Minnaar deel 35

@Carla, jij lijkt te denken dat ik een lief naïef meisje ben met weinig eigenwaarde die stapelverliefd is geraakt en niets anders meer ziet, maar je zit echt fout.
Ik heb eigenwaarde, meer dan genoeg. Deze relatie is gestart terwijl ik zelf nog in een relatie zat ook, tot zover dus niet lief. Naïef ben ik ook zeker niet, maar alleen de tijd kan dat bewijzen in dit geval. Stapelverliefd ja, maar ook dat heb ik gelukkig al vaker meegemaakt en inmiddels kan ik ook gewoon helder denken en besluiten nemen ondanks de verliefdheid.
[/quote]

Fijn om te horen dat je meer dan genoeg eigenwaarde hebt .
Jammer alleen wel dat jouw ex dus ook stelselmatig is voorgelogen..
Niemand is perfect, Hakkie niet, haar minnaar niet. Mijn normen mbt omgang met anderen leg ik iig hoger, en ik wil daarom ook geen relatie met mensen die schofterig zijn. Waar ik me aan irriteerde was ook de mate waarin er door de andere reageerders werd meegezwijmeld omtrent Hakkie's avonturen. Kom op, af een toe een kritische noot en een fris geluid mag toch wel?

Marana, bij jullie pakte het geweldig uit maar even voor onze beeldvorming, ook jij trok je niet terug toch, toen minnaar in scheiding lag? Ook jij nam geen afstand om hem eerst zijn zaakjes uit te laten zoeken om pas weer in beeld te verschijnen als alles in kannen en kruiken was.
Jullie zijn imo het voorbeeld dat het goed uit kan pakken, ook als je niet dat maatschappelijk verantwoorde stukje afstand neemt dat volgens velen hier Hakkie zou moeten doen.

Rooss4.0 schreef: ↑

02-07-2017 22:09

Aha.
En wat precies, geeft jou dan nu het recht keihard te oordelen? Omdat jij na een keer vreemdgaan de weg terug naar huis vond en de minnaar van Hakkie niet? Is jouw situatie precies vergelijkbaar of moet je eigenlijk opbiechten dat je het niet weet?
Ik hoef geen kritische vragen te stellen over Hakkies minnaar, hij schrijft hier namelijk niet. En ik mag aannemen dat zijn omgeving die honneurs waarneemt. Daar heeft hij jou én mij niet voor nodig.

Wat mij het recht geeft?? ik wist niet dat meedenken en je mening geven een recht is dat je moet verdienen?
Door alles wat er gebeurd is en de ellendige periode die ik heb meegemaakt ben ik anders gaan denken, heb ik een andere visie gekregen op dit soort zaken. Ik wil mijn stem laten horen, een ander geluid geven en Hakkie iets meegeven waar ze (als ze dit wil) over na kan denken. Daarom schrijf ik in vrijheid op een forum.
Ik zeg volgens mij nergens dat jij kritische vragen moet stellen over Hakkie's minnaar toch? Ik vraag me alleen hardop af waarom dat niet gebeurd.. jezelf iets afvragen en zeggen dat iets moet zijn niet hetzelfde maar dat hoef ik je vast eigenlijk niet uit te leggen

Fijn trouwens Marana, dat het bij jullie goed uitgepakt is.

Rooss4.0 schreef: ↑

02-07-2017 22:13

Marana, bij jullie pakte het geweldig uit maar even voor onze beeldvorming, ook jij trok je niet terug toch, toen minnaar in scheiding lag? Ook jij nam geen afstand om hem eerst zijn zaakjes uit te laten zoeken om pas weer in beeld te verschijnen als alles in kannen en kruiken was.
Jullie zijn imo het voorbeeld dat het goed uit kan pakken, ook als je niet dat maatschappelijk verantwoorde stukje afstand neemt dat volgens velen hier Hakkie zou moeten doen.

Wij hebben continu contact gehad, zeer regelmatig afgesproken, zowel voor als tijdens zijn scheiding. Ik heb zeer mijn best gedaan om het hem zelf te laten uitzoeken, geen oordeel te laten horen, niet te pushen, etc. Maar ik was wel klankbord, en hij sliep ook regelmatig bij mij toen de scheiding in gang was gezet.

Marana thanks voor je openheid en wat je zegt over een open en sterke basis waarin je alles open en eerlijk kan bespreken, juist ook door jullie verleden, dat is precies wat ik ook bedoel. Nee natuurlijk heb je geen garantie dat hij nooit vreemd zal gaan, maar die garantie heb je nooit. Maar een sterke basis is er zeker en wederzijds vertrouwen.
En hoe jij het hebt gedaan tijdens zijn scheiding is hoe ik het ook wil doen. Een luisterend oor zijn, er voor hem zijn maar hem vooral geen mening opleggen of pushen in iets. Fijn dat het bij jullie zo goed heeft uitgepakt, ik hoop dat ik net zo gelukkig mag worden met hem als jij volgens mij bent.

Afstand nemen en hem de scheiding alleen laten uitzoeken om later in beeld te komen, ik snap dat het de meest sociaal verantwoorde oplossing is. Maar daarvoor zitten we al veel te diep in deze relatie. Daarnaast zou het me een gevoel geven dat ik hem laat stikken in een moeilijke periode en lekker terug kom als het allemaal weer makkelijk is. Hij moet het zelf doen, maar ik kan er wel voor hem zijn.

Carla, kritische vragen prima en zoals je hebt gezien antwoord ik daar open en eerlijk op. Echter zaten er in je laatste posts weinig vragen en veel oordelen/invullen voor een ander.

Hakkie, gecompliceerde situatie, maar ik waardeer je openheid en eerlijkheid!
Iedereen die in het geheim aan het minnaren is heeft (in)direct te maken met liegen, bedriegen, oneerlijkheid, geweten etc. Of je er nu bewust of toevallig bent ingerold.
Wat mij betreft zijn er geen gradaties in fout of nog fouter.
Dus laten we de oordelen inderdaad achterwege laten.

En zo stapt iedereen het minnaren in om een bepaalde reden.
En wat goed of fout is is denk niet te beoordelen. Tuurlijk is in algemene zin vreemdgaan niet goed, of het met iemand aanleggen die al een partner heeft. Maar je weet de voorgeschiedenis niet. Ook bij de vreemdgaande persoon kunnen er zoveel problemen zijn die niet veranderen thuis, ondanks verscheidene malen bespreken. En dan moet je je zelf wegcijferen, omdat je partner geen moeite wil doen om samen een weg te vinden. En de een wordt gelukkiger met een minnaar waardoor thuis alles ook weer beter te handelen is en de ander komt door minnaar tot het besef dat de relatie thuis ten einde is en besluit dat de eindigen en een enkeling daarvan kiest er voor om samen met minnaar een nieuw leven op te bouwen.

Zoveel mensen, zoveel overwegingen en keuzes, zoveel oorzaken.

Tja, achter elk minnaar/minnaressenverhaal gaat natuurlijk een heel verhaal schuil. Niemand wordt op een dag wakker en denkt dan 'zo, laat ik mijn geliefde eens gaan bedonderen met een ander'. Nogmaals; we zijn geen van allen perfect.

Ik (en met mij vele anderen denk ik) vind het echter wel veelzeggend (op een negatieve manier) over een man als hij maandenlang in staat is een dubbelleven te leiden, zonder op enig ogenblik zichzelf hierin te corrigeren. Het zegt mij dat hij in staat is tot diepgaand bedrog, egocentrisch handeld en zelfs het welzijn van zijn kinderen en de band met hen op het spel zet (want hoe zal het de band met zijn kinderen beïnvloeden als deze later horen van de situatie?). En dat doet hij denk ik echt niet omdat hij hakkie zo geweldig en de liefde van zijn leven vindt, maar gewoon omdat hij zijn geilheid en hormonen niet kon bedwingen. Anders had hij nu wel in Hakkie's armen gelegen, maar hij zit waarschijnlijk gewoon met zijn gezin aan het ontbijt nadat ze gezellig op vakantie zijn geweest (voor de kinderen, uiteraard...). Als je echt zo klaar bent met je relatie dan wil je niet eens meer samen op vakantie lijkt me, maar goed. Respectvol omgaan met zijn naasten staat iig niet hoog op het lijstje van zijn prioriteren, dat weet je nu in ieder geval. En als hij nota bene de moeder van zijn kinderen (die hij leuk, lief, geil en spannend genoeg vond om vrij recent nog, een kind bij te verwekken en een gezin mee te stichten) zo schofterig kan bedriegen, wie zegt dan dat hij dat bij Hakkie niet net zo makkelijk zal doen? En nee, in geen enkele relatie heb je de garantie dat een ander niet vreemdgaat. Maar als je al ziet en weet dat iemand tot dit grote bedrog in staat is, dan zou dat voor mij een dermate grote afknapper zijn dat hij geen relatiemateriaal voor mij is. Ik zou mezelf zo'n man liever besparen.

Voor mij was dit precies ook de reden om mijn contact met minnaar af te kappen. Hij stond op het punt om huis en haard te verlaten voor mij. Of hij het echt ooit gedaan zou hebben weet ik niet. Maar dat hij op het punt stond om- dat maakte dat ik hem weer helderder kon bekijken. Ik kwam tot de conclusie dat ik hem nog steeds leuk en lief etc vond, maar vond zijn onbetrouwbare karakter (want ja, dat heeft iemand als hij maandenlang zn partner bedriegt en beliegt, wat de reden daarvoor ook mag zijn) de doorslaggevende reden om niet met hem verder te gaan. En god, wat was ik gek op die man. Smoorverliefd, heftig, mijn 'ware liefde' etc. Toen ik hem later nog eens een paar keer tegenkwam en een tijd met hem heb gepraat dacht ik enkel 'ach ja, we hadden het leuk maar ik voel verder helemaal niets'. De verliefdheidshormonen waren uitgewerkt schijnbaar.

Achteraf gezien ben ik ontzettend blij met mijn keuze. Hij is een jaar later alsnog bij zijn vrouw weggegaan voor een andere vrouw waar hij een affaire mee had (komt op mij over alsof hij 'nieuwe' nieuwe schoenen had). 2 jaar zijn ze strontgelukkig geweest, tot hij haar weer bedonderde met een ander. Momenteel is hij geloof ik single.

Ook heb ik een aantal keren gezien dat nieuwe relaties tussen minnaar/minnaressen toch stuk lopen als het eenmaal 'mag'. Ze bezwijken onder het gebrek aan onderlinge vertrouwen, spijt en heimwee naar het oude gezin, gebrek aan spanning nu het allemaal 'mag' etc.

Het verhaal van Marana is eigenlijk het enige positieve dat ik ken. Daarom ook leuk om te lezen dat het in uitzonderingsgevallen soms ook goed kan gaan.

Daarbij Hakkie, moet je jezelf echt afvragen of je zit te wachten op de rol van stiefmoeder. En in dit geval waarschijnlijk ook nog de 'boze' als zijn vrouw weet dat hij haar met jou bedonderd heeft. Zit jij te wachten op twee kinderen die om de week of elk weekend oid bij jullie zijn? Je levert een stuk van je vrijheid in. Lange vakanties, spontane uitjes etc worden allemaal een stuk lastiger door zijn verplichtingen richting de kinderen.

Ik weet het, je denkt nu waarschijnlijk 'dat kunnen we allemaal wel hebben en het maakt me niet uit, als we maar samen kunnen zijn' (zo dacht ik althans..) maar ik hoop dat je toch nog enigszins kritisch kunt denken.

Ik ben geloof ik kritisch genoeg geweest, I rest my case .

Ik wens je veel wijsheid en geluk Hakkietakkie

Er bestaat een gezegde: Eens een vreemdganger, altijd een vreemdganger...

Uit eigen ervaring kan ik zeggen dat dit maar ten dele waar is. Mijn ex heb ik jarenlang bedrogen, mijn eega ben ik 15 jaar trouw geweest. Om er uiteindelijk achter te komen dat monogamie voor mij/ons niet werkt, maar dat terzijde... Maar mijn eega weet nu ook dat ik niet zomaar bij haar wegga en al helemaal niet om iemand anders. Dus, zelfs ondanks niet trouw wél heel loyaal. Lijkt mij persoonlijk beter dan het tegenovergestelde: Iemand die trouw is maar waarmee de relatie elk moment voorbij kan zijn.

Wat ik hiermee wil zeggen is dat een relatie niet persoonsafhankelijk is. Het heeft te maken met de interactie tussen twee mensen. Natuurlijk zijn er mensen bij die meer open-minded zijn, die meer durven en ja, ook meer uitspoken. Maar om elke vreemdganger nou over dezelfde negatieve kam te scheren lijkt mij niet nodig.

@Hakkietakkie
Je gaat een bijzondere ervaring tegemoet. Reken op jaloezie, reken op negatieve reacties, misschien krijg je zelfs te maken met wraak... Je zult inderdaad ook de kinderen op een bepaalde manier moeten accepteren. Dat ze bij hem zijn en hij daarom niet bij jou, dat ze bij jullie zijn en jij dan dus niet alleen met hem. Dat gevoel is nieuw voor je. Jullie relatie is dan niet meer stiekem en alles gaat veranderen. Op het moment dat het je dierbaar wordt ga je ook bang worden om het te verliezen... Hou dan in gedachten dat je er ook voor had kunnen kiezen om niet/nooit een relatie aan te gaan, met niemand. Altijd vrjigezel... ook geen leuk idee hè? Beter lief gehad dan altijd een liefdeloos leven! Succes! Gun het tijd en energie

Ik moet nog even bij lezen, dus voor nu nog even geen reacties vanuit voorgaande. Sorry daarvoor, maar moet echt even mijn gevoel kwijt..

Ik heb OG een paar dagen geleden weer gezien en dat was weer heel fijn. Goede seks gehad, fijn geknuffeld en nagepraat. Sindsdien voelt het op een of andere manier anders. Hij lijkt afstandelijker (zegt dat dit niet zo is) en er is ook minder app contact dan eerder. Soort van halve radiostilte. Wat me dan wel weer tijd geeft om na te denken over de situatie..en ik ben inderdaad bang dat ik er te ver in zit, en mogelijk meer gevoelens voor hem heb, dan hij voor mij.
En gezien echtgenoot wil ik er inderdaad niet te diep in raken, dat is ook nooit mijn bedoeling geweest. Ik heb hem net weer even gezien op de zaak, maar daar is eigenlijk alleen zakelijk contact geweest. Dit alles brengt mij erg aan het twijfelen of ik hier überhaupt wel mee door moet gaan. Dat dit allemaal niet verstandig was wist ik natuurlijk vanaf het eerste moment, maar nu ben ik onderhand echt bang dat ik er te diep in zal raken en daarmee mijn (en mogelijk mijn echtgenoot) hart zal breken. Ik denk dat ik nu toch maar eens echt tijd moet nemen om dit allemaal op een rijtje te krijgen. Het voelt nu heel erg van ik wil OG (nog) niet kwijt, maar ik moet wel echt iets doen met mijn gevoel om dat onder controle te krijgen en houden. Sorry voor het warrige verhaal, voel me erg verdrietig en verward op dit moment.. ik denk dat wat afstand nu wel gepast is..

Groenblaadje vorige week voelde het nog geweldig en nu twijfel je? Komt het ook niet omdat je zelf meer bent gaan nadenken?

Ik herken het hoor. Ik zat er ook echt te diep in en heb dat behoorlijk van hem terug gekregen. Heb toen echt wel een stap je terug gedaan, maar nog wel dagelijks appcontact, maar afstandelijker en vooral over de dagelijkse dingen en niet zo zeer over wat we allemaal zouden willen doen met elkaar. Dat heeft al voor minder intensiteit bij mij gezorgd, wat wel goed was. En nu 1,5 week geleden toen wilde hij een stapje terug doen vanwege omstandigheden en sindsdien vrijwel niks gehoord. En dat heeft mij ook tijd en ruimte gegeven om na te denken en nog meer afstand te voelen. En eigenlijk voelt het nu heel fijn. Het was echt teveel, ik was veel te emotioneel.
Alsnog betekent hij heel veel voor me en loslaten vind ik heel moeilijk...het is nu meer losweken en dat is fijn. Want als het abrupt gestopt was (wat wel 2x bijna gebeurd is) had ik dat heel moeilijk gevonden. Ik ga alleen nu wel open staan voor anderen, maar heb door wat ik met hem heb gevoeld wel beter mijn gevoelens op orde....hoop ik

Dussss wat ik eigenlijk wil zeggen is dat de afstand die je voelt misschien wel even goed Is, zeker als je zelf vindt dat je er te diep in zit. Ga er in mee, ga je niet vastklampen, maar pak deze tijd. En na een week wordt het al makkelijker.

.

Volgens mij hebben bijna alle mannen dat na een date wat afstandelijker.
Ik ben zondag bij og geweest was super fijn en leuk maar merk nu ook afstand wat mij ook onzeker maakt van denk ik weer vind hij het wel zo leuk als hij daadwerkelijk zegt. Maar andere gedachten zegt ook weer tegen mij afstand is juist goed om weer te landen en de focus thuis te leggen. Zo dubbel. Ook weet ik wel dat de onzekerheid meer aan mezelf ligt.

Groen_blaadje postte eerder in deel 33 en deel 34 ook zoiets, misschien heb je daar wat aan?
viewtopic.php?f=5&t=345287&start=#p24495701


Sorry, flauwe opmerking van mij.

Om je gevoel onder controle te krijgen moet je echt afstand nemen. En dat is lastig als je ook zakelijk verbonden bent.
Ik blijf me verbazen over het aantal meeschrijvers dat vreemdgaat met een collega oid...

..

April precies haha ik hou ook liefst touwtjes in handen.
Vorige minaar heb ik juist gebroken omdat hij teveel wilde en niet kon landen.

Ik hen nu 1 minaar naast mijn partner.
En jij?

Is dat niet gewoon een soort afkick verschijnsel? Na een hoogtepunt (slechte woordkeus, sorry) een soort dip voelen? Bezinning bij beiden, het gevoel niet geheel kunnen loslaten en direct weer elkaar willen zien?

Ik herken het bij mezelf, maar ik herken vooral het gevoel dat je ook echt niet direct weer elkaar kunt zien. In een primaire relatie heb je de kans om elkaar direct weer te zien en velen grijpen die ook aan. Duiken elke dag weer met elkaar in bed desnoods. Een heuse tragische no-go in het minnaarschap...

Het hoort er volgens mij een beetje bij, dat je dat offer kunt maken. Minnaar zijn betekent afstand kunnen nemen en moeite kunnen doen voor elkaar. Op het moment dat één van de twee dat niet meer aan kan stopt de affaire meestal. Of je merkt dat je niet zonder elkaar kunt en je begint samen wat.

Ik heb respect voor diegenen die jarenlang minnaars zijn naast hun relatie. Dat kost de nodige kopzorgen en inschikkingsvermogen.

Tip voor iedereen in deze situatie: blijven praten! Niet om bevestiging vragen maar blijf vooral bevestiging geven en kijk wat je terugkrijgt.

Carla, gelukkig ben ik niet achterlijk of blind en heb ik natuurlijk gedacht aan alle dingen in je laatste bericht. Dat het voor jou een afknapper is zegt me niet zoveel, voor mij dus blijkbaar niet. Het is duidelijk dat je het geen goede keuze vindt, maar hè, mijn leven en mijn (ja wel doordachte) keuze.

Max, eens met je visie op vreemdgaan en bedankt voor je bericht. Het zal zeker een heftige en rare periode zijn, ik hoop dat we samen sterk genoeg zijn om er goed uit te komen, maar daarin genoeg vertrouwen, anders zou ik er niet aan beginnen.
Vooral hoop ik dat het bij hem thuis zo goed als mogelijk verloopt.

Groenblaadje sterkte, ik begrijp dat het heel moeilijk is, maar het klinkt wel alsof het goed is voor je nu. Dan is het wel erg lastig dat het om een collega gaat, afstand nemen is dan natuurlijk een stuk moeilijker.

Nog een paar dagen en dan is onze al maanden geleden geplande hele lange date. Heel veel zin in, even genieten samen na de afgelopen lastige weken.

Mannen en afstand na de seks, ik ben er ook bekend mee. Volgens mij is het een beetje man eigen ook. Waar wij vrouwen dan nog wat contact willen en eventueel bevestiging, nemen zij afstand en ruimte. Ik heb dat wel eens als pijnlijk ervaren als er na een heftige date dan ineens een week radiostilte volgde. Inmiddels ben ik meer aan zijn manier van doen gewend en weet ik dat ie wel weer opduikt. Maar toch, als ik mocht kiezen zou het anders gaan.

Ik heb minnaar gisteren gezien en het was fijn maar ook confronterend. We hebben lang liggen praten over anderen aantrekkelijk vinden en wat we daarmee wilen en kunnen doen. Ik vind hem op het moment (en al tijden) de allerleukste en heb dus weinig behoefte aan iets erbij. Maar uit pure frustratie soms wil ik er wel een tweede minnaar bij, omdat hij zich ook niet helemaal aan mij lijkt te willen committeren. Ik vind het maar lastig; wat ik eigenlijk het liefst zou willen is exclusiviteit en dat heb ik ook gezegd toen hij vroeg of ik er moeite mee zou hebben als hij meer vrouwen zou daten. Maar hoe krom is dat?! Ik ben immers zelf ook met een andere man. Het was nu niet aan de orde zei hij, en hij zou altijd van mij blijven houden. Maar ik ging toch naar huis met een beetje een vreemd gevoel. Jaloers? Bezitterig? Ik ben in de war van dat gesprek en hij keek ook even heel raar toen ik zei dat ik het pijnlijk zou vinden, alsof hij mij eigenlijk ook exclusief wil. Maar ik ben dus getrouwd dus sowieso heeft hij me niet alleen. Toen deed hij het af met dat we maar moeten genieten van wat er nu tussen ons is, en dat deon we ook. Maar ik krijg dit stomme gesprek niet meer uit mijn kop. Ben er gewoon een beetje naar van. Heb zelfs gedscht om er maar een punt achter te zetten. Doet ook pijn maar dan hoef ik de pijn van een eventuele date niet te voelen. Ik wil hem helemaal niet delen.....

Sorry SL, ik ben het even kwijt, hij is single?
Als je er niet tegen kunt dat hij evt ook met een ander sekst, is het denk ik beter om het uit te maken. Jij kunt hem geen relatie bieden, en ik vind dat je hem dan ook niet kunt verbieden om iets met een ander op te bouwen. Je kunt het leven van iemand anders niet beperken.

Soete, wat vervelend dat je je zo rot voelt!
Eerst een

Wel ben ik het eens met Marana, als jij er niet 100% voor hem kan zijn, kan je dat andersom ook niet verwachten..

Ik voel me ook ellendig...
Ik had even een onzeker momentje en dat wilde ik eigenlijk niet appen naar minnaar, omdat ik hem niet het gevoel wil geven dat ik hem push in iets. Maar ik heb het toch gezegd uiteindelijk.
En toen reageerde hij niet zoals ik had gehoopt. Niet slecht of zo maar lauw.. ik kan het niet anders omschrijven. En nu is dat onzekere momentje een soort paniekaanval over ons geworden. Nu ben ik bang dat hij twijfelt, niet gaat doorzetten, ik hem het gevoel heb gegeven dat ik hem push en nog 100 andere slechte gedachten. Dat hij er een einde aan gaat maken met mij.

Als ik er heel rustig over na denk, komt het waarschijnlijk op de app gewoon anders over, misschien wel van beide kanten. Misschien bedoelde hij het helemaal niet lauw of was het voor hem niet duidelijk dat ik me echt shit voelde even. Op dit soort momenten is het zo kut dat je niet even kan bellen. Maar ik heb er nu zo'n rot gevoel aan over gehouden, ik hoop zo dat mijn gevoel onjuist is....

Pfff jeetje wat kan je je ellendig voelen om bijna niks, gewoon echt een soort paniek. Ik ken mezelf haast niet meer terug, ik ben helemaal geen persoon van onzekerheid en drama normaal.

Deze bizarre situatie wordt me even een beetje te veel denk ik..

Tijd voor een beetje afstand Hakkietakkie?

Soetelieve, als jouw gevoel dit zegt, klopt het vaak. Maar de vraag is wat je daar zelf mee wilt doen. Je kunt genieten van wat je wel hebt of het onderste uit de kan willen en met lege handen staan. Het is jouw keuze.

Ja hij is single. En ja, ik weet ook echt wel dat ik dat niet kan en mag verlangen maar het gevoel zegt wat anders. Misschien is het tijd om te breken. Ik wil die pijn niet gaan voelen als hij ooit een andere vrouw heeft. Maar dat zou betekenen dat ik nooit meer een minnaar kan hebben, want ik ben iemand die er met heel haar gevoel in gaat. Ik word snel verliefd en ga dan meer voelen. Hij zit te erg onder mijn huid. Ik moet er maar eens grondig over nadenken. Ben zelf verslaafd aan hem. Ik heb in ieder geval besloten om hem niet zelf te appen. Hij komt zelf maar eens een keer.
Als ik het minnaar contact zou verbreken hoe dan verder met onze vriendschap? Want die was er eerst en die is er nog naast de seks. Ik vrees dat ook die dan niet meer kan bestaan. Want aantrekkingskracht zal er blijven tussen ons.

Shit Hakkie, dat is niet fijn! Ik hoop met je mee dat het allemaal goed komt.