Seks
alle pijlers
Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?
zondag 17 maart 2013 om 19:15
Hallo allemaal,
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
Hier is iedereen welkom om te praten over het (langdurig) lage of afwezige libido van je partner.
Dit probleem kan een groot issue zijn binnen de relatie.
Waar loop je tegenaan? Hoe ga je ermee om? Wil je ervaringen delen, van je af huilen of even lekker "zeuren"?
Schrijf het hier van je af!
Dit topic is een vervolg op Depressief door laag libido vriend
Dat topic heeft inmiddels de 3000 postings bereikt.
Er valt blijkbaar zoveel over te schrijven dat dit deel niet specifiek over één persoon gaat, maar over iedereen die hier tegenaan loopt.
Voor iedereen die het eerste topic nog niet heeft gelezen:
Ik heb zelf niet meer met het probleem te maken, maar schrijf hier wel mee om mijn ervaringen te delen. Er is behoefte aan een deel twee, dus bij deze heb ik deze geopend.
donderdag 11 april 2013 om 16:40
Bijzonder verhaal ikbeneruit.
Voor mij zou het geen oplossing zijn, zo zie je maar ieder zijn eigen situatie zijn eigen oplossing.
En zolang het werkt voor alle partijen is het goed toch?
Je bent niet verliefd op je minnaar? dit zou namelijk wél voor problemen kunnen zorgen , kan ik me zo voorstellen.
Knap van je man dat hij je dit gunt.
Voor mij zou het geen oplossing zijn, zo zie je maar ieder zijn eigen situatie zijn eigen oplossing.
En zolang het werkt voor alle partijen is het goed toch?
Je bent niet verliefd op je minnaar? dit zou namelijk wél voor problemen kunnen zorgen , kan ik me zo voorstellen.
Knap van je man dat hij je dit gunt.
donderdag 11 april 2013 om 16:50
quote:Lilith75 schreef op 11 april 2013 @ 16:40:
Bijzonder verhaal ikbeneruit.
Voor mij zou het geen oplossing zijn, zo zie je maar ieder zijn eigen situatie zijn eigen oplossing.
En zolang het werkt voor alle partijen is het goed toch?
Je bent niet verliefd op je minnaar? dit zou namelijk wél voor problemen kunnen zorgen , kan ik me zo voorstellen.
Knap van je man dat hij je dit gunt.
Knap, je kan ook zeggen: knap van mij dat ik niet al lang gillend ben weggerend Nee, het stadium dat ik hem knap vind, is ben ik bang voorbij. Tien jaar afwijzing is niet ongemerkt aan mij voorbij gegaan. Het was dit of scheiden.
Ik ben wel verliefd op mijn minnaar, heel erg zelfs. Anders zou ik ook niet met hem willen vrijen. Gelukkig is het al wat minder dan in het begin, toen kon ik er niet van eten of slapen Problemen: die hadden we al, erger kon het niet worden.
Voor beter begrip: waarom zou dit voor jou niet werken? Ik heb niet het hele topic doorgelezen dus ken je situatie niet, sorry.
Bijzonder verhaal ikbeneruit.
Voor mij zou het geen oplossing zijn, zo zie je maar ieder zijn eigen situatie zijn eigen oplossing.
En zolang het werkt voor alle partijen is het goed toch?
Je bent niet verliefd op je minnaar? dit zou namelijk wél voor problemen kunnen zorgen , kan ik me zo voorstellen.
Knap van je man dat hij je dit gunt.
Knap, je kan ook zeggen: knap van mij dat ik niet al lang gillend ben weggerend Nee, het stadium dat ik hem knap vind, is ben ik bang voorbij. Tien jaar afwijzing is niet ongemerkt aan mij voorbij gegaan. Het was dit of scheiden.
Ik ben wel verliefd op mijn minnaar, heel erg zelfs. Anders zou ik ook niet met hem willen vrijen. Gelukkig is het al wat minder dan in het begin, toen kon ik er niet van eten of slapen Problemen: die hadden we al, erger kon het niet worden.
Voor beter begrip: waarom zou dit voor jou niet werken? Ik heb niet het hele topic doorgelezen dus ken je situatie niet, sorry.
donderdag 11 april 2013 om 17:05
Begin van de week reageerde ik, na lang aarzelen, op dit topic. Ik gaf toen al aan dat ik het best eng vond om de dingen te delen die ik zo ontzettend lang voor me had gehouden. Ik schrok erg van sommige felle reacties (ongetwijfeld goed bedoeld). Kennelijk zit ik (nog) in een heel ander stadium. Ik voelde me best aangevallen, en trok me even terug. Ik lees nu weer mee, ga komend weekend echt alles weer even goed doorlezen.
We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, maar wel in een ander proces. Laten we respect hebben voor elkaars keuze en proces. We zoeken allemaal een luisterend oor hier, omdat je er in je omgeving niet zo gauw over praat.
We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, maar wel in een ander proces. Laten we respect hebben voor elkaars keuze en proces. We zoeken allemaal een luisterend oor hier, omdat je er in je omgeving niet zo gauw over praat.
donderdag 11 april 2013 om 17:16
quote:ikbeneruit schreef op 11 april 2013 @ 16:50:
[...]
Knap, je kan ook zeggen: knap van mij dat ik niet al lang gillend ben weggerend Nee, het stadium dat ik hem knap vind, is ben ik bang voorbij. Tien jaar afwijzing is niet ongemerkt aan mij voorbij gegaan. Het was dit of scheiden.
Ik ben wel verliefd op mijn minnaar, heel erg zelfs. Anders zou ik ook niet met hem willen vrijen. Gelukkig is het al wat minder dan in het begin, toen kon ik er niet van eten of slapen Problemen: die hadden we al, erger kon het niet worden.
Voor beter begrip: waarom zou dit voor jou niet werken? Ik heb niet het hele topic doorgelezen dus ken je situatie niet, sorry.
Je zal je redenen gehad hebben dat je niet gillend bent weggegaan, anders had je dat vast wel gedaan.
Vandaar mijn opmerking.
Waarom niet scheiden, als je verliefd bent op een ander, daar ook zo'n 3x pw seks mee hebt of iig jullie zien elkaar zo vaak.
Ik zou geen seks kunnen hebben met mijn minnaar en daarna naast mijn man in bed kruipen , en de volgende ochtend een ontbijt maken voor mijn kroost.
Ik zou die 2 werelden niet kunnen handelen.
Vandaar dat ik na 6 jr mijn ex verlaten heb, verder ivm gezamelijk kind en mijn andere kinderen een goed contact.
[...]
Knap, je kan ook zeggen: knap van mij dat ik niet al lang gillend ben weggerend Nee, het stadium dat ik hem knap vind, is ben ik bang voorbij. Tien jaar afwijzing is niet ongemerkt aan mij voorbij gegaan. Het was dit of scheiden.
Ik ben wel verliefd op mijn minnaar, heel erg zelfs. Anders zou ik ook niet met hem willen vrijen. Gelukkig is het al wat minder dan in het begin, toen kon ik er niet van eten of slapen Problemen: die hadden we al, erger kon het niet worden.
Voor beter begrip: waarom zou dit voor jou niet werken? Ik heb niet het hele topic doorgelezen dus ken je situatie niet, sorry.
Je zal je redenen gehad hebben dat je niet gillend bent weggegaan, anders had je dat vast wel gedaan.
Vandaar mijn opmerking.
Waarom niet scheiden, als je verliefd bent op een ander, daar ook zo'n 3x pw seks mee hebt of iig jullie zien elkaar zo vaak.
Ik zou geen seks kunnen hebben met mijn minnaar en daarna naast mijn man in bed kruipen , en de volgende ochtend een ontbijt maken voor mijn kroost.
Ik zou die 2 werelden niet kunnen handelen.
Vandaar dat ik na 6 jr mijn ex verlaten heb, verder ivm gezamelijk kind en mijn andere kinderen een goed contact.
donderdag 11 april 2013 om 17:32
quote:ikbeneruit schreef op 11 april 2013 @ 15:23:
(very long story very short...).
Knap van, je maar dit lijkt me persoonlijk een hele moeilijke.
Als je man het echt meent dat hij daar mee om kan;
Chapeau. Win-win.
Lijkt me eerder een opzet voor een verschrikkelijk foute film, die hopelijk voor jou goed eindigt.
Zo zie je maar. Op ieder dekseltje past wel er wel eentje.
Soms moet je alleen wat wringen
(very long story very short...).
Knap van, je maar dit lijkt me persoonlijk een hele moeilijke.
Als je man het echt meent dat hij daar mee om kan;
Chapeau. Win-win.
Lijkt me eerder een opzet voor een verschrikkelijk foute film, die hopelijk voor jou goed eindigt.
Zo zie je maar. Op ieder dekseltje past wel er wel eentje.
Soms moet je alleen wat wringen
Don't cry because it's over, smile because it happened.
donderdag 11 april 2013 om 19:26
quote:Lilith75 schreef op 11 april 2013 @ 17:16:
[...]
Je zal je redenen gehad hebben dat je niet gillend bent weggegaan, anders had je dat vast wel gedaan.
Vandaar mijn opmerking.
Ja, dat zijn namelijk de kinderen, we willen het prettige gezin dat we met hen hebben niet zomaar opblazen. We kunnen ook prima opschieten samen, dat is niet het probleem, maar als er geen kinderen waren was het wel al veel eerder opgehouden.
Waarom niet scheiden, als je verliefd bent op een ander, daar ook zo'n 3x pw seks mee hebt of iig jullie zien elkaar zo vaak.
Nou ja, zie hierboven.
Ik zou geen seks kunnen hebben met mijn minnaar en daarna naast mijn man in bed kruipen , en de volgende ochtend een ontbijt maken voor mijn kroost.
Ik heb mijn man in de loop van vorig jaar gevraagd of hij ergens anders wilde gaan slapen omdat ik er doodongelukkig van werd om naast hem in bed te liggen in deze situatie. Dus dat is dat probleem opgelost. Met het ontbijt heb ik minder moeite. Maar zoals ik al zei, het is niet de gemakkelijkste weg.
Ik zou die 2 werelden niet kunnen handelen.
Ik soms ook niet maar meestal nog wel.
Vandaar dat ik na 6 jr mijn ex verlaten heb, verder ivm gezamelijk kind en mijn andere kinderen een goed contact.
Ik had al een kind met een ex, waarmee goed contact en vond het anders vooral voor de kinderen wel erg ingewikkeld worden. Ze zijn ook niet meer zo klein, begrijpen de situatie wel min of meer en waarderen de betere sfeer in huis.Zo duidelijker?
[...]
Je zal je redenen gehad hebben dat je niet gillend bent weggegaan, anders had je dat vast wel gedaan.
Vandaar mijn opmerking.
Ja, dat zijn namelijk de kinderen, we willen het prettige gezin dat we met hen hebben niet zomaar opblazen. We kunnen ook prima opschieten samen, dat is niet het probleem, maar als er geen kinderen waren was het wel al veel eerder opgehouden.
Waarom niet scheiden, als je verliefd bent op een ander, daar ook zo'n 3x pw seks mee hebt of iig jullie zien elkaar zo vaak.
Nou ja, zie hierboven.
Ik zou geen seks kunnen hebben met mijn minnaar en daarna naast mijn man in bed kruipen , en de volgende ochtend een ontbijt maken voor mijn kroost.
Ik heb mijn man in de loop van vorig jaar gevraagd of hij ergens anders wilde gaan slapen omdat ik er doodongelukkig van werd om naast hem in bed te liggen in deze situatie. Dus dat is dat probleem opgelost. Met het ontbijt heb ik minder moeite. Maar zoals ik al zei, het is niet de gemakkelijkste weg.
Ik zou die 2 werelden niet kunnen handelen.
Ik soms ook niet maar meestal nog wel.
Vandaar dat ik na 6 jr mijn ex verlaten heb, verder ivm gezamelijk kind en mijn andere kinderen een goed contact.
Ik had al een kind met een ex, waarmee goed contact en vond het anders vooral voor de kinderen wel erg ingewikkeld worden. Ze zijn ook niet meer zo klein, begrijpen de situatie wel min of meer en waarderen de betere sfeer in huis.Zo duidelijker?
donderdag 11 april 2013 om 19:30
quote:catootje68 schreef op 11 april 2013 @ 17:05:
Begin van de week reageerde ik, na lang aarzelen, op dit topic. Ik gaf toen al aan dat ik het best eng vond om de dingen te delen die ik zo ontzettend lang voor me had gehouden. Ik schrok erg van sommige felle reacties (ongetwijfeld goed bedoeld). Kennelijk zit ik (nog) in een heel ander stadium. Ik voelde me best aangevallen, en trok me even terug. Ik lees nu weer mee, ga komend weekend echt alles weer even goed doorlezen.
We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, maar wel in een ander proces. Laten we respect hebben voor elkaars keuze en proces. We zoeken allemaal een luisterend oor hier, omdat je er in je omgeving niet zo gauw over praat.Catootje, dat zwijgen herken ik ook heel erg, ik praatte er nooit over, schaamde me ervoor omdat iedereen ons zo'n leuk stel vond. Daar voelde ik me zo eenzaam bij. En dan voel je je inderdaad kwetsbaar als je het voor het eerst vertelt. Gelukkig voor mij reageerde men hier toen over het algemeen heel prettig. Er zitten wel felle tantes bij, daar moet je even aan wennen Maar ik heb echt het gevoel dat het goed bedoeld is, en daar gaat het toch om.
Begin van de week reageerde ik, na lang aarzelen, op dit topic. Ik gaf toen al aan dat ik het best eng vond om de dingen te delen die ik zo ontzettend lang voor me had gehouden. Ik schrok erg van sommige felle reacties (ongetwijfeld goed bedoeld). Kennelijk zit ik (nog) in een heel ander stadium. Ik voelde me best aangevallen, en trok me even terug. Ik lees nu weer mee, ga komend weekend echt alles weer even goed doorlezen.
We zitten allemaal in hetzelfde schuitje, maar wel in een ander proces. Laten we respect hebben voor elkaars keuze en proces. We zoeken allemaal een luisterend oor hier, omdat je er in je omgeving niet zo gauw over praat.Catootje, dat zwijgen herken ik ook heel erg, ik praatte er nooit over, schaamde me ervoor omdat iedereen ons zo'n leuk stel vond. Daar voelde ik me zo eenzaam bij. En dan voel je je inderdaad kwetsbaar als je het voor het eerst vertelt. Gelukkig voor mij reageerde men hier toen over het algemeen heel prettig. Er zitten wel felle tantes bij, daar moet je even aan wennen Maar ik heb echt het gevoel dat het goed bedoeld is, en daar gaat het toch om.
donderdag 11 april 2013 om 19:36
quote:pedroso schreef op 11 april 2013 @ 17:32:
[...]
Knap van, je maar dit lijkt me persoonlijk een hele moeilijke.
Als je man het echt meent dat hij daar mee om kan;
Chapeau. Win-win.
Lijkt me eerder een opzet voor een verschrikkelijk foute film, die hopelijk voor jou goed eindigt.
Zo zie je maar. Op ieder dekseltje past wel er wel eentje.
Soms moet je alleen wat wringen
Dat kan je wel zeggen ja. Het klinkt nu wel zo gladjes allemaal, maar het heeft veel tijd, bloed, zweet en tranen gekost.
Hoe lang we dit volhouden en hoe het af gaat lopen, dat weet ik niet. Foute film, tja, dat zeg je makkelijker over het leven van een ander dan over dat van jezelf denk ik. Zoals het was, dat voelde pas fout.
Het klinkt raar, maar mijn man is dus helemaal opgefleurd. Opgelucht is hij. Daar was ik eerst best gekwetst over, omdat ik toch het idee had gehad dat ik voor ons allebei zo mijn best deed. Blijkt hij dat al die tijd als een last te hebben ervaren. Niet leuk. Des te beter dat ik daar mee gestopt ben.
[...]
Knap van, je maar dit lijkt me persoonlijk een hele moeilijke.
Als je man het echt meent dat hij daar mee om kan;
Chapeau. Win-win.
Lijkt me eerder een opzet voor een verschrikkelijk foute film, die hopelijk voor jou goed eindigt.
Zo zie je maar. Op ieder dekseltje past wel er wel eentje.
Soms moet je alleen wat wringen
Dat kan je wel zeggen ja. Het klinkt nu wel zo gladjes allemaal, maar het heeft veel tijd, bloed, zweet en tranen gekost.
Hoe lang we dit volhouden en hoe het af gaat lopen, dat weet ik niet. Foute film, tja, dat zeg je makkelijker over het leven van een ander dan over dat van jezelf denk ik. Zoals het was, dat voelde pas fout.
Het klinkt raar, maar mijn man is dus helemaal opgefleurd. Opgelucht is hij. Daar was ik eerst best gekwetst over, omdat ik toch het idee had gehad dat ik voor ons allebei zo mijn best deed. Blijkt hij dat al die tijd als een last te hebben ervaren. Niet leuk. Des te beter dat ik daar mee gestopt ben.
donderdag 11 april 2013 om 23:23
Jee Ikbeneruit, wat een verhaal. Ik denk op dit moment dat jouw 'oplossing' voor mij ook weleens de (tijdelijke) oplossing zou kunnen zijn. Maar ik vraag me af waar je de tijd vandaan haalt. Je bent dus 3 avonden weg? En weten je kinderen dan ook waar je bent als je bij je minnaar bent?
En ik vraag me -misschien nogal suf hoor- af hoe je zo'n minnaar vindt. Als ik mensen ontmoet dan ben ik dus in ieders ogen een bezette vrouw; ik ga niet direct vertellen dat ik een man heb die het goed vindt als ik met een ander vrij. Hoe breng je zoiets? Of werd je gewoon knetterverliefd en liep dat vanzelf zo?
En ik vraag me -misschien nogal suf hoor- af hoe je zo'n minnaar vindt. Als ik mensen ontmoet dan ben ik dus in ieders ogen een bezette vrouw; ik ga niet direct vertellen dat ik een man heb die het goed vindt als ik met een ander vrij. Hoe breng je zoiets? Of werd je gewoon knetterverliefd en liep dat vanzelf zo?
vrijdag 12 april 2013 om 14:31
Hm, waar ik hoe dan ook op afsteven is kennelijk een scheiding, daar schrik ik heel erg van. Ik ben zelf absoluut nog niet aan toe om dat eventueel onder ogen te zien, ook al worstel ik al meer dan 10 jaar met dit probleem, en ik hoop eerlijk gezegd niet in dat stadium terecht te komen.
Dat het een keer 'fout' gaat onderken ik zelf ook, ik kan mijn sexuele gevoelens heel lang wegstoppen, maar ze zullen een keer niet-onderdrukbaar terug komen. Mijn man heeft daar begrip voor, in die zin zal een 'misstap' van mijn kant niet het einde van ons huwelijk betekenen, maar ohohoh wat voel ik mij slecht bij het idee dat ik die 'misstap' een keer ga maken.
Mijn excuses aan degenen die ik tegen de schenen heb getrapt met mijn opmerkingen. Ik maakte ze vanuit mijn eigen situatie en mijn eigen gevoel, ze waren niet bedoeld om anderen mee te beledigen (net zo min als ik ervan uit ga dat het de bedoeling is van anderen om mij te beledigen).
Dat het een keer 'fout' gaat onderken ik zelf ook, ik kan mijn sexuele gevoelens heel lang wegstoppen, maar ze zullen een keer niet-onderdrukbaar terug komen. Mijn man heeft daar begrip voor, in die zin zal een 'misstap' van mijn kant niet het einde van ons huwelijk betekenen, maar ohohoh wat voel ik mij slecht bij het idee dat ik die 'misstap' een keer ga maken.
Mijn excuses aan degenen die ik tegen de schenen heb getrapt met mijn opmerkingen. Ik maakte ze vanuit mijn eigen situatie en mijn eigen gevoel, ze waren niet bedoeld om anderen mee te beledigen (net zo min als ik ervan uit ga dat het de bedoeling is van anderen om mij te beledigen).
vrijdag 12 april 2013 om 16:44
vrijdag 12 april 2013 om 18:57
quote:vivace schreef op 11 april 2013 @ 23:23:
Jee Ikbeneruit, wat een verhaal. Ik denk op dit moment dat jouw 'oplossing' voor mij ook weleens de (tijdelijke) oplossing zou kunnen zijn. Maar ik vraag me af waar je de tijd vandaan haalt.
Tijd is een probleem, voor allebei wel. Maar problemen zijn er om op te lossen
Tenminste, dat is een keus die ik na zo'n 16 jaar ellende wel moet maken. Schuiven met prioriteiten, sommige dingen laten vallen. Tijd zoeken.
Je bent dus 3 avonden weg?
Ik ga niet altijd 's avonds, ook wel eens overdag en dan merken de kinderen er weinig van. In de tijd dat zijn kinderen bij hem zijn spreken we liefst onder schooltijd af. Gelukkig hebben we allebei wel flexibele werkzaamheden, anders zou dat moeilijk zijn.
En weten je kinderen dan ook waar je bent als je bij je minnaar bent?
Onze kinderen weten ervan, elk op hun eigen 'niveau' (ze zijn allemaal tussen de 12 en 17). Maar ze weten het dus niet altijd als we afspreken, dat is niet nodig. Soms wel.
En ik vraag me -misschien nogal suf hoor- af hoe je zo'n minnaar vindt. Als ik mensen ontmoet dan ben ik dus in ieders ogen een bezette vrouw; ik ga niet direct vertellen dat ik een man heb die het goed vindt als ik met een ander vrij. Hoe breng je zoiets? Of werd je gewoon knetterverliefd en liep dat vanzelf zo?
Die laatste vraag, daar ga ik even voor zitten, want dat is een goeie. Ik had dus dat besluit genomen, om mezelf vrij te maken, want mijn man liet me in feite al vrij alleen hield ik mezelf nog gevangen. Dat gaf meteen al een waanzinnig gevoel, een energiestoot, maar ook die vraag: wat nu?? Want ik wist ook dat als ik niks zou doen, er ook niks zou gebeuren. En dat ik drempels in mezelf zou moeten over stappen/klimmen, dingen doen die ik eerder niet wilde of niet voor mogelijk hield. Ik denk dat elke vrouw het wel leuk vindt om op een bepaalde manier 'veroverd' te worden, maar dat zat er nu even niet in, inderdaad omdat ik als 'bezet' bekend stond. Dus ik moest zelf uitkomen voor wat ik wilde, en dat is een kwetsbare positie. Natuurlijk ben ik daar ook wel boos om geweest, dat ik daar buiten mijn schuld in terecht was gekomen, maar daar schiet je dus verder niks mee op.
Ik ben begonnen met hier lezen, over waar je een 'seksdate' kunt vinden en zo, want ik had geen idee en je moet ergens starten. Ik heb me aangemeld op Relatieplanet en op Paiq, om eens te kijken. Wat ik al snel merkte is dat er dan heel veel 'bezette' mannen op je af komen die stiekem willen afspreken. En dat voelde voor mij niet goed, ik wilde niks stiekem doen en geen ander (de onwetende partner) kwetsen, ook de spanning van het stiekeme kon ik wel missen, het was allemaal al spannend genoeg. Dan valt dus meer dan 90% van het aanbod af, in die zin een perfect filter. Ik heb gemaild en gechat met een paar leuke mannen, en ook een keer thee gedronken. Hyperspannend en best heel vreemd. Eerlijk gezegd vond ik het een moeilijke gedachte om seks te hebben met zo'n 'vreemde' man, maar zover is het ook niet gekomen.
Want ik zat zo vol van mijn besluit en ik voelde me zo bevrijd dat ik er graag over wilde praten. Dus ben ik met allemaal goede vrienden gaan afspreken en heb alles eruit gegooid. Hele fijne, open gesprekken (waarin ik trouwens verrassend vaak te horen kreeg dat de ander in dezelfde situatie zat, bijzonder was dat, het komt veel meer voor dan je denkt).
Nou, en toen ging ik langs bij een lieve vriend die ik al heel lang ken en die een paar jaar terug gescheiden is, en zo is 't gekomen. Mijn man en kinderen kenden hem dus ook al, dat maakte het allemaal wel makkelijker. Hoewel het nog steeds wat onwerkelijk is allemaal. Maar wel heel fijn, meteen al en het wordt nog steeds fijner.
Jee Ikbeneruit, wat een verhaal. Ik denk op dit moment dat jouw 'oplossing' voor mij ook weleens de (tijdelijke) oplossing zou kunnen zijn. Maar ik vraag me af waar je de tijd vandaan haalt.
Tijd is een probleem, voor allebei wel. Maar problemen zijn er om op te lossen
Tenminste, dat is een keus die ik na zo'n 16 jaar ellende wel moet maken. Schuiven met prioriteiten, sommige dingen laten vallen. Tijd zoeken. Je bent dus 3 avonden weg?
Ik ga niet altijd 's avonds, ook wel eens overdag en dan merken de kinderen er weinig van. In de tijd dat zijn kinderen bij hem zijn spreken we liefst onder schooltijd af. Gelukkig hebben we allebei wel flexibele werkzaamheden, anders zou dat moeilijk zijn.
En weten je kinderen dan ook waar je bent als je bij je minnaar bent?
Onze kinderen weten ervan, elk op hun eigen 'niveau' (ze zijn allemaal tussen de 12 en 17). Maar ze weten het dus niet altijd als we afspreken, dat is niet nodig. Soms wel.
En ik vraag me -misschien nogal suf hoor- af hoe je zo'n minnaar vindt. Als ik mensen ontmoet dan ben ik dus in ieders ogen een bezette vrouw; ik ga niet direct vertellen dat ik een man heb die het goed vindt als ik met een ander vrij. Hoe breng je zoiets? Of werd je gewoon knetterverliefd en liep dat vanzelf zo?
Die laatste vraag, daar ga ik even voor zitten, want dat is een goeie. Ik had dus dat besluit genomen, om mezelf vrij te maken, want mijn man liet me in feite al vrij alleen hield ik mezelf nog gevangen. Dat gaf meteen al een waanzinnig gevoel, een energiestoot, maar ook die vraag: wat nu?? Want ik wist ook dat als ik niks zou doen, er ook niks zou gebeuren. En dat ik drempels in mezelf zou moeten over stappen/klimmen, dingen doen die ik eerder niet wilde of niet voor mogelijk hield. Ik denk dat elke vrouw het wel leuk vindt om op een bepaalde manier 'veroverd' te worden, maar dat zat er nu even niet in, inderdaad omdat ik als 'bezet' bekend stond. Dus ik moest zelf uitkomen voor wat ik wilde, en dat is een kwetsbare positie. Natuurlijk ben ik daar ook wel boos om geweest, dat ik daar buiten mijn schuld in terecht was gekomen, maar daar schiet je dus verder niks mee op.
Ik ben begonnen met hier lezen, over waar je een 'seksdate' kunt vinden en zo, want ik had geen idee en je moet ergens starten. Ik heb me aangemeld op Relatieplanet en op Paiq, om eens te kijken. Wat ik al snel merkte is dat er dan heel veel 'bezette' mannen op je af komen die stiekem willen afspreken. En dat voelde voor mij niet goed, ik wilde niks stiekem doen en geen ander (de onwetende partner) kwetsen, ook de spanning van het stiekeme kon ik wel missen, het was allemaal al spannend genoeg. Dan valt dus meer dan 90% van het aanbod af, in die zin een perfect filter. Ik heb gemaild en gechat met een paar leuke mannen, en ook een keer thee gedronken. Hyperspannend en best heel vreemd. Eerlijk gezegd vond ik het een moeilijke gedachte om seks te hebben met zo'n 'vreemde' man, maar zover is het ook niet gekomen.
Want ik zat zo vol van mijn besluit en ik voelde me zo bevrijd dat ik er graag over wilde praten. Dus ben ik met allemaal goede vrienden gaan afspreken en heb alles eruit gegooid. Hele fijne, open gesprekken (waarin ik trouwens verrassend vaak te horen kreeg dat de ander in dezelfde situatie zat, bijzonder was dat, het komt veel meer voor dan je denkt).
Nou, en toen ging ik langs bij een lieve vriend die ik al heel lang ken en die een paar jaar terug gescheiden is, en zo is 't gekomen. Mijn man en kinderen kenden hem dus ook al, dat maakte het allemaal wel makkelijker. Hoewel het nog steeds wat onwerkelijk is allemaal. Maar wel heel fijn, meteen al en het wordt nog steeds fijner.
vrijdag 12 april 2013 om 19:04
quote:motormuis78 schreef op 11 april 2013 @ 23:52:
Ik lees mee, net als vivace vind ik dit een (tijdelijke) oplossing.Ik hoop dat jullie iets hebben aan mijn verhaal. Dat is de reden dat ik het hier post, omdat ik me nog zo goed herinner hoe rot ik me zo lang gevoeld heb, en graag wil helpen bij het zoeken van een oplossing. Uiteraard jouw eigen oplossing, die bij jou/jullie past. Mijn verhaal beschrijft een mogelijkheid. Je moet wel dingen openbreken, over grenzen heen die je zelf lang hebt gehandhaafd maar waarbinnen je niet goed kunt leven. Als je die stap kunt nemen, kan je nieuwe leven beginnen. Ik heb nog geen spijt gehad.
Ik lees mee, net als vivace vind ik dit een (tijdelijke) oplossing.Ik hoop dat jullie iets hebben aan mijn verhaal. Dat is de reden dat ik het hier post, omdat ik me nog zo goed herinner hoe rot ik me zo lang gevoeld heb, en graag wil helpen bij het zoeken van een oplossing. Uiteraard jouw eigen oplossing, die bij jou/jullie past. Mijn verhaal beschrijft een mogelijkheid. Je moet wel dingen openbreken, over grenzen heen die je zelf lang hebt gehandhaafd maar waarbinnen je niet goed kunt leven. Als je die stap kunt nemen, kan je nieuwe leven beginnen. Ik heb nog geen spijt gehad.
vrijdag 12 april 2013 om 19:09
quote:Beukenootje schreef op 12 april 2013 @ 14:31:
Hm, waar ik hoe dan ook op afsteven is kennelijk een scheiding, daar schrik ik heel erg van. Ik ben zelf absoluut nog niet aan toe om dat eventueel onder ogen te zien, ook al worstel ik al meer dan 10 jaar met dit probleem, en ik hoop eerlijk gezegd niet in dat stadium terecht te komen.
Dat het een keer 'fout' gaat onderken ik zelf ook, ik kan mijn sexuele gevoelens heel lang wegstoppen, maar ze zullen een keer niet-onderdrukbaar terug komen. Mijn man heeft daar begrip voor, in die zin zal een 'misstap' van mijn kant niet het einde van ons huwelijk betekenen, maar ohohoh wat voel ik mij slecht bij het idee dat ik die 'misstap' een keer ga maken.
<knip>Maar als je hier met je man over kan praten en goede afspraken kan maken, hoeft het toch geen misstap te zijn en hoef je je toch ook niet slecht te voelen? Ik heb niet al je eerdere bijdragen kunnen vinden, dus ik weet niet precies wat jullie situatie is, maar voorzover ik weet zijn er kinderen bij betrokken. Dus dan is een vorm van uitstel misschien helemaal zo gek nog niet.
Hm, waar ik hoe dan ook op afsteven is kennelijk een scheiding, daar schrik ik heel erg van. Ik ben zelf absoluut nog niet aan toe om dat eventueel onder ogen te zien, ook al worstel ik al meer dan 10 jaar met dit probleem, en ik hoop eerlijk gezegd niet in dat stadium terecht te komen.
Dat het een keer 'fout' gaat onderken ik zelf ook, ik kan mijn sexuele gevoelens heel lang wegstoppen, maar ze zullen een keer niet-onderdrukbaar terug komen. Mijn man heeft daar begrip voor, in die zin zal een 'misstap' van mijn kant niet het einde van ons huwelijk betekenen, maar ohohoh wat voel ik mij slecht bij het idee dat ik die 'misstap' een keer ga maken.
<knip>Maar als je hier met je man over kan praten en goede afspraken kan maken, hoeft het toch geen misstap te zijn en hoef je je toch ook niet slecht te voelen? Ik heb niet al je eerdere bijdragen kunnen vinden, dus ik weet niet precies wat jullie situatie is, maar voorzover ik weet zijn er kinderen bij betrokken. Dus dan is een vorm van uitstel misschien helemaal zo gek nog niet.
vrijdag 12 april 2013 om 20:58
Ik heb hier ook lang problemen mee gehad, maar sinds een jaar of twee gebruik ik een pil waardoor de lust bij mij veel meer is geworden. Op een partyavond hadden ze mij geadviseerd om dit eens te proberen. Nu moet ik al niks van pillen hebben, maar naar goed navraag te hebben gedaan had ik het toch maar eens geprobeerd. Alles wordt er veel gevoeliger van en het klaarkomen is ook heftiger. Hierdoor heb ik ook meer zin gekregen om te vrijen met mijn vriend. echt een aanrader en is gewoon op kruidenbasis. Ik ben echt blij dat die jongen mij dat geadviseerd had.
vrijdag 12 april 2013 om 23:27
Hallo allen,
Ik kom even hier persoonlijk dag zeggen. Ik vertrek voor een tijdje uit het forum. Het gaat de laatste tijd niet zo goed met mij, als in (alles is kut en het komt nooit meer goed) en ik ben niet meer instaat objectief naar dingen te kijken en genuanceerd te reageren.
Om te voorkomen dat ik helemaal doorsla, ga ik een tijdje "weg".
Ik wens jullie allen veel geluk en wijsheid toe. Ik hoop dat een ieder een passende oplossing vindt. Nu of later.
Lilith: ik ben trots op je, dat je nu doorzet om jezelf happy te maken. Geniet van je nieuwe date!
Zoen voor jullie allemaal en fijn weekend!
Ik kom even hier persoonlijk dag zeggen. Ik vertrek voor een tijdje uit het forum. Het gaat de laatste tijd niet zo goed met mij, als in (alles is kut en het komt nooit meer goed) en ik ben niet meer instaat objectief naar dingen te kijken en genuanceerd te reageren.
Om te voorkomen dat ik helemaal doorsla, ga ik een tijdje "weg".
Ik wens jullie allen veel geluk en wijsheid toe. Ik hoop dat een ieder een passende oplossing vindt. Nu of later.
Lilith: ik ben trots op je, dat je nu doorzet om jezelf happy te maken. Geniet van je nieuwe date!
Zoen voor jullie allemaal en fijn weekend!
. Neem je tijd. Ik zal je missen! Misschien tot later? Blijf je weg bij dit topic of van viva?
zaterdag 13 april 2013 om 06:52
zaterdag 13 april 2013 om 09:05
Na heel lang meelezen en heel veel aarzelen, ga ik hier nu toch maar een berichtje plaatsen (denk ik - misschien dat ik straks toch weer op delete druk....). Ik vind het vrij confronterend om dit te doen, lijkt wel alsof ik hiermee voor het eerst toe ga geven dat er iets niet goed zit......
Mijn verhaal: ik heb een man en als we meer dan 1x sex per kwartaal hebben dan ben ik al blij. Ik ben nu al weer aan het hopen dat het er binnenkort een keer van komt, want anders dan halen we onze kwartaalbijdrage niet eens......Ik ben verdrietig, ik ben onzeker, ik ben bang en ik snap het gewoon niet. Mijn man is de meest fantastische man ter wereld, ik hou zielsveel van hem en hij laat aan alles merken dat hij dit ook van mij doet. Ik ben niet lelijk, ik ben niet vies (al ben ik helaas ook geen Doutzen Kroes....) en we zijn echt de beste vrienden van elkaar.
Ik durf het ondertussen niet meer te proberen. De vernedering van een afwijzing als je op zoek naar intimiteit gaat.....het doet zo'n pijn dat degene van wie je houdt je hand dan wegduwt....De loze beloftes ("Van het weekend gaan we er maar eens lekker tegen aan") waar toch helemaal niks mee gedaan word. Ik weet het op dit moment niet meer.......
Op dit moment ben ik vooral ongerust en bezorgd. Wat doe ik fout? Heeft hij een ander (geen concrete aanwijzigingen hiervoor)? Ligt het aan medicatie die hij gebruikt (volgens de bijsluiter niet)?
En wat ga ik er mee doen? Blijf ik weer wachten en hopen? Accepteer ik dat we als broer en zus verder gaan leven? Ga ik op zoek naar een minnaar?
Nou, ik kan zo nog wel even doorgaan....Jullie begrijpen: ik zit een beetje klem. Alle reacties zijn welkom!
Mijn verhaal: ik heb een man en als we meer dan 1x sex per kwartaal hebben dan ben ik al blij. Ik ben nu al weer aan het hopen dat het er binnenkort een keer van komt, want anders dan halen we onze kwartaalbijdrage niet eens......Ik ben verdrietig, ik ben onzeker, ik ben bang en ik snap het gewoon niet. Mijn man is de meest fantastische man ter wereld, ik hou zielsveel van hem en hij laat aan alles merken dat hij dit ook van mij doet. Ik ben niet lelijk, ik ben niet vies (al ben ik helaas ook geen Doutzen Kroes....
) en we zijn echt de beste vrienden van elkaar. Ik durf het ondertussen niet meer te proberen. De vernedering van een afwijzing als je op zoek naar intimiteit gaat.....het doet zo'n pijn dat degene van wie je houdt je hand dan wegduwt....De loze beloftes ("Van het weekend gaan we er maar eens lekker tegen aan") waar toch helemaal niks mee gedaan word. Ik weet het op dit moment niet meer.......
Op dit moment ben ik vooral ongerust en bezorgd. Wat doe ik fout? Heeft hij een ander (geen concrete aanwijzigingen hiervoor)? Ligt het aan medicatie die hij gebruikt (volgens de bijsluiter niet)?
En wat ga ik er mee doen? Blijf ik weer wachten en hopen? Accepteer ik dat we als broer en zus verder gaan leven? Ga ik op zoek naar een minnaar?
Nou, ik kan zo nog wel even doorgaan....Jullie begrijpen: ik zit een beetje klem. Alle reacties zijn welkom!
zaterdag 13 april 2013 om 10:47
Hoi GRS, klinkt heel herkenbaar wat je schrijft! Het is een schrale troost, maar je bent niet de enige die zich zo voelt in haar huwelijk. Goed dat je het hebt aangedurfd om het te zeggen, al is het maar anoniem op een forum. Het is toch het begin van bespreekbaar maken, wat je zelf ook zegt: je confronteert jezelf met de realiteit, en die is (nu) niet leuk.
Hoe lang leven jullie al zo, was het eerst anders of neigde hij hier al eerder naartoe? Waar is die medicatie voor die hij gebruikt? Hebben jullie kinderen en zo ja, speelt dat misschien een rol?
Hoe lang leven jullie al zo, was het eerst anders of neigde hij hier al eerder naartoe? Waar is die medicatie voor die hij gebruikt? Hebben jullie kinderen en zo ja, speelt dat misschien een rol?
