Seks
alle pijlers
Minnaar deel 27
donderdag 30 oktober 2014 om 16:38
Al 26 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
Heb jij een fladderend hart of zit ze vast verankerd in je eigen borstkas? Eet, slaap en toiletteer jij met je telefoon of leg je hem ook rustig een paar dagen in de kast?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met groot gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen?
Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden al staan we natuurlijk open voor nieuwe input en meningen mits respectvol geschreven, het is de toon die de muziek maakt.
Het is fijn als je een avatar oploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.
zaterdag 14 februari 2015 om 01:28
quote:detoxthee schreef op 10 februari 2015 @ 20:03:
Nouwnouw, fijn om te horen dat jij het kent wat ik heb met nr2. Ik sluit ook niet uit dat we op een punt gaan komen dat we bewust afstand moeten nemen van elkaar omdat het gevoel gewoon te sterk is/wordt. Het lijkt wel alsof het gevoel zich steeds meer verdiept naarmate we elkaar vaker zien. Ik vroeg me laatst af of we nu niet in de fase komen dat naast verliefdheid ook 'houden van' gaat ontstaan.
En dat is een gevaar voor onze relaties. Al moet ik wel bekennen dat ik hoop dat we nooit op dat punt zullen komen dat we zoveel afstand moeten nemen.
Dit schreef ik aan het begin van de week. Wist ik veel dat het ineens zo snel zover zou zijn dat we elkaar los moeten laten...
Dit is wat ik net naar nr2 heb geschreven:
Laat me los
Voor jou
Voor mij
Voor onze partners
Voor onze kinderen
Om wat ik voor je voel
Om wat je voor mij voelt
Laat ik jou los
En dit op Valentijnsdag, de dag van de liefde, het lijkt wel vrijdag de dertiende...
Ondanks dat ik verdrietig ben voelt het goed om het af te sluiten, al had het wat mij betreft nog heel lang mogen duren voor we op dit punt kwamen.
Ik wens jullie een fijne Valentijnsdag met jullie nrs1 en nrs2...
Nouwnouw, fijn om te horen dat jij het kent wat ik heb met nr2. Ik sluit ook niet uit dat we op een punt gaan komen dat we bewust afstand moeten nemen van elkaar omdat het gevoel gewoon te sterk is/wordt. Het lijkt wel alsof het gevoel zich steeds meer verdiept naarmate we elkaar vaker zien. Ik vroeg me laatst af of we nu niet in de fase komen dat naast verliefdheid ook 'houden van' gaat ontstaan.
En dat is een gevaar voor onze relaties. Al moet ik wel bekennen dat ik hoop dat we nooit op dat punt zullen komen dat we zoveel afstand moeten nemen.
Dit schreef ik aan het begin van de week. Wist ik veel dat het ineens zo snel zover zou zijn dat we elkaar los moeten laten...
Dit is wat ik net naar nr2 heb geschreven:
Laat me los
Voor jou
Voor mij
Voor onze partners
Voor onze kinderen
Om wat ik voor je voel
Om wat je voor mij voelt
Laat ik jou los
En dit op Valentijnsdag, de dag van de liefde, het lijkt wel vrijdag de dertiende...
Ondanks dat ik verdrietig ben voelt het goed om het af te sluiten, al had het wat mij betreft nog heel lang mogen duren voor we op dit punt kwamen.
Ik wens jullie een fijne Valentijnsdag met jullie nrs1 en nrs2...
zaterdag 14 februari 2015 om 08:57
zaterdag 14 februari 2015 om 10:09
Wow Detox, heftig inderdaad... en heel dapper. Dit valt natuurlijk heel zwaar, zo'n beslissing en de pijn die het met zich meebrengt. Heel veel bewondering voor je, want dit is echt niet makkelijk. Ik hoop voor je dat je met je verdriet ergens heen kunt (vriendin?), dat je de berusting die je nu voelt beklijft. Heel veel sterkte.
zaterdag 14 februari 2015 om 10:29
Dank voor jullie lieve woorden, dat doet me goed.
Het ging ineens heel snel omdat ik vroeg wanneer we elkaar weer zouden treffen en deed een voorstel voor half maart. Toen gaf hij aan dat de agenda helemaal vol zit tot ongeveer medio april. We hebben elkaar in januari voor het laatst onder vier ogen gezien en gesproken. En dat raakte me, het gevoel 'onder aan het lijstje te staan'. En dat heb ik, zonder boosheid, aangegeven. Dat ik het verwarrend vond dat hij aan de ene kant steeds zegt over zaken dat hij bepaalde dingen met me wil bepraten en aan de andere kant geen initiatief neemt om een afspraak te maken. En ook de vraag gesteld waardoor het komt dat hij geen initiatief nam. Ik kreeg een heel lieve reactie terug met daarin zijn verwarring, moeite me schakelen tussen zijn gevoel voor mij en het thuisfront. En dat is iets wat op mij ook al maanden drukt (dus naar mijn gezin toe) Toen heb ik het voorstel gedaan om afstand te nemen en daar kwam hij niet uit. Vond het te moeilijk om die stap te nemen.
En daarom heb ik hem genomen, omdat het beter voor mij is, voor mijn gezin, voor hem en voor zijn gezin.
Het voelt in zekere zin ook wel als een soort opluchting, want ik vond het ook zwaar, het schakelen, de verwarde gevoelens voor beide mannen, en het leven in twee werelden.
Ik voel me hier sterk in en ik hoop dat we elkaar echt los kunnen laten en, zoals Nouwnouw, over een tijd, toch een soort van vriendschap kunnen hebben met elkaar, zonder dat we gevoelsmatig in de knel komen.
En ja, gelukkig heb ik een vriendin die op de hoogte is en wie ik ook heb geappt wat er gaande is. Heb vannacht niet heel goed geslapen en eerder van de week ook een nacht overgeslagen. Maar het is oke, het voelt als het enige juiste wat ik nu kan doen. Uit liefde en respect voor wat er tussen ons is en alle betrokken om ons heen.
Ik heb in de afgelopen maanden ontzettend veel aan jullie verhalen en adviezen gehad en ben daar heel dankbaar voor.
Het ging ineens heel snel omdat ik vroeg wanneer we elkaar weer zouden treffen en deed een voorstel voor half maart. Toen gaf hij aan dat de agenda helemaal vol zit tot ongeveer medio april. We hebben elkaar in januari voor het laatst onder vier ogen gezien en gesproken. En dat raakte me, het gevoel 'onder aan het lijstje te staan'. En dat heb ik, zonder boosheid, aangegeven. Dat ik het verwarrend vond dat hij aan de ene kant steeds zegt over zaken dat hij bepaalde dingen met me wil bepraten en aan de andere kant geen initiatief neemt om een afspraak te maken. En ook de vraag gesteld waardoor het komt dat hij geen initiatief nam. Ik kreeg een heel lieve reactie terug met daarin zijn verwarring, moeite me schakelen tussen zijn gevoel voor mij en het thuisfront. En dat is iets wat op mij ook al maanden drukt (dus naar mijn gezin toe) Toen heb ik het voorstel gedaan om afstand te nemen en daar kwam hij niet uit. Vond het te moeilijk om die stap te nemen.
En daarom heb ik hem genomen, omdat het beter voor mij is, voor mijn gezin, voor hem en voor zijn gezin.
Het voelt in zekere zin ook wel als een soort opluchting, want ik vond het ook zwaar, het schakelen, de verwarde gevoelens voor beide mannen, en het leven in twee werelden.
Ik voel me hier sterk in en ik hoop dat we elkaar echt los kunnen laten en, zoals Nouwnouw, over een tijd, toch een soort van vriendschap kunnen hebben met elkaar, zonder dat we gevoelsmatig in de knel komen.
En ja, gelukkig heb ik een vriendin die op de hoogte is en wie ik ook heb geappt wat er gaande is. Heb vannacht niet heel goed geslapen en eerder van de week ook een nacht overgeslagen. Maar het is oke, het voelt als het enige juiste wat ik nu kan doen. Uit liefde en respect voor wat er tussen ons is en alle betrokken om ons heen.
Ik heb in de afgelopen maanden ontzettend veel aan jullie verhalen en adviezen gehad en ben daar heel dankbaar voor.
zaterdag 14 februari 2015 om 10:32
zaterdag 14 februari 2015 om 10:40
zaterdag 14 februari 2015 om 12:17
Ik herken het wel, soms neemt je minnaarrelatie een vorm aan die je niet wenst. Dan ga je mijmeren naar vroeger, naar de luchtigheid, de vrijblijvendheid, de aandacht, de lol, de vlinders. Terug gaat niet, al spreek je uit dat je het weer wilt zoals in het begin, het gaat niet. Als dat kon zouden veel minder mensen scheiden, dan rewind je gewoon even een jaar (of 2 of 3) terug in de tijd. Onmogelijk.
Opnieuw beginnen kan wel.
Met een andere man....
Opnieuw beginnen kan wel.
Met een andere man....
.
zaterdag 14 februari 2015 om 12:31
En hoe erg is het dat je in zijn hoofd zit vanwege de seks? Jullie zijn toch minnaars? Jullie hebben elkaar toch uitgekozen vanwege die seks?
Het is net alsof je een plak chocola hebt gekocht en boos bent dat ie zo lekker was. Kom op Hart! Als jij moet zuchten vanwege de tijdsgrenzen die hij heeft aangegeven, doe daar dan wat mee. Waarom blijf je zuchten?
Het is net alsof je een plak chocola hebt gekocht en boos bent dat ie zo lekker was. Kom op Hart! Als jij moet zuchten vanwege de tijdsgrenzen die hij heeft aangegeven, doe daar dan wat mee. Waarom blijf je zuchten?
.
zaterdag 14 februari 2015 om 12:52
Die luchtigheid wil je toch juist omdat je meer wil zijn dan zijn booty call?!!!! Je wil een actieve vriendschap erbij. Dat kan hij niet combineren met zijn vrouw. Toen jullie die actieve vriendschap wel hadden in het begin was zijn relatie thuis niet goed. Toen had hij ook veel ruimte in zijn hoofd om jou toe te laten. Nu is zijn relatie thuis verbetert. Dus minder plaats voor jou. Of laat mijn geheugen mij in de steek nu met al die profielen hier???
