Wat moet ik nu doen?!

Hoe weet jij dat hij je nu nodig heeft?

Met hem verder gaan kan alleen als hij dat wilt, hem jouw hulp bieden kan alleen als hij dat wilt en hulp met het drugsgebruik in het algemeen werkt alleen als hij dat wil.Hoe meer je hem dwingt/je opdringt, hoe meer weerzin hij zal voelen. Misschien is het heel goed als hij even de tijd heeft alles op een rijtje te zetten en zijn eigen leven op orde te krijgen. Als hij echt zoveel problemen heeft, zal hij waarschijnlijk weinig ruimte hebben voor zijn gevoelens voor jou. Gun hem en jezelf wat tijd, dingen forceren werken alleen maar averechts.

Misschien moet je eerst je eigen gevoelens eens secuur onder de loep nemen; in je OP zeg je dat hij veranderd is in een vervelende chagrijn.

Houd je daarvan, van de man die hij nu is? Of houdt je van de man die hij was of de fantasie die je hebt van wat hij zou kunnen worden onder je bezielende leiding?

Ik denk dat je er wijs aan gedaan hebt met hem te breken, ook al was het in woede. En je zult best in een gat zijn gevallen, want ik vermoed dat deze "relatie"de laatste tijd al je gedachten en gevoelens heeft opgeslorpt en al je energie.

Misschien moet je jezelf even een paar weken vrijaf geven van deze man, zodat je zorgvuldig kunt afwegen of jij de redster wilt zijn van iemand die zichzelf niet wil redden (voorlopig). Vraag je af of je zn vriendin wilt zijn of zn hulpverleenster. Houd voor ogen dat hijzelf de gemeenschappelijke factor is in al zn problemen: familie, werk, relatie, druggebruik.



Ik wens je sterkte en wijsheid.

Hij zit nu namelijk goed in de problemen op zijn werk en met zijn familie en vertelt me gewoon zelf dat hij dat niet alleen aankan. Hij heeft ook ene verschrikkelijke vader waar hij pas heenmoest en wil dan dat ik met hem meega.

Ik bespeur hier een stuk emotionele chantage en slachtoffer gedrag.



Hij moet het zelf doen, zonder jou hulp.

De beloning aan het einde zal zijn dat je met hem verder gaat.

Als jij jezelf op deze wijze steeds opnieuw laat lijmen zul je niet verder komen.

Hij kan alleen zichzelf helpen. Wees sterk!!

Je helpt hem het beste door afstand van hem te nemen, hoe moeilijk dat ook is. Dat is voor hem de beste motivatie om van die soft drugs af te komen. Jou terug winnen.

En dat kan niet als jij nog steeds in zijn buurt bent en hij het idee heeft dat je toch wel bij hem blijft.

Sterkte *;

Hoi,



Zo'n soort gelijke situatie heb ik nu ook, alleen woonden wij al een jaar samen.....als we dan ee nxtje ruzie hadden, moest hij perse gaan blowen, heb een enorme hekel aan blowen, het is niet alleen ongezond, maar maakt hem ook enorm afwezig. Hij is dan totaal in een andere wereld en bouwt een muur om zich heen! nu woon ik al een maand ergens anders, de relatie is nog wel aan, maar nu zegt hij tegen me, dat als ik nu weer bij hem terugkom hij echttttttt stopt, eerder niet! ik zei toen tegen hem, ik wil van tevoren zien voor ik weer met je kom samen wonen, dat het je ook echt lukt om te stoppen, maar dit lukt hem dan niet zegt hij, als ik niet bij hem woon zegt hij...........dus het is echt heel moeilijk, wiet is echt verslavend spul! maar blijf ook veel met hem praten, en voor je gaat samen wonen moet hij al kappen!



groetjes en suc6

Ik heb namelijk nu ongeveer 3 jaar een relatie die veel ups en downs heeft. Mijn vriend heeft veel problemen op het werk en thuis waardoor zijn wietgebruik van af en toe naar constant is gegaan. Zo erg dat hij er veel lichamelijke klachten op na houdt en absoluut niet meer de persoon is die ik 3 jaar geleden leerden kennen. Hij is van een vrolijke, hulpvaardige en gezellige lieve man naar een vervelende chagerijn gegaan.

Weet je zeker dat het niet andersom is, nl dat zn familie-, werk- en nu relatieproblemen niet veroorzaakt zijn door zn drugsgebruik?



Ik begrijp dat het niet makkelijk is om hiermee om te gaan. Natuurlijk houdt je van hem (of van wie hij was of kan worden) en natuurlijk voel je dat je hem niet kan laten barsten nu hij je het hardst nodig heeft.



Maar pas op jezelf, je gaat je hier helemaal in verliezen. Hij zal je manipuleren omdat hij weet dat je voor hem klaarstaat.

Bewaak je grenzen.

En als hij nog meer gaat gebruiken omdat jij er (tijdelijk) niet bent om op hem te passen, is dat niet jouw verantwoordelijkheid. Hij heeft het recht zelf de goot te kiezen waar hij in terecht wil komen. Hard, ja ik weet het, maar dat is waar je nu mee te maken hebt.

In feite kun je op dit moment geen echte relatie met hem hebben, omdat hij zichzelf niet meer is. En als jij onder het mom van houden van en de relatie hem helpt, moet je er wel rekening mee houden dat hij nooit een volwaardige partner voor je zal zijn.

Pas als hij zelf voor hulp en genezing kiest (je mag hem best adresjes aan de hand doen), dit volbrengt en hij weer met open ogen en frisse blik bij je komt ...... dan pas is het mogelijk om weer een echte relatie te hebben; als jij dan tenminste je bezorgheid en angst dat hij bij tegenslag weer ...... van je af kunt zetten.



Nogmaals heel veel sterkte.

Lastige situatie...Ik snap dat het heel lastig is om te bepalen wat je hierin wel en niet mag/kan/wil. Vragen waarop een antwoord niet simpel te vinden is.



Ik wil je wat vertellen over verslaving. Ik hoop dat ik je daarmee wat op weg kan helpen, want makkelijk is het niet. Ik wil je hierbij mijn visie geven, met name over het gedrag van 'verslaafden' in het algemeen. Hopelijk kan je er wat mee...



Het klinkt mij alsof je (ex-)vriend verslaafd is. Ga er in ieder geval vanuit dat er voor een verslaafde maar 1 ding is wat op nummer 1 staat: en dat is de drug. De drug gaat voor alles, helaas ook voor partner/gezin/familie. Het klinkt heel hard, maar door de verslaving kan iemand geen goede keuzes meer maken. Vaak zie je bij verslaafden gedrag wat lijkt op manipuleren, liegen, soms zelfs stelen...ik zeg niet dat hij dit doet, maar wat ik je wel wil aangeven, is dat zolang een verslaafde 'ziek' = verslaafd is, hij/zij niet te vertrouwen is. Dit gedrag hoort bij de 'ziekte'. Het schijnt dat het kwetsbaar zijn voor verslavingen zelfs voor een gedeelte in de genen zit.



Een verslaafde zal bovendien zelf niet makkelijk toegeven dat het om een verslaving gaat...(zal het zelf misschien niet als een verslaving zien) dus heeft hij hierbij hulp van zijn omgeving nodig. De omgeving moet zijn spiegel zijn, van wat hij zelf niet meer helder krijgt. En dat doe je door grenzen aan te geven. Ga niet proberen hem zelf te helpen, maar laat hem weten dat zolang hij geen proffessionele hulp zoekt/heeft jij geen relatie met hem aan gaat. Of zelfs geen contact wil. Het klinkt hard, maar zulke duidelijke voorwaarden zijn heel hard nodig om iemand te 'dwingen' om hulp te zoeken. Ik werk zelf in de welzijnssector, en ga er maar vanuit dat geen enkele verslaafde zich uit zichzelf aan meldt voor hulp. Dat komt door druk uit de omgeving. Vaak zijn relaties al verpest of staan op springen. Door zelf door te modderen gaat de verslaafde zich alleen maar slechter voelen: en wat doet een verslaafde als hij/zij zich slecht voelt: vluchten in de verslaving en gebruiken. Zo blijf je in een circeltje zitten. Ook al beloofd hij beterschap: hij is NIET te vertrouwen zolang hij verslaafd is.



Als omgeving vraagt het veel van je; je moet proberen het verslavingsgedrag los van de persoon te zien (het is tijdelijk en kan weer veranderen mits er proffessionele hulp komt), en dat lukt vaak niet. Zeker niet als (ex) geliefde, omdat je ook je eigen gevoelens hebt, en dat recht heb je zeker.

Het is aan jou om hierin je eigen keuzes te maken. En om vast te stellen OF je zijn spiegel van de werkelijkheid wilt zijn.



Mijn advies is: wees duidelijk en stel grenzen. Stel voorwaarden en zorg ervoor dat die voorwaarden zo scherp zijn dat hij niet anders kan dan hulp zoeken. Je helpt hem hiermee. Wees streng. Je kunt dit eventueel in overleg doen met andere mensen uit jullie sociale netwerk; het werkt als hij van iedereen dezelfde boodschap krijgt.



Ik hoop dat je hier wat mee kan...!



Veel sterkte en....volhouden!!

Momenteel ben ik samen met familie van hem bezig hulp voor hem te vinden om hem van het softdrugsgebruik af te helpen. Gelukkig ziet ie op nuchtere momenten hier het nut zelf ook van in.

Volgens mij werkt het zo niet. Je vriend heeft alleen iets aan hulp als hij daar zelf 100 % van overtuigd is en zelf de hulp zoekt.



Ik vind het wel bewonderenswaardig dat je je vriend niet in de steek laat omdat hij het moeilijk heeft. Aan de andere kant moet je oppassen dat je ook jezelf blijft en je eigen leven blijft houden.

Dat ligt eraan in welke regio je woont...maar dat zal te privacy gevoelig zijn vermoed ik...je zou eens op de website van trimbos kunnen kijken (via google) wat er in jullie regio zit.



Ik zou je aan willen raden om richting de verslavingszorg te gaan. Die hebben de middelen (lees wellicht opnameplaatsen, urinecontroles e.d....als er geen wachtlijst is grrrr) om goed te kunnen helpen. Een psycholoog heeft die niet en vaak werkt de verslavingszorg met verschillende disciplines; daar zit wellicht ook een psycholoog bij.



Nogmaals heel veel sterkte!!!!

Verder wilde ik nog reageren op iemand die zei dat de werk en familieproblemen misschien ook door de drugs komen maar dat is niet het geval. Ik ken natuurlijk de situatie verder maar wil niet te veel in detail treden over zij werk en familie voor het geval er bekenden op het forum mochten zitten.

Dat was ik. Natuurlijk hoef je dit niet allemaal te vertellen. Helemaal niet;

Het idee was om een optie op te werpen waar je ms zelf nog niet opgekomen was.

Hi Passionnn, heb je al iets gehoord van Trimbos? En hoe staat je vriend er tegenover? Wat ik uit je topic een beetje proef is dat hij aan de ene kant hulp afwijst maar anderzijds je niet loslaat want hij geeft tegelijkertijd aan dat je hem moet '"redden". Totdat je dat probeert want dan loopt hij ineens keihard de andere kant op. Ik denk dat je maar eens een open en eerlijk gesprek met hem moet hebben wat hij nu eigenlijk allemaal verwacht van jou, als hij het over al die problemen heeft, en dat je hem ook duidelijk maakt dat je hem wilt helpen maar dat hij je hulp dan ook moet accepteren. Anders ga je er zelf aan onderdoor.

En ja ik weet dat jij dat allemaal zelf ook heus wel weet en dat het van buitenaf uit altijd gemakkelijk kletsen is, maar dat je in een onmogelijke positie zit wanneer het jouzelf overkomt. Mijn vriend is niet verslaafd aan wat dan ook, maar hij heeft -zegt de psych- een antisociale persoonlijkheidsstoornis en vraagt mij ook enerzijds hem te redden, en anderzijds accepteert hij geen hulp. Dus ik begrijp hoe je je voelt en wil je veel sterkte wensen!