Minnaar deel 12

Intuïtie is een groot goed stewardess..



Ik was er vrijwel zeker van dat alleen al het uitspreken van de wens om tot een meer open relatie te komen heel hard aan zou komen en dat mijn vrouw er niet voor open zou staan.



Dit bleek te kloppen, toch wil zij het een kans geven omdat ons huwelijk vroeg of laat zal stranden als er voor mij niets veranderd. Wij hebben totaal andere ideeën over seksualiteit en het is uitgesloten dat zij mij kan geven wat ik mis.



In de anderhalf jaar dat ik hier meelees heb ik juist door de verhalen hier besloten dat ik er toch voor zou gaan en op welke manier. Het is wel wrang om degene waar je het meest van houdt zo'n pijn te moeten doen juist omdat je haar niet kwijt wilt. Mijn vrouw vind het idee mij te moeten delen vreselijk maar wil mij ook niet kwijt raken.



Er breekt dus een heel spannende, opwindende maar ook moeilijke en onzekere periode aan.

@Geminate: ook welkom van mij. Bijzonder dat je al zolang meeleest! Eigenlijk ken jij iedereen dus al?



Ik geloof dat ik geen een jeugdliefde-huwelijk ken bij wie dit niet een issue wordt vroeg of laat..



@Crea: niet om je hoop te geven oid,maar ik las ergens dat minnaars doorgaans niet gaan scheiden, maar ik heb anders ervaren en in mijn omgeving zie ik momenteel meer huwelijken stranden om die reden (en doorgaan met een minnares.. jawel, toevallig (?) ken ik in die gevallen meer mannen met minnares dan andersom en die die nu hun nr 1 zijn). Dus cijfers en kansen zeggen nog niks. Het is per situatie verschillend.



Iets anders is de kans dat zo'n daaruit voortgekomen relatie dan weer standhoudt, die schijnt heel laag te zijn. Misschien heeft dat in die gevallen te maken met wantrouwen in de basis: een vriendin (2e huwelijk) zei me eens: "hij heeft haar voor mij verlaten en dat zal mij ook gebeuren als ie mij zat is"..



(Denk dat dit % dat het niet redt gebaseerd is op voornl dat stuk wat bij de ex gemist werd (alleen spanning en passie, gras groener leek) en die het wel redden op echte liefde en veel meer dan "gemis". En wie weet zit er ook grote invloed van hoe moeilijk het verloopt met exen en kinderen, wat zijn weerslag heeft op de nieuwe relatie).



Dit zijn factoren die moeilijk tevoren in te schatten zijn. Dat maakt het ook zo moeilijk om die keuze te maken, je weet pas achteraf hoe eea uitpakt en hoe diep de binding en vertrouwen stand houdt in nieuwe relatie.Het is iig stukken gecompliceerder en dat is iets om rekening mee te houden als (jonge) single. De vraag is of je dat zou willen.

Even een egopost van mij, want ik moet nog even bijlezen...



Weer een gezellige avond/nacht gehad met minnaar, maar hoe later het wordt, hoe diepgaander de gesprekken. We vragen ons af waar dit toe leidt, we gaan er vanuit dat het niet eeuwig zo door kan blijven gaan met onze 'relatie'. Hij heeft het er toch moeilijk mee, kan dit verhaal bij niemand kwijt: wat zouden mensen zeggen als ze wisten van mij en het feit dat ik al een relatie heb?! Ook vindt hij het zelf lastig dat ik een relatie heb en dat ik dus maar beperkt 'van hem' ben. Het doet hem pijn als hij eraan denkt dat ik een leven met alles erop en eraan met een andere man heb. Hij probeert daar zoveel mogelijk niet aan te denken. Hij houdt bewust emotioneel wat afstand, omdat hij niet te veel wil gaan houden van iemand die niet van hem is.



Zelf vind ik het ook lastig. Ik ben gek op hem en ik ken hem al lang. We hebben al eerder kort met elkaar gerommeld, voor de tijd van mijn huidige relatie en ons contact is pas sinds enige maanden echt volledig hersteld. Daarvoor hadden we wel contact, maar grotendeels oppervlakkig en in sommige periodes meer dan in andere. Als ik bij hem ben, heb ik echt een 'houden van' gevoel. Ik zie zijn mindere kanten, maar waardeer hem toch voor de persoon die hij is. Ook ik vraag me af wat ik hiermee moet. Als ik single was geweest, had ik het best met hem willen proberen, iets opbouwen. Dat ben ik nou eenmaal niet en ik hou teveel van mijn vriend en mijn huidige leven om dat op te geven voor hem. Hij weet dat, maar natuurlijk blijft het moeilijk en ook ik raak soms verward van wat ik voel voor hem.



De overstap na zo'n ontmoeting valt ook altijd weer even zwaar, ik moet mij dan weer focussen op mijn leven. Ook tussen ontmoetingen door denk ik veel aan hem. Ik kan hem oprecht missen, maar tegelijkertijd ook zeker weten dat ik niet met hem verder zou willen. Het is zo verwarrend allemaal...

@Geminate: ik kan me dit heel goed voorstellen, van beide kanten. Bij ons was dat ook uitgesloten, dat ik/hij heel verschillende ideeen over seksualiteit hadden, die niet overbrugbaar waren. En hoewel hij (en niet ik) die stap heeft gezet, (maar stiekem), was ik er achteraf ook niet gelukkig mee.



Misschien was ik beter in "wegcijferen" van eigen behoeften en had ik dat langer vol kunnen houden. Ik denk soms dat houden van niet inhoudt elkaar geen pijn mogen doen. Dit pijnlijke is soms nodig om wakker te schudden, om te kunnen groeien, ook/juist voor diegene die pijn heeft.



Ik geloof ergens dat als je elkaar tegenhoudt in een bepaalde ontwikkeling, die pijn onvermijdelijk is. En ik geloof ook dat het je vrouw iets goeds op gaat leveren. Als mijn ex me dit had bespaard, was ik nu nog waar ik toen was, denk ik. Ergens ben ik hem dankbaar voor alles wat ik hiervan heb geleerd en hoe ik sindsdien enorm gegroeid ben in persoonlijkheid.



Ja, soms doet het al pijn om uit de veilige comfortzone te moeten, maar anders blijft er toch eea wringen en dat ondermijnt de basis misschien wel meer. Zachte heelmeesters..



Dus ik vind het alleen maar eerlijk van je dat je het zo gedaan hebt. Dat vind ik respect hebben. Ook al ziet ze dat nu misschien nog niet, en kan het verdrietig zijn, het is de minst pijnlijke en meest liefdevolle/respectvolle manier die jij volgt!



Eerlijk en bespreekbaar, met ruimte voor haar moeite hiermee. Zo geef je iig de kans om dit toch "samen" te doen, samen te groeien en samen te verwerken. Top dat je het gesprek thuis bent aangegaan! (geef haar de tijd, jij loopt hier immers al langer mee rond en gewend aan het idee).

@suzy

In zekere zin ken ik idd vrijwel iedereen hier, van sommigen hier heb ik veel geleerd en herkend. Gaandeweg heb ik steeds meer een beeld gekregen wat ik wel en wat ik zeker niet wil.



Nu hoop ik dat het gaat werken, ik heb geprobeerd te accepteren dat ik een deel van mezelf niet kon bevredigen, dat is niet gelukt. Ik hoop dat het mijn vrouw wel lukt om te accepteren dat ik meer wil dan zij kan geven.

@Boompje: Zelfs in de polyamorie (dat je van 2 personen echt houdt) blijft het een moeilijke zaak. Ofwel de ene of de andere partner kan er niet mee omgaan, ook niet als het in alle openheid is. Het is altijd de vraag of de ander je in zoverre kan delen. Het zou natuurlijk geweldig zijn als dat probleemloos kon, ook op langere duur.



De praktijk is meestal toch anders, daarom draait het vaak toch op keuzes uit. Zeker als minnaar single is en de ander gebonden en er sprake is van meer dan een sv. Dit zal helaas zo blijven voor je: tussen 2 vuren tot 1 van jullie het niet meer volhoudt. Denk dat er heel wat mensen hierin onbedoeld belanden, in het begin lukt dat prima. Tot/ behalve als er meer gevoelens bijkomen.



Degenen die het lukt om (jarenlang) een sv naast liefde voor nr 1 te hebben zijn denk ik degenen die die gevoelens goed kunnen scheiden of kunnen beperken.. Moeilijk voor je.. en voor je minnaar, daar kom je niet zomaar uit.

Ik ben me bewust dat dit risico heel groot blijft stewardess.

@bkstr, Wat goed van je dat je toch om die extra duidelijkheid hebt gevraagd. Het antwoord was wellicht niet waar je op gehoopt had, maar je kunt het nu wel met een goed gevoel over je eigen inzet afsluiten.



@toy, Ik begrijp jouw situatie nog niet helemaal geloof ik. Klopt het dat je single bent en open staat voor meerdere sv's? Hoe was de ontmoeting? Was je erg zenuwachtig? Lijkt me erg apart om 'de vrouw van' te ontmoeten. Een soort sollicitatiegesprek ofzo!



@Geminate, Wat moedig van je dat je dit zo open naar haar hebt gecommuniceerd. Heb je al enig idee hoe jij/jullie het nu verder aan gaat/ gaan pakken?

@suzy

Jouw manier van terugkijken op hoe het bij jou is gegaan is een van de laatste zetjes geweest om deze weg te volgen.

De laatste twee maanden zijn heel heftig geweest maar hebben ook veel duidelijk gemaakt. Uiteindelijk zijn we tot een soort spelregels gekomen, verder duik ik natuurlijk enorm in het diepe. Ik hoop hier vooraf wat dingen op een rijtje te krijgen door gericht te vragen maar zal met name de emotionele kant toch echt moeten ervaren en dit geldt ook voor mijn vrouw.

@Stew: de vraag is of het zonder dat te proberen niet vroeg of laat ook uit elkaar was gegaan. Ik mag weleens denken van niet, (in mijn geval) maar dan had de onvrede onderhuids ook verder opgelopen, denk ik.



Dus is het dan het "buiten de deur zoeken" wat opbreekt, of de onderliggende onvrede, die daarvoor de aanleiding was?



In elk geval is het altijd beter als het eerlijk gaat. Als het dan alsnog fout gaat waren het meer de verschillen die opbreken en zorgen dat je niet meer bij elkaar past. Ook al houd je van elkaar. Ik denk dat "groei" zich niet laat tegenhouden op den duur. Een verwaarloosd (maar oh zo belangrijk) iets als seksuele ontwikkeling nekt uiteindelijk je relatie. Onderdrukken/ negeren van belangrijke (basis)behoeften is op den duur niet goed.



Dat was/is het ook voor de nr 1 niet, trouwens. Al denken veel nrs 1 dat het niet zo belangrijk voor ze is, seks. Dat dacht ik ook. dat is het wel. Het geeft je nr 1 ook de kans dat te ontdekken met iemand die dat wel naar boven kan halen.



Blijven toch 3 pijlers (hechting, zorgzaamheid en seks, waarbij je de eerste 2 als "het leventje samen" kan opvatten ) en als 1 niet lekker loopt ondermijnt dat vroeg of laat de andere 2 ook..



En soms kan het opgelost door alleen seks met een ander (met wat betrokkenheid), dan kan je de rest juist in stand houden en blijven waarderen. Als de verschillen in seks zo groot zijn en zeker weten niet te repareren is thuis door weer wat spanning erin te brengen (bijv zeer verschillende voorkeuren en behoeften), dan kan dat de nr 1 relatie juist in stand houden.



Het gevaar blijft altijd dat een minnaar/minnares op meer vlakken klikt, houden van wordt en de andere fundamenten ook gaat aantasten.

Suzy, bedankt voor je wijze woorden. Het is ook iets dat ik zelf wel weet, maar niet onder ogen wil zien. Nr. 1 weet ook wel dat ik gevoelens heb voor minnaar, maar hoe diepgaand die zijn weet hij niet. Hij weet dat hij mijn nr. 1 is en dat is het belangrijkst, met mijn eigen strijd qua gevoelens wil ik hem niet belasten. Wat zou het heerlijk zijn om gewoon zorgeloos te kunnen genieten van het hier en nu.

@ Geminate: als je vroeger wel steamy seks had en kwestie van sleur zou zijn, je partner openstaat om eea nieuw leven in te blazen, dan geef je haar de gelegenheid hiermee ook om daar iets mee te doen.



Als het andere issues zijn, die je zeker niet voor elkaar kan invullen of opwekken, dan geloof ik dus (inmiddels, maar destijds niet) dat het niet verkeerd is om een open relatie te willen.



Je vrouw zal dan mee moeten veranderen/groeien in haar opvattingen en dat kost tijd. Ik dacht er toen echt heel anders over en delen kwam niet in mijn woordenboek voor, ook al voelde ik dat stuk ook niet voor hem. Eigenlijk heeft die minnares me nooit dwars gezeten, echt nooit over haar nagedacht zelfs. Enige wat pijnlijk blijft is dat we elkaar dat niet konden geven, het jammere dat dat niet paste in seksueel opzicht, ongeacht veel liefde (wederzijds). Ik vind dat je het goed aanpakt.

@ stew, boompje

Ik wil niet in het geheim hoeven opereren, wil liefst iemand vinden die in een vergelijkbare situatie zit: dus gebonden en grotendeels gelukkig.

De afspraak met mijn vrouw is dat het niet ten koste van thuis mag gaan, en zij wil er liefst zo min mogelijk van weten. Ik heb ook geen behoefte om het met haar te delen, ik vind het al heel moedig dat zij het wil proberen en besef me dat elke confrontatie voor haar erg pijnlijk zal zijn.

Geminate, welkom.

Inderdaad bijzonder dat je al zo lang meeleest. Mijn man wilde er eerst ook niets van weten. Nu weet hij het wel en kunnen we er zelfs over praten.

Blijf altijd in gesprek met elkaar, ik denk dat dat het allerbelangrijkste is.

@Suzy

Bij mij werd dus heel duidelijk dat al het andere begon af te brokkelen door de onvrede over het gemis. Het is puur het verschil in hoe we over seksualiteit denken. Uiteraard mag mijn vrouw hetzelfde als ik: zij moet er niet aan denken, wil het echt niet. Seks is voor haar liefde en niets anders. Voor mij is het veel meer.



Mocht het toch mis gaan heb ik nu wel het idee dat we er alles aan gedaan hebben. Als ik achter haar rug om een minnares had gezocht was het bij uitkomen zeker afgelopen geweest. Ik moet eerlijk zeggen dat ik dit wel serieus heb overwogen juist omdat een open relatie niets voor mijn vrouw is en ik bang was dat alleen het ter sprake brengen alles kapot zou maken.

Gelukkig ga ik zelden over 1 nacht ijs.

@lisannez

Heel apart dit; jouw verhaal is voor mij ook heel herkenbaar geweest. Ik vind het bemoedigend dat jouw man is bijgedraaid, ik zag het somber in destijds voor je, ondanks je goede voornemens. Jij bent waar ik heen wil, ik zal thuis niet in detail treden maar mijn vrouw mag alles weten en alles vragen. Ze mag hier ook lezen maar dat wil zij vooralsnog niet.

Ook ik heb het net als Geminate en Boompje met mn man besproken,het heeft altijd tussen ons in gestaan.Tenminste,zo voelde het,hij is ook mn eerste en echte liefde,maar het sluimerde altijd van hoe zou het zijn met een andere man....



We hebben het er bijna 2 jaar geleden voor het eerst over gehad en mn man stond er voor open,zeg maar!

Ik ben 2maand terug een man tegengekomen en dat klikte vanaf de eerste blik!

Heerlijk!

Ik ben vanaf het begin hiervan eerlijk tegenover mijn man geweest,en dat is zeker een vereiste,hij weet bijna alles(niet in detail)maar wel wanneer ik met hem afspreek.

Ze kennen elkaar ook en dat klikt prima!



Goed met elkaar kunnen en blijven praten is belangrijk,maar een prettige bijkomstigheid is ook zeker dat ik het met hem kan delen!

Voor mijn gevoel kan ik het goed scheiden,ik hou van mn man en echte gevoelens zijn er zeker ook voor mn minaar,maar het zijn 2 dingen gescheiden van elkaar.

Ik geniet volop van de manier zoals het bij ons gaat!



Ik heb hier wel vaker gereageerd,maar vond het altijd een beetje off topic,omdat mijn man ervan afweet!

@Geminate: thanks. Ex bleef maar zeggen (toen hij het eenmaal vertelde, om eigen geweten te ontlasten en niet omdat ik er al 2 jaar naar vroeg): je kan dit niet netjes doen (lees: zonder nr 1 verdriet te doen). Maar er is zeker verschil.



Als hij eerlijk was geweest had dat niet zo'n impact op mijn vertrouwen (in geliefden) opgeleverd. Had het mij wel verdriet gedaan, maar niet mij 2 jaar lang een k*tgevoel gegeven, niet mij zo beschadigd in hoe aantrekkelijk of waardeloos ik me voelde. Hoe onbelangrijk en ongezien in wat ik nodig had van hem (en niet meer kreeg). Niet zo "weggegooid" zeg maar.



Dat heeft me heel wat meer gekost (en nog) in vertrouwen op en in de liefde. En dat is integriteit, rekening houden met je partner, proberen die pijn iig te beperken als het niet anders kan. Ook blijven uitspreken en laten blijken wat je wel waardeert (maar dat gold evengoed voor mij).



Bovendien was een uitvloeisel van "stiekeme sv" dat hij er met niemand over praatte en in zijn eentje mee rondliep, alsmaar met dezelfde twijfels en niemand dat kon relativeren (zoals hier wel gebeurt) of spiegelen. En inmiddels meer gevoelens waren ontstaan in die sv (en zij druk uitoefende op hem om uit elkaar te gaan). Totaal geen tegengas dus.



Als je vrouw (op een gegeven moment) eerlijk kan zijn naar zichzelf, kan ze (hopelijk, ooit) best toegeven (aan zichzelf) dat ze dat stuk niet (meer) kan/ wil bieden..



Voor jou geldt dat er idd een risico in is: zolang je iemand kan vinden en beperkt kan beleven (seks + wat interesse/vriendschap) hoeft het de rest met nr 1 niet te ondermijnen.



Verder is 1 waarschuwing op zijn plaats (zie Lisannez bijv): het is heel moeilijk als het voor de ogen van nr 1 afspeelt, als zij precies weet wanneer jij bij minnares bent, tijden en uren. Zoiets heb ik nog steeds gemerkt (met ex, na 5 jaar): niet voor mijn ogen flirten en verdwijnen met iemand bijv, dat is en blijft pijnlijk.



(Ik heb dat nooit gevisualiseerd, niet mee bezig geweest ook. Als iemand afwezig is voor werk/sport/vrienden dan is dat afwezig en maakt geen verschil wat hij dan aan het doen is, dat merk je immers niet. Maar dat is stukken moeilijker als je het wel precies weet (en je voor gaat stellen of voor je ogen ziet gebeuren)).



Ook dat heeft met respect te maken, vind ik. Ook al wil en voel ik het zelf niet, het pijnlijke is dat die die begerige blik (vertederende/geile) je eraan herinnert dat dat voorheen exclusief voor jezelf was en je dat bent kwijtgeraakt (incl die liefde). Ik heb er verder (met de hand op mijn hart) echt geen enkele moeite mee, maar wel als het zo expliciet gebeurt.



en het helpt zeker mee dat ik ondertussen ook zwaar verlust op anderen ben geweest en die vrijheid ook heb gekregen hierdoor, mijn seksualiteit te ontdekken. Dat is misschien moeilijker voor vrouwen die (denken dat ze) niet seksueel ingesteld zijn en dus zelf geen "voordelen" halen uit die open relatie. Dan verliezen ze er alleen maar bij en is het moeilijker delen..



Wens je veel succes. Blijf ook begrip houden voor haar moeite hiermee. Grootste kans op slagen is als je de waardering en liefde blijft voelen en uiten naar je vrouw, zodat ze daar niet aan hoeft te twijfelen.. Niet de seks op zich is heel bedreigend, maar het risico idd op meer gevoelens/binding voor een nieuwe minnares.

Er zijn zeker momenten geweest waarin ik dacht dat het nooit meer goed zou komen. Maar nu voelt onze relatie beter dan ooit. Juist doordat echt alles is besproken en uitgesproken. Geen aannames en oordelen meer. Suzy kan dat zo goed omschrijven.



Jij start een stuk beter dan ik, ik was al over de grens gegaan. Mijn man en ik hebben hele concrete afspraken maar die bespreken we wel weer steeds. Theorie en praktijk, Stew, schreef het ook al, zijn verschillende dingen.



Ik hoop dat jullie er een weg in vinden waarbij je je allebei goed kunt voelen.

Zonnetje, ik vind het niet off-topic hoor. Het gaat er mi niet om of er sprake is van stiekem of niet.