Seks
alle pijlers
Minnaar deel 39
dinsdag 22 oktober 2019 om 13:38
Al 38 delen lang schrijven we over het wel en wee om en rond onze minnaars.
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
Vliegt jouw hart vrij rond, vangbaar met een netje voor elke jager met stoute ogen of ben je een stoere krijgster met pantser en harnas? Moeten de mannen hún hart beschermen omdat jij voor de lust gaat en niet voor de liefde?
Met andere woorden...
Kun jij een minnaar hebben zonder verliefd te worden? Blijf jij met het grootste gemak in de verlust fase hangen of verleg jij constant je grenzen? Dit topic is voornamelijk bedoeld voor gelijkgestemden, al staan we natuurlijk ook een beetje open voor andere meningen.
Het is fijn als je een avatar uploadt, zo blijven we kleurrijk en is het makkelijker om de verhalen bij de naam te plaatsen.
Probeer zo weinig mogelijk te QUOTEN, door het precaire onderwerp wensen sommige schrijf(st)ers hun postings later aan te passen. Bedankt!
Linkje naar vorige topic. En zoals gewenst alle andere topics in de eerste post.
seks/minnaar-deel-38/list_messages/443929/120#
hoesjeboesje wijzigde dit bericht op 22-10-2019 13:47
86.53% gewijzigd
donderdag 30 januari 2020 om 22:30
Zo, daar ben ik weer.
Mijn telefoon is toe aan een update denk ik, want hij gooit iedere keer alles eraf. Heb geloof ik al 4x een heel verhaal zitten schrijven en floep weg was het.
Smartwoman, ben benieuwd wat zijn reden van afwezigheid was. Wellicht even geen raad weten met de situatie, verwacht of gehoopt dat jij hetzelfde zou voelen/willen. Tja iedereen reageert anders in zulke situaties denk ik.
Elize, ik voel je!! wat vreselijk ellendig kan dat zijn, dat naar zich toetrekken en op het moment dat hij weet dat je weer "into" bent zich weer terugtrekken. Zo vreselijk herkenbaar dit.
Bo vroeg waar ik bang voor was?
Voor alle emoties, alle rompslomp, de regelzaken, ons fijne huis, kan ik het wel alleen maar vooral het verdriet van mijn kinderen omdat moeders niet meer gelukkig blijkt te zijn. Misschien herkenbaar?
Voor mij zijn ze herkenbaar, waar begin je aan.....hoewel ik wel zeker weet dat ik het kan in mijn eentje, zal misschien zelfs wel makkelijker gaan. De grootste angst/zorg zit m bij mij bij de kinderen. Vorige week toen al dat gedoe hier speelde, waren de twee oudsten hier aan tafel in gesprek over een klasgenootje waarvan de ouders gingen scheiden. Hoe vreselijk verdrietig dat wel niet was en dat ze nu haar vader niet altijd kon zien. Andere voorbeelden werden aangehaald van een ander kindje die iedere week verhuisde van de een naar de andere ouder en weer eentje die haar vader bijna niet ziet. De middelste verzuchtte toen "Ik ben blij dat jullie niet gaan scheiden"
ai....... dat komt dan wel even binnen hoor.
Rooss, ik probeer al minder voor W op te vangen, ik vrees dat ik al jaren (goedbedoeld) hem teveel uit handen heb genomen waardoor hij volledig op mij leunt.
Ik ben ook gestopt met het steeds bevestigen van zijn onzekerheid door steeds te benoemen dat dingen echt niet zo zijn zoals hij denkt. "Ja ik hou echt nog van je" "Ja ik vind je nog steeds leuk" etc etc...... misschien ben ik er ook wel mee gestopt omdat ik niet wil liegen, of omdat ik het antwoord eigenlijk even niet weet...........?
Afgelopen week ben ik echt strontsjaggie, griep speelt ook mee en het bijna 24/7 bij elkaar op de lip zitten. Zo stom, tot voor dit alles gebeurde, deden we altijd alles samen, misten we elkaar enorm als we niet samen waren en als we apart iets hadden (feestje van werk bijvoorbeeld) vonden we er eigenlijk geen klap aan zonder de ander. En nu..... nu vind ik het een verademing en dat ik dat zo voel vind ik weer zo waardeloos.
Wat betreft M, ja heerlijk is het nu de rust, ik hoef me niet druk te maken, mijn aandachtsmonster is om zeep geholpen, want ik hoef maar een appje te sturen en heb binnen de kortste keren reactie...... ook savonds en ook snachts. Hij is wel heel erg terughoudend, laat het contact steeds van mij afkomen. Hij zegt zich niet op te willen dringen en dat is ook wel weer fijn, maar als ik contact zoek gaat ie er ook vol in.
Die rust kan ik echt heel goed gebruiken nu om echt helder na te kunnen denken.
Als ik straks weer opgeknapt ben gaan we in ieder geval gauw iets plannen waarbij we elkaar weer in de ogen kunnen kijken. Het daten an sich zal niet heel veel makkelijker gaan ivm mijn kinderen, onze roosters etc. We blijven op overdag uitkomen. Maar zal allicht wel heel iets schelen dat er geen vriendin aan zijn kant is die ineens roosters om gaat gooien, plannen veranderen etc.
Nog over zijn acties een week geleden. Ik snap heel goed wat hij heeft gedaan, hoe keuzes zijn gemaakt en de snelheid (.... we hebben het dus over een week waarin die beslissing was genomen!!) waardoor hij mij niet op een rustige manier voor had kunnen bereiden. Blijft ongelooflijk klote, maar ik begrijp het echt. Denkend het voor iedereen goed te moeten doen waarbij hij zichzelf compleet vergat en waar hij dus achter kwam toen ik schreeuwend en scheldend er een punt achter zette. Niet dat hij op dat moment voor mij koos, hij koos ervoor om niet iets door te zetten waar hij niet achter stond.
Boven, oh wat waardeloos joh!! Dus nu aan het solliciteren?
Ja ik ga heel goed en hard met mezelf aan de slag, psycholoog gaat hier ook met me mee bezig. Vooral kijken naar wie ben ik en wat wil ik nou eigenlijk nog in dit leven.
Carmen welkom, ben benieuwd naar je verhaal
Annelies, wow wat een verhaal...... Ik denk inderdaad wat Rooss zegt wel klopt, jullie zitten al zo lang in dit patroon dat het bijna niet anders/meer kan zijn dan dit....
One, weet je partner van je bijna-minnaar?
Mijn telefoon is toe aan een update denk ik, want hij gooit iedere keer alles eraf. Heb geloof ik al 4x een heel verhaal zitten schrijven en floep weg was het.
Smartwoman, ben benieuwd wat zijn reden van afwezigheid was. Wellicht even geen raad weten met de situatie, verwacht of gehoopt dat jij hetzelfde zou voelen/willen. Tja iedereen reageert anders in zulke situaties denk ik.
Elize, ik voel je!! wat vreselijk ellendig kan dat zijn, dat naar zich toetrekken en op het moment dat hij weet dat je weer "into" bent zich weer terugtrekken. Zo vreselijk herkenbaar dit.
Bo vroeg waar ik bang voor was?
Voor alle emoties, alle rompslomp, de regelzaken, ons fijne huis, kan ik het wel alleen maar vooral het verdriet van mijn kinderen omdat moeders niet meer gelukkig blijkt te zijn. Misschien herkenbaar?
Voor mij zijn ze herkenbaar, waar begin je aan.....hoewel ik wel zeker weet dat ik het kan in mijn eentje, zal misschien zelfs wel makkelijker gaan. De grootste angst/zorg zit m bij mij bij de kinderen. Vorige week toen al dat gedoe hier speelde, waren de twee oudsten hier aan tafel in gesprek over een klasgenootje waarvan de ouders gingen scheiden. Hoe vreselijk verdrietig dat wel niet was en dat ze nu haar vader niet altijd kon zien. Andere voorbeelden werden aangehaald van een ander kindje die iedere week verhuisde van de een naar de andere ouder en weer eentje die haar vader bijna niet ziet. De middelste verzuchtte toen "Ik ben blij dat jullie niet gaan scheiden"
ai....... dat komt dan wel even binnen hoor.
Rooss, ik probeer al minder voor W op te vangen, ik vrees dat ik al jaren (goedbedoeld) hem teveel uit handen heb genomen waardoor hij volledig op mij leunt.
Ik ben ook gestopt met het steeds bevestigen van zijn onzekerheid door steeds te benoemen dat dingen echt niet zo zijn zoals hij denkt. "Ja ik hou echt nog van je" "Ja ik vind je nog steeds leuk" etc etc...... misschien ben ik er ook wel mee gestopt omdat ik niet wil liegen, of omdat ik het antwoord eigenlijk even niet weet...........?
Afgelopen week ben ik echt strontsjaggie, griep speelt ook mee en het bijna 24/7 bij elkaar op de lip zitten. Zo stom, tot voor dit alles gebeurde, deden we altijd alles samen, misten we elkaar enorm als we niet samen waren en als we apart iets hadden (feestje van werk bijvoorbeeld) vonden we er eigenlijk geen klap aan zonder de ander. En nu..... nu vind ik het een verademing en dat ik dat zo voel vind ik weer zo waardeloos.
Wat betreft M, ja heerlijk is het nu de rust, ik hoef me niet druk te maken, mijn aandachtsmonster is om zeep geholpen, want ik hoef maar een appje te sturen en heb binnen de kortste keren reactie...... ook savonds en ook snachts. Hij is wel heel erg terughoudend, laat het contact steeds van mij afkomen. Hij zegt zich niet op te willen dringen en dat is ook wel weer fijn, maar als ik contact zoek gaat ie er ook vol in.
Die rust kan ik echt heel goed gebruiken nu om echt helder na te kunnen denken.
Als ik straks weer opgeknapt ben gaan we in ieder geval gauw iets plannen waarbij we elkaar weer in de ogen kunnen kijken. Het daten an sich zal niet heel veel makkelijker gaan ivm mijn kinderen, onze roosters etc. We blijven op overdag uitkomen. Maar zal allicht wel heel iets schelen dat er geen vriendin aan zijn kant is die ineens roosters om gaat gooien, plannen veranderen etc.
Nog over zijn acties een week geleden. Ik snap heel goed wat hij heeft gedaan, hoe keuzes zijn gemaakt en de snelheid (.... we hebben het dus over een week waarin die beslissing was genomen!!) waardoor hij mij niet op een rustige manier voor had kunnen bereiden. Blijft ongelooflijk klote, maar ik begrijp het echt. Denkend het voor iedereen goed te moeten doen waarbij hij zichzelf compleet vergat en waar hij dus achter kwam toen ik schreeuwend en scheldend er een punt achter zette. Niet dat hij op dat moment voor mij koos, hij koos ervoor om niet iets door te zetten waar hij niet achter stond.
Boven, oh wat waardeloos joh!! Dus nu aan het solliciteren?
Ja ik ga heel goed en hard met mezelf aan de slag, psycholoog gaat hier ook met me mee bezig. Vooral kijken naar wie ben ik en wat wil ik nou eigenlijk nog in dit leven.
Carmen welkom, ben benieuwd naar je verhaal
Annelies, wow wat een verhaal...... Ik denk inderdaad wat Rooss zegt wel klopt, jullie zitten al zo lang in dit patroon dat het bijna niet anders/meer kan zijn dan dit....
One, weet je partner van je bijna-minnaar?
donderdag 30 januari 2020 om 22:53
Nou, je aandachtsmonster is natuurlijk niet om zeep geholpen, die zit er gewoon nog. Hij schreeuwt en blért in je systeem maar hij wordt op tijd gevoed. Dat is wat anders.
Je verdedigt de actie van M ten opzichte van jou, hij had "geen tijd" om je op de hoogte te stellen en dat geloof ik best maar.... verdedig je zijn acties ook vwb zijn vriendin?
Het ene moment zegt hij ja op samenwonen en binnen een week keert hij om als een blad aan een boom en stuurt hij haar terug naar dat kamertje bij vriendin? Terwijl hij al een weekend had ingeruimd om haar spulletjes over te zetten? Schijnbaar is hij in staat om zo met vrouwen om te gaan, heeft hij dat ook recht kunnen praten richting jou, snap je dat ook?
Het is vreselijk pijnlijk om kinderen zo te horen praten over scheiden, je maag knijpt samen omdat je in wezen in het voorland van hun horror zit.
Ik denk eigenlijk dat je kinderen het aan voelen komen en dat er daarom deze gesprekken plaatsvinden. Ze zijn bang en voelen zich onveilig. Er hangt iets boven hun hoofd dat ze wel voelen maar geen lettertjes kunnen geven, er is onduidelijkheid. Dat vind ik veel erger -als ik eerlijk ben- dan een doorgehakte knoop.
Je verdedigt de actie van M ten opzichte van jou, hij had "geen tijd" om je op de hoogte te stellen en dat geloof ik best maar.... verdedig je zijn acties ook vwb zijn vriendin?
Het ene moment zegt hij ja op samenwonen en binnen een week keert hij om als een blad aan een boom en stuurt hij haar terug naar dat kamertje bij vriendin? Terwijl hij al een weekend had ingeruimd om haar spulletjes over te zetten? Schijnbaar is hij in staat om zo met vrouwen om te gaan, heeft hij dat ook recht kunnen praten richting jou, snap je dat ook?
Het is vreselijk pijnlijk om kinderen zo te horen praten over scheiden, je maag knijpt samen omdat je in wezen in het voorland van hun horror zit.
Ik denk eigenlijk dat je kinderen het aan voelen komen en dat er daarom deze gesprekken plaatsvinden. Ze zijn bang en voelen zich onveilig. Er hangt iets boven hun hoofd dat ze wel voelen maar geen lettertjes kunnen geven, er is onduidelijkheid. Dat vind ik veel erger -als ik eerlijk ben- dan een doorgehakte knoop.
...
donderdag 30 januari 2020 om 23:30
Ja ook dát snap ik. Ik praat het hiermee niet recht en ik keur het ook niet goed hoe hij eea heeft gedaan, de keuzes die gemaakt zijn en de weg die hij heeft bewandeld.. Ik zeg alleen dat ik het snap en hierdoor is mijn boosheid ook weg wat dat betreft. Hij had beter/eerder zijn grens/wens aan moeten geven, maar ook in deze werkten het niet weten wat te moeten, compleet de kluts kwijt zijn (hij zat er schijnbaar erger mee dan hij liet blijken al die tijd) en het aan een bepaald verwachtingspatroon denken te moeten voldoen tegen hem. Ik zie zo vaak dat mensen die de grip kwijt zijn, niet in staat zijn om (verstandige) beslissingen te nemen.
Zij heeft zelf van de week aangegeven dat hoe zij het gespeeld heeft, de druk die ze erop heeft gelegd niet helemaal fair was. Ze neemt hiermee geen schuld op zich maar geeft toe dat haar aanpak niet echt handig was, maar dat neemt niet weg dat ze laaiend is wat betreft zijn bedrog.
We hebben regelmatig aan tafel gesprekken over klasgenootjes. Ik vind het belangrijk dat ze oog en oor hebben voor wat anderen meemaken en dat wanneer kinderen in de klas iets vertellen dat ze daar ook interesse voor tonen. Vaak hebben we het er dan over of ze ook iets voor dat klasgenootje willen en kunnen doen. Zo gaat het de ene keer over een overleden huisdier, dan weer over een opa die in het ziekenhuis ligt. Nu was die scheiding dus onderwerp geweest op school en kwam het automatisch hier aan tafel ook ter sprake.
Neemt niet weg dat ze zeker wel iets zullen voelen, een bepaalde mate van spanning of irritatie en dat wil ik wel zoveel mogelijk vermijden echter een knoop doorhakken wil en kan ik pas als ik echt 100% zeker ben, want door is door......
Zij heeft zelf van de week aangegeven dat hoe zij het gespeeld heeft, de druk die ze erop heeft gelegd niet helemaal fair was. Ze neemt hiermee geen schuld op zich maar geeft toe dat haar aanpak niet echt handig was, maar dat neemt niet weg dat ze laaiend is wat betreft zijn bedrog.
We hebben regelmatig aan tafel gesprekken over klasgenootjes. Ik vind het belangrijk dat ze oog en oor hebben voor wat anderen meemaken en dat wanneer kinderen in de klas iets vertellen dat ze daar ook interesse voor tonen. Vaak hebben we het er dan over of ze ook iets voor dat klasgenootje willen en kunnen doen. Zo gaat het de ene keer over een overleden huisdier, dan weer over een opa die in het ziekenhuis ligt. Nu was die scheiding dus onderwerp geweest op school en kwam het automatisch hier aan tafel ook ter sprake.
Neemt niet weg dat ze zeker wel iets zullen voelen, een bepaalde mate van spanning of irritatie en dat wil ik wel zoveel mogelijk vermijden echter een knoop doorhakken wil en kan ik pas als ik echt 100% zeker ben, want door is door......
vrijdag 31 januari 2020 om 09:37
Mijn hart gaat uit naar zijn vriendin die weer op haar kamertje zit bij vriendin in totale deceptie. Eerst gaat hij vreemd en betrapt ze m 2 keer, dan zwicht hij voor haar argumenten om te gaan samenwonen en in dezelfde week trekt hij de stekker eruit. Geen mens wil zo behandeld worden, ook niet als je gemanipuleerd bent, wat ongetwijfeld gebeurd is.
Chiwe, 100% zeker zul je waarschijnlijk nooit zijn, dat was ik ook niet. Er is geen stem of god of wat dan ook die zegt NU, NU is het zeker. Op een bepaald moment is het een optelsom en weet je dat er besloten moet worden, pas achteraf weet je of het een goed idee was.
Wat voor mij heel tekenend was, was het moment waarop zeb een weekje ging logeren. Allemensen wat een heerlijkheid was dat zeg. Ik merkte dat mijn bewegingen rustiger werden, schijnbaar had ik hem met mijn vierde versnelling mee willen nemen in mijn flow. Terwijl hij gewoon in de keuken op een stoel zat en nadacht.
Ik voelde me licht, had zin om dingen te doen en kocht rozen voor mezelf. Mijn ouders kwamen op de koffie en merkten meteen een enorm verschil, ik was euforisch. Toen wist ik het, ik moet hier vanaf. Ik heb toen de knoop nog niet doorgehakt, hij kwam terug en we pakten de draad weer op, het werd weer zwaar, ik werd weer druk en ik vergat bijna hoe het was toen hij weg was. Pas maanden daarna maakten we een grapje en dat grapje werd ernst. En toen dat grapje eenmaal ernst werd kon ik niet meer terug, het was onomkeerbaar. Wat een heerlijk grapje was dat, de beste tot nu toe!
Chiwe, 100% zeker zul je waarschijnlijk nooit zijn, dat was ik ook niet. Er is geen stem of god of wat dan ook die zegt NU, NU is het zeker. Op een bepaald moment is het een optelsom en weet je dat er besloten moet worden, pas achteraf weet je of het een goed idee was.
Wat voor mij heel tekenend was, was het moment waarop zeb een weekje ging logeren. Allemensen wat een heerlijkheid was dat zeg. Ik merkte dat mijn bewegingen rustiger werden, schijnbaar had ik hem met mijn vierde versnelling mee willen nemen in mijn flow. Terwijl hij gewoon in de keuken op een stoel zat en nadacht.
Ik voelde me licht, had zin om dingen te doen en kocht rozen voor mezelf. Mijn ouders kwamen op de koffie en merkten meteen een enorm verschil, ik was euforisch. Toen wist ik het, ik moet hier vanaf. Ik heb toen de knoop nog niet doorgehakt, hij kwam terug en we pakten de draad weer op, het werd weer zwaar, ik werd weer druk en ik vergat bijna hoe het was toen hij weg was. Pas maanden daarna maakten we een grapje en dat grapje werd ernst. En toen dat grapje eenmaal ernst werd kon ik niet meer terug, het was onomkeerbaar. Wat een heerlijk grapje was dat, de beste tot nu toe!
...
vrijdag 31 januari 2020 om 09:55
Er is al veel goeds gezegd door Roos Chiwe. Ik snap dat je in een rollercoaster zit. Ik zie in je posts hier een roze bril richting M en een grijze bril richting W. Ik wens je veel wijsheid. Ik hoop dat je beseft dat zolang jij zulk contact hebt met M de kans dat je gaat scheiden veel groter is dan wanneer je zonder de ruis van M naar je huwelijk kan kijken (waarmee ik niet wil zeggen dat je zonder M niet zou scheiden, eerlijk gezegd denk ik dat je huwelijk ook zonder M wel over zou zijn). Ik nog wel even dit stukje uit je lange post aanhalen:
Besef je wel dat je aandachtsmonster niet dood is, maar springlevend wordt gehouden omdat het tijdig gevoed wordt, nog voor het een teken van leven kan geven?
Volgens mij kun je op dit moment niet helder kijken naar M en zijn processen en jullie wisselwerking. Wat geen wonder is, maar wat wel jouw besluitvormingsproces beïnvloedt. Wees je daar van bewust.
Chiwe schreef: ↑30-01-2020 22:30
Wat betreft M, ja heerlijk is het nu de rust, ik hoef me niet druk te maken, mijn aandachtsmonster is om zeep geholpen, want ik hoef maar een appje te sturen en heb binnen de kortste keren reactie...... ook savonds en ook snachts. Hij is wel heel erg terughoudend, laat het contact steeds van mij afkomen. Hij zegt zich niet op te willen dringen en dat is ook wel weer fijn, maar als ik contact zoek gaat ie er ook vol in.
Besef je wel dat je aandachtsmonster niet dood is, maar springlevend wordt gehouden omdat het tijdig gevoed wordt, nog voor het een teken van leven kan geven?
Volgens mij kun je op dit moment niet helder kijken naar M en zijn processen en jullie wisselwerking. Wat geen wonder is, maar wat wel jouw besluitvormingsproces beïnvloedt. Wees je daar van bewust.
vrijdag 31 januari 2020 om 12:58
Jongste zei laatst iets over ouders van een klasgenoot die gingen scheiden.
Ja mama, die zijn niet meer verliefd op elkaar, dat gebeurd, ondertussen haalt ze haar schouders op en gaat weer spelen.
Ik stond even met mijn mond vol tanden.
Oudste wil het woord scheiden niet eens horen, trekt zich terug.
Zo verschillend hoe kinderen erop reageren al zal het totaal anders zijn als het om eigen ouders gaat waarschijnlijk.
Herken het verhaal en gevoel van Chiwi betreft scheiden. Het is niet zomaar iets, de beslissing is definitief. Waarschijnlijk, als de knoop is doorgehakt, zal ik ook zeggen "had ik dit maar eerder gedaan".
Soms zou die glazen bol verdomd handig zijn!
Ja mama, die zijn niet meer verliefd op elkaar, dat gebeurd, ondertussen haalt ze haar schouders op en gaat weer spelen.
Ik stond even met mijn mond vol tanden.
Oudste wil het woord scheiden niet eens horen, trekt zich terug.
Zo verschillend hoe kinderen erop reageren al zal het totaal anders zijn als het om eigen ouders gaat waarschijnlijk.
Herken het verhaal en gevoel van Chiwi betreft scheiden. Het is niet zomaar iets, de beslissing is definitief. Waarschijnlijk, als de knoop is doorgehakt, zal ik ook zeggen "had ik dit maar eerder gedaan".
Soms zou die glazen bol verdomd handig zijn!
vrijdag 31 januari 2020 om 15:21
Ik lees al enige maanden mee in dit topic en Chiwe, jij bent toch allang uitgecheckt? Heel wat posts geleden kreeg ik het idee dat jij verliefd bent op M. en dat wordt nu alleen maar bevestigd. Vorige week zat je in zak en as en nu dat hij het heeft uitgemaakt met zijn vriendin sta je direct weer paraat en ben je maar wat blij dat je de enige vrouw in zijn leven bent want het grote obstakel (vriendin) is weg. Het spijt mij als ik hiermee vervelend overkom maar kun je niet eerlijk zijn naar jezelf? Ik lees namelijk nergens dat jij pogingen doet om jouw huwelijk te redden. Dat hoef je ook niet, maar is het dan niet beter om er mee te stoppen? Ik snap dat dat moeilijk is met kinderen in het spel. Maar in the end denk ik dat dat het grootste cadeau is wat jij ze kunt geven. Ze komen er heus overeen. Net zoals jij! 
vrijdag 31 januari 2020 om 17:53
Sheikha, ja klopt, ben ik ook.... al heel wat jaren. Eerste liefde wat nooit over is gegaan. Ik sta er inderdaad met een half been buiten. Dat ik niets doe of heb gedaan om het huwelijk te redden dat klopt, ik heb niets anders gedaan de afgelopen jaren, maar nu ben ik het even kwijt. Het is W die ook iets moet, die moet veranderen. Ik snap dat hij dat ook moet kunnen, maar als hij blijft zoals hij is weet ik niet wat ik nog kan of moet doen om het huwelijk te redden.
Elize wat fijn zou het zijn zo'n glazen bol!
Rooss en Marana, oké oké het monster slaapt.... we gaan het meemaken, hij gaat onverwachts zondag op wintersport met een vriend dus wie weet ontwaakt het wel weer haha
Marana, ja (sorry voor die lange post) misschien heb je gelijk maar toch geeft het contact kunnen hebben nu heel veel rust. Ik draag mijn smartwatch niet en ik heb bijvoorbeeld vandaag maar een keer of 3 mijn telefoon tevoorschijn gehaald om even berichten te checken, wat ik normaal voortdurend aan het doen was. Ik merk nu pas hoe obsessief het was. Net heel eventjes zitten appen en nu dadelijk aandacht thuis. Vanavond laat app ik M nog wel weer. Dat heb ik de afgelopen avonden steeds zo gedaan. Ik heb meer aandacht en ruimte voor thuis nu. Anders zat ik voortdurend te checken, want wie weet had hij even de mogelijkheid en dan moest ik meteen reageren natuurlijk.
Rooss, wat betreft vriendin (ze zit overigens gewoon in een heel mooie eengezins woning met alles erop en eraan, niet dat ze daar had willen blijven natuurlijk). Ik vind het voor haar ook echt ongelooflijk lullig, kan er niets anders van maken. Nogmaals ik praat zijn acties niet goed, ik begrijp ze gewoon.
Elize wat fijn zou het zijn zo'n glazen bol!
Rooss en Marana, oké oké het monster slaapt.... we gaan het meemaken, hij gaat onverwachts zondag op wintersport met een vriend dus wie weet ontwaakt het wel weer haha
Marana, ja (sorry voor die lange post) misschien heb je gelijk maar toch geeft het contact kunnen hebben nu heel veel rust. Ik draag mijn smartwatch niet en ik heb bijvoorbeeld vandaag maar een keer of 3 mijn telefoon tevoorschijn gehaald om even berichten te checken, wat ik normaal voortdurend aan het doen was. Ik merk nu pas hoe obsessief het was. Net heel eventjes zitten appen en nu dadelijk aandacht thuis. Vanavond laat app ik M nog wel weer. Dat heb ik de afgelopen avonden steeds zo gedaan. Ik heb meer aandacht en ruimte voor thuis nu. Anders zat ik voortdurend te checken, want wie weet had hij even de mogelijkheid en dan moest ik meteen reageren natuurlijk.
Rooss, wat betreft vriendin (ze zit overigens gewoon in een heel mooie eengezins woning met alles erop en eraan, niet dat ze daar had willen blijven natuurlijk). Ik vind het voor haar ook echt ongelooflijk lullig, kan er niets anders van maken. Nogmaals ik praat zijn acties niet goed, ik begrijp ze gewoon.
vrijdag 31 januari 2020 om 19:24
“Het is W die ook iets moet, die moet veranderen. Ik snap dat hij dat ook moet kunnen, maar als hij blijft zoals hij is weet ik niet wat ik nog kan of moet doen om het huwelijk te redden.”
En heb je voor jezelf dan duidelijk wat W moet veranderen? Wanneer het voor jou genoeg is om je huwelijk te redden? Waar ligt die grens? Heb je duidelijk wat hij wel moet doen, anders dan ‘meer op M lijken’?!
Als dat niet duidelijk is voor jou en duidelijk is uitgesproken naar hem, inclusief de consequenties: hoe kan W deze strijd dan ooit winnen?!
En vwb je aandachtsmonster: nee natuurlijk hoef je nu niet obsessief te checken. De touwtjes zijn in jouw handen, M loopt achter jou aan. Maar wacht maar tot het weer omgekeerd is.
Sorry. Ik klink misschien hard, maar ik vind je nog steeds naïef en ergens passief in dit verhaal. W moet veranderen, M moet over de brug komen. Maar waar ben jij? Wat wil jij? Wanneer ga jij eens kiezen er daar vervolgens (zo goed en kwaad als het kan) achter staan?
Hopelijk kan je bovenstaande vragen in het juiste perspectief plaatsen, het is niet aanvallend bedoeld. Maar lieve Chiwe, ga zelf ook eens duidelijk communiceren naar beide mannen. Echt, het gaat je meer opleveren dan nu dat bungelen.
En heb je voor jezelf dan duidelijk wat W moet veranderen? Wanneer het voor jou genoeg is om je huwelijk te redden? Waar ligt die grens? Heb je duidelijk wat hij wel moet doen, anders dan ‘meer op M lijken’?!
Als dat niet duidelijk is voor jou en duidelijk is uitgesproken naar hem, inclusief de consequenties: hoe kan W deze strijd dan ooit winnen?!
En vwb je aandachtsmonster: nee natuurlijk hoef je nu niet obsessief te checken. De touwtjes zijn in jouw handen, M loopt achter jou aan. Maar wacht maar tot het weer omgekeerd is.
Sorry. Ik klink misschien hard, maar ik vind je nog steeds naïef en ergens passief in dit verhaal. W moet veranderen, M moet over de brug komen. Maar waar ben jij? Wat wil jij? Wanneer ga jij eens kiezen er daar vervolgens (zo goed en kwaad als het kan) achter staan?
Hopelijk kan je bovenstaande vragen in het juiste perspectief plaatsen, het is niet aanvallend bedoeld. Maar lieve Chiwe, ga zelf ook eens duidelijk communiceren naar beide mannen. Echt, het gaat je meer opleveren dan nu dat bungelen.
vrijdag 31 januari 2020 om 20:50
Ondersteboven19 schreef: ↑31-01-2020 19:24“Het is W die ook iets moet, die moet veranderen. Ik snap dat hij dat ook moet kunnen, maar als hij blijft zoals hij is weet ik niet wat ik nog kan of moet doen om het huwelijk te redden.”
En heb je voor jezelf dan duidelijk wat W moet veranderen? Wanneer het voor jou genoeg is om je huwelijk te redden? Waar ligt die grens? Heb je duidelijk wat hij wel moet doen, anders dan ‘meer op M lijken’?!
Als dat niet duidelijk is voor jou en duidelijk is uitgesproken naar hem, inclusief de consequenties: hoe kan W deze strijd dan ooit winnen?!
Ja dat heb ik duidelijk en W weet ook wat het is namelijk weer "LEVEN" ..... het leven leven en niet alleen maar doormaken en ondergaan en vooral hier iets voor willen doen. En dat hoeft in het proces niet alleen maar bergopwaarts te gaan, maar steeds die terugtrekkende beweging, het afhaken, dat is voor mij geen optie meer.
Ik heb niet de illusie dat hij weer volledig zichzelf wordt (Ja en dat lijkt in principe inderdaad op M, is gewoon het type man waar ik blijkbaar voor val), al wordt hij maar de helft van wie hij was. Het belangrijkste is echter de WIL om dit te bereiken. Dingen ondernemen, zin hebben om dingen te ondernemen, actief zijn, positief situaties aan gaan...... blij zijn, vrolijk zijn, mij verrassen met een etentje
Ik heb me de afgelopen maanden (ook voor het intens werd met M) regelmatig afgevraagd "is dit het nou? Gaan we zo oud worden?"
W weet het, heel erg goed. We hebben het hier regelmatig over.
Hij is net voor de intake geweest, dus dat is eindelijk gestart.
M heeft van mij nooit over de brug hoeven te komen, heb dat hier regelmatig gezegd dat hij van mij geen keuze hoefde te maken. Het enige wat ik van hem wilde is geen onaangekondigde stiltes of onduidelijke boodschappen.
Dat ik passief ben/overkom.... misschien is dat ook wel zo. Mijn eigen emmertje is behoorlijk leeg gelopen de afgelopen jaren door continu de kar trekken. Ik ben mijzelf ook enigzins kwijt geraakt. Ik reageer niet meer zoals voorheen, ik geniet niet meer zoals ik deed, maar daar heb ik nu hulp voor om daar weer grip op te krijgen.
Mijn psycholoog denkt dat het nu nog geen goed moment is om keuzes te maken. Hiervoor ben ik te onrustig en zitten de emoties te hoog. Eerst rust en ruimte.
vrijdag 31 januari 2020 om 20:58
Dus als hij op tijd had verteld dat hij zou gaan samenwonen was je niet over de plas gegaan?M heeft van mij nooit over de brug hoeven te komen, heb dat hier regelmatig gezegd dat hij van mij geen keuze hoefde te maken. Het enige wat ik van hem wilde is geen onaangekondigde stiltes of onduidelijke boodschappen.
vrijdag 31 januari 2020 om 21:03
Ik zit al heel wat jaren in een niet al te happy huwelijk. Met zoveel gebeurtenissen, dat ik daaraan zelf onderdoor ben gegaan. Ik ben nu niet in staat een langslepend ellendig iets als een scheiding aan te gaan, dus ja, ik kies er nu voor om iets te doen wat mij wat positiviteit brengt.Judy_Hopps schreef: ↑30-01-2020 13:05En dat wil je gaan oplossen door een ander tuintje te gaan bewateren dan jullie eigen tuin? En daarna te constateren dat je eigen tuin inderdaad dood is?
Het is wellicht meer een vlucht, maar op dit moment heb ik heel dringend een bepaalde intimiteit nodig en dat hoop ik elders te vinden.
vrijdag 31 januari 2020 om 21:07
Jeetje wat een verhaal... ben je zelf niet bang dat je alsnog een verkeerde keus maakt? Mss zijn juist de gevoelens hevig omdat het nu steeda niet mag.
vrijdag 31 januari 2020 om 21:12
@Roos4.0 Ja ik twijfel idd over een scheiding. Of beter: ik zou willen scheiden, maar momenteel kan ik die langslepende ellende niet aan. Ik ben net opgekrabbeld uit een hele heftige burn out door de thuissituatie. Mijn huwelijk is volledig liefdeloos. Ik heb echt alles al gedaan en momenteel ben ik dan mss egoïstisch, maar ergens denk ik ook gewoon dat ik dat stukje aan bevestiging nodig heb. Dat ik weer weet wat ik zoals mis. En of ik dat idd zo enorm nodig heb ect.
vrijdag 31 januari 2020 om 21:20
Heb je wel eens bedacht dat die burnout juist voortkwam uit je ongelukkige relatie? Ik zou daar ook kapot aan gaan, mentaal. En dan is er een hele goede oplossing en dan moet jij eens zien hoe snel jij je weer happy en bevrijd voelt. Ik vind het lastig begrijpen dat sommige mensen in een beknellende en ziekmakende situatie blijven, bewust. Je levensgeluk wordt uit je gezogen. Waarom? Voor wie? Waarom houdt je jezelf in gijzeling? Zit er angst onder?
Lees nog maar eens Roos haar verhaal hierboven. En ook ik heb direct na het verbreken van een lange relatie weer ademruimte gekregen. De dag dat ik op mijn eigen plek zat kon ik letterlijk en figuurlijk weer ademen. Ik was zo gestresst dat ik hyperventileerde. Dat was direct over. Dat zegt erg veel.
Bevrijd jezelf uit je eigen gecreerde wurggreep dames! Voor je het weet ben je 80. En dan kun je terugkijken op ..wat?
Lees nog maar eens Roos haar verhaal hierboven. En ook ik heb direct na het verbreken van een lange relatie weer ademruimte gekregen. De dag dat ik op mijn eigen plek zat kon ik letterlijk en figuurlijk weer ademen. Ik was zo gestresst dat ik hyperventileerde. Dat was direct over. Dat zegt erg veel.
Bevrijd jezelf uit je eigen gecreerde wurggreep dames! Voor je het weet ben je 80. En dan kun je terugkijken op ..wat?
vrijdag 31 januari 2020 om 21:32
Weet ik veel.Judy_Hopps schreef: ↑31-01-2020 20:58Dus als hij op tijd had verteld dat hij zou gaan samenwonen was je niet over de plas gegaan?
Dan zou toch de hele situatie, de hele context compleet anders zijn?!
Ik zou er niet blij mee zijn geweest nee. Ik kan alleen maar gissen hoe ik dan gereageerd zou hebben.
Als als als, ik kan nog steeds niet koffiedik kijken.
vrijdag 31 januari 2020 om 21:36
vrijdag 31 januari 2020 om 21:58
@chiwe, nee hij is niet vreemdgegaan of tenminste daar heb ik hem niet over betrapt. Hij heeft over een hele hoop andere zaken gelogen. Ivm herkenning durf ik hier niet te diep op in te gaan. En hij liegt ook nu met regelmaat of allerlei zaken.
En wat een scheiding betreft, we hebben 2 kinderen. Daar zorg ik nu feitelijk helemaal voor. Hij doet er nauwelijks wat mee of voor. Ik moet hen dan wel gaan delen. Dus voor mijn gevoel scheid ik ook van hen. In het meest gunstigste geval zijn ze om het weekend bij hem en ik weet dat er dan niets met ze gedaan wordt maar waarschijnlijk bij familie worden gestalt.
En ja wellicht heb ik toch nog ook gewoon steeds ergens de hoop dat het huwelijk wordt wat ik graag zou willen en wat we samen voor ogen hadden ooit (tenminste ik denk dat we dat samen voor ogen hadden)
En wat een scheiding betreft, we hebben 2 kinderen. Daar zorg ik nu feitelijk helemaal voor. Hij doet er nauwelijks wat mee of voor. Ik moet hen dan wel gaan delen. Dus voor mijn gevoel scheid ik ook van hen. In het meest gunstigste geval zijn ze om het weekend bij hem en ik weet dat er dan niets met ze gedaan wordt maar waarschijnlijk bij familie worden gestalt.
En ja wellicht heb ik toch nog ook gewoon steeds ergens de hoop dat het huwelijk wordt wat ik graag zou willen en wat we samen voor ogen hadden ooit (tenminste ik denk dat we dat samen voor ogen hadden)
anoniem_63d3c879bb0da wijzigde dit bericht op 31-01-2020 22:12
0.24% gewijzigd
vrijdag 31 januari 2020 om 22:05
Ik ben het eens met de laatste posts en wil nog graag mijn ervaring toevoegen. Stresssymptomen, lichamelijke klachten, negatieve gedachten, gebrek aan levenslust... Je moet eens kijken hoe snel dat allemaal voorbij kan zijn als je een slecht huwelijk achter je laat. Als je die knoop durft door te hakken. Ik zit letterlijk beter in mijn vel dan ooit: ik straal, mijn huid is weer mooi (na jarenlang pulken aan elk pukkeltje, puur uit frustratie), ik eet weer gezond, ik heb tien keer zoveel energie, ik ben creatiever en zelfverzekerder op mijn werk. En dat allemaal nadat ik de negatieve sfeer thuis, het energiezuigen, het op elkaar loeren en elkaars fouten erin wrijven vaarwel heb gezegd. Daar viel eenvoudigweg niet tegenop te yoga'en! Het geluk zit in jezelf, tuurlijk, maar de omstandigheden hebben er een grote invloed op of je erin slaagt dat geluk ook tevoorschijn te halen.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 31 januari 2020 om 22:06
Maar als je die hoop nog hebt, dan kun en moet je daar toch aan werken? Voor de rest klink je namelijk eigenlijk alsof je al opgegeven hebt. En je minnaar is daar een indicatie van.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
