeloze zus zijn als ze dan nog nee zegt. Als ik zeg dat ik de kat echt mis zegt ze dat ik haar push. Ik ben al blij dat zij de kat nu heeft.

Dus... kom eens in actie op dit gebied, knok voor jezelf!

Butterfly_fly schreef: ↑

14-11-2023 10:07

Dat weet je niet inderdaad. Er zijn geen garanties in het leven. Wat wel zeker is is dat je NU niet kunt werken. Dus NU maakt het niks uit of je ooit nog werk vindt in het onderwijs. Eerst NU aandacht geven, rust nemen en aan jezelf werken.

Het piekeren over de toekomst helpt niet. Ik begrijp wel heel goed dat je het doet (ik doe het ook), het helpt alleen niet. Het verlamt je, maakt je angstig en in paniek. Probeer, hoe moeilijk ook, de focus niet op de toekomst te leggen maar op het hier en nu. Op de dag doorkomen.

Heb je voor jezelf een schemaatje gemaakt wat je als eerste wilt aanpakken? Een tijdsplan voor de komende jaren? Zodat je tegen jezelf kunt zeggen dat die woning of dat werk pas een item is over een of twee jaar bijvoorbeeld.

Vandaag (zoals Doreia zegt), ritme, gezond eten, beweging krijgen door bijvoorbeeld een wandeling, meer niet. Meer is niet nodig nu.

Vrijdagmiddag schreef: ↑

14-11-2023 11:58

Goed plan, houd wel voor ogen dat t een plan is. Dat je ervan af mag en kan wijken. Want je weet nooit hoe therapie lopen zal, dus houd je er niet t te strak aan vast, anders zorgt t voor frustratie.

Nog een vraagje/ suggestie. Je schreef dat je bij een crisisarts heb geweest dit weekend. Ik neem aan dat die van de crisisdienst van de ggz is. Hebben ze je de mogelijkheid gegeven om een acute dagbehandeling (ADB) te volgen? Dit heb ik gedaan toen ik echt er zelf niet meer uitkwam en mijn therapie nog niet begon. Ik heb er dagritme gekregen en ontzettend veel geleerd. Weet niet of die wordt aangeboden door elke ggz, maar voor mij was dit echt heel goed.

Principessa schreef: ↑

14-11-2023 19:16

Waarom doe je dit nog, terwijl je nu geen schematherapie hebt? Wat voor therapievorm heb je momenteel wel?

S-Groot schreef: ↑

14-11-2023 12:16

Tuurlijk joh, als je niet meteen op alle vlakken in de houding schiet bij iemand die op het moment niet te helpen is ben je waardeloos.

Zus vangt TO's kat op hè (en opgehaald), dat is echt niet niks hoor. En ze zal al héél vaak hebben moeten dealen met een zus die zich zo laat gaan in de paniek dat er niet mee te praten valt en die alleen maar alles aangrijpt om weer paniek over te hebben, zus zal ook grenzen moeten bewaken.

Principessa schreef: ↑

14-11-2023 19:45

Dan weet je ook dat het niet raadzaam is om met je schema's aan de slag te gaan als je geen therapie hebt.
Ik volg ook schematherapie. Bij de wekelijkse groepstherapie zitten drie begeleiders op een groep van acht. Tijdens de tweewekelijkse individuele therapie, bepaal ik samen met de therapeut waar ik de komende tijd mee aan de slag wil.
Die begeleiding is niet voor niets zo intensief. Als je op eigen houtje aan de slag gaat met schema's, zonder dat met een therapeut terug te koppelen, dan kun je problemen verwachten.
Beter stop je daar dus mee.