Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
woensdag 11 oktober 2017 om 00:37
Je hoeft niet zo aanvallend te doen hoor.zazamaenade schreef: ↑10-10-2017 23:06Aleptedia, waarom wil je zo nodig reageren terwijl je duidelijk geen idee hebt waar je over schrijft omdat je het topic niet helemaal hebt gelezen ?
Je hebt blijkbaar niet eens de moeite genomen om alleen alle posts van Isabelles te lezen.
Wil je graag aandacht ?
Open dan zelf een topic.
Wil je alleen maar je gelijk halen of zo ?
Smakeloos !
Soms ga je een topic volledig door, maar bij lange durf ik al eens wat diagonaal lezen, waardoor er als eens iets ongelezen blijft.
Ik weet ook niet of hier gelijk te halen valt/aandacht te rapen.
Ik probeer mijn visie ook duidelijk wat te relativeren door herhaaldelijk te zeggen dat ik iets gemist heb en ik mij ook maar baseer op tekst.
Ik zeg dus gwn eens mijn visie, zoals praktisch iedereen hier.
+ het is ook niet omdat ik hem niet meteen onder de noemer verkrachter dump, dat ik het plots allemaal ok vind hoor.
woensdag 11 oktober 2017 om 00:55
Zelf zonder dat ik alles gelezen heb, wil ik toch nog eens verduidelijken dat ik wel denk dat ze verkracht is.
Doch ik niet meteen haar man onder de noemer verkrachter zou dumpen. (waar een verkrachter toch eerder een seksueel roofdier is, maar zeker niet altijd gewelddadig denk maar aan daterape drugs enz..)
Ik denk dat als ze die avond geen seks hadden gehad, hij ook was ontploft. En er mss geen verkrachting was gebeurd maar wel de blauwe plekken enz...
Nuja, ik wil het zeker niet bagatelliseren hoor! Want partnergeweld is altijd erg, of dat nu een in een seksuele context gebeurd of niet.
Doch ik niet meteen haar man onder de noemer verkrachter zou dumpen. (waar een verkrachter toch eerder een seksueel roofdier is, maar zeker niet altijd gewelddadig denk maar aan daterape drugs enz..)
Ik denk dat als ze die avond geen seks hadden gehad, hij ook was ontploft. En er mss geen verkrachting was gebeurd maar wel de blauwe plekken enz...
Nuja, ik wil het zeker niet bagatelliseren hoor! Want partnergeweld is altijd erg, of dat nu een in een seksuele context gebeurd of niet.
woensdag 11 oktober 2017 om 03:21
Aloptedia, echt... Lees de reacties van Isabelles even allemaal en neem ter harte wat andere forummers al zeggen. Het verhaal verloopt heel anders dan wat je in de OP leest. Op basis van de OP trok ik ook eerst heel verkeerde conclusies.
Je mening is gebaseerd op iets wat achteraf niet klopt. En slaat dus ook echt nergens op. Dat wekt wel enorme irritatie, als je meerdere keren niet luistert naar het advies eerst even te lezen. Dat staat er niet voor niets. En die reactie 'ik durf het wel aan om bij lange topics even diagonaal door te lezen' zodra je goed doorleest zul je de arrogantie ervan inzien.
Dus echt, echt, voor je weer iets post, lees dit topic door. Anders hebben je bijdragen echt totaal geen zin.
Je mening is gebaseerd op iets wat achteraf niet klopt. En slaat dus ook echt nergens op. Dat wekt wel enorme irritatie, als je meerdere keren niet luistert naar het advies eerst even te lezen. Dat staat er niet voor niets. En die reactie 'ik durf het wel aan om bij lange topics even diagonaal door te lezen' zodra je goed doorleest zul je de arrogantie ervan inzien.
Dus echt, echt, voor je weer iets post, lees dit topic door. Anders hebben je bijdragen echt totaal geen zin.
woensdag 11 oktober 2017 om 07:34
Nee. Ik ook niet.
TO wel en die heeft flinke fysieke en psychische klachten na dit voorval.
Als je echt alles had gelezen voordat je typt zou het zin hebben om nog verder op je te reageren,
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
woensdag 11 oktober 2017 om 07:55
Mensen zoals jij maken dat vrouwen geen aangifte doen en mannen zichzelf niet als een dader of slecht persoon zien maar als iemand die zich iets te ver liet meeslepen in het moment.Aleptedia schreef: ↑11-10-2017 00:15nee, nog niet. Maar is dat een zeker feit. Of is dit ook eerder erna opgekomen, na gesprekken met psych enz?
Ik ben er wel van overtuigd dat het niet ok is hoor.
Maar ik weet niet echt of die man op dat moment haar ook echt wou verkrachten, en dat ook bewust deed. Moeilijk om uit te leggen wat ik bedoel.
Duidelijk agressie probleem wel, maar of het een echt seksueel roofdier is ben ik persoonlijk minder zeker van.
woensdag 11 oktober 2017 om 08:51
Je lult vreselijk uit je nek en je spreekt jezelf tegen. Ga alsjeblieft weg uit dit topic, als je toch geen idee hebt waar het over gaat.
woensdag 11 oktober 2017 om 09:16
Ik heb even een Edit gemaakt in de openingspost, zodat duidelijk wordt dat de situatie toch wat anders inelkaar zit. Nu ik het zelf lees denk ik echt 'waar was ik in godsnaam mee bezig toen ik dit topic opende...'
wat betreft het stoppen met boksen, hij bokst dus op dit moment niet (even voor de duidelijkheid) en wat de toekomst brengt weet ik nog niet maar ik wil eigenlijk dat als hij stopt dat hij dat doet omdat hij dat wil en niet omdat ik dat eis. Maar dat gaan we zien.
@doreia: peoplepleaser? Misschien wel ja, ik wil het inderdaad graag goed voor iedereen doen. Moet wel zeggen dat ik daar toch langzaam vanaf aan het komen ben, ik merk dat ik nu toch dingen harder voor mezelf eis (nee, je slaapt op de logeer kamer, nee ik ga die bloemen die ik door de kamer heb gesmeten niet opruimen). Eigenlijk zorgt deze hele situatie ervoor dat ik best hard met mezelf geconfronteerd wordt. Dat boos worden was gewoon fijn, dus dat houden we er nog even in. Er is dit weekend echt wat veranderd, maar ik kan nog even niet goed uitleggen wat, straks naar de psycholoog dus dan lukt het misschien beter om het onder woorden te brengen.
@cactuss: ja dat was niet helemaal gelukt wat vinsent deed, maar volgens mij wel goed bedoeld. Mijn man ziet het overigens wel als verkrachting, hij stelt zelf dat het helemaal niets met seks te maken had en alleen maar ging om te winnen en te domineren. Ik heb zelf wat moeite met mezelf als slachtoffer te zien, maar daar werken we dus aan met de psycholoog en dat is best wel goed aan het lukken.
@s-meds: ik heb dat dus nooit eerder bij mijn man ervaren, een aggressie probleem, niet naar mij en niet naar anderen, hij was altijd de rust zelve (we zijn 15 jaar samen, dus ik denk dat ik hem wel ken). Natuurlijk is het wel zo dat niet iedereen kiest voor een dergelijke sport, hij haalt er blijkbaar wat uit (ik ging me dus echt niet vrijwillig in het kader van sport op mijn gezicht laten timmeren door een grote vent, vriendelijk bedankt)
@aleptedia: iedereen heeft (gelukkig) recht op een mening. Probleem is alleen dat die van jou naar mijn mening op dit moment niet veel toevoegt want ik kan hem niet op waarde schatten omdat ik niet weet wat je wel en niet gelezen hebt.
wat betreft het stoppen met boksen, hij bokst dus op dit moment niet (even voor de duidelijkheid) en wat de toekomst brengt weet ik nog niet maar ik wil eigenlijk dat als hij stopt dat hij dat doet omdat hij dat wil en niet omdat ik dat eis. Maar dat gaan we zien.
@doreia: peoplepleaser? Misschien wel ja, ik wil het inderdaad graag goed voor iedereen doen. Moet wel zeggen dat ik daar toch langzaam vanaf aan het komen ben, ik merk dat ik nu toch dingen harder voor mezelf eis (nee, je slaapt op de logeer kamer, nee ik ga die bloemen die ik door de kamer heb gesmeten niet opruimen). Eigenlijk zorgt deze hele situatie ervoor dat ik best hard met mezelf geconfronteerd wordt. Dat boos worden was gewoon fijn, dus dat houden we er nog even in. Er is dit weekend echt wat veranderd, maar ik kan nog even niet goed uitleggen wat, straks naar de psycholoog dus dan lukt het misschien beter om het onder woorden te brengen.
@cactuss: ja dat was niet helemaal gelukt wat vinsent deed, maar volgens mij wel goed bedoeld. Mijn man ziet het overigens wel als verkrachting, hij stelt zelf dat het helemaal niets met seks te maken had en alleen maar ging om te winnen en te domineren. Ik heb zelf wat moeite met mezelf als slachtoffer te zien, maar daar werken we dus aan met de psycholoog en dat is best wel goed aan het lukken.
@s-meds: ik heb dat dus nooit eerder bij mijn man ervaren, een aggressie probleem, niet naar mij en niet naar anderen, hij was altijd de rust zelve (we zijn 15 jaar samen, dus ik denk dat ik hem wel ken). Natuurlijk is het wel zo dat niet iedereen kiest voor een dergelijke sport, hij haalt er blijkbaar wat uit (ik ging me dus echt niet vrijwillig in het kader van sport op mijn gezicht laten timmeren door een grote vent, vriendelijk bedankt)
@aleptedia: iedereen heeft (gelukkig) recht op een mening. Probleem is alleen dat die van jou naar mijn mening op dit moment niet veel toevoegt want ik kan hem niet op waarde schatten omdat ik niet weet wat je wel en niet gelezen hebt.
woensdag 11 oktober 2017 om 10:36
Het enige wat je uit haar reacties mee kan nemen, is dat je nu ziet hoe ongeïnformeerde en slecht geïnformeerde mensen kunnen gaan reageren en oordelen wanneer ze slechts een deel van het verhaal horen. Dus, mocht je ooit geconfronteerd worden met mensen in jouw omgeving die iets van horen zeggen hebben en oordelend reageren naar jou/jullie toe, weet je nu wat je ook kan verwachten.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
woensdag 11 oktober 2017 om 11:46
@jaw, ja precies dat is ook waar we bang voor zijn, van die halve verhalen waar iedereen in speculeert of op basis van de helft van de informatie allerlei aannames gaat maken. Daarbij ook bang voor twee kampen, dat mijn vriendinnen kiezen voor mij en zijn vrienden kiezen voor hem terwijl wij zelf helemaal niet bezig zijn met het kiezen van kanten. Wij hebben geen conflict over de schuldvraag, we zijn het erover eens dat hij het schuld is.
@jillinada: ja dat boos is dus eigenlijk nog niet weg, ik ben op dit moment niet actief boos, maar het zit er wel, ik ben sinds dit weekend eigenlijk gewoon kwaad dat hij iets wat goed was (ons huwelijk) zo stuk heeft gemaakt dat we niet zeker weten of het wel te redden valt. Ben daar ook eigenlijk heel verdrietig over, ik voel me op dit moment of ik mijn beste maatje kwijt ben. Hij had er voor mij moeten staan op het moment dat mij zoiets gebeurde, nu is hij de veroorzaker. Dit gevoel heb ik niet eerder gehad, het is echt sinds dit weekend dat ik het zo voel.
@jillinada: ja dat boos is dus eigenlijk nog niet weg, ik ben op dit moment niet actief boos, maar het zit er wel, ik ben sinds dit weekend eigenlijk gewoon kwaad dat hij iets wat goed was (ons huwelijk) zo stuk heeft gemaakt dat we niet zeker weten of het wel te redden valt. Ben daar ook eigenlijk heel verdrietig over, ik voel me op dit moment of ik mijn beste maatje kwijt ben. Hij had er voor mij moeten staan op het moment dat mij zoiets gebeurde, nu is hij de veroorzaker. Dit gevoel heb ik niet eerder gehad, het is echt sinds dit weekend dat ik het zo voel.
woensdag 11 oktober 2017 om 12:08
ik heb echt geluk gehad hoor, die psych voel ik me bij op mijn gemak, mijn huisarts blijkt een topvent te zijn waar de afspraak mee gemaakt is dat als ik me niet goed voel dat ik dezelfde dag nog een afspraak krijg (dat is nog niet gebeurt) mijn man heeft een psych die echt gespecialiseerd is in de problematiek. Ik vond die maatschappelijk werker die ik in het begin had niet zo fijn maar achteraf gezien ben ik wel heel blij dat ze er was, zij heeft dit allemaal in gang gezet, zonder haar was ik misschien gewoon verder blijven aankabbelen. Hulde aan de gezondheidszorg op dit moment.
Ja dat indalen is aan het lukken, en ik vind het dus helemaal niet zo akelig of naar als ik verwacht had, ik vind het eigenlijk wel even fijn om me niet meer als een zombie te voelen. Heb ook wel het idee dat ik het (zoals het op dit moment is) wel kan handelen, het is niet te heftig zeg maar.
Ja dat indalen is aan het lukken, en ik vind het dus helemaal niet zo akelig of naar als ik verwacht had, ik vind het eigenlijk wel even fijn om me niet meer als een zombie te voelen. Heb ook wel het idee dat ik het (zoals het op dit moment is) wel kan handelen, het is niet te heftig zeg maar.
woensdag 11 oktober 2017 om 17:37
Ik las wat over de dealer. Daar had ik ook al vragen over. Hoe gebruikelijk is het eigenlijk dat je wat "stimulerende" middelen wil en dat er gewoon een overdosis meth wordt voorgeserveerd? WAt is dat voor figuur? Totaal gewetenloos of gewoon een kneus die ook geen idee heeft? Gaat die vent gewoon door met z'n rotzooi? Heeft je man daar een weloverwogen risico genomen of is ie gewoon erg onnozel geweest? Hoe dan ook. Ik zou die dealer echt niet willen tegenkomen. Of em flink willen aanpakken. Is dat een risico?
Ik denk dat mijn acceptatie van dit geheel eenvouidger zou zijn als ik zou weten als die dealer een gewetenloze opportunist was (en je man er is ingetuind). Maar in dat plaatje verwacht je dan wel dat je man er alles aan doet om die dealer aan te pakken. Als dat niet op een juridische wijze kan, kan je em wel behoorlijk zwart maken bij andere potentiele klanten.Of denken jullei dat dit gevaarlijk kan zijn?
Ik vind het mooi dat je man zo duidelijk klaar is met actief boxen en overweegt te gaan coachen. Kan hij pupillen net wat duidelijker anti drugs coachen. En daarmee illustreerthij ook duidelijker de zwaarte van zijn misstap.
Mooi dat je meer emoties begint te voelen. En ondanks alles ook prettig dat je het dan in elk geval wel treft met je hulpverleners.
Ik denk dat mijn acceptatie van dit geheel eenvouidger zou zijn als ik zou weten als die dealer een gewetenloze opportunist was (en je man er is ingetuind). Maar in dat plaatje verwacht je dan wel dat je man er alles aan doet om die dealer aan te pakken. Als dat niet op een juridische wijze kan, kan je em wel behoorlijk zwart maken bij andere potentiele klanten.Of denken jullei dat dit gevaarlijk kan zijn?
Ik vind het mooi dat je man zo duidelijk klaar is met actief boxen en overweegt te gaan coachen. Kan hij pupillen net wat duidelijker anti drugs coachen. En daarmee illustreerthij ook duidelijker de zwaarte van zijn misstap.
Mooi dat je meer emoties begint te voelen. En ondanks alles ook prettig dat je het dan in elk geval wel treft met je hulpverleners.
woensdag 11 oktober 2017 om 18:38
Dit vind ik positief om lezen.isabelles schreef: ↑11-10-2017 12:08ik heb echt geluk gehad hoor, die psych voel ik me bij op mijn gemak, mijn huisarts blijkt een topvent te zijn waar de afspraak mee gemaakt is dat als ik me niet goed voel dat ik dezelfde dag nog een afspraak krijg (dat is nog niet gebeurt) mijn man heeft een psych die echt gespecialiseerd is in de problematiek. Ik vond die maatschappelijk werker die ik in het begin had niet zo fijn maar achteraf gezien ben ik wel heel blij dat ze er was, zij heeft dit allemaal in gang gezet, zonder haar was ik misschien gewoon verder blijven aankabbelen. Hulde aan de gezondheidszorg op dit moment.
Ja dat indalen is aan het lukken, en ik vind het dus helemaal niet zo akelig of naar als ik verwacht had, ik vind het eigenlijk wel even fijn om me niet meer als een zombie te voelen. Heb ook wel het idee dat ik het (zoals het op dit moment is) wel kan handelen, het is niet te heftig zeg maar.
Het nu wel kunnen handelen in deze gradatie en je daar goed bij voelen is tegelijk ook een valkuil. Je grens van in je hoofd zitten is opgeschoven en dat is goed, maar je bent er nog niet. Maak van deze grens ajb geen barrière die het oprecht voelen en daardoor de voor jou juiste stappen te zetten, tegen houdt.
Ik volg je topic vanaf het begin en je hebt enorme stappen gezet. Ik neem mijn petje voor je af.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
donderdag 12 oktober 2017 om 08:39
Waarschuwing: lange post: heb man gevraagd uit te kijken naar andere (tijdelijke) woonruimte
Wat betreft die dealer, ik ken hem zelf niet, maar wat ik dus van man gehoord heb: dealer wist het zelf ook niet dat het dus iets anders was (zegt hij). Mijn man heeft wel een hartig woordje met hem gesproken en heeft verschillende sportscholen ingelicht over hem (hij hangt schijnbaar constant bij sportscholen rond). Aangifte hebben we overwogen en ik heb op een bepaald punt bedacht dat mijn man dat maar moest beslissen en regelen ik vond dat ik zelf genoeg op mijn bordje had. In elk geval, man wil dus geen aangifte doen, dus dan niet.
Het is gisteren eigenlijk heel raar gelopen, vanaf dit weekend is het dus inderdaad aan het inzakken en dat heeft me flink vertrouwen gegeven, ik was er bang voor hoe dat zou voelen en het is wel heftig maar goed te doen. Ik was dus bij die psycholoog en die zei het ook meteen. Ik heb het er dus over gehad hoe ik me voelde en hij vond dat ik (zover hij mij kent de afgelopen maand) sowieso een gedoseerd persoon was, geen heftige pieken of dalen maar meer van het rustige, langzame. Dat past ook bij mijn karakter weet ik zelf. Ik heb ook naar hem uitgesproken dat ik me sinds dit weekend meer mezelf voel dan daarvoor.
Hij wil beginnen met EMDR over 4 weken, als de situatie inderdaad nog steeds goed daarvoor is, ik wil dat ook.
Maar nu komt het dus, ik heb dus tegen die psycholoog gezegd, (en ik meen dat ook) dat ik niet zeker weet of ik wel het optimale uit mijn herstel kan halen als we samen in dat huis zitten. Iemand in dit topic zei dat eerder al maar ik ben van nature van het overdenken en langzaam beslissen. In elk geval, ik heb bedacht dat ik zodra ik begin aan die EMDR wil dat mijn man en ik niet samenwonen. De psycholoog vroeg of ik ergens heen kon en toen heb ik gezegd dat ik vind dat ik helemaal nergens heen hoef, ik heb het nodig om in mijn Eigen huis te zijn en ik vind dat mijn man maar een andere plek moet zoeken.
Ik ben dus daarna naar huis gegaan en heb dat tegen mijn man gezegd, dat ik alles enorm waardeer wat hij probeert te doen maar dat mijn herstel voor mij nu nummer 1 is en dat ik nodig heb dat hij dus ergens anders naar toe gaat. Mijn man zei toen dat hij vast naar zijn broer kon gaan en toen heb ik gezegd dat ik dat niet wilde. En dat wil ik ook niet, want dan heeft die broer een keer visite of komt het niet uit en dan komt mijn man natuurlijk toch gewoon naar huis, waardoor ik nog steeds niet weet waar ik aan toe ben. Ik wil niet dat hij gaat uitlogeren, ik wil dat hij tijdelijk ergens anders gaat wonen. Mijn man begreep het allemaal en blijkbaar had zijn psycholoog gezegd dat hij rekening ermee moest houden dat ik zoiets zou kunnen vragen. Hij wilde alleen weten of dit was om mijn herstel optimaal te laten verlopen of dat het eigenlijk een exit strategie was. Ik vind dat een redelijke vraag, hij heeft ook recht op eerlijkheid en ik ben dus ook gewoon eerlijk geweest: ik wil ruimte hebben voor mijn boosheid, mijn verdriet en mijn ontspanning en als hij er is lukt het niet. Ik wil nog steeds dat ons huwelijk slaagt en wil daar ook aan werken, maar dat kan ik niet als ik niet eerst aan mijzelf werk en hier doorheen kom. Goed, man is dus op zoek naar een plek om te verblijven, het is niet zo dat ik hem er meteen uitgegooid heb.
Nu zit ik natuurlijk (wat ben ik toch een miep) weer heel erg terug te krabbelen, hij heeft het ook moeilijk en heeft ook vanalles waar hij aan moet werken en ik gooi hem zijn huis uit (om het zo maar te zeggen). Vervolgens wil hij bij zijn broer blijven en mag dat ook niet van mij, en wie ben ik om daar iets over te zeggen??? Daarnaast, dat ik geen ruimte voel om boos of verdrietig te zijn is helemaal niet zijn schuld, dat ligt bij mij, ik wil niet onaardig zijn dus voel ik geen ruimte, maar dat komt doordat ik zo'n sukkel ben die nadenkt over onaardig zijn. Het is dus in essentie mijn probleem, waarom moet hij dan zijn huis uit? Met andere woorden, ik vind mezelf weer verschrikkelijk onredelijk en voel me schuldig naar hem toe. Het is zo dubbel allemaal, aan de ene kant sta ik echt achter die beslissing, aan de andere kant voelt het nu zo rot. Heb het echt effe gehad. Heb mezelf beloofd dat ik niet feitelijk ga terugkrabbelen hoe rot het ook voelt, met als gevolg dat ik hier dus zit te janken achter mijn toetsen bord. Gaat weer lekker.
Wat betreft die dealer, ik ken hem zelf niet, maar wat ik dus van man gehoord heb: dealer wist het zelf ook niet dat het dus iets anders was (zegt hij). Mijn man heeft wel een hartig woordje met hem gesproken en heeft verschillende sportscholen ingelicht over hem (hij hangt schijnbaar constant bij sportscholen rond). Aangifte hebben we overwogen en ik heb op een bepaald punt bedacht dat mijn man dat maar moest beslissen en regelen ik vond dat ik zelf genoeg op mijn bordje had. In elk geval, man wil dus geen aangifte doen, dus dan niet.
Het is gisteren eigenlijk heel raar gelopen, vanaf dit weekend is het dus inderdaad aan het inzakken en dat heeft me flink vertrouwen gegeven, ik was er bang voor hoe dat zou voelen en het is wel heftig maar goed te doen. Ik was dus bij die psycholoog en die zei het ook meteen. Ik heb het er dus over gehad hoe ik me voelde en hij vond dat ik (zover hij mij kent de afgelopen maand) sowieso een gedoseerd persoon was, geen heftige pieken of dalen maar meer van het rustige, langzame. Dat past ook bij mijn karakter weet ik zelf. Ik heb ook naar hem uitgesproken dat ik me sinds dit weekend meer mezelf voel dan daarvoor.
Hij wil beginnen met EMDR over 4 weken, als de situatie inderdaad nog steeds goed daarvoor is, ik wil dat ook.
Maar nu komt het dus, ik heb dus tegen die psycholoog gezegd, (en ik meen dat ook) dat ik niet zeker weet of ik wel het optimale uit mijn herstel kan halen als we samen in dat huis zitten. Iemand in dit topic zei dat eerder al maar ik ben van nature van het overdenken en langzaam beslissen. In elk geval, ik heb bedacht dat ik zodra ik begin aan die EMDR wil dat mijn man en ik niet samenwonen. De psycholoog vroeg of ik ergens heen kon en toen heb ik gezegd dat ik vind dat ik helemaal nergens heen hoef, ik heb het nodig om in mijn Eigen huis te zijn en ik vind dat mijn man maar een andere plek moet zoeken.
Ik ben dus daarna naar huis gegaan en heb dat tegen mijn man gezegd, dat ik alles enorm waardeer wat hij probeert te doen maar dat mijn herstel voor mij nu nummer 1 is en dat ik nodig heb dat hij dus ergens anders naar toe gaat. Mijn man zei toen dat hij vast naar zijn broer kon gaan en toen heb ik gezegd dat ik dat niet wilde. En dat wil ik ook niet, want dan heeft die broer een keer visite of komt het niet uit en dan komt mijn man natuurlijk toch gewoon naar huis, waardoor ik nog steeds niet weet waar ik aan toe ben. Ik wil niet dat hij gaat uitlogeren, ik wil dat hij tijdelijk ergens anders gaat wonen. Mijn man begreep het allemaal en blijkbaar had zijn psycholoog gezegd dat hij rekening ermee moest houden dat ik zoiets zou kunnen vragen. Hij wilde alleen weten of dit was om mijn herstel optimaal te laten verlopen of dat het eigenlijk een exit strategie was. Ik vind dat een redelijke vraag, hij heeft ook recht op eerlijkheid en ik ben dus ook gewoon eerlijk geweest: ik wil ruimte hebben voor mijn boosheid, mijn verdriet en mijn ontspanning en als hij er is lukt het niet. Ik wil nog steeds dat ons huwelijk slaagt en wil daar ook aan werken, maar dat kan ik niet als ik niet eerst aan mijzelf werk en hier doorheen kom. Goed, man is dus op zoek naar een plek om te verblijven, het is niet zo dat ik hem er meteen uitgegooid heb.
Nu zit ik natuurlijk (wat ben ik toch een miep) weer heel erg terug te krabbelen, hij heeft het ook moeilijk en heeft ook vanalles waar hij aan moet werken en ik gooi hem zijn huis uit (om het zo maar te zeggen). Vervolgens wil hij bij zijn broer blijven en mag dat ook niet van mij, en wie ben ik om daar iets over te zeggen??? Daarnaast, dat ik geen ruimte voel om boos of verdrietig te zijn is helemaal niet zijn schuld, dat ligt bij mij, ik wil niet onaardig zijn dus voel ik geen ruimte, maar dat komt doordat ik zo'n sukkel ben die nadenkt over onaardig zijn. Het is dus in essentie mijn probleem, waarom moet hij dan zijn huis uit? Met andere woorden, ik vind mezelf weer verschrikkelijk onredelijk en voel me schuldig naar hem toe. Het is zo dubbel allemaal, aan de ene kant sta ik echt achter die beslissing, aan de andere kant voelt het nu zo rot. Heb het echt effe gehad. Heb mezelf beloofd dat ik niet feitelijk ga terugkrabbelen hoe rot het ook voelt, met als gevolg dat ik hier dus zit te janken achter mijn toetsen bord. Gaat weer lekker.
donderdag 12 oktober 2017 om 08:48
Je bent geen boevrouw, je bent niet gemeen.
Je man zoekt andere woonruimte, net zoals hij al had verwacht. Net zoals onder andere ik ook had gedacht. Je doet precies wat jij en 'men' nodig acht voor je herstel.
Je bent al genoeg geschopt, je hoeft dat niet jezelf nog eens te doen.
Je doet het fantastisch!
Je man zoekt andere woonruimte, net zoals hij al had verwacht. Net zoals onder andere ik ook had gedacht. Je doet precies wat jij en 'men' nodig acht voor je herstel.
Je bent al genoeg geschopt, je hoeft dat niet jezelf nog eens te doen.
Je doet het fantastisch!
donderdag 12 oktober 2017 om 08:48
Ten eerst een dikke knuffel. Vind dat je het goed doet. Maar het proces is gewoon erg moeilijk. En deze stap, hoe goed hij ook voor je is, is pijnlijk. Het gaat uiteindelijk om je herstel en je geeft goed aan wat jij denkt het beste hierbij kan helpen. Dat is hartstikke goed.
Je man heeft het goed opgepakt, ik snap dat je niet wilt dat hij naar z'n broer gaat. Je wilt graag zekerheid dat hij weg is en niet opeens op de stoep kan staan. Is dat iets wat haalbaar is, kan hij snel iets in de buurt huren zodat jullie apart aan je herstel kunnen werken?
Hou vol!
Je man heeft het goed opgepakt, ik snap dat je niet wilt dat hij naar z'n broer gaat. Je wilt graag zekerheid dat hij weg is en niet opeens op de stoep kan staan. Is dat iets wat haalbaar is, kan hij snel iets in de buurt huren zodat jullie apart aan je herstel kunnen werken?
Hou vol!
donderdag 12 oktober 2017 om 09:28
donderdag 12 oktober 2017 om 09:39
dank voor de knuffels! die heb ik echt wel effe nodig.
Ja ik heb het heel open met mijn man besproken, gewoon eerlijk geweest over hoe het zat, en dat ging best makkelijk want zijn psych had dus al gezegd dat hij rekening met die mogelijkheid moest houden. Mijn man doet ook niet moeilijk. hij lijkt het wel te snappen. Hij zei dus ook tegen mij dat dit besluiten en zeggen voor mij (hij kent me natuurlijk) waarschijnlijk vreselijk lastig was. Enige waar hij bang voor is is dat het dus eigenlijk een exit strategie is, en dat is niet zo.
Voel me gewoon zo ontzettend rot, ik vind het echt rottig voor hem, maar ben ook wel boos, nu zit ik hier te jankend aan een toetsenbord te miepen tegen mensen die ik niet ken (jullie dus, en echt serieus, heel erg bedankt dat dit mag) mijn man te vragen het huis te verlaten terwijl HIJ dit allemaal had kunnen voorkomen.
redandwhite: ik verwacht dat dat wel lukt, we wonen in een grote stad, dus huren is altijd mogelijk en zolang hij geen enorme villa wil gaan huren lukt dat financieel ook gewoon.
Ja ik heb het heel open met mijn man besproken, gewoon eerlijk geweest over hoe het zat, en dat ging best makkelijk want zijn psych had dus al gezegd dat hij rekening met die mogelijkheid moest houden. Mijn man doet ook niet moeilijk. hij lijkt het wel te snappen. Hij zei dus ook tegen mij dat dit besluiten en zeggen voor mij (hij kent me natuurlijk) waarschijnlijk vreselijk lastig was. Enige waar hij bang voor is is dat het dus eigenlijk een exit strategie is, en dat is niet zo.
Voel me gewoon zo ontzettend rot, ik vind het echt rottig voor hem, maar ben ook wel boos, nu zit ik hier te jankend aan een toetsenbord te miepen tegen mensen die ik niet ken (jullie dus, en echt serieus, heel erg bedankt dat dit mag) mijn man te vragen het huis te verlaten terwijl HIJ dit allemaal had kunnen voorkomen.
redandwhite: ik verwacht dat dat wel lukt, we wonen in een grote stad, dus huren is altijd mogelijk en zolang hij geen enorme villa wil gaan huren lukt dat financieel ook gewoon.
