Seks
alle pijlers
Seksuele opvoeding van jonge kinderen
donderdag 3 december 2009 om 16:50
In het topic over ontmaagding hebben we even het zijpad bewandeld van de seksuele opvoeding van je kind. Naar aanleiding van de vraag hoe je je kind kan behoeden voor zwichten onder druk om de eigen grens over te gaan, postte Pinolover het volgende:quote:pinolover2 schreef op 03 december 2009 @ 11:45:
Hoorde trouwens van een sexuologe dat je je kinderen moet leren genieten van zelfbevrediging zodat ze weten dat ze geen ander nodig hebben om zich lekker te voelen.
Op zich zie ik het dus helemaal niet zitten om mijn dochter te vertellen hoe ze met zichzelf moet spelen maar ergens zit er ook wel een kern van waarheid in denk ik.
Ik vind die kwestie interessant genoeg om er een apart topic over te openen. Ik ben zelf vrij ruimdenkend opgevoed op gebied van seksualiteit, maar masturbatie kwam precies níet aan de orde. Eigenlijk is dat heel vreemd, want masturbatie lijkt me bij uitstek een basis bieden voor seksueel zelfvertrouwen. Ik kan me dus wel vinden in de uitspraak van de sexuologe die Pinolover aanhaalt. Maar hoe ver ga je daarin?
Ik ben zelf in de opvoeding in het algemeen heel erg bezig met het benoemen van emoties, zodat mijn kind ze leert herkennen en erkennen. Maar ik merk dat ik op dit vlak, ondanks eigen ruimdenkende seksuele opvattingen, toch tegen mijn eigen preutsheid aanloop.
Hoe doen jullie dit? Als je zeer jonge kind net ontdekt dat ze genitaliën heeft, ga je dat dan aanmoedigen? Benoem je het gevoel dat je kind er (waarschijnlijk) van krijgt? Kap je het af? Of neem je afstand en laat je het gewoon?
Wat is de beste manier om dit aan te pakken? Hoe voorkom je dat je eigen preutsheid je daarbij in de weg staat? (Is het erg als je preutsheid je daarbij in de weg staat?)
Hoorde trouwens van een sexuologe dat je je kinderen moet leren genieten van zelfbevrediging zodat ze weten dat ze geen ander nodig hebben om zich lekker te voelen.
Op zich zie ik het dus helemaal niet zitten om mijn dochter te vertellen hoe ze met zichzelf moet spelen maar ergens zit er ook wel een kern van waarheid in denk ik.
Ik vind die kwestie interessant genoeg om er een apart topic over te openen. Ik ben zelf vrij ruimdenkend opgevoed op gebied van seksualiteit, maar masturbatie kwam precies níet aan de orde. Eigenlijk is dat heel vreemd, want masturbatie lijkt me bij uitstek een basis bieden voor seksueel zelfvertrouwen. Ik kan me dus wel vinden in de uitspraak van de sexuologe die Pinolover aanhaalt. Maar hoe ver ga je daarin?
Ik ben zelf in de opvoeding in het algemeen heel erg bezig met het benoemen van emoties, zodat mijn kind ze leert herkennen en erkennen. Maar ik merk dat ik op dit vlak, ondanks eigen ruimdenkende seksuele opvattingen, toch tegen mijn eigen preutsheid aanloop.
Hoe doen jullie dit? Als je zeer jonge kind net ontdekt dat ze genitaliën heeft, ga je dat dan aanmoedigen? Benoem je het gevoel dat je kind er (waarschijnlijk) van krijgt? Kap je het af? Of neem je afstand en laat je het gewoon?
Wat is de beste manier om dit aan te pakken? Hoe voorkom je dat je eigen preutsheid je daarbij in de weg staat? (Is het erg als je preutsheid je daarbij in de weg staat?)
donderdag 3 december 2009 om 16:54
Ik ga het niet aanmoedigen in de zin dat ze het maar moeten doen en nog aanwijzen ook. Een kind moet daar ook aan toe zijn en wat is er mis met ontdekken? Alles wordt al kant en klaar afgeleverd, moet dit er dan ook nog bij?
Normaal over praten lijkt me goed genoeg. Absoluut niet afkappen als ze er zelf over beginnen. Dan ben ik eerlijk.
Normaal over praten lijkt me goed genoeg. Absoluut niet afkappen als ze er zelf over beginnen. Dan ben ik eerlijk.
donderdag 3 december 2009 om 16:57
Ligt ook een beetje aan de leeftijd...ik bedoel een kind van 4 zal ook wel eens aan zichzelf friemelen. Maar dat ga je dan toch niet direct benoemen? Ik zei wel tegen mijn dochtertje (dat is lang geleden, ze is nu 37): Je kan dat niet doen als er allemaal mensen bij zijn, dat is iets voor jezelf, dus als je alleen bent.
donderdag 3 december 2009 om 17:00
Nou ja, Nammma, ik vraag me dus eerlijk gezegd af of je het niet wél moet benoemen. Ik benoem alles, al vanaf dat ze een heel kleine baby is. In het ziekenhuis kreeg ik daar van de pedagogisch medewerker complimenten over, dat ik mijn pasgeboren frummel al aan het vertellen was wat voor emotie ik in haar zag. Dat voelt voor mij ook heel natuurlijk om te doen. Behalve dus bij dit onderwerp. Ik sta erbij en ik kijk ernaar.
Ik wil zelf geen beladen sfeer rondom seksualiteit creëren, maar door me anders te gedragen dan anders, doe ik dat nu dus toch voor mijn gevoel. Júist door het niet te benoemen.
Ik wil zelf geen beladen sfeer rondom seksualiteit creëren, maar door me anders te gedragen dan anders, doe ik dat nu dus toch voor mijn gevoel. Júist door het niet te benoemen.
donderdag 3 december 2009 om 17:02
Mijn kind van 4 weet dat als ze er aan zit dat fijn voelt (om het zo maar even te zeggen)
Ik heb haar meer dan eens 'betrapt' op ongunstige momenten en plekken.
Een zwaar gesprek ga ik er niet over aan; ik zeg alleen dat 'friemelen' (zo noemt zij dat) prive gedaan moet worden als ze dus alleen is in haar eigen kamer bijvoorbeeld.
Ik vond het in het begin wel shockerend moet ik zeggen (wist niet dat dat zo jong al gebeurde *schaamsmily die ik niet heb*)
door mijn reactie werd t pas echt leuk en ging ze het doen om te provoceren. Daar ben ik wel een keer echt boos om geworden (onmacht
)
Eigenlijk reguleert het zolang je zelf dus rustig blijft en niks verbied allemaal vanzelf (denk ik)
Ik heb haar meer dan eens 'betrapt' op ongunstige momenten en plekken.
Een zwaar gesprek ga ik er niet over aan; ik zeg alleen dat 'friemelen' (zo noemt zij dat) prive gedaan moet worden als ze dus alleen is in haar eigen kamer bijvoorbeeld.
Ik vond het in het begin wel shockerend moet ik zeggen (wist niet dat dat zo jong al gebeurde *schaamsmily die ik niet heb*)
door mijn reactie werd t pas echt leuk en ging ze het doen om te provoceren. Daar ben ik wel een keer echt boos om geworden (onmacht
) Eigenlijk reguleert het zolang je zelf dus rustig blijft en niks verbied allemaal vanzelf (denk ik)
donderdag 3 december 2009 om 17:03
Ik denk niet dat je het een kind hoeft te leren, of het moet aanmoedigen. De meeste kinderen ontdekken zelf wel dat ze op sommige manieren een fijn gevoel kunnen opwekken. De een begint daar vroeg mee, de ander wat later.
Ook hier doen de kinderen dat. Ik geef ook aan dat het prima is, maar dat het iets is dat je niet hoort te doen waar andere mensen bij zijn. Mijn zoon stelt er ook wel vragen over, sinds hij ontdekt heeft dat zijn piemel soms groter en dikker wordt.
Ik denk dat je er zelf gewoon niet spastisch mee om moet gaan, of moet zeggen dat het niet hoort. Gewoon inspelen op wat je ziet en wat ze vragen.
Ook hier doen de kinderen dat. Ik geef ook aan dat het prima is, maar dat het iets is dat je niet hoort te doen waar andere mensen bij zijn. Mijn zoon stelt er ook wel vragen over, sinds hij ontdekt heeft dat zijn piemel soms groter en dikker wordt.
Ik denk dat je er zelf gewoon niet spastisch mee om moet gaan, of moet zeggen dat het niet hoort. Gewoon inspelen op wat je ziet en wat ze vragen.
...
donderdag 3 december 2009 om 17:04
Ik denk dat het juist niet aan te raden is om elke emotie die je ziet te benoemen. Je kunt er naast zitten namelijk. Kinderen komen er zelf wel achter, het is namelijk normaal gedrag. Als kinderen ouder zijn dan zou ik duidelijk maken dat nee echt nee is, ze enkel iets zouden moeten doen als ze het zelf willen en dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. Stimuleren door zaken te vertellen zou ik niet doen, ook niet vertellen dat seks bij liefde hoort, daar vinden ze zelf wel een mening in. Eenzijdige informatie kan lijden tot schuldgevoel of schaamte en dat lijkt me onwenselijk.
Een kind van twee begrijpt niets van seks trouwens, dat lijkt me een te volwassen onderwerp.
Een kind van twee begrijpt niets van seks trouwens, dat lijkt me een te volwassen onderwerp.
donderdag 3 december 2009 om 17:08
Ik weet niet zo goed wat ik zou willen benoemen, DNM. Maar het voelt heel onnatuurlijk om naast het aankleedkussen te staan met de luier in de aanslag tot mijn dochter eens uitgefriemeld is, zonder daar iets over te benoemen. Juist omdat ik normaal wel alles benoem. Vandaar ook dat ik me afvroeg hoe anderen dat doen.
Bij een ouder kind kan ik me voorstellen dat je benoemt dat het wel een fijn gevoel is, maar dat je dat beter even op je kamer kunt doen bijvoorbeeld. Maar bij een zo jong kind? Geen idee. Ik wil het niet afkappen, want ik vind het heel belangrijk dat zij haar eigen lichaam in haar eigen tempo ontdekt en dat zij zich vrij voelt met haar lichaam. Maar wat ik er wel mee moet, dat vraag ik me dus af. Zeker als ik dan van zo'n seksuologe lees die liefst heeft dat je actief je kind wegwijs maakt. Op oudere leeftijd kan ik daar wel handen en voeten aan geven, maar de basis wordt nu natuurlijk al gelegd, in hoe ik er nu wel of juist niet op reageer...
Bij een ouder kind kan ik me voorstellen dat je benoemt dat het wel een fijn gevoel is, maar dat je dat beter even op je kamer kunt doen bijvoorbeeld. Maar bij een zo jong kind? Geen idee. Ik wil het niet afkappen, want ik vind het heel belangrijk dat zij haar eigen lichaam in haar eigen tempo ontdekt en dat zij zich vrij voelt met haar lichaam. Maar wat ik er wel mee moet, dat vraag ik me dus af. Zeker als ik dan van zo'n seksuologe lees die liefst heeft dat je actief je kind wegwijs maakt. Op oudere leeftijd kan ik daar wel handen en voeten aan geven, maar de basis wordt nu natuurlijk al gelegd, in hoe ik er nu wel of juist niet op reageer...
donderdag 3 december 2009 om 17:11
quote:qwertu schreef op 03 december 2009 @ 16:50:
Hoe doen jullie dit? Als je zeer jonge kind net ontdekt dat ze genitaliën heeft, ga je dat dan aanmoedigen? Benoem je het gevoel dat je kind er (waarschijnlijk) van krijgt? Kap je het af? Of neem je afstand en laat je het gewoon?
Wat is de beste manier om dit aan te pakken? Hoe voorkom je dat je eigen preutsheid je daarbij in de weg staat? (Is het erg als je preutsheid je daarbij in de weg staat?)
Dochter zit graag met haar hand in haar broek. Mag ze thuis doen, maar niet op het kdv bijvoorbeeld.
We kappen het niet af, maar benoemen het ook nog niet en staan ook niet aan te moedigen
Hoe doen jullie dit? Als je zeer jonge kind net ontdekt dat ze genitaliën heeft, ga je dat dan aanmoedigen? Benoem je het gevoel dat je kind er (waarschijnlijk) van krijgt? Kap je het af? Of neem je afstand en laat je het gewoon?
Wat is de beste manier om dit aan te pakken? Hoe voorkom je dat je eigen preutsheid je daarbij in de weg staat? (Is het erg als je preutsheid je daarbij in de weg staat?)
Dochter zit graag met haar hand in haar broek. Mag ze thuis doen, maar niet op het kdv bijvoorbeeld.
We kappen het niet af, maar benoemen het ook nog niet en staan ook niet aan te moedigen
donderdag 3 december 2009 om 17:11
Digi, het benoemen van emoties bij jonge kinderen heeft juist een functie, namelijk dat je het kind merkt dat die emoties er mógen zijn. Denk aan een kind van twee met een driftbui. Het scheelt hier al de helft van de frustratie als ik benoem dat ze boos is. Dan weet ze in ieder geval dat het gezien en erkend wordt.
En dat seks een volwassen onderwerp is, dat ben ik niet met je eens. Juist doordat mijn ouders zo ontspannen deden over seksualiteit, heb ik al van jongs af aan geleerd dat het een normale drift is die er gewoon mág zijn. Dat ik me helemaal goed en vrij voel met mijn seksualiteit, daar hebben mijn ouders de basis voor gelegd, júist door er vanaf zeer jonge leeftijd open over te zijn. (Wel aangepast aan belevingswereld natuurlijk.)
En dat seks een volwassen onderwerp is, dat ben ik niet met je eens. Juist doordat mijn ouders zo ontspannen deden over seksualiteit, heb ik al van jongs af aan geleerd dat het een normale drift is die er gewoon mág zijn. Dat ik me helemaal goed en vrij voel met mijn seksualiteit, daar hebben mijn ouders de basis voor gelegd, júist door er vanaf zeer jonge leeftijd open over te zijn. (Wel aangepast aan belevingswereld natuurlijk.)
donderdag 3 december 2009 om 17:12
Maar weet jij wat ze voelt bij het friemelen? Waarschijnlijk omdat de structuur van haar vagina anders voelt, niet omdat ze haar clitoris heeft gevonden. In mijn optiek ga je dan iets opdringen.
Mijn zoontje van 1 grijpt ook wel eens naar zijn piemeltje. En soms heeft hij een stijf piemeltje. Andere keer naar zijn voetjes. Je maakt er meer van dan er is.
Ik vind die seksuologe eng. Serieus waar!
Je basis die je nu moet geven is lichamelijk contact. Zodat het vertrouwd is om te knuffelen en met fijne aanraking om te gaan zonder dat het een seksuele lading heeft.
Mijn zoontje van 1 grijpt ook wel eens naar zijn piemeltje. En soms heeft hij een stijf piemeltje. Andere keer naar zijn voetjes. Je maakt er meer van dan er is.
Ik vind die seksuologe eng. Serieus waar!
Je basis die je nu moet geven is lichamelijk contact. Zodat het vertrouwd is om te knuffelen en met fijne aanraking om te gaan zonder dat het een seksuele lading heeft.
donderdag 3 december 2009 om 17:12
Een kind van 2 heeft nog geen sexuele gevoelens hoor!
Als mijn zoon (ook 2) aan zijn piemel zit, vraag ik ook rustig: "Is het lekker lieverd?" En hij zit soms ook met zijn vinger in/bij zijn anus. Benoem ik ook gewoon hoor: "Zit je aan je billen schat?"
Heeft hij nog geen idee van hoor. En als ie straks ouder wordt, zal ik zeggen dat dat rustig mag, maar dat het niet netjes is als iedereen het ziet.
Als mijn zoon (ook 2) aan zijn piemel zit, vraag ik ook rustig: "Is het lekker lieverd?" En hij zit soms ook met zijn vinger in/bij zijn anus. Benoem ik ook gewoon hoor: "Zit je aan je billen schat?"
Heeft hij nog geen idee van hoor. En als ie straks ouder wordt, zal ik zeggen dat dat rustig mag, maar dat het niet netjes is als iedereen het ziet.
donderdag 3 december 2009 om 17:15
Ik vind het wel leuk om hier te lezen dat kleine meisjes dat dus ook doen, dat vroeg ik me al af maar durfde het niet echt te vragen aan andere moeders IRL *schaamsmiley*
Mijn zoontje van 1,5 heeft zijn piemeltje wel ontdekt en ik vind dat alleen maar goed. Benoem er verder niets aan hoor, maar hij hoeft er van mij zeker niet af te blijven. Als hij groter is denk ik dat ik zou zeggen dat dat een fijn gevoel is maar dat je dat niet moet doen als er andere mensen bij zijn. Het is meer iets voor op je eigen kamertje of in bed.
Met seks heeft het allemaal niet zo veel te maken volgens mij, alleen maar met het ontdekken van je lichaam. Leuk toch?
Mijn zoontje van 1,5 heeft zijn piemeltje wel ontdekt en ik vind dat alleen maar goed. Benoem er verder niets aan hoor, maar hij hoeft er van mij zeker niet af te blijven. Als hij groter is denk ik dat ik zou zeggen dat dat een fijn gevoel is maar dat je dat niet moet doen als er andere mensen bij zijn. Het is meer iets voor op je eigen kamertje of in bed.
Met seks heeft het allemaal niet zo veel te maken volgens mij, alleen maar met het ontdekken van je lichaam. Leuk toch?
Het is zoals het is
donderdag 3 december 2009 om 17:16
Zelf was ik er ook vroeg bij (rond 5 jaar) en toen heeft mijn moeder mij dat niet verboden of er extra aandacht aan besteed, maar alleen gezegd dat andere mensen dit niet graag zien en dat je het dus alleen doet als je alleen bent.
Toen mijn nichtje aan zichzelf zat tijdens het TV kijken heb ik hetzelfde gedaan en gezegd dat ze dit beter privé kon doen. Daarna heb ik het mijn zus gemeld, want die was zich er nog niet van bewust dat mijn nichtje dit al deed en het verder aan haar over gelaten.
Wat betreft grenzen aangeven wat sex betreft denk ik dat het wel goed is om vanaf een jaar of 10 (als jongens interessant worden) aan te geven dat het belangrijk is om naar je eigen gevoel te luisteren en niet iets onder druk te doen. Ik vind dan wel dat je er wat uitgebreider bij stil kan staan dan wanneer ze nog heel jong zijn.
Toen mijn nichtje aan zichzelf zat tijdens het TV kijken heb ik hetzelfde gedaan en gezegd dat ze dit beter privé kon doen. Daarna heb ik het mijn zus gemeld, want die was zich er nog niet van bewust dat mijn nichtje dit al deed en het verder aan haar over gelaten.
Wat betreft grenzen aangeven wat sex betreft denk ik dat het wel goed is om vanaf een jaar of 10 (als jongens interessant worden) aan te geven dat het belangrijk is om naar je eigen gevoel te luisteren en niet iets onder druk te doen. Ik vind dan wel dat je er wat uitgebreider bij stil kan staan dan wanneer ze nog heel jong zijn.
donderdag 3 december 2009 om 17:17
Ok Qwertu, simpele emoties wel, maar emoties waarvan je niet zeker bent zou ik niet benoemen (als in: jij voelt dit en dat). Je bent er niet zeker van namelijk. Als ik vanuit mijzlf redeneer (toen ik nog klein was) had ik dat niet fijn gevonden (maar ok, ik was een rare snuiter).
Mijn ouders hebben het trouwens nooit over seks gehad, maar ik voel me prima bij mijn seksualiteit. De ouders zijn niet de enigen die je wat kunnen leren en niet de enige omgeving. Daarbij kunnen kinderen op een gegeven moment zelf redeneren. Het is wel fijn als ze weten dat ze zich niet hoeven te schamen en dat ze geen afwijzing krijgen.
Mijn ouders hebben het trouwens nooit over seks gehad, maar ik voel me prima bij mijn seksualiteit. De ouders zijn niet de enigen die je wat kunnen leren en niet de enige omgeving. Daarbij kunnen kinderen op een gegeven moment zelf redeneren. Het is wel fijn als ze weten dat ze zich niet hoeven te schamen en dat ze geen afwijzing krijgen.
donderdag 3 december 2009 om 17:17
DNM, er wordt hier meer dan voldoende geknuffeld, dus dat zit helemaal goed.
Ellsje, dat kan ook natuurlijk, gewoon benoemen wat ze doet. Dat vind ik wel een goede eigenlijk...
Ik vind emoties benoemen die ik bij haar veronderstel ook te ver gaan namelijk. Al heb ik wel het idee dat ze wel degelijk dingen gevonden heeft hoor, DNM. Er zit een zeker patroon in namelijk. En ze doet het niet bij haar voeten.
Ellsje, dat kan ook natuurlijk, gewoon benoemen wat ze doet. Dat vind ik wel een goede eigenlijk...
Ik vind emoties benoemen die ik bij haar veronderstel ook te ver gaan namelijk. Al heb ik wel het idee dat ze wel degelijk dingen gevonden heeft hoor, DNM. Er zit een zeker patroon in namelijk. En ze doet het niet bij haar voeten.
