Seks
alle pijlers
Getrouwde man heeft sex met mannen
donderdag 19 mei 2011 om 09:15
Dit is mijn eerste onderwerp hier op het forum dus een korte introductie is op zijn plaats: ik ben F., een man van 32 jaar. Getrouwd met een fantastische vrouw en we hebben twee dochtertjes van 4 en 7.
Nu mijn verhaal. Ik hou van sex. Sex met vrouwen vind ik het fijnste maar sex met mannen vind ik ook fijn. Ik zou nooit een relatie willen met een man (ik ben dus niet echt bisexueel) maar ik kan genieten van sex met een man. Met mijn vrouw heb ik al meerdere malen triosex gehad met bi-mannen waarbij iedereen van elkaar genoot. Ook bezoeken we parenclubs maar daar komt het, op een enkele uitzondering na, nooit tot sex met mannen.
Ik heb prima sex met mijn vrouw al kan het naar mijn mening wel iets vaker. We hebben gemiddeld eens per week sex. En er zijn weken dat ik naast die ene keer nog wel een keer wil. Maar mijn vrouw heeft aan eens per week genoeg. Het is in onze relatie niet echt een probleem maar soms steekt het de kop wel eens op als ik zin heb en zij niet. Dan merk ik dat ik daar wel eens van baal. Maar er komen dan geen ruzies uit voort, ik ben dan wel even wat chagrijnig.
Nu mijn biecht: ik bezoek sinds ik een jaar of 18 ben sexbioskopen. Toen ik vrijgezel was gebeurde dat eens per maand. Toen ik mijn vrouw leerde kennen ben ik daar mee gestopt maar na enige tijd (zo'n 3 jaar) begon het toch weer te kriebelen en tot op de dag van vandaag kom ik nog wel eens in zo'n bioskoop. Dat zal zo' 5 a 6 keer per jaar zijn.
Ik heb daar dan sex met mannen. Om het beestje bij de naam te noemen: ik pijp mannen en laat ze soms ook in mijn mond klaarkomen. Zonder te slikken overigens. Verder neuk ik heeeel af en toe ook mannen, ik laat me niet neuken. Daar houdt ik niet van en doe ik ook nooit. De gevoelens die ik dan heb, behalve de lust, zijn onderdanig. Ik geniet als ik handelingen "moet" verrichten van andere mannen. Knijpen en tegen mijn geslachtsdeel en ballen geslagen worden vind ik heerlijk. Ik geniet er van om naakt in zon'n bios op mijn knieën te zitten en meerdere mannen oraal te verwennen tot ze klaarkomen. In de loop der tijd ben ik ook wel met mannen naar huis geweest en ook heb ik een tijdje contact gehad met een homostel waar ik thuis kwam.
Bij mannen thuis kan ik me dan helemaal laten gaan. Als ik bij mannen thuis kom, loop ik daar helemaal naakt rond en doe precies wat de man of mannen willen. Ook laat ik bv over me heen urineren en komen de mannen over me heen klaar. Ik vind dat erg lekker en geniet er zeer van.
Mijn ultieme fantasie is door een groep mannen gebruikt te worden. Ik pijp ze dan klaar en ze komen over me heen en urineren over me heen.
Nu mijn vragen:
-ik vraag me af waarom ik sex met mannen wil. Is het puur omdat ik sex met mannen ook lekker vind of is het omdat ik daar mijn gevoel van onderdanigheid kan ervaren. Ik heb mijn wensen van onderdanigheid nooit met mijn vrouw besproken omdat ik die rol met een vrouw niet zoek. Ik voel me pas onderdanig las een man zijn geslacht in mijn mond duwt en ik hem moet pijpen. Een vrouw die me dwingt haar te beffen is niet wat ik zoek. Ik vind het heerlijk om een vrouw te beffen, maar niet onder dwang. Dat voegt voor mij niks toe.
-als ik weer eens een avond naar een zexbios ben geweest heb ik altijd spijt. Niet van wat ik heb gedaan of dat ik er van heb genoten maar het feit dat ik niet eerlijk ben tegen mijn vrouw zit me wel erg dwars. Ik neem me dan ook altijd voor nooit meer te gaan. Maar na een tijdje begint het toch weer te kriebelen en als dat maar erg genoeg wordt ga ik toch weer naar een sexbios.
Ergens vermoed ik dat ik een soort verlsavingsverschijnselen heb. Maar dat vind ik te zwaar en klink me te serieus in de oren. Ik wil daar dus (nog) niet aan. Ik heb ook het idee dat ik die drang naar sex met mannen en de onderdanigheid wel in de hand heb en er ieder moment mee kan stoppen als ik het echt wil. Maar is dat wel zo? Kan ik er wel mee stoppen? Of moet ik me af vragen of ik wel echt wil stoppen. Het is toch een deel van mij en dat deel kan ik niet ontkennen of uit de weg gaan.
Wat kan ik aan mijn situatie doen? Moet ik er iets aan doen? Moet ik het bespreken met mijn vrouw? Moet ik hulp zoeken, misschien buiten haar medeweten en hopen dat ik er vanaf kom zonder dat zij het hoeft te weten? Bij wie kan ik terecht met mijn "probleem"?
Ik hoop dat ik hier wat nuttige adviezen kan krijgen want ik weet eerlijk gezegd niet waar ik terecht kan met mijn verhaal. De huisarts durf ik niet. De drempel vind ik te hoog. Mijn vrouw en ik kennen hem goed en zien hem ook prive regelmatig. Ik zou me dan geen houding weten te geven als hij er van weet en mijn vrouw niet. Bovendien durf ik hem ook niet op te biechten wat ik met mannen allemaal doe.
Alvast bedankt
F.
Nu mijn verhaal. Ik hou van sex. Sex met vrouwen vind ik het fijnste maar sex met mannen vind ik ook fijn. Ik zou nooit een relatie willen met een man (ik ben dus niet echt bisexueel) maar ik kan genieten van sex met een man. Met mijn vrouw heb ik al meerdere malen triosex gehad met bi-mannen waarbij iedereen van elkaar genoot. Ook bezoeken we parenclubs maar daar komt het, op een enkele uitzondering na, nooit tot sex met mannen.
Ik heb prima sex met mijn vrouw al kan het naar mijn mening wel iets vaker. We hebben gemiddeld eens per week sex. En er zijn weken dat ik naast die ene keer nog wel een keer wil. Maar mijn vrouw heeft aan eens per week genoeg. Het is in onze relatie niet echt een probleem maar soms steekt het de kop wel eens op als ik zin heb en zij niet. Dan merk ik dat ik daar wel eens van baal. Maar er komen dan geen ruzies uit voort, ik ben dan wel even wat chagrijnig.
Nu mijn biecht: ik bezoek sinds ik een jaar of 18 ben sexbioskopen. Toen ik vrijgezel was gebeurde dat eens per maand. Toen ik mijn vrouw leerde kennen ben ik daar mee gestopt maar na enige tijd (zo'n 3 jaar) begon het toch weer te kriebelen en tot op de dag van vandaag kom ik nog wel eens in zo'n bioskoop. Dat zal zo' 5 a 6 keer per jaar zijn.
Ik heb daar dan sex met mannen. Om het beestje bij de naam te noemen: ik pijp mannen en laat ze soms ook in mijn mond klaarkomen. Zonder te slikken overigens. Verder neuk ik heeeel af en toe ook mannen, ik laat me niet neuken. Daar houdt ik niet van en doe ik ook nooit. De gevoelens die ik dan heb, behalve de lust, zijn onderdanig. Ik geniet als ik handelingen "moet" verrichten van andere mannen. Knijpen en tegen mijn geslachtsdeel en ballen geslagen worden vind ik heerlijk. Ik geniet er van om naakt in zon'n bios op mijn knieën te zitten en meerdere mannen oraal te verwennen tot ze klaarkomen. In de loop der tijd ben ik ook wel met mannen naar huis geweest en ook heb ik een tijdje contact gehad met een homostel waar ik thuis kwam.
Bij mannen thuis kan ik me dan helemaal laten gaan. Als ik bij mannen thuis kom, loop ik daar helemaal naakt rond en doe precies wat de man of mannen willen. Ook laat ik bv over me heen urineren en komen de mannen over me heen klaar. Ik vind dat erg lekker en geniet er zeer van.
Mijn ultieme fantasie is door een groep mannen gebruikt te worden. Ik pijp ze dan klaar en ze komen over me heen en urineren over me heen.
Nu mijn vragen:
-ik vraag me af waarom ik sex met mannen wil. Is het puur omdat ik sex met mannen ook lekker vind of is het omdat ik daar mijn gevoel van onderdanigheid kan ervaren. Ik heb mijn wensen van onderdanigheid nooit met mijn vrouw besproken omdat ik die rol met een vrouw niet zoek. Ik voel me pas onderdanig las een man zijn geslacht in mijn mond duwt en ik hem moet pijpen. Een vrouw die me dwingt haar te beffen is niet wat ik zoek. Ik vind het heerlijk om een vrouw te beffen, maar niet onder dwang. Dat voegt voor mij niks toe.
-als ik weer eens een avond naar een zexbios ben geweest heb ik altijd spijt. Niet van wat ik heb gedaan of dat ik er van heb genoten maar het feit dat ik niet eerlijk ben tegen mijn vrouw zit me wel erg dwars. Ik neem me dan ook altijd voor nooit meer te gaan. Maar na een tijdje begint het toch weer te kriebelen en als dat maar erg genoeg wordt ga ik toch weer naar een sexbios.
Ergens vermoed ik dat ik een soort verlsavingsverschijnselen heb. Maar dat vind ik te zwaar en klink me te serieus in de oren. Ik wil daar dus (nog) niet aan. Ik heb ook het idee dat ik die drang naar sex met mannen en de onderdanigheid wel in de hand heb en er ieder moment mee kan stoppen als ik het echt wil. Maar is dat wel zo? Kan ik er wel mee stoppen? Of moet ik me af vragen of ik wel echt wil stoppen. Het is toch een deel van mij en dat deel kan ik niet ontkennen of uit de weg gaan.
Wat kan ik aan mijn situatie doen? Moet ik er iets aan doen? Moet ik het bespreken met mijn vrouw? Moet ik hulp zoeken, misschien buiten haar medeweten en hopen dat ik er vanaf kom zonder dat zij het hoeft te weten? Bij wie kan ik terecht met mijn "probleem"?
Ik hoop dat ik hier wat nuttige adviezen kan krijgen want ik weet eerlijk gezegd niet waar ik terecht kan met mijn verhaal. De huisarts durf ik niet. De drempel vind ik te hoog. Mijn vrouw en ik kennen hem goed en zien hem ook prive regelmatig. Ik zou me dan geen houding weten te geven als hij er van weet en mijn vrouw niet. Bovendien durf ik hem ook niet op te biechten wat ik met mannen allemaal doe.
Alvast bedankt
F.
zaterdag 28 mei 2011 om 12:19
quote:baby_ernie80 schreef op 28 mei 2011 @ 12:08:
[...]
Neem het toch niet zo letterlijk zeg. Het was maar een gezegde.....
pffff, wat ben jij vermoeiend.
Inderdaad, een gezegde, waarmee je ook had kunnen suggereren dat TO nu voor minderjarige vrouwen gaat. Daar reageerde ik op, jij hebt uitgelegd dat je dat niet bedoelde, ik heb vervolgens uitgelegd waarom ik in eerste instantie dacht dat je dat bedoelde.
En nu begin jij over "letterlijk" nemen. Ik zou je nu kunnen gaan vervelen met een verhaal over interpretatieverschillen, maar dat laat ik maar achterwege.
[...]
Neem het toch niet zo letterlijk zeg. Het was maar een gezegde.....
pffff, wat ben jij vermoeiend.
Inderdaad, een gezegde, waarmee je ook had kunnen suggereren dat TO nu voor minderjarige vrouwen gaat. Daar reageerde ik op, jij hebt uitgelegd dat je dat niet bedoelde, ik heb vervolgens uitgelegd waarom ik in eerste instantie dacht dat je dat bedoelde.
En nu begin jij over "letterlijk" nemen. Ik zou je nu kunnen gaan vervelen met een verhaal over interpretatieverschillen, maar dat laat ik maar achterwege.
Opinions are like assholes. Everybody has one.
zaterdag 28 mei 2011 om 12:26
quote:BWitched schreef op 28 mei 2011 @ 12:19:
[...]
pffff, wat ben jij vermoeiend.
Inderdaad, een gezegde, waarmee je ook had kunnen suggereren dat TO nu voor minderjarige vrouwen gaat. Daar reageerde ik op, jij hebt uitgelegd dat je dat niet bedoelde, ik heb vervolgens uitgelegd waarom ik in eerste instantie dacht dat je dat bedoelde.
En nu begin jij over "letterlijk" nemen. Ik zou je nu kunnen gaan vervelen met een verhaal over interpretatieverschillen, maar dat laat ik maar achterwege.Dan vonden we elkaar vermoeiend indeze. Laten we het inderdaad maar bij een interpretatieverschil houden dan. Excuses dan maar en een fijne dag nog.
[...]
pffff, wat ben jij vermoeiend.
Inderdaad, een gezegde, waarmee je ook had kunnen suggereren dat TO nu voor minderjarige vrouwen gaat. Daar reageerde ik op, jij hebt uitgelegd dat je dat niet bedoelde, ik heb vervolgens uitgelegd waarom ik in eerste instantie dacht dat je dat bedoelde.
En nu begin jij over "letterlijk" nemen. Ik zou je nu kunnen gaan vervelen met een verhaal over interpretatieverschillen, maar dat laat ik maar achterwege.Dan vonden we elkaar vermoeiend indeze. Laten we het inderdaad maar bij een interpretatieverschil houden dan. Excuses dan maar en een fijne dag nog.
zaterdag 28 mei 2011 om 12:26
zaterdag 28 mei 2011 om 12:28
quote:eleonora schreef op 28 mei 2011 @ 12:16:
[...]
Cynisme.
Leuk.
Over wie van de amateurpsychs heb je het nu?
Ik heb je door het hele topic heen serieuze vragen gesteld. Je geeft nauwelijks antwoord.
Is vragen naar hoe je het verklaart dat jíj nu de knoop doorhakt en niet je vrouw en o.a. mijn gevoel dat dat nog een extra vernedering is voor haar er een die op de taboelijst staat?
Nogmaals de vraag dan wat je zou willen met dit topic. Ik zie niet in wat er te bespreken is als je niet ingaat om vragen omtrent je beslissingen, terwijl je die beslissingen hier wel mede komt delen.Ik kan geen relatie meer met haar hebben omdat ik iedere keer als ik haar aankijk me realiseer wat ik haar heb aangedaan. Ik voel me daar zo schuldig over dat er geen relatie op basis van gelijkheid meer mogelijk is. Ik zou bij alles wat ik doe angst hebben iets te doen wat zij, in wat voor mate dan ook, niet fijn vindt. Puur omdat ik haar, nadat wat ik haar heb aangedaan, nooit meer iets wil aandoen, hoe klein dan ook. Ik vind dat geen instelling om een goede relatie te onderhouden. Hoe jammer en vervelend ik dat ook vind.
[...]
Cynisme.
Leuk.
Over wie van de amateurpsychs heb je het nu?
Ik heb je door het hele topic heen serieuze vragen gesteld. Je geeft nauwelijks antwoord.
Is vragen naar hoe je het verklaart dat jíj nu de knoop doorhakt en niet je vrouw en o.a. mijn gevoel dat dat nog een extra vernedering is voor haar er een die op de taboelijst staat?
Nogmaals de vraag dan wat je zou willen met dit topic. Ik zie niet in wat er te bespreken is als je niet ingaat om vragen omtrent je beslissingen, terwijl je die beslissingen hier wel mede komt delen.Ik kan geen relatie meer met haar hebben omdat ik iedere keer als ik haar aankijk me realiseer wat ik haar heb aangedaan. Ik voel me daar zo schuldig over dat er geen relatie op basis van gelijkheid meer mogelijk is. Ik zou bij alles wat ik doe angst hebben iets te doen wat zij, in wat voor mate dan ook, niet fijn vindt. Puur omdat ik haar, nadat wat ik haar heb aangedaan, nooit meer iets wil aandoen, hoe klein dan ook. Ik vind dat geen instelling om een goede relatie te onderhouden. Hoe jammer en vervelend ik dat ook vind.
zaterdag 28 mei 2011 om 12:31
quote:BWitched schreef op 28 mei 2011 @ 12:15:
[...]
........ Tot nu toe vond je blijkbaar wel dat je die had, en nu ineens niet meer? Ja, mag ik niet van mening veranderen?
Ga je weg omdat je de vrijheid wil om te doen en laten waar je zin in hebt?
Ja, ik denk er over om in een sexbios te gaan wonen zodat ik 24 / 7 kan doen wat ik het liefste doe.
Pffffff
Ik vind de stap van veel van je vrouw houden (je zegt getrouwd te zijn met een fantastische vrouw) naar vertrekken nogal groot.
Oh
Verder gaat de vergelijking nogal mank: vrouwen die vreemdgaan worden over het algemeen afgefakkeld op dit forum. Vrouwen die worden toegejuicht zijn over het algemeen vrouwen die hebben besloten het gedrag van hun echtgenoot (drinken, geweld, vreemdgaan) niet langer meer te willen accepteren.
Wat heeft jouw vrouw jou misdaan dat iemand jou zoud moeten toejuichen?
Toejuichen? Waar beweer ik dat ik dat wil?
Ik spreek overigens graag namens mezelf en niet namens alle vrouwen op dit forum. Dat zijn er namelijk nogal wat, en lang niet allemaal delen ze mijn mening (de meesten niet, durf ik wel te stellen)
[...]
........ Tot nu toe vond je blijkbaar wel dat je die had, en nu ineens niet meer? Ja, mag ik niet van mening veranderen?
Ga je weg omdat je de vrijheid wil om te doen en laten waar je zin in hebt?
Ja, ik denk er over om in een sexbios te gaan wonen zodat ik 24 / 7 kan doen wat ik het liefste doe.
Pffffff
Ik vind de stap van veel van je vrouw houden (je zegt getrouwd te zijn met een fantastische vrouw) naar vertrekken nogal groot.
Oh
Verder gaat de vergelijking nogal mank: vrouwen die vreemdgaan worden over het algemeen afgefakkeld op dit forum. Vrouwen die worden toegejuicht zijn over het algemeen vrouwen die hebben besloten het gedrag van hun echtgenoot (drinken, geweld, vreemdgaan) niet langer meer te willen accepteren.
Wat heeft jouw vrouw jou misdaan dat iemand jou zoud moeten toejuichen?
Toejuichen? Waar beweer ik dat ik dat wil?
Ik spreek overigens graag namens mezelf en niet namens alle vrouwen op dit forum. Dat zijn er namelijk nogal wat, en lang niet allemaal delen ze mijn mening (de meesten niet, durf ik wel te stellen)
zaterdag 28 mei 2011 om 12:35
Is je vrouw het daar mee eens?
Je neemt al heel lang beslissingen voor haar en over haar, alleen wist ze dat niet.
Nu bepaal je ook nog wanneer jullie relatie ophoudt omdat jij niet kunt leven met je bedrog.
Dat jullie gaan scheiden vind ik op zich logisch, begrijp me niet verkeerd, dat jij dat bepaalt vind ik de omgekeerde wereld.
Uiteindelijk is het wel 't beste denk ik. Hoe zou je verder moeten gaan.
Maar omdat je niets schrijft over je vrouw en hoe zij hiermee omgaat is het lastig inschatten hoe het plaatje er uitziet.
Je komt nogal alleenheerserig over.
Je neemt al heel lang beslissingen voor haar en over haar, alleen wist ze dat niet.
Nu bepaal je ook nog wanneer jullie relatie ophoudt omdat jij niet kunt leven met je bedrog.
Dat jullie gaan scheiden vind ik op zich logisch, begrijp me niet verkeerd, dat jij dat bepaalt vind ik de omgekeerde wereld.
Uiteindelijk is het wel 't beste denk ik. Hoe zou je verder moeten gaan.
Maar omdat je niets schrijft over je vrouw en hoe zij hiermee omgaat is het lastig inschatten hoe het plaatje er uitziet.
Je komt nogal alleenheerserig over.
zaterdag 28 mei 2011 om 12:40
quote:eleonora schreef op 28 mei 2011 @ 12:35:
Is je vrouw het daar mee eens?
Je neemt al heel lang beslissingen voor haar en over haar, alleen wist ze dat niet.
Nu bepaal je ook nog wanneer jullie relatie ophoudt omdat jij niet kunt leven met je bedrog.
Hoe zou ik dat volgens jou dan moeten aanpakken. Ik wil niet verder maar ik moet haar de keuzelaten. Ik zou niet weten hoe ik dat moet doen.
Dat jullie gaan scheiden vind ik op zich logisch, begrijp me niet verkeerd, dat jij dat bepaalt vind ik de omgekeerde wereld.
Uiteindelijk is het wel 't beste denk ik. Hoe zou je verder moeten gaan.
Maar omdat je niets schrijft over je vrouw en hoe zij hiermee omgaat is het lastig inschatten hoe het plaatje er uitziet.
Je komt nogal alleenheerserig over.
Ik kom hier om mijn verhaal te doen, niet dat van mijn vrouw. Zij heeft het er moeilijk mee. Ik laat haar de keuze of ze haar gevoelens openbaar wil maken en aan wie. Bovendien vind ik het al moeilijk om mijn gevoelens juist en begrijpelijk weer te geven laat staan de gevoelens van iemand anders
Is je vrouw het daar mee eens?
Je neemt al heel lang beslissingen voor haar en over haar, alleen wist ze dat niet.
Nu bepaal je ook nog wanneer jullie relatie ophoudt omdat jij niet kunt leven met je bedrog.
Hoe zou ik dat volgens jou dan moeten aanpakken. Ik wil niet verder maar ik moet haar de keuzelaten. Ik zou niet weten hoe ik dat moet doen.
Dat jullie gaan scheiden vind ik op zich logisch, begrijp me niet verkeerd, dat jij dat bepaalt vind ik de omgekeerde wereld.
Uiteindelijk is het wel 't beste denk ik. Hoe zou je verder moeten gaan.
Maar omdat je niets schrijft over je vrouw en hoe zij hiermee omgaat is het lastig inschatten hoe het plaatje er uitziet.
Je komt nogal alleenheerserig over.
Ik kom hier om mijn verhaal te doen, niet dat van mijn vrouw. Zij heeft het er moeilijk mee. Ik laat haar de keuze of ze haar gevoelens openbaar wil maken en aan wie. Bovendien vind ik het al moeilijk om mijn gevoelens juist en begrijpelijk weer te geven laat staan de gevoelens van iemand anders
zaterdag 28 mei 2011 om 12:40
zaterdag 28 mei 2011 om 12:45
quote:valentinamaria schreef op 28 mei 2011 @ 12:40:
beiden, je wilt niet geconfronteerd worden met het verdriet van je vrouw, weglopen is makkelijker.
daarnaast wil je ook niet geconfronteerd worden met jezelf, durf je niet, kan je niet aan, geen idee.
dus vraag ik me af, wil je eigenlijk wel stoppen met dit hele gedoe?
Ik zie mijn vrouw dagelijks om haar waar mogelijk te steunen. Ik wordt wel degelijk geconfronteerd met haar verdriet.
Nee, ik wil niet stoppen maar zie me genoodzaakt door mijn gevoelens tov van haar en hoe een relatie zou moeten zijn volgens mij.
beiden, je wilt niet geconfronteerd worden met het verdriet van je vrouw, weglopen is makkelijker.
daarnaast wil je ook niet geconfronteerd worden met jezelf, durf je niet, kan je niet aan, geen idee.
dus vraag ik me af, wil je eigenlijk wel stoppen met dit hele gedoe?
Ik zie mijn vrouw dagelijks om haar waar mogelijk te steunen. Ik wordt wel degelijk geconfronteerd met haar verdriet.
Nee, ik wil niet stoppen maar zie me genoodzaakt door mijn gevoelens tov van haar en hoe een relatie zou moeten zijn volgens mij.
zaterdag 28 mei 2011 om 12:46
quote:domkop schreef op 28 mei 2011 @ 12:28:
[...]
Ik kan geen relatie meer met haar hebben omdat ik iedere keer als ik haar aankijk me realiseer wat ik haar heb aangedaan. Ik voel me daar zo schuldig over dat er geen relatie op basis van gelijkheid meer mogelijk is. Ik zou bij alles wat ik doe angst hebben iets te doen wat zij, in wat voor mate dan ook, niet fijn vindt. Puur omdat ik haar, nadat wat ik haar heb aangedaan, nooit meer iets wil aandoen, hoe klein dan ook. Ik vind dat geen instelling om een goede relatie te onderhouden. Hoe jammer en vervelend ik dat ook vind.
Jeetjemekreetje... Hoe erg het is wat jij haar hebt aangedaan, is aan háár om te bepalen. Niet aan jou, niet aan ons, niet aan de huisarts of de werkster. Aan háár.
Het is aan háár om te bepalen of het "erg genoeg" is om niet meer verder te willen met jou.
Niet alleen ontnam je haar de veiligheid van jullie relatie, je ontneemt haar nu ook de zeggenschap over haar emoties. Jij zult wel even bepalen hoe erg ze het mag vinden. Hoe erg ze het móet vinden. Wat voor actie ze er op móet ondernemen.
Over haar emoties heb jij geen flikker te vertellen, helemaal niks, daar heb jij met je kluiven vanaf te blijven, ongeacht de voorgeschiedenis, ongeacht wie wat gedaan heeft!
Op dit moment zijn haar emoties wellicht het enige dat nog echt van haarzelf is, en zelfs dáár zit je aan te morrelen, zelfs dáár wil en moet je zeggenschap over hebben. Want jij gaat wel even regelen dat de maatregelen genomen worden die horen bij de emoties waarvan JIJ vindt dat je vrouw die nu moet hebben.
En dàt vind ik pas echt laag bij de gronds, dat vind ik pas echt gemeen en treiterig. Je hebt haar al zoveel beslissingen en zeggenschap afgenomen, laat haar verantwoordelijk zijn en blijven voor haar eigen gevoel zeg!
[...]
Ik kan geen relatie meer met haar hebben omdat ik iedere keer als ik haar aankijk me realiseer wat ik haar heb aangedaan. Ik voel me daar zo schuldig over dat er geen relatie op basis van gelijkheid meer mogelijk is. Ik zou bij alles wat ik doe angst hebben iets te doen wat zij, in wat voor mate dan ook, niet fijn vindt. Puur omdat ik haar, nadat wat ik haar heb aangedaan, nooit meer iets wil aandoen, hoe klein dan ook. Ik vind dat geen instelling om een goede relatie te onderhouden. Hoe jammer en vervelend ik dat ook vind.
Jeetjemekreetje... Hoe erg het is wat jij haar hebt aangedaan, is aan háár om te bepalen. Niet aan jou, niet aan ons, niet aan de huisarts of de werkster. Aan háár.
Het is aan háár om te bepalen of het "erg genoeg" is om niet meer verder te willen met jou.
Niet alleen ontnam je haar de veiligheid van jullie relatie, je ontneemt haar nu ook de zeggenschap over haar emoties. Jij zult wel even bepalen hoe erg ze het mag vinden. Hoe erg ze het móet vinden. Wat voor actie ze er op móet ondernemen.
Over haar emoties heb jij geen flikker te vertellen, helemaal niks, daar heb jij met je kluiven vanaf te blijven, ongeacht de voorgeschiedenis, ongeacht wie wat gedaan heeft!
Op dit moment zijn haar emoties wellicht het enige dat nog echt van haarzelf is, en zelfs dáár zit je aan te morrelen, zelfs dáár wil en moet je zeggenschap over hebben. Want jij gaat wel even regelen dat de maatregelen genomen worden die horen bij de emoties waarvan JIJ vindt dat je vrouw die nu moet hebben.
En dàt vind ik pas echt laag bij de gronds, dat vind ik pas echt gemeen en treiterig. Je hebt haar al zoveel beslissingen en zeggenschap afgenomen, laat haar verantwoordelijk zijn en blijven voor haar eigen gevoel zeg!
zaterdag 28 mei 2011 om 12:52
quote:Veronicas schreef op 28 mei 2011 @ 12:46:
[...]
Jeetjemekreetje... Hoe erg het is wat jij haar hebt aangedaan, is aan háár om te bepalen. Niet aan jou, niet aan ons, niet aan de huisarts of de werkster. Aan háár.
Het is aan háár om te bepalen of het "erg genoeg" is om niet meer verder te willen met jou.
Niet alleen ontnam je haar de veiligheid van jullie relatie, je ontneemt haar nu ook de zeggenschap over haar emoties. Jij zult wel even bepalen hoe erg ze het mag vinden. Hoe erg ze het móet vinden. Wat voor actie ze er op móet ondernemen.
Over haar emoties heb jij geen flikker te vertellen, helemaal niks, daar heb jij met je kluiven vanaf te blijven, ongeacht de voorgeschiedenis, ongeacht wie wat gedaan heeft!
Op dit moment zijn haar emoties wellicht het enige dat nog echt van haarzelf is, en zelfs dáár zit je aan te morrelen, zelfs dáár wil en moet je zeggenschap over hebben. Want jij gaat wel even regelen dat de maatregelen genomen worden die horen bij de emoties waarvan JIJ vindt dat je vrouw die nu moet hebben.
En dàt vind ik pas echt laag bij de gronds, dat vind ik pas echt gemeen en treiterig. Je hebt haar al zoveel beslissingen en zeggenschap afgenomen, laat haar verantwoordelijk zijn en blijven voor haar eigen gevoel zeg!
Dit is zo makkelijk. Ik wil niet verder met de relatie maar je wilt wel dat mijn vrouw bepaalt OF we verdergaan met de relatie. Hoe zie je dat in de praktijk? Wat zou ik dan nu moeten doen? Haarvragen of ze verder wilt? En als ze dat dan wil, wat moet ik dan doen? Mij schikken in mijn lot en de relatie voortzetten?
Ik ben benieuwd....
[...]
Jeetjemekreetje... Hoe erg het is wat jij haar hebt aangedaan, is aan háár om te bepalen. Niet aan jou, niet aan ons, niet aan de huisarts of de werkster. Aan háár.
Het is aan háár om te bepalen of het "erg genoeg" is om niet meer verder te willen met jou.
Niet alleen ontnam je haar de veiligheid van jullie relatie, je ontneemt haar nu ook de zeggenschap over haar emoties. Jij zult wel even bepalen hoe erg ze het mag vinden. Hoe erg ze het móet vinden. Wat voor actie ze er op móet ondernemen.
Over haar emoties heb jij geen flikker te vertellen, helemaal niks, daar heb jij met je kluiven vanaf te blijven, ongeacht de voorgeschiedenis, ongeacht wie wat gedaan heeft!
Op dit moment zijn haar emoties wellicht het enige dat nog echt van haarzelf is, en zelfs dáár zit je aan te morrelen, zelfs dáár wil en moet je zeggenschap over hebben. Want jij gaat wel even regelen dat de maatregelen genomen worden die horen bij de emoties waarvan JIJ vindt dat je vrouw die nu moet hebben.
En dàt vind ik pas echt laag bij de gronds, dat vind ik pas echt gemeen en treiterig. Je hebt haar al zoveel beslissingen en zeggenschap afgenomen, laat haar verantwoordelijk zijn en blijven voor haar eigen gevoel zeg!
Dit is zo makkelijk. Ik wil niet verder met de relatie maar je wilt wel dat mijn vrouw bepaalt OF we verdergaan met de relatie. Hoe zie je dat in de praktijk? Wat zou ik dan nu moeten doen? Haarvragen of ze verder wilt? En als ze dat dan wil, wat moet ik dan doen? Mij schikken in mijn lot en de relatie voortzetten?
Ik ben benieuwd....
zaterdag 28 mei 2011 om 12:53
Ik sluit me aan bij Vroon.
Kan me op zich voorstellen dat je zelf ook niet weet hoe een en ander aan te pakken. En toch......
Jij wil niet verder.
Ik vind het bijzonder. Weg willen omdat je niet kunt dealen met het verdriet en de pijn van een ander.
Tragisch is het.
Ik vind dat je vrouw veel te verwerken heeft gekregen in een week.
Kan me op zich voorstellen dat je zelf ook niet weet hoe een en ander aan te pakken. En toch......
Jij wil niet verder.
Ik vind het bijzonder. Weg willen omdat je niet kunt dealen met het verdriet en de pijn van een ander.
Tragisch is het.
Ik vind dat je vrouw veel te verwerken heeft gekregen in een week.
zaterdag 28 mei 2011 om 12:57
quote:baby_ernie80 schreef op 28 mei 2011 @ 11:47:
Bij mij komt nu de vraag op welke vrouw hij nu vervolgens gaat slachtofferen als hij eenmaal gescheiden is. Domkop geeft aan geen homosexueel te zijn en sex met vrouwen toch te prefereren boven sex met mannen, dus na het eindigen van zijn huwelijk zal hij dan waarschijnlijk een tekort gaan voelen aan sex met een vrouw..... Vaders, houdt uw dochters binnen....Dat was ook precies mijn gedachte. Eigenlijk zou er een soort waarschuwingssysteem moeten bestaan om de volgende vrouw te behoeden voor dezelfde ellende. Zo jammer dat je het niet aan hun neus kan zien, he?
Bij mij komt nu de vraag op welke vrouw hij nu vervolgens gaat slachtofferen als hij eenmaal gescheiden is. Domkop geeft aan geen homosexueel te zijn en sex met vrouwen toch te prefereren boven sex met mannen, dus na het eindigen van zijn huwelijk zal hij dan waarschijnlijk een tekort gaan voelen aan sex met een vrouw..... Vaders, houdt uw dochters binnen....Dat was ook precies mijn gedachte. Eigenlijk zou er een soort waarschuwingssysteem moeten bestaan om de volgende vrouw te behoeden voor dezelfde ellende. Zo jammer dat je het niet aan hun neus kan zien, he?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 28 mei 2011 om 12:59
quote:eleonora schreef op 28 mei 2011 @ 12:53:Weg willen omdat je niet kunt dealen met het verdriet en de pijn van een ander.
Daar gaan we weer. Kun je nu niet lezen? Waar staat dat ik dit heb beweerd? Lees eens wat ik schrijf en geef er nu eens niet je eigen draai aan zonder te controleren of dat de juiste draai is. Is het echt zo moeilijk?
Nogmaals: zoals ik me nu voel tov mijn vrouw is een relatie zoals ik vind dat een relatie hoort te zijn niet mogelijk. Ik voel me tov mijn vrouw geen gelijke meer door wat ik haar heb aangedaan. En ik vind dat een relatie op basis van gelijkheid dient te zijn. Ik vind dat, door wat ik heb gedaan, ik de veel mindere ben van mijn vrouw. Als ik naar haar kijk voel ik alleen schaamte tov haar.
Daar gaan we weer. Kun je nu niet lezen? Waar staat dat ik dit heb beweerd? Lees eens wat ik schrijf en geef er nu eens niet je eigen draai aan zonder te controleren of dat de juiste draai is. Is het echt zo moeilijk?
Nogmaals: zoals ik me nu voel tov mijn vrouw is een relatie zoals ik vind dat een relatie hoort te zijn niet mogelijk. Ik voel me tov mijn vrouw geen gelijke meer door wat ik haar heb aangedaan. En ik vind dat een relatie op basis van gelijkheid dient te zijn. Ik vind dat, door wat ik heb gedaan, ik de veel mindere ben van mijn vrouw. Als ik naar haar kijk voel ik alleen schaamte tov haar.
zaterdag 28 mei 2011 om 13:02
quote:valentinamaria schreef op 28 mei 2011 @ 12:57:
je schikken in je lot, is dat een andere manier om te zeggen dat je je onderdanig aan je vrouw zou gaan voelen?
Zal ik eerst bovenstaande vraag beantwoorden voordat je op basis van wat je denkt dat mijn antwoord zal zijn hieronder verder borduurt?
wat heb jij met onderdanigheid?
je schikken in je lot, is dat een andere manier om te zeggen dat je je onderdanig aan je vrouw zou gaan voelen?
Zal ik eerst bovenstaande vraag beantwoorden voordat je op basis van wat je denkt dat mijn antwoord zal zijn hieronder verder borduurt?
wat heb jij met onderdanigheid?
zaterdag 28 mei 2011 om 13:05
quote:domkop schreef op 28 mei 2011 @ 12:52:
[...]
Dit is zo makkelijk. Ik wil niet verder met de relatie maar je wilt wel dat mijn vrouw bepaalt OF we verdergaan met de relatie. Hoe zie je dat in de praktijk? Wat zou ik dan nu moeten doen? Haarvragen of ze verder wilt? En als ze dat dan wil, wat moet ik dan doen? Mij schikken in mijn lot en de relatie voortzetten?
Ik ben benieuwd....
Ik wil niet dat je vrouw bepaalt of jullie relatie nog toekomst heeft. Maar jij lijkt het wel of geen toekomst in jullie relatie te verbinden aan dingen die je vrouw volgens jou voelt. Of gaat voelen. Of waar jij bang voor bent dat ze dat ooit gaat voelen danwel niet naast zich neer kan leggen. Jouw beslissing zou m.i. gebaseerd moeten zijn op jouw gevoel en haar woorden. Niet op jouw woorden en haar gevoel.
Voorbeeldje:
quote:domkop schreef op 28 mei 2011 @ 12:28:
[...]
Ik kan geen relatie meer met haar hebben omdat ik iedere keer als ik haar aankijk me realiseer wat ik haar heb aangedaan.Dus wat jij gedaan hebt is heel erg. Vind jij. En dat móet zij ook wel vinden. Dat zij denkt/wil/hoopt e.e.a. mettertijd achter zich te kunnen laten doet er niet toe. Dus zij moet het net zo erg vinden als jij. Zo niet, dan toch. Want je neemt de maatregelen alvast.quote:Ik voel me daar zo schuldig over dat er geen relatie op basis van gelijkheid meer mogelijk is.Gelijkheid is niet alleen iets wat gegeven wordt door de andere partij. Het is iets wat je soms ook op moet eisen. Je geeft wat en je neemt wat. Dat doet de ander ook. Als jij heel selectief gaat geven (je schuldgevoel, haar ontzien) en niet meer durft te nemen (omdat je haar niet meer durft te kwetsen) dan zal er nooit meer gelijkwaardigheid zijn. Maar jij beslist nu dus eenzijdig dat die gelijkwaardigheid er nooit meer kan en zal zijn. Topping from the bottom dus.quote:Ik zou bij alles wat ik doe angst hebben iets te doen wat zij, in wat voor mate dan ook, niet fijn vindt. Puur omdat ik haar, nadat wat ik haar heb aangedaan, nooit meer iets wil aandoen, hoe klein dan ook. Ik vind dat geen instelling om een goede relatie te onderhouden. Hoe jammer en vervelend ik dat ook vind.Ik snap dat gevoel wel, de ander never nooit meer willen kwetsen en daarom op eieren lopen. En dat is ook geen goede basis voor een relatie m.i.. Maar nobel is het geenszins hoor, wat je nu allemaal schrijft en van plan bent. Niet als het zonder input van je vrouw allemaal zo besloten is. Wat nu als zij wel wil vechten voor jullie relatie, samen met jou wil kijken wat er te redden valt? Bewust het risico wil lopen om gekwetst te worden omdat ze jou en jullie relatie de kans wil geven om een nieuw evenwicht te vinden? Wie ben jij om voor haar te beslissen dat zij dat risico niet kàn lopen?
[...]
Dit is zo makkelijk. Ik wil niet verder met de relatie maar je wilt wel dat mijn vrouw bepaalt OF we verdergaan met de relatie. Hoe zie je dat in de praktijk? Wat zou ik dan nu moeten doen? Haarvragen of ze verder wilt? En als ze dat dan wil, wat moet ik dan doen? Mij schikken in mijn lot en de relatie voortzetten?
Ik ben benieuwd....
Ik wil niet dat je vrouw bepaalt of jullie relatie nog toekomst heeft. Maar jij lijkt het wel of geen toekomst in jullie relatie te verbinden aan dingen die je vrouw volgens jou voelt. Of gaat voelen. Of waar jij bang voor bent dat ze dat ooit gaat voelen danwel niet naast zich neer kan leggen. Jouw beslissing zou m.i. gebaseerd moeten zijn op jouw gevoel en haar woorden. Niet op jouw woorden en haar gevoel.
Voorbeeldje:
quote:domkop schreef op 28 mei 2011 @ 12:28:
[...]
Ik kan geen relatie meer met haar hebben omdat ik iedere keer als ik haar aankijk me realiseer wat ik haar heb aangedaan.Dus wat jij gedaan hebt is heel erg. Vind jij. En dat móet zij ook wel vinden. Dat zij denkt/wil/hoopt e.e.a. mettertijd achter zich te kunnen laten doet er niet toe. Dus zij moet het net zo erg vinden als jij. Zo niet, dan toch. Want je neemt de maatregelen alvast.quote:Ik voel me daar zo schuldig over dat er geen relatie op basis van gelijkheid meer mogelijk is.Gelijkheid is niet alleen iets wat gegeven wordt door de andere partij. Het is iets wat je soms ook op moet eisen. Je geeft wat en je neemt wat. Dat doet de ander ook. Als jij heel selectief gaat geven (je schuldgevoel, haar ontzien) en niet meer durft te nemen (omdat je haar niet meer durft te kwetsen) dan zal er nooit meer gelijkwaardigheid zijn. Maar jij beslist nu dus eenzijdig dat die gelijkwaardigheid er nooit meer kan en zal zijn. Topping from the bottom dus.quote:Ik zou bij alles wat ik doe angst hebben iets te doen wat zij, in wat voor mate dan ook, niet fijn vindt. Puur omdat ik haar, nadat wat ik haar heb aangedaan, nooit meer iets wil aandoen, hoe klein dan ook. Ik vind dat geen instelling om een goede relatie te onderhouden. Hoe jammer en vervelend ik dat ook vind.Ik snap dat gevoel wel, de ander never nooit meer willen kwetsen en daarom op eieren lopen. En dat is ook geen goede basis voor een relatie m.i.. Maar nobel is het geenszins hoor, wat je nu allemaal schrijft en van plan bent. Niet als het zonder input van je vrouw allemaal zo besloten is. Wat nu als zij wel wil vechten voor jullie relatie, samen met jou wil kijken wat er te redden valt? Bewust het risico wil lopen om gekwetst te worden omdat ze jou en jullie relatie de kans wil geven om een nieuw evenwicht te vinden? Wie ben jij om voor haar te beslissen dat zij dat risico niet kàn lopen?
zaterdag 28 mei 2011 om 13:07
quote:domkop schreef op 28 mei 2011 @ 12:59:
[...]
Daar gaan we weer. Kun je nu niet lezen? Waar staat dat ik dit heb beweerd? Lees eens wat ik schrijf en geef er nu eens niet je eigen draai aan zonder te controleren of dat de juiste draai is. Is het echt zo moeilijk?
Nogmaals: zoals ik me nu voel tov mijn vrouw is een relatie zoals ik vind dat een relatie hoort te zijn niet mogelijk. Ik voel me tov
mijn vrouw geen gelijke meer door wat ik haar heb aangedaan. En ik vind dat een relatie op basis van gelijkheid dient te zijn. Ik vind dat, door wat ik heb gedaan, ik de veel mindere ben van mijn vrouw. Als ik naar haar kijk voel ik alleen schaamte tov haar.In je laatste zin zeg je exact hetzelfde als wat ik zeg maar ik kan niet lezen? Je kunt niet door omdat je het niet trekt wat je haar hebt aangedaan. Wat miszeg ik daar mee?
[...]
Daar gaan we weer. Kun je nu niet lezen? Waar staat dat ik dit heb beweerd? Lees eens wat ik schrijf en geef er nu eens niet je eigen draai aan zonder te controleren of dat de juiste draai is. Is het echt zo moeilijk?
Nogmaals: zoals ik me nu voel tov mijn vrouw is een relatie zoals ik vind dat een relatie hoort te zijn niet mogelijk. Ik voel me tov
mijn vrouw geen gelijke meer door wat ik haar heb aangedaan. En ik vind dat een relatie op basis van gelijkheid dient te zijn. Ik vind dat, door wat ik heb gedaan, ik de veel mindere ben van mijn vrouw. Als ik naar haar kijk voel ik alleen schaamte tov haar.In je laatste zin zeg je exact hetzelfde als wat ik zeg maar ik kan niet lezen? Je kunt niet door omdat je het niet trekt wat je haar hebt aangedaan. Wat miszeg ik daar mee?
zaterdag 28 mei 2011 om 13:08
Jij gaat voorbij aan de autonomie van je vrouw om te besluiten dat je weg wilt. Juist op dit moment zou jij je afwachtend en ondersteunend moeten opstellen. Zodat zij nu kan beslissen of zij al dan niet met je verder wil.
Jouw gevoelens over jullie huwelijk zijn op dit moment ondergeschikt aan haar. Haar is verdriet aangedaan, laat haar dan nu beslissen of ze jou en jullie huwelijk nodig heeft in haar verdere leven.
Wat jij wilt, stoppen met jullie huwelijk, is nu ondergeschikt aan wat zij wil. Nu zul jij je moeten voegen naar haar.
Daarom is het niet netjes dat jij nu de eerste stap hebt gezet om te gaan scheiden. Die beslissing had je haar moeten laten maken omdat zij degene is die verdriet is aangedaan.
Jouw gevoelens over jullie huwelijk zijn op dit moment ondergeschikt aan haar. Haar is verdriet aangedaan, laat haar dan nu beslissen of ze jou en jullie huwelijk nodig heeft in haar verdere leven.
Wat jij wilt, stoppen met jullie huwelijk, is nu ondergeschikt aan wat zij wil. Nu zul jij je moeten voegen naar haar.
Daarom is het niet netjes dat jij nu de eerste stap hebt gezet om te gaan scheiden. Die beslissing had je haar moeten laten maken omdat zij degene is die verdriet is aangedaan.
