Laag libido partner, hoe ga ik daarmee om?

Hé Mopsekont. Ik denk eerlijk gezegd wel dat we wel een vertekend beeld hebben van de seksuele man als 't ware. We hebben partners gehad die op dit gebied behoorlijk mank liepen en dat vertroebelt toch je perceptie. Ik ben blij dat ik er voorlopig niet meer mee te dealen heb. Ik heb nu geen seks, maar veel meer rust en ontspanning dan in een relatie waarin de seks puur en alleen spanning oplevert.



Ik ga wel zo maffen, hoor. Slaap ze en blijf me effe lekker stoom afblazen, Mops . Jij bent ook altijd zo geduldig geweest om mijn reacties te lezen en erop te reageren.

Jee Mops, wat lijk jij verbitterd en rancuneus te zijn geworden.. Dat vond ik altijd al een beetje bij je, maar vaak sloeg je de spijker ook wel op z'n kop. Maar nu? Als dit soort gekanker jouw enige inbreng in je relatie is dan zou ik niet veel zin meer in je hebben.

Mopsie zei"quote:Maar een beetje vent begrijpt toch wel dat een vrouw niet vrolijk wordt van dit gedoe?



Eerst maar een knuffel want de frustratie zit wel heel hoog, zo te lezen.



Ervan uitgaan dat je partner begrijpt wat er in je omgaat, is precies wat in mijn relatie ons tot de rand van de afgrond heeft gebracht. Misschien denkt jouw partner wel dat hij je begrijpt en handelt naar wat hij denkt dat werkt, maar dat is dus blijkbaar niet het geval. Wij weten dat het niet werkt, omdat je dat ons vertelt. Ik denk dat het voor je partner enorm belangrijk is dat je met hem praat over je geschiedenis, je frustratie, je verlies van geduld, zelfvertrouwen.

Je vriend heeft je duidelijk laten blijken dat hij aan jullie relatie wil werken, dat is heel kostbaar. Nu is de vraag, wil jij ook werken aan je relatie of ben je al het "point of no return" gepasseerd?

Hé Mopsie, thanks for listening. Ik weet nog even niet hoe & wat verder, vrees voor het ergste, hoop op het beste.



Maar. Nu even jij.

Ik begrijp heel goed dat je er geen zin meer in hebt en dat je je afwendt zeg maar. Hoewel verklaarbaar gedrag, niet heel constructief. En hoewel niet constructief, toch ook weer begrijpelijk.

(want same here, ik denk bij veel dingen "jajajaja, jij wilt van alles, ik wil seks, krijg ook niet, dus aju", als hij met dingen komt om te doen of zo).

K*tzooi.

Maar: wat heb jij nodig van hem om weer wel te gaan sexen? Weet je dat?

quote:Mopsie41 schreef op 05 juli 2014 @ 12:37:

plop



Die kabouter?

Naja je ziet in elk geval wel van ver of ie opgewonden is of niet. Tingeling!

Hee Mopsie, ik weet niet waarom je je berichten heb weggehaald, ik had ze gisteren gelezen maar had geen gelegenheid om te reageren. Stel je daar nog wel prijs op of wil je er hier niet verder over praten?



Piratesse, het was een heel gezoek maar ik heb je voorgeschiedenis gelezen. Als je mijn verhaal terugleest kun je zien dat ik ook - een stuk langer dan jij - in een seksloos huwelijk heb gezeten en nu met instemming van mijn man een andere relatie ben aangegaan.



Voor de kinderen houden we het gezin in stand, maar onze liefdesrelatie is over. Zonder seks blijft zo'n relatie niet gezond, i.m.o. Wat jij vertelt klinkt hopeloos, en wel omdat je man niet meewerkt maar het probleem bij jou laat liggen. Dan is er geen basis, dan is er geen 'samen' en dan is er uiteindelijk ook geen oplossing.



Wat je schreef over het vertrouwen tussen jullie vond ik heel treffend. Mijn man beloofde ook beterschap, heel vaak, en we maakten allerlei mooie afspraken. Vervolgens veranderde er structureel niets. Nou ja, onze gevoelens voor elkaar kalfden langzaam af tot dat er minder dan de beroemde 'broer/zus'-relatie overbleef. Ook in mijn huidige relatie vind ik het soms moeilijk om vertrouwen op te brengen, maar dat gaat langzaam beter.



Je nadert de 40 al, blijf hier niet te lang meer in hangen maar ga op zoek naar een relatie waarin je volledig mens kunt zijn - dus met seks. Langer wachten gaat je ben ik bang niets goeds brengen. Het is slecht voor je zelfrespect, het kost je tijd waar je alleen maar spijt van kan krijgen en je wordt steeds bitterder. Sorry, maar ik heb geen ander advies

Hoi Mopsie,



Ook ik heb jouw berichtjes gisteren gelezen en ik wilde even op jou reageren. Ik kan me de boosheid en frustratie waarover je schrijft heel goed voorstellen: wéér dat gezanik!!! Oke, dit geval is wel heel anders omdat jouw vriend wèl bereid is om naar een oplossing te zoeken, maar toch. Het is wéér gedoe! Bleh!!!



Ik wil je even een dikke knuffel geven. Goed van je dat je je boosheid niet naar hem ventileert, omdat je rationeel weet dat hij zijn best doet. Ik hoop echt dat het weer beter wordt!!

Vandaag weer eens wat nieuws meegemaakt. Ik ben afgeknapt tijdens seks. Was het zat en had er geen zin meer in. Terwijl het echt alweer een poos geleden is dat we het de vorige keer gedaan hebben. Want dit kon niet en daar had ze geen zin in en eww plakkerig, Dus ben ik uit bed gestapt, heb me aangekleed en ben de hond gaan uitlaten. We moeten het nog uitpraten, maar ik ben nog steeds nijdig dat ze me niet eens gevraagd heeft waarom ik stopte terwijl zij wel aan d'r trekken gekomen is. Twee keer.



Dit is de eerste keer in al die tijd dat we samen zijn, dat dit gebeurd is.

Hé 1ntern3t, wat vervelend voor je. Wat is er precies gebeurd? Of ligt dat te gevoelig?



Goh, mensen, wat is dat toch een gedoe bij ons die seks. Nou, ik ben eerlijk gezegd effe opgelucht dat ik geen relatie heb.



Ik was altijd blij met jouw begripvolle reacties, 1ntern3t en ook in het bijzonder die van Lilith, Mopsie en ikbeneruit.



Hé koolmeesje, jij bent ook er ook weer. Ook zo'n trouwe lezeres met positieve inbreng.



Mops, hoe is `t ie nou? * Loreley drukt plagerig een vinger op het neusje van het mopshondje *

quote:loreley12 schreef op 07 juli 2014 @ 10:26:

Goh, mensen, wat is dat toch een gedoe bij ons die seks. Nou, ik ben eerlijk gezegd effe opgelucht dat ik geen relatie heb.





Dit dus.

Het is nooit een gedoe, tot het er niet meer is.

Ik vind het zalig om er geen gedoe meer rond te hebben!



Trekken aan een dood paard.... Ik in ieder geval nooit meer.

Hallo allemaal,



Ik had nooit gedacht dat ik als man van midden-30 me zou aanmelden bij het viva forum, maargoed, bij deze dus



Ik heb een relatie van inmiddels een jaar of 20, met 2 leuke (kleine) kinderen, huis, baan, auto, etc. Niets te klagen dus. We werken allebei, en in de vrije tijd die over blijft doen we (denk ik) best veel leuke dingen samen; zeer regelmatig samen uit eten, leuke dingen met de kinderen, vakantie, etc. Het enige waar ik echt ontevreden over ben is ons seksleven, waarbij ontevredenheid langzamerhand is omgeslagen in behoorlijke frustratie en ik ben op zoek naar een oplossing.



Na het lezen van deze thread bekruipen mij 2 gevoelens. Ten eerste een nogal deprimerend gevoel: ik heb eigenlijk niemand in deze thread kunnen ontdekken die problemen had met het libido van (meestal haar) wederhelft en die ook daadwerkelijk heeft kunnen oplossen. Het lijkt hetzij einde relatie, hetzij doormodderen in een situatie die je niet wil, hetzij geluk buiten de deur zoeken (wat dan meestal alsnog uitloopt op einde relatie). Alledrie opties waar ik niet op zit te wachten; op het slaapkamergeluk na heb ik met mijn vrouw volgens mij absoluut niet te klagen, en bovendien verdienen onze 2 kids een stabiele en fijne jeugd.



Anderzijds heb ik ook het gevoel dat het bij ons nog niet zo heel slecht gesteld is; er is geen sprake van anderhalf jaar geen seks ofzoiets, we doen het eigenlijk best regelmatig, toch wel zeker eens per week en ook wel eens vaker. Het probleem is meer dat ik zelden tot nooit het gevoel heb dat zij er ook echt zin in heeft. De haast automatische eerste reactie bij sexuele toenadering is een al dan niet uitgesproken 'nee, nu niet, want <kinderen zijn in de buurt | drukke dag gehad | huis is rommelig | vul maar in>. Als ik min of meer bewust het initiatief een tijdje achterwege laat dan gebeurt er inderdaad ook next to nothing.



Als ik pogingen doe om alle mogelijke bezwaren uit de weg te ruimen (huis netjes, lekker tot rust komen/ontspannen, wierookje/kaarsje in de slaapkamer, flesje massageolie) dan helpt dat wel iets, maar het dak gaat er eigenlijk nooit af zegmaar. Een vrijpartij verloopt verder altijd zo'n beetje hetzelfde. Zonder in details te treden iig altijd veilig in de slaapkamer, liefst onder de dekens, grote stappen snel thuis zegmaar. Wat ik ook voorstel om het (iig voor mij) wat spannender of interessanter te maken (keertje niet op de slaapkamer? Keertje een tease als we nog buiten de deur zijn? Fimpje misschien? etc) heeft ze geen trek in en gebeurt dus nooit.



Al heel lang ben ik hier behoorlijk door gefrustreerd. Ik heb er best begrip voor dat mijn vrouw niet elk moment van de dag (of elke dag, week of zelfs maand) staat te springen om een partij steamy sex. Werken en kinderen en huishouden kost nou eenmaal veel energie, maar als het initiatief echt – helemaal nooit – van haar afkomt dan gaat dat op een gegeven moment knagen, en hard ook. Keer op keer afgewezen worden is gewoon echt niet leuk, ook al sta ik best sterk in mn schoenen.



We hebben een tijdje terug uitgebreid besproken. Ze erkent dat haar libido niet altijd even hoog is, en we hebben het over een aantal dingen gehad die voor haar wat dat betreft averechts werken. Ik heb m'n uiterste best gedaan om aan haar turnoffs tegemoet te komen (lees: ze te voorkomen). Ik merk dat zij ergens wel probeert om er wat aan te doen, maar echt veel veranderd is er niet. Bovendien blijft bij mij het gevoel hangen dat ze haar best doet omdat we dat hebben afgesproken, en niet omdat ze dat nou zo graag wil, en daar zit bij mij eigenlijk de kern van de frustratie. Ik vind het prima om af en toe seks te hebben met een “zak aardappels” om het maar even oneerbiedig uit te drukken, en ik vind het ook prima om haar regelmatig het hof te maken en te zorgen dat ze zich lekker op haar gemak voelt, maar af en toe heb ik gewoon de behoefte aan een opgewonden vrouw die iets van me wil zonder dat ik daar eerst zes trukendozen voor heb moeten opentrekken. Dat mis ik echt.



Ehtja, en wat moet je dan... In retrospect is ons seksleven nooit enorm spannend geweest, zelfs niet in de tienerjaren. Ik heb dat altijd voor lief genomen, ook omdat ik geen vergelijkingsmateriaal heb. Maar zo zoetjesaan begint het echt vervelend te worden.



Misschien de verkeerde thread voor deze vraag, maar zijn er hier vrouwen die zich in de positie van mijn vrouw kunnen inleven? Ben ik gewoon niet leuk genoeg, of is seks voor haar gewoon in het algemeen niet interessant genoeg? Wat kan ik doen om dit beter te krijgen?



Dank voor het lezen en eventuele feedback. (Je weet, mannen hebben liever oplossingen dan een luisterend oor )

–

Mika (overigens een pseudoniem, maar dat zullen jullie wellicht begrijpen)

Allereerst een dikke knuffel voor Mopsie , ik heb je posts niet gelezen maar ik heb er eea uit kunnen halen nav de reacties.



Bloske whoehoehoe.....fijn te lezen dat het zo goed met je gaat.



Loreley ik proef nog boosheid richting ex....laat los liefje.

Enne heus niet alle mannen boven de 40 hebben Libido problemen.



De leuke man waar ik de meest fantastische seks mee heb gehad het laatste 1,5 met tussen pozen is weer vrijgelaten door mij.

Dit had uiteraard niets met de seks te maken ( wat zal ik het missen) maar alles met het feit dat hij verliefd was en ik niet.

Ben in maart toch een serieuze relatie met hem aangegaan ( daarvoor seks en leuke dingen verder geen gedoe)

Maar ik voelde behalve vriendschap en vlinders in mijn kruis niets voor hem , hij daarentegen zag ons al oud worden in Huize Avondrood , kortom ik werd gek van benauwdheid en heb met pijn in mijn kruis afscheid genomen.

Hij heeft nog gevraagd of hij kans maakte als hij me meer los zou laten en of we anders verder konden gaan als friends with benefits ( zoals voor maart ) maar ik heb gezegd dat mij dat geen goed idee lijkt zolang hij zo verliefd is en hoop houdt.



Dus Loreley



Eerst kei verliefd op een man die me nul seks gaf , nu een man die fantastische seks gaf maar waar ik geen gevoelens voor had .....tja shit happens.

Mika ik kan je geen tips geven jouw "probleem " is en was ons probleem .

De gene bij het een probleem was zijn of uit elkaar gegaan of hebben het buiten de deur gezocht.

Veranderen zal je vrouw niet , nooit en zeker niet als het nooit echt een hete bliksem was.



Zoals Pedroso zegt "trekken aan een dood paard , nooit meer " zeg ik dat ook en durf te zweren Lor en Mops en Bloske en alle anderen ook die besloten hebben voor zichzelf te kiezen.



Je hoopt dat dit verandert ?

Hoop is uitstel van teleurstelling.



De oplossing ?

Accepteren of uit elkaar gaan meer smaken zijn er niet.

quote:1ntern3t schreef op 07 juli 2014 @ 00:13:

Vandaag weer eens wat nieuws meegemaakt. Ik ben afgeknapt tijdens seks. Was het zat en had er geen zin meer in. Terwijl het echt alweer een poos geleden is dat we het de vorige keer gedaan hebben. Want dit kon niet en daar had ze geen zin in en eww plakkerig, Dus ben ik uit bed gestapt, heb me aangekleed en ben de hond gaan uitlaten. We moeten het nog uitpraten, maar ik ben nog steeds nijdig dat ze me niet eens gevraagd heeft waarom ik stopte terwijl zij wel aan d'r trekken gekomen is. Twee keer.



Dit is de eerste keer in al die tijd dat we samen zijn, dat dit gebeurd is.





OMG ik snap het wel oh ja hoor ik heb jaren geleden ook iets dergelijks gedaan en ex is daar nooit op terug gekomen .

En ik was op een punt dat ik dacht rot op ik ga niet eens meer praten ook.

Beste allemaal, en zo komt het topic weer tot leven en dan zou je haast liever willen dat het dood was gebleven, wat een narigheid zit er toch achter jullie verhalen



Ik zie een paar thema's steeds terugkomen, ook bij de nieuwe deelnemers (welkom!) weer:



1. degenen die hier schrijven zijn NIET degenen met het lage libido. De schrijvers ervaren een probleem, maar dat vindt zijn oorzaak in hun partner, die zelf geen probleem ervaart. Die vindt het normaal en prima om zo te zijn. Hooguit indirect wordt er een probleem ervaren: als mijn partner nu maar niet zo veeleisend was, niet zo zeurde, niet zoveel druk op me legde... Maar dat is nooit genoeg om een diepzittende blokkade, angst of weet ik wat in jezelf te gaan aanpakken. Dat is een zware klus en daarvoor moet je zelf genoeg 'líjdensdruk' ervaren, En dat is de reden dat het voor degenen die op dit en vergelijkbare topics schrijven meestal slecht afloopt (of ze nu in een seksloze/seksarme/lusteloze relatie blijven of een 'verder fantastische' relatie moeten opgeven). Deprimerend misschien, maar wel logisch.



2. Binnen de seksloze/seksarme/lusteloze relatie gaat het vertrouwen in de partner met het lage libido vaak kapot. Die gaat in therapie maar doet er niets mee, of zegt te zullen gaan maar gaat niet, of weigert te gaan; afspraken worden geschonden, beloften gebroken. Naast het gebrek aan seks (bindingshormonen) is dit een voorname oorzaak dat de liefde afslijt en verdwijnt. Dit is eigenlijk een gevolg van het vorige punt: dat de partner met het lage libido zelf niet echt een probleem ervaart. En dus ook niet erg hard aan een oplossing werkt.



3. Na afbreken van de seksloze/seksarme/lusteloze heb je nog te maken met de schade die is aangericht.

Aan je zelfbeeld, waardoor je onzeker bent geworden en van nieuwe partners meer bevestiging moet vragen.Aan je vermogen om je partner te vertrouwen, zie het vorige punt. Je bent snel wantrouwig als het erop lijkt dat je nieuwe partner zich net zo gedraagt, ook al is dat misschien helemaal niet zo. Bang dat de seks weer van het menu zal verdwijnen, dat er weer niet gepraat zal kunnen worden, weer eindeloze uitsteltactieken uit de kast zullen komen. Dit zal moeten slijten doordat de nieuwe partner het tegendeel heeft bewezen. Dat legt extra druk op je nieuwe relatie.En dan de moeheid, de uitputting die ik bij Mopsie hoor. Niet weer willen/kunnen investeren, omdat je je reserves al hebt opgebruikt en je het vooruitzicht niet aan kan dat het misschien weer niet genoeg zal zijn. De woede en het verdriet dat je nog met je meedraagt.



Niet eerlijk, voor jou niet, en ook niet naar je nieuwe partner toe. Maar dit is nu eenmaal de bagage die je meeneemt uit een langdurige seksloze/seksarme/lusteloze relatie. Nog een reden om er niet te lang in te blijven hangen, en als het je wel is overkomen: neem het jezelf niet kwalijk dat je zo bent geworden, maar werk eraan, zelf en met je nieuwe partner, praat erover. Als dat niet kan: code rood, is dit dan wel de juiste partner voor je?



Nou ja, dat kwam zo bij me op na het lezen van de nieuwe postings. Ik moet hier even verder. Sterkte aan allen en

Goeie post ikbeneruit.

quote:ikbeneruit schreef op 07 juli 2014 @ 15:28:



[knip]

1. degenen die hier schrijven zijn NIET degenen met het lage libido. Die vindt het normaal en prima om zo te zijn. Hooguit indirect wordt er een probleem ervaren: als mijn partner nu maar niet zo veeleisend was, niet zo zeurde, niet zoveel druk op me legde...



Hmja ik weet het niet. Ik lees in de thread inderdaad erg veel boosheid, maar ergens voelt kwaad zijn op de ander ook niet eerlijk. Je kunt toch moeilijk van iemand vragen iets te voelen wat hij/zij simpelweg niet voelt. Dat klinkt een beetje als een homo dwingen om op vrouwen te vallen, dat werkt ook niet



Zo lang onderkend wordt door de ander dat er een probleem is en dat door die ander ook serieus wordt genomen lijkt me boos zijn dus niet eerlijk en bovendien contraproductief. Neemt niet weg dat enkel onderkenning niet voldoende is voor een bevredigend sexleven



Naja, ik ben dus echt benieuwd naar de andere kant van het verhaal, al zal ik die in deze thread misschien niet vinden. Hoe kan het dat je weinig tot niks voelt voor je partner op sexueel gebied? Heb je dan gewoon de verkeerde partner gekozen en durf je dat voor jezelf niet toe te geven? Of zouden er ook mannen en vrouwen zijn die er gewoon nooit zin in hebben wie er dan ook tegenover ze staat? Of is het toch iets waar je iets aan kunt veranderen samen als je dat allebei wilt.

Mika,



In het geval van mijn ex bleek het faalangst al dan niet veroorzaakt door zijn diabetes hij had erectie problemen hoewel medisch nooit is aangetoond dat het lichamelijk was ( zijn testosteron gehalte was normaal bijv) , nadat we uit elkaar gingen heeft hij de diagnose ADD en PDD NOS gekregen , en gaf hij toe simpelweg weinig behoefte te hebben aan seks dit had hij in vorige relaties ook ( overigens waren dat vooral korte relaties stukgelopen door zijn lage libido ) het schijnt ( heb me er verder niet in verdiept ) dat bij ADD of een andere dergelijke stoornis vaker voorkomt dat men geen of minder seksuele behoeften heeft.



Of ik bij hem zou zijn gebleven als ik van zijn diagnose op de hoogte was geweest tijdens onze relatie?

Nee ik kan er niks mee klinkt egoïstisch maar ik wil een relatie met een gezond seksleven .

Boos natuurlijk gefrustreerd? zeker .....of het verandert als je beide wilt daar heb ik geen antwoord op ( hier uit maak ik op dat je hoop hebt dat jouw vrouw maar graag genoeg wilt en dat dan jullie seksleven een enorme boost krijgt.....hoop doet leven.....maar hoop is tevens in veel gevallen ook uitstel van teleurstelling .



Geloof me als er een topic is van mensen die heel lang hoop op verandering hebben gehad is het deze wel .



Mijn ex geeft dus toe wie hij ook voor zich krijgt heus wel enigszins opgewonden te raken , maar haar alle hoeken van de kamer laten zien nee dat niet .



Ik was boos op hem nu niet meer we zijn goede vrienden het relatie gedoe en het verdriet en de teleursteling van toen heb ik achter me gelaten.