Hulplijn nodig

Hallo allemaal,

Ik heb hier een account aangemaakt omdat ik het even niet meer weet en op zoek ben naar (vrouwelijk) advies en tips.

Even kort de situatie en achtergrond info, wij zijn beide begin 40, hebben een relatie van 16 jaar, 2 kinderen van 10 en 12, waarbij we met de oudste de eerste jaren enorm hebben afgezien qua slapen. In de eerste 3 jaar hebben wij nooit een nacht kunnen doorslapen, totdat we tegen advies van iedereen in besloten om hem bij ons op de kamer te leggen. Later bleek uiteindelijk dat hij PTSS heeft opgelopen bij de bevalling en daardoor met bepaalde angsten zit die vooral met donker en alleen zijn te maken hebben. Hij heeft hiervoor een EMR traject doorlopen waardoor het inmiddels iets beter gaat en hij sinds ruim een jaar weer op zijn eigen kamer ligt, waarbij het hem nog steeds heel veel moeite kost in te slapen zonder dat een van ons in de buurt is.

Dit heeft vanzelfsprekend ook enorme impact gehad op onze relatie, in de eerste jaren vooral door chronische vermoeidheid, later doordat we nauwelijks tijd samen door konden brengen. 

Zelf kan ik beter tegen weinig slaap dan mijn vriendin, wat betekende dat ik er in de nachten altijd uitging en ook dat we eigenlijk maar zelden tegelijk naar bed gingen, onze oudste zoon lag er tenslotte altijd al naast op een matras en mijn vriendin ging meestal al rond negenen naar bed en ik 2 uur later pas.

Toen de oudste zo'n 5 jaar oud was en we in iets rustiger vaarwater kwamen heb ik voor het eerst aangegeven dat ik het moeilijk had met de weinige intimiteit, mijn liefdestaal is lichamelijke aanraking (positieve woorden voor mijn vriendin) en om mij goed verbonden te voelen heb ik echt huid-op-huid contact nodig (niet perse direct sex). Mijn vriendin gaf toen aan dat ze bijna altijd vermoeid is in de avond en haar hoofd er dan niet naar staat en de druk vanuit mijn kant voelde en dat maakte het ook niet beter. Ik heb toen een lange periode geen initiatief meer genomen in die richting en waar het toen veelal op neer kwam is dat als mijn vriendin na een week of ~4 merkte dat ik wat grumpy begon te worden, ze met een voorstel kwam.

Waarbij ik dan veelal het gevoel weer kreeg dat ze het alleen deed om mij tevreden te houden en het laatste wat ik wilde was dat ze iets tegen haar zin deed. Kortom je komt in een soort negatieve spiraal terecht waar lastig uit te komen is, ook omdat er zo weinig tijd was waarbij we echt tijd met zijn tweeën hadden, die ene keer per jaar dat we wel samen een weekend er tussen uit konden liep het wat dat betreft wel altijd goed.

Fast forward naar de huidige situatie, qua slaap gaat het inmiddels beter, maar de intimiteit hebben we nog niet terug kunnen vinden. Zelf ben ik als uitlaatklep meer gaan sporten, waardoor ik fysiek heel goed in mijn vel zit, wat tot gevolg heeft dat mijn behoefte aan intimiteit gestegen is. Vriendin geeft nog steeds aan dat ze de avonden echt nodig heeft om te ontprikkelen, dat doet ze het liefst alleen met een boek en daarna slapen. 

Haar voorkeur gaat dus uit naar de middagen, maar met kinderen die er altijd zijn, is dat zo goed als onmogelijk, dus zitten we nog steeds in hetzelfde patroon, waarbij we wel steeds vaker het gesprek aan proberen te gaan hierover, waarbij ik ook aangegeven heb dat voor mij 5 minuten in ons blootje tegen elkaar aanliggen al heel veel zou betekenen, maar bij haar is het echt alles of niks. Vanuit mijn kant zit er nog veel meer tussen, maar dat is iets wat moeilijk bij haar lijkt te vallen. Heel voorzichtig doe ik 's avonds nog weleens een voorstel, maar dit wordt eigenlijk altijd afgeschoten.

Nu ben ik er een paar weken terug bij toeval achter gekomen dat ze wel zo'n 2x per week voor het slapen gaan sexuele verhalen leest, mijn zoon had haar laptop nodig voor wat studygo werk en bij het intikken van een pagina in de browser, zag ik een pagina langs komen die mij toch even de geschiedenis deed checken en toen zag ik dat dus. Het was iets waar ik eigenlijk nooit bij had stil gestaan of naar op zoek was, ze gaf altijd aan dat ze het niet met zichzelf deed en als ze verlangens zou hebben dit wel met mij zou delen, zo vaak deden we het tenslotte niet.

Nu hadden we afgelopen week een fijne week, waar we dichter naar elkaar toe kwamen en dus vroeg ik zaterdagavond voorzichtig of er interesse was, maar ze gaf aan dat ze liever nog even een kwartiertje wat las en daarna gelijk ging slapen en dat ik dus beter nog even naar beneden kon gaan als ik niet moe was, wat ik dus deed.

Toen deed ik iets wat ik niet had moeten doen, ik checkte haar laptop en zag dat ze op die bewuste site zat. Op dat moment voelde dat voor mij als een stomp in mijn maag, ook al snap ik dat iemand altijd recht heeft op zijn eigen moment en privacy.

Ben toen naar boven gegaan en heb gezegd: ik heb iets gedaan wat ik niet had moeten doen, maar ik wil hier nu over praten, want dit zit mij niet lekker. Ik begrijp dat ik haar hiermee enorm in haar privacy aantast, maar voor mij voelt het tegelijkertijd toch wel als een enorme klap in mijn gezicht. Vriendin is nu woest dat ik in haar laptop heb zitten kijken en begrijpt mij totaal niet. 

Ik zit even vol met vragen en weet even niet meer zo goed wat te doen?

Wat denken jullie?

Bbubbels schreef: ↑

02-03-2025 21:19

TO kan ook niet zo veel als vriendin niet wil praten. Dan kan hij eigenlijk alleen:
1) zich erbij neerleggen en wachten tot ze wellicht wel wil praten;
2) bij haar weg gaan.

Maar ik vind het gevit op TO wel wat flauw. Ja hij zal ook zijn aandeel hebben in deze dynamiek, maar doordat zijn vriendin niet praat over wat haar dwars zit zorgt zij ervoor dat het ook nooit zal veranderen.

Het is niet dat ze niet praat, maar hierover lijken we nooit echt verder te komen. En ergens moet ik dan misschien gewoon accepteren dat dit het is, je kunt iemand niet veranderen in heel veel zaken.

Lila-Linda schreef: ↑

02-03-2025 21:25

Je kunt ook elke avond een halfuurtje wandelen
Waarbij je haar vragen stelt. Gewoon relaxte vragen over haar dag.

Ja dit doen we te weinig, dit zou voor ons wel kunnen werken.

Verbinder schreef: ↑

02-03-2025 21:28

Jullie hebben een heftige tijd gehad en hebben dat nu nog wel met je kind. Pff veel sterkte hiermee!
Jullie relatie naar elkaar is ontzettend belangrijk. Een open gesprek is nodig lijkt me.

Dank!

24seven schreef: ↑

02-03-2025 21:58

Je zegt dat knuffelen jouw liefdestaal is, weet je ook wat de liefdestaal van je vrouw is? "Spreek" je ook die taal?

Staat in de OP, positieve woorden.
Of hem goed spreek kan ik moeilijk zelf beoordelen, ben er bewust van dus let er wel op, maar kan daar zeker wel wat extra uit halen.

Verbinder schreef: ↑

02-03-2025 21:35

Sorry, ik heb niet alles gelezen maar las dat je vriendin niet bereid is te praten. Waarom niet?
Jullie hebben beiden een giga lastige tijd achter de rug.
Tijd om weer wat nader tot elkaar te komen is echt nodig.
Laat jezelf zien TO. Jij bent de wederhelft vd relatie. Ik vind het heel logisch om meer te gaan praten, dat is echt basaal nu om elkaar weer iets te kunnen vinden.
Op deze manier wil je partner jou niet zien

We praten normaal wel, alleen is ze nu echt dicht geslagen en heeft een muur om zich heen gebouwd (haar woorden).

Verbinder schreef: ↑

02-03-2025 21:45

Desnoods zou julle naar een relatie therapeut kunnen gaan die wat kan bemiddelen in het praten.
Ik vind jouw behoeften heel normaal en gezond.
Praat met je vrouw op een rustig moment voor haar. Niet s’avonds zou ik zeggen.

We gaan al bij een therapeut langs voortkomend uit het slaapprobleem/trauma van de oudste en de issues die daar mee samen hangen zoals onze relatie en intimiteit. Uur in de maand dus schiet nog niet heel erg op.

ApproachableAlec schreef: ↑

02-03-2025 23:09

Daar mag je best iets van vinden want dat is niet oké

Die muur wordt alleen maar groter als ik daar nu tegen in ga of opmerkingen over maak. Komt ook voort uit verleden en altijd op jezelf aangewezen zijn (onveilige hechting).

thanx schreef: ↑

02-03-2025 23:12

Ik heb het idee dat je vriendin het allemaal voor lief neemt.
Maar een relatie, daar moet je constant aan werken.
Het is geen eenzijdig iets "ik ben moe, ga lezen en slapen".
Bovendien: hoe minder je doet, hoe passiever je wordt. Andersom geldt natuurlijk dat als je b.v. sport, je hiervan energie krijgt.
Jullie hebben een zware tijd gehad, ze heeft tijd gehad om uit te rusten, maar nu is het langzaam weer tijd om de schouders eronder te zetten.
Ik zou haar dat ook zo vertellen.
En dan idd. B.v. na het eten samen een blokje om ofzo.
Kom weer tot elkaar.

Oja, en wát ze leest doet er aan de ene kant niet toe, aan de andere kant krijgt ze misschien een onrealustische blik op de liefde?
Maar hey, dat zou ik de eerste tijd niet aankaarten.

Dat blokje om na het eten is zeker een goede (gaf iemand anders ook al aan). Ga dat proberen erin te krijgen.

Lila-Linda schreef: ↑

03-03-2025 08:30

In situaties waar seks een probleem wordt, wordt alle intimiteit vaak een probleem
Omdat degene die minder wil, hrt gevoel heeft dat alle intimiteit de opmaat is voor seks

Het vreemde is dat het nooit anders geweest is. Er is nooit ruimte geweest voor alles wat ertussen zit. Het is alles of niks. En sinds er kinderen zijn vooral niks dus. Weleens voorzichtig gevraagd of het door dingen in vorige relaties komt, want bij komt het niet vandaan.

Verbinder schreef: ↑

03-03-2025 00:12

Misschien kan het helpen om haar te laten zien dat jij op dit moment ook op jezelf aangewezen bent. En je in een zelfde soort situatie komt als waar zij vroeger in zat. Dan zal zij wellicht gaan begrijpen dat dat niet goed voelt want daar is ze zelf geweest. In die situatie.

Misschien dat vergelijking kan helpen om je vriendin open te stellen voor de situatie die nu gebeurt.

Ben bang dat deze vergelijking bij haar averechts werkt.

24seven schreef: ↑

03-03-2025 07:34

Spreekt zij nog positieve woorden tegen jou? Of is ook de aandacht in haar eigen taal verdwenen?

Hele goede vraag ik kan niet zeggen dat dat nu wel heel goed gaat.