Seks
alle pijlers
Oefenen met pelottes
dinsdag 30 januari 2024 om 21:27
Ik weet niet precies of ik dit topic bij seks moet plaatsen of bij psyche of gezondheid. Dus mods..verplaatsen mag.
Ik gooi het er maar meteen uit, ik heb last van vaginisme. Lichamelijk is niks aan de hand, dat is allemaal nagekeken. Het lijkt dus tussen de oren te zitten.
Sinds een tijd heb ik een vriend en samen zijn we naar een seksuologe geweest. Na een aantal gesprekken ben ik/zijn we nu aan het oefenen met pelottes. Het zijn er 4 in totaal, 1 en 2 gaan redelijk goed. Nummer 3 is pijnlijk maar het lukt, met voldoende glijmiddel, uiteindelijk wel om hem in te brengen. Nummer 4 wil echter niet lukken, het lijkt wel of ie op een barrière stuit. Omdat het echt pijnlijk is en ik zelfs een beetje bloed, durf ik niet zo goed door te duwen.
Misschien moet ik toch langer oefenen met nummer 3. In maart hebben we weer een afspraak bij de seksuologe.
Ik word ook best verdrietig en onzeker ervan. Waarom lukt het mij niet om seks te hebben. Bang ook dat mijn vriend bij me weggaat, hij heeft hier natuurlijk ook niet om gevraagd. Hij zegt dat dat echt niet aan de orde is en dat we er samen wel komen. Ik ben heel bang dat het nooit gaat lukken.
Misschien hebben jullie tips, ook hoe ik beter kan ontspannen. Ik zou mijn hoofd moeten kunnen uitschakelen als we aan het knuffelen en zoenen zijn.
Ik gooi het er maar meteen uit, ik heb last van vaginisme. Lichamelijk is niks aan de hand, dat is allemaal nagekeken. Het lijkt dus tussen de oren te zitten.
Sinds een tijd heb ik een vriend en samen zijn we naar een seksuologe geweest. Na een aantal gesprekken ben ik/zijn we nu aan het oefenen met pelottes. Het zijn er 4 in totaal, 1 en 2 gaan redelijk goed. Nummer 3 is pijnlijk maar het lukt, met voldoende glijmiddel, uiteindelijk wel om hem in te brengen. Nummer 4 wil echter niet lukken, het lijkt wel of ie op een barrière stuit. Omdat het echt pijnlijk is en ik zelfs een beetje bloed, durf ik niet zo goed door te duwen.
Misschien moet ik toch langer oefenen met nummer 3. In maart hebben we weer een afspraak bij de seksuologe.
Ik word ook best verdrietig en onzeker ervan. Waarom lukt het mij niet om seks te hebben. Bang ook dat mijn vriend bij me weggaat, hij heeft hier natuurlijk ook niet om gevraagd. Hij zegt dat dat echt niet aan de orde is en dat we er samen wel komen. Ik ben heel bang dat het nooit gaat lukken.
Misschien hebben jullie tips, ook hoe ik beter kan ontspannen. Ik zou mijn hoofd moeten kunnen uitschakelen als we aan het knuffelen en zoenen zijn.
woensdag 31 januari 2024 om 16:59
GreenLadyFern schreef: ↑31-01-2024 16:42Ook bij vrouwen in/na de overgang?
Lijkt mij ook wijsheid. Je moet nat genoeg zijn voor succesvolle penetratie, je gaat net zo goed niet proppen met een slappe piemel.
Gevonden. Het staat wel achter een betaalmuur. Het gaat erover dat glijmiddel nooit gebruikt mag worden om een seksprobleem op te lossen. Met een voorbeeld in de strekking van; als je met glijmiddel wel even snel een vluggertje kan maken is dat óók niet oké, je was immers niet echt opgewonden.
Hij noemt ook vaginisme in dat zelfde stuk.
https://www.parool.nl/a-bef0e7ca
•
woensdag 31 januari 2024 om 17:05
Ik zocht nog even verder naar de inhoud van dat boek en belandde op een website van een ziekenhuis wat gaat over vaginale problemen bij vrouwen. Onderaan stond een prachtige boekenlijst die wellicht de moeite waard is voor vrouwen met vaginisme;
Om verder te lezen
Seks! Een leven lang leren – Ellen Laan & Rik van Lunsen (2017)
Kom als jezelf – Emily Nagoski (2018)
Over de werking van het vrouwelijk lichaam en de seksuele respons cyclus
Het wonder daaronder – Nina Brochmann & Ellen Stokken Dahl (2017)
Alles wat je over de vagina hebt willen weten, maar (nog) nooit hebt durven vragen
Hoe seks werkt en wat zijn de ingrediënten voor een bevredigend seksleven?
Vuile lakens, Anaïs Van Ertvelde & Heleen Debruyne (2017)
Een hedendaagse visie op seksualiteit
Aandacht voor seks – Astrid Kremers (2015)
Bundel over hoe je met aandacht voor seks je seksleven plezierig kunt krijgen of houden
Make more love – Ann-Marlene Henning & Anika von Keiser (2015)
Voor iedere 45+’er die op zoek is naar eerlijke informatie over seksualiteit en meer seksueel plezier
Ons seksboek – Goedele Liekens (2010)
Vervolg op Haar penisboek, een boek vol weetjes en tips over seks voor mannen en vrouwen
Sex on the rocks, maak je relatie weer spannend – Madeleine van de Wouw (2006)
Over (hetero)seks voor 49+’ers, omdat seks ook dan zeer de moeite waard is
Om verder te lezen
Seks! Een leven lang leren – Ellen Laan & Rik van Lunsen (2017)
Kom als jezelf – Emily Nagoski (2018)
Over de werking van het vrouwelijk lichaam en de seksuele respons cyclus
Het wonder daaronder – Nina Brochmann & Ellen Stokken Dahl (2017)
Alles wat je over de vagina hebt willen weten, maar (nog) nooit hebt durven vragen
Hoe seks werkt en wat zijn de ingrediënten voor een bevredigend seksleven?
Vuile lakens, Anaïs Van Ertvelde & Heleen Debruyne (2017)
Een hedendaagse visie op seksualiteit
Aandacht voor seks – Astrid Kremers (2015)
Bundel over hoe je met aandacht voor seks je seksleven plezierig kunt krijgen of houden
Make more love – Ann-Marlene Henning & Anika von Keiser (2015)
Voor iedere 45+’er die op zoek is naar eerlijke informatie over seksualiteit en meer seksueel plezier
Ons seksboek – Goedele Liekens (2010)
Vervolg op Haar penisboek, een boek vol weetjes en tips over seks voor mannen en vrouwen
Sex on the rocks, maak je relatie weer spannend – Madeleine van de Wouw (2006)
Over (hetero)seks voor 49+’ers, omdat seks ook dan zeer de moeite waard is
•
woensdag 31 januari 2024 om 17:06
Ja dat kan ik me ook zo voorstellen. Als je zelf zeker weet dat je opgewonden bent maar je wordt alsnog niet vochtig. Dan is het echt een hormonaal probleem en geen seksprobleem.
•
woensdag 31 januari 2024 om 17:22
Ik snap zelf niet zo goed als 1 en 2 'redelijk' gaan je dan al overgaat naar 3. En dat als 3 pijnlijk is je dan ook 4 gaat proberen. Maar dat is mijn gevoel erbij hoor, geen wetenschappelijke onderbouwing.
Dan zou ik daar betere afspraken over maken, het moet niet zo zijn dat het knuffelen ook al een negatieve associatie gaat geven (dat doet het nu al, dat moet je héél snel terugdraaien). Als 1 jou ook spanning geeft zou ik het maar even helemaal laten (zonder dat jij het initieeert), als 1 wel goed gaat en jullie zijn nu 3 of 4 aan het proberen tijdens knuffelen en seks dan zou ik het voorlopig bij 1 houden. Maar dat is hoe mijn gevoel daarbij is. Ik zou het zeker voorleggen aan de seksuologe (niet mee wachten) maar ook héél goed nagaan wat je eigen gevoel is.
Dan zou ik daar betere afspraken over maken, het moet niet zo zijn dat het knuffelen ook al een negatieve associatie gaat geven (dat doet het nu al, dat moet je héél snel terugdraaien). Als 1 jou ook spanning geeft zou ik het maar even helemaal laten (zonder dat jij het initieeert), als 1 wel goed gaat en jullie zijn nu 3 of 4 aan het proberen tijdens knuffelen en seks dan zou ik het voorlopig bij 1 houden. Maar dat is hoe mijn gevoel daarbij is. Ik zou het zeker voorleggen aan de seksuologe (niet mee wachten) maar ook héél goed nagaan wat je eigen gevoel is.
woensdag 31 januari 2024 om 17:26
Eens dat dit zeker niet alleen een fysiek issue is, maar zowel mentaal als fysiek.
Overigens ben ik ook van kamp penetratie. Ik werd heel verdrietig van het idee dat dat niet meer zou kunnen. Ik zie klaarkomen en 'neuken' ook los van elkaar. Als ik een trilspeeltje gebruik tijdens de seks dan vind ik het vaak verwarrend, als ik concentreer op klaarkomen geniet ik minder van de penetratie. Daarbij ervaar ik een ander soort genot, die heel intens kan zijn. Als we het een tijdje niet gedaan hebben ga ik er soms van huilen. Dan voelt het als een emotionele, bijna spirituele ontlading. Vind het dus een heel belangrijk deel van mijn seksleven.
Overigens ben ik ook van kamp penetratie. Ik werd heel verdrietig van het idee dat dat niet meer zou kunnen. Ik zie klaarkomen en 'neuken' ook los van elkaar. Als ik een trilspeeltje gebruik tijdens de seks dan vind ik het vaak verwarrend, als ik concentreer op klaarkomen geniet ik minder van de penetratie. Daarbij ervaar ik een ander soort genot, die heel intens kan zijn. Als we het een tijdje niet gedaan hebben ga ik er soms van huilen. Dan voelt het als een emotionele, bijna spirituele ontlading. Vind het dus een heel belangrijk deel van mijn seksleven.
woensdag 31 januari 2024 om 19:53
Ik heb ook jarenlang met vaginisme gekampt. Ik was eigenlijk ook bang voor seks en penetratie. Met mijn eerste partner is het nooit gelukt, met de partner erna wel. Maar alleen in een bepaald standje en het bleef gevoelig en soms pijnlijk.
Het idee dat er iets in moest vond ik ook eng, ik durfde ook pas laat (18/19 jaar) tampons te gebruiken.
Eigenlijk ben ik pas echt van mijn vaginisme af sinds mijn bevallingen. Na een flinke ruptuur ben ik volgens mij wat ruimer gehecht. Die wetenschap, in combinatie met geen angst meer voor pijn of penetratie, maakt dat ik er nu vanaf ben.
Conclusie, de beste remedie tegen vaginisme is een kind baren en uitscheuren
Het idee dat er iets in moest vond ik ook eng, ik durfde ook pas laat (18/19 jaar) tampons te gebruiken.
Eigenlijk ben ik pas echt van mijn vaginisme af sinds mijn bevallingen. Na een flinke ruptuur ben ik volgens mij wat ruimer gehecht. Die wetenschap, in combinatie met geen angst meer voor pijn of penetratie, maakt dat ik er nu vanaf ben.
Conclusie, de beste remedie tegen vaginisme is een kind baren en uitscheuren
woensdag 31 januari 2024 om 20:26
Allereerst dank voor al jullie reacties. De genoemde boeken ga ik er zeker eens op naslaan.
Ik heb veel nagedacht vandaag en ik ben tot de conclusie gekomen dat het op deze manier niet werkt. De behandeling is erg gericht op penetratie en andere dingen komen nauwelijks aan bod.
Iemand zei dat knuffelen nu ook een negatieve associatie kan krijgen en dat klopt en dat wil ik niet. Ik vind het heerlijk om te knuffelen, te zoenen en elkaar te strelen maar de angst voor die pelotte zit steeds in mijn achterhoofd.
Om heel erg eerlijk te zijn zou ik prima kunnen leven zonder penetratie. Ik zou het graag willen ervaren omdat ik denk dat het je als stel heel dicht bij elkaar brengt maar ik kan ook zonder. Maar ik kan toch niet van mijn vriend verlangen dat hij nooit meer seks met penetratie heeft.
Ik vind het moeilijk en zit erg in de knoop nu.
Ik heb veel nagedacht vandaag en ik ben tot de conclusie gekomen dat het op deze manier niet werkt. De behandeling is erg gericht op penetratie en andere dingen komen nauwelijks aan bod.
Iemand zei dat knuffelen nu ook een negatieve associatie kan krijgen en dat klopt en dat wil ik niet. Ik vind het heerlijk om te knuffelen, te zoenen en elkaar te strelen maar de angst voor die pelotte zit steeds in mijn achterhoofd.
Om heel erg eerlijk te zijn zou ik prima kunnen leven zonder penetratie. Ik zou het graag willen ervaren omdat ik denk dat het je als stel heel dicht bij elkaar brengt maar ik kan ook zonder. Maar ik kan toch niet van mijn vriend verlangen dat hij nooit meer seks met penetratie heeft.
Ik vind het moeilijk en zit erg in de knoop nu.
woensdag 31 januari 2024 om 20:32
Ach wat rot nou voor je. Misschien is juist dat boek wat ik met dat artikel aanhaalde voor jullie beiden geschikt. Ik begreep dat er ook veel in staat dat gaat over de algemene focus op penetratie en hoe dat komt, maar bovenal op het belang van plezierige seks.
Ik zou het je gunnen dat jullie samen juist veel plezier en ontspanning gaan ervaren.
Ik zou het je gunnen dat jullie samen juist veel plezier en ontspanning gaan ervaren.
•
woensdag 31 januari 2024 om 20:33
Sinds een tijd heb ik een vriend en samen zijn we naar een seksuologe geweest. Na een aantal gesprekken ben ik/zijn we nu aan het oefenen met pelottes.
Kun je niet eens een alleen naar de seksuoloog? Ik vermoed zomaar dat wat je hierboven zegt (ik zou voor mezelf wel zonder kunnen) bij de seksuoloog niet hardop uitgesproken hebt?
Ik denk dat je dit echt voor jezelf uit moet zoeken. En ja, als het voor jou betekent dat je liever geen penetratie wil, dan moet je dat ook eerlijk uitspreken naar je vriend.
Maar daar ben je nu nog lang niet, je hebt nog helemaal niet rustig op een rijtje en je voelt de druk van die pelottes en je vriend.
woensdag 31 januari 2024 om 20:40
Leaff schreef: ↑31-01-2024 20:26Allereerst dank voor al jullie reacties. De genoemde boeken ga ik er zeker eens op naslaan.
Ik heb veel nagedacht vandaag en ik ben tot de conclusie gekomen dat het op deze manier niet werkt. De behandeling is erg gericht op penetratie en andere dingen komen nauwelijks aan bod.
Iemand zei dat knuffelen nu ook een negatieve associatie kan krijgen en dat klopt en dat wil ik niet. Ik vind het heerlijk om te knuffelen, te zoenen en elkaar te strelen maar de angst voor die pelotte zit steeds in mijn achterhoofd.
Om heel erg eerlijk te zijn zou ik prima kunnen leven zonder penetratie. Ik zou het graag willen ervaren omdat ik denk dat het je als stel heel dicht bij elkaar brengt maar ik kan ook zonder. Maar ik kan toch niet van mijn vriend verlangen dat hij nooit meer seks met penetratie heeft.
Ik vind het moeilijk en zit erg in de knoop nu.
Is het echt een advies van de seksuoloog om samen te oefenen?
woensdag 31 januari 2024 om 20:53
Draai het eens om: je vriend kan toch niet van jou verlangen dat je pijnlijke penetratie sex hebt?
En welk verlangen is dan logischer?
Het verlangen naar genot zonder pijn of het verlangen naar genot ondanks dat je partner pijn heeft?
Het 2e is flink aso...
Echt ik zou de focus van vaginale penetratie afhalen. Eerst maar eens positief met sex omgaan.
Vind je sex/ sensualiteit überhaupt nog leuk?
Heb je wel een orgasme ervaren?
Tip: ga een tantra cursus doen om op een andere manier om te gaan met aanraking en sensualiteit. Echt eye-opener kan dat zijn!
woensdag 31 januari 2024 om 21:07
Begrijp ik goed dat je nog nooit seks met penetratie hebt gehad?
Het belangrijkste is denk ik of je je veilig genoeg voelt bij je vriend om heeel eerlijk te zijn over je gevoelens op dit vlak. Voel je je gesteund door hem? Want indirect lees ik dat hij jou toch onder druk zet. Misschien bedoelt hij dat niet zo maar ik zou hem wel heel duidelijk aangeven wat jij nu van hem nodig hebt. En dat is dus om alle verwachtingen op penetratie-vlak er af te halen. Als hij dat niet kan accepteren dan staat hij denk ik in de weg aan jouw proces. Want in basis is het natuurlijk een heel persoonlijk issue. Je moet vanuit jezelf willen werken aan een oplossing, en niet voor hem.
Het belangrijkste is denk ik of je je veilig genoeg voelt bij je vriend om heeel eerlijk te zijn over je gevoelens op dit vlak. Voel je je gesteund door hem? Want indirect lees ik dat hij jou toch onder druk zet. Misschien bedoelt hij dat niet zo maar ik zou hem wel heel duidelijk aangeven wat jij nu van hem nodig hebt. En dat is dus om alle verwachtingen op penetratie-vlak er af te halen. Als hij dat niet kan accepteren dan staat hij denk ik in de weg aan jouw proces. Want in basis is het natuurlijk een heel persoonlijk issue. Je moet vanuit jezelf willen werken aan een oplossing, en niet voor hem.
woensdag 31 januari 2024 om 21:11
Ik lees al even mee, maar ik heb voor dit topic even een account aangemaakt.
Wat betreft de discussie of penetratie al dan niet belangrijk is... TO heeft inmiddels aangegeven het niet heel belangrijk te vinden, maar ik wil er toch even op terugkomen (misschien zijn er immers wel meer vrouwen met vaginisme die meelezen).
Natuurlijk is het voor veel mensen wél belangrijk, en dat kan en mag gewoon, hè. Ik heb zelf vaginisme gehad toen ik net seksueel actief begon te worden. Ik ben er uiteindelijk vrij snel vanaf gekomen met behulp van een seksuologe, maar ik weet nog hoe ellendig ik me voelde. Ik voelde me echt zo mislukt, zo niet sexy, zo "raar'... Natuurlijk moet je niet per se iets doen omdat iedereen het zo doet, maar gewoon normaal willen zijn is best... normaal, zeg maar. En daten was ook helemaal niet leuk, omdat ik dat dan altijd weer aan jongens uit moest leggen, met de angst dat ze dan weer afhaakten (wat overigens ook wel gebeurde helaas).
Het voelde ook heel wanhopig... Ik dacht echt dat ik zo nooit een relatie ging krijgen, nooit seks ging ervaren en nooit kinderen zou kunnen krijgen. Die kinderen wil ik uiteindelijk niet eens, en de rest is allemaal wel gebeurd uiteindelijk. Maar ja, ik voelde me er echt gewoon zo naar en alleen door.
En tja, ik wilde het ook gewoon ervaren. Ik heb heel vaak gehoord dat penetratie nu ook weer niet zo belangrijk is, dat het met de juiste persoon vast wel een keer gaat lukken (is niet zo, zelfs met leuke, lieve mannen lukte het niet), of dat ik me "gewoon moest ontspannen" (hoe dan??). Maar uiteindelijk wilde ik ook gewoon seks zonder al dit gedoe, en dat kan en mag gewoon, hè.
En zoals iemand anders zegt, het is ook gewoon lastig met praktische zaken, zoals tampons, uitstrijkjes, spiraaltjes, etc.
Maar goed, TO... Je zegt zelf dat penetratie voor jou niet zo hoeft, maar dat je bang bent dat je je vriend tekort doet als je het niet oplost. Dat lijkt me inderdaad niet de juiste insteek. Wat mij denk ik heel goed geholpen heeft is dat ik het op wilde lossen voor mezelf, om zélf meer te kunnen genieten van seks. Het is dus inderdaad wel belangrijk dat je vriend geen druk op je uitoefent. Kun je er wel een beetje over praten? Dringt hij erg aan op het oplossen? Want dat gaat natuurlijk niet helpen.
Zoals iemand anders zegt is vaginisme een psychisch probleem dat zich lichamelijk uit. Pelottes kunnen je natuurlijk wel helpen wennen aan het idee iets in je vagina te hebben, maar je moet misschien ook meer aan de psychische kant werken. Wat mij goed geholpen heeft is hypnotherapie. Ik moet toegeven dat ik hypnose eerst een beetje vaag vond klinken, en twijfelde of het iets uit ging halen, maar het werkte echt goed voor mij. Bekkenbodemoefeningen werkten ook goed om meer controle/inzicht te krijgen over de spieren die je onbewust aanspant.
Als je wilt mag je me altijd een privébericht sturen. Ik hoop iig dat je eruit gaat komen
Wat betreft de discussie of penetratie al dan niet belangrijk is... TO heeft inmiddels aangegeven het niet heel belangrijk te vinden, maar ik wil er toch even op terugkomen (misschien zijn er immers wel meer vrouwen met vaginisme die meelezen).
Natuurlijk is het voor veel mensen wél belangrijk, en dat kan en mag gewoon, hè. Ik heb zelf vaginisme gehad toen ik net seksueel actief begon te worden. Ik ben er uiteindelijk vrij snel vanaf gekomen met behulp van een seksuologe, maar ik weet nog hoe ellendig ik me voelde. Ik voelde me echt zo mislukt, zo niet sexy, zo "raar'... Natuurlijk moet je niet per se iets doen omdat iedereen het zo doet, maar gewoon normaal willen zijn is best... normaal, zeg maar. En daten was ook helemaal niet leuk, omdat ik dat dan altijd weer aan jongens uit moest leggen, met de angst dat ze dan weer afhaakten (wat overigens ook wel gebeurde helaas).
Het voelde ook heel wanhopig... Ik dacht echt dat ik zo nooit een relatie ging krijgen, nooit seks ging ervaren en nooit kinderen zou kunnen krijgen. Die kinderen wil ik uiteindelijk niet eens, en de rest is allemaal wel gebeurd uiteindelijk. Maar ja, ik voelde me er echt gewoon zo naar en alleen door.
En tja, ik wilde het ook gewoon ervaren. Ik heb heel vaak gehoord dat penetratie nu ook weer niet zo belangrijk is, dat het met de juiste persoon vast wel een keer gaat lukken (is niet zo, zelfs met leuke, lieve mannen lukte het niet), of dat ik me "gewoon moest ontspannen" (hoe dan??). Maar uiteindelijk wilde ik ook gewoon seks zonder al dit gedoe, en dat kan en mag gewoon, hè.
En zoals iemand anders zegt, het is ook gewoon lastig met praktische zaken, zoals tampons, uitstrijkjes, spiraaltjes, etc.
Maar goed, TO... Je zegt zelf dat penetratie voor jou niet zo hoeft, maar dat je bang bent dat je je vriend tekort doet als je het niet oplost. Dat lijkt me inderdaad niet de juiste insteek. Wat mij denk ik heel goed geholpen heeft is dat ik het op wilde lossen voor mezelf, om zélf meer te kunnen genieten van seks. Het is dus inderdaad wel belangrijk dat je vriend geen druk op je uitoefent. Kun je er wel een beetje over praten? Dringt hij erg aan op het oplossen? Want dat gaat natuurlijk niet helpen.
Zoals iemand anders zegt is vaginisme een psychisch probleem dat zich lichamelijk uit. Pelottes kunnen je natuurlijk wel helpen wennen aan het idee iets in je vagina te hebben, maar je moet misschien ook meer aan de psychische kant werken. Wat mij goed geholpen heeft is hypnotherapie. Ik moet toegeven dat ik hypnose eerst een beetje vaag vond klinken, en twijfelde of het iets uit ging halen, maar het werkte echt goed voor mij. Bekkenbodemoefeningen werkten ook goed om meer controle/inzicht te krijgen over de spieren die je onbewust aanspant.
Als je wilt mag je me altijd een privébericht sturen. Ik hoop iig dat je eruit gaat komen
muggle22 wijzigde dit bericht op 31-01-2024 21:41
7.75% gewijzigd
woensdag 31 januari 2024 om 22:56
Als de 4e bij jou gaat bloeden dan moet je die echt niet gaan gebruiken. Je geeft jezelf dan een negatieve associatie en dat verstrekt je vaginisme, want je lichaam gaat pijn/ bloed verwachten. Echt direct mee stoppen! Eerst wachten tot de kleinere goed gaan.
Ik heb ook vaginisme (gehad) en bij mijn laatste partner had ik er geen last van, dus het kan. Kost wel tijd, geef jezelf die tijd ook. En tot die tijd kan je genoeg andere dingen doen ipv penetratie.
Ik heb ook vaginisme (gehad) en bij mijn laatste partner had ik er geen last van, dus het kan. Kost wel tijd, geef jezelf die tijd ook. En tot die tijd kan je genoeg andere dingen doen ipv penetratie.
donderdag 1 februari 2024 om 10:50
donderdag 1 februari 2024 om 11:39
Je mag je ook wel afvragen of jíj nog wel verder wilt met hem.
Ik vind bijvoorbeeld dat wandelen bij een geslaagde vakantie hoort, maar als ik nou een relatie zou krijgen met iemand in een rolstoel dan zou ik mijn oorspronkelijke idee toch ook echt moeten laten varen, en moeten kijken naar wat wel kan. Iemand die daar niet toe bereid is, die is niet leuk. Sorry maar echt.
donderdag 1 februari 2024 om 11:42
donderdag 1 februari 2024 om 11:43
Hij mag dat voor zichzelf natuurlijk vinden. Maar daarbij nooit over jouw grenzen gaan. Jij bent daar duidelijk nog niet aan toe. In dit geval is het beter dat jullie de relatie openen voor hem om deze behoefte te vervullen of om de relatie te verbreken. Het openen haalt voor jou de druk eraf. Je kunt je richten op herstel en andere vormen van intimiteit met hem. Maar dit moet je natuurlijk wel kunnen. Het is niet voor iedereen. Ik ken een situatie waar om medische redenen is gezocht naar iemand voor erbij. Dat heeft veel rust in die relatie gebracht (natuurlijk in goed onderling overleg).
donderdag 1 februari 2024 om 11:57
donderdag 1 februari 2024 om 11:57
Ik denk eerlijk gezegd dat voor veel mannen penetratie toch wel belangrijk is. Of in ieder geval dat de gedachte aan nooit meer penetratie toch geen fijn vooruitzicht is.
Als dit dezelfde vriend is die je een anderhalf jaar geleden via werk hebt ontmoet, en er nooit penetratie met jullie samen geweest, dan is hij toch al die tijd wel begripvol geweest. Misschien dat je daarom dacht dat dit voor hem niet zo belangrijk was. Maar het kan ook zijn dat hij jou de tijd wilde gunnen, maar wel met de gedachte dat er op termijn verbetering in zou komen.
Jou onder druk zetten zal niet werken, eerder averechts. Maar ik krijg nu de indruk dat hij nog niet klaar is om dit voor altijd te accepteren, en dat hij je daarom probeert te “stimuleren” er aan te werken. Hij moet het doen met hoe de situatie nu is, en dan is het aan jullie beiden om voor jullie zelf te bepalen hoe je de toekomst voor je ziet.
Bij jou proef ik meer dat je het eigenlijk wel prima vindt zo, maar voor hem wil je er de moeite nog wel voor doen. Ik weet niet of dat voldoende intrinsieke motivatie is. Maar hij kan en mag jou niet dwingen. Wel kan hij besluiten dat dat voor hem op termijn niet past. Dat geldt voor seks op heel veel punten, je moet wel compatibel zijn.
Als dit dezelfde vriend is die je een anderhalf jaar geleden via werk hebt ontmoet, en er nooit penetratie met jullie samen geweest, dan is hij toch al die tijd wel begripvol geweest. Misschien dat je daarom dacht dat dit voor hem niet zo belangrijk was. Maar het kan ook zijn dat hij jou de tijd wilde gunnen, maar wel met de gedachte dat er op termijn verbetering in zou komen.
Jou onder druk zetten zal niet werken, eerder averechts. Maar ik krijg nu de indruk dat hij nog niet klaar is om dit voor altijd te accepteren, en dat hij je daarom probeert te “stimuleren” er aan te werken. Hij moet het doen met hoe de situatie nu is, en dan is het aan jullie beiden om voor jullie zelf te bepalen hoe je de toekomst voor je ziet.
Bij jou proef ik meer dat je het eigenlijk wel prima vindt zo, maar voor hem wil je er de moeite nog wel voor doen. Ik weet niet of dat voldoende intrinsieke motivatie is. Maar hij kan en mag jou niet dwingen. Wel kan hij besluiten dat dat voor hem op termijn niet past. Dat geldt voor seks op heel veel punten, je moet wel compatibel zijn.
donderdag 1 februari 2024 om 12:02
Niet willen pijpen en beffen is een kwestie van 'smaak' en voorkeuren. Niet gepenetreerd kúnnen worden vanwege een lichamelijke aandoening is iets heel anders! Het hoeft zeker niet de heilige graal binnen een seksleven te zijn, maar in veel meer situaties is vaginisme echt wel problematisch.impala schreef: ↑31-01-2024 13:30Ik heb een partner gehad die niet wilde beffen. Niet kon, ook vanuit bepaalde overtuigingen (religie, het is vies etc). Dat vond ik best jammer, want ik vind dat wel erg lekker, het is een aanvulling op andere seksuele handelingen en álle mannen die ik eerder had waren er dol op. Maar daar gingen we ook niet met een seksuoloog aan werken omdat hij dat per se wel zou moeten kunnen. En hij mij (en zichzelf) tekort zou doen. Heb ik ook nog nooit van gehoord, dat een man daarom in behandeling zou gaan.
Er zijn ook vrouwen die niet willen pijpen.
Dat is dan gewoon een kwestie van accepteren en genieten van wat je wel samen deelt. Ik snap eigenlijk niet waarom dit zo anders zou zijn
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
