Zal de toekomstige generatie schoonmoeders beter zijn?

Scorpion80 schreef op 19 oktober 2007 @ 23:10:

En by the way... wiens grietje.... Ik ben bang dat jij ook een schoonloeder gaat worden! Ik ben een volwassen vrouw van 27 met een kind!

Ik probeerde me slechts voor te stellen hoe ik me in die situatie zou voelen. En dat scenario zag er ongeveer zo uit:



Mijn zoon is 30 en heeft een vriendin of vrouw van 27. Ik ben dan 60(!!!!). En heb de zoon waar zij verkering mee heeft alleen opgevoed, heb daar altijd bij gewerkt, heb inmiddels mijn beide ouders niet meer, heb misschien al vrienden en partners begraven, ben al oma, en ben al op weg naar mijn pensioen.



Sorry, maar dan zou ik dus inderdaad denken "wie denkt dat grietje wel niet wie ze is? Toen zij nog niet eens geboren was was ik al alleenstaande moeder, laat haar eerst zelf maar eens bewijzen hoe zij het allemaal aanpakt voordat ze iemand die haar moeder had kunnen zijn de les komt lezen."



Vind jij waarschijnlijk schoonloederig, so be it. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om iemand die niet mijn eigen moeder is maar wel oud genoeg is om dat te zijn de les te gaan lezen over hoe ze haar eigen kind had moeten opvoeden.



En zeg eens eerlijk: zou je dergelijke brieven ook schrijven aan de moeder van je beste vriendin of aan de moeder van een collega? Of zou je dan denken: "hmmm, mijn type is het niet maar het is de moeder van marietje dus laat maar gaan?"



Als je zo'n brief niet aan de moeder van je beste vriendin zou schrijven (en daar ga ik voor het gemak vanuit omdat het echt behoorlijk brutaal is), waarom dan wel aan de moeder van je man?

Scorpion80 schreef op 19 oktober 2007 @ 23:08:

[...]





Dus ik mag niet een brief schrijven met daarin het feit dat ik enorm gekwets ben omdat zij heeft gezegd ; dat wijf van je kan ik wel kelen!!! Vind jij dat wel kunnen en mag ik geen brief schrijven met daarin het feit dat ik daar ontzettend kwaad om ben dat mij dat dwars zit? Hallo???. Respect heeft zij totaal niet voor mij en dreigt mij te kelen en ik moet wel respect voor haar hebben omdat ik mijn plaats moet kennen. Kom nou! En jij zou mij dan ook psychisch gestoord gaan noemen. Nou nou, ik snap er niets van hoor!

Zoals ik al zei: inhoudelijk heb ik er geen oordeel over, want elk verhaal heeft twee kanten en de waarheid ligt meestal ergens in het midden. Ik neem aan dat je schoonmoeder niet bij de eerste ontmoeting spontaan riep "jezus zoon, waar kom je nu mee thuis, dat wijf van je kan ik wel kelen!" , daar zal heus over en weer van alles aan vooraf gegaan zijn. En ik ga ervan uit dat jouw schoonmoeder je heus niet bedreigd heeft, als het het type was dat daadwerkelijk mensen vermoordde had je vast geen relatie met haar zoon. Dus "ik kan haar wel kelen" zal wel een matter of speech geweest zijn en geen concrete bedreiging waarmee ze wilde zeggen dat ze je de volgende keer daadwerkelijk zou wurgen. Dat weet je zelf ook wel.



Voordat iemand iets dergelijks zegt is het meestal zo dat diegene zelf ook flink gekwetst is. Dat wil niet zeggen dat daarmee de opmerking juist was, het wil alleen zeggen dat - in mijn ogen uiteraard - waar er twee vechten, twee schuld hebben en dat mensen in boosheid of gekwetstheid domme dingen kunnen zeggen.



Feit blijft dat jouw schoonmoeder kennelijk leuk en goed genoeg was om een leuke man af te leveren, dus ze zal ongetwijfeld haar goede kanten hebben. En een brief schrijven met verwijten - wat overkomt alsof je iemand de les leest en op het matje roept - is als de relatie toch al niet zo denderend is gewoon niet handig. Nog afgezien van het feit dat ik het ook echt ongepast vind bij iemand die je moeder had kunnen zijn en die de moeder is van je partner en de oma van je kind.

Meave,



ik had al wel eens hier en daar wat opmerkingen gelezen waaruit ik opmaakte dat je prive problemen had, maar ik lees nu pas dat het om de dood van je schoonmoeder gaat. Ontzettend gecondoleerd, dat is afschuwelijk, ik weet er alles van zoals je weet. Ik hoop dat het een beetje gaat met je man, maar het zal wel heel moeilijk voor hem zijn. Wens hem maar sterkte, dat klinkt zo als loze woorden maar je weet dat ik echt begrijp hoe rot het voor hem is. voor jullie allemaal.

Nou ik had het nooit van mezelf gedacht, maar ik BEN dus al zo'n schoonloeder. Tenminste, dat maak ik op uit wat mijn schoonzoons over mij zeggen.

De eerste, komt af en toe met mijn dochter bij ons eten, en zegt dan van die hatelijke dingen zoals "Kook jij helemaal nooit?' dit omdat mijn man meestal kookt (is zijn hobby) en ikzelf 40 uur buiten de deur werk. (Mijn antwoord, nee jij wel?)



De tweede, (lopend achter mij) tjees, wat heb JIJ een dikke kont in die broek!

(ik heb maat 42 en zal de laatste zijn om de ontkennen dat er best 5 kilo af kan,) maar volgens mij zeg je zoiets toch niet tegen je schoonmoeder.

Deze heeft ook een schoonmaak fobie en trekt de kopjes van de tafel als je nog maar net je laatste slokje koffie door je keel heb, om ze in de keuken af te spoelen. Ook mag je geen schoenen aan in hun huis.

Dus ja, die tweede vooral huh, hoopte maar dat het nog een keer uit zou raken.......

Naast alle negatieve verhalen wil ik hier nog wel even kwijt dat het juist ontzettend leuk is om een volwassen zoon te hebben. Ik vind dat je je best moet doen om goed met zijn vriendin/vrouw door 1 deur te kunnen. Dus je niet gaan bemoeien met zaken die je niet aan gaan en respecteren dat het volwassen mensen zijn die hun eigen beslissingen nemen. En ervoor zorgen dat het gezellig is als je elkaar ziet. Zoals ik hier al eerder gezegd heb, ik vind mijn schoondochter een geweldige meid en ik kan rustig zeggen dat ik van haar houd. Ik begrijp dat zij met haar moeder gewoon een andere band heeft, is heel natuurlijk toch?

geen schoenen aan in huis vind ik niet zo heel raar hoor.



En ik zag nog een probleem waarvan ik dacht, och zo erg is dat toch niet.

Over de naam van de nieuwe spruit. Schoonvader vond het geen mooie naam en schoonvader reageert eerlijk. Mss niet leuk voor de kersverse moeder, maar altijd nog beter dan je voor liegen. Mijn schoonouders vonden de naam van onze jongste ook erg raar\lelijk. Boeiend. Hun hoeven het er niet elke dag mee te doen, ik wel.

Je kan ook overal een probleem van maken hoor.

Kijk ik snap je gedachtengang ook wel FV... Maar het is een heel complex verhaal en je kent de vrouw in questie niet. Mij natuurlijkj ook niet, maar ik werd zo boos van jouw opmerking omdat ik dat echt niet verdient had. Ik ben altijd heel beleefd en respectvol naar haar toe geweest. Andersom was dat niet zo, maar ik heb heus wel respect voor het feit dat zij de moeder van mijn man is... dus ik heb dat ingeslikt.

Ik ben echt niet de enige bij wie ze het leven zo zuur heeft gemaakt. Alle 3 haar exmannen heeft ze van de meest verschikkelijke dingen beschuldigd. Ze heeft ruzie met ontzettend veel mensen.

Ik weet wel dat waar er twee vechten, twee schuld zijn, maar toch doen jouw berichten mij een beetje pijn. Mijn schoonmoeder heeft geen goed karakter en ze heeft haar zoon ook enorm veel pijn gedaan met bepaalde opmerking. Ik ben altijd netjes en beleefd gebleven.... ik vind niet dat zij meer recht heeft om mensen te kwetsen omdat ze toevallig ouder is.

[quote]fashionvictim schreef op 20 oktober 2007 @ 00:23:

[...]





Zoals ik al zei: inhoudelijk heb ik er geen oordeel over, want elk verhaal heeft twee kanten en de waarheid ligt meestal ergens in het midden. Ik neem aan dat je schoonmoeder niet bij de eerste ontmoeting spontaan riep "jezus zoon, waar kom je nu mee thuis, dat wijf van je kan ik wel kelen!" , daar zal heus over en weer van alles aan vooraf gegaan zijn. En ik ga ervan uit dat jouw schoonmoeder je heus niet bedreigd heeft, als het het type was dat daadwerkelijk mensen vermoordde had je vast geen relatie met haar zoon. Dus "ik kan haar wel kelen" zal wel een matter of speech geweest zijn en geen concrete bedreiging waarmee ze wilde zeggen dat ze je de volgende keer daadwerkelijk zou wurgen. Dat weet je zelf ook wel.



De eerste keer dat ze mij had ontmoet, zei ze tegen mijn vriend; wat een klein neukertje! Ik ben inderdaad niet groot, maar om zoiets te zeggen?

De eerste keer dat ze mij had ontmoet, zei ze tegen mijn vriend; wat een klein neukertje! Ik ben inderdaad niet groot, maar om zoiets te zeggen?[/quote]



Nogal een aso-familie waar je ingetrouwd bent dus. Tja, wat verwacht je ervan?

Ik vind het niet zo gek dat je van je eigen moeder meer kunt hebben dan van je schoonmoeder. Dat is in het geval van Lief en mij ook zo.

Ik vind dat zijn moeder soms hele rare acties heeft, hij vindt dat van de mijne.Lijkt me heel normaal. Je bent op een bepaalde manier opgevoed en dan kom je opeens in een gezin waar alles anders gaat. Dat is toch ook raar? We staan allebei nog steeds weleens met ons oren te klapperen als de wederzijdse schoonfamilie weer eens iets raars heeft.



Toen Lief nog alleen woonde haalde zijn pa elk weekend de vuile was en en bracht schone en gewassen kleding mee terug. Lief had een gloednieuwe wasmachine staan hoor, maar Ma deed het graag.

Prima, maar ik ben opgevoed met het idee dat ik mijn eigen broek op moet halen, dus niemand die mijn was doet. En als ik mijn kleren in de macine gooi, is het een kleine moeite om die van hem er ook bij te doen.

Ik denk dat ze daar helemaal niet blij mee was.

Schoonma bracht ook weleens kleding mee voor Lief. Hartstikke lief bedoelt hoor, maar Lief droeg niet anders dan een spijkerbroek en een simpel shirt. Dus langzaam maar zeker ben ik zijn garderobe wel gaan vervangen. (Met als gevolg dat hij kleding nu zo belangrijk vindt dat ie alleen shopt en meer geld aan kleding uitgeeft dan ik)

Ook dat vond ze denk ik niet zo leuk.

En eerlijk gezegd sta ik ook niet te wachten op een ongevraagd tupperware schaaltje met gehaktballen, ook niet van mijn moeder. Niet omdat ik dan denk dat zij vindt dat ik slecht kook, maar omdat ik het heerlijk vindt om het avondeten voor te bereiden.

Neemt niet weg dat ik beiden om recepten en tips vraag en we hier ook rare dingen eten als kaasdoop en koude aardappels met karnemelk. En Lief doet nu azijn over de boerenkool en eet snert á la mijn moeder.

Mijn man is absoluut niet aso... anders was ik ook niet met hem verder gegaan. ( ik ben vrij gelovig) ik ga mijn schoonmoeder niet aso noemen anders krijg weer de volle laag hier. Maar ik wil wel even duidelijk maken dat het schreeuwen van ;dat wijf van je kan ik wel kelen... !! geen enkele reden heeft gehad. Pure onmacht omdat mijn man haar aan de telefoon had en haar duidelijk wilde maken dat als zij niet verandert hij het contact even wilde verbreken. En voor de duidelijkheid dit was het besluit van mijn man omdat hij het psychisch niet meer trok. Ze schreeuwde daarna dat het door mij kwam... mijn man zegt;niet waar! en zij bleef maar hameren en doorgaan dat het door mij kwam... en ineens schreeuwde ze dus dat leuke zinnetje. Totaal onterecht. Ik was haar gedrag OOK zat maar ik heb nooit de intensie gehad om het contact zo te verbreken. Mijn eigen man was het meer dan zat. En wilde even afstand.... en terecht dat hij dat wilde, want ook al is ze zijn moeder en heeft ze hem grootgebracht... dit wil niet zeggen dat je je kind geestelijk mag mishandelen en manipuleren voor jouw eigen behoeftes.



FV sorry dat ik je heb gezegd dat ik bang was dat jij ook een schoonloeder zou worden. Ik was op dat moment even emotioneel. En ik snap dat jij vanuit jouw eigen positie denkt; stel dat ik mijn zoon zou kwijtraken.

Zoals ik lees heb jij wel sterke normen en waarden en ik denk niet dat jij het leven van jouw eigen zoon en schoondochter zo zuur zou maken. Ik denk niet dat jij het zover zou laten lopen als mijn schoonmoeder bij ons heeft gedaan.

Scorpion80, voor jou is er duidelijk maar een kant aan het verhaal. Jij moet en zal gelijk krijgen. Wanneer je aangesproken wordt op jouw doen en laten door bijv. FV, dan gaan direct de hakken in het zand en vertoon je toch soortgelijk gedrag als dat van je schoonmoeder.Ik kan me echt voorstellen waarom jullie relatie is zoals die is.Jouw schoonmoeder reageert veel te emotioneel, maar daar kan jij zelf ook wat van. Hopelijk kun je dat inzien en dan is er een mogelijkheid, dat je toch tot een redelijk normale relatie met je schoonmoeder kunt komen.

Jammer dat ik zo overkomen, is niet de bedoeling. Ik hoef geen gelijk, maar ik wil graag mijn verhaal kwijt. En wat ik schrijf is 1 kant van het verhaal inderdaad. Maar ik vind het wel een beetje rot dat ik het gevoel heb dat ik mezelf moet verdedigen. Ik wil gewoon mijn verhaal kwijt en praten met mensen die goed advies kunnen geven, niet om aangevallen te worden. Ik kan het wel hebben, maar het is een persoonlijk onderwerp wat hier heb neergeschreven, en dan voel ik mij ook persoonlijk geraakt... dus dan wordt het wat moeilijker voor mij om harde opmerkingen te incasseren. En inderdaad dan ga ik in de verdediging.

Ik ben opgevoed met het idee dat je met je partner verder moet, niet met je (schoon) ouders. Je leeft met je man/vrouw, niet met je (schoon)ouders.

Daarmee bedoel ik niet dat je meteen met alle familie moet breken, maar wel dat je je leven moet leiden zoals het voor julie als stel goed is. En daar hoort ook bij dat je afstand neemt van je ouderlijk huis, dat je bepaalde gewoontes en rituelen 'van thuis' meeneemt en andere verwerpt. Daar komen dan die dingen voor in de plaats die je samen als stel hebt ontwikkelt.

Het lijkt mij heel gezond dat je afstand neemt, ik weet dat mijn schoonmoeder daar heel veel moeite mee heeft gehad. Want ik was dat meisje dat eigenlijk niet goed was (verkeerd milieu, geëmancipeerd) en dat liet ze me merken ook. Met als gevolg dat ik daar zo min mogelijk kwa. Ook voor Lief was dat hartstikke lastig, want hij zat tussen 2 vuren. Ik was na een tijdje ook niet meer bereid om water bij de wijn te doen.

Lief heeft haar toen duidelijk verteld dat ík zijn meissie ben en dat ze dat maar eens een keer moest accepteren. En me dan ook gewoon moest gaan behandelen en niet elke keer als ze me zag een sneer moest geven. (en nee, daar heb ik hem geen opdracht toe gegeven, hij heeft dat op een gegeven moment uit zichzelf gedaan)

Sindsdien gaat het het eigenlijk wel goed tussen schoonma en mij en ik ben best gek op haar maar het blijft een complexe relatie.

Ik merkte ook toen ik zwanger was dat er een soort strijd hing tussen m'n schoonmoeder en mijn moeder. Dit ging vanuit m'n schoonmoeder. Ik had een zwangerschapvergiftiging en moest plat en m'n moeder kwam weleens poetsen. Toen bood zij dat ook aan, vond ik heel lief, kwamen ze gezellig samen, lekker eten, heel gezellig. En moeders kunnen zooo lekker grondig poetsen



M'n schoonmoeder vroeg of ze bij de bevalling mocht zijn. Nouuu nee, geen polonaise aan m'n bed, maar mijn moeder mocht dat ook niet, maar dat was anders want mijn moeder had nog een andere dochter en dus een kans op het meemaken van een bevalling en zij niet dus haar enige kans pikte ik haar nu af..

Heb haar ook meegevraagd naar een controle op de poli net als mijn moeder.

Ik vind ook dat mijn moeder daar niet meer rechten op heeft omdat zij mijn moeder is.

Maar goed, daar ging schoonmoeders verder niet op in, het was ook een eindje rijden dus ik snapte dat ook wel.

Ze hebben meegeholpen aan het kamertje en ik heb steeds na controles opgebeld enz.

Toen ik bevallen was, heeft Tris ook eerst naar zijn ouders opgebeld en daarna pas naar die van mij, want anders zouden er vast scheve gezichten komen.

Dus ze zouden meteen langskomen. Eerst arriveerde mijn ouders, zus en zwager. Even mee gekletst en toen kwamen schoonouders zwager en schoonzusje. Ze waren er nog maar net, ik denk een minuut of 5 en toen moesten ze weg van de verpleegkundige omdat het niet goed ging met Nova. En het was inmiddels ook al 1.30 ik had een behoorlijk heftige bevalling gehad, dus ze moesten naar huis van de verpleegkundige.

Maar nu komt het, ze was jaloers omdat mijn ouders er eerder waren en haar als eerste gezien hadden **zucht**

En ze hadden allebei een kraammand gemaakt maar die van m'n moeder was groter..

Alsof mij dat iets uitmaakt, ik vond het lief van allebei!



Nova is in december geboren en aangezien mijn stuitje gebroken was, bekken ontzet en Noof met een handicap geboren is, was het best heftig allemaal en we net twee dagen thuis waren hadden we besloten om met kerst niet op visite te gaan. Even bijkomen van de heftige tijd. Mijn moeder had daar ook niet op gerekend maar schoonmoeder was teleurgesteld. Ik voelde me daar heel rot onder.



Mijn schoonouders zijn in de 6 weken na de bevalling 1 keer geweest, en ik daar 4 keer. Terwijl het voor ons een uur rijden is. Je kan je voorstellen dat dat niet echt lekker is met zo'n lijf. Maar goed, alles voor de lieve vrede, en het zijn toch Nova's opa en oma en ik wilde niet dat ze mijn ouders meer zou zien dan die van mijn man, dus hup maar weer in die auto.



Toen kwamen we een keer onverwachts (want ze waren nog steeds niet langsgeweest) ze groette mij niet pakt de cosi uit mijn handen begint ze over de maxicosi op Nova te huilen... Ik heb je zolang niet gezien (we waren die week ervoor nog geweest)..

Toen zei ik, dan had je langs moeten komen..

Het kan niet van 1 kant komen en meestal is dat niet de kant van de kraamvrouw..

Maar goed, mijn man zegt bij de thee dat hij het zo leuk zo vinden als ze weer eens langskwamen en vroeg of ze die week tijd hadden. Er werd omheen gedraaid en ze konden eigenlijk niet want die week was al druk want ze hadden wel twee verjaardagen (werken verder niet). Man nog hoopvol, volgende week dan? Nouuu waarschijnlijk niet maar we zouden wel weer kunnen langskomen die zaterdag. Nou goed dan.. Man zowat in tranen in de auto, ik in totale schock..



Maar goed dit verhaal om ook te laten zien dat je wel je best kan doen om het zo goed mogelijk te houden maar dat ik de ogen van sommige mensen het nooit goed genoeg is.



En als ze met haar lekkere gehaktballen in een tuppertje zou langskomen zou ik daar echt blij mee zijn!

fashionvictim schreef op 20 oktober 2007 @ 00:35:

Meave,



ik had al wel eens hier en daar wat opmerkingen gelezen waaruit ik opmaakte dat je prive problemen had, maar ik lees nu pas dat het om de dood van je schoonmoeder gaat. Ontzettend gecondoleerd, dat is afschuwelijk, ik weet er alles van zoals je weet. Ik hoop dat het een beetje gaat met je man, maar het zal wel heel moeilijk voor hem zijn. Wens hem maar sterkte, dat klinkt zo als loze woorden maar je weet dat ik echt begrijp hoe rot het voor hem is. voor jullie allemaal.

Dank je wel. Lief! Met Mav gaat het wel. Maar dat komt omdat hij alles heel diep wegstopt. Hij praat niet over haar, niet over dat hij haar mist, niks. Vorige week hebben we wel even fijn over haar gepraat. Ze was echt de tofste oma die kinderen kunnen hebben (nou vooruit, gedeelde eerste plaats met jouw moeder!) en ze zijn nog maar zo jong. Wij moeten dus de herinneringen aan haar levend houden. Dat is voor Mav dan ook meteen een aanleiding om wel over haar te praten. Van week was hij Yatzee aan het spelen met Mootje (de oudste) en toen vertelde hij dat dat Oma's lievelingsspelletjes was en dat hij dat ook altijd speelde toen hij klein was. Ik vond het een heel mooi moment om vanaf de bank naar te luisteren. Ik hoop dat het Mav lukt om op die manier zijn herinneringen aan zijn moeder met ons te delen.

Maar goed, het blijft zwaar en zwaar klote. Voor de vakantie bleek ze ziek te zijn en niet meer beter te worden. Levensverwachting met chemo nog 12-18 maanden. Uiteindelijk zijn we met spoed van vakantie teruggekomen, auto-ongeluk(je) gehad op weg naar huis en met vette vertraging thuisgekomen. Dag later overleed ze.



Mijn hart loopt nog steeds over van verdriet én trots als ik terugdenk aan Mootjes toespraak tijdens de crematie. Mijn kleine mannetje van toen nog net geen 7, heeft al die mensen toegesproken over zijn lieve oma.



Sorry voor het off-topic. Moraal: als ik ook maar enigszins zo lief kan zijn als mijn schoonmoeder, dan vergeven mijn schoondochters (of schoonhomozonen ) mij mijn nukken vast wel.

Meave, gecondoleerd

Gecondoleerd Meave met dit verlies... Heel veel sterkte toegewenst voor jou en je gezin

(bgb en wat als jouw zoons de gehaktballen van hun schoonma echt veel lekkerder vinden als die van jou? Net als jouw man zeg maar?)

Alleen even op de openingspost reagerend:



Als je ziet hoe veel moeders tegenwoordig bovenop hun kinderen zitten, zelfs het beste is nog niet goed genoeg, dan vrees ik het erste voor de toekomstige schoondochters.

PW, dat dacht ik de hele tijd al maar ik dacht 'Zuss, gooi die knuppel nu eens een keer níet in het kippenhok'

Ben het met jullie eens... ik heb het gevoel dat ik niet mag vertellen over mijn gevoel en wat de situatie met mij gedaan heeft, want de schoonmoeder heeft toch altijd gelijk want de schoonmoeder is oud en wijs. Ik ben maar een snotneus die niets te vertellen heeft. Nou een beetje zelfrespecteerde, intelligente vrouw pikt zulke uitingen,die ik beschreven heb, van schoonmoeder niet. Je bent geen voetenveeg omdat je toevallig haar zoontje hebt ingepikt.

Respect moet van 2 kanten komen en respect moet je verdienen. Niet eisen!

Zuss schreef op 20 oktober 2007 @ 12:14:

PW, dat dacht ik de hele tijd al maar ik dacht 'Zuss, gooi die knuppel nu eens een keer níet in het kippenhok'

Poezewoes, daar zit ook wel wat in ja. :-)



(En dank voor jullie berichtjes...)

fashionvictim schreef op 20 oktober 2007 @ 00:14:

[...]





Ik probeerde me slechts voor te stellen hoe ik me in die situatie zou voelen. En dat scenario zag er ongeveer zo uit:



Mijn zoon is 30 en heeft een vriendin of vrouw van 27. Ik ben dan 60(!!!!). En heb de zoon waar zij verkering mee heeft alleen opgevoed, heb daar altijd bij gewerkt, heb inmiddels mijn beide ouders niet meer, heb misschien al vrienden en partners begraven, ben al oma, en ben al op weg naar mijn pensioen.



Sorry, maar dan zou ik dus inderdaad denken "wie denkt dat grietje wel niet wie ze is? Toen zij nog niet eens geboren was was ik al alleenstaande moeder, laat haar eerst zelf maar eens bewijzen hoe zij het allemaal aanpakt voordat ze iemand die haar moeder had kunnen zijn de les komt lezen."



Vind jij waarschijnlijk schoonloederig, so be it. Ik zou het niet in mijn hoofd halen om iemand die niet mijn eigen moeder is maar wel oud genoeg is om dat te zijn de les te gaan lezen over hoe ze haar eigen kind had moeten opvoeden.



En zeg eens eerlijk: zou je dergelijke brieven ook schrijven aan de moeder van je beste vriendin of aan de moeder van een collega? Of zou je dan denken: "hmmm, mijn type is het niet maar het is de moeder van marietje dus laat maar gaan?"



Als je zo'n brief niet aan de moeder van je beste vriendin zou schrijven (en daar ga ik voor het gemak vanuit omdat het echt behoorlijk brutaal is), waarom dan wel aan de moeder van je man?

Ik lees met dit topic mee en heb niet echt een oordeel hierover, maar ik vind Fashionvictim dat je wel lullig reageert, je zou maar een schoonmoeder hebben die je dood wenst. Wat is nou onbeschoft? Iemand wensen te kelen of een reactiebrief daarop dat dit niet door de beugel kan? ik zie geen logica!