Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
zaterdag 16 september 2017 om 16:54
Tip:
'Dans van woede'
vrouwen en de kracht van hun boosheid
Quote: Ze verklaart ook waarom het voor vrouwen niet alleen moeilijk is om boos te worden, maar ook om hun boosheid te gebruiken om zichzelf sterker en onafhankelijk te maken.
https://www.bol.com/nl/f/dans-van-woede/30009021/
'Dans van woede'
vrouwen en de kracht van hun boosheid
Quote: Ze verklaart ook waarom het voor vrouwen niet alleen moeilijk is om boos te worden, maar ook om hun boosheid te gebruiken om zichzelf sterker en onafhankelijk te maken.
https://www.bol.com/nl/f/dans-van-woede/30009021/
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zaterdag 16 september 2017 om 16:58
En vanzelfsprekend wens ik je sterkte en emoticons toe. Echt. Maar Die zie ik hier genoeg.
ik wens jou zelfinzicht, rust en zelfrespect toe. Dat wat je had dus en dat wat je zomaar uit het niets ontnomen is. Als ik het kon dan zou ik je vorige week (toen er nog niets was gebeurd) toewensen. Echt. Alleen dat kan niet want het leven is voor jou wel 360 graden gedraaid, of je nou weg kruipt (echt begrijpelijk) of niet.
Liefs.
ik wens jou zelfinzicht, rust en zelfrespect toe. Dat wat je had dus en dat wat je zomaar uit het niets ontnomen is. Als ik het kon dan zou ik je vorige week (toen er nog niets was gebeurd) toewensen. Echt. Alleen dat kan niet want het leven is voor jou wel 360 graden gedraaid, of je nou weg kruipt (echt begrijpelijk) of niet.
Liefs.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vriendin gaat en even met haar kan praten en bankhangen.
zaterdag 16 september 2017 om 17:27
zaterdag 16 september 2017 om 17:29
Ik heb zelf wel eens methamphetamine gebruikt, en ook seks gehad onder invloed van methamphetmine (ik noem het vanaf nu speed), met mijn vriend, die ook onder invloed was. Ik ben zelf een vrouw.
De seks is wel altijd iets ruiger, en we zijn ons ook minder bewust van onze omgeving. Maar respect voor de grenzen van je partner verdwijnt er niet door. Ik word zelf juist heel lief van methamphetamine, en herken de bijwerking agressie dan ook niet, maar hoor van veel mensen dat zij dat wel hebben. De directe oorzaak was dan ook vast de speed; ik moet zeggen dat ik zelf ook aan speed dacht toen ik je posts las maar ik wilde niet onnodig gaan speculeren. De agressie is ook flink aangewakkerd door speed.
Maar het hele voorval kan niet teruggevoerd worden op speed. Ten eerste wakkert speed agressie aan. Een deel van de agressie was er dus al. Dat kan verklaard worden door de verloren bokswedstijd en de frustratie met zijn leeftijd. En dat hij nog 'fired up' was van het boksen zelf. Daar zal hij mee aan de slag moeten, want diezelfde agressie kan er ook uitkomen met alcohol of als hij moe en gestresset is.
En dan het belangrijkste aan de hele situatie. Hij was zich ervan bewust dat hij over je grenzen ging. Dat jij je door hem onveilig voelde. Hij koos ervoor toch door te gaan. Dat is een keuze die hij zelf gemaakt heeft. Wellicht onder invloed van speed, maar naar mijn ervaring maak je onder invloed van methamphetamine nog steeds zeer bewuste keuzes. Je neigingen veranderen. Je normen en waarden niet. Daar kan je nog steeds naar handelen.
Weet je iets over de dosis die is ingenomen? Hoeveel miligram?
NB: ik deel deze informatie omdat ik zie dat TO mentaal erg bezig is met wat er nou precies gebeurd is. Blijkbaar heeft ze dat begrip nodig om chocola te kunnen maken van deze nare situatie. Ze schrijft nog nooit drugs gebruikt te hebben, dan is het erg abstract wat er nou precies gebeurde in het hoofd van haar man. Ik hoop door deze info te delen een puzzelstukje aan te reiken, Heb verder geen behoefte om hier veroordeeld te worden.
De seks is wel altijd iets ruiger, en we zijn ons ook minder bewust van onze omgeving. Maar respect voor de grenzen van je partner verdwijnt er niet door. Ik word zelf juist heel lief van methamphetamine, en herken de bijwerking agressie dan ook niet, maar hoor van veel mensen dat zij dat wel hebben. De directe oorzaak was dan ook vast de speed; ik moet zeggen dat ik zelf ook aan speed dacht toen ik je posts las maar ik wilde niet onnodig gaan speculeren. De agressie is ook flink aangewakkerd door speed.
Maar het hele voorval kan niet teruggevoerd worden op speed. Ten eerste wakkert speed agressie aan. Een deel van de agressie was er dus al. Dat kan verklaard worden door de verloren bokswedstijd en de frustratie met zijn leeftijd. En dat hij nog 'fired up' was van het boksen zelf. Daar zal hij mee aan de slag moeten, want diezelfde agressie kan er ook uitkomen met alcohol of als hij moe en gestresset is.
En dan het belangrijkste aan de hele situatie. Hij was zich ervan bewust dat hij over je grenzen ging. Dat jij je door hem onveilig voelde. Hij koos ervoor toch door te gaan. Dat is een keuze die hij zelf gemaakt heeft. Wellicht onder invloed van speed, maar naar mijn ervaring maak je onder invloed van methamphetamine nog steeds zeer bewuste keuzes. Je neigingen veranderen. Je normen en waarden niet. Daar kan je nog steeds naar handelen.
Weet je iets over de dosis die is ingenomen? Hoeveel miligram?
NB: ik deel deze informatie omdat ik zie dat TO mentaal erg bezig is met wat er nou precies gebeurd is. Blijkbaar heeft ze dat begrip nodig om chocola te kunnen maken van deze nare situatie. Ze schrijft nog nooit drugs gebruikt te hebben, dan is het erg abstract wat er nou precies gebeurde in het hoofd van haar man. Ik hoop door deze info te delen een puzzelstukje aan te reiken, Heb verder geen behoefte om hier veroordeeld te worden.
zaterdag 16 september 2017 om 17:30
Toevoeging: volgens mij weet je lichaam dit allemaal al, dat de keuze om over je grenzen heen te gaan gemaakt is door jouw man zelf. En je lichaam voelt zich absoluut niet veilig bij je man. In je hoofd heb je het nog niet zo duidelijk. Misschien om jezelf te beschermen tegen de conclusie die je moet trekken als je je echt volledig bewust wordt van het feit dat je man bewust over je grenzen is gegaan: met je eigen echtgenoot in bed is een onveilige omgeving. Dat is een hele nare conclusie om te moeten trekken. Dus je bent in de war. Maar aan de reactie toen je man zijn hand op je schouder legde te merken, is dat al wel wat je diep van binnen aanvoelt.
Is een seksuologe niet iets? Op langere termijn dan? en op korte termijn relatietherapie, of in ieder geval gezamelijke gesprekken met een therapeut?
Is een seksuologe niet iets? Op langere termijn dan? en op korte termijn relatietherapie, of in ieder geval gezamelijke gesprekken met een therapeut?
zaterdag 16 september 2017 om 17:43
Cactusss, geen enkele reden om je te veroordelen, hoor.
Wat goed dat je je ervaringen ermee deelt, en het verschil tussen agressie en het overschrijden van grenzen.
Ik weet er weinig van, maar speed is toch wat anders dan methamfetamine ? Er is iets anders met de werking, en dat kan belangrijk zijn voor TO om het te begrijpen ( en voor ons).
Wat goed dat je je ervaringen ermee deelt, en het verschil tussen agressie en het overschrijden van grenzen.
Ik weet er weinig van, maar speed is toch wat anders dan methamfetamine ? Er is iets anders met de werking, en dat kan belangrijk zijn voor TO om het te begrijpen ( en voor ons).
nounou
zaterdag 16 september 2017 om 17:48
zaterdag 16 september 2017 om 18:46
dat boek ga ik naar kijken
@cactuss: dank je voor het delen, ik veroordeel je niet hoor, ik heb zelf nooit drugs gebruikt en was ook niet van plan dat te doen, maar wat anderen doen moeten ze helemaal zelf weten. Ik heb me in de tussentijd (door google) laten vertellen dat crystal meth en speed toch een ander effect kunnen hebben, maar ik wacht gewoon de uitslag van de huisarts af. Dosering weet ik niet, hij was immers in de veronderstelling dat hij stackers kocht.
Hij heeft met alcohol of vermoeidheid ook nooit zoiets gehad, altijd een rustige, vriendelijke dronk gehad. Ik heb nu wel tegen hem gezegd dat ik niet wil dat hij naar ons huis komt als hij alcohol drinkt of gedronken heeft. Ik weet dat het enigszins onredelijk van mij is om te roepen dat hij geen biertje mag drinken terwijl daar nooit problemen mee zijn geweest, maar dan nog wil ik het nu niet. Hij deed daar niet moeilijk over.
Hoe we verder gaan met therapie wil ik even afwachten, hij gaat in elk geval naar een therapeut volgende week, ik heb volgende week nog een afspraak met maatschappelijk werk staan.
@cactuss: dank je voor het delen, ik veroordeel je niet hoor, ik heb zelf nooit drugs gebruikt en was ook niet van plan dat te doen, maar wat anderen doen moeten ze helemaal zelf weten. Ik heb me in de tussentijd (door google) laten vertellen dat crystal meth en speed toch een ander effect kunnen hebben, maar ik wacht gewoon de uitslag van de huisarts af. Dosering weet ik niet, hij was immers in de veronderstelling dat hij stackers kocht.
Hij heeft met alcohol of vermoeidheid ook nooit zoiets gehad, altijd een rustige, vriendelijke dronk gehad. Ik heb nu wel tegen hem gezegd dat ik niet wil dat hij naar ons huis komt als hij alcohol drinkt of gedronken heeft. Ik weet dat het enigszins onredelijk van mij is om te roepen dat hij geen biertje mag drinken terwijl daar nooit problemen mee zijn geweest, maar dan nog wil ik het nu niet. Hij deed daar niet moeilijk over.
Hoe we verder gaan met therapie wil ik even afwachten, hij gaat in elk geval naar een therapeut volgende week, ik heb volgende week nog een afspraak met maatschappelijk werk staan.
zaterdag 16 september 2017 om 18:54
Isabelles,
Doe vooral wat jij denkt dat goed voor je is.
Ik adviseer je om ook een afspraak met je huisarts te maken om met de huisarts te overleggen welke hulp voor jou mogelijk is. Je hebt een afspraak met maatschappelijk werk, maar dat hoeft niet de best passende vorm van hulp voor jou te zijn. Je hoeft helemaal niets, maar misschien heeft je huisarts een goede suggestie.
Doe vooral wat jij denkt dat goed voor je is.
Ik adviseer je om ook een afspraak met je huisarts te maken om met de huisarts te overleggen welke hulp voor jou mogelijk is. Je hebt een afspraak met maatschappelijk werk, maar dat hoeft niet de best passende vorm van hulp voor jou te zijn. Je hoeft helemaal niets, maar misschien heeft je huisarts een goede suggestie.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zaterdag 16 september 2017 om 19:30
Het is helemaal niet onredelijk. Blijkbaar kan je man een totaal ander persoon worden onder invloed. En kan of wil dan niet meer stoppen. Dat maakt het ontzettend onveilig voor jou.
Geen wonder dat je hem de komende tijd alleen nog volkomen nuchter wil zien.
En dat is je goed recht!
Je mag nu alle voorwaarden stellen die jou een veilig gevoel geven. Want dat heb je die betreffende avond niet gekund. Je was aan hem overgeleverd en dat wil je nu voorkomen.
Het vertrouwen in hem is weg. Niet voor niets zeggen ze vertrouwen komt te voet en gaat te paard. En voor dat weer terug is stroomt er nog heel erg veel water naar de zee.
Luister naar je gevoel en je lijf. Stap voor stap.
Geen wonder dat je hem de komende tijd alleen nog volkomen nuchter wil zien.
En dat is je goed recht!
Je mag nu alle voorwaarden stellen die jou een veilig gevoel geven. Want dat heb je die betreffende avond niet gekund. Je was aan hem overgeleverd en dat wil je nu voorkomen.
Het vertrouwen in hem is weg. Niet voor niets zeggen ze vertrouwen komt te voet en gaat te paard. En voor dat weer terug is stroomt er nog heel erg veel water naar de zee.
Luister naar je gevoel en je lijf. Stap voor stap.
zaterdag 16 september 2017 om 19:44
Hij is heftig over je grenzen gegaan onder invloed van middelen, een kant van hem die je niet kende. Het is hartstikke redelijk dat je nu niet wil dat hij onder invloed is als hij bij je in de buurt is. Minder hard zijn voor jezelf, je stelt je niet aan.isabelles schreef: ↑16-09-2017 18:46dat boek ga ik naar kijken
@cactuss: dank je voor het delen, ik veroordeel je niet hoor, ik heb zelf nooit drugs gebruikt en was ook niet van plan dat te doen, maar wat anderen doen moeten ze helemaal zelf weten. Ik heb me in de tussentijd (door google) laten vertellen dat crystal meth en speed toch een ander effect kunnen hebben, maar ik wacht gewoon de uitslag van de huisarts af. Dosering weet ik niet, hij was immers in de veronderstelling dat hij stackers kocht.
Hij heeft met alcohol of vermoeidheid ook nooit zoiets gehad, altijd een rustige, vriendelijke dronk gehad. Ik heb nu wel tegen hem gezegd dat ik niet wil dat hij naar ons huis komt als hij alcohol drinkt of gedronken heeft. Ik weet dat het enigszins onredelijk van mij is om te roepen dat hij geen biertje mag drinken terwijl daar nooit problemen mee zijn geweest, maar dan nog wil ik het nu niet. Hij deed daar niet moeilijk over.
Hoe we verder gaan met therapie wil ik even afwachten, hij gaat in elk geval naar een therapeut volgende week, ik heb volgende week nog een afspraak met maatschappelijk werk staan.
methamphetamine is een subsoort van speed. Met speed wordt meestal methamphetamine of dexamphetmine bedoeld, speed is de 'populaire' benaming voor amphetaminesoorten. Crystal meth is methamphetmine met badzout. Het is goedkoper dan pure methamphetmine (meestal speed genoemd) en circuleert vooral in armere wijken in de VS. Het is ook veel gevaarlijker, maar ook herkenbaar dus ik denk niet dat het was. meth is dus wat anders dan crystal meth. De 'normale' dosering van speed is tussen de 100 en 400 mg. Als hij dacht dat hij stackers kocht, dan kan hij inderdaad wel eens een heeel andere dosering gekocht hebben. Een (veel te) hoge dosering van methamphetamine kan je inderdaad 'niet voor rede vatbaar' en opgefokt maken.
Wacht inderdaad de huisart maar af.
Ik vind dat jullie goed omgaan met zo'n heftig voorval.
edit: met speed wordt dus verwezen naar methamphetamine of dexamphetamine. dexamphetamine circuleert op universiteiten en wordt gebruikt als studiedrug, methamphetamine circuleert in de partyscene. mijn ervaring uit de eerdere post betrof methamphetamine.
zaterdag 16 september 2017 om 20:11
Iets rechtstreeks benoemen kan nogal bot overkomen, alsof hij het allang verwerkt heeft. Dat is, afgaand op jouw verhaal, niet het geval, maar het kan wel overkomen alsof hte voor hem niet zo'n lading heeft.
Voor rouw, ziekte en dood bestaan immers ook al eeuwenlang eufemismen en bedekte termen omdat het voor mensen die nog middenin de ellende zitten heel hard kan klinken.
Ik zit nu dus met een maatschappelijk werker die van mening is dat ik aangifte moet doen omdat het extreem is, en vind dat ik de ernst bagetalliseer, een man met verschikkelijk veel spijt en met mezelf, want ik wil eigenlijk mijn huwelijk redden maar weet niet hoe ik dat moet doen qua gevoel
Voor een MW is de gebruikelijke gang van zaken dat vrouwen die mishandeld worden de boel bagatelliseren, zeggen dat hij het niet zo bedoelde, en weer teruggaan naar een ongezonde situatie. Vanuit dat perspectief lijk jij ook zo iemand. Als jij altijd met paarden werkt, en je hoort hoefgetrappel, dan denk je aan paarden en niet aan zebra's.
Dat een man echt alleen door middelengebruik door het lint gaat terwijl er verder geen spoortje kwaad in zit is vrij zeldzaam, en het klinkt dan ook als een eersteklas smoes. Maar zoals ik al eerder schreef: ik houd rekening met dat dat inderdaad het geval kan zijn.
Zo te horen kun je goed overleggen met de huisarts en die zou ik dichtbij houden. En die MW heeft ongetwijfeld het beste met je voor, maar jij bepaalt. Geef jezelf de tijd. Alles wat vastgelegd moet worden is vastgelegd, en als je wil kun je over een maand ook nog aangifte doen.
zaterdag 16 september 2017 om 23:03
Het zou zomaar kunnen dat de woede ineens nog opkomt, als je daaraan toe bent. Volgens mij ben je nog niet helemaal op 1 lijn met het gebeurde, stop je het uit alle macht weg. Je maakt er een hanteerbaar verhaal van in je hoofd, maar je weet dat het niet klopt.
Maar je lichaam reageert. Luister naar je lichaam!
EMDR is een goede tip die werd gegeven. Ook is misschien haptonomie een vervolgstap.
Maar je lichaam reageert. Luister naar je lichaam!
EMDR is een goede tip die werd gegeven. Ook is misschien haptonomie een vervolgstap.
zondag 17 september 2017 om 08:26
Ik kan me het doorslaan van je man zomaar zo ineens ook met drugs niet echt voorstellen. Ik weet dat drugs rare dingen kan doen. Je bent nu al jaren je man gewend. Met zn gedrag en karakter. Kan het zijn dag hij meer dan gemiddeld een bullebak is maar jij dat normaal bent gaan vinden? Ik wil geen ellende gaan opzoeken bij je. Dat heb je nu al genoeg. Maar het kan dat jij je man normaal vind en zorgzaam. En ik zou hem bijv helemaal niet zo ervaren. Zeg maar dat je een blinde vlek hebt wbt je man. Zoiets.
Een dag niet gescheten is een dag niet geleefd
zondag 17 september 2017 om 11:07
Wc-pot, ik wil toch maar even reageren. Wat je schrijft is behoorlijk confronterend, maar wel respectvol verwoord, in mijn ogen.
Of wat je zegt een kern van waarheid bevat kan Isabelles natuurlijk alleen zelf weten. Misschien is het te vroeg om hierover na te denken.
Ik zelf vind het geen vreemd hersenspinsel van je.
Of wat je zegt een kern van waarheid bevat kan Isabelles natuurlijk alleen zelf weten. Misschien is het te vroeg om hierover na te denken.
Ik zelf vind het geen vreemd hersenspinsel van je.
nounou
zondag 17 september 2017 om 11:12
dat hoef je je ook niet voor te kunnen stellen.
Er is een verschil tussen verstandelijk weten, en ervaren hebben wat die invloed op iemand kan zijn.Ik weet dat drugs rare dingen kan doen.
Zelfs al zou dat het geval zijn, wat ik ten zeerste betwijfel, dan is dat nog geen reden om het gebeurde te bagataliserenJe bent nu al jaren je man gewend. Met zn gedrag en karakter. Kan het zijn dag hij meer dan gemiddeld een bullebak is maar jij dat normaal bent gaan vinden?
Jammer dat je het woord maar gebruikt, daarmee ontkracht je alles wat je daarvoor geschreven hebt. Je zorgt er op deze manier voor dat je ellende opzoekt bij TO. Hoe jij haar man zou ervaren is helemaal niet relevant, het enige wat je hiermee bereikt is dat je TO aan haar eigen waarnemingen laat twijfelen. jammer.Ik wil geen ellende gaan opzoeken bij je. Dat heb je nu al genoeg. Maar het kan dat jij je man normaal vind en zorgzaam. En ik zou hem bijv helemaal niet zo ervaren. Zeg maar dat je een blinde vlek hebt wbt je man. Zoiets.
Vergeet niet, een “Ja, maar..” is eigenlijk een “nee, want...”
zondag 17 september 2017 om 13:11
Ik vind de post van Wc-pot niet bagataliserend, eerder netjes verwoord. En hoe 'zij' (anderen) haar man zouden ervaren vind ik wel degelijk relevant. Zou wat zijn als de mensen om je heen het toelaten dat je door je partner mishandelt wordt om maar te voorkomen dat je aan je eigen waarnemingen gaat twijfelen.
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
zondag 17 september 2017 om 13:27
Weet je wel zeker dat de psyche van TO op die manier functioneert? Vind het raar om te lezen dat de ene forummer de ander probeert te corrigeren. Tenzij het natuurlijk om een taalfoutje gaat, want dat kan en mag echt niet.jojanneke66 schreef: ↑17-09-2017 11:12Hoe jij haar man zou ervaren is helemaal niet relevant, het enige wat je hiermee bereikt is dat je TO aan haar eigen waarnemingen laat twijfelen. jammer.
Surrender to destiny, ... drift, ... dance like a snowflake
maandag 18 september 2017 om 10:03
Hey Isabelles...ik heb veel aan je gedacht dit weekend.
Soms probeer ik me in te denken "wat als mijn man dit nou ineens doet bij mij"...
Ik kan me daar niks bij voorstellen. Het valt zo ver buiten het beeld dat ik van ons huwelijk heb.
Maar dat had jij ook.
Hoe bizar moet dit zijn...
Wat ik erg voor hem vind spreken is dat hij open en eerlijk is. Zelfs als het niet is wat je wilt horen, wat hij liever niet zou willen toegeven. Zoals dat hij het wel aan je merkte.
Hoe makkelijk zou het niet zijn om te zeggen: "nee ik wist echt niet wat ik deed. Nee, ik kon er eigenlijk ook niks aan doen. Nee, ik was er helemaal niet bij." Maar hij zegt het moeilijke, het eerlijke: "ik merkte het wel".
En hij is direct ook actie gaan ondernemen met een artsen bezoek en bloedonderzoek e.d. Hij loopt hier niet voor weg.
En dan heb je nog het getrouwtrek aan jou. Over wat jij allemaal van je man zou moeten vinden, wat jij allemaal zou moeten doen.
De maatschappelijk werker zal écht vrouwen tegenkomen waar ze moet duwen en trekken om er een actie uit te krijgen.
Maar wat als het bij jou nou niet hoeft? Wat als jij nou net degene bent die heel bewust besluiten maakt, en niet puur uit angst niks doet. Wat als ze nou juist niet aan jou moet trekken, of moet duwen?
Dan moet jij ook nog eens een 'gevecht' aan met maatschappelijk werk.
Ik hoop dat je een relatief goed weekend hebt gehad. Dat je lijf begint te genezen...dat je langzaamaan een beetje de dingen op een rijtje krijgt.
En die boosheid; die kan nog komen hoor.
Ik leef ontzettend met je mee.
En ook met je man eigenlijk....zoals ik zei; als ik het bekijk vanuit mijn huwelijk; dan zou mijn man hier ook echt stuk van zijn.
Ik hoop dat jullie beiden hier goed uitkomen. Samen, of apart.
Soms probeer ik me in te denken "wat als mijn man dit nou ineens doet bij mij"...
Ik kan me daar niks bij voorstellen. Het valt zo ver buiten het beeld dat ik van ons huwelijk heb.
Maar dat had jij ook.
Hoe bizar moet dit zijn...
Wat ik erg voor hem vind spreken is dat hij open en eerlijk is. Zelfs als het niet is wat je wilt horen, wat hij liever niet zou willen toegeven. Zoals dat hij het wel aan je merkte.
Hoe makkelijk zou het niet zijn om te zeggen: "nee ik wist echt niet wat ik deed. Nee, ik kon er eigenlijk ook niks aan doen. Nee, ik was er helemaal niet bij." Maar hij zegt het moeilijke, het eerlijke: "ik merkte het wel".
En hij is direct ook actie gaan ondernemen met een artsen bezoek en bloedonderzoek e.d. Hij loopt hier niet voor weg.
En dan heb je nog het getrouwtrek aan jou. Over wat jij allemaal van je man zou moeten vinden, wat jij allemaal zou moeten doen.
De maatschappelijk werker zal écht vrouwen tegenkomen waar ze moet duwen en trekken om er een actie uit te krijgen.
Maar wat als het bij jou nou niet hoeft? Wat als jij nou net degene bent die heel bewust besluiten maakt, en niet puur uit angst niks doet. Wat als ze nou juist niet aan jou moet trekken, of moet duwen?
Dan moet jij ook nog eens een 'gevecht' aan met maatschappelijk werk.
Ik hoop dat je een relatief goed weekend hebt gehad. Dat je lijf begint te genezen...dat je langzaamaan een beetje de dingen op een rijtje krijgt.
En die boosheid; die kan nog komen hoor.
Ik leef ontzettend met je mee.
En ook met je man eigenlijk....zoals ik zei; als ik het bekijk vanuit mijn huwelijk; dan zou mijn man hier ook echt stuk van zijn.
Ik hoop dat jullie beiden hier goed uitkomen. Samen, of apart.
maandag 18 september 2017 om 10:22
ik ook!! het moet zo absurd zijn, hoe jij je voelts-a-r-kast schreef: ↑18-09-2017 10:03Hey Isabelles...ik heb veel aan je gedacht dit weekend.
Soms probeer ik me in te denken "wat als mijn man dit nou ineens doet bij mij"...
Ik kan me daar niks bij voorstellen. Het valt zo ver buiten het beeld dat ik van ons huwelijk heb.
Maar dat had jij ook.
Hoe bizar moet dit zijn...
maandag 18 september 2017 om 10:39
Daar ben ik weer, kom net terug van de huisarts.
Wat een gedoe, we (man en ik) hebben de griep, of in elk geval, flink verkouden, kon er ook nog wel bij. Ik kan jullie vertellen, snotteren, niezen en hoesten doet verdomd pijn bij gekeusde ribben. Ik trok het echt niet meer en wilde dus betere pijnstillers dan paracetamol maar de huisarts wilde die alleen geven als ik ook langs zou komen. Man had vanochtend sowieso al afspraak bij de huisarts, dus ik kon direct erna.
Wat betreft de drugs: het was dus inderdaad crystal meth, volgens de huisarts was het een opmars aan het maken in Nederland. Teruggerekend (en ik praat nu dus de huisarts na) vanaf de bloedtest moet het een hele flinke hoeveelheid zijn geweest en mag mijn man van geluk spreken dat hij zo groot is anders had hij er nog behoorlijk schadelijke consequenties van kunnen ondervinden. Volgens de huisarts is het heel aannemlijk dat hij toen dus niet in slaap gevallen is maar gewoon een soort van 'out' gegaan is. Hij stelde dat met deze hoeveelheid in combinatie met een net gevochten wedstrijd dit soort aggressie niet perse onlogisch is. Man is nu boos op degene die het hem verkocht heeft, ik vind dat onzin, hij koos er zelf voor om een illegaal middel te kopen.
De huisarts begreep mijn pijn probleem en heeft me dezelfde pijnstillers gegeven die ik ook in het ziekenhuis gekregen had icm met een spierverslapper voor het gehoest.
Man gaat naar de psycholoog die de huisarts al had uitgezocht (die ervaring had met daders), en hij wil dat ik ook naar een psycholoog ga (hij ging iemand uitzoeken die ervaring had met de problematiek) hij leek niet veel vertrouwen in die maatschappelijk werker te hebben. Ik heb nog een afspraak met haar staan maar daarna ga ik het advies van de huisarts volgen.
een aantal mensen stelden voor samen in therapie te gaan, de huisarts is hier pertinent tegen en ik ook. De huisarts is er tegen om twee redenen: 1) samen therapie is gericht op herstel van relatie, en hij vindt dat te vroeg, hij wil dat ik de mogelijkheid heb om ook de relatie te eindigen. 2) hij is bang dat ik me dan alleen op mijn man ga richten en dus niets aan mezelf doe. Ik ben tegen omdat ik wil dat mijn man met zijn eigen problemen omgaat. Seksuoloos heb ik niet besproken, ik vind dat zelf te vroeg.
Het punt van de blinde vlek: ik heb me dat ook afgevraagd, heb ik iets gemist, of iets gewoon genegeerd (overigens al voordat het hier gevraagd werd) Ik heb dat aan vriendin gevraagd die hem ook kent, zij was van mening (hoewel ze nu dus woest op hem is) dat het volledig 'out of character' was, en dat hij normaal helemaal niet zo is.
Verder snotteren en kuchen we dus verder, we lijken gewoon een beetje door te leven, aan de ene kant fijn, aan de andere kant heb ik constant het idee dat ik totaal geen idee heb waar ik me bezig ben. Ik modder dus maar een beetje door. Ik maak me wel zorgen voor de toekomst, want ik weet niet waar dit allemaal heen gaat, wat als ik hem nooit meer vertrouw? wat als ik nooit meer wil dat hij me aanraakt? wat als ik hier niet uitkom? Ik weet het antwoord natuurlijk wel, als dat allemaal het geval is, is scheiden de enige optie, maar dat wil ik niet.
Wat een gedoe, we (man en ik) hebben de griep, of in elk geval, flink verkouden, kon er ook nog wel bij. Ik kan jullie vertellen, snotteren, niezen en hoesten doet verdomd pijn bij gekeusde ribben. Ik trok het echt niet meer en wilde dus betere pijnstillers dan paracetamol maar de huisarts wilde die alleen geven als ik ook langs zou komen. Man had vanochtend sowieso al afspraak bij de huisarts, dus ik kon direct erna.
Wat betreft de drugs: het was dus inderdaad crystal meth, volgens de huisarts was het een opmars aan het maken in Nederland. Teruggerekend (en ik praat nu dus de huisarts na) vanaf de bloedtest moet het een hele flinke hoeveelheid zijn geweest en mag mijn man van geluk spreken dat hij zo groot is anders had hij er nog behoorlijk schadelijke consequenties van kunnen ondervinden. Volgens de huisarts is het heel aannemlijk dat hij toen dus niet in slaap gevallen is maar gewoon een soort van 'out' gegaan is. Hij stelde dat met deze hoeveelheid in combinatie met een net gevochten wedstrijd dit soort aggressie niet perse onlogisch is. Man is nu boos op degene die het hem verkocht heeft, ik vind dat onzin, hij koos er zelf voor om een illegaal middel te kopen.
De huisarts begreep mijn pijn probleem en heeft me dezelfde pijnstillers gegeven die ik ook in het ziekenhuis gekregen had icm met een spierverslapper voor het gehoest.
Man gaat naar de psycholoog die de huisarts al had uitgezocht (die ervaring had met daders), en hij wil dat ik ook naar een psycholoog ga (hij ging iemand uitzoeken die ervaring had met de problematiek) hij leek niet veel vertrouwen in die maatschappelijk werker te hebben. Ik heb nog een afspraak met haar staan maar daarna ga ik het advies van de huisarts volgen.
een aantal mensen stelden voor samen in therapie te gaan, de huisarts is hier pertinent tegen en ik ook. De huisarts is er tegen om twee redenen: 1) samen therapie is gericht op herstel van relatie, en hij vindt dat te vroeg, hij wil dat ik de mogelijkheid heb om ook de relatie te eindigen. 2) hij is bang dat ik me dan alleen op mijn man ga richten en dus niets aan mezelf doe. Ik ben tegen omdat ik wil dat mijn man met zijn eigen problemen omgaat. Seksuoloos heb ik niet besproken, ik vind dat zelf te vroeg.
Het punt van de blinde vlek: ik heb me dat ook afgevraagd, heb ik iets gemist, of iets gewoon genegeerd (overigens al voordat het hier gevraagd werd) Ik heb dat aan vriendin gevraagd die hem ook kent, zij was van mening (hoewel ze nu dus woest op hem is) dat het volledig 'out of character' was, en dat hij normaal helemaal niet zo is.
Verder snotteren en kuchen we dus verder, we lijken gewoon een beetje door te leven, aan de ene kant fijn, aan de andere kant heb ik constant het idee dat ik totaal geen idee heb waar ik me bezig ben. Ik modder dus maar een beetje door. Ik maak me wel zorgen voor de toekomst, want ik weet niet waar dit allemaal heen gaat, wat als ik hem nooit meer vertrouw? wat als ik nooit meer wil dat hij me aanraakt? wat als ik hier niet uitkom? Ik weet het antwoord natuurlijk wel, als dat allemaal het geval is, is scheiden de enige optie, maar dat wil ik niet.
