Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
vrijdag 6 oktober 2017 om 18:32
Wat moet je dan ook met een stom bosje bloemen? Alsof dat alles goed maaktisabelles schreef: ↑06-10-2017 17:15ben ik al mee bezig. Ik was echt heel kwaad, tegen hem geroepen dat hij een lompe boer was en hem vervolgens de bloemen die hij voor me meegebracht had naar zijn hoofd gegooid (zonder de vaas gelukkig). Toen als een stampvoetend klein kind naar boven vertrokken. Het ergste is nog dat ik nu dus denk 'bekijk het maar, ik kom pas naar beneden als jij die bloemen (die ik door de kamer gegooid heb) opgeruimd hebt'. Voel me net een dwarse kleuter. ik heb dit echt normaal nooit.
Geeft allemaal niet. Is allemaal verwerken.
Was het misschien dat je bang was dat hij er iets voor terug verwachtte? Een knuffel, een kus, een aanraking? En dat je daarom boos werd? Uit angst? Ik gooi maar wat psychologie van de koude grond je kant uit. Misschien helpt het je om je gedrag te kunnen begrijpen.
Ik vind het in elk geval volkomen logisch dat je zo reageert hoor!
vrijdag 6 oktober 2017 om 18:34
Of het een handig voorstel is in dit topic is wat anders maar volgens mij is Vinsents intentie wel goed, ik denk te snappen wat hij/zij bedoelde en Isabelles volgens mij ook.zazamaenade schreef: ↑06-10-2017 09:24Vinsent, stel je eens voor dat je drie weken geleden bent verkracht en zwaar mishandeld, en vraag je dan af of dit nou zo'n goed idee is , en waarom je dit in vredesnaam voorstelt in een topic als dit.
Persoonlijk vind ik het bijzonder schokkend en smakeloos.
Maar dat kan aan mij liggen.
Hopelijk kan TO, Isabelles er laconieker mee omgaan
Wat jij voorstelt is een bdsm-setting, en dat heeft op dit topic niets te zoeken.
Heb je het hele topic wel gelezen ?
En met BDSM had het voorstel niet zo veel te maken, wel met gevoelsmatig de controle terugkrijgen.
vrijdag 6 oktober 2017 om 19:46
vrijdag 6 oktober 2017 om 20:36
Nou, Ava, ik heb aardig wat ervaring met wat nu BDSM genoemd wordt, in allerlei varianten, dus ik weet heel goed waar ik het over heb. Niet iedereen heeft behoefte om hier op het forum daarover uitgebreid te schrijven in het betreffende topic. Je kunt niet zomaar zeggen dat het daar niets mee te maken had, tenzij je Vinsent en zijn intenties goed kent.ava75 schreef: ↑06-10-2017 18:34Of het een handig voorstel is in dit topic is wat anders maar volgens mij is Vinsents intentie wel goed, ik denk te snappen wat hij/zij bedoelde en Isabelles volgens mij ook.
En met BDSM had het voorstel niet zo veel te maken, wel met gevoelsmatig de controle terugkrijgen.
En wat Vinsent schreef had wel degelijk min of meer een erotische lading, en dat vond ik echt niet passend in dit topic, daar viel ik echt behoorlijk over.
Gelukkig Isabelles niet.
Voor gevoelsmatige controle heb je het echt niet nodig om iemand aan handen en voeten te ketenen aan bed, en het over trek in seks te hebben (en waar hij verder nog meer naar hintte).
Zo, dit moest echt even van mijn hart.
Isabelles, sorry voor dit off-topic.
nounou
vrijdag 6 oktober 2017 om 22:55
Klopt.isabelles schreef: ↑06-10-2017 09:38@vinsent, heel creatief, ik was er echt niet op gekomen. Ik ben daar op dit moment ook echt niet aan toe, seks zit er sowieso even niet in, naast dat het fysiek nog niet kan, zit ik nog op het punt dat ik uberhaupt me afvraag of ik het ooit nog wel wil (en dat zal vast wel, maar ik moet er nog niet aan denken). Ik moet ook heel eerlijk zeggen dat ik denk dat als ik daar wel aan toe zou zijn ik er niet meteen voor in zou zijn. Iedereen zijn eigen voorkeuren uiteraard, maar die van mij is het niet.
Zo vreemd vind ik het idee eigenlijk niet, volgens mij bedoel je het meer als 'controle terugkrijgen of terug nemen'. Psycholoog van mijn man zei ook iets dergelijks (niet seks gerelateerd) maar dat hij mij mijn zeggenschap had afgenomen en dat ik dus een manier moest vinden dat ik weer het gevoel kreeg dat ik die zeggenschap terug krijg. Volgens mij is dat wat je bedoelt toch?
Het is raar: jij houdt van je man, je man houdt van jou, jullie weten dat van elkaar. Het zou zonde zijn als jullie elkaar niet meer kunnen vinden.
Om eerlijk te zijn: ik werd om 3 uur 's nachts wakker en dit kwam opeens bij me op, ik durfde amper weer te gaan slapen, omdat ik bang was het te vergeten.
Maar het is mss. teveel vanuit mezelf gedacht. Als ik een gevoel heb dat onprettig is bedenk ik een methode om dat gevoel snel te verminderen. Je lichaam kun je daarbij als instrument gebruiken.
Ik hoop dat je je eigen methode vindt!
zaterdag 7 oktober 2017 om 09:29
OMG wat een walgelijke post.vinsent schreef: ↑06-10-2017 09:14Goed dat je EMDR gaat doen, lijkt me heel geschikt hier voor.
Misschien even een vreemd idee, maar zou het wat zijn om je man een paar keer aan handen en voeten vast te binden of te ketenen aan bed? Daarna ben jij volledig "in control". Je kunt dan veilig dat grote lijf als een teddybeer gebruiken; met je hoofd op zijn buik de krant lezen; tegen hem aan liggen om over je dag te vertellen. Hem kietelen of knijpen als je daar zin in hebt, of even rustig beneden een telefoongesprek met een vriendin voeren. Als je trek mocht krijgen in seks, maak gerust gebruik van hem, maar stop op elk moment dat jij dat wilt, het gaat om jouw gevoel. De macht ligt geheel bij jou.
Zoals gezegd: het is een vreemd idee, maar het zou wel kunnen helpen om de basis angst die je nu in je lichaam voelt te verminderen, een vorm van desensitisatie.
zondag 8 oktober 2017 om 10:48
Isabelles, heb je al eens overwogen om dit topic naar de pijler Relaties over te laten plaatsen ?
Dat kunnen de moderators voor je regelen.
Ik heb die suggestie nog niet gelezen, dacht ik.
En is het een idee om een paar regels aan je openingspost toe te voegen, voor of na je oorspronkelijke tekst, zodat het voor nieuwe lezers duidelijk is dat het anders ligt dan het aanvankelijk voor je leek ?
En hoe is het nu met je ?
Dat kunnen de moderators voor je regelen.
Ik heb die suggestie nog niet gelezen, dacht ik.
En is het een idee om een paar regels aan je openingspost toe te voegen, voor of na je oorspronkelijke tekst, zodat het voor nieuwe lezers duidelijk is dat het anders ligt dan het aanvankelijk voor je leek ?
En hoe is het nu met je ?
nounou
maandag 9 oktober 2017 om 21:47
Daar is/was TO aan toe. En inderdaad dit is de eerste keer dat ik lees dat ze haar eigen emotie 'ondergaat' zonder het weg te analyseren. Maar TO ik maak me wel zorgen over de verschillende processen waar jullie eerst door moeten terwijl jullie ook 'rond elkaar draaien' in hetzelfde huis. Ik hoop echt dat je met je vriendin een week weggaat al denk ik niet dat een week genoeg is. Op dit forum wordt bij 'relatieproblemen' vaak het advies gegeven om een tijdelijke break in te lassen. Ik geloof daar eigenlijk niet in. Maar in jullie situatie lijkt het me giftig voor jouw heling om je grote liefde te zien lijden. Jij cijfert jouw gevoelens snel weg maar dat wil niet zeggen dat ze er niet zijn. Hoe graag je ook je schouders eronder wil zetten en door wil gaan. Dat kan gewoon niet meer. Dat gaat niet werken met ' begrip'. Dat begrip is je 'doorpakken' niet 'doorvoelen'. Het is niet empathisch, het is ontwijkend. Dat krijg je steeds opnieuw op je bord. Eerst bij je eigen gevoel komen (hij ook trouwens want hij voelt zich rete schuldig en lijdt daaronder, maar ook hij moet uitzoeken en voelen waarom hij zo' n domme beslissingen nam - het nemen van middelen - en waarom hij op dat punt er niet de rem op gezet heeft en die middelne dus niet te nemen. Om daarna zijn grote liefde zowat het ergste aan te doen).
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
dinsdag 10 oktober 2017 om 10:03
@enn, er zat wel een vaas aanvast, die heb ik alleen niet gegooid
@zazamaenade: dat is een goed idee
Verder ja ik was dus heel erg boos, echt gemopperd, hem voor vanalles uitgemaakt en dus die bloemen naar zijn hoofd gegooid, vervolgens de trap op gestampt. Eigenlijk schaam ik me diep, dit hoort niet echt bij mijn karakter, en hij had ook niets heel ernstigs gedaan, gewoon iets lomps gezegd wat elke man wel eens doet.
In elk geval, dit leidde tot een nogal heftig weekend. Ik was dus boos geworden, en het overviel me echt, toen ik dus stoom had afgeblazen en weer naar beneden kwam (en netjes mijn excuses aangeboden had voor mijn volslagen onredelijke uitval) hebben we de eerste keer een echt gesprek gehad. We hebben het er eerder natuurlijk wel over gehad, maar meer in 'wat gaan we nu doen' en niet echt met diepgang. Niks raars gebeurd overigens, maar ik vond het wel lastig.
Ik wilde het eerder ook gewoon allemaal niet horen, maar dit was eigenlijk heel goed, want dingen vielen wel op hun plek. We konden allebei vertellen wat we op dat moment voelden/dachten en wat bizar is, is dat het heel erg overeen kwam. Ik had bijvoorbeeld het gevoel dat het hem alleen maar ging om het 'winnen' en hij had dat ook. Of ik had het gevoel dat er helemaal geen ruimte was voor mij, wat ik wilde, en hij had dat ook. We lijken dus enorm op een lijn te zitten over wat er gebeurd is. Leuk is het allemaal niet, maar het maakt het wel makkelijker dat we daar in elk geval niet over in discussie hoeven.
Hij wordt nu een soort van verteerd door schuldgevoel en schaamt zich ook enorm, hij was heel erg blij dat ik 'eindelijk' een keer kwaad werd (ook al was het over iets onbenulligs) en hij is doodsbang dat ik bij hem wegga, wat hij overigens naar eigen zeggen wel zou begrijpen, hij maakt zich ook zorgen dat hij mij onherstelbaar beschadigd heeft.
Al met al heeft die uitbarsting van mij ervoor gezorgd dat we eigenlijk een heel prettig (binnen de bestaande situatie) weekend gehad hebben, het was eigenlijk heel fijn om weer een keer echt met elkaar te praten. Wat ik wel lastig vind is dat hij heel expliciet dingen benoemt (dat moet van zijn dader therapie) maar voor mij is dat moeilijk. Dat leidt meteen tot het volgende punt:
@oudblond: dit is dus iets wat bij mij ook de laatste dagen steeds omhoog komt: zitten we elkaar niet in de weg in ons proces als we samen in dat huis blijven. Ik geloof in principe ook niet in van die relatie breaks, daar komt meestal niet veel productiefs uit, maar dit is anders, het zou dan niet gaan om een relatie break maar meer om de mogelijkheden te hebben om inderdaad te verwerken. De relatie zou gewoon blijven bestaan. Ik wilde er eerder niets over horen, maar om de een of andere reden is het nu toch iets geworden wat ik overweeg.
@zazamaenade: dat is een goed idee
Verder ja ik was dus heel erg boos, echt gemopperd, hem voor vanalles uitgemaakt en dus die bloemen naar zijn hoofd gegooid, vervolgens de trap op gestampt. Eigenlijk schaam ik me diep, dit hoort niet echt bij mijn karakter, en hij had ook niets heel ernstigs gedaan, gewoon iets lomps gezegd wat elke man wel eens doet.
In elk geval, dit leidde tot een nogal heftig weekend. Ik was dus boos geworden, en het overviel me echt, toen ik dus stoom had afgeblazen en weer naar beneden kwam (en netjes mijn excuses aangeboden had voor mijn volslagen onredelijke uitval) hebben we de eerste keer een echt gesprek gehad. We hebben het er eerder natuurlijk wel over gehad, maar meer in 'wat gaan we nu doen' en niet echt met diepgang. Niks raars gebeurd overigens, maar ik vond het wel lastig.
Ik wilde het eerder ook gewoon allemaal niet horen, maar dit was eigenlijk heel goed, want dingen vielen wel op hun plek. We konden allebei vertellen wat we op dat moment voelden/dachten en wat bizar is, is dat het heel erg overeen kwam. Ik had bijvoorbeeld het gevoel dat het hem alleen maar ging om het 'winnen' en hij had dat ook. Of ik had het gevoel dat er helemaal geen ruimte was voor mij, wat ik wilde, en hij had dat ook. We lijken dus enorm op een lijn te zitten over wat er gebeurd is. Leuk is het allemaal niet, maar het maakt het wel makkelijker dat we daar in elk geval niet over in discussie hoeven.
Hij wordt nu een soort van verteerd door schuldgevoel en schaamt zich ook enorm, hij was heel erg blij dat ik 'eindelijk' een keer kwaad werd (ook al was het over iets onbenulligs) en hij is doodsbang dat ik bij hem wegga, wat hij overigens naar eigen zeggen wel zou begrijpen, hij maakt zich ook zorgen dat hij mij onherstelbaar beschadigd heeft.
Al met al heeft die uitbarsting van mij ervoor gezorgd dat we eigenlijk een heel prettig (binnen de bestaande situatie) weekend gehad hebben, het was eigenlijk heel fijn om weer een keer echt met elkaar te praten. Wat ik wel lastig vind is dat hij heel expliciet dingen benoemt (dat moet van zijn dader therapie) maar voor mij is dat moeilijk. Dat leidt meteen tot het volgende punt:
@oudblond: dit is dus iets wat bij mij ook de laatste dagen steeds omhoog komt: zitten we elkaar niet in de weg in ons proces als we samen in dat huis blijven. Ik geloof in principe ook niet in van die relatie breaks, daar komt meestal niet veel productiefs uit, maar dit is anders, het zou dan niet gaan om een relatie break maar meer om de mogelijkheden te hebben om inderdaad te verwerken. De relatie zou gewoon blijven bestaan. Ik wilde er eerder niets over horen, maar om de een of andere reden is het nu toch iets geworden wat ik overweeg.
dinsdag 10 oktober 2017 om 10:41
@judy, nee we hebben besloten er van af te zien. Ik was daar in eerste instantie wel voorstander van want ik vind het heel kwalijk. Maar mijn man heeft zoiets van 'ik heb het zelf gedaan' en 'als je iets koopt bij een dealer weet je nooit wat je krijgt' een soort van 'risico van het vak dus'. Waar ik ook wel wat voor te zeggen vind.
Verder is het me eigenlijk ook (totdat jij het hier zei nu) volledig ontschoten, heb er niet meer over nagedacht.
Verder is het me eigenlijk ook (totdat jij het hier zei nu) volledig ontschoten, heb er niet meer over nagedacht.
dinsdag 10 oktober 2017 om 11:00
Je man wordt hier afgefakkeld, ik snap dat wel maar ik wil toch even melden dat ik vind dat hij goed bezig is. Hij lijkt zijn fout echt te zien en wil niets liever dan beterschap, jouw vertrouwen terugwinnen. Het kost tijd en die heeft hij, energie en die heeft hij ook, je mag hem op elk moment van de dag confronteren met jouw boosheid, je angst, je trauma en hij wijst je daarin niet af. Ik zie de wenkbrauwen al fronsen en straks komen de "dat is um gerajen want hij is een lul"s en dat is prima maar ik wil toch even uitspreken dat mijn hart ook uitgaat naar hem.
Ik hoop oprecht dat jullie het pad samen weer weten te vinden want ik lees dat je van hem houdt. Zoals een oud forummer ooit schreef, vertrouwen komt te voet en gaat te paard en dat is een waarheid als een koe.
Ik denk dat jullie beiden het goede pad bewandelen en ik hoop echt dat je over een poosje kunt terugkijken op een heftige maar verwerkte gebeurtenis.
Ik hoop oprecht dat jullie het pad samen weer weten te vinden want ik lees dat je van hem houdt. Zoals een oud forummer ooit schreef, vertrouwen komt te voet en gaat te paard en dat is een waarheid als een koe.
Ik denk dat jullie beiden het goede pad bewandelen en ik hoop echt dat je over een poosje kunt terugkijken op een heftige maar verwerkte gebeurtenis.
...
dinsdag 10 oktober 2017 om 11:03
@roos, ik sluit me dus helemaal bij jou aan. het is allemaal helemaal niet leuk en ook verdomde lastig, maar hij doet echt zijn best, en is echt keihard aan het werk, niet omdat ik dat eis, maar omdat hij dat wil en zich super rot voelt.
Ik hoop ook echt dat we hier uit komen en er zo op terug kunnen kijken.
Ik hoop ook echt dat we hier uit komen en er zo op terug kunnen kijken.
dinsdag 10 oktober 2017 om 11:09
Ik leef en lees nog steeds met jullie mee. Net als Roos, leef ik dus niet alleen mee met jou, maar ook met jouw man.
Het is nu alweer een maand geleden. Je lijf zal langzaamaan aan het genezen zijn (hoe gaat het lichamelijk??)
Ik hoop dat het bloemensmijten even 'lekker' was. Kleuterstyle of niet: er moest *iets* uit. Ik zeg: goedzo!
Wanneer is je vakantie precies?
En hoe gaat het werken? Lukt je dat, is het fijne afleiding?
Het is nu alweer een maand geleden. Je lijf zal langzaamaan aan het genezen zijn (hoe gaat het lichamelijk??)
Ik hoop dat het bloemensmijten even 'lekker' was. Kleuterstyle of niet: er moest *iets* uit. Ik zeg: goedzo!
Wanneer is je vakantie precies?
En hoe gaat het werken? Lukt je dat, is het fijne afleiding?
dinsdag 10 oktober 2017 om 11:21
@s-a-r-kast, ja dat werken is echt fijn, ik heb ook gewoon leuk werk (vind ik zelf). en inderdaad, het was echt kleuterstyle, had niet misstaan een of andere stomme comedy.
Lichamelijk gaat het goed, ik ben begonnen met fysio voor de schouder, ribben doen het goed, en alle blauwe plekken zijn weg. wel nog wat issues in de intieme zone om het netjes te zeggen (om het minder netjes te zeggen: sahara droogte is er niets bij) en dat is vervelend met lopen en fietsen maar daar heb ik wat voor gekregen van de huisarts. Lichamelijk gaat het eigenlijk heel erg goed.
Vakantie over 2 weken, heb er nu al zin in
volgens mij was jij het (maar dat weet ik even niet meer zeker) die eerder ook allerlei info had over allerlei drugs of hersenbeschadiging: in elk geval: er is niets mis met mijn mans hoofd (mri is geweest) en samen met de bloedtest waaruit de methamphetamine bleek en de inzichten van de psycholoog van man lijkt het er nu op dat hij gewoon echt een hele grote hoeveelheid gehad heeft, volgens de arts zou iemand met een normaal gewicht er dus van omgevallen zijn. Ook het feit dat hij daarna in slaap viel was waarschijnlijk geen 'slaap' maar meer dat hij 'out' ging. De psycholoog stelde dat hij er niet vanuit ging dat er dus een onderliggend probleem was waardoor hij zo reageerde maar dat er echt een soort van kortsluiting in zijn hoofd ontstaan is. Ik had dat wel verwacht eigenlijk, want na 15 jaar ken ik hem denk ik wel.
Lichamelijk gaat het goed, ik ben begonnen met fysio voor de schouder, ribben doen het goed, en alle blauwe plekken zijn weg. wel nog wat issues in de intieme zone om het netjes te zeggen (om het minder netjes te zeggen: sahara droogte is er niets bij) en dat is vervelend met lopen en fietsen maar daar heb ik wat voor gekregen van de huisarts. Lichamelijk gaat het eigenlijk heel erg goed.
Vakantie over 2 weken, heb er nu al zin in
volgens mij was jij het (maar dat weet ik even niet meer zeker) die eerder ook allerlei info had over allerlei drugs of hersenbeschadiging: in elk geval: er is niets mis met mijn mans hoofd (mri is geweest) en samen met de bloedtest waaruit de methamphetamine bleek en de inzichten van de psycholoog van man lijkt het er nu op dat hij gewoon echt een hele grote hoeveelheid gehad heeft, volgens de arts zou iemand met een normaal gewicht er dus van omgevallen zijn. Ook het feit dat hij daarna in slaap viel was waarschijnlijk geen 'slaap' maar meer dat hij 'out' ging. De psycholoog stelde dat hij er niet vanuit ging dat er dus een onderliggend probleem was waardoor hij zo reageerde maar dat er echt een soort van kortsluiting in zijn hoofd ontstaan is. Ik had dat wel verwacht eigenlijk, want na 15 jaar ken ik hem denk ik wel.
dinsdag 10 oktober 2017 om 12:02
dinsdag 10 oktober 2017 om 12:32
Isabelles, fijn dat je lichaam zo goed aan het herstellen is!
Naar van de droogte, hopelijk zijn daar goede middelen voor.
Is je man ook op de hoogte van alle (feitelijke) lichamelijke consequenties die jij nu ervaart?
Of hou je dat 'verborgen' van hem?
Ik was niet degene die vertelde over hersenletsel; maar ik ben wel erg blij te horen dat dat niet het geval is! Dat geeft hoop voor de toekomst voor je man in ieder geval.
Ik mag hopen dat hij nooit meer in de buurt komt van dat spul.
Gaat hij nog wel boksen eigenlijk?
Niks mis met kleuterstyle hoor! Als het uitzonderingen zijn, en niet je dagelijkse staat Maar dit is uitzonderlijk, dus dan horen uitzonderingen daar gewoon bij. De eerste die daar moeilijk over doet tegen jou mag je een goeie hoek verkopen.
Naar van de droogte, hopelijk zijn daar goede middelen voor.
Is je man ook op de hoogte van alle (feitelijke) lichamelijke consequenties die jij nu ervaart?
Of hou je dat 'verborgen' van hem?
Ik was niet degene die vertelde over hersenletsel; maar ik ben wel erg blij te horen dat dat niet het geval is! Dat geeft hoop voor de toekomst voor je man in ieder geval.
Ik mag hopen dat hij nooit meer in de buurt komt van dat spul.
Gaat hij nog wel boksen eigenlijk?
Niks mis met kleuterstyle hoor! Als het uitzonderingen zijn, en niet je dagelijkse staat
Maar dit is uitzonderlijk, dus dan horen uitzonderingen daar gewoon bij. De eerste die daar moeilijk over doet tegen jou mag je een goeie hoek verkopen.
dinsdag 10 oktober 2017 om 12:34
Rooss4.0 schreef: ↑10-10-2017 11:00Je man wordt hier afgefakkeld, ik snap dat wel maar ik wil toch even melden dat ik vind dat hij goed bezig is. Hij lijkt zijn fout echt te zien en wil niets liever dan beterschap, jouw vertrouwen terugwinnen. Het kost tijd en die heeft hij, energie en die heeft hij ook, je mag hem op elk moment van de dag confronteren met jouw boosheid, je angst, je trauma en hij wijst je daarin niet af. Ik zie de wenkbrauwen al fronsen en straks komen de "dat is um gerajen want hij is een lul"s en dat is prima maar ik wil toch even uitspreken dat mijn hart ook uitgaat naar hem.
Ik hoop oprecht dat jullie het pad samen weer weten te vinden want ik lees dat je van hem houdt. Zoals een oud forummer ooit schreef, vertrouwen komt te voet en gaat te paard en dat is een waarheid als een koe.
Ik denk dat jullie beiden het goede pad bewandelen en ik hoop echt dat je over een poosje kunt terugkijken op een heftige maar verwerkte gebeurtenis.
Is gewoon een gezegde
Dit geldt hier absoluut. Je man doet er idd alles aan om dit goed te maken, chapeau. Maar soms is liefde gewoon niet genoeg. Het is gewoon gebeurd, en niet terug te draaien. Ik denk niet dat je dit ooit kan vergeten, hoe graag je ook wil. Hij zal voor altijd degene zijn die je dit aangedaan heeft. Spijtig.
Sterkte. Ik hoop dat jullie er samen uitkomen, binnen of buiten het huwelijk.
dinsdag 10 oktober 2017 om 12:59
ja hoor man is gewoon op de hoogte, hij vindt het ook echt heel erg, ik wilde er eerst weinig over kwijt maar als we dit willen laten werken dan heeft dingen verborgen houden ook geen zin.
MarindaH: ik hoop dat je ongelijk hebt, en dat we dit wel achter ons kunnen laten, maar ik hou rekening met de mogelijkheid dat dat dus niet zo is. In elk geval wil ik het wel proberen en hij ook. Als het dan alsnog strandt dan moeten we er dan maar mee dealen. Denk dat dat nu een goede instelling is.
MarindaH: ik hoop dat je ongelijk hebt, en dat we dit wel achter ons kunnen laten, maar ik hou rekening met de mogelijkheid dat dat dus niet zo is. In elk geval wil ik het wel proberen en hij ook. Als het dan alsnog strandt dan moeten we er dan maar mee dealen. Denk dat dat nu een goede instelling is.
