Seks
alle pijlers
Doorzon sexleven
maandag 15 juni 2009 om 15:23
Hallo,
Na een tijdje meegluren, heb ik me maar eens aangemeld.
De naam zegt alles. Doorsnee man, doorsnee 15cm, doorsnee baan, doorsnee gezin.
Getrouwd met eerste echte vriendin en inmiddels al 15 jaar samen en twee bloedjes van kinderen.
We zitten midden in de tropenjaren, jonge dertigers met kleine kinderen en allebei een drukke baan.
De eerste jaren stond mijn vrouw voor alles open op sex-gebied en toonde ze ook regelmatig zelf initiatief.
Wat betreft de frequentie was het ook prima.
Gaanderweg werd dat minder en werd het steeds meer 1-richtingsverkeer.
De laatste jaren lijkt sex voor haar een verplichting en iets waarbij ik zo snel mogelijk m'n kwakje kwijt moet!
Dit begon er al in te sluipen voor ons eerste kind. Echter toen mijn vrouw zwanger wilde worden veranderde dat drastisch! In die periode werd was er ineens geen sprake meer van vermoeidheid, hoofdpijn, weinig tijd etc. maar leken we wel konijnen.
Tijdens en na de zwangerschap was het weer het oude liedje en kwam elk initiatief van mijn kant waarbij daarvan nog eens 70% werd afgewezen. Periodes van soms maanden zonder sex waren geen uitzondering. Tot het moment dat mijn vrouw weer zwanger wilde worden. Niks geen vermoeidheid, pijntjes of andere smoesjes. Het liefst twee keer per dag of ik nou zin had of niet. Na deze zwangerschap weer het oude liedje. Ik moet bijna bedelen om een keer afgetrokken te worden en als er al sprake van penetratie is dan graag zo eenvoudig en snel mogelijk.
Ik ben absoluut geen egoist in de slaapkamer en vind het geweldig om haar te verwennen. Ook van knuffelen ben ik niet vies maar ook dit soort initiatieven worden vaak afgewezen.
Ik ben nog steeds stapelgek op m'n vrouw maar ik mis de intimiteit steeds meer. De tijd dat we samen helemaal opgingen in een vrijpartij is veel te lang geleden. Hoe voorkom ik dat ons huwelijk straks een broer-zus relatie wordt?
Ik heb natuurlijk uitgebreid gepraat met m'n vrouw en eigenlijk is ze het ook wel met me eens. Ze zegt dan dingen als: "Ik kan nou eenmaal makkelijker zonder" en "Ik wil wel maar ben altijd zo moe"
Helaas lukt het haar en mij maar niet om dit tij te keren.
Uiteraard heb ik alle begrip voor de chronische moeheid van mijn vrouw in deze drukke jaren. Echter, ik ben zelf ook dikwijls moe maar zelden te moe voor een vrijpartij. En daarnaast, als het is om zwanger te worden kan ze zich blijkbaar ook goed over die moeheid heenzetten?
Heeft iemand hier zoiets weleens meegemaakt? Of zijn er nog mensen met goede adviezen?
Na een tijdje meegluren, heb ik me maar eens aangemeld.
De naam zegt alles. Doorsnee man, doorsnee 15cm, doorsnee baan, doorsnee gezin.
Getrouwd met eerste echte vriendin en inmiddels al 15 jaar samen en twee bloedjes van kinderen.
We zitten midden in de tropenjaren, jonge dertigers met kleine kinderen en allebei een drukke baan.
De eerste jaren stond mijn vrouw voor alles open op sex-gebied en toonde ze ook regelmatig zelf initiatief.
Wat betreft de frequentie was het ook prima.
Gaanderweg werd dat minder en werd het steeds meer 1-richtingsverkeer.
De laatste jaren lijkt sex voor haar een verplichting en iets waarbij ik zo snel mogelijk m'n kwakje kwijt moet!
Dit begon er al in te sluipen voor ons eerste kind. Echter toen mijn vrouw zwanger wilde worden veranderde dat drastisch! In die periode werd was er ineens geen sprake meer van vermoeidheid, hoofdpijn, weinig tijd etc. maar leken we wel konijnen.
Tijdens en na de zwangerschap was het weer het oude liedje en kwam elk initiatief van mijn kant waarbij daarvan nog eens 70% werd afgewezen. Periodes van soms maanden zonder sex waren geen uitzondering. Tot het moment dat mijn vrouw weer zwanger wilde worden. Niks geen vermoeidheid, pijntjes of andere smoesjes. Het liefst twee keer per dag of ik nou zin had of niet. Na deze zwangerschap weer het oude liedje. Ik moet bijna bedelen om een keer afgetrokken te worden en als er al sprake van penetratie is dan graag zo eenvoudig en snel mogelijk.
Ik ben absoluut geen egoist in de slaapkamer en vind het geweldig om haar te verwennen. Ook van knuffelen ben ik niet vies maar ook dit soort initiatieven worden vaak afgewezen.
Ik ben nog steeds stapelgek op m'n vrouw maar ik mis de intimiteit steeds meer. De tijd dat we samen helemaal opgingen in een vrijpartij is veel te lang geleden. Hoe voorkom ik dat ons huwelijk straks een broer-zus relatie wordt?
Ik heb natuurlijk uitgebreid gepraat met m'n vrouw en eigenlijk is ze het ook wel met me eens. Ze zegt dan dingen als: "Ik kan nou eenmaal makkelijker zonder" en "Ik wil wel maar ben altijd zo moe"
Helaas lukt het haar en mij maar niet om dit tij te keren.
Uiteraard heb ik alle begrip voor de chronische moeheid van mijn vrouw in deze drukke jaren. Echter, ik ben zelf ook dikwijls moe maar zelden te moe voor een vrijpartij. En daarnaast, als het is om zwanger te worden kan ze zich blijkbaar ook goed over die moeheid heenzetten?
Heeft iemand hier zoiets weleens meegemaakt? Of zijn er nog mensen met goede adviezen?
woensdag 17 juni 2009 om 01:19
quote:doorsneeman schreef op 15 juni 2009 @ 15:23:
Uiteraard heb ik alle begrip voor de chronische moeheid van mijn vrouw in deze drukke jaren. Echter, ik ben zelf ook dikwijls moe maar zelden te moe voor een vrijpartij. En daarnaast, als het is om zwanger te worden kan ze zich blijkbaar ook goed over die moeheid heenzetten?
Heeft iemand hier zoiets weleens meegemaakt? Of zijn er nog mensen met goede adviezen?
Het lijkt me volkomen logisch dat je vrouw nu moeier is dan toen ze zwanger wilde worden......nu heeft ze dus kinderen, en natuurlijk ook nog een baan?! Als ze thuis komt heb jij dan de wc schoongemaakt en de badkamer? ligt de was schoongestreken in de kast en staat er een lekker dineetje klaar op tafel? Ruim je dan lekker de tafel af en alles in de afwasmachine? of was je gewoon af....
Ik heb nu kinderen die de deur uit zijn, maar ik kan me die tijd toen ze klein waren nog goed herinneren....en idd als ik het 2x per maand op kon brengen om te sexen dan vond ik mezelf een hele piet....mijn tong lag op mijn schoenen, echt waar, en als ik 's avonds in bed belande moest ik snel mijn linkerbeen binnen boord trekken, anders sliep ik al.
Het gaat over, die moeheid....echt! wat dan over blijft zijn twee mensen met middle-age spread, errug opwindend heur. Enjoy!
Uiteraard heb ik alle begrip voor de chronische moeheid van mijn vrouw in deze drukke jaren. Echter, ik ben zelf ook dikwijls moe maar zelden te moe voor een vrijpartij. En daarnaast, als het is om zwanger te worden kan ze zich blijkbaar ook goed over die moeheid heenzetten?
Heeft iemand hier zoiets weleens meegemaakt? Of zijn er nog mensen met goede adviezen?
Het lijkt me volkomen logisch dat je vrouw nu moeier is dan toen ze zwanger wilde worden......nu heeft ze dus kinderen, en natuurlijk ook nog een baan?! Als ze thuis komt heb jij dan de wc schoongemaakt en de badkamer? ligt de was schoongestreken in de kast en staat er een lekker dineetje klaar op tafel? Ruim je dan lekker de tafel af en alles in de afwasmachine? of was je gewoon af....
Ik heb nu kinderen die de deur uit zijn, maar ik kan me die tijd toen ze klein waren nog goed herinneren....en idd als ik het 2x per maand op kon brengen om te sexen dan vond ik mezelf een hele piet....mijn tong lag op mijn schoenen, echt waar, en als ik 's avonds in bed belande moest ik snel mijn linkerbeen binnen boord trekken, anders sliep ik al.
Het gaat over, die moeheid....echt! wat dan over blijft zijn twee mensen met middle-age spread, errug opwindend heur. Enjoy!
woensdag 17 juni 2009 om 01:22
quote:Maaswater schreef op 17 juni 2009 @ 00:28:
[...]
Het probleem zoek ik niet, maar de oplossing...
Als je weet met welk probleem je vrouw te maken hebt staat vaak de oplossing op dezelfde site als het probleem .
Maar ik heb én geen glazen bol en ben geen medicus.......
[...]
Het probleem zoek ik niet, maar de oplossing...
Als je weet met welk probleem je vrouw te maken hebt staat vaak de oplossing op dezelfde site als het probleem .
Maar ik heb én geen glazen bol en ben geen medicus.......
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
woensdag 17 juni 2009 om 09:12
Update:
Gisteren een goed gesprek gehad met zo min mogelijk verwijten.
Voor de zoveelste keer aangegeven dat ik geen voldoening uit ons sexleven haal en dat dat dan niet alleen 'mijn' probleem is maar 'ons' probleem omdat het aan onze relatie knaagt.
Het verhaal leek weer te stranden in het standaard 'ik heb nou eenmaal minder behoefte dan jou en zo slecht is het toch niet?'
Vooral heel defensief dus en ik moest vooral de oplossing bij mezelf zoeken.
Dat was voor mij de druppel en omdat ik echt geen uitweg meer zag schoot ik vol en biggelde ineens de tranen over m'n wangen...
Nou, dat was wel de wake-up call voor doorsneevrouw! Ineens werd de ernst van m'n frustratie haar duidelijk en ik heb echt het gevoel dat ze er samen met mij aan wil werken! Haar hele houding t.o.v. m'n verhaal veranderde alsof ze het eerder niet serieus nam en onderschatte maar nu ineens het licht zag.
Gewoon de 'erkenning' van ons probleem (niet alleen sex maar ook intimiteit en initiatief van haar uit) door haar lucht me al zo op....
Gisteren een goed gesprek gehad met zo min mogelijk verwijten.
Voor de zoveelste keer aangegeven dat ik geen voldoening uit ons sexleven haal en dat dat dan niet alleen 'mijn' probleem is maar 'ons' probleem omdat het aan onze relatie knaagt.
Het verhaal leek weer te stranden in het standaard 'ik heb nou eenmaal minder behoefte dan jou en zo slecht is het toch niet?'
Vooral heel defensief dus en ik moest vooral de oplossing bij mezelf zoeken.
Dat was voor mij de druppel en omdat ik echt geen uitweg meer zag schoot ik vol en biggelde ineens de tranen over m'n wangen...
Nou, dat was wel de wake-up call voor doorsneevrouw! Ineens werd de ernst van m'n frustratie haar duidelijk en ik heb echt het gevoel dat ze er samen met mij aan wil werken! Haar hele houding t.o.v. m'n verhaal veranderde alsof ze het eerder niet serieus nam en onderschatte maar nu ineens het licht zag.
Gewoon de 'erkenning' van ons probleem (niet alleen sex maar ook intimiteit en initiatief van haar uit) door haar lucht me al zo op....
woensdag 17 juni 2009 om 11:07
Veel herkenning. Hier begon de boel ook wat in te kakken. Allebei druk met werk en hobbies en jong kind. Seks was niet echt vaak en regelmatig saai.
En toen liep ik op een uitstapje zonder man tegen een iets te spannende man aan waar ik toch wel erg veel kriebels van kreeg en dat had ik in de bijna 20 jaar dat we samen zijn eigenlijk nog nooit gehad in die mate. Gelukkig mijn verstand bewaard en op tijd een flinke stap de andere kant op gemaakt, maar het heeft me wel aan het denken gezet.
Weer thuis dit besproken met man en wat blijkt: hij vond het ook saai geworden en we begonnen echt langs elkaar heen te leven. Heel veel gepraat met gelukkig niet te veel verwijten en veel is duidelijk geworden. Voor mij werkte het bijvoorbeeld niet als we een avond hele andere dingen deden om dan in bed meteen op elkaar te duiken, man voelde zich dan afgewezen. Man wilde dat ik meer initiatief neem.
GElukkig kunnen we er open over praten en nu het open ligt ook zonder verwijten. We willen het allebei leuk hebben met elkaar en dat betekent dat we er allebei moeite voor moeten doen maar je moet wel aangeven waar je behoefte aan hebt. En dit heel concreet maken. Ik voel blijkbaar niet helemaal aan waar man behoefte aan heeft en andersom.
Ik probeer nu heel bewust een nee, ik heb geen zin om te buigen naar een ja, een beetje zoenen is altijd lekker en we zien wel wat er van komt. En wel een keertje erbij te kruipen in de douche. En man geeft meer echte aandacht tussendoor, een goed gesprek, een zoen in mijn nek tijdens het koken etc.
We zijn er nog niet, maar er zit in ieder geval weer beweging in.
En toen liep ik op een uitstapje zonder man tegen een iets te spannende man aan waar ik toch wel erg veel kriebels van kreeg en dat had ik in de bijna 20 jaar dat we samen zijn eigenlijk nog nooit gehad in die mate. Gelukkig mijn verstand bewaard en op tijd een flinke stap de andere kant op gemaakt, maar het heeft me wel aan het denken gezet.
Weer thuis dit besproken met man en wat blijkt: hij vond het ook saai geworden en we begonnen echt langs elkaar heen te leven. Heel veel gepraat met gelukkig niet te veel verwijten en veel is duidelijk geworden. Voor mij werkte het bijvoorbeeld niet als we een avond hele andere dingen deden om dan in bed meteen op elkaar te duiken, man voelde zich dan afgewezen. Man wilde dat ik meer initiatief neem.
GElukkig kunnen we er open over praten en nu het open ligt ook zonder verwijten. We willen het allebei leuk hebben met elkaar en dat betekent dat we er allebei moeite voor moeten doen maar je moet wel aangeven waar je behoefte aan hebt. En dit heel concreet maken. Ik voel blijkbaar niet helemaal aan waar man behoefte aan heeft en andersom.
Ik probeer nu heel bewust een nee, ik heb geen zin om te buigen naar een ja, een beetje zoenen is altijd lekker en we zien wel wat er van komt. En wel een keertje erbij te kruipen in de douche. En man geeft meer echte aandacht tussendoor, een goed gesprek, een zoen in mijn nek tijdens het koken etc.
We zijn er nog niet, maar er zit in ieder geval weer beweging in.
woensdag 17 juni 2009 om 13:27
