Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
zondag 26 mei 2019 om 22:48
doreia: ik spreek hem niet, hij mag geen contact opnemen, maar ik wil wel eerlijk zijn.
doreia2: dat zou kunnen, maar daar moet ik het nu mee doen
ik weet niet hoe lang ik aangifte mag doen ,dat moet ik vragen, maar ik ben nu eigenlijk alleen bezig met mijn eigen herstel, dat heeft wat mij betreft prioriteit, ik wil over mij nadenken, niet over hem
dat iedereen hier dezelfde mening heeft geeft wel stof tot nadenken, dank allemaal, ik neem mee.
doreia2: dat zou kunnen, maar daar moet ik het nu mee doen
ik weet niet hoe lang ik aangifte mag doen ,dat moet ik vragen, maar ik ben nu eigenlijk alleen bezig met mijn eigen herstel, dat heeft wat mij betreft prioriteit, ik wil over mij nadenken, niet over hem
dat iedereen hier dezelfde mening heeft geeft wel stof tot nadenken, dank allemaal, ik neem mee.
zondag 26 mei 2019 om 22:49
pushen omdat het gevaar nog steeds vrij rondlooptAnanasLolly schreef: ↑26-05-2019 22:48Ze heeft nog een kleine 12 jaar om aangifte te doen, waarom naar iets pushen waar ze duidelijk nog niet klaar voor is?
Waarom denk je dat het wordt afgeraden door slachtofferhulp?
zondag 26 mei 2019 om 22:49
heb je lieve vriendinnen met wie je kan praten en bij wie je je veilig voelt of doe je alles alleen?isabelles schreef: ↑26-05-2019 22:48doreia: ik spreek hem niet, hij mag geen contact opnemen, maar ik wil wel eerlijk zijn.
doreia2: dat zou kunnen, maar daar moet ik het nu mee doen
ik weet niet hoe lang ik aangifte mag doen ,dat moet ik vragen, maar ik ben nu eigenlijk alleen bezig met mijn eigen herstel, dat heeft wat mij betreft prioriteit, ik wil over mij nadenken, niet over hem
dat iedereen hier dezelfde mening heeft geeft wel stof tot nadenken, dank allemaal, ik neem mee.
zondag 26 mei 2019 om 22:51
Zodat zodra ze er wel is ze wel handelt? Niets mis met beseffen en Isabella geeft heel duidelijk aan dat haar herstel nu voorop staat. Dat is toch te lezen?AnanasLolly schreef: ↑26-05-2019 22:48Ze heeft nog een kleine 12 jaar om aangifte te doen, waarom naar iets pushen waar ze duidelijk nog niet klaar voor is?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 26 mei 2019 om 22:52
"slachtofferhulp wilde dat ik besliste, "AnanasLolly schreef: ↑26-05-2019 22:48Ze heeft nog een kleine 12 jaar om aangifte te doen, waarom naar iets pushen waar ze duidelijk nog niet klaar voor is?
Waarom denk je dat het wordt afgeraden door slachtofferhulp?
Niks afraden.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
zondag 26 mei 2019 om 22:52
Hij is niet eerlijk tegen jou geweest.isabelles schreef: ↑26-05-2019 22:48doreia: ik spreek hem niet, hij mag geen contact opnemen, maar ik wil wel eerlijk zijn.
doreia2: dat zou kunnen, maar daar moet ik het nu mee doen
ik weet niet hoe lang ik aangifte mag doen ,dat moet ik vragen, maar ik ben nu eigenlijk alleen bezig met mijn eigen herstel, dat heeft wat mij betreft prioriteit, ik wil over mij nadenken, niet over hem
dat iedereen hier dezelfde mening heeft geeft wel stof tot nadenken, dank allemaal, ik neem mee.
Hij zou het NOOIT MEER doen.
Hij had spijt als haren op zijn hoofd.
En nu heeft hij je weet-niet-wat aangedaan en heb je daardoor 4 dagen in het ziekenhuis doorgebracht en denkt te zijn verkracht.
En dan vind jij dat je eerlijk moet zijn?
Je hebt een afspraak met hem gemaakt en nu mag je die niet schenden.
Wat zorg jij slecht voor jezelf en goed voor hem. Wat zet jij jezelf ergens onderaan op de lijst.
uit angst. Niet uit liefde.
Hij doet gewoon wat hij doet. En jij blijft achter in puin. Maar wil wel eerlijk zijn.
Eerlijk heeft hier NIETS mee van doen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 26 mei 2019 om 22:53
auw!!!
ik waardeer wat je doet.
ik ben niet iemand van de impulsieve dingen, maar dit doet effe zeer (en dat was waarschijnlijk de bedoelingen: dank je). ik heb jouw post al een paar keer herlezen, en ik vind het fijn dat je zegt watje vind, ik ben alleen wat minder snel (en ga nu slapen)
zondag 26 mei 2019 om 22:53
Moet dat dan echt nog weer ten koste gaan van to? Ze is hard bezig met haar herstel, als dat allemaal redelijk gaat komt er een dag dat ze zelf aangifte wil doen, dat ze heeft geleerd wat voor sterk mens ze is/kan zijn en wat zij verdient.
En als die dag nooit komt, ook goed. To is niet verantwoordelijk voor ex + aangifte geeft echt op geen enkele manier de zekerheid dat het gevaar wordt vermindert..
zondag 26 mei 2019 om 22:53
even lezen wat ik daar al eerder over schreefAnanasLolly schreef: ↑26-05-2019 22:53Moet dat dan echt nog weer ten koste gaan van to? Ze is hard bezig met haar herstel, als dat allemaal redelijk gaat komt er een dag dat ze zelf aangifte wil doen, dat ze heeft geleerd wat voor sterk mens ze is/kan zijn en wat zij verdient.
En als die dag nooit komt, ook goed. To is niet verantwoordelijk voor ex + aangifte geeft echt op geen enkele manier de zekerheid dat het gevaar wordt vermindert..
zondag 26 mei 2019 om 22:54
Dat snap ik dus niet zo goed. Iemand kan een fout maken en daar vervolgens spijt van hebben. Dan snap ik dat je van iemand kunt blijven houden. Maar dat hij daarna dreigt om de scheiding tegen te werken zou voor mij echt het einde zijn van welke warme gevoelens ik ook nog mocht hebben.
zondag 26 mei 2019 om 22:54
Dit inderdaad. Iedereen hier denkt maar te weten wat TO zou moeten doen. Laat het alsjeblieft aan de hulpverleners over die de complexiteit snappen van psychotrauma. De schuldvraag, het rationaliseren/wegmaken/dissociëren van de angst/woede/verdriet, het continu blijven verplaatsen in de dader en er 2 personen van maken waardoor verwarring ontstaat... Dit topic gaat niet zorgen dat de woede ineens aangaat, de wens om aangifte te doen, wat dan ook. Dat heeft dus geen zin. En misschien moet dat het doel van dit topic ook niet zijn. Ieder heeft haar eigen proces. TO het hare gunnen met de keuzes waar zij nu achter staat lijkt me nu wel het minste dat ze verdient.AnanasLolly schreef: ↑26-05-2019 22:48Ze heeft nog een kleine 12 jaar om aangifte te doen, waarom naar iets pushen waar ze duidelijk nog niet klaar voor is?
Waarom denk je dat het wordt afgeraden door slachtofferhulp?
Zo makkelijk als mensen het hier schetsen ('nou, dan kun je nu aangifte doen') is het nu eenmaal echt niet.
zondag 26 mei 2019 om 22:55
slaap lekker, de weg is lang maar je bent onderweg en het komt goed!isabelles schreef: ↑26-05-2019 22:53auw!!!
ik waardeer wat je doet.
ik ben niet iemand van de impulsieve dingen, maar dit doet effe zeer (en dat was waarschijnlijk de bedoelingen: dank je). ik heb jouw post al een paar keer herlezen, en ik vind het fijn dat je zegt watje vind, ik ben alleen wat minder snel (en ga nu slapen)
zondag 26 mei 2019 om 22:55
De redenen die zij geeft zijn ingegeven door angst en misplaatst gevoel van eerlijkheid en redelijkheid.AnanasLolly schreef: ↑26-05-2019 22:53Moet dat dan echt nog weer ten koste gaan van to? Ze is hard bezig met haar herstel, als dat allemaal redelijk gaat komt er een dag dat ze zelf aangifte wil doen, dat ze heeft geleerd wat voor sterk mens ze is/kan zijn en wat zij verdient.
En als die dag nooit komt, ook goed. To is niet verantwoordelijk voor ex + aangifte geeft echt op geen enkele manier de zekerheid dat het gevaar wordt vermindert..
Die blinde vlekken moeten worden ingezien door Isabelles. Alleen dan kan ze werkelijk kiezen wat ze wil.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 26 mei 2019 om 22:56
zondag 26 mei 2019 om 22:56
Zijn haar hulpverleners niet wat competenter wat betreft het haar attent maken daarop, dan wij?
zondag 26 mei 2019 om 22:57
nou die hebben die tweede aanval niet weten te voorkomen, wel?Koffiehagedis schreef: ↑26-05-2019 22:56Zijn haar hulpverleners niet wat competenter wat betreft het haar attent maken daarop, dan wij?
zondag 26 mei 2019 om 22:57
niemand heeft gezegd dat het makkelijk isKoffiehagedis schreef: ↑26-05-2019 22:54Dit inderdaad. Iedereen hier denkt maar te weten wat TO zou moeten doen. Laat het alsjeblieft aan de hulpverleners over die de complexiteit snappen van psychotrauma. De schuldvraag, het rationaliseren/wegmaken/dissociëren van de angst/woede/verdriet, het continu blijven verplaatsen in de dader en er 2 personen van maken waardoor verwarring ontstaat... Dit topic gaat niet zorgen dat de woede ineens aangaat, de wens om aangifte te doen, wat dan ook. Dat heeft dus geen zin. En misschien moet dat het doel van dit topic ook niet zijn. Ieder heeft haar eigen proces. TO het hare gunnen met de keuzes waar zij nu achter staat lijkt me nu wel het minste dat ze verdient.
Zo makkelijk als mensen het hier schetsen ('nou, dan kun je nu aangifte doen') is het nu eenmaal echt niet.
maar het hoort er wel bij
zondag 26 mei 2019 om 22:58
Ik wens je heel veel sterkte.isabelles schreef: ↑26-05-2019 22:14ik heb toen het de tweedekeer gebeurde jouw bericht nog terug gelezen, en niemand hoort graag dat iemand anders dat al voorspeld had, maar je had wel gelijk. ik heb gedaan wat ik goed achtte. ik heb geen spijt dat ik gedaan heb wat ik dacht dat goed was, ik had wel misschien moeten kijken naar of wat ik goed achtte wel reeel was.
wat betreft aangifte: ik begrijp het punt dat ik iets voor de toekomst zou moeten doen, maar ik moet nu doen wat IK trek, en ik ben verdomd blij dat ik die scheiding achter de rug heb, en eindelijk kan gaan opbouwen, als ik nu nog een jaar moet gaan wachten op een zaak ( en dat is wel de realiteit) wil ik dat niet. Dat anderen daar het niet mee eens zijn,snap ik helemaal, ik trek het nu gewoon niet, ik heb mijn eigen herstel om aan te denken. het is misschien niet heel sterk van mij, maar het is wel wat ik nu voor mij kies. En iedereen die dat anders ziet: jullie hebben vast gelijk maar ik wil nu voor mij kiezen.
Ik ben blij voor je dat je weg bent, in ieder geval fysiek.
Ik hoop dat er een moment komt dat je deze tweede ronde berichten gaat teruglezen en daar dan iets mee kunt doen.
Ik denk dat houden van geen goede reden is om geen aangifte te doen. Of in ieder geval geen goede reden is om geen aangifte te doen op het moment dat jij dat wel zou willen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 26 mei 2019 om 22:58
Koffiehagedis schreef: ↑26-05-2019 22:54Dit inderdaad. Iedereen hier denkt maar te weten wat TO zou moeten doen. Laat het alsjeblieft aan de hulpverleners over die de complexiteit snappen van psychotrauma. De schuldvraag, het rationaliseren/wegmaken/dissociëren van de angst/woede/verdriet, het continu blijven verplaatsen in de dader en er 2 personen van maken waardoor verwarring ontstaat... Dit topic gaat niet zorgen dat de woede ineens aangaat, de wens om aangifte te doen, wat dan ook. Dat heeft dus geen zin. En misschien moet dat het doel van dit topic ook niet zijn. Ieder heeft haar eigen proces. TO het hare gunnen met de keuzes waar zij nu achter staat lijkt me nu wel het minste dat ze verdient.
Zo makkelijk als mensen het hier schetsen ('nou, dan kun je nu aangifte doen') is het nu eenmaal echt niet.
Helemaal mee eens.
zondag 26 mei 2019 om 22:58
Vast.Koffiehagedis schreef: ↑26-05-2019 22:56Zijn haar hulpverleners niet wat competenter wat betreft het haar attent maken daarop, dan wij?
En daar moet zij ook naar luisteren.
Hopelijk plant zich hier wel een zaadje in haar hoofd die de hulpverlening kan gebruiken om haar te helpen bij dit alles.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zondag 26 mei 2019 om 22:58
Nee, ze staat op standje overleven en iedereen heeft zijn eigen reactie op een trauma.
Dit is TO’s reactie en ik denk niet dat het helpt als men haar aan blijft vallen op het feit dat zij het niet de juiste reactie vinden.
(Niet persoonlijk tegen jou bedoeld Doreia, dit moet je zien als algemene reactie)
zondag 26 mei 2019 om 22:59
Vast en onze meningen kunnen helpen. Meer niet. En zoals je kunt lezen schrijft Isabelle dat zij ze meeneemt. Maak meningen op een forum niet groter dan ze zijn.Koffiehagedis schreef: ↑26-05-2019 22:56Zijn haar hulpverleners niet wat competenter wat betreft het haar attent maken daarop, dan wij?
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
