Relaties
alle pijlers
zelf kinderen..relatie aangaan eerder met man zonder kind of met kind?
woensdag 11 april 2007 om 17:42
ik was eigenlijkw el erg nieuwsgierig naar ervaringen ..van mensen met kinderen. Wat is meer succesvol.. een relatie met een man/vrouw met kinderen en je hebt zelf ook kinderen (complexiteit met afstemming omgangsregelingen, kinderen die elkaar niet mogen en exen, voordeel... beiden weten wat het is om een kind te hebben)?Of een relatie met iemand die geen kinderen heeft (geen ervaring met gezinsleven, maar geen ingewikkelde afstemming en meerdere exen en je kan nog zelf voor een kindje kiezen beiden waardoor je een hechter gezinnetje wordt.)?
je leest er best wel veel over... ben benieuwd naar jullie ervaringen...
het huishouden hoe dat gerund wordt etc...?
je leest er best wel veel over... ben benieuwd naar jullie ervaringen...
het huishouden hoe dat gerund wordt etc...?
dinsdag 1 mei 2007 om 08:00
ikke1971... hahaha nee hoor... prima dat je hje mening geeft.... wordt voor mij ook al weer duidelijker... hebben we tenminste ook een onderwerp om over te praten 5 mei hihi..
Ik heb zelf ook een relatie gehad met een kerel met kindje van 3.. Ik vond het dus ook behoorlijk lastig.... Had een ideaal beeld toen ik hem ontmoette en viel al snel van rose wolk af... Ik vroeg dus ook af of dat inderdaad vaker gebeurd bij mensen...Ik kwam al snel in een ritme te zitten van een getrouwde relatie.. terwijl we nog verliefd op elkaar zouden zijn...Ik vond het na 5 maanden al een onwijze sleur worden.... echte en super vreemde ervaring... Ikw as namelijk zo gek op die vent....maar het leven met hem was behoorlijk saai.... en inderdaad wat je zegt .. kind gaat altijd voor.. Al sik een kidn had ging mijn kind ook voor... dat is logisch.. Maar in een kerngezin gaat het toch anders vaak... partners stellen daar elkaar wel vaak op de eerste plaats... en ook het kind... omdat je een kind deelt met elkaar.... je bent echte en gezinnetje... Als je met een kerel gaat met een kind... dan kom jij erbij... In een samengesteld gezin zal je vaak op tweede plaats gezet worden of misschien wel derde.. hahah na de ex.. Ik vond dat verleden om daar constnat mee geconfronteerd tw odren het meest lastige...:-(
Ik heb zelf ook een relatie gehad met een kerel met kindje van 3.. Ik vond het dus ook behoorlijk lastig.... Had een ideaal beeld toen ik hem ontmoette en viel al snel van rose wolk af... Ik vroeg dus ook af of dat inderdaad vaker gebeurd bij mensen...Ik kwam al snel in een ritme te zitten van een getrouwde relatie.. terwijl we nog verliefd op elkaar zouden zijn...Ik vond het na 5 maanden al een onwijze sleur worden.... echte en super vreemde ervaring... Ikw as namelijk zo gek op die vent....maar het leven met hem was behoorlijk saai.... en inderdaad wat je zegt .. kind gaat altijd voor.. Al sik een kidn had ging mijn kind ook voor... dat is logisch.. Maar in een kerngezin gaat het toch anders vaak... partners stellen daar elkaar wel vaak op de eerste plaats... en ook het kind... omdat je een kind deelt met elkaar.... je bent echte en gezinnetje... Als je met een kerel gaat met een kind... dan kom jij erbij... In een samengesteld gezin zal je vaak op tweede plaats gezet worden of misschien wel derde.. hahah na de ex.. Ik vond dat verleden om daar constnat mee geconfronteerd tw odren het meest lastige...:-(
woensdag 2 mei 2007 om 19:31
@muis:
Bij mij was het niet zo zeer dat we heel snel in een 'gezinspatroon' rolden, maar hij probeerde de twee levens naast elkaar te leven. De ene kant vader voor zijn kinderen en daarnaast tijd voor mij. Hij combineerde die twee niet. Dag gecombineerd met ploegendiensten en anderhalf uur reisafstand was killing (blijkbaar........).
Had hij die twee levens geintegreerd had het waarschijnlijk beter gegaan. Maar nu had hij het gevoel dat hij voor beide niet genoeg deed. Nou ja... het blijft lastig denk ik.
PS: Als het goed is hem je mijn mailadres...dus ff wat afspreken voor zaterdag?? Ik heb trouwens nog steeds geen meetingpoint doorgekregen dus nog maar ff afwachten.... Hoop dat het wel doorgaat!
Bij mij was het niet zo zeer dat we heel snel in een 'gezinspatroon' rolden, maar hij probeerde de twee levens naast elkaar te leven. De ene kant vader voor zijn kinderen en daarnaast tijd voor mij. Hij combineerde die twee niet. Dag gecombineerd met ploegendiensten en anderhalf uur reisafstand was killing (blijkbaar........).
Had hij die twee levens geintegreerd had het waarschijnlijk beter gegaan. Maar nu had hij het gevoel dat hij voor beide niet genoeg deed. Nou ja... het blijft lastig denk ik.
PS: Als het goed is hem je mijn mailadres...dus ff wat afspreken voor zaterdag?? Ik heb trouwens nog steeds geen meetingpoint doorgekregen dus nog maar ff afwachten.... Hoop dat het wel doorgaat!
