Seks
alle pijlers
Geen orgasme door emotionele binding
vrijdag 22 juni 2007 om 21:44
Met mijn ex-vriend heb ik nog nooit een orgasme mogen beleven. Hij is niet zeer bekwaam in de bedkunsten, maar ook weer niet zo slecht dat het niet zou lukken.
Mijn eerste orgasme beleefde ik met een klant, omdat ik mij zonder emtionele binding veel meer kan overgeven aan iemand. Dit is al vaker gebeurd en gebeurt ook eigenlijk steeds vaker. Met klanten heb ik ook helemaal niet de schaamte om in hun bijzijn te masturberen en zo tot een hoogtepunt te komen.
Waarom kan ik dit niet met mannen waarmee ik méér dan alleen seks deel? Ik neuk nog steeds net zo 'geil' met ex-vriend als met klanten, en geniet ook, maar klaarkomen zit er niet in. Het is net alsof ik mezelf niet over kan geven, een soort schaamte.
Herkent iemand dit of ben ik de enige freak op dit forum/aardkloot?
Mijn eerste orgasme beleefde ik met een klant, omdat ik mij zonder emtionele binding veel meer kan overgeven aan iemand. Dit is al vaker gebeurd en gebeurt ook eigenlijk steeds vaker. Met klanten heb ik ook helemaal niet de schaamte om in hun bijzijn te masturberen en zo tot een hoogtepunt te komen.
Waarom kan ik dit niet met mannen waarmee ik méér dan alleen seks deel? Ik neuk nog steeds net zo 'geil' met ex-vriend als met klanten, en geniet ook, maar klaarkomen zit er niet in. Het is net alsof ik mezelf niet over kan geven, een soort schaamte.
Herkent iemand dit of ben ik de enige freak op dit forum/aardkloot?
zondag 24 juni 2007 om 14:49
Je hoeft niet verdrietig te worden hoor Marg, dat impliceert medelijden en daar ben ik wars van.
Het is niet zo dat ik nooit bij vriendin A terecht kon, of zelfs bij ex, maar toen ik er écht doorheen zat op een bepaald punt werd het afgewimpeld. Dat maakte me kwaad en verdrietig tegelijk. En ja, ik zoek snel de fout bij mezelf. Er zijn mensen die dat nooit doen, en er zijn mensen die het altijd doen. Kennelijk behoor ik tot de laatste categorie. Het is ook wel een kwestie van conditie, ook al behoor je tot de top der intelligenten (als ik dat zo mag zeggen), dan nóg: als je maar vaak genoeg te horen krijgt dat je je aanstelt, ga je het zelf ook vinden. Ik in ieder geval wel. Als je jezelf een fantastisch persoon vindt maar nooit bevestiging krijgt vanuit de omgeving, gaat dat ook wel minder worden. Daar ben ik heilig van overtuigd.
Ex (daar hoef ik ook niks meer mee maar we hadden wel een vriendschap opgebouwd dacht ik) denkt dat studeren makkelijk is omdat het enkel inzet vergt. Hij beweert hogere wiskunde te kunnen studeren terwijl zijn analytisch denkvermogen duidelijk niet groot genoeg is. En van de meeste mensen niet. Ik kan ook geen wiskunde op universitair niveau studeren, dat is mijn grens. Het is een kwestie van relativeringsvermogen en inzicht om dat te beseffen, wat mijn ex totaal mist.
Verder tja, altijd maar die kritiek op mij, dat doet wat met me. Of ik beter af ben zonder al die mensen waarbij ik mezelf (whoever that may be) kan zijn? Ik weet het niet. Ik geloof dat mensen liever in een illusie leven dan in de absolute realiteit, en dat veel zaken waardoor je gelukkig bent ook een illusie zijn. Ik ben bang dat ik zoveel heb opgekropt dat áls ik dat allemaal eruit zou gooien, iedereen hard van me wegrent. Dus liever níet weten en een masker opzetten dan dóen en mensen wegjagen, denk ik. Ik zoek het dan liever bij de (studenten)psycholoog dan bij vrienden die achteraf gezien misschien geen vrienden zijn dan. Of het niet aankunnen, maar misschien is dat hetzelfde. Helemaal alleen overblijven lijkt me heel erg vervelend.
Vandaar trouwens dat ik regelmatig wissel van vriendengroep (ik heb wel een oude vriendengroep), woonplaats en veel reis: diepere contacten ga ik liever uit de weg.
Het is niet zo dat ik nooit bij vriendin A terecht kon, of zelfs bij ex, maar toen ik er écht doorheen zat op een bepaald punt werd het afgewimpeld. Dat maakte me kwaad en verdrietig tegelijk. En ja, ik zoek snel de fout bij mezelf. Er zijn mensen die dat nooit doen, en er zijn mensen die het altijd doen. Kennelijk behoor ik tot de laatste categorie. Het is ook wel een kwestie van conditie, ook al behoor je tot de top der intelligenten (als ik dat zo mag zeggen), dan nóg: als je maar vaak genoeg te horen krijgt dat je je aanstelt, ga je het zelf ook vinden. Ik in ieder geval wel. Als je jezelf een fantastisch persoon vindt maar nooit bevestiging krijgt vanuit de omgeving, gaat dat ook wel minder worden. Daar ben ik heilig van overtuigd.
Ex (daar hoef ik ook niks meer mee maar we hadden wel een vriendschap opgebouwd dacht ik) denkt dat studeren makkelijk is omdat het enkel inzet vergt. Hij beweert hogere wiskunde te kunnen studeren terwijl zijn analytisch denkvermogen duidelijk niet groot genoeg is. En van de meeste mensen niet. Ik kan ook geen wiskunde op universitair niveau studeren, dat is mijn grens. Het is een kwestie van relativeringsvermogen en inzicht om dat te beseffen, wat mijn ex totaal mist.
Verder tja, altijd maar die kritiek op mij, dat doet wat met me. Of ik beter af ben zonder al die mensen waarbij ik mezelf (whoever that may be) kan zijn? Ik weet het niet. Ik geloof dat mensen liever in een illusie leven dan in de absolute realiteit, en dat veel zaken waardoor je gelukkig bent ook een illusie zijn. Ik ben bang dat ik zoveel heb opgekropt dat áls ik dat allemaal eruit zou gooien, iedereen hard van me wegrent. Dus liever níet weten en een masker opzetten dan dóen en mensen wegjagen, denk ik. Ik zoek het dan liever bij de (studenten)psycholoog dan bij vrienden die achteraf gezien misschien geen vrienden zijn dan. Of het niet aankunnen, maar misschien is dat hetzelfde. Helemaal alleen overblijven lijkt me heel erg vervelend.
Vandaar trouwens dat ik regelmatig wissel van vriendengroep (ik heb wel een oude vriendengroep), woonplaats en veel reis: diepere contacten ga ik liever uit de weg.
zondag 24 juni 2007 om 15:09
Als je eenmaal duidelijk hebt voor jezelf whoever that is, eventueel bv. met hulp van studentpsycholoog, dan hoef je niet meer onzeker te zijn. Tuurlijk kan je bij verschillende mensen andere kanten van jezelf laten zien of sommige kanten zelfs helemaal niet. Maar je weet wel wie je bent en bent daar okee mee, je bent daar tevreden over.
Je weet dat de keuzes die je maakt, de dingen die je doet en wie je bent gewoon okee is omdat jij het nou eenmaal bent. En dan kan je ook eerlijker zeggen 'okee, ik heb me misschien aangesteld en daarom reageert vriendin zo' of 'okee, vriendin reageert volkomen belachelijk en het is echt harteloos om iemand die er zó doorheen zit als ik toen de rug toe te keren'. Dan hoef je niet 'de fout altijd bij jezelf te zoeken' of 'de fout nooit bij jezelf te zoeken'. Dan kan je je gewoon afvragen 'goh, had ik iets kunnen doen om dit te voorkomen?, zo ja, had ik dat dan gewild (had ik me bv. heel anders voor moeten doen dan ik ben, wil ik een vriendschap zoals deze)'. En dan hoeft niemand te oordelen over de dingen die je doet en de keuzes die je maakt, behalve jij.
Dat wat je voelt kan trouwens volgens mij überhaupt nooit verkeerd zijn, ook jijzelf kan daar niet negatief over oordelen (of ikzelf bij mij). Stel bv. ik voel me verdrietig (jaloers, boos, hoopvol, kwetsbaar, etc) dan kan ik slechts constateren dat ik dat onredelijk vind, maar niet dat het fout is. Een gevoel is er nou eenmaal gewoon, je kan er alleen op een bepaalde manier mee omgaan. Je kan 't wegstoppen, je kan er over praten, je kan 't gewoon ervaren en weer verder gaan (doe ik zelf vaak als ik een huilbui oid voel opzetten), er zijn veel mogelijkheden.
Die angst om alleen te blijven herken ik trouwens helemaal niet, ik heb namelijk het idee dat ik nooit alleen zal zijn, of alleen zal overblijven. Daarom vind ik 't misschien ook makkelijker om eisen te stellen aan mensen, sommige dingen niet te pikken van mensen, of niet meer met mensen om te gaan. Misschien heeft dat toch wel iets te maken met basisvertrouwen ofzo, ik weet namelijk bv. zeker dat ik altijd nog mijn familie heb. Daarnaast ben ik ook gelovig, waardoor écht alleen volgens mij niet bestaat.
zondag 24 juni 2007 om 15:12
Het is niet zo dat ik nu achter de computer zit te huilen ofzo :D (zit tegelijk aan de scriptie, blegghhh), maar ik vind 't wél verdrietig. Dat iemand die heel leuk is, vriendelijk, veel talenten heeft, zulke 'rottige' dingen over zichzelf schrijft. Dat vind ik echt oprecht jammer en ik hoop ook dat dat bv. volgend jaar anders is. Je moet ook de mooie dingen in jezelf zien, en dan niet alleen die dingen als 'slim' maar juist ook gewoon je hele wezen en je hele zijn.
Dit wordt wel erg zweverig, maar voor iemand die filosofie studeert waarschijnlijk niet dus ik laat 't maar zo staan
.
zondag 24 juni 2007 om 19:42
Zonder de andere reacties te hebben gelezen.. ja, ik herken het Pers.
Deels. Ik kan namelijk niet klaarkomen als iemand mij beft of vingert. Ik denk uit schaamte. Als er wordt geneukt, om het maar even zo te noemen, kan ik het wel, omdat we dan beiden ' bezig' zijn. Als alle focus op mij is, dan durf ik het niet toe te staan. Ik vind het op zo'n moment iets heel intiems, wat je deelt met een ander, terwijl je eigenlijk ook weer heel egoistisch moet zijn, om aan jezelf te denken en het te laten komen.
Ik vind het zelf niet erg, want voor mij is er absoluut geen druk om een orgasme te krijgen, ik kan zo ontzettend van de rest genieten. En als ik een orgasme wil, dan doe ik dat de dag erna desnoods zelf wel
Er is een man die begrijpt wat me bezig houdt, en bij hem voel ik dan ook helemaal geen druk van zijn kant om mij een orgasme te bezorgen. Bij hem durf ik me helemaal te laten gaan, en ik weet ook zeker dat het hem nog wel een keer gaat lukken ook. Maar dat overkomt me dan, en dan zij het zo... wat ik al zei: voor mij is het geen issue. Als ik het echt wil, dan moet het met neuken, of ik doe het zelf (maar ook dat is iets wat ik niet durf met anderen erbij..).
Deels. Ik kan namelijk niet klaarkomen als iemand mij beft of vingert. Ik denk uit schaamte. Als er wordt geneukt, om het maar even zo te noemen, kan ik het wel, omdat we dan beiden ' bezig' zijn. Als alle focus op mij is, dan durf ik het niet toe te staan. Ik vind het op zo'n moment iets heel intiems, wat je deelt met een ander, terwijl je eigenlijk ook weer heel egoistisch moet zijn, om aan jezelf te denken en het te laten komen.
Ik vind het zelf niet erg, want voor mij is er absoluut geen druk om een orgasme te krijgen, ik kan zo ontzettend van de rest genieten. En als ik een orgasme wil, dan doe ik dat de dag erna desnoods zelf wel
Er is een man die begrijpt wat me bezig houdt, en bij hem voel ik dan ook helemaal geen druk van zijn kant om mij een orgasme te bezorgen. Bij hem durf ik me helemaal te laten gaan, en ik weet ook zeker dat het hem nog wel een keer gaat lukken ook. Maar dat overkomt me dan, en dan zij het zo... wat ik al zei: voor mij is het geen issue. Als ik het echt wil, dan moet het met neuken, of ik doe het zelf (maar ook dat is iets wat ik niet durf met anderen erbij..).
zondag 24 juni 2007 om 19:46
quote: Zamirah reageerde
Ik kan de heetste sex beleven met een man die verder van me afstaat, emotioneel. Daar is niks zeldzaams aan volgens mij, ik hoor het veel vaker.
Heel herkenbaar!!
Dan komt er een geiligheid in me boven, waar ik mezelf niet in herken. Maar deze sex is als een strooien vuurtje: het laait even hoog op en is snel weer uit.
Meer geef ik om de intiemere sex, die wellicht minder heftig is kwa geiligheid, maar wel langer stand houd, en veel meer voor mij betekend.. een degelijk haardvuur van grote blokken hout.
Ik kan de heetste sex beleven met een man die verder van me afstaat, emotioneel. Daar is niks zeldzaams aan volgens mij, ik hoor het veel vaker.
Heel herkenbaar!!
Dan komt er een geiligheid in me boven, waar ik mezelf niet in herken. Maar deze sex is als een strooien vuurtje: het laait even hoog op en is snel weer uit.
Meer geef ik om de intiemere sex, die wellicht minder heftig is kwa geiligheid, maar wel langer stand houd, en veel meer voor mij betekend.. een degelijk haardvuur van grote blokken hout.
zondag 24 juni 2007 om 21:40
Pers even tussendoor, ik begrijp wat je zegt, absoluut.
Maar zover ging mijn gedachte nieteens.Ik snap nu wat je bedoelt, ja diegene die het meest nastaat , kan je het meest kwetsen, maar mijn gedachte was dat je er niet vanuit moet gaan dat diegene daar op uit is.
En nee, bijna niemand gelooft het ,maar ik heb nooit ruzie met mijn man, bizar maar waar.
Maar zover ging mijn gedachte nieteens.Ik snap nu wat je bedoelt, ja diegene die het meest nastaat , kan je het meest kwetsen, maar mijn gedachte was dat je er niet vanuit moet gaan dat diegene daar op uit is.
En nee, bijna niemand gelooft het ,maar ik heb nooit ruzie met mijn man, bizar maar waar.
zondag 24 juni 2007 om 21:41
Ik had al eerder zo'n soort opmerking van je gezien, maar toen drong het niet tot me door: die houding van je ouders heeft niks te maken met "niet aanstellen" of hard zijn voor jezelf, maar met een extreme religieuse overtuiging?
Lijkt me voor jou slim om van dat aspect heel veel afstand te nemen, kan je letterlijk je leven kosten.
maandag 25 juni 2007 om 01:50
Ik ben zeer atheistisch opgevoed, maar ben zelf agnost ;) Nee, het was een rasechte Spartaanse opvoeding. Emoties=zielig, that's it. Voor neerlsachtige gevoelens moest ik me schamen, als ik aan de dood dacht moest ik de knoop dan maar doorhakken (of een mooie galg in elkaar knopen ;) ) en lichamelijke pijn moest ik me doorheen bijten. En gedaan hoor, nooit gehuild. Als vijfjarige mijn enkel gebroken en een stuk vel kwijtgeraakt, en mijn vader vertelde mijn mammie bij thuiskomst meteen dat ik me niet goed had gedragen (want had gehuild bij het wassen van de wonde). Als tienjarige zes weken rondgelopen met gebroken pols, nooit gehuild. Migraine was voor mietjes, ook al lag ik te kotsen in mijn dokere kamertje.
Maar: mijn ouders dachten gewoon dat dit de beste methode was, niets meer en niets minder. Ze zijn zelf nog steeds zo. Dat gaat zich ooit tegen hen keren, mijn moeder had laatst enorm hoge koorts en is na 5(!) dagen toch maar naar de dokter gegaan. Pilletjes gekregen maar nader onderzoek geeft ze geen gehoor aan. Dat vind ik heel erg want ik ben soms bang dat ze door haar weigeringen veel eerder komt te overlijden dan 'noodzakelijk'.
Maar iig ben ik nu wel wel zo geconditioneerd. Ik schaam me nog steeds voor emoties en hoewel ik nu fysiotherapie krijg (vanwege ongeluk), verontschuldig ik mezelf telkens aan de behandelaar voor het feit dat ik er ben. En dat het waarschijnlijk gewoon stress is en aanstellerij.
Dit uit zich dus ook in relaties en seks, ik kan mezelf niet goed overgeven aan iemand. Wel aan mensen waarmee ik geen binding heb en die ik waarschijnlijk niet terugzie. Lekker veilig.
Sto, als je dat zegt dan geloof ik je hoor ;) Perfect toch? Hoewel, goedmaakseks is óók leuk :P
maandag 25 juni 2007 om 08:49
Pers, ik vind het heel erg wat ik lees over je opvoeding, maar dat verklaart een hoop.
Als er zo op je ingeramd is dat emoties tonen not done is tja.
Zie je maar weer dat alles ergens vandaan komt, op de 1 of andere manier moet je dit heel goed gaan uitdiepen voor jezelf met proffesionele hulp,. dat zou ik echt doen als ik jou was, hopelijk gun je je zelf namelijk dat stukje geluk wel, maar dan moet er het 1 en ander bij jou wel rechtgetrokken worden, das niet mis hoor wat je verteld, dat zit dieper geworteld en heeft meer effect op je doen en laten dan je lief is.
(goedmakersex hebben we niet, maar wel mailopwarmsex, stuur ik op zijn werk hele uitnodigende pikante mailtjes, hihihi, per ongeluk keek iemand een keer mee, die zei alleen maar, zooooooooooooo)
Pers, ik wens je alle wijsheid toe om dit best wel belangrijk gegeven bij de lurven te pakken.
Goed dat je blijft schrijven, sterk van je!
Als er zo op je ingeramd is dat emoties tonen not done is tja.
Zie je maar weer dat alles ergens vandaan komt, op de 1 of andere manier moet je dit heel goed gaan uitdiepen voor jezelf met proffesionele hulp,. dat zou ik echt doen als ik jou was, hopelijk gun je je zelf namelijk dat stukje geluk wel, maar dan moet er het 1 en ander bij jou wel rechtgetrokken worden, das niet mis hoor wat je verteld, dat zit dieper geworteld en heeft meer effect op je doen en laten dan je lief is.
(goedmakersex hebben we niet, maar wel mailopwarmsex, stuur ik op zijn werk hele uitnodigende pikante mailtjes, hihihi, per ongeluk keek iemand een keer mee, die zei alleen maar, zooooooooooooo)
Pers, ik wens je alle wijsheid toe om dit best wel belangrijk gegeven bij de lurven te pakken.
Goed dat je blijft schrijven, sterk van je!
maandag 25 juni 2007 om 09:05
Mijn eerste reacties waren :
- vraag aan je " geliefde " of hij voor de show 10 euro op je nachtkastje legt
-gelukkig ben je zo professioneel wel klaar te komen bij een klant
Maar................... ik zie wel in dat dat geen gepaste antwooden zijn dus .. beschouw ze maar als nooit getypt :D
Pers, het zal best hoor, dat er dingen uit je verleden spelen ( maar bij wie niet ) , of dat je een botte lul als (EX)vriend hebt, maar .......... heb je nog nooit een orgasme met hem gehad , ook niet in het begin ( toen hij nog zin had om zijn best te doen ) ? En jeumig.... als hij de goeie plekjes niet beroert kom je toch ook niet klaar , dat ligt dan toch meer aan hem dan aan jou hoor ; bij mij werkt de suggestie van goeie plekjes beroeren ook niet tot het hebben van een "big O " .
En berust er maar in ; mensen zullen altijd jou tot op het bot willen ontleden , ........ had je maar bij een call-center moeten werken ipv als callgirl :D
- vraag aan je " geliefde " of hij voor de show 10 euro op je nachtkastje legt
-gelukkig ben je zo professioneel wel klaar te komen bij een klant
Maar................... ik zie wel in dat dat geen gepaste antwooden zijn dus .. beschouw ze maar als nooit getypt :D
Pers, het zal best hoor, dat er dingen uit je verleden spelen ( maar bij wie niet ) , of dat je een botte lul als (EX)vriend hebt, maar .......... heb je nog nooit een orgasme met hem gehad , ook niet in het begin ( toen hij nog zin had om zijn best te doen ) ? En jeumig.... als hij de goeie plekjes niet beroert kom je toch ook niet klaar , dat ligt dan toch meer aan hem dan aan jou hoor ; bij mij werkt de suggestie van goeie plekjes beroeren ook niet tot het hebben van een "big O " .
En berust er maar in ; mensen zullen altijd jou tot op het bot willen ontleden , ........ had je maar bij een call-center moeten werken ipv als callgirl :D
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 25 juni 2007 om 09:19
Heftig verhaal Pers, en het verklaart inderdaad veel. Als je als kind door beide ouders consequent geconditioneerd wordt om je emoties en pijn niet toe te laten kan het niet anders of dat laat diepe sporen na. Rationeel kan je daar over nadenken maar de emotie zit heel diep weggestopt en daar kan je niet bij komen. En als je in de buurt komt dreigt het oncontroleerbaar te worden en daardoor heel bedreigend dus dat laat je niet toe. Dit is jouw overlevingstaktiek en die werkt voor jou, het houdt je op de been.
maandag 25 juni 2007 om 11:20
Jouw ex klinkt als een erg foute man. Hij kleineert jouw studies en inspanningen. Waarom? Om zijn eigen ego te strelen?
Jouw orgasmes vindt hij onbelangrijk. Als je van iemand houdt is het toch heel fijn als hij of zij klaarkomt? Dan is vingeren of beffen toch juist lekker?
Stel je voor dat jij tegen hem zou zeggen dat zijn orgasme te passief voor hem is. Tenslotte doe jij niks anders dan een beetje liggen als hij komt.....
Volgens mij heb jij geen probleem met klaarkomen, maar met je zelf beeld en met grenzen stellen.
maandag 25 juni 2007 om 11:39
Wauw TL, goed gezegd.
Mannen die kleineren die zijn zo erg, alhoewel ik er ook 1 heb gehad en ik ging er zo tegenin dat het me een baan opleverde die ik zelf ook nooit had verwacht te mogen binnen halen, vooral omdat die klootzak zei dat ik mezelf veel teveel overschatte, opgefokt ging ik auditie doen en sleurde er mooi een hoofdrol uit.
Zo produktie binnen , lul eruit.
kan er nog boos over worden, waar halen die mannen de pretentie vandaan om zo kleinerend te doen, das pure onzekerheid van henzelf denk ik.
Mannen die kleineren die zijn zo erg, alhoewel ik er ook 1 heb gehad en ik ging er zo tegenin dat het me een baan opleverde die ik zelf ook nooit had verwacht te mogen binnen halen, vooral omdat die klootzak zei dat ik mezelf veel teveel overschatte, opgefokt ging ik auditie doen en sleurde er mooi een hoofdrol uit.
Zo produktie binnen , lul eruit.
kan er nog boos over worden, waar halen die mannen de pretentie vandaan om zo kleinerend te doen, das pure onzekerheid van henzelf denk ik.
maandag 25 juni 2007 om 11:49
Pers,
Zoiets moest er in je verleden wel gebeurd zijn.
Het verklaart voor mij ook andere zaken die je hier al eerder hebt gepost.
Als je emoties zolang moet verbergen wordt dat een gewoonte en toon je ook de "positieve" emoties niet meer.
Volgens mij wordt het toch tijd om een therapeut in de arm te nemen.
Dan bedoel ik niet zo'n psych zoals in je weblog, maar eentje die van aanpakken weet ;)
Sterkte *;
Zoiets moest er in je verleden wel gebeurd zijn.
Het verklaart voor mij ook andere zaken die je hier al eerder hebt gepost.
Als je emoties zolang moet verbergen wordt dat een gewoonte en toon je ook de "positieve" emoties niet meer.
Volgens mij wordt het toch tijd om een therapeut in de arm te nemen.
Dan bedoel ik niet zo'n psych zoals in je weblog, maar eentje die van aanpakken weet ;)
Sterkte *;
maandag 25 juni 2007 om 19:28
Deze vind ik echt vrij wonderlijk. Als iemand overal op het forum post dat ze ontbijt met kroketten en niet gaat slapen voor ze vier zakken chips heeft weggespoeld met twee liter cola, en diezelfde persoon post dan bij Lijf een topic dat ze denkt dat ze een schildklieraandoening heeft omdat ze al maar dikker wordt, dan is het toch ook niet meer dan logisch dat er iemand post met de opmerking dat het wellicht ook aan haar voedingspatroon zou kunnen liggen. En dat het misschien toch wel vrij apart is dat ze die link zelf (nog) niet heeft gelegd.
Vind het eigenlijk een beetje vreemde manier van diskwalificeren van de input die met net zoveel moeite en zorg is neergetikt door een forummer als jouw kwinkslagen en grapjes Bianca. Lijkt me juist de kracht van een forum dat je langs zoveel verschillende kanten input en feedback krijgt. Kun je mooi zelf uit al die informatie datgene filteren waar je iets mee kunt. Jammer vind ik het eigenlijk gewoon, zeker uit jouw toetsenbord.
maandag 25 juni 2007 om 19:43
Sprankelend , ik zie heus jullie goeie bedoelingen , er staan ook zeker hele zinnige dingen bij..... maar ik kan me ook niet aan de indruk onttrekken dat er zoveel mensen reageren omdat Pers Pérs is ( en dan bedoel ik niet Pers de forumster, maar Pers de dame van lichte zeden ) .......... wat ze ook post, wat ze ook zegt......het komt er altijd weer op neer dat ze doet wat ze doet omdat ........ vul maar in.
En hoe open ze dan hier ook mag ( lijken ? ) te zijn , het is maar een klein stukje van wie ze in real live is .
Ik krijg gewoon af en toe de indruk dat "men " graag wíl dat er een diep , duister, donker gebeuren in haar verleden is dat ervoor gezorgd heeft dat ze nu de happy hooker uithangt , want stel je toch eens voor zeg , dat ze het gewoon zómaar leuk vindt........
Maar nogmaals ; ik heb jullie geenszins belachelijk willen maken oid .
En hoe open ze dan hier ook mag ( lijken ? ) te zijn , het is maar een klein stukje van wie ze in real live is .
Ik krijg gewoon af en toe de indruk dat "men " graag wíl dat er een diep , duister, donker gebeuren in haar verleden is dat ervoor gezorgd heeft dat ze nu de happy hooker uithangt , want stel je toch eens voor zeg , dat ze het gewoon zómaar leuk vindt........
Maar nogmaals ; ik heb jullie geenszins belachelijk willen maken oid .
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 25 juni 2007 om 22:58
Ik denk dat daar wel een kern van waarheid in zit Bianca. Als een gewone vriendin van mij niet zou kunnen klaarkomen bij mannen op wie ze verliefd is bv. zou ik er misschien wel anders naar kijken.
Aan de andere kant, ik zou 't dan ook zien als een soort emotioneel probleem, het niet kunnen openstellen, jezelf niet durven laten gaan. In die zin is er geen verschil.
Wat wel verleidelijk is, wanneer Persephone zoiets post, denken dat haar beroep er wat mee te maken heeft. Maar of dat onterecht is weet ik niet.
Als een gewone vreindin van me bv. elke week 3 tot 5 mannen 'afwerkte' van wie ze verder niets zou willen, en ze dán zou klagen dat ze bij hen allemaal wel kan klaarkomen maar bij mannen van wie ze houdt niet (en dat dit dan niet aan techniek oid ligt), dan zou ik er hetzelfde over denken als ik bij Persephone doe. Die doet namelijk hetzelfde (zij het voor geld).
En de eerste gedachte zou dan inderdaad zijn, hmm is 't dan nog wel zo leuk en verstandig om 't met zoveel mannen te doen waar je geen emotionele binding mee hebt? Blijkbaar werkt dat niet zo goed voor je, emotioneel. Het lijkt mij geen seksueel / lichamelijk probleem maar een emotioneel.
Ik persoonlijk kan altijd een orgasme bereiken, bij iemand van wie ik hou en bij iemand van wie ik niets wil behalve dat orgasme. Dat je je niet open kan stellen voor iemand van wie je houdt lijkt mij een essentieel probleem, want dat lijkt me namelijk iets wat je heel graag wilt. Daar gaat een liefdesrelatie m.i. júist over, je openstellen naar elkaar, jezelf zijn bij elkaar. Als je daar verder geen problemen mee hebt, als Persephone zou zeggen, ik kom bij klanten klaar en ook bij mijn liefdes, dan zou ik denken, prima, prostitutie works just fine for you. Maar dat is niet, en dan vraag ik me af, is het dan wel zo goed voor je. Ik heb er proberen eerlijk over na te denken, maar ik denk niet dat mijn ideeën ingegeven worden door 't feitje dat Persephone prostituee is. Nogmaals, als ze geen prostituee was en 't 'gewoon voor de lol' deed met zoveel onbekenden, dan zou ik hetzelfde denken als nu.
Aan de andere kant, ik zou 't dan ook zien als een soort emotioneel probleem, het niet kunnen openstellen, jezelf niet durven laten gaan. In die zin is er geen verschil.
Wat wel verleidelijk is, wanneer Persephone zoiets post, denken dat haar beroep er wat mee te maken heeft. Maar of dat onterecht is weet ik niet.
Als een gewone vreindin van me bv. elke week 3 tot 5 mannen 'afwerkte' van wie ze verder niets zou willen, en ze dán zou klagen dat ze bij hen allemaal wel kan klaarkomen maar bij mannen van wie ze houdt niet (en dat dit dan niet aan techniek oid ligt), dan zou ik er hetzelfde over denken als ik bij Persephone doe. Die doet namelijk hetzelfde (zij het voor geld).
En de eerste gedachte zou dan inderdaad zijn, hmm is 't dan nog wel zo leuk en verstandig om 't met zoveel mannen te doen waar je geen emotionele binding mee hebt? Blijkbaar werkt dat niet zo goed voor je, emotioneel. Het lijkt mij geen seksueel / lichamelijk probleem maar een emotioneel.
Ik persoonlijk kan altijd een orgasme bereiken, bij iemand van wie ik hou en bij iemand van wie ik niets wil behalve dat orgasme. Dat je je niet open kan stellen voor iemand van wie je houdt lijkt mij een essentieel probleem, want dat lijkt me namelijk iets wat je heel graag wilt. Daar gaat een liefdesrelatie m.i. júist over, je openstellen naar elkaar, jezelf zijn bij elkaar. Als je daar verder geen problemen mee hebt, als Persephone zou zeggen, ik kom bij klanten klaar en ook bij mijn liefdes, dan zou ik denken, prima, prostitutie works just fine for you. Maar dat is niet, en dan vraag ik me af, is het dan wel zo goed voor je. Ik heb er proberen eerlijk over na te denken, maar ik denk niet dat mijn ideeën ingegeven worden door 't feitje dat Persephone prostituee is. Nogmaals, als ze geen prostituee was en 't 'gewoon voor de lol' deed met zoveel onbekenden, dan zou ik hetzelfde denken als nu.
dinsdag 26 juni 2007 om 08:45
Ik geloof dat het bij mij anders zit. Persephone komt op mij over als een intelligente, zelfbewuste vrouw, die weloverwogen keuzes maakt en daar vierkant achter staat. Wat ik daardoor over het hoofd dreig te zien, maar waar ik nu langzamerhand achter begin te komen, is dat ze ook nog zo heel jong is. Ik ben geneigd te reageren alsof ik het tegen een ouder iemand heb, en niet tegen iemand met, goed beschouwd, weinig ervaring.
Zoals ook bij het hier geposte probleem: aan de ene kant gaat het over klanten en ONS, en ik neem meteen aan dat Pers daar meer ervaring mee heeft dan ik. (Ongetwijfeld, heb in mijn leven zelfs slechts welgeteld 1 ONS gehad :P)
Maar aan de andere kant gaat het over mannen met wie ze een emotionele band heeft. Over hoeveel ervaringen gaat het hier? Gaat het eigenlijk wel over andere mannen dan die ene ex? Of gaat het over die ene ex en een vriendje uit de puberteit?
En juist als ik het bijbaantje vergeet, dan zie ik gewoon een jonge meid die zichzelf erg veel oplegt. Die vraagt of er iets met haar is, terwijl uit alles blijkt dat vriend niet zo aardig is.
Dat proberen goed genoeg te zijn voor die ex, en goed genoeg voor de professoren, dat vind ik eerlijk gezegd veel zorgwekkender dan de keuze je eigen geld te verdienen met iets waar je goed in bent.
(Sorry dat ik het over Persephone in de derde persoon heb, maar was antwoord op BGB en als ik dan halverwege naar 'je' ga, snapt niemand er meer wat van..)
dinsdag 26 juni 2007 om 09:58
Het klinkt alsof jullie allebei geen plek hebben voor de problemen van de ander. Jij trekt zo te horen ook in twijfel dat hij reden heeft voor stress en ontkent dus ook zijn gevoelens. Er moet geen concurrentie zijn tussen het stressgehalte of de ernst van problemen. Ik heb hetzelfde probleem gehad met mijn lief, die altijd problemen heeft die ongeveer 100 keer erger zijn dan de mijne (en dit is echt zo). Toch moest ik ook ruimte hebben voor mijn zorgen en problemen. Ik heb dat toen gezegd. Ik luister naar jou, geef jou de ruimte om over jouw problemen te praten maar wil ook zelf de ruimte krijgen voor de mijne. Niet de opmerking dat mijn probleem maar peanuts is vergeleken met wat hem overkomt. Sindsdien doet hij dat ook niet meer en heb ik echt alle gelegenheid om te praten over wat mij bezighoudt... en hij luistert ook echt. Ik denk dat aangeven wat jij nodig hebt effectiever is dan anderen gebrek aan inlevingsvermogen te verwijten.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
dinsdag 26 juni 2007 om 10:03
Ik lees bij dit item al een paar dagen mee. 'Sprankelend' schreef al wat ik zelf ook zou kunnen/willen schrijven, al heb ik niet de indruk dat het volkomen wordt begrepen door 'Persephone'.
Aan de reacties van 'Persephone' zie ik dat 'korenwolf' vermoedelijk een goed punt heeft: 'Persephone' is erg jong en de vraag is eigenlijk in welke verhouding je haar intimiteitsprobleem kunt zien.
Iemand merkte al in dit forum op: Het kunnen scheiden van seks en intimiteit is misschien het probleem niet, maar meer het combineren van deze twee. Plus nog wat persoonlijke issues die 'Persephone' nog te overwinnen heeft. Maar die issues zijn bij haar niet anders dan de meeste twintigers: Er valt nog veel over jezelf te leren op die leeftijd.
dinsdag 26 juni 2007 om 13:44
Je hebt daar wel een punt. Ik heb weinig ervaring met relaties, en de ervaring die ik heb is slecht. Ik ben ook heel jong, dat weet ik, en heb weinig ervaring met de 'liefde'. Maar ik ben toch oud genoeg om ervaringen te hebben met allerlei soorten relaties, ook vriendschappelijke. Die heb ik ook wel uiteraard, maar echt heel diepgaand zijn ze niet van aard. Dat ligt dan weer aan mij.
Ik kon wel lachen trouwens om Bianca haar post:D Ik denk overigens niet dat het iets met mijn betaalde neukgedrag te maken heeft. Als ik me volledig kan gaan openstellen, zou ik dat dan niet meer kunnen, dat betaald niet-emo-neuken met klanten? Of een lekkere ONS oppikken in de kroeg? Het één sluit het ander m.i. niet uit.
Goeg genoeg zijn voor proffen...tja, ik moet toch mijn studiepunten bemachtigen he;) Maar het levert wel veel te veel stress op. Ik ga rustiger aan doen met die studies, want ik kan de hoeveelheid gewoon niet aan. Goed genoeg voor ex zou ik toch nooit worden, dus daar begin ik ook niet eens meer aan. Hij zoekt maar een simpel meisje dat wel klaarkomt bij het minst of geringste en ik zoek wel een vent die zijn best doet om mij klaar te laten komen en mij wel waardeert.
