Minnaar deel 35

.

April, het is nogal wat zeg. Ik zou er denk ik een einde aan breien. Maar dan vooral omdat het hem blijkbaar niet lukt om niets te zeggen over jullie terwijl jullie hadden afgesproken dat het niet verteld zou worden.
Of anders met hem bespreken waar je mee zit. Misschien is het voor hem wel prima om alleen met jou door te gaan of juist te weten dat het eindig is zodra hij ook met anderen wil daten.

Elektra, of het slim is ligt volledig aan wat jij uit jullie contact wil halen. Als je inderdaad verliefd bent en bang bent om hem kwijt te raken (voorzover hij van jou is) dan kan ik me voorstellen dat je het hem niet wil zeggen ondanks zijn verzoek om het wel te doen.
Misschien dan inderdaad eerst voor jezelf bedenken of je zijn minnares kan zijn en kan zoeken naar een partner voor jezelf. Je hebt waarschijnlijk alleen jezelf ermee om een relatie te behouden waar geen toekomst in zit terwijl je wel een toekomst wil die je met iemand kan delen.

Eerder heb ik al geschreven dat ik het wel vertel als iemand daar om vraagt. Soms stopt het contact dan, soms maakt dat het juist nog leuker. Ik besef me wel dat het voor mij een andere situatie is dan voor jou. Succes!

@Aprilfools
Niemand wil aan de kant gezet worden, al helemaal niet zonder reden. Dat doet zeer. We willen allemaal wel ergens een soort van 'garantie'... Een relatie, eender wat voor soort, betekent werken, vechten, vertrouwen. Diegenen die dit niet (meer) kunnen opbrengen zullen uiteindelijk stoppen.

Je mag heus wel jullie toekomst bespreken. Ik kan me voorstellen dat iets wat van nature ontstaan is, dat je dat niet graag bespreekbaar maakt. Als in: vooruitlopend op de zaken, zoals zijn voorgenomen relatiebreuk in november. Natuurlijk wil je graag dat het vanzelf gaat, zoals tot nu toe altijd gebeurd is.

Maar om het nou uit te maken omdat je zelf niet aan de kant gezet wilt worden terwijl daar nog helemaal geen voortekenen van aanwezig zijn...?

Electra.. ik denk dat je het gewoon moet gaan ervaren.. oo voorhand is het lastig te zeggen wat het allemaal teweeg zal brengen.
Indien je verliefdheid te heftig is voor je minnaar en je daardoor misschien minder open staat voor een ander, is het misschien goed om alle contact met hem te verbreken.. uit het oog uit het hart. Maar dat lijkt me erg lastig voor je.

Groenblaadje.. zeker heb ik relatietherapie voorgesteld. Alles! Maar mijn man is niet te porren. Hij heeft ook geen probleem..
Hij vindt het alleen lastig op de momenten dat ik er een probleem van maak. Gelukkig hoeft dat nu niet meer.. dankzij mijn minnaar. Wat is hij toch een heerlijke uitkomst

.

April Fools, ik lag in scheiding toen ik een man ontmoette die nog getrouwd was, en die op zoek was naar een minnares. Al vanaf onze eerste date hadden we een enorme klik. Ik ben heel blij dat hij ondanks dat mij heeft gestimuleerd om te daten, om verder te kijken, om niet te blijven hangen aan hem, terwijl hij me niets wilde beloven over samen verder gaan. Hij wou mij niet in de weg staan, gunde mij het om een nieuwe relatie te vinden.
Dat lukte natuurlijk niet, iedere date vergeleek ik met hem, en hij was altijd de leukste, en een half jaar later ging hij scheiden en nu zijn wij samen.

Ik vind niet dat jij van hem kunt vragen/eisen het exclusief met jou te houden. Hij is single, moet hij dan maar braaf thuis afwachten tot jij eens tijd voor hem kunt maken? Terwijl jij niet met hem wilt samenleven?
Je weet dat hij eens een andere vrouw zal ontmoeten. Dat kan na 2 maanden zijn of na 5 jaar. Tot die tijd kun je genieten van wat je samen hebt. Het nu al uitmaken omdat jij het moeilijk zal vinden om na 2 maanden of 5 jaar aan de kant gezet te worden is zonde van die 2 maanden of 5 jaar waarin je het nog fijn zou kunnen hebben samen. Jullie samenzijn zal veranderen, natuurlijk, maar dat is niet perse heel erg naar.

Waarom wil je de enige bedpartner zijn voor hem? Dat ben jij nu toch ook niet? En hij is dat ook niet voor jou...

Het is zo zonde om je leven te laten beperken omdat je vooraf angstig bent voor wat komen gaat. Zou je blijven hangen in een vaste baan omdat je angstig bent dat je wordt afgewezen voor een nieuwe baan?

Als hij uit zijn relatie stapt, wordt daten voor jullie ook makkelijker, want het kan bij hem thuis.

Hakkietakkie schreef: ↑

01-07-2017 18:28

.

Marana, leuk dat zo geïnteresseerd bent. Ik vind het best eng hoor, zo'n heftige en spannende periode wat komen gaat maar ik heb er alle vertrouwen in dat we er samen doorheen komen. Het is achteraf toch wel fijn dat hij de beslissing niet een paar maanden terug al heeft gemaakt. Wachten is moeilijk maar onze relatie is wel veel sterker geworden.
Qua wonen zou hij het liefst voorlopig een deel van de week in zijn huis blijven alleen met de kids, en zijn vrouw het andere deel. Beide de rest van de week ergens anders, hij zou dan inderdaad bij mij komen. In die tijd kan alles worden geregeld, zijn vrouw rustig een huis zoeken en pas daarna overgaan tot verkopen van het huis. Op deze manier zou het voor de kinderen de meeste rust geven. Maar dit moet zijn vrouw natuurlijk ook zo willen doen. Uiteindelijk, als alles helemaal is geregeld, willen we samen een ander huis kopen.

Dat vind ik best heftig, dat hij direct al een deel van de week bij jou komt wonen. Van het ene bedje in het andere...
Wij hebben eerst geLAT en dat vond ik erg fijn. We waren wel een steeds groter deel van de week samen, maar de overgang van de ene relatie naar de andere ging toch wat minder snel zo. Bij ons zijn er overigens geen kinderen bij betrokken.
Als zijn vrouw een ander huis heeft gevonden en dit huis verkocht is komen de kinderen dus op zijn dagen direct bij jullie in huis. Is dat niet wat al te pittig voor die kinderen? Zouden ze niet liever dan bij een papa komen die een eigen huis heeft, waar ze 1 op 1 tijd met hun vader, zonder nieuwe vriendin, kunnen hebben?

Oke

Mijn god wat was het fijn om weer samen te zijn!!!

Wat een heerlijk moment toen ik hem weer zag en knuffelen, ik kon wel janken..

Ah!! Hakkie! Ik kan het mij voorstellen.. wat fijn voor jou dat je hem weer in je armen kan sluiten!!

April, ik zou het inderdaad met hem bespreken waar je mee zit, dat heeft misschien wat duidelijkheid en rust. Maar je kan inderdaad verder niets van hem vragen of eisen. Het is een minnaar, geen partner..

Marana, dat hij straks een deel van de week bij mij zal zijn voel ik zelf helemaal niet als heftig eigenlijk, dat voelt voor mij eigenlijk heel logisch. Dat je dat minder van de ene relatie in de andere gaat is ook niet helemaal zo vind ik, het is nu eigenlijk al een relatie wat we hebben en van de ene in de andere relatie, dat is toch al zo. Een woonsituatie verandert dat niet.

Als zijn vrouw zelf een huis heeft gevonden, gaat hij uiteindelijk zijn huis verkopen is het plan. Maar pas als de situatie met de kinderen dat toe laat. Ze gaan nooit een deel van de week hier komen wonen. Uiteindelijk willen we beide huizen verkopen en samen iets nieuws kopen, maar pas als dat echt kan. Tot die tijd houdt hij gewoon zijn huis. Voordat alles rond is op papier en het regelen van haar huis, gaat er sowieso al behoorlijk wat tijd overheen en tegen die tijd zien we wel hoe het ervoor staat.

Vind het toch wel wat dat jullie de toekomst al zo hebben ingevuld, en zijn vrouw nog steeds van niets weet. Ik hoop voor jullie maar dat zij het 'netjes' oppakt. Wees voorbereid op de emotionele rollercoaster die zeker gaat komen! Voor haar, maar ook zeker voor hem. En dan heb ik het nog maar niet over de kinderen..

Lieve Marana, wat ben ik weer blij met je posts. Ik hoop dat de dames voor wie je het schreef het ook op waarde weten te schatten.

Met Don ontwikkelt alles zich heel mooi. We hadden afgelopen week wel wat issues omdat onverwachts ik met zijn tweede minnares werd geconfronteerd. Ik wist dat we nog niet in de minnaarmonogamie zaten, daar waren we allebei wel open over. Maar dit was wel even lastig. Aan de andere kant zorgde het ook voor meer openheid en heeft het hem geholpen om te ontdekken wat hij wil, hij wil mij.

Ik weet het Mab, dat het een hele zware periode gaat worden en we niet weten hoe het zal verlopen. En dat is eng.
Qua invulling is dit ook alleen maar hoe hij denkt wat het beste is, en met zijn vrouw is een scheiding de afgelopen periode ook ter sprake gekomen. Hij weet dus ook wel hoe zij dingen ziet. Maar hoe het zal verlopen zullen we zien. Je kan in deze situatie niet alles vooraf invullen.

Ik ga er in ieder geval voor hem zijn en hem steunen zo veel als ik kan.

Oranje, fijn dat alles goed gaat! Betekent dit dat jullie wel minnaar monogamie willen beide?

Ik kruip even uit de meeleesstand om aan Hakkie te vragen of ze enig idee heeft hoeveel impact dit op de kinderen kan hebben. In hoeverre krijgen zij tijd en ruimte om aan de nieuwe situatie te wennen? Ze krijgen straks een bom gedropt dat hun ouders uit elkaar gaan en o ja, papa heeft al een nieuwe vriendin en daar woont hij de helft van de week.

Dan kun je wel heel nobel zeggen dat je hem heel erg wilt steunen, maar je vergeet een aantal personen. 'Kinderen zijn zo flexibel', is het eerste wat je vaak hoort. Nee, kinderen hebben geen keuze.

En wat er al eerder gezegd is: jullie hebben een heel leuk plan bedacht om de kinderen rust te geven, maar jij bent hun moeder niet. Dit moet hij met zijn soon to be ex bespreken. Ik vind het ronduit onkies dat jij je daarmee bezighoudt.

Ik ben een stille meelezer, maar kom nu toch even uit mijn meeleesstand.. ik sta er best verstelt van, Hakkietakkie, hoe respectloos en schijnbaar zonder empathie vooral jouw minnaar met zijn vrouw (!) omgaat. Ik vind het eigenlijk behoorlijk slecht dat hij met jou al van a tot z bespreekt hoe en wat en hoe hij het leven zonder haar voor zich ziet, terwijl zij nog nergens van op de hoogte is. Voor mij zelf zou dat een behoorlijke afknapper zijn (om over zijn vermogen om zo'n dubbelleven te kunnen leiden naast zijn gezin nog maar te zwijgen..). Een slippertje, of een verliefdheid, ala; we zijn nooit perfect. Maar maandenlang zijn vrouw bedonderen, een heel nieuw leven uitstippelen met zijn nieuwe liefje en dan zijn vrouw maandenlang in het ongewisse laten... mijn man zou het niet zijn want het vertelt mij iets over zijn gewetensfunctie, inlevingsvermogen en integriteit. Die zijn m.i. gebrekkig. En daar komt bij: als hij de moeder van zijn kind al zo beroerd behandeld, wie zegt jou dan dat hij jou over een aantal jaar niet hetzelfde flikt? Nu voelt het natuurlijk nog alsof dat nooit zal gebeuren want jullie zijn elkaars grote liefde etc. Maar dat zijn de verliefdheidshormonen! Als die uitgewerkt zijn zit jij met een man met een zeer gebrekkige/twijfelachtige ethiek (eigenlijk gewoon iemand die schijt heeft en zijn geliefden als prut behandeld) en wie weet flikt hij jou weer hetzelfde.

Daar komt ook bij dat ik me afvraag of hij niet telkens maar uit zal stellen (eerst de vakantie, dan bv ziekte van de kinderen etc) of dat hij al langer zeer ongelukkig was over zijn huwelijk en jou gebruikt als veilige uitweg (jij bent de nieuwe schoenen waardoor hij de oude weg kan gooien).

Ook al kiest hij wel oprecht voor jou, wil je echt verder met een man die zo omgaat met zijn geliefden en zo respectloos doet tegen zijn vrouw en kinderen? Wil je echt samen een toekomst bouwen op de smeulende ruïne van het verdriet van zijn bedrog?

Als hij een integere vent met ballen was had hij gezegd: Hakkietakkie, ik denk dat ik een toekomst samen met jou wel zie zitten. Maar, ik wil mijn vrouw (en kinderen!) niet bedonderen, dus ga eerst op respectvolle manier de relatie met mijn vrouw afronden, onze kinderen de tijd geven om te verwerken en rust te krijgen. Ik ga mijn eigen verdriet verwerken en een plek voor mezelf creëren. Als ik daarmee klaar ben en wij vinden elkaar nog steeds geweldig, dan kijken we over een jaar nog eens waar ons schip strand.

Ik bedoel dit niet om gemeen te zijn, ik heb helaas ervaring met jouw positie. En ik ken een aantal vrouwen in mijn omgeving die zich in dezelfde positie begaven. Stuk voor stuk werden ze of teleurgesteld omdat minnaar uiteindelijk de knoop niet door kon hakken, of omdat minnaar toen de verliefdheid eenmaal over was, hen dezelfde streek leverde. Nog weer een andere minnaar is niet vreemdgegaan (waarschijnlijk?) maar kampt met wrok en heimwee naar zijn gezin, met boze familie etc.

Ik gun je echt beter, denk alsjeblieft nog eens kritisch na over jezelf en hem voordat je de sprong in het diepe waagt.

Daar wil ik nog bij aanvullen: het zou je niet misstaan om ook wat meer inlevingsvermogen te tonen in zijn vrouw en kinderen. Ik weet (ook nu weer uit ervaring) dat je je 'on top of the world' kunt voelen als je minnaar zegt dat hij voor altijd met jou wil zijn, maar eigenlijk zijn er geen winnaars in deze situatie. Zijn vrouw en kinderen zijn de grote verliezers, verplaats je eens in hen. En ook al voel jij je misschien een winnaar: jij zit nu opgescheept met een vent die zonder blikken of blozen zijn gezin voorliegt en een dubbelleven leidt. Hij zal verdriet (en spijt, wroeging) voelen omdat hij zijn kinderen en vrouw pijn doet, waardoor hij ook niet volledig van jou kan genieten.

Carla:

Carla_mi schreef: ↑

02-07-2017 19:42

Ik ben een stille meelezer, maar kom nu toch even uit mijn meeleesstand.. ik sta er best verstelt van, Hakkietakkie, hoe respectloos en schijnbaar zonder empathie vooral jouw minnaar met zijn vrouw (!) omgaat. Ik vind het eigenlijk behoorlijk slecht dat hij met jou al van a tot z bespreekt hoe en wat en hoe hij het leven zonder haar voor zich ziet, terwijl zij nog nergens van op de hoogte is. Voor mij zelf zou dat een behoorlijke afknapper zijn (om over zijn vermogen om zo'n dubbelleven te kunnen leiden naast zijn gezin nog maar te zwijgen..). Een slippertje, of een verliefdheid, ala; we zijn nooit perfect. Maar maandenlang zijn vrouw bedonderen, een heel nieuw leven uitstippelen met zijn nieuwe liefje en dan zijn vrouw maandenlang in het ongewisse laten... mijn man zou het niet zijn want het vertelt mij iets over zijn gewetensfunctie, inlevingsvermogen en integriteit. Die zijn m.i. gebrekkig. En daar komt bij: als hij de moeder van zijn kind al zo beroerd behandeld, wie zegt jou dan dat hij jou over een aantal jaar niet hetzelfde flikt? Nu voelt het natuurlijk nog alsof dat nooit zal gebeuren want jullie zijn elkaars grote liefde etc. Maar dat zijn de verliefdheidshormonen! Als die uitgewerkt zijn zit jij met een man met een zeer gebrekkige/twijfelachtige ethiek (eigenlijk gewoon iemand die schijt heeft en zijn geliefden als prut behandeld) en wie weet flikt hij jou weer hetzelfde.

Daar komt ook bij dat ik me afvraag of hij niet telkens maar uit zal stellen (eerst de vakantie, dan bv ziekte van de kinderen etc) of dat hij al langer zeer ongelukkig was over zijn huwelijk en jou gebruikt als veilige uitweg (jij bent de nieuwe schoenen waardoor hij de oude weg kan gooien).

Ook al kiest hij wel oprecht voor jou, wil je echt verder met een man die zo omgaat met zijn geliefden en zo respectloos doet tegen zijn vrouw en kinderen? Wil je echt samen een toekomst bouwen op de smeulende ruïne van het verdriet van zijn bedrog?

Als hij een integere vent met ballen was had hij gezegd: Hakkietakkie, ik denk dat ik een toekomst samen met jou wel zie zitten. Maar, ik wil mijn vrouw (en kinderen!) niet bedonderen, dus ga eerst op respectvolle manier de relatie met mijn vrouw afronden, onze kinderen de tijd geven om te verwerken en rust te krijgen. Ik ga mijn eigen verdriet verwerken en een plek voor mezelf creëren. Als ik daarmee klaar ben en wij vinden elkaar nog steeds geweldig, dan kijken we over een jaar nog eens waar ons schip strand.

Ik bedoel dit niet om gemeen te zijn, ik heb helaas ervaring met jouw positie. En ik ken een aantal vrouwen in mijn omgeving die zich in dezelfde positie begaven. Stuk voor stuk werden ze of teleurgesteld omdat minnaar uiteindelijk de knoop niet door kon hakken, of omdat minnaar toen de verliefdheid eenmaal over was, hen dezelfde streek leverde. Nog weer een andere minnaar is niet vreemdgegaan (waarschijnlijk?) maar kampt met wrok en heimwee naar zijn gezin, met boze familie etc.

Ik gun je echt beter, denk alsjeblieft nog eens kritisch na over jezelf en hem voordat je de sprong in het diepe waagt.

Daar wil ik nog bij aanvullen: het zou je niet misstaan om ook wat meer inlevingsvermogen te tonen in zijn vrouw en kinderen. Ik weet (ook nu weer uit ervaring) dat je je 'on top of the world' kunt voelen als je minnaar zegt dat hij voor altijd met jou wil zijn, maar eigenlijk zijn er geen winnaars in deze situatie. Zijn vrouw en kinderen zijn de grote verliezers, verplaats je eens in hen. En ook al voel jij je misschien een winnaar: jij zit nu opgescheept met een vent die zonder blikken of blozen zijn gezin voorliegt en een dubbelleven leidt. Hij zal verdriet (en spijt, wroeging) voelen omdat hij zijn kinderen en vrouw pijn doet, waardoor hij ook niet volledig van jou kan genieten.

Door de minnares van een getrouwde man te zijn, maak je een heel gezin kapot. Mijn ex verloofde bleek ook een minnares te hebben en zij heeft veel verwoest. Hij staat er nu letterlijk alleen voor omdat zijn ouders niets meer met hem te maken willen hebben. En zijn minnares.... Die wordt overal uitgespuugd.

Denk daar maar eens aan, voordat je een affaire begint met een gesettelde man.

Ik denk dat ik het niet helemaal goed heb omschreven. Het is zeker niet zo dat we alles hebben uitgestippeld en nee ik bemoei me daar ook niet mee, thuis zaken regelen is zijn zaak. Hij heeft gezegd dat hij deze manier een goede oplossing zou vinden voor de kinderen in het begin, omdat hij iemand kent die het ook zo heeft gedaan en dat is redelijk goed en rustig verlopen. Maar hij en ik zijn ons ervan bewust dat het gewoon kijken hoe het loopt wordt en hij gaat het straks allemaal met mijn ex beslissen, ik bemoei me daar absoluut niet mee. Want nee ik ken zijn kinderen niet dus ik kan niet zeggen wat voor hen het beste is.

Canvas, de kinderen gaan alle tijd krijgen die ze nodig hebben. Ik denk dat hij de eerste tijd zijn kinderen niet eens over mij vertelt, eerst maar eens de scheiding verwerken. Een ontmoeting en later dus samen wonen gebeurt pas als dat kan. Uiteindelijk willen we graag samen wonen en natuurlijk hebben we het daarover gehad, dat lijkt me niet meer dan logisch en verstandig als je ervoor gaat kiezen om samen een toekomst te starten.

Carla, het klinkt hier allemaal veel droger en meer zwart wit dan het is. Ik heb heel veel hierover nagedacht en ik weet zeker dat ik met hem verder wil. We zijn verliefd, dat klopt, maar het is veel meer dan dat. We passen echt bij elkaar, delen veel normen en waarden.
En natuurlijk is wat hij doet niet netjes, maar ik ben ook niet heilig geweest in dit verhaal. Dan kan ik me druk gaan maken om wat hij heeft gedaan, maar de pot verwijt de ketel...
Ik weet dat er veel verhalen zijn waar het mis is gegaan, maar er zijn ook verhalen waar het wel goed is gegaan. De tijd zal het leren, maar mijn keuze voor hem is al lang en breed gemaakt.

Ik had steeds geen zin om er een uitgebreide reactie aan te weiden, maar ik ben het zó eens met bovenstaande reactie van Canvas en Carla ! Ongelofelijk vind ik het, van beide kanten Hakkie en minnaar ...

Heb je zelf kinderen, Hakkie?

Mijn eigen scheiding is zonder ruzie en zonder minnaar of minnares verlopen, maar toch hebben mijn kinderen er een flinke knauw aan overgehouden. Denk je echt dat het nooit uit gaat komen dat jullie elkaar al langer kennen? Hoe lang is 'alle tijd'? Soms duurt het jaren voordat zoiets gesetteld is (mijn ervaring).

Jouw keuze is allang en breed gemaakt. Maar het gaat niet alleen om jou. En niet alleen om jou en hem. Het lijkt me niet meer dan logisch en verstandig om dááraan te denken in plaats van enkel en alleen jullie toekomst samen.

Het enige wat hij dus echt heeft besloten, is dat hij het binnenkort aan zijn vrouw gaat vertellen. En vanuit daar gaan zij samen kijken hoe ze dit gaan oplossen dus.

En ik wacht af en zie hoe het loopt, ben er voor hem als hij dat wil, maar zal me nooit opdringen of dingen pushen of iets.

FiIee schreef: ↑

02-07-2017 20:07

Door de minnares van een getrouwde man te zijn, maak je een heel gezin kapot. Mijn ex verloofde bleek ook een minnares te hebben en zij heeft veel verwoest. Hij staat er nu letterlijk alleen voor omdat zijn ouders niets meer met hem te maken willen hebben. En zijn minnares.... Die wordt overal uitgespuugd.

Denk daar maar eens aan, voordat je een affaire begint met een gesettelde man.

Dat doet hij nog altijd zelf. Hij kiest er zelf voor om een minnares te hebben, dus om de schuld alleen bij de minnares te leggen klopt niet. Hij heeft zijn leven verwoest en niet zij.