Seks
alle pijlers
is dit ok?
woensdag 13 september 2017 om 09:31
EDIT: gezien het verloop van het hele verhaal en de huidige situatie reflecteert de OP niet wat er op dit moment aan de hand is
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
Goedemorgen,
ik ben al een lange tijd meelezer maar nu dus toch een eigen topic, wat ik daarmee wil, geen idee, beetje reflectie.
De situatie: Mijn man en ik zijn inmiddels 10 jaar getrouwd, eigenlijk geen noemenswaardige problemen in ons huwelijk. Op seksueel gebied ging ook alles goed, we hadden regelmatig seks en die vonden we allebei prettig.
gisteren avond echter was het anders. Mijn man is normaal wel enigszins de dominantere partij op seksueel gebied, maar gisteren was hij opens heel erg dominant. Ik ben zelf niet preuts en durf best iets uit te proberen maar dit was anders. Ik vind het moeilijk om het duidelijk uit te leggen maar ik doe een poging. Wat hij wilde (en ook deed) was gewoon ontzettend hard, het is wellicht belangrijk om erbij te vermelden dat mijn man en ik een vrij groot lengte en gewichtsverschil hebben. Ik ben klein en tenger, mijn man is lang en doet aan kracht sport (om dat concreet te maken: ik weeg 61 kilo, hij 110) .
Ik was op dat moment zelf eigenlijk bang voor hem. Het was qua handelingen niet anders dan dat we normaal doen maar dan nog voelde het anders. Normaal pijp ik ook, maar grijpt hij me niet hard aan mijn hoofd vast en duwt hij zijn penis niet hard in mijn keel, normaal doen we ook verschillende standjes, maar dan draait hij me om en zwiept me niet een soort van over het bed heen. Normaal gaat hij ook nooit met zo ontzettend veel kracht bij mij naar binnen. Het was echt ontzettend hard.
Laten we zeggen dat ik het fysiek nogal een uitdaging vond, en het echt lastig vond om het fysiek bij te benen. Op een bepaald punt 'vloog' ik praktisch naar voren (hij zat achter mij, op zijn hondjes) en moest hij me dus echt met zijn armen klem zetten om ervoor te zorgen dat ik niet naar voren vloog. Ben dus ook helemaal blauw (maar ik wordt snel blauw) en het deed ook echt pijn. Niet zozeer de seks zelf, want ik had in eerste instantie wel zin, maar alles wat erom heen kwam.
Waar het nu op neerkomt, ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik heb op geen enkel moment 'nee' gezegd, ik ben dus gewoon erin meegegaan zonder protest, waarom ik dat deed, geen idee, ik weet het echt niet. Aan de ene kant heb ik zoiets van, ach je mag best eens wat uit proberen, en misschien vind hij het soms op die manier wel lekker. Voor mij was het fysiek moeilijk en vond ik het op sommige punten ook pijn doen, hij is groot en ik kon op een gegeven moment geen kant meer op, hij had me letterlijk klem gezet. Daarnaast was ik ook echt bang voor hem en dat vind ik geen fijn gevoel, dat heb ik nooit bij hem gehad.
We hebben het er niet over gehad (hij viel in slaap) en vanochtend ging hij eerder werken dan ik. Ik kreeg wel nog een heel gewoon appje, dus volgens mij heeft hij oprecht niet in de gaten dat ik me hier een beetje ongemakkelijk bij voel.
Nogmaals, ik weet niet wat ik met dit topic wil, maar wat reflectie zou leuk zijn.
isabelles wijzigde dit bericht op 11-10-2017 09:01
2.19% gewijzigd
maandag 27 mei 2019 om 11:11
ik wilde sowieso een advocaat, ik wilde het snel geregeld hebben en ik wilde het goed geregeld hebben. Ik had echt geen zin in een mediation traject, zeker omdat het helemaal niet zo ingewikkeld hoefde te zijn, er zijn geen kinderen, we zijn niet alimentatie plichtig aan elkaar (we verdienen evenveel) en een huis verkopen is in deze tijd zo gedaan.Doreia* schreef: ↑27-05-2019 11:07Hij was dus aan het vertragen en etteren ondanks je dreigement.
Hij bleef dus aan zichzelf denken en niet aan jou. Je moest toch een advocaat in de arm nemen om het allemaal geregeld te krijgen.
Ik hoop ook dat je inziet dat de vriendengroep door HEM uit elkaar is gevallen. Door wat HIJ heeft gedaan. Door zich op deze manier te verschrikkelijk te misdragen. Ik hoop dat hij geen vriend meer over heeft gehouden en dat de groep zich om jou heen heeft gesloten om je te helpen en beschermen. Als je mijn vriendin was, had ik het zo gedaan.
ja, ik neem mezelf niets kwalijk wat betreft vrienden, ik heb dit niet gedaan, hij heeft een situatie gecreeerd waar zij op gereageerd hebben. Zij hebben me echt heel goed met alles geholpen.
maandag 27 mei 2019 om 11:13
Ik snap jou helemaal. Richt je nu op je eigen herstel (het klinkt alsof je het fysiek nog steeds zwaar hebt?) Die woede ga je nog wel voelen. Dan is dat een mooi moment om aangifte te gaan doen.
Aanvulling: je schrijft dat jouw ouders jong zijn overleden. Dat klinkt alsof je al een flink trauma achter de kiezen hebt. Wat verdrietig voor je dat je weinig familie hebt om op terug te vallen. Ik snap ook wel dat je die elf 'goede' jaren met hem niet wil afschrijven: het klinkt alsof hij jouw enige familie was.
anoniem_63bbf1e807fcd wijzigde dit bericht op 27-05-2019 11:23
23.77% gewijzigd
maandag 27 mei 2019 om 11:17
Ik vind het knap hoor Isabelles - hoe je met alles omgaat en voor jezelf bent opgekomen. Hopelijk heb je een fijn huis kunnen vinden, voel je je daar op je gemak en heb je een veilig en rustgevende plek kunnen maken voor jezelf. Vol met regels en spullen en zaken voor de volle 100% van en voor jou!
Hoe ben je in het ziekenhuis gekomen eigenlijk? Heeft hij je gebracht?
Hoe ben je in het ziekenhuis gekomen eigenlijk? Heeft hij je gebracht?
maandag 27 mei 2019 om 11:56
ja fijn huis, zit nu gehuurd in een mooi appartement, ik wil op termijn wel kijken voor wat anders, maar dat hoeft allemaal niet nu, dus ik blijf gewoon even waar ik ben.
Hij wilde mij toen wel brengen maar ik heb toen gezegd dat ik wilde dat hij een vriendin belde en wegging, dat heeft hij gedaan en zij en haar man hebben mij gebracht. Die vriendin is dezelfde vriendin die ik het de vorige keer ook verteld had. Zij forumt hier actief (en dat weten we van elkaar) dus ik wil daar niet te veel over zeggen.
Hij wilde mij toen wel brengen maar ik heb toen gezegd dat ik wilde dat hij een vriendin belde en wegging, dat heeft hij gedaan en zij en haar man hebben mij gebracht. Die vriendin is dezelfde vriendin die ik het de vorige keer ook verteld had. Zij forumt hier actief (en dat weten we van elkaar) dus ik wil daar niet te veel over zeggen.
maandag 27 mei 2019 om 12:50
Daar gaat het om, doen wat op dit moment voor jou goed voelt. Je hoeft je hier niet te verdedigen waarom je iets wel of niet doet of wel of niet gedaan hebt. Als jij nu geen aangifte wilt doen, doe je het niet. Zoals je zelf zegt: over drie jaar kan het ook nog. En als je dan besluit om het alsnog niet te doen, is dat je eigen keuze en je goed recht.
huisduif wijzigde dit bericht op 27-05-2019 12:51
8.09% gewijzigd
maandag 27 mei 2019 om 12:52
Ik snap dat het heel moeilijk voor je moet zijn, ook om te accepteren dat dit na 11 goede jaren kan gebeuren.
Aan de andere kant vind ik het moeilijl om te geloven dat iemand zo erg kan veranderen. Zoals je erover schrijft, lijkt het een soort van Jekyll en Hyde.
Maar als ik zijn reactie op de scheiding hoor, komt hij over als een eersteklas egoïst. Als ik in zijn schoenen zou staan en berouw zou hebben, zou ik:
-om te beginnen mezelf aangeven
-zelf op zoek gaan naar een andere woning
-niet moeilijk doen over een scheiding en de financiële afwikkeling daarvan.
Heel veel sterkte in ieder geval!
Aan de andere kant vind ik het moeilijl om te geloven dat iemand zo erg kan veranderen. Zoals je erover schrijft, lijkt het een soort van Jekyll en Hyde.
Maar als ik zijn reactie op de scheiding hoor, komt hij over als een eersteklas egoïst. Als ik in zijn schoenen zou staan en berouw zou hebben, zou ik:
-om te beginnen mezelf aangeven
-zelf op zoek gaan naar een andere woning
-niet moeilijk doen over een scheiding en de financiële afwikkeling daarvan.
Heel veel sterkte in ieder geval!
maandag 27 mei 2019 om 13:28
Zodra de scheiding en het huisverkopen etc. helemaal afgerond is. Zodra je gesetteld bent in je nieuwe leven. Komt er ook tijd beschikbaar voor reflectie.
Dan kan je op gemak en desnoods onder begeleiding jouw ervaringen op schrift stellen. Deze kan je dan als aangifte gebruiken. En het is zelfs mogelijk om een aangifte neer te leggen voor dossieropbouw zonder dat jij vanuit jouw persoon tot strafvervolging over hoeft te gaan. Dan is er dus geen rechtzaak of strafvervolging totdat iemand anders door hem hetzelfde meemaakt en wel tot een aanklacht over gaat waarna jouw getuigenis meegenomen wordt in de strafmaat.
Dan kan je op gemak en desnoods onder begeleiding jouw ervaringen op schrift stellen. Deze kan je dan als aangifte gebruiken. En het is zelfs mogelijk om een aangifte neer te leggen voor dossieropbouw zonder dat jij vanuit jouw persoon tot strafvervolging over hoeft te gaan. Dan is er dus geen rechtzaak of strafvervolging totdat iemand anders door hem hetzelfde meemaakt en wel tot een aanklacht over gaat waarna jouw getuigenis meegenomen wordt in de strafmaat.
Disclaimer: All presented text are opinionated and present only a written account of my mental state at that time.
maandag 27 mei 2019 om 16:22
doe maar want er zijn echt niet zoveel beren op de weg als jij denk of als je voorgespiegeld is. Nogmaals, je hebt ook schade geleden, overweeg dan ook een schadevergoeding/ smartengeldisabelles schreef: ↑27-05-2019 10:08Dat is niet wat ik van de politie gehoord heb, zij zeiden dat als ik aangifte deed dat het een traject van ongeveer een jaar was waarbij er wel verwacht werd dat ik op verschillende momenten mijn verhaal zou doen, aanvullende informatie zou geven etc. Wat betreft getuigen kan ik door de politie niet verplicht gesteld worden, maar door de rechter wel. Dat zou volgens de politie niet aannemelijk zijn omdat ik slachtoffer ben, maar het kan wel als advocaat van ex het op de spits drijft. Misschien moet ik het op termijn even goed navragen want het zou kunnen dat ik het verkeerd geinterpreteerd heb ,het was allemaal heel hectisch.
maandag 27 mei 2019 om 16:27
die man heeft natuurlijk eerder zijn trekken laten zien, het is nog vroeg TO maar de vraag die je uiteindelijk moet beantwoorden is of die 11 jaren wel zo goed waren of vooral goed leken omdat je niet beter was gewend.Phineas schreef: ↑27-05-2019 12:52Ik snap dat het heel moeilijk voor je moet zijn, ook om te accepteren dat dit na 11 goede jaren kan gebeuren.
Aan de andere kant vind ik het moeilijl om te geloven dat iemand zo erg kan veranderen. Zoals je erover schrijft, lijkt het een soort van Jekyll en Hyde.
Maar als ik zijn reactie op de scheiding hoor, komt hij over als een eersteklas egoïst. Als ik in zijn schoenen zou staan en berouw zou hebben, zou ik:
-om te beginnen mezelf aangeven
-zelf op zoek gaan naar een andere woning
-niet moeilijk doen over een scheiding en de financiële afwikkeling daarvan.
Heel veel sterkte in ieder geval!
maandag 27 mei 2019 om 17:05
min of meerBilly_Mean schreef: ↑27-05-2019 16:58@S-Meds, serieuze vraag; heb jij een maatschappelijk betrokken beroep? Ik vind echt dat jij in dit soort topics altijd hele goede adviezen geeft en een oprecht, eerlijk en duidelijk hart onder de riemt steekt.
Dat wilde ik even zeggen.
maandag 27 mei 2019 om 17:16
Ik hoop dat het niet misverstaan wordt, aangezien we elkaar oha niet zo lekker liggen, S-Meds en ik, maar hier ben ik het wel erg mee eens.Billy_Mean schreef: ↑27-05-2019 16:58@S-Meds, serieuze vraag; heb jij een maatschappelijk betrokken beroep? Ik vind echt dat jij in dit soort topics altijd hele goede adviezen geeft en een oprecht, eerlijk en duidelijk hart onder de riemt steekt.
Dat wilde ik even zeggen.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
maandag 27 mei 2019 om 18:42
ik versta het niet mis. dank, ik waardeer ditJollyRider schreef: ↑27-05-2019 17:16Ik hoop dat het niet misverstaan wordt, aangezien we elkaar oha niet zo lekker liggen, S-Meds en ik, maar hier ben ik het wel erg mee eens.
maandag 27 mei 2019 om 19:03
Wat erg voor je, Isabelles. De vorige keer was al enorm schrikken en heel erg wat er gebeurd was. Hij is in therapie gegaan, jullie zijn samen in therapie gegaan en jij bent in therapie gegaan. Helaas heeft hij zich nogmaals afschuwelijk gedragen. Ik vind het heel goed van je dat je de scheiding hebt doorgezet. Beide keren heb je grenzen aangegeven. De eerste keer misschien niet door weg te gaan, maar wel door te staan op therapie. En toen hij zich nogmaals gruwelijk misdragen heeft, ben je bij hem weg gegaan. Je bent meer dan sterk genoeg om je eigen grenzen aan te geven en dat vind ik heel knap van je.
Ik denk dat het vanaf de zijlijn relatief makkelijk roepen is dat je aangifte moet doen. Hij heeft iets vreselijks gedaan, wat niet voor niks hartstikke verboden is. Ook ik zou het daarom van harte toejuichen als je aangifte zou doen. Hij heeft iets afschuwelijks gedaan en hij verdient het daarvoor gestraft te worden.
Anderzijds geef je ook duidelijk aan dat je dat er nu niet bij kan hebben. En ook dat hoort bij je grenzen nog beter leren aangeven. Op dit moment zie jij geen voordeel van het doen van aangifte. Ik hoop van harte dat dit alsnog komt, want ik vind dat hij niet ongestraft zou moeten blijven. Maar het is jouw leven Isabelles en jouw keus. Je hebt er maar één van, dus doe er alsjeblieft mee wat voor jou het beste voelt. Misschien komt het moment dat je boos wordt, vindt dat hij gestraft moet worden en dat je eraan toe bent aangifte te doen. En bovenal hoop ik dat het moment komt dat je weer oprecht gelukkig bent in je leven.
Heel veel sterkte toegewenst.
Ik denk dat het vanaf de zijlijn relatief makkelijk roepen is dat je aangifte moet doen. Hij heeft iets vreselijks gedaan, wat niet voor niks hartstikke verboden is. Ook ik zou het daarom van harte toejuichen als je aangifte zou doen. Hij heeft iets afschuwelijks gedaan en hij verdient het daarvoor gestraft te worden.
Anderzijds geef je ook duidelijk aan dat je dat er nu niet bij kan hebben. En ook dat hoort bij je grenzen nog beter leren aangeven. Op dit moment zie jij geen voordeel van het doen van aangifte. Ik hoop van harte dat dit alsnog komt, want ik vind dat hij niet ongestraft zou moeten blijven. Maar het is jouw leven Isabelles en jouw keus. Je hebt er maar één van, dus doe er alsjeblieft mee wat voor jou het beste voelt. Misschien komt het moment dat je boos wordt, vindt dat hij gestraft moet worden en dat je eraan toe bent aangifte te doen. En bovenal hoop ik dat het moment komt dat je weer oprecht gelukkig bent in je leven.
Heel veel sterkte toegewenst.
There is freedom waiting for you, on the breezes of the sky, and you ask: "What if I fall?" Oh but my darling, what if you fly? - Erin Hanson
maandag 27 mei 2019 om 23:08
Woh Isabelles, wat een verhaal.
Ik heb vol bewondering je eerste periode gelezen. Hoe onwijs sterk jij bent en hoe je jezelf door die enorm heftige periode door hebt gewerkt. Samen met je ex, ik had al lezend echt het gevoel dat jullie een kans hadden, en dat had ik je zo gegund.
Wat onwijs heftig dat hij je nogmaals zo te pakken heeft genomen. En wat sterk dat jij hierin zo helder je grens hebt kunnen innemen!
Ik wil je dan ook even heel veel sterkte wensen met het verwerken, want pfff, jij hebt veel te verwerken! Maar je hebt 1 ding hierin enorm mee, jij weet dat je op jezelf kunt vertrouwen. Je bent sterk, krachtig en je beschermt jezelf! Power, echt enorme power.
Wat betreft die aangiftes, ze zouden ook in mijn ogen zeer zeker terecht zijn, maar ze moeten jou dienen. Jij moet ze doen, wanneer het voor jou iets brengt. Uit welk gevoel dan ook je dit wel of niet doet, jij bent niet verantwoordelijk voor zijn (toekomstige) daden en geluk. Dus doe daarin wat je voelt. Alles is goed!
Ik heb vol bewondering je eerste periode gelezen. Hoe onwijs sterk jij bent en hoe je jezelf door die enorm heftige periode door hebt gewerkt. Samen met je ex, ik had al lezend echt het gevoel dat jullie een kans hadden, en dat had ik je zo gegund.
Wat onwijs heftig dat hij je nogmaals zo te pakken heeft genomen. En wat sterk dat jij hierin zo helder je grens hebt kunnen innemen!
Ik wil je dan ook even heel veel sterkte wensen met het verwerken, want pfff, jij hebt veel te verwerken! Maar je hebt 1 ding hierin enorm mee, jij weet dat je op jezelf kunt vertrouwen. Je bent sterk, krachtig en je beschermt jezelf! Power, echt enorme power.
Wat betreft die aangiftes, ze zouden ook in mijn ogen zeer zeker terecht zijn, maar ze moeten jou dienen. Jij moet ze doen, wanneer het voor jou iets brengt. Uit welk gevoel dan ook je dit wel of niet doet, jij bent niet verantwoordelijk voor zijn (toekomstige) daden en geluk. Dus doe daarin wat je voelt. Alles is goed!
maandag 27 mei 2019 om 23:26
je hebt ook een maatschappelijke verantwoordelijkheid. door geen aangifte te doen verzwijg je eigenlijk een misdrijf.sleutelhuis schreef: ↑27-05-2019 23:08Woh Isabelles, wat een verhaal.
Ik heb vol bewondering je eerste periode gelezen. Hoe onwijs sterk jij bent en hoe je jezelf door die enorm heftige periode door hebt gewerkt. Samen met je ex, ik had al lezend echt het gevoel dat jullie een kans hadden, en dat had ik je zo gegund.
Wat onwijs heftig dat hij je nogmaals zo te pakken heeft genomen. En wat sterk dat jij hierin zo helder je grens hebt kunnen innemen!
Ik wil je dan ook even heel veel sterkte wensen met het verwerken, want pfff, jij hebt veel te verwerken! Maar je hebt 1 ding hierin enorm mee, jij weet dat je op jezelf kunt vertrouwen. Je bent sterk, krachtig en je beschermt jezelf! Power, echt enorme power.
Wat betreft die aangiftes, ze zouden ook in mijn ogen zeer zeker terecht zijn, maar ze moeten jou dienen. Jij moet ze doen, wanneer het voor jou iets brengt. Uit welk gevoel dan ook je dit wel of niet doet, jij bent niet verantwoordelijk voor zijn (toekomstige) daden en geluk. Dus doe daarin wat je voelt. Alles is goed!
maandag 27 mei 2019 om 23:39
ik vind dat ook, alleen gaat ze voor mij nu even te snel. Dat is niet erg, het staat me vrij om over alles rustig na te denken en te besluiten op het moment dat ik denk dat ik het aankan. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik aangifte doe en daar mijn eigen herstel mee in gevaar breng en op dit moment ben ik blij dat het gewoon red om te doen wat ik nu doe, iets erbij trek ik niet.Billy_Mean schreef: ↑27-05-2019 16:58@S-Meds, serieuze vraag; heb jij een maatschappelijk betrokken beroep? Ik vind echt dat jij in dit soort topics altijd hele goede adviezen geeft en een oprecht, eerlijk en duidelijk hart onder de riemt steekt.
Dat wilde ik even zeggen.
Ik bedoel overigens niet te zeggen dat aangifte doen slecht is voor mensen, ik denk dat het op dit moment mij niet helpt, simpelweg omdat ik gewoon nu te veel op mijn bord heb wat ik eerst moet/wil doen (uiteraard allemaal samen met de hulpverlening besloten)
maandag 27 mei 2019 om 23:46
je hebt nog tijd!isabelles schreef: ↑27-05-2019 23:39ik vind dat ook, alleen gaat ze voor mij nu even te snel. Dat is niet erg, het staat me vrij om over alles rustig na te denken en te besluiten op het moment dat ik denk dat ik het aankan. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat ik aangifte doe en daar mijn eigen herstel mee in gevaar breng en op dit moment ben ik blij dat het gewoon red om te doen wat ik nu doe, iets erbij trek ik niet.
Ik bedoel overigens niet te zeggen dat aangifte doen slecht is voor mensen, ik denk dat het op dit moment mij niet helpt, simpelweg omdat ik gewoon nu te veel op mijn bord heb wat ik eerst moet/wil doen (uiteraard allemaal samen met de hulpverlening besloten)
maandag 27 mei 2019 om 23:48
dinsdag 28 mei 2019 om 00:12
Ik heb dit topic toendertijd gevolgd en was erg onder de indruk van hoe je iets afschuwelijks probeerde te verwerken. Ik vond het een mooi voorbeeld van hoe gelaagd dingen kunnen zijn, hoe je kan houden van iemand die ook afschuwelijke dingen doet. Ik vind het heel erg dat het weer is gebeurd en dat je man een monster in zich blijkt te hebben. Ik snap wel dat je geen aangifte doet nu. En ik snap dat je ook nog steeds houdt van de man waarmee je elf jaar was getrouwd. Niets is zwart wit. Volg je eigen pad!
En gelukkig kan jij weg van het monster in je exman. Hij moet er mee verder. Het is voor hem en zijn omgeving te hopen dat hij er hard aan gaat werken om zijn frustraties op een andere manier te uiten. Maar zoals je zegt, dat is niet langer jouw probleem. Ik heb er bewondering voor hoe weloverwogen en rustig je beslissingen hebt genomen, en hoop dat je veel gaat genieten van je nieuwe assertiviteit!
En gelukkig kan jij weg van het monster in je exman. Hij moet er mee verder. Het is voor hem en zijn omgeving te hopen dat hij er hard aan gaat werken om zijn frustraties op een andere manier te uiten. Maar zoals je zegt, dat is niet langer jouw probleem. Ik heb er bewondering voor hoe weloverwogen en rustig je beslissingen hebt genomen, en hoop dat je veel gaat genieten van je nieuwe assertiviteit!
dinsdag 28 mei 2019 om 14:34
Hoi Isabelles,
Ik heb dit Topic eerder ook al eerder doorgelezen en ook ik wil je ook heel heel heel veel sterkte wensen.
Ik als man zijnde vind het verschrikkelijk dat dit gebeurt is en lager dan dit kan een man niet zakken.... Je ex is geen man maar een laffe gestoorde psychopaat.
heel goed dat je voor jezelf een grens getrokken hebt, maar alsjeblieft doe aangifte..... Of dit nu op dit moment of later is.. Je moet hier echt wat mee doen, dit mag niet ongestraft blijven.
Nogmaals, heel veel sterkte
Ik heb dit Topic eerder ook al eerder doorgelezen en ook ik wil je ook heel heel heel veel sterkte wensen.
Ik als man zijnde vind het verschrikkelijk dat dit gebeurt is en lager dan dit kan een man niet zakken.... Je ex is geen man maar een laffe gestoorde psychopaat.
heel goed dat je voor jezelf een grens getrokken hebt, maar alsjeblieft doe aangifte..... Of dit nu op dit moment of later is.. Je moet hier echt wat mee doen, dit mag niet ongestraft blijven.
Nogmaals, heel veel sterkte
