Communicatie en grenzen

Hoi allemaal,

Ik hoop dat jullie mij advies kunnen geven over het volgende. Sinds ongeveer 8 maanden ben ik samen met mij vriend. Als ik er nu zo over nadenk, loopt eigenlijk vanaf begin af aan onze communicatie over seks niet helemaal lekker. Het begint me echt een beetje op te breken.

Ik ben iemand die tijdens de seks graag het de partner naar de zin maakt, en wil ook best wat experimenteren. In mijn vorige relaties hadden we het uitgebreid over 'nieuwe' dingen met elkaar (dat is onderdeel van het plezier), en maakten we desnoods een plan, zodat we ons allebei prettig zouden voelen. Met mijn huidige partner loopt dat troever. Ik voel heel veel druk. Als ik er op terug kijk is dat eigenlijk al een beetje begonnen tijdens onze eerste keer seks. Ik had hem uitgenodigd voor een etentje, maar in plaats daarvan wilde hij gelijk seks...Ik heb nog wel proberen te zeggen dat ik dit niet heel prettig vond, maar heb dit toch laten gebeuren. Het was eenzijdig, hij kwam binnen een paar minuten klaar, dat was het. Stuurde me later ongevraagd een artikel hoe ik tot een orgasme zou kunnen komen, wat ik heel vreemd vond (aandacht en ontspanning zouden helpen....>>). Ik heb toen even getwijfeld of ik hem nog een keer wilde zien, heb besloten het toch nog een kans te geven.

De maanden daarna werd de seks wel beter, maar...niet echt. Zo wil hij eigenlijk als we elkaar zien iedere ochtend én avond seks en als ik dan 'nee' zeg wordt dit niet zomaar geaccepteerd, voel ik druk. Hij blijkt best wel wat kinks te hebben, sommigen vind ik ok, maar bij anderen voel ik me nogal oncomfortabel. Ik wil hier met liefde tot op bepaalde hoogte in mee gaan, geleidelijk, mijn tempo omdat het bij deze kinks om mijn lichaam gaat, dit heb ik ook aangegeven. Maar sinds ik hier in ben meegegaan, wilt hij meer. Blijft hij er om vragen, ook als ik aangeef het liever zelf aan te geven als ik op een moment er weer klaar voor ben.
Tegelijkertijd is hij begonnen met mij te beffen, "andere meisjes vonden zijn techniek heel goed" blijkbaar, maar ik merk daar niet zo veel van. Ik heb gezegd hoe ik het nog fijner zou vinden, wat hij al goed doet, tips. Maar op een of andere manier komt het niet aan. Alsof ik het fijn moet vinden hoe hij het doet, hij wil het ook heel graag heel veel doen omdat hij er 'zo goed in is' en anders is het...Je wilt iemand ook niet te veel corrigeren, onzeker maken, dus probeer maar met zijn behoeftes een beetje om te gaan. Maar hierdoor heb ik wel het idee alsof ik heel veel (toe)geef, en dat vooral is waar de seks tussen ons om gaat.

De afgelopen weken is het alleen op een punt gekomen dat ik echt niet zo goed meer weet wat ik er mee aan moet. In de begin maanden van onze relatie heb ik mijn vriend een keer in een dronken bui gerimd, hij vond dit geweldig. Vervolgens heeft hij heel vaak gevraagd of ik het nog een keer wilde doen (waar ik steeds toen niet voor in de stemming was) en eindeloooooos gezeurd of hij het een keer bij mij mocht doen. Ik wil dit niet, vind dit niet prettig, heb dit herhaardelijk gezegd. Maar een paar weken geleden was ik het zeuren zo zat, dat ik maar ja heb gezegd. Ik vond het vreselijk, maar moest lachen van ongemak. Vervolgens bleef hij me weken achtervolgen met imitaties van die lach, ook als ik aangeef: "ik vond het echt niet fijn, die lach was uit ongemak, en me steeds daaraan herinner is niet prettig, kan je er mee ophouden?" In dezelfde weken zat hij ook steeds maar weer te pushen om te beffen, dat het herhaaldelijk is voorgekomen dat ik 6 keer nee zei voordat hij zijn pogingen stopte. Ik ben ook boos geworden, en heb gevraagd waarom hij niet na een keer 'nee' gewoon op kan houden.
Ik heb in diezelfde weken ook aan hem gevraagd of hij wat meer dingen kon doen die ik fijn vond: bijvoorbeeld een fijne massage - dit deed hij alleen maar schoorvoetend, met een "ik kan dit niet", terwijl ik hem dingen probeerde uit te leggen. Uiteindelijk kreeg ik wel een voetmassage, (jeeeeh, iets liefs en zachts voor mij!!) dacht ik, maar daarna wilde hij een footjob, iets wat ik nog nooit had gedaan en compleet onvoorbereid op was, waarbij hij ook zei: "zo heb ik iets en jij ook wat". In diezelfde weken wilde hij ook dat ik denigrerend tegen hem ging praten, ik raakte daar helemaal van in paniek en zei dat je dat soort dingen goed door moet spreken, dat communicatie daarbij cruciaal is. Vervolgens, een paar dagen later, probeert hij me dat weer zomaar opeens tijdens een sekspartij te laten doen, terwijl dat voor mij echt een grens over gaat. Ik raak daar echt van in tranen.

Ik weet niet zo goed wat ik moet doen. Seks begint voor mij steeds meer als een verplichting te voelen, alsof ik "op" raak. Het gaat ook verder dan seks: het lijkt alsof hij alles in de relatie wil op wat hij als exact 'gelijk' ziet. Ik heb hem het verschil tussen gelijk en gelijkwaardig uitproberen te leggen, dat als ik niet gerimd wil worden en hij wel, maar het toch bij mij doet, het dan niet per se 'gelijk' is. Maar ik weet niet of dit aan komt. Hij wil altijd ieder ding tot op de cent nauwkeurig splitten. Laats bijvoorbeeld ook: vroeg ik, is het ok/heb je even tijd om samen met mij te skypen met mijn broertje? Hij: ja leuk. Een week later belde ik hem vanwege een noodgeval, en zegt hij, kan je nu even praten met mijn zusje. Ik: normaal vind ik dit heel leuk, maar het is nu echt even noodgeval, iedere andere keer is prima. Vervolgens negeert hij mijn nee, en geeft me haar evengoed, want dan zijn dingen "gelijk". Gister zei mijn vriend trouwens dat met mij de beste seks ooit was, waardoor ik nog meer het idee heb dat hij gewoon niet ziet of hoort dat ik dingen liever iets anders zou willen, dat hij niet ziet hoe veel ik al voor hem doe en hem geef.

RikM schreef: ↑

10-08-2019 22:24

Hier had je al naar je instinct moeten luisteren. Die was namelijk correct.

En welke mafklapper gaat er nou zo'n artikel sturen (na de eerste keer ook nog). Dan spoor je echt niet.

Misschien als troost: ik heb destijds wel gezegd dat ik er echt niet van gediend was en het heel raar vond. Dat hij ook gewoon kon vragen wat ik prettig vind en hoe hij me op mijn gemak kon stellen, en als dat egocentrische nog een keer voor zou komen het einde verhaal was. Het is toen een tijd 'goed' gedaan (denk 3/4 maanden ofzo?), tot dus afgelopen maanden.

Zazamaenade schreef: ↑

10-08-2019 22:25

Begrijp ik het nu goed dat hij seksueel wat onderdanig is, dat dat zijn kink is, maar dat hij daar dwingend in is om vanalles van jou gedaan te krijgen?
En dat hij wat obsessief is met regeltjes over dingen gelijktrekken in het dagelijks sociaal leven?
Het klinkt allemaal behoorlijk dwingend en bijna onpersoonlijk, alsof hij meer geïnteresseerd is in, of gefixeerd is op de processen dan op wat er tussen jullie is aan affectie of betrokkenheid.
Echt hoor wat een onplezierig gedoe, en in bed is het echt fout zoals hij dwingt en overdondert.
Wat zoek je bij deze man?

Ja, het heeft even geduurd om het uit te vogelen, maar als ik het goed begrijp (ik moet dit dus een beetje bij elkaar puzzelen en weet niet of hij dit aan zichzelf toe kan geven) zou hij het liefst hebben dat ik een soort van dominatrix ben (??? weet niet precies wat dit inhoudt). Het komt eerlijk gezegd op mij over alsof hij mijn lichaam/persoon ziet als een soort 'object' wat idealiter niet alleen eindeloos op zijn manier gebefd wordt, dat denigrerend tegen hem praat, pakjes aan heeft (latex, dingen met gaten op 'interessante plekken') en dus iets met voeten, en hij maakt ook allemaal 'grapjes' over 'in zijn mond plassen/poepen' dus ik gok dat dat er ook nog bij komt. Allemaal ok hoor, in theorie, maar het is nogal veel, en dus dingen waar je in mijn ogen ijzersterk over moet praten, en ik doe dus zeg 10% hiervan, zou best beetje bij beetje meer willen proberen. Maar ik krijg daar niets 'voor terug' van wat ik fijn vind: een fijne massage, beffen zoals ik het wél prettig vind etc.

Het voelt inderdaad nogal onhandig, en nogal dwingend.

Tijdschriftenverslindster schreef: ↑

10-08-2019 22:32

Waarom zoek je excuses voor zijn gedrag en praat je zijn idiote gedrag dus goed?

Oh, ik bedoelde dit niet als 'excuus' naar hem hoor. Ik probeer meer mijn eigen gedrag goed te praten (en ben me daar bewust van:P): waarom ik het toch best lang heb aangekeken.

Tintelfris schreef: ↑

10-08-2019 22:36

Waarna je dus alsnog je woord niet hebt gehouden en hem opnieuw heb getoond dat hij over je heen mag lopen.

Yup, dat zie ik nu ook.

beetjegek schreef: ↑

10-08-2019 22:38

Hell no dat ik in iemand’s mond zou poepen. Is hij wel helemaal goed?

Hahaha, ja dat is voor mij ook een nono hoor. Maar het is maar een gok gebaseerd op eerdere 'grapjes' die hij dan opeens uitprobeerde, hij zegt dat soort dingen dus niet expliciet. Ik ben ook niet iemand die als iemand anders dat wel wilt gaat veroordelen in een open gesprek.

Tijdschriftenverslindster schreef: ↑

10-08-2019 22:40

Onhandig? Serieus?

Point taken: grensoverschreidend en potentieel rapey/nogal seksueel abusive. maar vind dat een beetje lastig toe te geven.

Zazamaenade schreef: ↑

10-08-2019 22:49

Nou, het lijkt me vooral iets waar jij ook van moet houden, en dat doe je zo te lezen niet. Daar kan je eindeloos over praten, maar omdat dit zó belangrijk voor hem is verliest hij blijkbaar volledig het zicht op jou als vriendin en mens, en ben je voornamelijk een object om zijn fantasieën mee vorm te geven, een soort levende dominante sekspop.

Als dit soort dingen na 20 jaar liefdevolle relatie naar bovenkomen kun je daar lang en geduldig over praten, maar dit is al vanaf het begin.
Ik snap hem wel, vrouwen die zo expliciet dominant zijn in bed zijn schijnbaar erg moeilijk te vinden, dus hij zal zijn best doen om je vast te houden en te kneden naar zijn wensen.
Het klinkt alleen niet alsof jij daar iets aan hebt, je gaat alleen twijfelen aan jezelf.
Dit zal ook niet minder worden, gok ik, dus: wegwezen

Sommige dingen sta ik best voor open (mooie lingerie, als hij me daadwerkelijk fijn zou beffen), maar vooral dat denigrerend tegen hem praten is echt iets wat ik gewoon mentaal niet kán, dat voelt zo verkeerd. En het is dus inderdaad: als ik een vinger geef, probeer hem hierin tegemoet te komen, voelt het alsof hij mijn hand wil nemen. Alsof het nooit genoeg is. Ik snap ook gewoon echt niet dat je dit niet gewoon helder, van te voren, aangeeft. Dat hij er blijkbaar vanuit gaat dat iemand die 'dominant' is in het echte leven dat ook in bed is (nee). Ik voel me vooral meer en meer uitgeput raken, alsof mijn seksuele batterij leegloopt.

Koffiehagedis schreef: ↑

10-08-2019 22:56

Dit is ook lastig te erkennen, maar wel essentieel. Door dit toe te laten kun je jezelf echt laten beschadigen. Juist iemand als jij die snel probeert te rationaliseren/verklaren in plaats van te voelen. Kijk alsjeblieft uit... Je zit niet in een goede situatie.

Mja, ik wil gewoon altijd graag de positieve kanten van mensen zien Het voelt inderdaad beschadigend, nadat hij die 'nee's ' niet respecteerde, die footjob zomaar in mijn maag splitsde. Tijdens diezelfde sessie suggereerde hij ook nog dat ik misschien wel eens een keer seks met hem en zijn beste vriend kon hebben. (WTF?!). Ik zit echt nog steeds met een soort numb/verdwaasd gevoel.

Tintelfris schreef: ↑

10-08-2019 23:01

Hij zou je ook gewoon eens fijn kunnen beffen zonder dat je ook maar iets daarvoor terug hoeft te doen.
Dat is hoe het gaat in een liefdevolle relatie.

Yup, dat lijkt mij ook. Maar dat is nog nooit gebeurd.

Tintelfris schreef: ↑

10-08-2019 23:07

Nou Nou het kan niet op he.

Hij ziet je overduidelijk als een object waar hij zijn seksuele fantasietjes op mag botvieren.
Doet hij überhaupt nog andere dingen met je behalve seksen?
Hoevaak zie je hem?
Heb zomaar het idee dat dit helemaal je vriend niet is, maar slechts iemand die jou dat wijsmaakt om beter gebruik van je te kunnen maken.

Sterkte ermee!

Ieder weekend. En ja, we gaan ook gewoon net als ieder ander stel uiteten, naar de film, dagjes weg, weekendjes weg, praten/appen dagelijks (afhankelijk van hoe druk we zijn meer of minder). Naast dit seksuele element voelt het verder normaal.

Koffiehagedis schreef: ↑

10-08-2019 23:09

Dat is een mooie en nobele eigenschap, maar niet altijd realistisch en je brengt jezelf er soms heel erg mee in de problemen, zoals nu. Het goede in hem willen zien verandert sowieso niets aan het effect dat de situatie op jou heeft, dus is niet zo relevant eigenlijk. En met het rationaliseren dat je nu doet beschadig je jezelf nog eens extra, want het op hem en zijn intentie focussen/analyseren haalt je verder weg van je grenzen en het besef van hoe beschadigend iets als dit kan zijn. Terwijl dat je primaire focus zou moeten zijn.

Goed punt. Ik probeer te veel vanuit/ aan hem te denken, hem te pleasen, en ga daarmee voorbij aan mezelf. Mijn vorige partners dachten ook gewoon aan mij Dankjewel hiervoor.