Seks
alle pijlers
Smoorverliefd op een ander
woensdag 16 september 2009 om 18:08
Ik ben al een tijd "verliefd"op een collega binnen ons bedrijf. We kunnen leuk praten en ouwehoeren en hebben contact via hyves. Gisteren liet ik iets doorschemeren over mijn gevoel voor hem en hij vroeg me te sms en , ivm privacy.
Dat hebben we heen en weer gedaan en morgenmiddag belt hij me.
Ik ben al 10 jaar samen met mijn partner van wie ik veel houd en ik zou ook nooit mijn huwelijk opgeven en ik heb altijd gezegd dat vreemdgaan vreselijk is , maar ik krijg "hem"niet uit mijn hoofd.
Hij heeft mij gevraagd wat ik wil en wat ik wil is zoenen , gewoon zoenen met de man die mij het hoofd op hol brengt.
Zelf heeft hij ook een relatie . Ik heb al veel topics gezien over minnaars etc. Maar ik ben gewoon geschrokken van mezelf en weet niet wat ik moet...
Is het heel erg als ik met hem zou zoenen ???
Dat hebben we heen en weer gedaan en morgenmiddag belt hij me.
Ik ben al 10 jaar samen met mijn partner van wie ik veel houd en ik zou ook nooit mijn huwelijk opgeven en ik heb altijd gezegd dat vreemdgaan vreselijk is , maar ik krijg "hem"niet uit mijn hoofd.
Hij heeft mij gevraagd wat ik wil en wat ik wil is zoenen , gewoon zoenen met de man die mij het hoofd op hol brengt.
Zelf heeft hij ook een relatie . Ik heb al veel topics gezien over minnaars etc. Maar ik ben gewoon geschrokken van mezelf en weet niet wat ik moet...
Is het heel erg als ik met hem zou zoenen ???
donderdag 17 september 2009 om 13:19
quote:Cuore schreef op 17 september 2009 @ 12:28:
Moraal van het verhaal.....negeren die gevoelens en geen contact meer zoeken!!!
Is natuurlijk niet zo gemakkelijk met een collega die je dagelijks ziet, en waar je mee moet samenwerken.
Moest dit mij overkomen, ik zou echt overwegen om een andere baan te zoeken.
Moraal van het verhaal.....negeren die gevoelens en geen contact meer zoeken!!!
Is natuurlijk niet zo gemakkelijk met een collega die je dagelijks ziet, en waar je mee moet samenwerken.
Moest dit mij overkomen, ik zou echt overwegen om een andere baan te zoeken.
donderdag 17 september 2009 om 13:35
@hellothere; ik vind dat je helemaal gelijk hebt. We trappen er zelf in en ik voel me er ook echt niet fijn bij. Bij mij is het wel zo dat ik een partner heb en ik ook niet bij hem weg ga. Dus dat maakt de relatie enigszins wat gelijkwaardiger.
Maar ik kan er (nog) niet mee stoppen. Hij betekent dus echt wel iets voor mij, dat maakt het stoppen ermee echt heel moeilijk!!
Maar ik kan er (nog) niet mee stoppen. Hij betekent dus echt wel iets voor mij, dat maakt het stoppen ermee echt heel moeilijk!!
donderdag 17 september 2009 om 13:38
quote:recuerdo schreef op 17 september 2009 @ 13:08:
ik ben het helemaal eens met wat de meetste je hier aanraden.
Ik zit ook in hetzelfde schuitje. Ben ook iets met een collega (getrouwd en kids) begonnen op het moment dat de realtie met mijn vriend even niet zo lekker liep. Inmiddels zijn we maanden verder en ben ik van baan gewisseld, maar we hebben nog steeds contact. Ik sluit me helemaal aan bij wat hierboven geschreven is je verliest jezelf totaal. Mijn leven is sindsdien een grote warboel, wisselt af van blijde buien als ik hem zie of leuke dingen van hem hoor. Tot depressieve gevoelens als hij weer eens geen tijd heeft of kort af is, hij ziet alles zo los van elkaar.
Het lijkt inderdaad of er geen weg meer terug is. Iedere keer denk ik nu kap ik ermee en vergeet hem, maar het lukt me niet.
Ik zou je bijna smeken hier niet in mee te gaan. Ik zou je partner niets vertellen er is toch ook nog niets gebeurd.
@bianca jullie hebben dus beide jullie relatie beeindigd?
@jaja0808 Word wel nieuwsgierig naar jou situatie. Jij bent dus gescheiden en nog steeds zijn minnares? Lijkt me ongelofelijk klote. Wil hij zijn huidige relatie niet beeindigen? Of komt dat nooit tersprake?
Ik zit persoonlijk niet in deze situatie ben ook niet iemands minnaar, ik reageerde op loveu4ever zij was degene die was gescheiden van haar man en nog steeds dan de minnares is.
Zij zit in dezelfde situatie als jij, het lijkt me erg kansloos en uitzichtloos zeker naarmate het langer gaat duren.
ik ben het helemaal eens met wat de meetste je hier aanraden.
Ik zit ook in hetzelfde schuitje. Ben ook iets met een collega (getrouwd en kids) begonnen op het moment dat de realtie met mijn vriend even niet zo lekker liep. Inmiddels zijn we maanden verder en ben ik van baan gewisseld, maar we hebben nog steeds contact. Ik sluit me helemaal aan bij wat hierboven geschreven is je verliest jezelf totaal. Mijn leven is sindsdien een grote warboel, wisselt af van blijde buien als ik hem zie of leuke dingen van hem hoor. Tot depressieve gevoelens als hij weer eens geen tijd heeft of kort af is, hij ziet alles zo los van elkaar.
Het lijkt inderdaad of er geen weg meer terug is. Iedere keer denk ik nu kap ik ermee en vergeet hem, maar het lukt me niet.
Ik zou je bijna smeken hier niet in mee te gaan. Ik zou je partner niets vertellen er is toch ook nog niets gebeurd.
@bianca jullie hebben dus beide jullie relatie beeindigd?
@jaja0808 Word wel nieuwsgierig naar jou situatie. Jij bent dus gescheiden en nog steeds zijn minnares? Lijkt me ongelofelijk klote. Wil hij zijn huidige relatie niet beeindigen? Of komt dat nooit tersprake?
Ik zit persoonlijk niet in deze situatie ben ook niet iemands minnaar, ik reageerde op loveu4ever zij was degene die was gescheiden van haar man en nog steeds dan de minnares is.
Zij zit in dezelfde situatie als jij, het lijkt me erg kansloos en uitzichtloos zeker naarmate het langer gaat duren.
donderdag 17 september 2009 om 14:43
TO : bovendien vind ik het eerlijk gezegd een veeg teken dat je dit topic post op de seks-pijler.
Als het dan toch maar gaat om "gewoon wat zoenen" met een collega, en hoe daarmee omgaan had dit topic mi beter thuisgehoord op de pijler "relaties".
Of ben je effectief al een beetje verder vooruit aan het denken ?
Als het dan toch maar gaat om "gewoon wat zoenen" met een collega, en hoe daarmee omgaan had dit topic mi beter thuisgehoord op de pijler "relaties".
Of ben je effectief al een beetje verder vooruit aan het denken ?
donderdag 17 september 2009 om 14:51
quote:recuerdo schreef op 17 september 2009 @ 13:08:
@bianca jullie hebben dus beide jullie relatie beeindigd?
Ja, maar in eerste instantie heb ik mijn relatie beeindigd om op mezelf te wonen. Hij heeft iets later aan zn vrouw verteld dat ie wilde scheiden. We zijn toen toch vrijwel direct bij elkaar gekomen en gebleven (vandaar ook dat de exen gelijk door hadden dat we al langer wat hadden).
TO.. ik vind het wel stoer dat je het hier zo open neerzet. Als je een bepaalde kant op gestuurd wilde worden had je je verhaal wel op het topic minnaars gezet ofzo. Wat ga je nou doen met alle reacties en tips?
@bianca jullie hebben dus beide jullie relatie beeindigd?
Ja, maar in eerste instantie heb ik mijn relatie beeindigd om op mezelf te wonen. Hij heeft iets later aan zn vrouw verteld dat ie wilde scheiden. We zijn toen toch vrijwel direct bij elkaar gekomen en gebleven (vandaar ook dat de exen gelijk door hadden dat we al langer wat hadden).
TO.. ik vind het wel stoer dat je het hier zo open neerzet. Als je een bepaalde kant op gestuurd wilde worden had je je verhaal wel op het topic minnaars gezet ofzo. Wat ga je nou doen met alle reacties en tips?
donderdag 17 september 2009 om 15:43
Hier een reactie die er nog niet tussen stond:
Wij hebben exact hetzelfde mee gemaakt in onze relatie, met dat verschil dat we beide het zelfde gevoel hadden. Daar zijn we alleen achter gekomen doordat we het 'probleem' op één of andere manier bespreekbaar hebben weten te maken, vóór dat er daadwerkelijk iets voorgevallen was.
Jij zit net als wij en ik denk 90% van alle getrouwde stellen in een bekende impasse: gelukkig getrouwd, huisje, boompje, beestje, leuke vrienden en familie, alles perfect voor elkaar. En wat belangrijker is: je bent écht gelukkig, en je houdt ook écht veel van je man. Maar toch: er is iets in je dat kriebelt en naar buiten wil....dan is het wachten tot dat de juiste verleiding zich aan dient. Dat kan één, twee of tien jaar duren, maar vroeg of laat komt hij (of zij) en dan gaat het mis. Er kunnen drie dingen gebeuren:
1) je onderdrukt je gevoel en leeft verder, de kriebel blijft en wacht op een volgende verleiding...
2) je geeft toe aan de verleiding en begint een stiekeme affaire met alle gevolgen van dien (ook ik geloof dat het niet bij een kusje blijft....)
3) je maakt het bespreekbaar met je partner.
Wij hebben voor het laatste gekozen en je wil het niet weten: er is een wereld voor ons open gegaan! Nog nooit hebben we zó dicht bij elkaar gestaan doordat we ons gevoel met elkaar kunnen delen. Nu hebben we een (deels) open relatie waarbij we 'recreatieve' avontuurtjes met anderen toelaten...ook zijn we samen de wereld van erotische feesten, parenclubs etc aan het verkennen...erg spannend allemaal;-)
Onze relatie is sterker dan ooit tevoren. Er geldt één gouden regel: eerlijk zijn.
Het vraagt wat lef om het aan te durven, maar je weet het: "No guts, No glory!"
Wij hebben exact hetzelfde mee gemaakt in onze relatie, met dat verschil dat we beide het zelfde gevoel hadden. Daar zijn we alleen achter gekomen doordat we het 'probleem' op één of andere manier bespreekbaar hebben weten te maken, vóór dat er daadwerkelijk iets voorgevallen was.
Jij zit net als wij en ik denk 90% van alle getrouwde stellen in een bekende impasse: gelukkig getrouwd, huisje, boompje, beestje, leuke vrienden en familie, alles perfect voor elkaar. En wat belangrijker is: je bent écht gelukkig, en je houdt ook écht veel van je man. Maar toch: er is iets in je dat kriebelt en naar buiten wil....dan is het wachten tot dat de juiste verleiding zich aan dient. Dat kan één, twee of tien jaar duren, maar vroeg of laat komt hij (of zij) en dan gaat het mis. Er kunnen drie dingen gebeuren:
1) je onderdrukt je gevoel en leeft verder, de kriebel blijft en wacht op een volgende verleiding...
2) je geeft toe aan de verleiding en begint een stiekeme affaire met alle gevolgen van dien (ook ik geloof dat het niet bij een kusje blijft....)
3) je maakt het bespreekbaar met je partner.
Wij hebben voor het laatste gekozen en je wil het niet weten: er is een wereld voor ons open gegaan! Nog nooit hebben we zó dicht bij elkaar gestaan doordat we ons gevoel met elkaar kunnen delen. Nu hebben we een (deels) open relatie waarbij we 'recreatieve' avontuurtjes met anderen toelaten...ook zijn we samen de wereld van erotische feesten, parenclubs etc aan het verkennen...erg spannend allemaal;-)
Onze relatie is sterker dan ooit tevoren. Er geldt één gouden regel: eerlijk zijn.
Het vraagt wat lef om het aan te durven, maar je weet het: "No guts, No glory!"
donderdag 17 september 2009 om 16:05
quote:PeterPan37 schreef op 17 september 2009 @ 15:43:
Het vraagt wat lef om het aan te durven, maar je weet het: "No guts, No glory!"
Daar heb je gelijk in. Maar het feit dat je zelf aangeeft dat dit "guts" vereist impliceert eveneens dat het risico's inhoudt.
Ik zou persoonlijk niets met mijn partner bespreken als ik niets verkeerd gedaan heb, tenzij die gevoelens voor die andere mijn leven gaan beheersen.
Uiteraard kent TO haar partner het beste, maar het is evenmin gezegd dat die op dezelfde manier gaat reageren als jouw partner. Tricky allemaal hoor.
Het vraagt wat lef om het aan te durven, maar je weet het: "No guts, No glory!"
Daar heb je gelijk in. Maar het feit dat je zelf aangeeft dat dit "guts" vereist impliceert eveneens dat het risico's inhoudt.
Ik zou persoonlijk niets met mijn partner bespreken als ik niets verkeerd gedaan heb, tenzij die gevoelens voor die andere mijn leven gaan beheersen.
Uiteraard kent TO haar partner het beste, maar het is evenmin gezegd dat die op dezelfde manier gaat reageren als jouw partner. Tricky allemaal hoor.
donderdag 17 september 2009 om 20:58
@Recuerdo
Precies wat je schrijft ervaar ik ook...het gevoel jezelf totaal te verliezen. En dat zelfs na zoveel jaar nog. Maar ik ben nog steeds stapelgek op die man!
Vorig jaar om deze tijd besloot hij ineens toch bij zijn vrouw weg te gaan. Na 4 jaar een geheime relatie met hem te hebben gehad wist ik werkelijk niet wat me overkwam. Ik was dolgelukkig dat we eindelijk bij elkaar zouden komen. Maar ik zag wel dat het verdriet dat hij zijn vrouw aandeed hem erg aangreep. Hij had dat niet verwacht (hij vond haar altijd erg koel en afstandelijk) en is na een paar weken toch teruggegaan om het nog voor een laatste keer te proberen, Overigens heeft hij die weken nooit gezegd dat wij iets met elkaar hadden dus de buitenwereld weet na al die jaren nog steeds van niets ons.
Dat laatste maakt het ook extra zwaar, nooit iemand om mee te kunnen praten.
Wekenlang kan ik me enorm gelukkig voelen als ik hem regelmatig spreek, mail, sms. Hij komt soms wel 4x per week langs en ik heb ook echt wel het gevoel dat hij heel veel van mij houdt. Maar hij kan/wil toch de keus niet maken, er hangen enorme consequenties aan vast en dit blijft dan natuurlijk de makkelijkste weg.
Het moeilijkste is als ik hem ineens een paar dagen niet spreek (weekenden en vakanties), dan realiseer ik me ineens waar ik mee bezig ben, mis hem ook enorm en meestal eindigt het dan met dat ik het uitmaak. Alleen het volhouden is tot dusver niet gelukt, ik lijk op een of andere manier niet zonder hem te kunnen.
Kan nog wel uren doorgaan, het is een zeer complex verhaal. Weet het af en toe ook niet meer. Hoop wel dat ik er ooit uitkom, dit is echt geen gezonde situatie.
Precies wat je schrijft ervaar ik ook...het gevoel jezelf totaal te verliezen. En dat zelfs na zoveel jaar nog. Maar ik ben nog steeds stapelgek op die man!
Vorig jaar om deze tijd besloot hij ineens toch bij zijn vrouw weg te gaan. Na 4 jaar een geheime relatie met hem te hebben gehad wist ik werkelijk niet wat me overkwam. Ik was dolgelukkig dat we eindelijk bij elkaar zouden komen. Maar ik zag wel dat het verdriet dat hij zijn vrouw aandeed hem erg aangreep. Hij had dat niet verwacht (hij vond haar altijd erg koel en afstandelijk) en is na een paar weken toch teruggegaan om het nog voor een laatste keer te proberen, Overigens heeft hij die weken nooit gezegd dat wij iets met elkaar hadden dus de buitenwereld weet na al die jaren nog steeds van niets ons.
Dat laatste maakt het ook extra zwaar, nooit iemand om mee te kunnen praten.
Wekenlang kan ik me enorm gelukkig voelen als ik hem regelmatig spreek, mail, sms. Hij komt soms wel 4x per week langs en ik heb ook echt wel het gevoel dat hij heel veel van mij houdt. Maar hij kan/wil toch de keus niet maken, er hangen enorme consequenties aan vast en dit blijft dan natuurlijk de makkelijkste weg.
Het moeilijkste is als ik hem ineens een paar dagen niet spreek (weekenden en vakanties), dan realiseer ik me ineens waar ik mee bezig ben, mis hem ook enorm en meestal eindigt het dan met dat ik het uitmaak. Alleen het volhouden is tot dusver niet gelukt, ik lijk op een of andere manier niet zonder hem te kunnen.
Kan nog wel uren doorgaan, het is een zeer complex verhaal. Weet het af en toe ook niet meer. Hoop wel dat ik er ooit uitkom, dit is echt geen gezonde situatie.
donderdag 17 september 2009 om 21:03
vrijdag 18 september 2009 om 00:02
Hmmm, altijd lastig dit... ik moet eerlijk zeggen dat ik het al lastig vind dat jij denkt dat hij je de deur uitzet als je ermee komt dat je gevoelens hebt voor een ander. Hebben jullie nooit besproken hoe jullie staan tegenover vreemdgaan? Verliefdheid? Zoenen? Seks? Ik kan me niet voorstellen dat je dat niet bespreekt in een relatie van 10 (toch?!) jaar, dat nooit aan de orde is, en nu voor het eerst langskomt. Hoe open zijn jullie sowieso tegenover elkaar? Ik zou je ZEKER afraden om nu met die man te gaan zoenen, als hij je de kop gek maakt. Dan is de kans dat het bij zoenen alleen blijft (of bij 1x zoenen) echt mi-ni-maal. En voor je het weet zit je verstrikt in een web van leugens waar je de uitgang niet van kent.
Maar zoals eerdere forummers ook al zeiden: de antwoorden op de meeste belangrijke vragen ken jij alleen. En dus zul jij ook alleen deze vraag kunnen beantwoorden.
Maar zoals eerdere forummers ook al zeiden: de antwoorden op de meeste belangrijke vragen ken jij alleen. En dus zul jij ook alleen deze vraag kunnen beantwoorden.
vrijdag 18 september 2009 om 12:27
Wat jij moet doen is je eens goed afvragen wat je nou eigenlijk echt wilt. Je wilt alleen zoenen, schrijf je. Echt? Of is dat een soort halfzacht compromisje dat je met jezelf sluit om jezelf wijs te maken dat het niet zo erg is wat je doet.
Kijk, dat je verliefd wordt op een ander, dat is niet zo verwonderlijk. Dat gebeurt iedereen. Mensen worden nu eenmaal verliefd. Mensen zijn niet gemaakt voor levenslange monogamie. Levenslange monogamie is een culturele daad - die heel mooi kan zijn (vooralsnog oefen ik het uit) - maar het staat niet in onze genen.
Levenslange monogamie is dus ook een afspraak. Met je partner. Jij staat op het punt die afspraak te schenden.
De vraag is: is het werkelijk zo dat je intentie is om een keer te zoenen, het discreet te houden, en er dan weer mee op te houden? Het kan natuurlijk, maar waarschijnlijk vind ik het niet. Het is een collega, je bent er al langer verliefd op, je gaat hem waarschijnlijk na het zoenen nog vaak tegenkomen.
Als het antwoord op de eerste vraag nee is, dan kun je er zeker van zijn dat het zich verder ontwikkelt en dat het op een gegeven moment uit komt. Dan is de vraag dus: wil je je huwelijk beeindigen? Dat kan natuurlijk. En je huwelijk ondermijnen door verraad te plegen dat dan later "vanzelf" uitkomt, dat is een strategie. Geen fraaie, geen moedige, maar het werkt wel. Als je geen kinderen hebt is het uiteindelijk alleen pijnlijk voor jezelf en de partner waar je van af wilt.
Maar je schrijft dat je van je man houdt en dat je bij hem wilt blijven. Als dat echt zo is, dan zou je misschien eens aan je man moeten vertellen wat er aan de hand is. Hij is ook niet achterlijk natuurlijk, en ik geef je op een briefje dat hij ook wel eens een crush op een ander gehad heeft. Misschien kunnen jullie ertoe komen om de afspraken van jullie relatie te veranderen. Want: vreemdgaan bestaat niet. Vreemdgaan is het schenden van gemaakte afspraken. Maar afspraken kun je natuurlijk veranderen. En je weet helemaal niet hoe je man erover zou denken om jullie relatie misschien iets meer open te maken.
Natuurlijk, daarvoor is het wel noodzakelijk dat je ECHT bij je man wil blijven en dat dat zoenen (of meer) ECHT alleen maar voor "erbij" is.
Mocht je eruit zijn wat het nou precies is, en eruit zijn dat het echt belangrijk voor je is, en mocht je man dan onder geen beding willen, dan kunnen jullie alsnog besluiten om uit elkaar te gaan. Ook kan je tegen die tijd alsnog besluiten om het toch discreet te doen. Maar dan moet dat vreemdgaan dus echt niet bedoeld zijn als sluipmoordenaar voor je huwelijk. Meestal is het dat volgens mij wel.
Shepherd
Kijk, dat je verliefd wordt op een ander, dat is niet zo verwonderlijk. Dat gebeurt iedereen. Mensen worden nu eenmaal verliefd. Mensen zijn niet gemaakt voor levenslange monogamie. Levenslange monogamie is een culturele daad - die heel mooi kan zijn (vooralsnog oefen ik het uit) - maar het staat niet in onze genen.
Levenslange monogamie is dus ook een afspraak. Met je partner. Jij staat op het punt die afspraak te schenden.
De vraag is: is het werkelijk zo dat je intentie is om een keer te zoenen, het discreet te houden, en er dan weer mee op te houden? Het kan natuurlijk, maar waarschijnlijk vind ik het niet. Het is een collega, je bent er al langer verliefd op, je gaat hem waarschijnlijk na het zoenen nog vaak tegenkomen.
Als het antwoord op de eerste vraag nee is, dan kun je er zeker van zijn dat het zich verder ontwikkelt en dat het op een gegeven moment uit komt. Dan is de vraag dus: wil je je huwelijk beeindigen? Dat kan natuurlijk. En je huwelijk ondermijnen door verraad te plegen dat dan later "vanzelf" uitkomt, dat is een strategie. Geen fraaie, geen moedige, maar het werkt wel. Als je geen kinderen hebt is het uiteindelijk alleen pijnlijk voor jezelf en de partner waar je van af wilt.
Maar je schrijft dat je van je man houdt en dat je bij hem wilt blijven. Als dat echt zo is, dan zou je misschien eens aan je man moeten vertellen wat er aan de hand is. Hij is ook niet achterlijk natuurlijk, en ik geef je op een briefje dat hij ook wel eens een crush op een ander gehad heeft. Misschien kunnen jullie ertoe komen om de afspraken van jullie relatie te veranderen. Want: vreemdgaan bestaat niet. Vreemdgaan is het schenden van gemaakte afspraken. Maar afspraken kun je natuurlijk veranderen. En je weet helemaal niet hoe je man erover zou denken om jullie relatie misschien iets meer open te maken.
Natuurlijk, daarvoor is het wel noodzakelijk dat je ECHT bij je man wil blijven en dat dat zoenen (of meer) ECHT alleen maar voor "erbij" is.
Mocht je eruit zijn wat het nou precies is, en eruit zijn dat het echt belangrijk voor je is, en mocht je man dan onder geen beding willen, dan kunnen jullie alsnog besluiten om uit elkaar te gaan. Ook kan je tegen die tijd alsnog besluiten om het toch discreet te doen. Maar dan moet dat vreemdgaan dus echt niet bedoeld zijn als sluipmoordenaar voor je huwelijk. Meestal is het dat volgens mij wel.
Shepherd
vrijdag 18 september 2009 om 13:51
Ik ben het helemaal eens met Shepherd. Vooral dit: "Vreemdgaan is het schenden van gemaakte afspraken. Maar afspraken kun je natuurlijk veranderen."
Spijker op z'n kop.
Ik vind wel dat je iets met je gevoel moet doen. Als je het weg stopt en gaat negeren komt het vroeg op laat weer terug......een huwelijk moet geen kwelling worden, daar is het volgens mij nooit voor uitgevonden....
Spijker op z'n kop.
Ik vind wel dat je iets met je gevoel moet doen. Als je het weg stopt en gaat negeren komt het vroeg op laat weer terug......een huwelijk moet geen kwelling worden, daar is het volgens mij nooit voor uitgevonden....
zaterdag 19 september 2009 om 06:26
Ik heb niet eerder kunnen reageren want onze computer was stuk...
Bedankt voor jullie meningen. Donderdag ben ik bij hem geweest en we hebben gezoend. Zijn relatie is vorige week beiindigd (wat ik niet wist) en hij heeft me duidelijk gemaakt dat hij voorlopig geen vaste realtie wil.Maar dat hoeft van mij ook niet.
We zien wel hoe het loopt. Voor hem is het iets lichamelijks en dat moet het voor mij ook worden dus hard bezig om van mijn verliefdheid af te komen.
Al valt dat niet mee....
Bedankt voor jullie meningen. Donderdag ben ik bij hem geweest en we hebben gezoend. Zijn relatie is vorige week beiindigd (wat ik niet wist) en hij heeft me duidelijk gemaakt dat hij voorlopig geen vaste realtie wil.Maar dat hoeft van mij ook niet.
We zien wel hoe het loopt. Voor hem is het iets lichamelijks en dat moet het voor mij ook worden dus hard bezig om van mijn verliefdheid af te komen.
Al valt dat niet mee....
zaterdag 19 september 2009 om 10:42
quote:jasmijnblauw schreef op 19 september 2009 @ 06:26:
Ik heb niet eerder kunnen reageren want onze computer was stuk...
Bedankt voor jullie meningen. Donderdag ben ik bij hem geweest en we hebben gezoend. Zijn relatie is vorige week beiindigd (wat ik niet wist) en hij heeft me duidelijk gemaakt dat hij voorlopig geen vaste realtie wil.Maar dat hoeft van mij ook niet.
We zien wel hoe het loopt. Voor hem is het iets lichamelijks en dat moet het voor mij ook worden dus hard bezig om van mijn verliefdheid af te komen.
Al valt dat niet mee....Want als het puur lichamelijk is, dan is het natuurlijk geen vreemdgaan.
Ik heb niet eerder kunnen reageren want onze computer was stuk...
Bedankt voor jullie meningen. Donderdag ben ik bij hem geweest en we hebben gezoend. Zijn relatie is vorige week beiindigd (wat ik niet wist) en hij heeft me duidelijk gemaakt dat hij voorlopig geen vaste realtie wil.Maar dat hoeft van mij ook niet.
We zien wel hoe het loopt. Voor hem is het iets lichamelijks en dat moet het voor mij ook worden dus hard bezig om van mijn verliefdheid af te komen.
Al valt dat niet mee....Want als het puur lichamelijk is, dan is het natuurlijk geen vreemdgaan.
zaterdag 19 september 2009 om 11:22
@loveyou4ever; zo jouw verhaal grijpt me erg aan. Het is inderdaad zo dat je jezelf er in verliest. Want zoiets had je van te voren nooit gewild. En het duurt al jaren bij je. Bij mij nog niet zo lang, maar als ik het terug kon draaien zou ik het zo nooit meer doen.
Ik denk ook wel eens dat ie van me houdt, omdat ie dat zegt. Maar ik vertrouw het toch nooit helemaal wat hij zegt. Hiermee bescherm ik mezelf een beetje. Want hij doet heel vaak leuke dingen met zijn vrouw; weekendjes weg e.d.
Maar denk jij niet vaak ik kap ermee? En wat maakt het dat je dan toch weer terug gaat?
@jasmijnblauw; fijn te horen hoe het je nu vergaat. Toch wil ik je waarschuwen uit te kijken. Vooral omdat hij al aangeeft geen relatie te willen en het puur lichamelijk is. Hierdoor is het niet gelijkwaardig omdat jij verliefd op hem bent.Kijk er echt mee uit voordat je jezelf erin verliest.
En heb je in die tijd geen andere leuke mannen ontmoet?
Ik denk ook wel eens dat ie van me houdt, omdat ie dat zegt. Maar ik vertrouw het toch nooit helemaal wat hij zegt. Hiermee bescherm ik mezelf een beetje. Want hij doet heel vaak leuke dingen met zijn vrouw; weekendjes weg e.d.
Maar denk jij niet vaak ik kap ermee? En wat maakt het dat je dan toch weer terug gaat?
@jasmijnblauw; fijn te horen hoe het je nu vergaat. Toch wil ik je waarschuwen uit te kijken. Vooral omdat hij al aangeeft geen relatie te willen en het puur lichamelijk is. Hierdoor is het niet gelijkwaardig omdat jij verliefd op hem bent.Kijk er echt mee uit voordat je jezelf erin verliest.
En heb je in die tijd geen andere leuke mannen ontmoet?
zaterdag 19 september 2009 om 11:52
@recuerdo
Mijn geheime liefde doet ook vaak leuke dingen met zijn vrouw. Maar hij heeft ook altijd gezegd dat hij van haar houdt dus is het niet meer dan logisch dat hij dat dan doet. Behalve vorig jaar dus, toen heeft hij echt op het punt gestaan haar te verlaten. Dat kwam overigens omdat ik 'eindelijk' oog begon te krijgen voor andere mannen, en dat idee kon hij niet verdragen.
Ik heb het al zo vaak uitgemaakt. Of beter gezegd, we hebben het samen al zo vaak geprobeerd om ermee te stoppen. Maar na 2 weken en enorm veel verdriet verder lukt het toch niet om het vol te houden. Ik mis hem dan enorm, hij heeft me de afgelopen jaren ook heel veel steun gegeven bij alles wat ik heb gedaan. En het is niet makkelijk om die tijd dan ineens op te vullen. Bovendien zie ik hem iedere dag dus helemaal geen contact meer hebben is onmogelijk.
Ik geloof overigens wel dat hij echt van mij houdt. Hij ziet mij liever gelukkig dan ongelukkig, zelfs als dat nu dan betekent dat ik iemand anders vind. Maar hij kan/wil zelf dus niet meer bij zijn gezin weg. Hij houdt van ons beiden maar de band met zijn kinderen is dan uiteraard doorslaggevend.
De enige die hieraan een eind kan maken ben ikzelf. Alleen zijn mijn gevoelens voor hem nog veel te sterk om bij die beslissing te blijven. Ik hoop echter wel dat er ooit een moment komt dat ik er een punt achter kan zetten en hem los kan laten.
Mijn geheime liefde doet ook vaak leuke dingen met zijn vrouw. Maar hij heeft ook altijd gezegd dat hij van haar houdt dus is het niet meer dan logisch dat hij dat dan doet. Behalve vorig jaar dus, toen heeft hij echt op het punt gestaan haar te verlaten. Dat kwam overigens omdat ik 'eindelijk' oog begon te krijgen voor andere mannen, en dat idee kon hij niet verdragen.
Ik heb het al zo vaak uitgemaakt. Of beter gezegd, we hebben het samen al zo vaak geprobeerd om ermee te stoppen. Maar na 2 weken en enorm veel verdriet verder lukt het toch niet om het vol te houden. Ik mis hem dan enorm, hij heeft me de afgelopen jaren ook heel veel steun gegeven bij alles wat ik heb gedaan. En het is niet makkelijk om die tijd dan ineens op te vullen. Bovendien zie ik hem iedere dag dus helemaal geen contact meer hebben is onmogelijk.
Ik geloof overigens wel dat hij echt van mij houdt. Hij ziet mij liever gelukkig dan ongelukkig, zelfs als dat nu dan betekent dat ik iemand anders vind. Maar hij kan/wil zelf dus niet meer bij zijn gezin weg. Hij houdt van ons beiden maar de band met zijn kinderen is dan uiteraard doorslaggevend.
De enige die hieraan een eind kan maken ben ikzelf. Alleen zijn mijn gevoelens voor hem nog veel te sterk om bij die beslissing te blijven. Ik hoop echter wel dat er ooit een moment komt dat ik er een punt achter kan zetten en hem los kan laten.
zaterdag 19 september 2009 om 12:14
@Loveu-4ever: Als ik jou bijdrage lees, dan lijkt het me een complexe situatie om een liefdesrelatie te hebben als je beide een vaste relatie hebt. Aan de ene kant lees ik dat jij en je minnaar behoefte hebben aan exclusiviteit, maar aan de andere kant kan daar in deze situatie nooit sprake van zijn, al is het maar vanwege jullie 'vaste relaties'.
zaterdag 19 september 2009 om 18:48
@ColeTurner: Ik heb geen vaste relatie meer, 3 jaar geleden ben ik gescheiden. Doordat mijn verliefdheid/liefde voor mijn collega steeds meer toenam, nam de liefde voor mijn man in rap tempo af, wat uiteindelijk dus resulteerde in een scheiding. Ik heb nu mijn leven wel weer op orde, maar de relatie met mijn collega is dus nog steeds niet voorbij.
zaterdag 19 september 2009 om 18:55
Wat mij trouwens opvalt dat veel mensen met goede raad altijd aangeven dat je goed moet nadenken voordat je 'je misstap' begaat. Is dit echt wat je wilt, realiseer je je wat de gevolgen zijn etcetc.
Mijn verliefdheid begon 9 jaar geleden, en ik heb er 4 jaar tegen gevochten en er al die tijd absoluut niets mee gedaan. Maar op het moment dat er in mijn huwelijk een klein dipje kwam werd het vechten onmogelijk en vanaf dat moment was er geen houden meer aan. En nu na 5 jaar, nog steeds niet...
Je verstand zal nooit begrijpen wat je met je gevoel niet snapt. Liefde gaat waar het niet gaan kan, al wil je dat nog zo graag.
@jasmijnblauw: Ik wil je niet het verkeerde pad opsturen hoor, integendeel. Vecht ertegen zolang je het kunt want er is geen weg terug. Als je je huidige relatie niet kwijt wilt zorg dan dat je een andere baan vindt, en dat je hem nooit meer spreekt/ziet. Anders gaat het niet goedkomen.
En als je toch besluit verder te gaan...bereid je dan voor op een zeeeeer spannende tijd, met enorme hoogtepunten...maar ook heele diepe dalen...
Mijn verliefdheid begon 9 jaar geleden, en ik heb er 4 jaar tegen gevochten en er al die tijd absoluut niets mee gedaan. Maar op het moment dat er in mijn huwelijk een klein dipje kwam werd het vechten onmogelijk en vanaf dat moment was er geen houden meer aan. En nu na 5 jaar, nog steeds niet...
Je verstand zal nooit begrijpen wat je met je gevoel niet snapt. Liefde gaat waar het niet gaan kan, al wil je dat nog zo graag.
@jasmijnblauw: Ik wil je niet het verkeerde pad opsturen hoor, integendeel. Vecht ertegen zolang je het kunt want er is geen weg terug. Als je je huidige relatie niet kwijt wilt zorg dan dat je een andere baan vindt, en dat je hem nooit meer spreekt/ziet. Anders gaat het niet goedkomen.
En als je toch besluit verder te gaan...bereid je dan voor op een zeeeeer spannende tijd, met enorme hoogtepunten...maar ook heele diepe dalen...
zaterdag 19 september 2009 om 21:20
Ik ben me goed bewust van de gevolgen. Ik hoef in de relatie in elk geval niet te concureren met een andere vrouw.
Hij is net uit een relatie en wil even niks vast. Maar goed , hij sms t wel steeds en kan het volgens mij ook niet loslaten.
Ik weet niet waar mijn huwelijk op uit draait. Want als ik heel eerlijk ben gaat het toch minder goed tussen ons dan ik deed voorkomen. Maar goed , ik geniet nu van mijn "minnaar"en zie wel hoe het loopt...
Ik wil iedereen bedanken voor jullie mening en denk niet dat het er niet toe deed omdat ik nu toch gezoend heb...
En voor iedereen in het zelfde schuitje ; veel geluk!!
Hij is net uit een relatie en wil even niks vast. Maar goed , hij sms t wel steeds en kan het volgens mij ook niet loslaten.
Ik weet niet waar mijn huwelijk op uit draait. Want als ik heel eerlijk ben gaat het toch minder goed tussen ons dan ik deed voorkomen. Maar goed , ik geniet nu van mijn "minnaar"en zie wel hoe het loopt...
Ik wil iedereen bedanken voor jullie mening en denk niet dat het er niet toe deed omdat ik nu toch gezoend heb...
En voor iedereen in het zelfde schuitje ; veel geluk!!
