Seks
alle pijlers
Minnaar deel 11
vrijdag 18 juni 2010 om 00:22
Kunnen jullie een minnaar hebben echt alleen voor de seks zonder er verliefd op te worden?
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
Of ga je uiteindelijk toch meer voelen voor zo`n man, je hechten.
Zeker als je hem superaantrekkelijk vindt en verder klikt het ook goed
Dit topic is voornamelijk voor gelijkgestemden. Natuurlijk mogen forummers met een andere mening zich ook hier in de discussie mengen, maar dit kan ook op een ander topic, namelijk deze Vind jij een SV ook zo vervelend?.
anoniem_33555 wijzigde dit bericht op 18-06-2010 18:24
Reden: toevoeging
Reden: toevoeging
% gewijzigd
zaterdag 3 juli 2010 om 13:15
quote:[message=6455713,noline]toytje schreef op 03 juli 2010 @ En waarom blijf je dan in die relatie? Je kunt ook uit elkaar gaan, want veel liefde lees ik niet in dit soort situaties.
Dat dus!
En highclass...ik vroeg je dit een paar dagen geleden ook. Ik kreeg daar nauwelijks antwoord op behalve "verder hebben we het wel goed, moet ik om seks alles over mijn schouder gooien". Nu vraagt Toy het weer, zou er een kern van waarheid in zitten?
En schijnbaar is het seks gedeelte toch wel dusdanig belangrijk voor jou dat je er actief werk van maakt...
Man... je bent 33.... neem je leven onder de loep!!
Dat dus!
En highclass...ik vroeg je dit een paar dagen geleden ook. Ik kreeg daar nauwelijks antwoord op behalve "verder hebben we het wel goed, moet ik om seks alles over mijn schouder gooien". Nu vraagt Toy het weer, zou er een kern van waarheid in zitten?
En schijnbaar is het seks gedeelte toch wel dusdanig belangrijk voor jou dat je er actief werk van maakt...
Man... je bent 33.... neem je leven onder de loep!!
zaterdag 3 juli 2010 om 13:27
zaterdag 3 juli 2010 om 13:29
Mijn man zei me ook ooit "gewoon" een laag libido te hebben. Oh, wat vond ik dat kwetsend want ik vond dat hij het daarmee mijn probleem maakte. En ik heb er een excuus in gevonden om het dan maar buiten de deur te zoeken. Ik heb nr. 1 in die tijd geprobeerd duidelijk te maken dat die kans er in zat. Hij dacht, zei letterlijk, dat doe jij toch niet! Toen ik uiteindelijk wel vreemd was gegaan vielen pas de schellen van zijn - en mijn - ogen.
En aan de andere kant, ik weet niet hoe ik het hem duidelijk moest maken. Ik ben zo vaak het gesprek aan gegaan en nr. 1 zag het probleem niet. Hij was tevreden. Nu kan ik wel zeggen dat ik nog duidelijker had moeten zijn maar het is me toen gewoonweg niet gelukt.
Het dal is diep geweest en er zijn momenten geweest dat ik dacht alleen voor de kinderen te blijven. Zij waren een tijd de drijfveer om door te zetten. En ik ben blij dat dat zo geweest is omdat nu blijkt dat nr. 1 en ik méér dan voldoende samen hebben om door te gaan. Wat ik bedoel te zeggen dat het - in mijn ogen- geen kwaad kan voor de kinderen bij elkaar te blijven. Als je die periode gebruikt om uit te vinden wat er nog tussen de partners is. Pff, het lukt me niet heel goed te omschrijven wat ik bedoel. De warmte misschien?
En aan de andere kant, ik weet niet hoe ik het hem duidelijk moest maken. Ik ben zo vaak het gesprek aan gegaan en nr. 1 zag het probleem niet. Hij was tevreden. Nu kan ik wel zeggen dat ik nog duidelijker had moeten zijn maar het is me toen gewoonweg niet gelukt.
Het dal is diep geweest en er zijn momenten geweest dat ik dacht alleen voor de kinderen te blijven. Zij waren een tijd de drijfveer om door te zetten. En ik ben blij dat dat zo geweest is omdat nu blijkt dat nr. 1 en ik méér dan voldoende samen hebben om door te gaan. Wat ik bedoel te zeggen dat het - in mijn ogen- geen kwaad kan voor de kinderen bij elkaar te blijven. Als je die periode gebruikt om uit te vinden wat er nog tussen de partners is. Pff, het lukt me niet heel goed te omschrijven wat ik bedoel. De warmte misschien?
zaterdag 3 juli 2010 om 13:34
Ik weet niet of het dan alleen de kinderen zijn. Ik heb het omgekeerd meegemaakt, ik een laag libido etc. Er kwam toen wel degelijk het beseg dat ook ik fout zat, en meer dingen in onze relatie. Het besef dat ik ondanks alles van hem hield, en hij van mij kwam toe wel degelijk naar boven, en daarom hebben we er ook voor gevochten.
Toy, Rooss, dat vraag ik me dus ook af bij Highclass, dan is er toch helemaal geen interesse, dan is seks niet eens de issue.
Toy, Rooss, dat vraag ik me dus ook af bij Highclass, dan is er toch helemaal geen interesse, dan is seks niet eens de issue.
zaterdag 3 juli 2010 om 14:09
Lisan, ik snap je wel hoor! Ik ben van mening dat je het aan je kinderen verplicht bent om te proberen bij elkaar te blijven. En als dat een poosje op de automatische piloot gaat om eea uit te vogelen is niet erg, als er over de linie maar een stijgende lijn in zit. Als je jaren lang zo leeft ga je parallel en kruis je elkaar niet meer... ach, we hebben het hier al over gehad hè?
Ik vind het vraagstuk libido verschil -en dan moet de andere partner veranderen of jou een seks leven buiten de deur gunnen- ook best een lastige. Jouw man is het licht gaan zien, Lisa, dat is prachtig maar in het geval van Highclass...waarin het om lich problemen gaat (als ik het goed heb begrepen) en er geen verandering mogelijk is. Heel lastig.
Ik zou mij zo voor kunnen stellen dat wanneer dit zich aandient aan het begin van mijn relatie, ik toch een deurtje verder ga. Is het pas een issue als je al 10 jaar bij elkaar bent, dan zou ik toch een seksuologe zoeken of iets van dien aard. Ik zou wel serieus genomen ( ) willen worden in deze. Beide problemen hebben even veel gewicht.
Ik vind het vraagstuk libido verschil -en dan moet de andere partner veranderen of jou een seks leven buiten de deur gunnen- ook best een lastige. Jouw man is het licht gaan zien, Lisa, dat is prachtig maar in het geval van Highclass...waarin het om lich problemen gaat (als ik het goed heb begrepen) en er geen verandering mogelijk is. Heel lastig.
Ik zou mij zo voor kunnen stellen dat wanneer dit zich aandient aan het begin van mijn relatie, ik toch een deurtje verder ga. Is het pas een issue als je al 10 jaar bij elkaar bent, dan zou ik toch een seksuologe zoeken of iets van dien aard. Ik zou wel serieus genomen ( ) willen worden in deze. Beide problemen hebben even veel gewicht.
zaterdag 3 juli 2010 om 14:17
Beide nr1's hebben een libido ver beneden het vriespunt, en zien daarin zelf het probleem niet, zij missen niets, en kunnen zich niet voorstellen dat wij iets missen. Ze leggen daarmee het probleem bij ons terwijl zij echter het probleem zijn
Dat ze dat doen wil nog niet zeggen dat ze jullie ergens toe dwingen.
Weet je nr. 1 dat zijn handelen ervoor zorgt dat je het buiten de deur zoekt?
Het zou goed kunnen zijn, mocht hij dit weten, dat er andere mogelijkheden zouden ontstaan.
Dat ze dat doen wil nog niet zeggen dat ze jullie ergens toe dwingen.
Weet je nr. 1 dat zijn handelen ervoor zorgt dat je het buiten de deur zoekt?
Het zou goed kunnen zijn, mocht hij dit weten, dat er andere mogelijkheden zouden ontstaan.
zaterdag 3 juli 2010 om 15:32
quote:Rooss4 schreef op 03 juli 2010 @ 11:54:
[...]
Ja, is dit zo? Beschadig je je partner als jouw libido lager is dan dat van je partner? Natuurlijk is het een daad van pracht als je partner jou seks buiten de deur kan gunnen maar dat is niet iedereen gegeven. Als je trouwt of anderzijds een verbinding aangaat, ga je toch uit van trouw, zo gewoon is het niet om een open relatie te hebben en de ander durven delen!
Vergeet niet dat je ten alle tijden een keuze hebt. Als je partner jou op welk gebied dan ook niet kan geven wat je nodig hebt, sta je altijd vrij om een andere partner te zoeken die beter matched. Natuurlijk is dit een lastige omdat veel ander zaken vaak wel goed leuk en harmonieus zijn.
Maar wat ik in mijn vorige post al schreef, je huis gaat scheef staan als je een paar pilaren doorzaagt.
Ga je vreemd, dan ga je vreemd. Maar het zou ons sieren als we daarvoor hand in eigen boezem staken, ik heb veel moeite met het probleem wijten aan onze nummers 1 en mooipraterij.
Ik wijt aan niemand het probleem en heb het niet over dat je je partner beschadigt door een lagere libido. Alleen vind ik het voor beide partijen geen leven als je b.v. de ander dermate beperkt dat hij of zij geen stap meer alleen kan verzetten. Een ander dermate controleren ervaar ik eveneens als beschadigen van iemand als persoon.
Ik vind dat in geval van vreemdgaan, mits je op een goede manier weer vertrouwen wilt kunnen krijgen en verder met elkaar wilt, belangrijk is dat beide het gevoel van de ander serieus nemen en niet naast zich neer leggen met het argument de vreemdgaande zit fout, dus ligt alles puur bij hem(haar)
Natuurlijk is een open relatie niet de standaard, ik ben wel blij dat ik in een dergelijke relatie leef. Ik heb ervaren dat ik vrij ben als ik vrij kan laten.
Mijn partner en ik hadden beide op gegeven moment, door iets ouder te worden, meer dan vroeger het besef dat het leven eindig is en dat we elkaar niet in de weg willen staan om ook nieuwe ervaringen op te doen. Door mijn vriend,( ik noem hem zelf niet seksvriend omdat hij veel meer voor mij is en ik voor hem), heb ik in andere dingen kunnen groeien dan met mijn man. Gewoon omdat het een andere persoon is die weer andere aspecten in mij naar boven brengt. De relatie met mijn man krijgt tegelijk een enorme verdieping, we zien andere kanten van elkaar en om vanuit mijzelf te spreken besef ik nu nog meer hoe diep zijn liefde voor mij is en is liefde verder gegroeid. De extra seks is geweldig, de essentie die ik ervaar veel dieper dan alleen seks met nog iemand.
[...]
Ja, is dit zo? Beschadig je je partner als jouw libido lager is dan dat van je partner? Natuurlijk is het een daad van pracht als je partner jou seks buiten de deur kan gunnen maar dat is niet iedereen gegeven. Als je trouwt of anderzijds een verbinding aangaat, ga je toch uit van trouw, zo gewoon is het niet om een open relatie te hebben en de ander durven delen!
Vergeet niet dat je ten alle tijden een keuze hebt. Als je partner jou op welk gebied dan ook niet kan geven wat je nodig hebt, sta je altijd vrij om een andere partner te zoeken die beter matched. Natuurlijk is dit een lastige omdat veel ander zaken vaak wel goed leuk en harmonieus zijn.
Maar wat ik in mijn vorige post al schreef, je huis gaat scheef staan als je een paar pilaren doorzaagt.
Ga je vreemd, dan ga je vreemd. Maar het zou ons sieren als we daarvoor hand in eigen boezem staken, ik heb veel moeite met het probleem wijten aan onze nummers 1 en mooipraterij.
Ik wijt aan niemand het probleem en heb het niet over dat je je partner beschadigt door een lagere libido. Alleen vind ik het voor beide partijen geen leven als je b.v. de ander dermate beperkt dat hij of zij geen stap meer alleen kan verzetten. Een ander dermate controleren ervaar ik eveneens als beschadigen van iemand als persoon.
Ik vind dat in geval van vreemdgaan, mits je op een goede manier weer vertrouwen wilt kunnen krijgen en verder met elkaar wilt, belangrijk is dat beide het gevoel van de ander serieus nemen en niet naast zich neer leggen met het argument de vreemdgaande zit fout, dus ligt alles puur bij hem(haar)
Natuurlijk is een open relatie niet de standaard, ik ben wel blij dat ik in een dergelijke relatie leef. Ik heb ervaren dat ik vrij ben als ik vrij kan laten.
Mijn partner en ik hadden beide op gegeven moment, door iets ouder te worden, meer dan vroeger het besef dat het leven eindig is en dat we elkaar niet in de weg willen staan om ook nieuwe ervaringen op te doen. Door mijn vriend,( ik noem hem zelf niet seksvriend omdat hij veel meer voor mij is en ik voor hem), heb ik in andere dingen kunnen groeien dan met mijn man. Gewoon omdat het een andere persoon is die weer andere aspecten in mij naar boven brengt. De relatie met mijn man krijgt tegelijk een enorme verdieping, we zien andere kanten van elkaar en om vanuit mijzelf te spreken besef ik nu nog meer hoe diep zijn liefde voor mij is en is liefde verder gegroeid. De extra seks is geweldig, de essentie die ik ervaar veel dieper dan alleen seks met nog iemand.
zaterdag 3 juli 2010 om 15:44
Nee, je beschadigt iemand niet door een hoger of juist lager libido te hebben.. maar ik denk niet dat de oplossing ligt bij eisen dat je buiten de deur mag neuken. Het is een probleem van 2 mensen samen dus is het ook wel zo sympathiek om samen naar een oplossing te zoeken.
Vind je niet, Kersenbloesem, dat de man die jij schetst in jouw verhaal dit een beetje aan zichzelf te danken heeft? Door vreemd te gaan heeft hij gekozen voor barsten in de relatie. Zijn partner gaat hierin mee door hem extreem te (willen) controleren. Natuurlijk is haar vertrouwen beschadigt, dit heeft hij willens en wetens voor elkaar gekregen.
Het feit dat hij nu weer een minnares heeft, is hier het levende bewijs van.
Wat ik in jouw post een beetje proef is een lange neus naar zijn partner, zo van haha... jij hem keihard controleren en hij heeft lekker toch weer een minnares!!
Of wil je daarmee zeggen: had ze het maar goed moeten vinden dat hij het met anderen deed..offe, had ze maar vaker zin moeten hebben om te neuken!
Vind je niet, Kersenbloesem, dat de man die jij schetst in jouw verhaal dit een beetje aan zichzelf te danken heeft? Door vreemd te gaan heeft hij gekozen voor barsten in de relatie. Zijn partner gaat hierin mee door hem extreem te (willen) controleren. Natuurlijk is haar vertrouwen beschadigt, dit heeft hij willens en wetens voor elkaar gekregen.
Het feit dat hij nu weer een minnares heeft, is hier het levende bewijs van.
Wat ik in jouw post een beetje proef is een lange neus naar zijn partner, zo van haha... jij hem keihard controleren en hij heeft lekker toch weer een minnares!!
Of wil je daarmee zeggen: had ze het maar goed moeten vinden dat hij het met anderen deed..offe, had ze maar vaker zin moeten hebben om te neuken!
zaterdag 3 juli 2010 om 16:00
@JJ: jouw antwoord raakt precies een gevoelig punt. Waarom verdient jouw sv meer bescherming dan jouw nr 1, met wie je je leven grotendeels deelt?
En je deelt wel dat je een nr 1 hebt met je sv, en heeft die keuze zelf gemaakt. Andersom jouw nr 1 weet niet van haar bestaan en heeft daar geen keuze in. Daarmee geef je iemand die je mag verwachten minder belangrijk te zijn in je leven (immers samenwonend of getrouwd en moeder van je kinderen) een onbelangrijker plek dan je sv, met wie je maar een deel deelt.
Ja, ieder heeft een deel in mind of in het echt, wat je voor jezelf houdt. De een meer dan de ander. Ik was vroeger ook niet zo open naar ex. En hij ook niet over alles. Heel veel deelden we wel en er waren niet veel geheimen in de zin van kwetsende geheimen. En juist dat wat we niet (mee)deelden, gedachten en praten over seks en verschillende behoefte daarin, heeft ons opgebroken..
Seks en intimiteit zou je juist verwachten met iemand te delen tegen wie je uitgesproken hebt je leven mee te willen delen, in goede en slechte tijden. En ook al is dat misschien voor de vorm tegenwoordig (huwelijk en trouw) dan nog is het wel zo netjes als je dit iha samen bespreekt, hoe de ander daarin zou staan, enz. Zo is het nog steeds iha en als je daarvan wil afwijken of je denkt daar anders over, moet je denk ik niet de ander in een waan laten dat het zo is, als het niet (meer) zo is..
Juist op allerlei gebieden vinden we het normaal om eea wat je niet met je nr 1 kan delen of bespreken, of waar die niks mee heeft (een andere sport of praten over andere mensen of wat dan ook) met andere vrienden of vriendinnen te mogen/kunnen doen/delen. Hier ligt dat toch nog anders. En als je denkt dat dat niet meer van deze tijd is, en daarachter staat, zou je kunnen proberen dat gesprek iha aan te gaan thuis en je nr 1 langzaam aan een andere invulling te laten wennen/nadenken/open staan.
Daarnaast geef je een in mijn ogen wel heel egoistische reden om het ooit evt wel te vertellen: als jouw hoofd overloopt, als jij het niet meer trekt.. Of jouw nr 1 zoiets trekt, hoor ik je niet over, maar dan mag het verteld worden of uitkomen. Om jouw geweten te ontlasten, omdat jij overloopt van (maanden/jaren) gevoelens die je zelf gekozen hebt en met het risico dat dat uit de hand kan lopen of alsmaar meer kan worden.
Dat je (onverwacht) iemand tegenkomt die je enorm kan raken, passioneel, geil en evt meer gevoelens opwekt bij je, is niet je keuze geweest. Wel heb je die keuze voor jezelf gemaakt dat verder uit te diepen en er iets mee te doen, af te spreken, prima, maar nr 1 krijgt dan, als je het zelf niet meer in de hand hebt of kan overzien, de rekening gepresenteerd en met ook de consequentie van jouw keuzes..
Ooit heb ik tegen ex gezegd: als je ooit vreemdgaat, en het heeft niks te betekenen, dan hoef ik het ook niet te weten, dan loop je daar zelf maar mee rond.. En wat deed hij? Vertellen toen hij er niet meer mee om kon gaan, zijn eigen leugens, zijn getwijfel wat hij voelde voor haar (verlust of verliefd) enz. En wou hij dat wel van zijn nek, maar niet hoe lang dat al gaande was, tot op de dag van vandaag vertelt ie een halve waarheid. En de rest mag ik lekker zelf invullen/bedenken, daar had ik geen "recht op", vond hij zinloos te vertellen. Dus half opbiechten, alleen voor zijn geweten.
Aan mij dacht hij helemaal niet, hij moest het kwijt. Ook nergens over nagedacht, hoe het zo min mogelijk pijnlijk te brengen, met max respect voor mij bijv, hoe het verder moest als dit leidde tot uit elkaar gaan, en hoe met de kinderen, nergens over nagedacht in al die (vermoedelijk) 2 jaar niet. En dat vond ik nog het meest kwetsende: alles draaide om haar of hem, maar iig niet om ons en hoe dat zo min mogelijk schadelijk te brengen.. of met begrip of wat dan ook. Niet over nagedacht.. Volkomen onbelangrijk voelt dat.. dat , plus het liegen, het echt verborgen moeten houden, was veel erger dan het hele passie en seks buiten de deur zoeken..
Dus oke, iets voor jezelf houden.. maar de keuzevrijheid, daar heeft de ander ook recht op, dat is respectvol. Niet leuk misschien, maar ik denk persoonlijk dat zoals het bij Lisannez gaat nu, veel respectvoller is naar je nr 1. Zeker als je van iemand houdt en/of veel gehouden hebt. Veranderende behoeften in een relatie moet je communiceren, en als daar dan tegenstrijdige gevoelens over blijven en je het niet eens wordt kan je altijd nog zien.. dan ben je iig eerlijk geweest. En soms is het juist beter, omdat het alles weer open gooit, de comfortzone uit moet, en je relatie de kans geeft op een nieuwe eerlijke basis voort te zetten/ uit te diepen. Het hoeft niet altijd leuk te zijn en een crisis kan ervoor zorgen dat beiden groeien.
Daarentegen heb ik hem dit vrij gemakkelijk kunnen vergeven, omdat ik dit ook had kunnen meemaken als 1e en ook niet weet wat ik gedaan had in dat geval. Het begint met "de beste bedoelingen": iets fijns voor jezelf en zonder je nr 1 te (willen) kwetsen, en je denkt dat dat ook zo is, als je thuis goed voor haar/gezin blijft en het verborgen houdt.. Bovendien zijn we allemaal mensen, met onze onvolkomenheden.
En ik kwam ook niet op het idee om dingen te bespreken, die mij niet zinden of ik verandering in wou, of nodig had, bijv op gebied van passie en seks. Dat hield ik ook verborgen, dus. Verschil is wel dat ik daar niks mee deed, ook niet in chat of anderszins contact met 3en in zocht. Maar wie weet had ik dat een jaar later wel gedaan, dat zal ik nooit weten, dus wil ik daar ook niet over oordelen.
Dus ben het niet helemaal met je eens dat iedereen nu eenmaal een deel voor zichzelf moet/mag houden in dit opzicht, zeker niet als het wezenlijke dingen van je relatie met nr 1 betreft, de 3 peilers Hechting, Zorgzaamheid en Seks., Vaak berust het nl ook nog eens op aannames van elkaar (zo is zij niet, is niet bespreekbaar, enz).. Zo was je zelf ook eerst niet en was het jaar ervoor misschien ook nog niet bespreekbaar..
Mensen denken altijd dat karakter enz statisch is, niet verandert en dus hun partner ook niet. Dat is niet waar. Zelf ben je daarin immers ook veranderd tov vroeger, toen je die behoefte nog niet had.. Mensen ontwikkelen en je partner moet de kans iig krijgen om mee te ontwikkelen of te groeien/mee te denken.
En zo blijkt bijv dat ex van mij ook eea aannam, en dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Als je niet praat, dan blijft die aanname staan en leidt een eigen leven. En ik wou dingen rond die tijd ook willen en kunnen veranderen, als hij dan ook had gevraagd/ beetje meegewerkt aan wat ik nodig had daarvoor. De aanname dat nr 1 het wel best vindt en niet misschien diezelfde "onvrede" heeft en toe is aan verandering, klopt dus vaak niet..
Door eea niet uit te spreken houd je misverstanden in stand en daarmee ook miscommunicatie en is een aanslag op je gevoel van verbondenheid. Iemand verdriet willen besparen hoeft niet, soms is verdriet goed en leidt tot groei.. ik denk dat openheid altijd beter is dan mensen "iets willen besparen", of dat nu je partner of je kinderen zijn. Dan geef je iig die ander ook een keuze wat die van het leven wil en daaraan te werken.
Ik had het liever 2 jaar eerder geweten, ipv 2 jaar voor niets in mijn eentje aan de relatie te "werken".. gaf mij ook 2 jaar achterstand in verwerken, plus nogal een klap die niet nodig was geweest (in vertrouwen). Niet het kwijtraken op zichzelf was de grootste klap, maar wel hoe je "aan het eind" met iemand omgaat, die je grote liefde heette.. zo zou je een vriend niet behandelen en diegene dus wel.
Het schaden van vertrouwen, bedrog, leugens, het denken dat iemand bij je hoort, terwijl die ondertussen niet met jou (meer) bezig is, is vernederend haast. En geeft mij een achterstand in anderen vertrouwen, ooit, en wat het waard is, zo'n grote liefde.. Dat is wat je met je nr 1 doet, als het uitkomt, of als je na een tijd alsnog vertelt..
En je deelt wel dat je een nr 1 hebt met je sv, en heeft die keuze zelf gemaakt. Andersom jouw nr 1 weet niet van haar bestaan en heeft daar geen keuze in. Daarmee geef je iemand die je mag verwachten minder belangrijk te zijn in je leven (immers samenwonend of getrouwd en moeder van je kinderen) een onbelangrijker plek dan je sv, met wie je maar een deel deelt.
Ja, ieder heeft een deel in mind of in het echt, wat je voor jezelf houdt. De een meer dan de ander. Ik was vroeger ook niet zo open naar ex. En hij ook niet over alles. Heel veel deelden we wel en er waren niet veel geheimen in de zin van kwetsende geheimen. En juist dat wat we niet (mee)deelden, gedachten en praten over seks en verschillende behoefte daarin, heeft ons opgebroken..
Seks en intimiteit zou je juist verwachten met iemand te delen tegen wie je uitgesproken hebt je leven mee te willen delen, in goede en slechte tijden. En ook al is dat misschien voor de vorm tegenwoordig (huwelijk en trouw) dan nog is het wel zo netjes als je dit iha samen bespreekt, hoe de ander daarin zou staan, enz. Zo is het nog steeds iha en als je daarvan wil afwijken of je denkt daar anders over, moet je denk ik niet de ander in een waan laten dat het zo is, als het niet (meer) zo is..
Juist op allerlei gebieden vinden we het normaal om eea wat je niet met je nr 1 kan delen of bespreken, of waar die niks mee heeft (een andere sport of praten over andere mensen of wat dan ook) met andere vrienden of vriendinnen te mogen/kunnen doen/delen. Hier ligt dat toch nog anders. En als je denkt dat dat niet meer van deze tijd is, en daarachter staat, zou je kunnen proberen dat gesprek iha aan te gaan thuis en je nr 1 langzaam aan een andere invulling te laten wennen/nadenken/open staan.
Daarnaast geef je een in mijn ogen wel heel egoistische reden om het ooit evt wel te vertellen: als jouw hoofd overloopt, als jij het niet meer trekt.. Of jouw nr 1 zoiets trekt, hoor ik je niet over, maar dan mag het verteld worden of uitkomen. Om jouw geweten te ontlasten, omdat jij overloopt van (maanden/jaren) gevoelens die je zelf gekozen hebt en met het risico dat dat uit de hand kan lopen of alsmaar meer kan worden.
Dat je (onverwacht) iemand tegenkomt die je enorm kan raken, passioneel, geil en evt meer gevoelens opwekt bij je, is niet je keuze geweest. Wel heb je die keuze voor jezelf gemaakt dat verder uit te diepen en er iets mee te doen, af te spreken, prima, maar nr 1 krijgt dan, als je het zelf niet meer in de hand hebt of kan overzien, de rekening gepresenteerd en met ook de consequentie van jouw keuzes..
Ooit heb ik tegen ex gezegd: als je ooit vreemdgaat, en het heeft niks te betekenen, dan hoef ik het ook niet te weten, dan loop je daar zelf maar mee rond.. En wat deed hij? Vertellen toen hij er niet meer mee om kon gaan, zijn eigen leugens, zijn getwijfel wat hij voelde voor haar (verlust of verliefd) enz. En wou hij dat wel van zijn nek, maar niet hoe lang dat al gaande was, tot op de dag van vandaag vertelt ie een halve waarheid. En de rest mag ik lekker zelf invullen/bedenken, daar had ik geen "recht op", vond hij zinloos te vertellen. Dus half opbiechten, alleen voor zijn geweten.
Aan mij dacht hij helemaal niet, hij moest het kwijt. Ook nergens over nagedacht, hoe het zo min mogelijk pijnlijk te brengen, met max respect voor mij bijv, hoe het verder moest als dit leidde tot uit elkaar gaan, en hoe met de kinderen, nergens over nagedacht in al die (vermoedelijk) 2 jaar niet. En dat vond ik nog het meest kwetsende: alles draaide om haar of hem, maar iig niet om ons en hoe dat zo min mogelijk schadelijk te brengen.. of met begrip of wat dan ook. Niet over nagedacht.. Volkomen onbelangrijk voelt dat.. dat , plus het liegen, het echt verborgen moeten houden, was veel erger dan het hele passie en seks buiten de deur zoeken..
Dus oke, iets voor jezelf houden.. maar de keuzevrijheid, daar heeft de ander ook recht op, dat is respectvol. Niet leuk misschien, maar ik denk persoonlijk dat zoals het bij Lisannez gaat nu, veel respectvoller is naar je nr 1. Zeker als je van iemand houdt en/of veel gehouden hebt. Veranderende behoeften in een relatie moet je communiceren, en als daar dan tegenstrijdige gevoelens over blijven en je het niet eens wordt kan je altijd nog zien.. dan ben je iig eerlijk geweest. En soms is het juist beter, omdat het alles weer open gooit, de comfortzone uit moet, en je relatie de kans geeft op een nieuwe eerlijke basis voort te zetten/ uit te diepen. Het hoeft niet altijd leuk te zijn en een crisis kan ervoor zorgen dat beiden groeien.
Daarentegen heb ik hem dit vrij gemakkelijk kunnen vergeven, omdat ik dit ook had kunnen meemaken als 1e en ook niet weet wat ik gedaan had in dat geval. Het begint met "de beste bedoelingen": iets fijns voor jezelf en zonder je nr 1 te (willen) kwetsen, en je denkt dat dat ook zo is, als je thuis goed voor haar/gezin blijft en het verborgen houdt.. Bovendien zijn we allemaal mensen, met onze onvolkomenheden.
En ik kwam ook niet op het idee om dingen te bespreken, die mij niet zinden of ik verandering in wou, of nodig had, bijv op gebied van passie en seks. Dat hield ik ook verborgen, dus. Verschil is wel dat ik daar niks mee deed, ook niet in chat of anderszins contact met 3en in zocht. Maar wie weet had ik dat een jaar later wel gedaan, dat zal ik nooit weten, dus wil ik daar ook niet over oordelen.
Dus ben het niet helemaal met je eens dat iedereen nu eenmaal een deel voor zichzelf moet/mag houden in dit opzicht, zeker niet als het wezenlijke dingen van je relatie met nr 1 betreft, de 3 peilers Hechting, Zorgzaamheid en Seks., Vaak berust het nl ook nog eens op aannames van elkaar (zo is zij niet, is niet bespreekbaar, enz).. Zo was je zelf ook eerst niet en was het jaar ervoor misschien ook nog niet bespreekbaar..
Mensen denken altijd dat karakter enz statisch is, niet verandert en dus hun partner ook niet. Dat is niet waar. Zelf ben je daarin immers ook veranderd tov vroeger, toen je die behoefte nog niet had.. Mensen ontwikkelen en je partner moet de kans iig krijgen om mee te ontwikkelen of te groeien/mee te denken.
En zo blijkt bijv dat ex van mij ook eea aannam, en dat blijkt helemaal niet zo te zijn. Als je niet praat, dan blijft die aanname staan en leidt een eigen leven. En ik wou dingen rond die tijd ook willen en kunnen veranderen, als hij dan ook had gevraagd/ beetje meegewerkt aan wat ik nodig had daarvoor. De aanname dat nr 1 het wel best vindt en niet misschien diezelfde "onvrede" heeft en toe is aan verandering, klopt dus vaak niet..
Door eea niet uit te spreken houd je misverstanden in stand en daarmee ook miscommunicatie en is een aanslag op je gevoel van verbondenheid. Iemand verdriet willen besparen hoeft niet, soms is verdriet goed en leidt tot groei.. ik denk dat openheid altijd beter is dan mensen "iets willen besparen", of dat nu je partner of je kinderen zijn. Dan geef je iig die ander ook een keuze wat die van het leven wil en daaraan te werken.
Ik had het liever 2 jaar eerder geweten, ipv 2 jaar voor niets in mijn eentje aan de relatie te "werken".. gaf mij ook 2 jaar achterstand in verwerken, plus nogal een klap die niet nodig was geweest (in vertrouwen). Niet het kwijtraken op zichzelf was de grootste klap, maar wel hoe je "aan het eind" met iemand omgaat, die je grote liefde heette.. zo zou je een vriend niet behandelen en diegene dus wel.
Het schaden van vertrouwen, bedrog, leugens, het denken dat iemand bij je hoort, terwijl die ondertussen niet met jou (meer) bezig is, is vernederend haast. En geeft mij een achterstand in anderen vertrouwen, ooit, en wat het waard is, zo'n grote liefde.. Dat is wat je met je nr 1 doet, als het uitkomt, of als je na een tijd alsnog vertelt..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
zaterdag 3 juli 2010 om 16:14
@Rooss, Iets willen eisen ligt absoluut niet in mijn aard en helpt zeker niet om oplossingen te vinden.
Wat de situatie van die vriend betreft wijst hij zeker niet met zijn vinger naar zijn vrouw. Toen ik hem leerde kennen was hij van plan om bij haar weg te gaan. Tegelijk verbind hem veel met zijn vrouw, en hij houdt van haar. Hij heeft besloten dat hij met haar samen wil blijven.
Zeker zaten en zitten barsten in hun relatie door het vreemdgaan, maar ook al voor het vreemdgaan. Maar kennelijk raakt jou dit voorbeeld op een manier die ik niet begrijp.
Ik weet niet hoe hun dit kunnen oplossen en of ze het oplossen. Ik ben geen therapeut en ken hun beider achtergronden te weinig. Ik heb niet eens een duidelijke mening wat ik daarvan vind. Het enige wat ik vind is dat je binnen een relatie nooit van de ‘schuld’ van een van de partners uit kunt gaan. Iedere relatie heeft een eigen dynamiek. Om weer bij elkaar te kunnen komen gaat het niet om schuld maar om begrip voor elkaar.
Wat de situatie van die vriend betreft wijst hij zeker niet met zijn vinger naar zijn vrouw. Toen ik hem leerde kennen was hij van plan om bij haar weg te gaan. Tegelijk verbind hem veel met zijn vrouw, en hij houdt van haar. Hij heeft besloten dat hij met haar samen wil blijven.
Zeker zaten en zitten barsten in hun relatie door het vreemdgaan, maar ook al voor het vreemdgaan. Maar kennelijk raakt jou dit voorbeeld op een manier die ik niet begrijp.
Ik weet niet hoe hun dit kunnen oplossen en of ze het oplossen. Ik ben geen therapeut en ken hun beider achtergronden te weinig. Ik heb niet eens een duidelijke mening wat ik daarvan vind. Het enige wat ik vind is dat je binnen een relatie nooit van de ‘schuld’ van een van de partners uit kunt gaan. Iedere relatie heeft een eigen dynamiek. Om weer bij elkaar te kunnen komen gaat het niet om schuld maar om begrip voor elkaar.
anoniem_108218 wijzigde dit bericht op 03-07-2010 16:38
Reden: schrijffoutje verbeterd
Reden: schrijffoutje verbeterd
% gewijzigd
zaterdag 3 juli 2010 om 16:44
@ Suzy (even kort) ik heb in mijn post juist verteld dat ik het nooit zal bekennen, ook niet als mijn koppie overloopt.
Ik zal proberen wat inhoudelijker te reageren als ik wat tijd meer tijd heb, vind het wel een hele prettige discussie over feiten, ervaringen en gevoelens. Ook de verschillen in beleving zijn tekenend.
Wederom een fijne post!
Ik zal proberen wat inhoudelijker te reageren als ik wat tijd meer tijd heb, vind het wel een hele prettige discussie over feiten, ervaringen en gevoelens. Ook de verschillen in beleving zijn tekenend.
Wederom een fijne post!
zaterdag 3 juli 2010 om 17:06
quote:kersenbloesem schreef op 03 juli 2010 @ 11:38:
Aan de andere kant beschadigt diegene die niet vrij wil/kan laten andersom ook. Ik ken een man die ooit betrapt werd op vreemdgaan. Sindsdien is zij iedere stap van hem die hij buiten de deur zet aan het controleren....en hij heeft weer een minnares, ondanks alle controle.
Nou nee hoor, het is niet zo dat dit geval me bijzonder raakt, niet meer dan alle andere vreemdgaan verhalen. Jij bent alleen degene die dit voorbeeld aanhaalt en je lijkt verbaasd dat zijn vrouw hem daarna extra controleert. En er dan ook nog bijverteld dat hij ondanks de controles wéér een minnares heeft, ik vatte dat even op als een lange neus naar zijn vrouw. Misschien bedoelde je dat niet zo.
Ik ging er ook niet vanuit dat jij eisen zou stellen, het is meer een algemene opmerking, omdat er nu een soort van "eigen schuld dikke bult" tendens lijkt te ontstaan. Krijg ik van jou niet wat ik wil? dan ga ik vreemd...had je dat maar anders moeten doen! Daar heb ik moeite mee.
Ik vind wel, hij koos ervoor om vreemd te gaan, dat is uitgekomen, nu moet hij door het stof. Ik snap dat wel, dat is zijn vrouw niet te verwijten.
En ja... dat weet ik dan weer wél uit ervaring, hoe dát voelt!
Aan de andere kant beschadigt diegene die niet vrij wil/kan laten andersom ook. Ik ken een man die ooit betrapt werd op vreemdgaan. Sindsdien is zij iedere stap van hem die hij buiten de deur zet aan het controleren....en hij heeft weer een minnares, ondanks alle controle.
Nou nee hoor, het is niet zo dat dit geval me bijzonder raakt, niet meer dan alle andere vreemdgaan verhalen. Jij bent alleen degene die dit voorbeeld aanhaalt en je lijkt verbaasd dat zijn vrouw hem daarna extra controleert. En er dan ook nog bijverteld dat hij ondanks de controles wéér een minnares heeft, ik vatte dat even op als een lange neus naar zijn vrouw. Misschien bedoelde je dat niet zo.
Ik ging er ook niet vanuit dat jij eisen zou stellen, het is meer een algemene opmerking, omdat er nu een soort van "eigen schuld dikke bult" tendens lijkt te ontstaan. Krijg ik van jou niet wat ik wil? dan ga ik vreemd...had je dat maar anders moeten doen! Daar heb ik moeite mee.
Ik vind wel, hij koos ervoor om vreemd te gaan, dat is uitgekomen, nu moet hij door het stof. Ik snap dat wel, dat is zijn vrouw niet te verwijten.
En ja... dat weet ik dan weer wél uit ervaring, hoe dát voelt!
zaterdag 3 juli 2010 om 17:43
zaterdag 3 juli 2010 om 19:41
quote:Rooss4 schreef op 03 juli 2010 @ 17:36:
Ooo hahaha..tja, ik heb altijd voorpret van dágen...vandaar! Inderdaad, of het verstandig was om af te spreken merk je gauw genoeg! Joh... remmen los en over je heen laten komen
Ik zal aan je denken!!
letterlijk en figuurlijk over je heen laten komen peper!
geniet van je date!
Ooo hahaha..tja, ik heb altijd voorpret van dágen...vandaar! Inderdaad, of het verstandig was om af te spreken merk je gauw genoeg! Joh... remmen los en over je heen laten komen
Ik zal aan je denken!!
letterlijk en figuurlijk over je heen laten komen peper!
geniet van je date!
zaterdag 3 juli 2010 om 21:16
Btw: mijn libido was destijds ook laag, mede door de wisselwerking. Het is niet iemands "schuld" of tekortkoming als hij/zij een laag/lager libido heeft, noch als iemand een hoog/hoger libido heeft. Wat is normaal eigenlijk?!
Niemand heeft hier "gelijk" in, jammer als er verschillende libido's bij partners zijn, maar het een is niet "fout" en het ander "goed".
Zo ook met andere voorkeuren (mits niet extreem en/of niet van een ander verwacht kan worden)..
Het is dus OOK een wisselwerking vaak, en dat is wel degelijk een probleem van beiden. De een heeft misschien meer variatie nodig en ik kan wel zeggen dat voor mij de seks saai was, het me niet opwond, ik andere stimulans nodig had en ook een stukje intimiteit vooraf. En oa kan ook gebrek aan verder gevoel van waardering en elkaar zien staan een reden zijn om je niet seksueel of sexy te voelen tov elkaar.
En als alle fantasie of uitstraling in seksuele zin (in gedachten al) naar een ander uitgaat, dan vangt je partner geen signalen op.. Als alle spannends gefocust wordt buiten de nr 1-relatie, dan wordt het ook niet beter. Mensen voelen meer aan dan je denkt, zelfs op afstand.
Ik blijk dus wel degelijk een veel hoger libido te hebben en ik hoor dit veeeeeeeeeeeel vaker om me heen, dat na/naast de jarenlange relatie met nr 1 een wereld van seksueel verschil opengaat..
In die zin geloof ik zeker dat je samen in een "vast" patroon beland bent en je soms alleen niet weet wat er voor nodig is om daar verandering in te brengen. Als de nr 1 nergens voor open staat, en geen beweging in te krijgen is, na proberen/gesprekken enz, dan houdt het wel ergens op, vind ik.
Mensen die gewoon echt niet meer willen, dan vind ik niet dat degene met het hoge(re) libido het nakijken moet hebben. Van niemand kan je seks tegen je zin verwachten, maar ook niet dat iemand een seksloos leven tegemoet moet zien, als 1 vd 2 echt niet wil of hoeft..
Niemand heeft hier "gelijk" in, jammer als er verschillende libido's bij partners zijn, maar het een is niet "fout" en het ander "goed".
Zo ook met andere voorkeuren (mits niet extreem en/of niet van een ander verwacht kan worden)..
Het is dus OOK een wisselwerking vaak, en dat is wel degelijk een probleem van beiden. De een heeft misschien meer variatie nodig en ik kan wel zeggen dat voor mij de seks saai was, het me niet opwond, ik andere stimulans nodig had en ook een stukje intimiteit vooraf. En oa kan ook gebrek aan verder gevoel van waardering en elkaar zien staan een reden zijn om je niet seksueel of sexy te voelen tov elkaar.
En als alle fantasie of uitstraling in seksuele zin (in gedachten al) naar een ander uitgaat, dan vangt je partner geen signalen op.. Als alle spannends gefocust wordt buiten de nr 1-relatie, dan wordt het ook niet beter. Mensen voelen meer aan dan je denkt, zelfs op afstand.
Ik blijk dus wel degelijk een veel hoger libido te hebben en ik hoor dit veeeeeeeeeeeel vaker om me heen, dat na/naast de jarenlange relatie met nr 1 een wereld van seksueel verschil opengaat..
In die zin geloof ik zeker dat je samen in een "vast" patroon beland bent en je soms alleen niet weet wat er voor nodig is om daar verandering in te brengen. Als de nr 1 nergens voor open staat, en geen beweging in te krijgen is, na proberen/gesprekken enz, dan houdt het wel ergens op, vind ik.
Mensen die gewoon echt niet meer willen, dan vind ik niet dat degene met het hoge(re) libido het nakijken moet hebben. Van niemand kan je seks tegen je zin verwachten, maar ook niet dat iemand een seksloos leven tegemoet moet zien, als 1 vd 2 echt niet wil of hoeft..
Een open hart toont de weg naar een bezield leven..
