Seks en godsdienst/religie

@ suze65 *ff topic*quote:Suzy65 schreef op 14 september 2010 @ 09:47:

Sorry voor het lange stuk, ben nogal filosofisch bij het wakker worden met koffie ;-(



Ik zag je lap tekst vanmorgen al, maar kwam er niet door heen, mijn koffie gehalte was nog niet op pijl

Echt je verwoord het allemaal heel wel overwogen en goed, maar soms kom ik er echt ff niet door heen! Heb je al een een boek geschreven???



*on topic*



Toch wel boeiend om te lezen dat er dus meerder mensen het geloof en sex als "lastig/moeilijk" hebben ervaren en hoe ieder er met zijn/haar manier mee om is gegaan....



Ik denk dat ik aardig mijn weg aan het vinden ben, maar heel soms, als ik op het schoolplein sta (jaja christelijk) bedenk ik me wel eens wat zouden ze wel niet van me denken als ze sommige dingen wisten.....

@Gupsie: dat snap ik volkomen, hahaha, heb ik zelf nou ook weleens met mijn stukken waar je niet door komt

MIjn advies: gewoon overslaan hoor!



Het is wel heel lekker als je je daar tenminste niet meer aan stoort, wat andere van je denken. Hoe gevoelig ik daar vroeger als kind ook voor was (een kameleon, meeloper, draaide met alle winden mee), hoe meer ik daar nu schijt aan heb gekregen, wat anderen van mij denken! Heerlijk, wat een bevrijding is dat!



Ik leef vrijwel zonder geheimen, en zo open mogelijk. Dat betekent dat als bepaalde dingen (die ik niet met jan en alleman deel) uit zouden komen, het me niet raakt, omdat ik erachter sta, wie ik ben en wat ik doe.



@Candygirl, ik weet ook niet of het daar vandaan komt. Ik was er idd ook vroeg mee, nog voor ik van seks gehoord had of mee in aanraking was gekomen. Het bleef in fantasie dan ook bij aanraken en zo. Ik was nog jonger volgens mij

En het waren altijd dat soort teksten die mij opwonden, het zit er van jongs af aan in. Aanleg of psychologisch? Ben daar ooit nogal in gedoken en ik moet je het antwoord schuldig blijven. Ik was (later) ook dol op de bouquetreeks, die mannen met wilskrachtige, sterke kin wil & sterke armen, die precies wisten hoe dat onschuldige meisje te aktiveren in liefde en seks, dat leek me wel wat



Bij masochisme lijkt er ook een biologische aanleg te zijn: het "pijncentrum" in de hersenen ligt pal naast het "genotscentrum". Men vermoedt dat daar een "aanlegfoutje" zit, een verbinding die anderen niet hebben of zo. (ben zelf geen masochist). Tja in hoeverre een preutse opvoeding en aanleg meespelen.. iig kan ik me niet heugen dat mijn ouders hier aktief een rol in spelen. Het is iets wat ik er zelf van gemaakt heb, dat het niet hoort, en daar ook heel gevoelig voor was.



En ik herken het dat je opener bent naar je eigen kinderen. Ook ik heb me heilig voorgenomen ze anders op te voeden, niet alleen los en open over seksualiteit, maar ook op andere gebieden. Ik heb ze geleerd naar zichzelf te luisteren, ipv blind te gehoorzamen aan mij, omdat ik ouder en zgn wijzer ben. En dat is goed gelukt.



Ze volgen hun eigen interesses en creativiteit, zitten lekker in hun vel, maken eigen keuzes (en niet vanuit de verwachtingen van hun ouders in te vullen, gaan hun eigen weg. Trekken hun eigen plan, weten wat ze willen en laten zich niet snel beinvloeden. Daar ben ik trots op. Ook seksueel heb ik ze eea meegegeven, en de vrijheid dat te mogen ontdekken, te vragen of eea te lezen (heb genoeg in de boekenkast natuurlijk over dit onderwerp). En ik laat het bij hun, wat ze willen weten/doen.

Ohh dus ik met mn elfde (vond het zelf erg vroeg... ) val dus nog wel mee... thanks...(begon mezelf alweer raar te voelen, maar wat is raar.. het is een natuurlijk gegeven dat je jezelf ontdekt....) toch neig ik soms nog naar het mag niet gevoel... gelukkig wel steeds minder...



Ik ben wel masochistisch, hou van pijn.. en het kan me naar een ander level tillen. Niet veel mensen begrijpen dat... verders zijn we swingers (beginnend) maar ik merk wel dat mannen in het begin altijd voorzichtig zijn... Ik kom thuis wel aan mn trekken hoor dat is het niet...



Ach ieder mens kan complex zijn, het is maar net wat jejezelf en een ander je oplegt... ik voel me goed zoals ik ben nu gelukkig. En mensen nemen me maar zoals ik ben, bevalt het ze niet en respecteren ze me niet..dan donderen ze maar op. Hard klinkt dat mischien, maar het leven is te kort en te mooi om energie in mensen te steken die jou en jouw "complexen" niet respecteren....



Leef en laat leven nogmaals...

Sweet kiss,

Candy

@Candygirl: je hebt gelijk: ik vond de clou zitten in zelfacceptatie en het bomt me ook niet meer dat ik mijn eigen beleving heb en "afwijk" van wat anderen opwindt.

En ik kan jouw masochisme in zekere zin begrijpen, heb het in lichte mate ook wel (er liggen gelijke triggers, zoals een klemmetje mij meer doet dan een streling).Het zij zo, he?



Zodra je ermee kan leven en integreert in je leven, ga je de "voordelen" ervan benutten ipv tegen te verzetten (de focus op het anderszijn of de nadelen) en dat is het halve werk



Ik vond het een hele ontdekking dat ik helemaal niet mee hoef te doen met de massa en dat heeft zich uitgebreid naar andere levensvisies/gebieden. Daar ben ik heel blij om, ik ken mezelf nu en neem dat als uitgangspunt om te leven. Ik ben niet (meer) gevoelig voor trends, voor wat anderen verzinnen "wat hoort" en volg compleet mijn eigen smaak en wat ik er zelf van vind/denk.



Dat werkt bevrijdend, al is het soms tegen de stroom in: ik ga met mijn eigen stroom mee! Niemand die me daar nog vanaf brengt! (al blijft het soms aanpassen en met inachtneming van "regels" in de maatschappij, die onontkoombaar zijn, zoals dat iedereen belastingplichtig is of rechts moet rijden. Maar smaak en mening van anderen (normaal=gemiddeld) hebben geen invloed meer, ik kies voor zover mogelijk voor wat voor mij "werkt" en mij gelukkig maakt/ goed voor mij is. (en dat werkt door op allerlei gebieden dus).

Thank god.. i'm not alone Sorry beetje zwarte humor...

Maarre blij te lezen dat ik niet alleen ben in deze... Niet dat ik er mee zit, maar toch,... soms denk je ben ik de enigste die dit zo ervaart ?



Maar nee kennelijk niet... dat vind ik fijn om te lezen...

Nou ik zou zeggen lekker met je eigenstroom mee.. dat is ook mijn motto.. ik verleg graag mn grenzen... en wil je mee deze opzoeken en verleggen dan ben je welkom.. wil je dat niet.. evengoede vrienden.. zo sta ik in het leven..



Liefs en sweet kiss,

Candy

quote:Zamirah schreef op 11 september 2010 @ 19:55:

Die katholieken doen toch alles wat God verboden heeft???



[afbeelding]He bah wat een naar plaatje.. moet dat?

Er is volgens mij niet veel bekend over sexualiteit en geloof binnen de Islam en het Jodendom. Verschilt dit zoveel met de RK of NH?

Volgens mij zit er al heel veel verschil tussen RK en Protestants, als ik dit topic zo doorlees. Ik ben zelf belijdend, actief christen en heb echt geen enkel probleem met seks. Sterker nog, t is mijn hobby...

Ik bedoel niet de eigen beleving, maar hoe de religie er mee omspringt. Grote lijnen...

ik vind dit een fascinerend topic. ik ben zelf helemaal niet religieus opgevoed. het is vreselijk om bang gemaakt te worden voor je eigen verlangens. wat mij met name boos maakt is dat een instituut zich denkt met zoiets persoonlijks te moeten bemoeien. dat op zichzelf vind ik al onethisch.



Toen ik in de puberteit kwam en jongens wel erg aardig begon te vinden ontdekte ik ook dat het wel heel lekker was als je jezelf streelde daar beneden. Totdat mijn moeder me een keer betrapte toen ik daarmee bezig was. Ik moest meteen naar beneden komen en kreeg een donderpreek te horen van moeder EN vader. Het was een en al hel en verdoemenis wat ik te horen kreeg. Er werd zelfs gedreigd met plaatsing in een gesticht...!



het bovenstaande stukje deed me denken aan de film Jesus Camp



ik ben zeer wantrouwend naar de abrahamitische godsdiensten (jodendom, christendom en islam); oosterse religies als hindoeisme en boeddhisme gaan daar naar mijn idee veel verstandiger mee om, door seksualiteit in beginsel als iets positiefs en iets individueels te benaderen, i.p.v. "van de groep" en in beginsel gevaarlijk/ontwrichtend:

http://www.bodhitv.nl/art ... niet/?p=3&v=laatste-items

gelukkig, jane

@ suzy, jane, candy



ik ben een man, en geloof ik wat jonger dan jullie (eind twintig), ik ben niet religieus opgevoed en toch heb ik een vraag aan jullie waarvan ik denk dat ie best in dit topic past



ik zal even kort uitleggen wat ik bedoel



ik ben heel "jaren zeventig" opgevoed. linksig, eerlijk delen, gelijk(waardig)heid van man en vrouw.



ik heb in mijn relaties gemerkt dat meisjes/vrouwen helemaal niet altijd op een geemancipeerde man zitten te wachten, maar ik kon mijn opvoeding daar ook niet helemaal in loslaten



ik "mag" pas de laatste tijd van mezelf uitgaan van man-vrouw-verschillen en ik voel me daar prettig bij, maar het voelt af en toe nog onwennig of "fout"



ik merk dat ik prettig vind om dominant "mannelijk" te zijn en dat dat ook wel lijkt te matchen met een onderdanige/dienende vrouw in mijn omgeving.



dominant ook in de zin van verantwoordelijkheid-voor-haar-nemend, dus ook zorgzaam, niet negatief



ik geloof echt dat we het allebei prettig vinden. heb dat in eerdere relaties ook wel ervaren, maar dan "durfde" ik niet door te zetten



zien jullie, als oudere, wijzere vrouwen, die "dienstbaarheid" (ik heb even geen beter woord als onderdeel van de vrouwelijke (seksuele) aard? dat de man het actieve, nemende principe is, en de vrouw het passieve, gevende principe? of is dat bullshit? en hoe zit het dan?



als de vrouwen van mijn leeftijd zich zo persoonlijk en seksueel weten te ontwikkelen als jullie, dan breken er nog mooie tijden voor mij aan

@Mangogo: sorry, tis een heel lang antwoord geworden. Mijn stokpaardje dit.. de rest moet dat maar overslaan en jij alleen lezen als het je echt interesseert, okee?



In mijn idee was er eerst (en honderden zo niet duizenden jaren en nog, in religies en culturen) het "ideaalbeeld" van de vrouw als lief, zorgzaam, maagdelijk, puur, met als hoogste ideaal zorgen en "dienend" voor man en kinderen. Zorgzaam in de zin van emotioneel (liefdevol opvoeden, je man een luisterend oor bieden/coachen in zijn carriere, sociale contacten onderhouden, gezins- en familierelaties bewaken) en in praktische zin zorgzaam: "fijn" het huishouden doen, gezonde maaltijden koken, verzorgd huis en gezinsleden er netjes bijliepen, naar de dokter/ bibliotheek/ouderavonden/balletles, zorgen dat het gezin georganiseerd was en goed functioneerde.



Nadat kerk en overheid voorschreven "hoe het hoorde", kwamen de feministen van het 2e uur wel even vertellen (jaren '70) hoe mannen en vrouwen hoorden te zijn. In die tijd werd ook aangenomen dat alle gedrag aangeleerd is, dus te veranderen is, als je maar anders opgevoed werd.



In mijn ogen zijn ze destijds doorgeschoten in het streven naar gelijkheid. Streefden naar vochten voor gelijkheid (lees: word evenwaardig aan de man in macht, geld & status). De nadruk op als ideaal nemen de (voorheen) "mannelijke eigenschappen": competitie, geldingsdrang, assertief, opkomen voor wat je wil, en wat je moest willen is financieel onafhankelijk, baas over jezelf en eigen buik enz.



Los van de goede dingen die daaruit zijn voortgekomen (gelijke kansen, gelijke rechten, gelijke betaling voor hetzelfde werk bijv) was alles wat "vrouwelijk", zacht en mooi aan vrouwen was (in mijn ogen dan), oa dat zorgzame voor een ander, opeens "uit" en erger nog: minderwaardig, een vloekwoord geworden.



En we laten ons ook allemaal gek maken, mannen en vrouwen. Politiek en media, de hele maatschappij heeft iig daarvan overgenomen dat je economische waarde (status) het belangrijkst is in het leven. Zorg en zorzaamheid bijv voor je man en kinderen, liefde, voor je oudere/zieke familieleden zorgen, enz minderwaardig is, niet strookt met jezelf ontwikkelen en voor jezelf zorgen.



Daarentegen is het weer wel "toegestaan" als baan (kinder- en bejaardenzorg, verpleging), maar laagstbetaald en laagstgewaardeerd. En dan mogen we alleen nog de praktische zorg geven, aandacht en psychische component is dan jammer. Overal word je een nummer, inwisselbaar, dat begint al met de creche/ oppas. Als je niet (langer) betaalt, wordt er niet gezorgd voor je. Over liefde al helemaal niet gesproken, dat moet voor volwassenen en kinderen in dat uurtje na werktijd.



Het is een mooie vooruitgang dat mensen zich ontwikkelen, vrouwen ook. Maar dat je geluk en zorg voor elkaar maar ergens in je eigen tijd moet, en verdeeld over elkaar, gezin en sociaal leven, daar doet haast iedereen aan mee. En daar loopt eea op vast: eenzame kinderen, singles, zieken, ouderen, mensen die vastlopen.



Lief en zorgzaam is uit, gebekt en weten wat je wilt & dat als leidraad nemen is in. Waarbij dat weten wat je wil vooral slaat op wat voor werk. Maar er zijn genoeg mensen met zorgzame aard, die dus nu weer een "miskende" groep vormen. In het werk niet kwijt kunnen (in de zorg, geen tijd voor ook nog eens aandacht, alleen (mag je hopen): wassen, eten, fysieke verzorging). Die mensen in de zorg kozen dat beroep uit andere (menselijker) overwegingen, maar kost allemaal teveel.



En als iedereen aan het werk is, ben je voor praktische en psychische zorgzaamheid aangewezen op betaalde zorg. Dat maakt het zo duur! Wie wil dat nog onbetaald doen?!

Dat heet tegenwoordig zelfopoffering (en trek je aan het kortste end, want je wordt geacht financieel iig voor jezelf te zorgen, dus eigen stomme schuld als je voor anderen hebt gezorgd en daardoor een achterstand in werkervaring/pensioen/sociale rechten bijv oploopt).



Je kan huishouden en kinderen nog samen delen (maar wordt gezien als lastig en minderwaardig, stom werk, geen wonder dat niemand daar nog zin in heeft of voldoening uit haalt). En ik geloof dat je je naast werk moet opladen, dus niet teveel tijd naar anderen (verzorgen/aandacht geven) en veel meer behoefte aan aandacht/tijd voor jezelf (nemen)..



Ik geloof dat veel m/v daar helemaal niet zo happy mee zijn. Voor iedereen is de druk toegenomen en ik vermoed dat het zeer ten koste gaat van belangrijke waarden, zoals delen, iets voor een ander overhebben, liefdevolle zorgzaamheid, alles moet ingepland en georganiseerd en dan heb je misschien nog wat tijd voor elkaar, ook in relaties. Voor je het weet is dat ook nog iets wat "moet" en er nu eenmaal bijhoort.



Helemaal terug naar "vroeger" kan en moet ook niet meer. Maar de fout is in mijn ogen dat zorgzaamheid en liefde van geen economische waarde is (dat betwijfel ik trouwens, als ik zie hoeveel geld daarin omgaat en de maatschappij kost aan coaches, begeleiding van kinderen die niet meekomen, ouderen en zieken die thuishulp of verzorging nodig hebben enz).



Daarbij heeft deze maatschappij en politiek het haast onmogelijk gemaakt om het anders te doen. Niet alleen wordt het gepromoot, het moet nu (ivm pensioenopbouw en andere sociale rechten, maar ook de onbetaalbaarheid van de "verzorgingsmaatschappij" en van een gezin/woning). Op liefde en elkaar rekenen is "dom", je moet aan jezelf denken.



Zo ben ik niet opgegroeid. Een gezin was samen delen, er voor elkaar zijn in goede en slechte tijden, kunnen rekenen op een (sociaal) vangnet in nood.



Op seksueel vlak is het ook doorgeslagen, (vind ik, hoor). Indertijd de vrouw als lustobject veroordeeld, bh-verbranding, vrouwen moesten assertief en eisend worden, weten wat ze willen ook in dit opzicht. Behalve als je daarin een dominante rol van de man lekker vindt, dat is minderwaardig, ongelijkwaardig, ouderwets, ondergeschikt en dat is dan "fout". Behalve als het andersom is, dominante vrouw.



Naar mijn idee is ware emancipatie, ook op seksueel gebied, (mogen) beslissen en volgen wat je zelf vindt en voelt. De ene vrouw is ambitieuzer en competetiever en voelt zich als een vis in het water als ze de dingen kan doen die zij wil ontwikkelen of haar uitdaagt, de ander is juist emotioneel sterk en wil andere talenten benutten, die haar liggen. En dat geldt evenzeer voor mannen, de een is ambitieuzer dan de ander, en ieder moet voor zich bepalen waar zijn talenten en uitdagingen liggen, wat past bij je unieke combinatie van aanleg en ontwikkeling.



Zo ook in seks dus. Ik ben ervan overtuigd dat er veel en veel meer meisjes en vrouwen zijn, die ontdekken (al dan niet met een schok) dat zij opgewonden raken van seksuele dominantie en leidende rol van wat zij onder een "mannelijke man" verstaan. Want dat is "not done" lijkt het wel, je moet je ervoor verdedigen, is ouderwetse verhouding en dus "fout"?



Los van bdsm denk ik dat gewoon een heleboel mannen/vrouwen zich aangetrokken worden door wat de andere sekse boeiend maakt: de tegenstellingen, de wat "hardere" man tegenover zachte vd vrouw, biologische verschillen, die er niet voor niks zijn, denk ik dan maar. Of het nu aanleg of overlevering (eeuwenlange opvoeding/kerken/dogma's) zijn, hoe dan ook mag je toch anno 2010 zelf bepalen wat je mannelijk vindt in een man of vrouwelijk in een vrouw? Of wat je seksueel aantrekkelijk vindt?



Persoonlijk houd ik niet van dagelijkse dominantie op andere gebieden, en daar is dit alles uit voortgekomen: wie het geld had had de macht in het gezin en bepaalde het leven voor het gezin en de vrouw, incl hoe vaak/hoe seks? In ruil voor financiele verzorging had een vrouw te gehoorzamen en te (ver)zorgen, ook seksueel? Men vergeet ook weleens dat vrouwen daarbij niet aan hun trekken kwamen, die behoefte van haar telde helemaal niet mee, moest genoeg zijn uit liefde en om kinderen te maken. Of wanneer hij zin had, "zijn gang laten gaan". Hoe leuk was dat voor die man en voor die vrouw, als ze er geen lol aan beleefde? (dat gold vast niet voor iedereen trouwens, er zijn altijd vrouwen geweest die echt van seks genoten).



Soort betaling voor seks-idee? Eenzijdig pleasen in ruil voor financiele "zekerheid"? (pff, los van het feit dat miljoenen niet konden rondkomen van zijn financiele inbreng, vroeger ook werkloosheid heerste en alles afhing van die man en zijn skills/ambitie/inzet). En los van het feit of veelal niet de vrouw bepaalde dat ze geen zin had (in seks) of thuis alles bepaalde.



Die hele seksuele revolutie is best aan vrouwen voorbijgegaan, vind ik, binnen de lakens iig. Hoeveel vrouwen weten helemaal niet wat ze nodig hebben, waar hun opwinding ligt, of hoe daarom te vragen aan hun lief? Hoe mondig zijn ze over hun eigen behoeften? Hoeveel schaamte en gene is er nog steeds?Ik denk ook dat hier op forum (iig de sekspeiler) een gedeelte van de meisjes/vrouwen aktief is, die niet representatief is voor de hele groep..



Een aantrekkelijke vrouw zijn is tegenwoordig een assertieve vrouw zijn, van economische waarde zijn (je werkzame en rationele talenten benutten en ontwikkelen), ontwikkelde vrouwen, zelfstandig, interessant willen zijn en blijven, moeite doen om uiterlijk vrouwelijk en seksueel aantrekkelijk te zijn/blijven, zorgen dat ze zelf ook aan hun trekken komen.



En op eoa manier past het "dienende" of "gedomineerd willen worden" in seks daar niet goed bij. Wat daarbij weleens vergeten wordt, is dat dit juist de manier kan zijn, waar die groep nu eenmaal geil opgewonden van wordt.



Wat men zich niet realiseert is dat het niet betekent eenzijdig de dominante man van dienst zijn, dat is een vertekend beeld. Verschil is dat de "onderdanige" persoon (m/v) ook aan zijn/haar trekken komt, dus de seks mag verwachten, die voor hem/haar bevredigend is. Het dominante ligt er vooral in dat juist verwacht/ geeist wordt dat je je overgeeft aan genieten, aan seks, aan een sexy vrouw mogen zijn. Juist heel geemancipeerd is dat! Dat zijn juist de m/v die heel goed weten wat ze lekker vinden, wat ze opwindt en dat samen ook bevredigen.



Dat is dus iets heel anders dan dat de man alles bepaalt en de vrouw volgzaam en gehoorzaam is, en in alles laten bepalen en beslissen door de man.



Het is eigenlijk al erg genoeg, dat het "not done" is om dit samen te bepalen, voorgeschreven wordt (media, politiek, samenleving) hoe dat eruit moet zien tussen m/v. Als je samen vindt dat je gelijkwaardig en evenwaardig bent als de een dit inbrengt in de relatie/gezin en de ander dat, en samen beslissen dat dat evenveel waard is, waarom moeten anderen dat dan afkeuren en als minderwaardig/ongelijkwaardig/ondergeschikt betitelen?



En lang niet iedereen is het daarmee eens, trouwens.Wie bepaalt wat aantrekkelijk is voor de andere sekse? Hoeveel mensen hollen niet klakkeloos mee met wat de massa op dat moment als gewenste cultuur heeft aangemerkt? Dat gelijkwaardig synoniem moet zijn aan gelijk zijn? Dat je pas een gelijkwaardige relatie hebt als alles 50%-50% verdeelt in een relatie?



Seksueel gezien is in een dominantie-verhouding voor allebei geven en nemen (wat de ander nodig heeft). De dominante partij is niks zonder sub en andersom. Je geeft en neemt allebei, er is niks ongelijkwaardigs aan.



Wat pas ongelijkwaardig is, is als 1 vd 2 nooit bevredigd wordt, tegen zijn/haar zin in seks heeft om de lieve vrede te bewaren, om de ander "gelukkig" te houden, omdat behoeftes uiteen lopen en/of 1 vd 2 er niks aan vindt en zich verplicht/gepusht of verwaarloosd voelt. En dat komt denk ik veel vaker voor!



In de praktijk zijn er meer "slaven" die "geleefd worden", die alsmaar de verwachting van de maatschappij en van de ander invullen wat belangrijk is en hoe ze moeten zijn om economische allereerst tevreden te stellen en daarnaast nog het leeuwendeel van huishouden en opvoeding en seks en zorgzaamheid op zich nemen? En wie weet deels vanuit angst dat als je seksueel je partner niet tevreden stelt, je vroeg of laat "gedumpt wordt"? Hoeveel vrouwen staan helemaal niet (meer) in contact met hun echte innerlijke behoeften aan seks? Of met hun zorgzame kant, waar nauwelijks tijd/plaats voor is? Hoeveel vrouwen zouden niet stiekem wat minder werken en wat meer voor hun eigen man en kinderen willen zorgen?



Hoe geemancipeerd is het, als je de ideaalbeelden van weer een bepalende groep volgt, terwijl je dat van binnen anders zou willen voor jezelf, maar je dan "niet van deze tijd" zou zijn, dus doet "wat iedereen doet" (je omgeving verwacht, je vriendinnen doen)?



Dit is mijn stokpaardje, vandaar zo'n lang antwoord. Hier op forum een deel wat echt zelf de eigen uitdagingen volgt, in werk/inkomen, relatie en seks precies weten wat ze willen. Maar ook evenzovele vragen waaruit blijkt heveel moeite het kost, als je aan een ideaalbeeld wil voldoen, wat bovendien veranderlijk blijkt (van kerk en jaren'50 naar wat momenteel "hoort")?



Daarbij is wat "vrouwelijk" is, en "mannelijk" is, voor veel m/v toch in seksueel opzicht gewoon wat je aantrekkelijk vindt en niet wat de maatschappij daaronder verstaat? Genoeg mannen die lief, begripvol, zacht en zorgzaam kunnen waarderen, en uiterlijk misschien een jurkje/mantelpakje, rokje en hakken, verzorgd, leuk kapsel en relaxt persoon, subtiele uitdaging ipv "potig, mondig, eisend, je moet me accepteren zoals ik ben, ik heb niemand nodig, wat heb jij nog toe te voegen"-vrouwen.



(voor alle duidelijkheid: ook niks mis mee, maar dat spreekt gewoon niet iedereen aan, op ieder potje past een dekseltje, gaat er om dat het nu "not done" is als je dat als vrouw niet bent of wil zijn en daar steeds minder plaats voor lijkt te zijn. Al laten Nederlandse vrouwen zich niet gek maken, heb ik het idee, en bepalen zelf wel waar ze zich prettig bij voelen, zie het aantal parttimers tov andere landen bijv, ook tijd willen hebben voor andere dingen des levens en dat ook belangrijk vinden: tijd voor jezelf, voor sport, sociale kring, gezin en elkaar).



Ik heb het idee dat steeds meer vrouwen en steeds jonger beginnen zichzelf te leren kennen in relationeel en seksueel opzicht, en daar ook voor opkomen. Zelfs een inhaalslag maken. En het wordt tijd dat ook weer ruimte mag zijn voor andere opvattingen of behoeftes dan wat wordt gepromoot als wat "hoort". Ik denk dat het niet goed is dat we zo eenzijdig wel van alles leren voor je werkzame leven, en dat relaties en seks en opvoeden enz er maar een beetje bijhangt, zelf uit moet vinden en vanzelf moet gaan.



Naast dat vrouwen niet veel "voorbeeld" hebben (dit leer je grotendeels uit eigen ervaring en niet bijv van je ouders of het zien hoe anderen dat doen in bed), dus hoe word je een ervaren vrouw, die weet wat ze wil? Door te "oefenen"/uitproberen? Dan ben je toch al snel een "slet"? Ik denk dat dat zo tegenstrijdig is. Enerzijds de porno en evt boeken/info op internet, maar verder moet je dat samen maar uitzoeken en uitproberen? Hoeveel seksueel geremde of teleurgestelde m/v lopen er rond, ook na jaren relatie en liefde, die eea niet opgelost heeft?



Het jammere is dat seksuele dominantie en "onderdanigheid" zo onterecht verward wordt met eenzijdig pleasen en ongelijkwaardig, ongelijk, ondergeschikt. Ik denk dat het juist een van de meest gelijkwaardige en respectvolle vormen van (seksuele) omgang met elkaar is!

Dat juist die (tegenovergestelde) eigenschappen van elkaar op grote waardering kunnen rekenen, vereist zijn, geliefd zijn, opwindend zijn, uiterst geil zijn. Ipv "ouderwets", "afwijkend", "minderwaardig"..



Juist niet door anderen bepaald wordt wat jij aantrekkelijk mag en moet vinden, (seksueel of als levenswijze) zoals "het hoort", maar zoals jij het voelt de ander er precies zo over denkt. Ik denk dat er haast niks aantrekkelijkers is dan iemand die authentiek durft te zijn en opkomt voor wat hij/zij voor zichzelf als prettig leven/seksleven belangrijk vindt. En elkaars verschillen en verschillende inbreng van evenveel waarde vindt. (en dat niet alles in economische waarde omgerekend hoeft te worden om waardevol te zijn).



Nadeel is dus dat de maatschappij wordt ingericht naar wat op dat moment de gewenste cultuur en gewenst leven is. Ben benieuwd hoeveel mensen eigenlijk onderhuids niet tevreden zijn over hun leven en denken dat ze een minderheid/afwijking zijn? Omdat je eea niet hardop uitspreekt, maar bezig bent vooral te voldoen aan die ideaalbeelden? (zie ook het aantal stiekeme buitenechtelijke minnaars enzo, wat vele malen hoger ligt dan openlijk bekend wordt)..



Lust houdt zich niet zo aan "wat hoort" en wat niet. Hoeveel mensen houden niet thuis eoa facade op, komt niet uit de verf wat ze spannend en lekker vinden, wat hun werkelijke behoeften zijn? Wat dat betreft leven teveel mensen op de automatische piloot, vaag ontevreden of niet eens onderzoekend waar ze nu eigenlijk zelf behoefte aan hebben..



Of daar pas later achter komen (minnaar, nieuwe relatie). Ik vind dat triest. Ik heb jaren gedacht dat ik zo uitzonderlijk was in mijn wensen en blijkt gewoon van niet, het spreekt heel veel mannen ook aan, de dominante en leidende rol (in seks), maar dan moet het wel zo zijn dat diegene, die "verantwoordelijkheid" ook daadwerkelijk neemt, om het voor jou ook uitdagend en spannend te maken, te weten wat jou opwindt en bevredigt, dus dat niet uitlegt als (egoistisch) eenzijdig zijn behoefte invult en dat die leidende rol dan ook wel betekent dat ie zich inspant om dat te geven en nemen wat voor mij ook lekker en opwindend is.



De vergelijking met jaren '50 gaat dan ook niet op hierin, ook niet als je een "ouderwetse" rolverdeling in het gezin erop na houdt of de aanname dat geld=macht is in een relatie/gezin, dus gehoorzaamheid in de zin van "gevend" uitlegt tegenover de ander de vrijheid "zijn gang te gaan" in de zin van "nemend" van het leven/in seks.



In mijn beleving staat dominantie in seks (en bdsm) los van dominantie in levenswijze en beslissend/macht/statusverschil in wie belangrijker is oid in de relatie/gezin.

@ suzy



wat een timing! jij hebt het 15:49 af, ik kom 15:52 online!



in ieder geval heel veel dank voor de moeite. je hebt volgens mij de hele zondag zitten typen. ik ga het allemaal rustig doorlezen. ik ben heel benieuwd!

@Mangogo: het is ff zoeken, maar ik weet zeker dat er hele groepen hetzelfde over denken als jij.. het wordt alleen moeilijker gemaakt, om daarop te vertrouwen (de relatie), in tijden dat het "ieder voor zich" is en toenemend wordt. Een meid van deze tijd moet op de toekomst voorbereid zijn, zelfstandig, voor zichzelf zorgen, anders heb je (later) nergens recht op, dan is het: "je had het kunnen weten".



De middenweg zal de oplossing moeten bieden, in werk bedoel ik: als je bijv 3 dagen pw blijft werken, blijf je toch meegroeien in de ontwikkelingen op de werkvloer, jezelf ontwikkelen anders dan alleen als moeder en echtgenote, en toch nog plaats/energie voor aandacht voor andere dingen des levens. En veel mannen zijn enthousiast over sommige zorgtaken (hoewel dat nog tegenvalt, die "papa-dagen bijv). Veel vrouwen blijven toch bijv parttimer of zzp-er, of onder hun niveau werken, en omdat ze minder uren werken, doen zij alle organisatie- en zorgtaken thuis alsnog zelf..



Ik denk dat m/v grotendeels (dus uitzonderingen daargelaten) verschillend reageren op drukke schema's en stress, in de zin dat je tijd en aandacht voor seks moet uittrekken voor zin in seks en je aantrekkelijk voelen daartoe, ontspannen zijn, voorpret & seksuele spanning. En dat gaat makkelijker als je daar ook tijd genoeg voor hebt. Ik hoor en lees toch dat mannen seks juist als middel ter ontspanning vinden en vrouwen juist eerst ontspannen moeten zijn (eerst los van alles wat (nog) moet en trekt aan ze of ze mee in hun hoofd rondlopen).



Misschien kunnen sommige vrouwen dat makkelijker dan anderen, dat loslaten van dagelijkse dingen en multitasken en alles in goede banen leiden, perfectie op allerlei vlakken, zich overal verantwoordelijk voor voelen. Dan wordt op een gegeven moment ook seks/intimiteit iets wat ook nog "moet/ op het programma staat", ipv leuk en fijn. Bij mij helpt het iig als ik door dominantie word "gedwongen" mijn aandacht te verleggen naar voelen/ het lichamelijke/ seksuele mood. Heeft bij mij met gespannenheid te maken (als ik teveel in beslag word genomen door allerlei perikelen/werk/zorgen) en niet gemakkelijk kunnen overgeven aan zin/opwinding/geil voelen.

Ik ben ook christelijk opgevoed (NH), maar gelukkig waren mijn ouders altijd heel open over seks. En op de een of andere manier kan ik mij tot nu toe maar één preek hierover herinneren, maar dat was omdat het zo onzettend grappig was: ik zat op de pabo op de CHE, en een klasgenootje kwam voor een jongerendienst bij mij in de kerk. Het ging over hooglied (voor de mensen die dat niet weten: een bijbelboek met gedichten over seks), en de dominee concludeerde uit dat bijbelboek dat een papiertje (huwelijk) niet de belangrijkste voorwaarde was voor seks, maar liefde. Die klasgenoot wist niet wat ze hoorde, en vond onze dominee maar slecht haha.

Ik ben dus wel opgegroeid met het idee dat seks iets speciaals is, wat je niet zomaar met iedereen doet; dat je jezelf helemaal moet kunnen geven om ervan te genieten, en dat je daarvoor vertrouwen en liefde nodig hebt. Eerlijk is eerlijk, mijn moeder had het liefst gehad dat ik maagd was gebleven tot ik was getrouwd, maar ik denk niet dat ik ervoor veroordeeld word dat ik nu al zo veel van mijn vriend hou dat we al seks hebben.

Eigenlijk vind ik het wel jammer dat ik door mijn ex ontmaagd ben, omdat ik nu weet dat hij alleen met mij had in de hoop weer een ontmaagding bij zijn sterke verhalen toe te kunnen voegen. Maar dat heeft niets met mijn geloof te maken. Wel met zelfrespect, en met dat ik mijn huidige vriend dat speciale moment meer gegund had.

@Mangogo: haha, nee hoor, ik typ net zo snel als ik denk en heb hele middag verder op terrasje doorgebracht, gezellig in gesprek met deze en gene.



@Alynia: er is naar mijn idee niks mis mee om van huis uit mee te krijgen dat het bijzonder en mooi is en bedoeld om vanuit liefde(vol) seks met iemand te hebben, een geschenk, met overgave.



Dat het ontmaagden zo speciaal is, daar moet je denk ik niet te zwaar aan tillen, op dat moment dacht je dat dat met hem speciaal was. Ik geloof niet zo dat je maar met 1 die speciale "Ware Liefde" kan beleven. Als er liefde bij zit, is het wel het mooiste en voor de meeste mensen (ook nietgelovigen) het ideaal, waar ze naar streven. Dat neemt niet weg dat je ook kan genieten en eraan overgeven zonder liefde daarbij, maar blijft het mooiste als liefde, lust en overgave samengaan, denk ik.



Ik weet niet of we nu zo heel blij moeten zijn met de nadruk van nu op "platte seks" als doel op zich. En aan de andere kant kan de seks met je geliefde aardig tegenvallen/ totaal niet overeenkomen. Het is helaas gewoon niet altijd zo dat dat automatisch overeenkomt, hoeveel je ook van elkaar houdt. Ik vind het knap als de liefde dat overwint, maar niet vanzelfsprekend, het kan ook die liefde aantasten (op den duur).



Denk dat het meer inhoudelijk belangrijk is, dat je je ook weer niet te grabbel hoeft te gooien, dat seks ook een soort goddelijke verbinding kan betekenen of teweegbrengen. Dat is natuurlijk prachtig, als dat zo is, maar dit zal niet iedereen meemaken of ervaren in zijn leven. Wat niet wil zeggen dat je daar niet naar mag streven!

@ suzy



ik heb je verhaal gelezen. indrukwekkend in zijn coherentie; het voert wel iets verder dan mijn vraag (hoewel, misschien ook niet), maar ik vond zeker ook je opmerkingen m.b.t. de maatschappelijke waardering voor vrouwelijke waarden als "zorgzaamheid" heel terecht en verfrissend



bij deze enige opmerkingen van mijn kant



ik laat even een hele maatschappijbeschouwing achterwege, ik beperk me op dit moment even tot een paar inzichten/observaties



ik vind dat het veel vrouwen, ook op dit forum, "lelijk staat" om zich hard/mannelijk/"bitchy" op stellen. toch lijkt dat massaal het streven



tegelijkertijd zie je de ontreddering/het innerlijk conflict bij veel vrouwen. daarvoor hoef je alleen maar even op de psyche-pijler te gaan kijken. de essentie is in veel gevallen: de maatschappelijke verwachtingen botsen met mijn innerlijke leven



ik vind vrouwen vaak pas mooi worden als ze in contact staat met hun "vrouwelijke kracht", wat iets wezenlijk anders is dan "mannelijke kracht"



er zijn natuurlijk ook mensen, mannen en vrouwen, die daar, van nature, in hun diepste wezen vanaf wijken. het is heel fijn/goed/rechtvaardig dat mensen niet meer in een one-size-fits-all prefab keurslijf worden gedrukt. dat onroert me diep.



veel mensen zijn echter in hun wezen heel "mannelijk" of "vrouwelijk". en ook dat is mooi.



ikzelf heb best een sterk ontwikkelde vrouwelijke kant (sensitief, zorgzaam, niet heel competitief), maar ik ben in mijn wezen een man



ik merk dat ik het heel prettig vind om me, op seksueel gebied, dominant op te stellen naar vrouwen, als in die dominantie ook de zorgzaamheid is meegenomen



het lijkt wel alsof je vrouwen moet laten ervaren dat ze dat ook prettig vinden. en je moet, op een bepaalde manier, heel straight zijn. anders gaan ze je uittesten en als je dat niet doorhebt, dan is het een gebed zonder einde: eindeloos gemiep, ruzie, gemanipuleer. in ieder geval is het nooit goed.



in dat soort situaties ben ik in mijn liefdesrelaties eerder wel terechtgekomen. soms werkte het heel goed, maar als ik dat niet "doorzette", dan waren we er opeens "uit", zonder dat ik er grip op had waardoor dat nou precies kwam



ik merk nu dat ik me heel erg prettig, en veel meer continu "man" voel, nu ik van mezelf van het verschil uit mag gaan



en de seks? daar ga ik niet heel erg over uitwijden en plein public, maar laat ik zeggen dat het een bevrijdend idee is dat veel vrouwen het ook als prettig ervaren als je ze op de keukentafel gooit...



nieuwe vraag: seks heeft dus een hoop met macht(sverschil) te maken. maar ook dat je daar mee kunt spelen.



denk je dat je in zijn algemeenheid kunt zeggen dat vrouwen meer "gevend" zijn en mannen meer "nemend"? ik bedoel:

is het meer "algemeen mannelijk" dat ik "dominant" (ik vind het een rotwoord, weet jij een beter?) prettig vind, of is het volgens jou meer een persoonlijke voorkeur, los van sekse?



ik voel me er prettig bij, maar af en toe nog wel een beetje onwennig, omdat het zo tegen het gelijkheidsdenken van mijn opvoeding ingaat.



ben benieuwd

@Mangogo: quote:

ik vind dat het veel vrouwen, ook op dit forum, "lelijk staat" om zich hard/mannelijk/"bitchy" op stellen. toch lijkt dat massaal het streven





Dit vind ik ook. Dat zogenaamd "gebekte" van vrouwen, de grovere taal, stoer doen als eigenschap van een "vlotte meid". (Er is bijv een blog nu over een dochtertje en katje. Daarin een paar harde woorden als "janken", kutkat, rotkind. Never zal ik dit soort woorden gebruiken (ook niet in gedachte) in samenhang met mijn kinderen of huisdieren).



Ik denk dat het niet los te zien is van maatschappelijke ontwikkelingen. Ben al een paar keer opnieuw begonnen je vragen te beantwoorden, maar kom er 1,2 3 niet uit.



Ik denk dat zolang zorgen en zorgzaamheid voor anderen als minderwaardig wordt bezien, je (financieel) kwetsbaar maakt (namelijk laag- of onbetaald en bijv uit liefde is), en onterecht, in negatieve zin) gelijkgesteld wordt met "zwak, lui en profiteren", komen we hier niet meer van los.



"Zorgzaamheid uit liefde" is uit, en bovendien "dom". Voor jezelf zorgen is niet alleen motto geweest van jarenlange politieke en mediacampagnes (beinvloeding), maar zelfs noodzaak geworden (onbetaalbaar). Je bouwt geen economische rechten meer op als je niet werkt en "pakt jezelf" op de arbeidsmarkt, qua kansen (als herintreder of oudere leeftijd), geen pensioen (jongere generatie meiden), dus je moet sterk in je schoenen staan, veel vertrouwen hebben in je relatie/liefe en bestand zijn tegen massale nieuwe opvattingen, wil je toch leven naar andere standaarden en "ouderwetse" normen en waarden.



Naarmate het uitkomt gelden er momenteel nl verschillende opvattingen en mogelijkheden, thuis en in de maatschappij. Zoals het tij staat, keren die zich net zo makkelijk tegen je of voldoe je (achteraf gezien) altijd wel ergens niet aan. (je stelt jezelf teleur, je omgeving, je ouders, je partner of je kinderen enz).



De arbeidsmarkt- en huizenmarkt is log, inflexibel, school-, kantoor-, winkel- en dienstverleners/instanties zijn grotendeels nog ingesteld op het ouderwetse model van 1 verdienend gezinshoofd en het gezin als hoeksteen.



Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid en het zijn grote risico's voor beiden als je vertrouwt op liefde, als je je dat al kan veroorloven in deze dure tijden.



De ouderwetse rolverdeling is gebaseerd geweest op vrouwen die de tijd hadden om zorgzaam, "dienstbaar" en sociaal te zijn. de hele maatschappij is er nog op ingericht (alles onder kantoortijden bijv). Niet om ook nog beschikbaar & "gevend" & luisterend (opvangend, aandacht gevend) te zijn, naast/na een eigen drukke werkdag, organisatie en gehaast en eigen stress.



Hoeveel energie een uitdagende en voldoening gevende baan ook kan geven, je kan niet daarnaast nog alleen maar te geven hebben. Je moet jezelf ook opladen, rusten, ontspannen en ontvangen (behoeften, je ei kwijt, spanning ontladen, bevredigende gesprekken, seks).



Ik denk dat dat "gevende" alleen maar kon, omdat die vrouw vastomlijnde verwachtingen van zichzelf en haar taken had, bepaalde zorgen en stress niet aan haar hoofd had en wist wanneer ze een goede echtgenote/huisvrouw en moeder was, en daar ook bevrediging uit haalde. En een man rustig van huis kon, in de veilige wetenschap dat de kinderen goed en liefdevol verzorgd werden en hij ook wist wat er van hem verwacht werd om een goede echtgenoot/vader te zijn en verzorging, rust, eten op tafel kon verwachten als hij thuis kwam.



Ik denk dat m/v zich niet gerealiseerd hebben, dat ze behalve rechten binnengehaald, ook plichten erbij cadeau hebben gekregen. Recht op werk voor vrouwen is door de politiek handig omgedraaid naar verplicht (eigen verantwoordelijkheid nemen in opbouwen van rechten, verminderen van overheidsplichten als sociaal vangnet). Mannen moeten de verlichting van "in zijn eentje financieel verantwoordelijk zijn" bekopen met huishoudelijke support en zorgtaken erbij, na hun fulltime baan en een vrouw tevreden houden in haar toegenomen behoeften (ook seksueel "performen").



Recht op seks (ontvangen, van genieten)voor vrouwen is inmiddels ook omgedraaid en een "vereiste" aan het worden voor vrouwen: dat ze seksueel geinteresseerd en aktief zijn, weten wat ze willen, mondig zijn en en intiatief nemen, zin hebben/maken, zich aan kunnen overgeven, beschikbaar zijn, voor van alles in zijn, enz.



Ook mannen hebben zich niet of onvoldoende gerealiseerd dat van hen nu geacht wordt die (eenmaal ontdekte) wensen en verlangens in te vullen, dat die vrouw ook aandacht opeist en opgevangen wil worden, ontlast na een drukke (werk)dag, ook geen zin/energie meer heeft in huishouden en (ver)zorgen, een grote behoefte heeft aan zelfontwikkeling en meer uitdaging dan (alleen maar) zorgen en klaarstaan. Zeker niet als dat laaggewaardeerd wordt (huishoudelijke taken, zorg), door maatschappij en gezin.



Verzorging en seks in ruil voor financiele "zekerheid" is risicovoller voor de vrouw dan voor de man. Zorg en seks zijn evt "in te kopen" als hij dat kwijtraakt (scheiding, uit elkaar gaan), maar de vrouw kan die financiele en economische achterstand haast niet inhalen of "inkopen".



Dus zelfs als je allebei met wederzijds goedvinden en overtuiging een ouderwets rollenpatroon wil, en financieel kan veroorloven, dan nog is het er denk ik al zo ingehamerd dat je als vrouw dit niet moet willen, jezelf tekort doet, enz, dat maar weinig vrouwen en mannen dat echt nog durven (gezien de consequenties en "eigen schuld").



Aan de andere kant laten Nederlandse vrouwen zich niet gek maken, vertrouwen (al dan niet terecht) op eigen capaciteiten, kansen en eigen kunnen en blijven "bij" door parttime te werken en toch veel zelf te blijven zorgen en zelf uit te maken wat ze belangrijk vinden (meer dan alleen economische waarden en overwegingen).



Ik ken persoonlijk veel vrouwen die na een lange relatie best heel graag weer wat meer financieel zouden willen kunnen leunen op een man, en meer zouden willen zorgen, meer aandacht voor hem willen, meer tijd en energie voor samen, voor hun seksleven.. (minder aan hun hoofd hebben). En ook veel mannen die snakken naar (weer) een "echte relatie": verzorgd worden, dat er gekookt wordt als ze thuiskomen, dat een vrouw het gezellig maakt, gezelschap houdt, hun verhaal kwijt kunnen en (regelmatige) seks "krijgen".



Toch heb ik het idee dat veel mannen en vrouwen geen trek daarin hebben, als ze eenmaal hun eigen leven op orde hebben en financieel hun eigen broek ophouden en bijv de vrouw ook de dagelijkse zorg voor de kinderen heeft (gehad) en hij financieel (deels) al eerder een ex en kinderen moet onderhouden met alimentatie enz.



Ik denk dat voor sommigen de prijs te hoog is (geworden), voor die "deal" van zijn financiele zorg tegenover haar sociale en emotionele/praktische zorgzaamheid..



Maar ik kom hier niet uit, haha, zoveel haken en ogen en opvattingen, al dan niet tegenstrijdige..

Kom later terug op het seksuele aspect.

@ suzy



opnieuw van een indrukwekkende intelligentie. er zijn zo veel aspecten aan dit onderwerp, dat ik heel graag met je over door zou corresponderen, omdat het ook erg aansluit met de vragen waar ik nu mee bezig ben



ik laat je verhaal weer even op me inwerken, maar ik kom er op terug

@Mangogo: ik kan hier onderhand wel een boek over publiceren, hahaha. Omdat ik zelf in mijn hart zo'n "ouderwetse" vrouw ben natuurlijk, heb ik de hele emancipatie, de relaties tussen m/v en alles eromheen (verhoudingen m/v) sinds mijn jeugd met argusogen gevolgd. In boeken, publicaties enz.



Je wordt door de "publieke opinie" beinvloed, ook als je redelijk standvastig bent, zoals ik

En de politiek doet daar leuk aan mee, omdat dat zo uitkomt (tegen de zgn vergrijzing en onbetaalbaarheid van de toegenomen individualisering en zorgbehoefte van vrouwen, die niet "meebetaald" hebben, maar wel oud worden).



Had heel verhaal, kan het evt mailen, voert hier op forum te ver.

Het gevolg vind ik een wat sneue en oppervlakkige maatschappij, achter onbenullige trends als mode en hebbedingen aanhollen, "meedoen" met de massa, eenheidsworsten kweken, die zich allemaal aanpassen aan het gelijkheidsmodel, wat geent is op (voorheen) mannelijke kwaliteiten, competitie, afgunst, geldingsdrang, macht, status, materiele mogelijkheden, geld enz en dat verheerlijkt. En totale ontkenning van diepere waarden, verschillen tussen mensen en m/v, aanleg, behoeften, instincten, (dat is dan zweverig of slap, zwakte, gevoelens staan iig lager op de ladder dan rationele issues, enz).



Steeds minder oog en begrip voor eigenheid en verschillende behoeftes. Geluk is sluitpost, liefde en uniek zijn ook. Inwisselbaar (je hebt je ouders niet nodig, maar verzorgers).



"Denk maar niet dat je bijzonder bent". Ipv kerk of God moet je vooral de maatschappij "dienen", van dienst zijn, je bijdrage leveren. In (betaald) werk.



Liefde, intimiteit en seksualiteit worden minder belangrijk geacht, terwijl ik denk dat dat de grootste menselijke drijfveren zijn. We hebben er niks van begrepen..



Seksuele info richt zich op alles wat je kan bedenken, technisch gezien, plat gezien, maar hoe je relatie seksueel bevredigend te krijgen en te houden, dat is voor velen een vraag. Hoe te communiceren, je eigen werkelijke innerlijke behoeften te leren kennen, te weten/vragen om wat je nodig hebt, tijd voor elkaar en liefde/sociale/ aan een ander denken of pleasen/over hebben (voor elkaar, kinderen, familie, vrienden) is sluitpost.



Ben er totaal niet blij mee dat mensen zo "vervlakken" op gevoelsgebied, zich "niet normaal" voelen, denken niet te voldoen aan de "norm", zich schamen, hun gevoelens niet eens kennen. En hoeveel invloed er is van "zich ondergewaardeerd voelen", hoeveel mensen zich "niet gezien" voelen, een nummer, inwisselbaar op de werkvloer, maar nu ook nog thuis, tov eigen partner en zelfs de kinderen.



En ik houd mijn hart vast voor al die mensen die opgroeien zonder dat hun behoeften meetellen, die zich "ongezien" voelen van jongs af aan: wat jij wil of nodig hebt, (aan liefde, hechting, binding, uniek wezen zijn, eigenheid, privacy, 1 op 1 aandacht) telt niet.



Behalve als je het wezenlijk anders voelt, af durft te wijken, en daarvoor (hardop) durft te op- en uit te komen.



In seks wordt vrijwel alles geaccepteerd en zijn er niet veel taboes meer, behalve ongelijkheid in "macht", bdsm, maar met name als de vrouw een "onderdanige rol" daarin heeft. Dat je dat moet verdedigen stamt uit de algehele afwijzing van ouderwetse "waarde van de vrouw", en waarin die seksuele onderdanigheid de vrouw niet opwond en niet leidde tot seksueel genot (voor haar iig), maar dit is iets totaal anders!!



Hier is de vrouw niet de "zwakke" persoon (zoals bijv bij pedofilie en eenzijdig machtsmisbruik as verkrachting), dit is wederzijdse instemming, een wederzijdse toestemming wie de leidende rol heeft, en de "onderdanige" bepaalt tot waar die macht reikt, en met welk doel (nl wederzijdse opwinding en bevrediging): dus niks mis mee! Heel gelijkwaardige, ongelijke machtsverhouding met gelijke "rechten" op genieten en bevrediging van lust en behoeften.



*kan beter dat boek nu eens gaan schrijven*...



Denk overigens niet dat ik vrouwen "terug naar het aanrecht" wil. Eerder een gezondere middenweg vinden, dan hoe het nu gaat, een eigen visie/antwoord van vrouwen ipv aanpassen aan en reageren op de gegroeide en eerder bestaande inrichting.

mailen: graag. weet jij misschien hoe je een persoonlijk bericht naar iemand kan sturen op dit forum?



ons contact doet me nu al een beetje denken aan de briefwisseling tussen andreas kinneging en naema tahir, twee jaar geleden in de volkskrant:

http://opinie.volkskrant. ... d/1301/Ch%C3%A8re_Naema,_



zij komen wel uit op hele conservatieve eindonclusies, maar het is wel thought provoking



ben trouwens ook (en nog wel meer) benieuwd wat je van dit interview met eighties pornokoningin nina hartley vindt:

http://suicidegirls.com/interviews/Nina%20Hartley/



ik hoop gauw van je te horen.