Zijn kinderen een 'dealbreaker'?

Proberen te overtuigen, je hebt nog even, ik zou het niet op een week laten aankomen, maar als hij blijft vasthouden aan het geen kinderen verhaal over, bijvoorbeeld, een half jaar, dan zou ik toch gaan. Voor mij zou het ook een dealbreaker zijn.

Mmmm, mijn ervaring is dat je een man ook weer niet te lang de tijd moet geven om over dat soort dingen na te denken. Meestal is datgene wat je het eerst denkt, datgene waar je gevoel naar uitgaat, en in deze kwestie is dat natuurlijk waar je naar moet luisteren, rationele argumenten hebben niet zoveel zin.



Ik heb mijn man ook wel eens dat soort dingen gevraagd, en dan geef ik hem een half jaar de tijd. Dan nog denkt hij er alleen in de week voordat de tijd om is over (als ik hem er aan herinner). En in andere gevallen kwam hij binnen een week met een antwoord.

Als ik hem een half jaar de tijd geef dan denkt ie "oooooooh, zo hoog zit het niet, laat maar effe betijen, ze draait vanzelf wel weer bij".



Dus een termijn van een week is helemaal zo gek nog niet, en waarschijnlijk zo strict ook niet. Het is vast niet zo dat TO op, laten we zeggen, volgende week zaterdag 10.15 de sloten laat vervangen.



En wat betreft je kinderwens: voor mij zou het ook een dealbreaker zijn. Ook als het andersom zou zijn.

ik heb niet alle reacties gelezen, want ik wil meteen reageren. ik val nogal over jouw zin of je hem moet proberen te overtuigen van jouw standpunt. als hij niet wil, dan wil hij niet. dat is net zoiets als wanneer hij jou zou proberen te overtuigen geen kinderen te nemen, omdat hij ze niet wil. wel kan jij er zelf voor kiezen samen met hem geen kinderen te krijgen, net zoals hij ervoor kan kiezen wel kinderen met jou te krijgen, maar er moet geen sprake zijn van iemand ervan te overtuigen kinderen te krijgen. als je echt geen kind wil, dan laat je je ook niet overtuigen. of wat, als hij zich nu door je laat overhalen, jullie een kind krijgen, en hij dan bij je weggaat omdat hij het verschrikkelijk vindt om een kind te hebben?

tuurlijk, als het krijgen van kinderen voor jou echt een dealbreaker is, dan moet je op zoek naar een ander. maar vind je het niet belangrijker om bij hem te blijven, dan om kinderen te krijgen? een vriendin van mij wil dolgraag kinderen, terwijl haar vriend het nog niet weet. zij zegt, dat als hij ze echt niet wil, dat ze ze dan maar niet krijgen, omdat ze dolgelukkig is met hem, met hem wil ze oud worden. vind jij het krijgen van kinderen belangrijker dan het houden van je goede relatie? ik ben hier wel benieuwd naar.

ik wil trouwens waarschijnlijk geen kinderen (je vroeg hiernaar in je openingspost) omdat ik het gevoel er niet bij heb. ik kan me heel goed voorstellen dat sommige vrouwen zolang als ze zich het herinneren, moeder willen worden. bij mij zit dat er niet. bij mijn partner gelukkig ook niet, dat scheelt weer.

wat ik je probeer te vertellen is, denk goed na over de keuzes die je maakt. als je vriend geen kind wil en je haalt hem over, kan dit nadelige gevolgen hebben. als je bij je vriend weggaat om op zoek te gaan naar een ander; wie garandeert jou dat je weer zo'n goede relatie krijgt, met iemand die ook kinderen wil.

sterkte en succes, het lijkt me niet makkelijk.

toen mijn vriend en ik elkaar leerden kennen was dat ook het eerste waar we het over hadden. hij heeft er twee en ik heb er twee. beiden wilden er geen meer. genoeg "vrienden" die zeuren waarom we er geen van ons samen willen...

(omdat we er samen al 4 hebben!?!)



had hij er toch nog een gewild had ik ook niet doorgegaan met de beginnende relatie. vind het een belangrijk punt in een relatie. en ook dat je daar samen op één lijn moet staat. vind ook niet dat je hoeft toe te lichten waarom je wel of geen kids krijgt. dat is je eigen beslissing.



dit is jouw leven, en als je graag kids wilt zoek je door naar iemand die dat ook graag wilt.



mijn tante zat op haar oude dag genoeg te huilen om het feit dat ze geen kids had, omdat haar man niet wilde.... nou dat was hartverscheurend om te zien/horen.

Ik heb hem de eerste week van onze relatie verteld dat ik kinderen wilde, plus een paar andere dingen die bij 'mij' hoorden en die niet in de categorie onderhandelingen of de verrassingen pasten. Hij vond het allemaal prima.



Toen we werkelijk voor een kind gingen hebben we wel besproken wat we zouden doen als het om wat voor reden niet zou lukken. We zouden dan wel samen blijven.

Ik, man, heb tot mijn 29ste levenjaar vol gehouden geen kinderen te willen.

Ik vond ze lastig, vrijheidsbeperkend, veel verantwoording geven, maar wel leuk. "Als ze van een ander zijn" antwoordde ik dan steevast.

Ineens was ik er wel aan toe.

Waarom?? Geen idee.

Ik had genoeg vrijheid gehad en voldoende ondernomen, de beknotting die ik vreesde benauwde mij niet langer. De verantwoording voelde niet meer als loodzwaar, sterker nog, ik was er klaar voor.

Een jaar later was ik een trotse vader. Een vader die bewust had gekozen en erg blij was met die keuze.

Niet allleen omdat vader zijn een heel mooie en dankbare taak is, maar ook omdat ik met die bewuste keuze sterker in mijn schoenen stond toen ons kindje een exceem baby bleek te zijn en ons nacht na nacht wakker hield.

Had ik niet bewust gekozen, dan was de kans aanwezig geweest dat ik de handdoek in de ring had gegooid.



Moraal van dit verhaal?

Alles in het leven kan veranderen, je moet eraan toe zijn.

Dwing een man niet in zijn vaderrol!, ook niet in zijn keuze.

Het kan je later "opbreken".

Jullie hebben al 5 jaar een relatie en hij heeft dit nu pas te kennen gegeven?

Sorry hoor, maar als dat mijn vriend was, zou ik echt heel pissig worden.

Wat ook vaak voorkomt: de man/vrouw (maar van mannen hoor ik het vaker) zegt geen kinderen te willen, terwijl ze achteraf bedoelde dat ze geen kinderen in déze relatie wilde. Niet dat er dan bewust gelogen wordt, dat bedoel ik niet. Meer dat diegene dénkt geen kinderen te willen, totdat er een relatie komt waarin het wél 'past'.

Als je gaat adopteren is het argument van je vriend niet geldig: die kinderen zijn er al, dus zij gaan toch in deze wereld opgroeien. Dan kan je ze nog een beetje een goede jeugd meegeven voor als het over 50 jaar is afgelopen.