Minnaar deel 35

26-04-2017 18:47 3006 berichten
Alle reacties Link kopieren
Al 34 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.



Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?



Met andere woorden...



Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.



Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen. Bedankt.



Kleine AKL:

Een date is gewoon een date en géén PAK.

Een PAK is een porneauw aftel kalender.

Een PP is een porneauwpaal en de LR zijn de lage regionen.

Dan hebben we nog de Jonge God (JG) en dus ook de Oude God (OG)

Evt de GVGL oftewel God van gelijke leeftijd.



Hou het gezellig.

Of niet

Alle reacties Link kopieren
Dat was op het kletstopic. Wij hebben geen kikgroep en als het aan mij ligt beginnen we daar ook niet aan. Maar het staat je vrij een groep te maken vanzelfsprekend.
.
Alle reacties Link kopieren
Het groepje is er nog hoor Jolie
En iedereen mag daar in onder bepaalde voorwaarde...het beste ff Febag pb dan weet je waar het is ;-)
you can't handle the truth
Alle reacties Link kopieren
Ik weet ook waar het is. PBs werken toch niet.
.
Alle reacties Link kopieren
Roos prachtig omschreven en voor mij ook heel herkenbaar en een constante strijd. Ik merk wel dat muziek mij heel erg helpt. Een lekker muziekje kan me zo gelukkig laten voelen en voel ik me ook weer heel sterk en denk ik fuck die mannen.

Maar ben ook een gevoelsmens en wil niet alleen het contact voor de sex. Ja wil lekkere sex en wil de bdsm, maar wel met een +, dus een beetje aandacht hoort daar wel bij voor mij, maar ook gewoon over de dagelijkse dingen.

Een toevallig van de week nog een item gekocht en mezelf daarmee uitdagend op de foto gezet, inclusief writing, om hem te troggelen. Weet niet of dat heel erg gelukt is. Was misschien ook een test voor mij om te bepalen wat ik nu nog wil met hem. Maar kan heel moeilijk afscheid nemen, ondanks dat er weinig is nu. Zit nu in de wat als het straks is fase...

Zoals ik op het andere topic al schreef, ik voel veel onrust in mijn lijf. Eager om dingen te ervaren, maar wil wel de fijne klik voelen en die lijkt toch telkens weer vrij snel te verdwijnen.

Ik ga je post op me in laten werken Roos, thanks!
Alle reacties Link kopieren
Rooss, bij mij werkt het andersom: als er wat meer gevoelens bij komen, dan vertrouw ik er juist meer op dat je zorgvuldig met elkaar omgaat en dat je niet zomaar gedumpt wordt. Tot nu toe heb ik bij bijna elke man met wie ik het bed gedeeld heb wel zo'n connectie dat we elkaar nooit helemaal uit het oog verliezen. En eindigde het seksgedeelte ook omdat we beiden op het punt kwamen dat al het leuks wel geweest was. Die angst om niet meer te voldoen ken ik eigenlijk dus niet zo. Wellicht ben ik ook iets minder veeleisend dan veel dames hier, dat zal ook wel meespelen.

Mijn favoriete seksbeest (die ik overigens nooit lieverd noem, maar wel vaak lekker ding), liet me vanmorgen in niet mis te verstane woorden dat hij enorm veel zin in me heeft. Goddelijk geil vind ik hem. We zijn nog lang niet op elkaar uitgekeken and I love it.
Alle reacties Link kopieren
Ben ook niet zo bang voor het dumpverhaal, dat is het niet. Het is dieper dan dat, dieper dan de angst weggegooid te worden.

Soumis, graag gedaan. Toch mooi dat velen het herkennen en dat het ineens woorden krijgt als het uitgespit wordt. Misschien moet ik tóch dat boek maar gaan schrijven... ;-D
.
Alle reacties Link kopieren
Zou het ook niet deels komen dat verschil omdat je thuis ook een hele fijne partner hebt phoebal? Toch een bepaalde zekerheid die je hebt dat je altijd bij een fijn persoon terecht kan.
Alle reacties Link kopieren
Soumis, zeker weten! En daarom blijft een minnaar voor mij 'maar' een minnaar. Hoe zeer ik ook onwijs blij met hem ben (en hoe verdrietig ik ook zal zijn als hij er ooit niet meer is), mijn wereld draait niet om een minnaar. En ook niet om de aandacht van een minnaar. Ik vind het een heel fijn kado, zo'n geweldige extra man in mijn en ik waardeer hem ook echt. Maar hij zorgt niet voor mijn eigenwaarde of mijn geluk, dat doe ik nl zelf. Mijn leven draait om mij, mijn lief en mijn gezin. Dat is voor mij het allerbelangrijkst. En mijn minnaar is daar een hele fijne aanvulling op. Mijn kers op mijn toch al fijne taart. En mijn minnaar staat daar exact hetzelfde in, dat is ook heel relaxed.

Zijn er meer minnaars/minnaressen hier die dat ook zo beleven?
Alle reacties Link kopieren
Precies zoals jij het omschrijft phoebal. Zowel ik als mijn minnaars als mijn man staan er zo in🙂 Heerlijk
Alle reacties Link kopieren
Kon het allemaal maar zo simpel zijn :yes:
you can't handle the truth
Alle reacties Link kopieren
Ja Phoebal, idem :) Zeer eens met het deel dat niemand voor mijn eigenwaarde of geluk zorgt, behalve ikzelf [thumbs up] :)

Maar Roos haar stukje zelfreflectie herken ik ook wel van toen ik minnaar ontmoette, iemand waar ik dus wel gevoelens voor had. Toen was ik best even de weg kwijt. Maar, dat heeft me des te meer laten inzien dat mijn leven niet van een ander afhangt maar alleen van hoe ik zelf wil dat het loopt.

Ik heb weinig dates, al heb ik 2 sv's en een fwb :) Mijn eerstvolgende date is met fwb over 2 maanden als het goed is. :yes:
Alle reacties Link kopieren
Mooie stukjes geschreven!
Ik weet niet waar ik me in herken. Ik geniet van de aandacht. Maar tegelijkertijd ben ik bijna altijd de persoon die er het diepste in zin. En dus degene die er misschien te veel mee bezig is. En zeker weten degene die het moeilijk heeft als er ook aandacht naar anderen gaat. Heel onredelijk, want ook ik verdeel mijn aandacht over meerdere mannen. Hoe leuk ik dat ook vind, toch wringt het ook. Want ik weet nog niet waar ik naar zoek. Ik weet wel dat ik snel verveeld raak, veel prikkels nodig heb, hevig voel. Eigenlijk niet echt geschikt voor het minnaren volgens mij, maar ik geniet zo van meerdere contacten. Ik mis mijn mannen ook, ben echt blij om ze te zien en dan wil ik ze wel opsnuiven. Maar het wisselt dus heel erg, per dag, per uur kan het anders aanvoelen.
~ I want to be shaken to my core, like the wild winds disrobe the trees ~
Alle reacties Link kopieren
nouwnouw schreef:
18-07-2017 19:59
Maar, dat heeft me des te meer laten inzien dat mijn leven niet van een ander afhangt maar alleen van hoe ik zelf wil dat het loopt.
Daarom vind ik het ook zo leerzaam, dat geminnaar. Ik weet natuurlijk ook dat mijn leven, mijn geluk, het verloop daarvan niet afhangt van welke man dan ook. Alleen, het weten en het ook altijd zo ervaren, het ook altijd zo voelen, dat kost me nog wel eens moeite.
Het is niet zo dat mijn levensgeluk afhangt van een berichtje of (erger) van een bericht dat uitblijft, ik betrap mezelf er nog wel eens op dat mijn gedachtenstroom op gang komt "hij negeert me, misschien vindt ie me niet leuk meer, hij heeft het wel gelezen maar hij heeft natuurlijk geen tijd. Of hij heeft wel tijd maar hij negeert me gewoon, de lul, hoeveel moeite kost het nou om iets terug te sturen", nou ja, dat een beetje. En dan heb je zomaar je gemoed van dat moment even laten afhangen van het non bericht.

Om dan dus vervolgens om mezelf en mijn eigen gedachtenstroom te lachen want god wat ben ik lekker bezig.
En zo lang ik erom kan lachen denk ik dat het goedkomt met me ;-D
.
Alle reacties Link kopieren
Roos mooie post en ik herken er heel veel in. Het instant kutgevoel, zo bekend! Ik wijt het vaak aan het feit dat ik vaak moeite heb met de situatie zoals die nu is en het feit dat hij zo veel voor me betekent, maar het grootste deel komt inderdaad voort uit mijn eigen monsters. En dat wordt dan weer gevoed door die zaken.

Ik schaf zeker wel eens wat leuks aan voor hem. Een sexy setje lingerie, sexy outfitje maar ook juist als we samen weg gaan doe ik vaak iets aan waarvan ik weet dat hij er gek op is. Liefst met een heel klein randje of bandje zichtbaar van zijn favoriete lingerie. Heerlijk!
Alle reacties Link kopieren
Hij zit de laatste dagen niet helemaal lekker in zijn vel en heeft moeite met hoe het nu is, onrust in zijn hoofd. Ik heb dat ook nog steeds, maar ben er net na moeilijke weken juist weer een beetje zen mee. Toen zat er bij hem nog van alles tegen vandaag en dan baal ik er zo van dat we elkaar wel zien, maar alleen heel oppervlakkig en ik hem niet eens even een knuffel kan geven.

Ik hoop echt zo dat het mee gaat zitten eind deze maand. Dan kunnen we gewoon eindelijk een stap gaan zetten om samen verder te gaan. Jeetje wat zijn we daaraan toe. Nog even volhouden....
Alle reacties Link kopieren
Phoebal schreef:
18-07-2017 11:44
Deze triggerde ook wel even, Max. Heb jij de bevestiging van anderen nodig om je te realiseren dat je leuk bent? En dan ook nog de bevestiging van het vrouwelijk geslacht? Haal je die bevestiging dan niet uit je eigen partner of gezin? En is het heel belangrijk voor je dat anderen je ook leuk vinden?

Een man een man, een woord een woord. Ik heb erover nagedacht Phoebal, waarom ik dit geschreven heb. Er zat nog een restantje 'oude Max' in dat bericht. Dat was een Max die inderdaad graag aardig gevonden werd, die het iedereen naar de zin wilde maken, zelfs ten koste van zijn eigen grenzen (dus van hemzelf). Goedkeuring van vrouwen hoorde daar bij. Tevens de daarbij behorende 'angst' voor afwijzing. Het resulteerde in een 'schim' van wie ik ooit was. Die tijd is geweest, die persoon is niet meer. Ik vind het nog steeds leuk om iemand aan het lachen te maken en vooral flirten is aan mij besteed. Maarrr... Wanneer ik opgetrokken wenkbrauwen zie dan doet mij dat minder dan ooit.

Het is niet erg om leuk te zijn, als het maar niet een missie wordt om altijd maar leuk te zijn... Ik denk dat 'jezelf zijn' vele malen belangrijker is.
Alle reacties Link kopieren
Ieder mens wordt graag aardig gevonden denk ik, we zijn groepsdieren van nature en ondanks dat we heel veel sociale afhankelijkheid over onze schouder hebben gegooid spelen de basisregels nog steeds een veel grotere rol in onze reptielenhersenen dan we ons van bewust zijn.

Het zijn inderdaad je eigen overschreden grenzen en de ideeën die je daarbij hebt over jezelf en anderen die het pijnlijk maken. Ook hierin is balans het toverwoord denk ik.

Hakkie, weet je zeker dat hij jou nodig heeft op zulke momenten?
Misschien is er gewoon zijn per app ofzo helemaal dikke prima? Ikzelf heb zo'n hekel aan knuffels als dingen niet lekker lopen, ik wil gewoon even tegen iemand aanzeiken en geen gejammer aan de kop.
Wanneer weet je of het mee of tegen zit? Precies eind van de maand?
.
Alle reacties Link kopieren
Goede levensles dus Max. Lijkt me een stuk leuker leven.

Ik heb ook best veel van het minnaren geleerd. Eerst dat ik bijzonder lekkere seks kan hebben zonder dat ik verliefd hoef te zijn op die persoon. En hoe heerlijk grenzeloos ik kan zijn zonder dat daar consequenties aan hangen. Met mijn huidige minnaar heb ik juist geleerd dat ik niet hoef te kaderen. Mijn definitie van houden van was nogal smal, ik heb wel moeten leren dat houden van veel breder kan zijn, zonder dat dat ten koste hoeft te gaan voor de liefde van mijn lief.
Alle reacties Link kopieren
Phoebal, ik denk dat ik er ook wel zo in sta. Het scheelt dat ik hier destijds veel had aan een schrijfster, haar lessen heb ik in mijn oren geknoopt en pas ik soms toe ;)

Ik ben dol op Don, hij raakt me op heel veel fronten en is echt een verrukkelijke man. Maar omdat hij zo intens is, is het ook heerlijk om hem weer uit te zwaaien, na te genieten en weer te aarden.
Soumis schreef:
18-07-2017 17:31

denk ik fuck die mannen.
Maar als minnares fuck je toch ook die mannen ?
Alle reacties Link kopieren
Rooss4.0 schreef:
15-07-2017 18:38
Sorry Poly, ik heb je post zomaar genegeerd, welkom hier.
IK vind je wat vaag over minnaar/minnares, mogen we niet weten of je een man of een vrouw bent of duid je hiermee uit dat je bi bent?

Hoe komt het dat relatietherapie niet werk? Wat voor verwachtingen hadden jullie hiervan?
Sorry, dacht dat ik geen reactie kreeg en heb niet meer gekeken... nu haak ik weer aan🙂
Ik ben een man en heb drie jaar een minnares gehad
We zagen elkaar een of twee keer per maand
Het gaf zeker een goed gevoel en ik mis het nu het over is...
Hebben nog wel veel contact, maar geen seks meer
Relatietherapie werkt, we hebben er veel aan en stukje bij beetje hetstelt het vertrouwen
Daar zit dan ook het probleem voor mij
Openheid dat ik wat meer wil dan monogamie heeft de boel op z'n kop gezet
Ik kon ook niet anders verwachten...
Alle reacties Link kopieren
polyamore schreef:
19-07-2017 01:29
Openheid dat ik wat meer wil dan monogamie heeft de boel op z'n kop gezet
Ik kon ook niet anders verwachten...

Damn... Toen ik het ter sprake bracht had ik ook even het messenblok tijdelijk verstopt maar dat bleek onnodig. Mijn vrouw gaf dan ook wat aanleiding voor het verlaten van de monogamie dus kon ze zich niet achter cliché smoezen verschuilen. Ze voelde zich wel even 'te weinig' maar had al snel door dat het niet aan haar lag. Het ging hier dus best goed uiteindelijk, dat openen, zonder enig verwijt over en weer.

Minnares dus kwijt én thuis gedonder in de keet? Jammer dat je nu in deze situatie zit... Blijven praten met elkaar, dat helpt. En vooral ook blijven doen wat je voorheen ook altijd deed. Er is geen reden om nu jezelf te gaan veranderen.

Waarom heb je nog contact met je minnares maar delen jullie niet meer hetzelfde als voorheen? Heeft dat met je situatie thuis te maken, met bezinning of was de spreekwoordelijke koek op? Drie jaar is namelijk best lang en zeker niet niks, vandaar mijn vraag.
Alle reacties Link kopieren
Roos, ja hij heeft daar dan juist veel behoefte aan. We bellen en appen wel dus zijn verhaal doen en er op die manier zijn kan en dat is ten minste is. Maar hij is juist iemand die er ook niet te lang over door wil praten maar het liefst gewoon even lekker tegen elkaar aan op de bank kruipt. Maar alsnog fijn om te bellen of appen hoor, het is ten minste iets.
Ja ik weet echt precies op de laatste dag van deze maand meer.
Alle reacties Link kopieren
Max74 schreef:
19-07-2017 07:16
Damn... Toen ik het ter sprake bracht had ik ook even het messenblok tijdelijk verstopt maar dat bleek onnodig. Mijn vrouw gaf dan ook wat aanleiding voor het verlaten van de monogamie dus kon ze zich niet achter cliché smoezen verschuilen. Ze voelde zich wel even 'te weinig' maar had al snel door dat het niet aan haar lag. Het ging hier dus best goed uiteindelijk, dat openen, zonder enig verwijt over en weer.

Minnares dus kwijt én thuis gedonder in de keet? Jammer dat je nu in deze situatie zit... Blijven praten met elkaar, dat helpt. En vooral ook blijven doen wat je voorheen ook altijd deed. Er is geen reden om nu jezelf te gaan veranderen.

Waarom heb je nog contact met je minnares maar delen jullie niet meer hetzelfde als voorheen? Heeft dat met je situatie thuis te maken, met bezinning of was de spreekwoordelijke koek op? Drie jaar is namelijk best lang en zeker niet niks, vandaar mijn vraag.
Minnares had er zelf moeite mee om telkens te moeten liegen als wij afspraken
Of dat uiteindelijk de werkelijke reden was weet ik niet.. een tijd wilde we elkaar vaker zien en lukte het niet. De afstand was ook behoorlijk, moesten beiden een uur rijden om elkaar in het midden te treffen
Ook misschien de gewoonte en afnemend verlangen wat de zin heeft doen afnemen, bij haar dan... Lastig en pijnlijk voor mij, vooral als je het gevoel nog koestert... dit forum biedt een uitkomst om er over te praten, aangezien dat in je directe omgeving niet gaat
De vonken sprongen er wel van af als we bij elkaar waren..
We hebben afgesproken elkaat binnenkort weer te zien, ben benieuwd of we van elkaar af kunnen blijven

Praten, dat is wat ik juist wat ik in gang heb gezet en in mijn situatie zijn er ook redenen om monogamie ter discussie te stellen
Het probleem ligt deels bij de onzerkerheid en angst voor de gevolgen van het vreemdgaan bij haar. Het is een jaar of 10 terug ook gebeurd, het gevoel van verraad zit diep...
juist aan de onzekerheid en angst werken wij nu en dan is het best lastig om dit deel te verzwijgen, wat ik wel doe omdat er geen acceptatie is en er voldoende tussen ons is om voor te gaan

En ja, ik zal niet zonder willen en kunnen
Ik merk dat ik het behoorlijk mis....
Alle reacties Link kopieren
Hakkietakkie schreef:
15-07-2017 18:40
Ohh sorry Polly ik heb een beetje over je bericht heen gelezen. Je zegt dat het vertrouwen thuis is geschaad, is je partner er achter gekomen dat je een minnares had? En heb je nu ook een minnares?
Het zit net wat anders
Jaren terug is had ik ook een minnares
Ik heb het zelf opgebiecht
Er was volledige paniek.. huwelijk stond op springen en erger nog, de kinderen waren echt de dupe van de situatie
Keuze toen was rust te creëren
Ook was er bij mij vertwijfeling
Nu inmiddels met voldoende zelfkennis schaam ik mij niet meer voor mijzelf en omarm ik liever de liefde...

Nee ik ben nu zonder minnares jammer genoeg..
De vorige via SL, maar ik weet niet of ik dat weer wil via zo'n dating site
Waar en hoe anders...?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven