Relaties
alle pijlers
Zelf vertellen of interesse tonen?
zondag 7 januari 2024 om 20:48
Hallo allemaal,
Ik had een gesprek met een familielid over het volgende.
Hij gaf aan dat hij liever niet heeft dat mensen vragen naar een moeilijk onderwerp, bijvoorbeeld een break up. Als hij er iets over kwijt wil, zal hij het zelf wel delen. En dan wordt het niet "opgedrongen" om eraan te denken.
Ik heb dat heel anders. Als ik iets vervelends meemaak en de ander vraagt daar niet naar, voelt dat voor mij als desinteresse. Ik voel me dan ook niet zo snel uitgenodigd om uit mezelf mijn verhaal te doen. Voor mij voelt t veel fijner als de ander er naar vraagt, ik vind het attent en ik voel me dan welkom om mijn verhaal te doen.
Hoe ervaren jullie dit?
Ik had een gesprek met een familielid over het volgende.
Hij gaf aan dat hij liever niet heeft dat mensen vragen naar een moeilijk onderwerp, bijvoorbeeld een break up. Als hij er iets over kwijt wil, zal hij het zelf wel delen. En dan wordt het niet "opgedrongen" om eraan te denken.
Ik heb dat heel anders. Als ik iets vervelends meemaak en de ander vraagt daar niet naar, voelt dat voor mij als desinteresse. Ik voel me dan ook niet zo snel uitgenodigd om uit mezelf mijn verhaal te doen. Voor mij voelt t veel fijner als de ander er naar vraagt, ik vind het attent en ik voel me dan welkom om mijn verhaal te doen.
Hoe ervaren jullie dit?
zondag 7 januari 2024 om 20:57
Ik ben hierin hetzelfde als je familielid, als ik iets kwijt wil over een voor mij kwetsbaar onderwerp, dan deel ik dat. Ik zit er absoluut niet op te wachten als er steeds naar gevraagd wordt. Wel vind ik het oké als er in z'n algemeenheid wordt gevraagd hoe het gaat, dan kan ik zelf kiezen of ik op de oppervlakte wil blijven of dat ik meer wil delen.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
zondag 7 januari 2024 om 21:06
Tja, verschilt per per persoon. Ik deel sommige dingen liever niet, maar ik vind het nog pijnlijker als mensen ergens van af weten en nergens naar vragen. Dus voor mij is het ideale scenario: 'hoe is het nou met je kalknagels? Of wil je daar liever niet over praten?'. 'Nee, ik wil het er liever niet over hebben, maar bedankt voor het vragen.'.
zondag 7 januari 2024 om 21:07
zondag 7 januari 2024 om 21:07
Bedankt voor je reactie! En dan voel je dus ook geen drempel om er uit jezelf over te beginnen?Roxy21 schreef: ↑07-01-2024 20:57Ik ben hierin hetzelfde als je familielid, als ik iets kwijt wil over een voor mij kwetsbaar onderwerp, dan deel ik dat. Ik zit er absoluut niet op te wachten als er steeds naar gevraagd wordt. Wel vind ik het oké als er in z'n algemeenheid wordt gevraagd hoe het gaat, dan kan ik zelf kiezen of ik op de oppervlakte wil blijven of dat ik meer wil delen.
En als het gaat om kleine dingen, bijv je moet een presentatie houden op je werk. Vind je het dan fijn als je partner of een andere dierbare daarnaar vraagt? Of maakt je dat niet uit en deel je het zelf wel als je iets kwijt wilt?
zondag 7 januari 2024 om 21:09
Ik geef er ook de voorkeur aan om er zelf over te beginnen.
Ik heb ook gemerkt dat sommige mensen wel heel erg graag horen hoe het slecht met je gaat. Onder het mom van meeleven smullen ze van de ellende. Het is een manier om je beter te voelen over je eigen leven denk ik. Je voelt je echt een beetje besmeurd na zo'n gesprek. Ik heb liever mensen om me heen die graag horen hoe het goed met me gaat.
Ik heb ook gemerkt dat sommige mensen wel heel erg graag horen hoe het slecht met je gaat. Onder het mom van meeleven smullen ze van de ellende. Het is een manier om je beter te voelen over je eigen leven denk ik. Je voelt je echt een beetje besmeurd na zo'n gesprek. Ik heb liever mensen om me heen die graag horen hoe het goed met me gaat.
If you need a hug, give it to someone else.
zondag 7 januari 2024 om 21:10
Volgens mij verschilt dit echt van persoon tot persoon. Ik heb recent een break-up achter de rug en ik praat er graag over, dat geeft me de kans om het een plaats te geven. Goede vrienden en familie vragen er spontaan naar, anderen beginnen er zelf zelden over. Meestal begin ik er dan zelf over omdat ik de ongemakkelijkheid wel voel en ze er wel iets over willen vragen.
Over een paar weken is dit natuurlijk weer heel anders, dan heb ik zelf ook niet meer de nood om erover te praten denk ik. En dat is prima zo. Toen mijn vader overleed wou ik er ook over praten. Ik ben een man van 33.
Over een paar weken is dit natuurlijk weer heel anders, dan heb ik zelf ook niet meer de nood om erover te praten denk ik. En dat is prima zo. Toen mijn vader overleed wou ik er ook over praten. Ik ben een man van 33.
zondag 7 januari 2024 om 21:16
Zelf vertellen. Ik vind het soms zelfs vervelend als mensen steeds naar iets vragen en informeren of het goed met me gaat, vaak net op een moment dat ik mijn zinnen wilde verzetten.
Ik vind het ook moeilijk om bij anderen te vragen, maar ik weet dat velen daar prijs op stellen, dus ik doe dat dan wel. Maar het zit niet in me.
Kleine dingen zoals lastige presentatie op werk vergeet ik ook snel, dat moet ik echt noteren.
Ik vind het ook moeilijk om bij anderen te vragen, maar ik weet dat velen daar prijs op stellen, dus ik doe dat dan wel. Maar het zit niet in me.
Kleine dingen zoals lastige presentatie op werk vergeet ik ook snel, dat moet ik echt noteren.
zondag 7 januari 2024 om 21:21
Idem.Roxy21 schreef: ↑07-01-2024 20:57Ik ben hierin hetzelfde als je familielid, als ik iets kwijt wil over een voor mij kwetsbaar onderwerp, dan deel ik dat. Ik zit er absoluut niet op te wachten als er steeds naar gevraagd wordt. Wel vind ik het oké als er in z'n algemeenheid wordt gevraagd hoe het gaat, dan kan ik zelf kiezen of ik op de oppervlakte wil blijven of dat ik meer wil delen.
Ik vraag ook niet naar dingen bij anderen eigenlijk, tenzij ze zelf een hint geven dat ze er iets over kwijt willen.
zondag 7 januari 2024 om 21:47
Wat vind je er moeilijk aan? Ben je niet geïnteresseerd in een ander? En vind je dit bij iedereen moeilijk? Of zijn er uitzonderingen.
zondag 7 januari 2024 om 21:50
Ik vind het ook fijner als ik zelf kan bepalen of ik een onderwerp wel of niet ter sprake wil brengen. Betrokkenheid en interesse is fijn en een algemene vraag zoals hoe gaat het met je? vind ik prima. Een directe vraag zoals hoe voel je je nu, na het overlijden van je moeder of hoe gaat het nu je man je heeft verlaten is mij te confronterend en laat weinig ruimte de vraag te omzeilen.
zondag 7 januari 2024 om 21:52
zondag 7 januari 2024 om 21:57
Vind je zo'n directe vraag ook vervelend van iemand die heel dichtbij je staat, zoals een goede vriendin / ouder / broer / zus?Anne1235 schreef: ↑07-01-2024 21:50Ik vind het ook fijner als ik zelf kan bepalen of ik een onderwerp wel of niet ter sprake wil brengen. Betrokkenheid en interesse is fijn en een algemene vraag zoals hoe gaat het met je? vind ik prima. Een directe vraag zoals hoe voel je je nu, na het overlijden van je moeder of hoe gaat het nu je man je heeft verlaten is mij te confronterend en laat weinig ruimte de vraag te omzeilen.
zondag 7 januari 2024 om 22:01
Nee, ik ben heel erg opgevoed met het idee (deels niet-NL achtergrond), doorvragen is onbeleefd, je doet het met de informatie die mensen je uit zichzelf geven. Mijn moeder moest mijn Nederlandse vader ook altijd vooraf inprenten geen details te vragen bij haar familie in het buitenland, en het gesprek bij gevoelige onderwerpen te laten leiden door de andere kant.
Nederlanders (of mijn vader in elk geval) vragen rustig door naar behandelingen en medicatie/therapieën bij ziekte, bijvoorbeeld. Of naar de exacte voortgang van studie of het zoeken naar een nieuwe baan bij werkloosheid, bijvoorbeeld. Daar niet naar doorvragen wordt opgevat als desinteresse. Maar in mijn moeders cultuur wordt al dat vragen als erg invasief opgevat.
Ik zit er een beetje tussenin, in mijn aanpak. Maar ik zie niet vragen absoluut niet als desinteresse, ik zie het als iemand de ruimte geven iets niet te willen delen, zonder zich daarin voor blok gezet te voelen. Ik ervaar het zelf ook niet als desinteresse als iemand niet vraagt naar iets dat een vorige keer ter sprake kwam.
Overigens is niet doorvragen in mijn ogen ook niet hetzelfde als niet meeleven.
zondag 7 januari 2024 om 22:10
Helemaal hetzelfde als je familielid. Als ik iets moeilijk doormaak wil ik daar niet altijd aan herinnerd worden. Als ik de nood heb/klaar ben om er iets over te zeggen dan doe ik dat vanzelf wel. Ik vraag dan ook om me er zolang over met rust te laten.
Ik verwacht ook niet van mensen dat ze steeds weten waarmee ik bezig ben en waar ik behoefte aan heb. Als ik iets wil vertellen dan doe ik dat spontaan.
Mensen die willen dat ik steeds naar dingen vraag bij hen vind ik erg vermoeiend. Dan ben ik steeds op mijn hoede want ben ik niet iets vergeten te vragen? Ik weet/onthoud niet altijd wat hen bezig houdt. Gelukkig weten de mensen die voor mij dierbaar zijn dat en verwachten ze dat niet van mij. Ze houden me zelf op de hoogte van wat voor hen belangrijk is.
Ik verwacht ook niet van mensen dat ze steeds weten waarmee ik bezig ben en waar ik behoefte aan heb. Als ik iets wil vertellen dan doe ik dat spontaan.
Mensen die willen dat ik steeds naar dingen vraag bij hen vind ik erg vermoeiend. Dan ben ik steeds op mijn hoede want ben ik niet iets vergeten te vragen? Ik weet/onthoud niet altijd wat hen bezig houdt. Gelukkig weten de mensen die voor mij dierbaar zijn dat en verwachten ze dat niet van mij. Ze houden me zelf op de hoogte van wat voor hen belangrijk is.
zondag 7 januari 2024 om 22:12
Ja. Soms maak het niet uit wie de vraag stelt, maar gaat het erom dat ik net eens niet dacht over dat onderwerp en door de vraag juist weer gedwongen wordt om eraan te denken terwijl ik dat niet wil.Studentje88 schreef: ↑07-01-2024 21:57Vind je zo'n directe vraag ook vervelend van iemand die heel dichtbij je staat, zoals een goede vriendin / ouder / broer / zus?
Soms wil ik dingen juist wel vertellen aan mensen die verder af staan (dat kan soms juist veiliger en ongedwongen voelen) en niet aan mensen die dichterbij staan en soms juist omgedraaid. Verschilt per onderwerp en per hoe ik me op dat moment voel.
Van de meeste mensen die dichtbij mij staan weet ik wel of het praters zijn en of die het fijn vinden om dingen gevraagd te krijgen en wie het juist fijn vindt om de ruimte te krijgen om zelf te bepalen hoe en wat. En ik vind het juist van een fijne band getuigen dat mensen mij benaderen van hoe ze weten wat ik prettig vind en dat ze niet uitgaan van zichzelf in ons contact.
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
zondag 7 januari 2024 om 22:18
zondag 7 januari 2024 om 22:40
Lichaamstaal, als ik merk dat iemand z'n verhaal kwijt wil gooi ik er een kwartje in, anders niet.
Mijn lichaamstaal ook, ik hoor altijd dat je al aan m'n kop ziet hoe de vlag erbij hangt dus dat is makkelijk.
Doorvragen naar behandelingen en medicijnen doe ik sowieso niet, wtf. Wat moet ik met die informatie. Vragen is onbeleefd heb ik altijd geleerd. Ik stel vragen om iemand te laten vertellen wat zij willen vertellen, dus open vragen, niet ter info voor mezelf.
Mijn lichaamstaal ook, ik hoor altijd dat je al aan m'n kop ziet hoe de vlag erbij hangt dus dat is makkelijk.
Doorvragen naar behandelingen en medicijnen doe ik sowieso niet, wtf. Wat moet ik met die informatie. Vragen is onbeleefd heb ik altijd geleerd. Ik stel vragen om iemand te laten vertellen wat zij willen vertellen, dus open vragen, niet ter info voor mezelf.
zondag 7 januari 2024 om 22:42
Twee jaar geleden is mijn vader plotseling op een heel vervelende manier overleden. Ik merkte dat ik het toen wel als vervelend ervaarde dat mijn omgeving er bijna niets over zei. Waarschijnlijk vonden ze het heel ongemakkelijk en wisten ze niet zo goed wat te zeggen. Of wilden ze mij "sparen". Terwijl ik toch wel snakte naar wat medeleven (geen medelijden).
Ik heb dit wel onthouden hoe het dus voor de andere kant kan zijn als er gezwegen wordt.
Ik heb dit wel onthouden hoe het dus voor de andere kant kan zijn als er gezwegen wordt.
zondag 7 januari 2024 om 22:52
zondag 7 januari 2024 om 23:22
Dat dacht ik eigenlijk al na het lezen van je 1e alinea. Alleen had ik een man van middelbare leeftijd in m'n hoofd.Jackpurcell schreef: ↑07-01-2024 21:10Volgens mij verschilt dit echt van persoon tot persoon. Ik heb recent een break-up achter de rug en ik praat er graag over, dat geeft me de kans om het een plaats te geven. Goede vrienden en familie vragen er spontaan naar, anderen beginnen er zelf zelden over. Meestal begin ik er dan zelf over omdat ik de ongemakkelijkheid wel voel en ze er wel iets over willen vragen.
Over een paar weken is dit natuurlijk weer heel anders, dan heb ik zelf ook niet meer de nood om erover te praten denk ik. En dat is prima zo. Toen mijn vader overleed wou ik er ook over praten. Ik ben een man van 33.
Met welke 'anderen' praat jij naast je familie en goede vrienden nog meer over je break-up dan? Hoezo weten zij überhaupt dat jij door een break-up gaat?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
