Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
woensdag 4 oktober 2017 om 22:14
ik kan mij niet voorstellen dat jij dit topic gelezen hebt
Gaat u anders ondertussen even wat voor u zelf doen. (Viktor)
woensdag 4 oktober 2017 om 22:36
Wat euh... (ik schrijf maar niet wat ik denk). Misschien niet leuk om te lezen maar hoe komt het in vredesnaam dat jij dit doet? Mocht jij geen pijn,verdriet, tegenslag, boosheid, narigheid voelen of zo? Altijd tanden op elkaar, niet zeuren en doorgaan? Is je in het verleden misschien ook al wat overkomen waardoor je dit muurtje zo goed en solide kan bouwen rondom deze nogal -laten we eerlijk zijn- nogal specifieke situatie?
En natuurlijk ga je niet met hem op vakantie, vakanties zijn voor ontspanning en rust niet voor het verwerken van een verkrachting naast de verkrachter (die je dus het liefst niet zo ziet). Hard geschreven wellicht maar niets aan gelogen. Knap van je dat je naar de psycholoog blijft gaan en dat je dus weet dat het van geen kant klopt hoe jij nog steeds reageert op wat je is overkomen. Je zal het maar hebben en jij hebt het, dat is niet makkelijk.
Heel veel sterkte maar weer, wat een heftige shit zit je in.
enn wijzigde dit bericht op 04-10-2017 22:43
6.26% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 5 oktober 2017 om 09:45
Dank allen voor de inzichten
Vakantie is omgeboekt, ik ga met vriendin, ik wilde dat eigenlijk sowieso al maar knoop is nu doorgehakt, ik wil ook gewoon even wat leuks voor mezelf doen (samen met vriendin dus)
Wat betreft die twee uren, ik had op dat moment niet echt besef van tijd, ik wist wel dat het lang duurde, mijn man zei later dat het ongeveer zo lang duurde. Dus dat zal dan wel. Ik had eigenlijk toen al moeten bedenken dat er iets niet klopte, want twee uur houdt niemand (zonder gebruik van middelen) vol, maar die gedachte kwam dus pas later omhoog.
Wat betreft het logeerbed, oorspronkelijk heb ik dus gezegd dat hij niet naar huis mocht komen, dus was het logisch om zelf in ons bed te gaan liggen. Maar nu ligt hij dus in dat logeerbed, ik was eigenlijk van plan hem daar gewoon te laten liggen. Ik slaap niet echt goed dus ik wil liever in mijn eigen bed liggen. Ik kan me voorstellen dat hij ook liever in zijn eigen bed ligt maar dit issue ga ik even egoistisch over zijn heb ik me voorgenomen. (hij zegt er overigens niets over, dus het is niet zo dat hij zit te zeuren)
@enn: nee ik heb nooit eerder iets dergelijks meegemaakt, dus waar mijn reactie vandaan komt: geen idee. Dat het me niet aan het helpen is realiseer ik me, daar ben ik met de psycholoog mee aan het werk, het is alleen zo verdomd lastig. Het klopt wel wat je zegt, ik wil hem inderdaad niet zo zien. Ik wil hem zien als de lieve man van de afgelopen 15 jaar. Ik ben dus ook echt hard aan het werken aan mijn acceptatie issues. Verstandelijk snap ik het allemaal wel, maar gevoelsmatig gaat het veel langzamer.
Verder of het goed komt, ik weet het niet, ik wil het wel, want ik hou wel van hem en we hebben het 15 jaar heel fijn samen gehad. Ik wil dat niet mneteen weggooien. Ik wil er dus wel keihard aan werken, maar ben inmiddels wel tot het gevoel gekomen dat ik het belangrijker vind dat het goed komt met MIJ dan dat het goed komt met ONS. Dan nog wil ik het liefst dat het allebei lukt. Ik ben overigens niet afhankelijk van hem, we hebben geen kinderen en financieel kan ik mezelf redden, en we hebben een huis dat we afzonderlijk van elkaar zouden kunnen betalen, of relatief snel verkocht zouden kunnen krijgen met naar alle waarschijnlijkheid geen restschuld. Mijn gevoel om toch te proberen om de relatie te laten werken is dus omdat ik wel van hem hou en niet omdat ik het niet alleen zou kunnen, want dat kan ik wel.
Vakantie is omgeboekt, ik ga met vriendin, ik wilde dat eigenlijk sowieso al maar knoop is nu doorgehakt, ik wil ook gewoon even wat leuks voor mezelf doen (samen met vriendin dus)
Wat betreft die twee uren, ik had op dat moment niet echt besef van tijd, ik wist wel dat het lang duurde, mijn man zei later dat het ongeveer zo lang duurde. Dus dat zal dan wel. Ik had eigenlijk toen al moeten bedenken dat er iets niet klopte, want twee uur houdt niemand (zonder gebruik van middelen) vol, maar die gedachte kwam dus pas later omhoog.
Wat betreft het logeerbed, oorspronkelijk heb ik dus gezegd dat hij niet naar huis mocht komen, dus was het logisch om zelf in ons bed te gaan liggen. Maar nu ligt hij dus in dat logeerbed, ik was eigenlijk van plan hem daar gewoon te laten liggen. Ik slaap niet echt goed dus ik wil liever in mijn eigen bed liggen. Ik kan me voorstellen dat hij ook liever in zijn eigen bed ligt maar dit issue ga ik even egoistisch over zijn heb ik me voorgenomen. (hij zegt er overigens niets over, dus het is niet zo dat hij zit te zeuren)
@enn: nee ik heb nooit eerder iets dergelijks meegemaakt, dus waar mijn reactie vandaan komt: geen idee. Dat het me niet aan het helpen is realiseer ik me, daar ben ik met de psycholoog mee aan het werk, het is alleen zo verdomd lastig. Het klopt wel wat je zegt, ik wil hem inderdaad niet zo zien. Ik wil hem zien als de lieve man van de afgelopen 15 jaar. Ik ben dus ook echt hard aan het werken aan mijn acceptatie issues. Verstandelijk snap ik het allemaal wel, maar gevoelsmatig gaat het veel langzamer.
Verder of het goed komt, ik weet het niet, ik wil het wel, want ik hou wel van hem en we hebben het 15 jaar heel fijn samen gehad. Ik wil dat niet mneteen weggooien. Ik wil er dus wel keihard aan werken, maar ben inmiddels wel tot het gevoel gekomen dat ik het belangrijker vind dat het goed komt met MIJ dan dat het goed komt met ONS. Dan nog wil ik het liefst dat het allebei lukt. Ik ben overigens niet afhankelijk van hem, we hebben geen kinderen en financieel kan ik mezelf redden, en we hebben een huis dat we afzonderlijk van elkaar zouden kunnen betalen, of relatief snel verkocht zouden kunnen krijgen met naar alle waarschijnlijkheid geen restschuld. Mijn gevoel om toch te proberen om de relatie te laten werken is dus omdat ik wel van hem hou en niet omdat ik het niet alleen zou kunnen, want dat kan ik wel.
donderdag 5 oktober 2017 om 09:53
over het loskoppelen van gevoel (sorry in vorige post vergeten), dat zou kunnen, psycholoog denkt dat ook, vind dat ik met te veel afstand erover praat. Dat vonden ze in het ziekenhuis direct erna ook, dat hebben ze opgeschreven in het dossier. Ik weet even niet meer hoe ze het noemden, maar daar kwam het wel op neer. Ik denk dat dat ook wel zo is, maar ik heb dat natuurlijk niet met opzet gedaan, dat gebeurde gewoon, en dat was op dat moment misschien ook wel het beste. Alleen zit ik nu dus met de gebakken peren, en moet ik het weer terugkoppelen (om het maar zo te zeggen)
Daar drukt ook het schoentje, dat hij me pijn gedaan heeft daar kan ik wel aardig mee omgaan denk ik , maar als ik terug denk en het gevoel komt terug van hoe ontzettend bang ik was op dat moment, blokkeert het volledig. Ik kan het niet eens fatsoenlijk uitleggen maar op het moment dat ik dat begin te voelen stopt het meteen, en voel ik niets meer. Ik denk dan heel even "ik krijg geen lucht, ik ben misselijk" en twee seconden later voel ik helemaal niets meer, niet alleen dit niet, maar gewoon niets. De psycholoog vond dit niet verrassend, ik eigenlijk wel, maar goed, ik ben dan ook geen psycholoog.
Daar drukt ook het schoentje, dat hij me pijn gedaan heeft daar kan ik wel aardig mee omgaan denk ik , maar als ik terug denk en het gevoel komt terug van hoe ontzettend bang ik was op dat moment, blokkeert het volledig. Ik kan het niet eens fatsoenlijk uitleggen maar op het moment dat ik dat begin te voelen stopt het meteen, en voel ik niets meer. Ik denk dan heel even "ik krijg geen lucht, ik ben misselijk" en twee seconden later voel ik helemaal niets meer, niet alleen dit niet, maar gewoon niets. De psycholoog vond dit niet verrassend, ik eigenlijk wel, maar goed, ik ben dan ook geen psycholoog.
donderdag 5 oktober 2017 om 10:35
Klinkt heel logisch wat je schrijft over geen lucht en misselijk. Je wil er letterlijk niet aan denken, je wilt vluchten.
Dat is volgens mij best in overeenstemming met een trauma. En dat verwonderd met helemaal niet als dat het is.
Je man heeft iets Verschrikkelijks gedaan. Iets Verschrikkelijks met JOU. Hij heeft je pijn gedaan. Je angst bezorgd. Voor een hele lange tijd. Hij was volledig onvoorspelbaar en jij kon de uitkomst niet controleren. Jij was slechts de marionet in zijn handen. Wat een horror.
Ga 'lekker' op vakantie met vriendin. Even aan jezelf denken. Huil dan ook maar gewoon om alles wat stuk is.
Dat is volgens mij best in overeenstemming met een trauma. En dat verwonderd met helemaal niet als dat het is.
Je man heeft iets Verschrikkelijks gedaan. Iets Verschrikkelijks met JOU. Hij heeft je pijn gedaan. Je angst bezorgd. Voor een hele lange tijd. Hij was volledig onvoorspelbaar en jij kon de uitkomst niet controleren. Jij was slechts de marionet in zijn handen. Wat een horror.
Ga 'lekker' op vakantie met vriendin. Even aan jezelf denken. Huil dan ook maar gewoon om alles wat stuk is.
donderdag 5 oktober 2017 om 11:37
donderdag 5 oktober 2017 om 12:03
Hoe fout het misschien ook klinkt, maar het is een goed teken dat jij je bewust bent van het feit dat je blokkeert wanneer je terugdenkt. Dat is het punt waar straks de EMDR therapie mee aan de slag gaat. Het is intussen inderdaad aan jou en jouw psycholoog om de situatie en jouw verweer te scheiden. Oftewel, het bewust worden dat jouw huidige insteek en coping mechanisme niet van toepassing is op deze specifieke situatie.
Tegen jouw man kan jij altijd nog zeggen dat jij pas aan jullie onderlinge relatie kan gaan werken nadat jij voldoende EMDR therapie hebt gehad, en dat het aan de Psycholoog is om te bepalen wanneer jij zover bent om er mee te beginnen. En zelfs dan is het niet met een paar weekjes opgelost. Het kan zelfs zo zijn dat het soms zelfs verstandig is dat jouw man gedurende bepaalde dagen (na een behandelingsdag bv) in de periode dat jij in die therapie zit, niet thuis is.
Tegen jouw man kan jij altijd nog zeggen dat jij pas aan jullie onderlinge relatie kan gaan werken nadat jij voldoende EMDR therapie hebt gehad, en dat het aan de Psycholoog is om te bepalen wanneer jij zover bent om er mee te beginnen. En zelfs dan is het niet met een paar weekjes opgelost. Het kan zelfs zo zijn dat het soms zelfs verstandig is dat jouw man gedurende bepaalde dagen (na een behandelingsdag bv) in de periode dat jij in die therapie zit, niet thuis is.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
vrijdag 6 oktober 2017 om 09:14
Goed dat je EMDR gaat doen, lijkt me heel geschikt hier voor.
Misschien even een vreemd idee, maar zou het wat zijn om je man een paar keer aan handen en voeten vast te binden of te ketenen aan bed? Daarna ben jij volledig "in control". Je kunt dan veilig dat grote lijf als een teddybeer gebruiken; met je hoofd op zijn buik de krant lezen; tegen hem aan liggen om over je dag te vertellen. Hem kietelen of knijpen als je daar zin in hebt, of even rustig beneden een telefoongesprek met een vriendin voeren. Als je trek mocht krijgen in seks, maak gerust gebruik van hem, maar stop op elk moment dat jij dat wilt, het gaat om jouw gevoel. De macht ligt geheel bij jou.
Zoals gezegd: het is een vreemd idee, maar het zou wel kunnen helpen om de basis angst die je nu in je lichaam voelt te verminderen, een vorm van desensitisatie.
Misschien even een vreemd idee, maar zou het wat zijn om je man een paar keer aan handen en voeten vast te binden of te ketenen aan bed? Daarna ben jij volledig "in control". Je kunt dan veilig dat grote lijf als een teddybeer gebruiken; met je hoofd op zijn buik de krant lezen; tegen hem aan liggen om over je dag te vertellen. Hem kietelen of knijpen als je daar zin in hebt, of even rustig beneden een telefoongesprek met een vriendin voeren. Als je trek mocht krijgen in seks, maak gerust gebruik van hem, maar stop op elk moment dat jij dat wilt, het gaat om jouw gevoel. De macht ligt geheel bij jou.
Zoals gezegd: het is een vreemd idee, maar het zou wel kunnen helpen om de basis angst die je nu in je lichaam voelt te verminderen, een vorm van desensitisatie.
vrijdag 6 oktober 2017 om 09:24
Vinsent, stel je eens voor dat je drie weken geleden bent verkracht en zwaar mishandeld, en vraag je dan af of dit nou zo'n goed idee is , en waarom je dit in vredesnaam voorstelt in een topic als dit.
Persoonlijk vind ik het bijzonder schokkend en smakeloos.
Maar dat kan aan mij liggen.
Hopelijk kan TO, Isabelles er laconieker mee omgaan
Wat jij voorstelt is een bdsm-setting, en dat heeft op dit topic niets te zoeken.
Heb je het hele topic wel gelezen ?
Persoonlijk vind ik het bijzonder schokkend en smakeloos.
Maar dat kan aan mij liggen.
Hopelijk kan TO, Isabelles er laconieker mee omgaan
Wat jij voorstelt is een bdsm-setting, en dat heeft op dit topic niets te zoeken.
Heb je het hele topic wel gelezen ?
nounou
vrijdag 6 oktober 2017 om 09:38
@vinsent, heel creatief, ik was er echt niet op gekomen. Ik ben daar op dit moment ook echt niet aan toe, seks zit er sowieso even niet in, naast dat het fysiek nog niet kan, zit ik nog op het punt dat ik uberhaupt me afvraag of ik het ooit nog wel wil (en dat zal vast wel, maar ik moet er nog niet aan denken). Ik moet ook heel eerlijk zeggen dat ik denk dat als ik daar wel aan toe zou zijn ik er niet meteen voor in zou zijn. Iedereen zijn eigen voorkeuren uiteraard, maar die van mij is het niet.
Zo vreemd vind ik het idee eigenlijk niet, volgens mij bedoel je het meer als 'controle terugkrijgen of terug nemen'. Psycholoog van mijn man zei ook iets dergelijks (niet seks gerelateerd) maar dat hij mij mijn zeggenschap had afgenomen en dat ik dus een manier moest vinden dat ik weer het gevoel kreeg dat ik die zeggenschap terug krijg. Volgens mij is dat wat je bedoelt toch? Vind het lief van je dat je met me meedenkt.
@jaw, ik ben overigens nog niet begonnen met emdr, psycholoog wil eerst nog wat meer gesprekken. Sowieso wil hij eerst dat ik lichamelijk helemaal in orde ben en ook genoeg rust heb gehad (mentaal) om ook de ruimte te hebben om die emdr te verwerken. Ik ga daar dus in mee, die psycholoog zal wel weten wat hij doet. Maar het komt er in elk geval in de toekomst wel.
@doreia: psycholoog vond het 'vakantie met vriendin' geweldig goed idee, ik heb de 'opdracht' gekregen alleen maar leuke dingen op vakantie te gaan doen, en gewoon mezelf te amuseren. Met de expliciete opdracht om dus in de vakantie er niet aan te werken. Vriendin heeft al lijst gemaakt met wat we allemaal gaan doen (lees: welk drankje en hapje bij welk zwembad) en die aangevuld met mijn lijst (lees: welk cultureel uitstapje) zal vast goed werken.
Zo vreemd vind ik het idee eigenlijk niet, volgens mij bedoel je het meer als 'controle terugkrijgen of terug nemen'. Psycholoog van mijn man zei ook iets dergelijks (niet seks gerelateerd) maar dat hij mij mijn zeggenschap had afgenomen en dat ik dus een manier moest vinden dat ik weer het gevoel kreeg dat ik die zeggenschap terug krijg. Volgens mij is dat wat je bedoelt toch? Vind het lief van je dat je met me meedenkt.
@jaw, ik ben overigens nog niet begonnen met emdr, psycholoog wil eerst nog wat meer gesprekken. Sowieso wil hij eerst dat ik lichamelijk helemaal in orde ben en ook genoeg rust heb gehad (mentaal) om ook de ruimte te hebben om die emdr te verwerken. Ik ga daar dus in mee, die psycholoog zal wel weten wat hij doet. Maar het komt er in elk geval in de toekomst wel.
@doreia: psycholoog vond het 'vakantie met vriendin' geweldig goed idee, ik heb de 'opdracht' gekregen alleen maar leuke dingen op vakantie te gaan doen, en gewoon mezelf te amuseren. Met de expliciete opdracht om dus in de vakantie er niet aan te werken. Vriendin heeft al lijst gemaakt met wat we allemaal gaan doen (lees: welk drankje en hapje bij welk zwembad) en die aangevuld met mijn lijst (lees: welk cultureel uitstapje) zal vast goed werken.
isabelles wijzigde dit bericht op 06-10-2017 09:44
30.69% gewijzigd
vrijdag 6 oktober 2017 om 09:45
vrijdag 6 oktober 2017 om 09:49
Zazamaenade, jij bent niet de eerste die dat tegen mij zegt, ik heb dit vaker gehoord, en inderdaad niet alleen nu. Hoort blijkbaar gewoon bij mij. Ik denk meestal niet: dat is nu echt absoluut niet aan de orde, wat dacht je zelf???? maar ik denk dan meestal: dat is nu absoluut niet aan de orde, maar dat kun je ook niet weten, fijn dat je probeert te helpen.
Ik hoor mijn hele leven al: "ben je nu niet boos?" waarop het antwoord is "nee, hoezo?" Ik kan verder wel prima voor mezelf opkomen als iemand iets zegt wat me niet zint (bijvoorbeeld op werk of met vriendinnen) heb ik er geen moeite mee om dat te zeggen, maar ik kan er gewoon niet echt kwaad om worden of me aangevallen voelen.
Ik hoor mijn hele leven al: "ben je nu niet boos?" waarop het antwoord is "nee, hoezo?" Ik kan verder wel prima voor mezelf opkomen als iemand iets zegt wat me niet zint (bijvoorbeeld op werk of met vriendinnen) heb ik er geen moeite mee om dat te zeggen, maar ik kan er gewoon niet echt kwaad om worden of me aangevallen voelen.
vrijdag 6 oktober 2017 om 16:12
Ik denk dat jouw man een goeie kerel is die een foute drugsinschatting maakte. Of het tussen jullie goed komt zal de tijd leren. Zoals in het liedje:
'Sometimes good intentions just aint enough'. We zullen zien.
Ik ben zo blij te horen dat je in ieder geval rationeel hebt nagedacht wat een scheiding inhoudt. En dat je eerst jezelf wilt genezen voor de relatie komt.
Dat je wegblijft van de pijn snap ik ook. Zou daar pas aan beginnen als je lijf geheeld is en niet meer in overlevingsstand staat.
Fijne vakantie gewenst!
'Sometimes good intentions just aint enough'. We zullen zien.
Ik ben zo blij te horen dat je in ieder geval rationeel hebt nagedacht wat een scheiding inhoudt. En dat je eerst jezelf wilt genezen voor de relatie komt.
Dat je wegblijft van de pijn snap ik ook. Zou daar pas aan beginnen als je lijf geheeld is en niet meer in overlevingsstand staat.
Fijne vakantie gewenst!
vrijdag 6 oktober 2017 om 16:16
Boos zijn en worden is ook een manier van opkomen voor jezelf.
Niet boos worden is conflict vermijdend gedrag. Er is NIETS mis met boos worden. Het is niet per definitie fout.
Heb ik inmiddels geleerd. Ik vond boos zijn een teken van zwakte, van onmacht. Nu weet ik dat boos zijn je soms helpt om je belangen te verdedigen. Ik weet niet of dit bij jou ook zo is, maar zo werkt het bij mij in elk geval.
Niet boos worden is conflict vermijdend gedrag. Er is NIETS mis met boos worden. Het is niet per definitie fout.
Heb ik inmiddels geleerd. Ik vond boos zijn een teken van zwakte, van onmacht. Nu weet ik dat boos zijn je soms helpt om je belangen te verdedigen. Ik weet niet of dit bij jou ook zo is, maar zo werkt het bij mij in elk geval.
vrijdag 6 oktober 2017 om 17:05
Nou, vergeet maar wat ik vanochtend zei, ik ga het niet verwijderen maar doe maar alsof ik het nooit gezegd heb. Zit nu even hier af te koelen want ben net woest geworden op mijn man. En normaal word ik echt niet gauw boos, niet omdat ik denk dat het onmacht is, ik ben gewoon niet erg opvliegend als karakter (tot nu dus)
Hij heeft overigens niets heel vreselijks gedaan, gewoon iets doms gezegd en ik heb geen idee waarom ik zo ontzettend uit mijn slof geschoten ben.
Hij heeft overigens niets heel vreselijks gedaan, gewoon iets doms gezegd en ik heb geen idee waarom ik zo ontzettend uit mijn slof geschoten ben.
vrijdag 6 oktober 2017 om 17:15
ben ik al mee bezig. Ik was echt heel kwaad, tegen hem geroepen dat hij een lompe boer was en hem vervolgens de bloemen die hij voor me meegebracht had naar zijn hoofd gegooid (zonder de vaas gelukkig). Toen als een stampvoetend klein kind naar boven vertrokken. Het ergste is nog dat ik nu dus denk 'bekijk het maar, ik kom pas naar beneden als jij die bloemen (die ik door de kamer gegooid heb) opgeruimd hebt'. Voel me net een dwarse kleuter. ik heb dit echt normaal nooit.zazamaenade schreef: ↑06-10-2017 17:10Isabelles, dat hoort er allemaal bij, joh
En ga je nou niet schuldig voelen
vrijdag 6 oktober 2017 om 17:40
Ik zou bijna zeggen :isabelles schreef: ↑06-10-2017 17:15ben ik al mee bezig. Ik was echt heel kwaad, tegen hem geroepen dat hij een lompe boer was en hem vervolgens de bloemen die hij voor me meegebracht had naar zijn hoofd gegooid (zonder de vaas gelukkig). Toen als een stampvoetend klein kind naar boven vertrokken. Het ergste is nog dat ik nu dus denk 'bekijk het maar, ik kom pas naar beneden als jij die bloemen (die ik door de kamer gegooid heb) opgeruimd hebt'. Voel me net een dwarse kleuter. ik heb dit echt normaal nooit.
maar dat is waarschijnlijk niet helemaal gepast ?Terwijl ik je helemaal niet ken, zou ik toch zeggen : hè, hè, eindelijk. Misschien komt het nog goed met je als je dit laat komen !
Bel anders even die fastfoodvriendin op om van je af te praten of schelden
nounou
