Seks
alle pijlers
Minnaar deel 27
donderdag 30 oktober 2014 om 16:38
Al 26 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
donderdag 5 februari 2015 om 11:48
Hoi!
Ik ben even een tijdje wat stiller geweest hier omdat ik een beetje het gevoel heb dat ik hier misschien toch niet zo goed pas. Niet door wat jullie bespreken maar meer door wat ik te melden heb...
Nr 2 en ik bellen 2x per dag, als we in de auto zitten. We appen gewoon als we eraan denken, al zit Nr 1 ernaast, en dat is ook geen probleem verder. Mijn vrienden vragen wanneer ze hem nou eens eindelijk gaan zien want die zijn razend benieuwd over wie ik het nou steeds heb. En ik heb gisteren zijn vrouw een berichtje gestuurd op Facebook omdat ik een opmerking van haar onder een status van hem had geliked en ik toch even wilde weten of dat niet fucking awkward was. Haar antwoord was "maak je niet druk gekkie".
Het staat allemaal zo ver af van wat jullie delen. Geen twijfels, geen geheimen, geen gedoe. Eigenlijk vraag ik me af of jullie wel zitten te wachten op al die vrijheid blijheid van mij? Het voelt een beetje als jullie de ogen uitsteken en dat is helemaal niet mijn bedoeling.
Ik herken zo enorm wat jullie schrijven allemaal, zo was het voor mij ook toen ik nog bij mijn ex was en geen open relatie had. Maar ben ik daardoor niet de hele tijd degene die je een succesverhaal voorhoudt wat voor jou/jullie onbereikbaar is?
Ik ben even een tijdje wat stiller geweest hier omdat ik een beetje het gevoel heb dat ik hier misschien toch niet zo goed pas. Niet door wat jullie bespreken maar meer door wat ik te melden heb...
Nr 2 en ik bellen 2x per dag, als we in de auto zitten. We appen gewoon als we eraan denken, al zit Nr 1 ernaast, en dat is ook geen probleem verder. Mijn vrienden vragen wanneer ze hem nou eens eindelijk gaan zien want die zijn razend benieuwd over wie ik het nou steeds heb. En ik heb gisteren zijn vrouw een berichtje gestuurd op Facebook omdat ik een opmerking van haar onder een status van hem had geliked en ik toch even wilde weten of dat niet fucking awkward was. Haar antwoord was "maak je niet druk gekkie".
Het staat allemaal zo ver af van wat jullie delen. Geen twijfels, geen geheimen, geen gedoe. Eigenlijk vraag ik me af of jullie wel zitten te wachten op al die vrijheid blijheid van mij? Het voelt een beetje als jullie de ogen uitsteken en dat is helemaal niet mijn bedoeling.
Ik herken zo enorm wat jullie schrijven allemaal, zo was het voor mij ook toen ik nog bij mijn ex was en geen open relatie had. Maar ben ik daardoor niet de hele tijd degene die je een succesverhaal voorhoudt wat voor jou/jullie onbereikbaar is?
donderdag 5 februari 2015 om 11:50
Goed bezig Hart! Ik ken dat wel, vond het met 1,5 ook prettig als ik wist wanneer ik weer schoftig mocht genieten.
Mijn monogame bootsman is volgens mij een klein beetje van zijn monogame standpunt gestapt en wil weer met me bootjevaren in de Mediterannee. Thuis nog maar eens in de week leggen.....
Mooie ava Roos!
Mijn monogame bootsman is volgens mij een klein beetje van zijn monogame standpunt gestapt en wil weer met me bootjevaren in de Mediterannee. Thuis nog maar eens in de week leggen.....
Mooie ava Roos!
donderdag 5 februari 2015 om 12:39
Thanks Madame. Ik vind m ook prachtig! en als je goed kijkt zie je dat er een kutje in het midden zit maar dat zullen de krochten van mijn dirty mind wel zijn
Hart, ik vind het wel een plan hoor, voor het blok zetten dat ingeslapen dooie paard. Je merkt vanzelf wel of je hem wakker hebt geschud!
Madame, leuk hè, die mannen die zo af en toe je mailadres weer weten te vinden. Bij mij belandt het overgrote deel weer in de kliko maar de aandacht is geinig.
Glyce, je bent zo welkom als je je voelt. Dit is een topic over minnaars en zolang je daar iets over te melden hebt is het goed toch?
Onzerkerheid... goh, daar heb ik nou helemaaaaal geen last van.
Zucht.
Wat een valkuil, iedere keer weer. En net als ik denk dat ik ermee heb afgerekend komt er iemand of gebeurt er iets waardoor my boat rocks en niét richting de mediterannee! Het invullen, het hersenspinselen, het is me allemaal op mijn lijf geschreven, aangenaam, Rooss onzekerheidhersenspinsel 4.0.
Ik weet waar het vandaan komt alleen, wat doe je ermee, hoe reken je er voor eens en voor altijd mee af. Het antwoord is denk ik, niet. Gewoon niet. Een staartje zal er altijd zitten, het zal wel deel uitmaken van mijn zijn. Accepteren en omarmen. Ofzo.
Gelukkig is daar dan iemand die me constant bevestigd, die er alles aan wil doen om mijn onzekerheid juist niet te voeden. Die me virtueel omarmt en alles wegzoent. Dat is heel behulpzaam. En hij heeft hulp. vriendinnetje.
Hart, ik vind het wel een plan hoor, voor het blok zetten dat ingeslapen dooie paard. Je merkt vanzelf wel of je hem wakker hebt geschud!
Madame, leuk hè, die mannen die zo af en toe je mailadres weer weten te vinden. Bij mij belandt het overgrote deel weer in de kliko maar de aandacht is geinig.
Glyce, je bent zo welkom als je je voelt. Dit is een topic over minnaars en zolang je daar iets over te melden hebt is het goed toch?
Onzerkerheid... goh, daar heb ik nou helemaaaaal geen last van.
Zucht.
Wat een valkuil, iedere keer weer. En net als ik denk dat ik ermee heb afgerekend komt er iemand of gebeurt er iets waardoor my boat rocks en niét richting de mediterannee! Het invullen, het hersenspinselen, het is me allemaal op mijn lijf geschreven, aangenaam, Rooss onzekerheidhersenspinsel 4.0.
Ik weet waar het vandaan komt alleen, wat doe je ermee, hoe reken je er voor eens en voor altijd mee af. Het antwoord is denk ik, niet. Gewoon niet. Een staartje zal er altijd zitten, het zal wel deel uitmaken van mijn zijn. Accepteren en omarmen. Ofzo.
Gelukkig is daar dan iemand die me constant bevestigd, die er alles aan wil doen om mijn onzekerheid juist niet te voeden. Die me virtueel omarmt en alles wegzoent. Dat is heel behulpzaam. En hij heeft hulp. vriendinnetje.
.
donderdag 5 februari 2015 om 13:24
donderdag 5 februari 2015 om 15:20
Hai Confusing.
Ik denk niet dat je wilt dat dit slijt dus gebeurt het ook niet. Je wil de herinnering aan zijn aanraking levend blijven houden, je bent meer bezig met het missen van het contact dan met in de toekomst kijken. Je kan jezelf een flinke dosis mindfullness toestoppen, je hebt zelf alle macht maar je moet het wel willen.
Dus neem een besluit en ga er actief mee aan de slag. Elke gedachte aan hem duw je weg en probeer je te vullen met een andere gedachten. Stop met mijmeren, missen en verlangen en ga zeker niet lopen twijfelen over het sturen van een berichtje. Het je actief voornemen en daarnaar handelen helpt.
Ik denk niet dat je wilt dat dit slijt dus gebeurt het ook niet. Je wil de herinnering aan zijn aanraking levend blijven houden, je bent meer bezig met het missen van het contact dan met in de toekomst kijken. Je kan jezelf een flinke dosis mindfullness toestoppen, je hebt zelf alle macht maar je moet het wel willen.
Dus neem een besluit en ga er actief mee aan de slag. Elke gedachte aan hem duw je weg en probeer je te vullen met een andere gedachten. Stop met mijmeren, missen en verlangen en ga zeker niet lopen twijfelen over het sturen van een berichtje. Het je actief voornemen en daarnaar handelen helpt.
.
donderdag 5 februari 2015 om 15:21
De verandering was al ingezet en blijft zich verder ontwikkelen. Nog steeds kan in me verliezen in verdriet over wat was en er niet meer is. De kaarten zijn geschud en er is een andere vorm van ons minnaar schap uit gekomen. Het is wat hij voor stond en ik mijn twijfels bij had. Mijn emotionele betrokkenheid, liefde is zo gereduceerd dat mijn zin in hem ook nagenoeg is verdwenen. Hij heeft me twee voorstellen gedaan afgelopen week , heb ze afgeketst want ik had er geen zin in.
Hij stelde voor om naar mijn huis te komen, op zich zou dat kunnen maar het roept weerstand in me op. Mijn jongste zoon was thuis weliswaar op zijn eigen etage en het zou laat zijn maar ik wilde het niet. Hij zo in mijn persoonlijke sfeer/ leven het voelde vooral a relaxed. De balans is weg nu ik vrijgezel ben en hij gehuwd maar toch wil ik hem niet die ruimte in mijn leven geven. Een ander voorstel leek me te begrensd qua tijd en voelde ik ook vooral geen zin.
En hij , die zelden tot nooit zelf initiatief toont stuurt apps. Het is langzaam gegaan maar ik ben het steeds meer aan het afsluiten en goddank sans rancune.
Waar ik eerst me werkelijk in alle bochten wrong voor een date van 5 minuten merk dat het dus niet meer werkt. Het lijntje is te dun geworden.
Opeens vraag ik me af hoe gaat het met Heidi en Guus.
Hij stelde voor om naar mijn huis te komen, op zich zou dat kunnen maar het roept weerstand in me op. Mijn jongste zoon was thuis weliswaar op zijn eigen etage en het zou laat zijn maar ik wilde het niet. Hij zo in mijn persoonlijke sfeer/ leven het voelde vooral a relaxed. De balans is weg nu ik vrijgezel ben en hij gehuwd maar toch wil ik hem niet die ruimte in mijn leven geven. Een ander voorstel leek me te begrensd qua tijd en voelde ik ook vooral geen zin.
En hij , die zelden tot nooit zelf initiatief toont stuurt apps. Het is langzaam gegaan maar ik ben het steeds meer aan het afsluiten en goddank sans rancune.
Waar ik eerst me werkelijk in alle bochten wrong voor een date van 5 minuten merk dat het dus niet meer werkt. Het lijntje is te dun geworden.
Opeens vraag ik me af hoe gaat het met Heidi en Guus.
donderdag 5 februari 2015 om 15:56
Dank voor je snelle reactie Roos, je legt de vinger precies op de zere plek.
Fijn, iemand die je een spiegel voor houdt, dat had ik echt even nodig!
Het klopt inderdaad wat je zegt, ik wil de herinnering aan de fijne tijd die we samen hebben gehad niet kwijt.
Dat komt mede door het feit dat ik er gevoelsmatig nog lang niet aan toe was/ben om hier een punt achter te zetten...
Ik heb dit besluit genomen omdat ik van mijn man hou, en wil vechten voor ons huwelijk, maar van spanning en aandacht is er thuis al geruime tijd geen sprake meer. Dat besef doet me nog meer verlangen naar mijn nr2, wat het natuurlijk lastiger maakt om actief wat met mijn besluit te doen en er ook naar te handelen. Kortom, ik denk in cirkeltjes en moet mezelf een flinke schop onder mijn hol geven en niet zo zwelgen in zelfmedelijden, per slot van rekening heb ik mezelf in deze situatie gebracht.
Ik weet het, maar het lukt me niet om het los te laten...
Fijn, iemand die je een spiegel voor houdt, dat had ik echt even nodig!
Het klopt inderdaad wat je zegt, ik wil de herinnering aan de fijne tijd die we samen hebben gehad niet kwijt.
Dat komt mede door het feit dat ik er gevoelsmatig nog lang niet aan toe was/ben om hier een punt achter te zetten...
Ik heb dit besluit genomen omdat ik van mijn man hou, en wil vechten voor ons huwelijk, maar van spanning en aandacht is er thuis al geruime tijd geen sprake meer. Dat besef doet me nog meer verlangen naar mijn nr2, wat het natuurlijk lastiger maakt om actief wat met mijn besluit te doen en er ook naar te handelen. Kortom, ik denk in cirkeltjes en moet mezelf een flinke schop onder mijn hol geven en niet zo zwelgen in zelfmedelijden, per slot van rekening heb ik mezelf in deze situatie gebracht.
Ik weet het, maar het lukt me niet om het los te laten...
donderdag 5 februari 2015 om 16:02
Als er thuis van spanning (logisch) en aandacht (absoluut onlogisch) geen sprake meer is dan is er ook een bijzonder slap aftreksel waar je naar teruggekeerd bent, excusez le mot. Poterverdorie joh, er loopt ergens een heerlijke man die je overlaadt met aandacht en thuis is.. niks.
Natuurlijk is daar je gezin, je dagelijkse ditjes en datjes en wellicht een understanding met je man maar daar houdt het wellicht wel een beetje op. Dan is het toch logisch dat je afdwaalt?
Hoe kan je het thuis weer zo maken dat het weer echt leuk is? Misschien ligt daar de constatering om de hoek dat het eigenlijk gewoon een beetje opperdepop is?
Of zit je midden in de -de kinderen zijn jong en we werken ons alletwee het apezuur en de rest is even van ondergeschikt belang- blues?
Natuurlijk is daar je gezin, je dagelijkse ditjes en datjes en wellicht een understanding met je man maar daar houdt het wellicht wel een beetje op. Dan is het toch logisch dat je afdwaalt?
Hoe kan je het thuis weer zo maken dat het weer echt leuk is? Misschien ligt daar de constatering om de hoek dat het eigenlijk gewoon een beetje opperdepop is?
Of zit je midden in de -de kinderen zijn jong en we werken ons alletwee het apezuur en de rest is even van ondergeschikt belang- blues?
.
donderdag 5 februari 2015 om 16:32
Jeetje Roos, wat een pakkende antwoorden heb jij paraat. Je zet me aan het denken, dankjewel!
Als je het zo opsomt is het inderdaad wel logisch dat ik ben afgedwaald, al verantwoord dat natuurlijk niet mijn misstap.
We zijn inderdaad een jong gezin, hebben allebei een drukke baan, sociale verplichtingen etc. Dus wat dat betreft zitten we denk ik wel middenin -de kinderen zijn jong en we werken ons alletwee het apezuur en de rest is even van ondergeschikt belang-blues...
Als je het zo opsomt is het inderdaad wel logisch dat ik ben afgedwaald, al verantwoord dat natuurlijk niet mijn misstap.
We zijn inderdaad een jong gezin, hebben allebei een drukke baan, sociale verplichtingen etc. Dus wat dat betreft zitten we denk ik wel middenin -de kinderen zijn jong en we werken ons alletwee het apezuur en de rest is even van ondergeschikt belang-blues...
donderdag 5 februari 2015 om 17:31
Glyce ook hier gaat het prima hoor. Geniet van mijn 2 ben nog steeds gek op mijn nummer 1. Herken wel de verhalen hier. Had hetzelfde met mijn vorige nummer 1. Afnemende berichten wachten op een date. Ik ken het gevoel maar al te goed.
Heb dat contact toen ook afgesloten. Hoe leuk het aanvankelijk ook was het voldeed niet meer. Heb het daar moeilijk mee gehad maar het was de enige juiste beslissing. We hebben nu soms weer app contact Dus dat is is fijn . Heb nu totaal geen gevoelens meer voor hem. Helemaal into mijn huidige nummer 2.
Heb dat contact toen ook afgesloten. Hoe leuk het aanvankelijk ook was het voldeed niet meer. Heb het daar moeilijk mee gehad maar het was de enige juiste beslissing. We hebben nu soms weer app contact Dus dat is is fijn . Heb nu totaal geen gevoelens meer voor hem. Helemaal into mijn huidige nummer 2.
donderdag 5 februari 2015 om 20:54
Weer rake dingen gelezen.
Ook ik ben afstand aan het nemen omdat mijn gevoel (lees mijn verlangen) het niet lang meer vol ging houden.
Nr2 zit denk ik toch wat anders in het gebeuren. Hij wil me wel graag zien, maar daar houdt het dan bij op.
Ik verlang naar tijden die er niet meer zijn. Dus moet ik wat veranderen.
Maar op de een of andere manier vind ik het veel moeilijker dan ik dacht.
Want op het moment dat ik denk gas terug, komt hij met berichtjes.
Ik wil absoluut niet met hem naar de Albert Heijn, maar wil eigenlijk toch iedere dag wel wat van hem.
Ggrrr afstand nemen en elkaar een tijd niet zien gaat gewoon niet lukken door allerlei sociale bezigheden
waar andere verwachten dat wij er zijn.
Zucht. Waarom kan het niet wat makkelijker en gezelliger.
Ook ik ben afstand aan het nemen omdat mijn gevoel (lees mijn verlangen) het niet lang meer vol ging houden.
Nr2 zit denk ik toch wat anders in het gebeuren. Hij wil me wel graag zien, maar daar houdt het dan bij op.
Ik verlang naar tijden die er niet meer zijn. Dus moet ik wat veranderen.
Maar op de een of andere manier vind ik het veel moeilijker dan ik dacht.
Want op het moment dat ik denk gas terug, komt hij met berichtjes.
Ik wil absoluut niet met hem naar de Albert Heijn, maar wil eigenlijk toch iedere dag wel wat van hem.
Ggrrr afstand nemen en elkaar een tijd niet zien gaat gewoon niet lukken door allerlei sociale bezigheden
waar andere verwachten dat wij er zijn.
Zucht. Waarom kan het niet wat makkelijker en gezelliger.
donderdag 5 februari 2015 om 23:10
Hoi juf Spriet, nee, ik ben nog steeds met mn nr1. Die is ziek, wordt niet meer beter, alleen slechter, is apatisch en het is allemaal droevig en problematisch. Ik had een poosje een nr2, maar nu niet meer. Na veel gedoe met hem en frustratie van mijn kant heb ik eindelijk met hem kunnen breken. Toen een -tja, hoe zal ik het zeggen, one night stand- met iemand, en nu hoteldebotel van iemand die 'een' vriend is (geworden). En dat is ook lastig want hij is zo onwijs cute, en lekker, maar de vriendschap met hem wordt me ook steeds dierbaarder. Dat is in t kort. Eigenlijk. Mocht je meer willen weten, doe me anders loepen, mailen kan ook. Lotje_42@outlook.com.
En jaaaahhh Karamella!! Blij dat ik jou ook weer lees!! Vind je t goed als ik jou ook weer s mail? X
En jaaaahhh Karamella!! Blij dat ik jou ook weer lees!! Vind je t goed als ik jou ook weer s mail? X
anoniem_197670 wijzigde dit bericht op 05-02-2015 23:21
Reden: tikfoutje
Reden: tikfoutje
% gewijzigd
vrijdag 6 februari 2015 om 09:56
Tja Lot, ik vind dat inderdaad wel herkenbaar. De euforie van het begin verdwijnt, je zet elkaar steeds makkelijker op het tweede plan en laat andere zaken voorgaan. Of er komt een nieuwe minnaar/es dan wordt de aandacht gewoon verlegt. Bij de langere minnaarrelaties zie je toch vaak een heel pallet aan gevoelens. Dan is het niet meer de enorme lust en geilheid die naar elkaar doet blijven drijven maar het diepe gevoel van verbondenheid of verliefdheid.
.
