Seks
alle pijlers
vreemdgaan
zondag 18 januari 2009 om 23:54
Mijn naam is Henk, ben 40 jaar, werk parttime, getrouwd, 2 kinderen. Mijn vrouw en ik kennen elkaar 15 jaar en zijn in principe zeer gelukkig met elkaar. In principe omdat ik problemen heb met ons sex leven en zij dus niet. We hebben het er diverse keren over gesproken tot zeg maar ruzie toe. Uiteraard heeft dit niet tot een oplossing geleid en had ik de keuze zwartwit gezegd:
koffers pakken of accepteren zoals het is.
Zeg maar onder protest heb ik dus voor accepteren gekozen, ik voelde mij voor het blok gezet omdat ik niet wil scheiden.
UIt een bepaalde onvrede denk je misschien iets te vaak aan sex, kijk je porno e.d. In ieder geval je denkt dan niet aan je vrouw.
Onlangs is dus het onvermijdelijke gebeurd met een collega.
Natuurlijk was er drank in het spel. Vreemd genoeg kan zij de cafebezoeken niet herinneren maar de rest wel. We hebben elkaar weer gezien en gesproken op het werk. Elke dag moet ik aan haar denken. Zij vertelde dat zij dat gevoel ook heeft.
Zij heeft mij niet verteld dat ze er spijt van heeft, en eerlijk gezegd ik heb er ook geen spijt van. Ik ben mij ervan bewust dat dit nooit had mogen gebeuren. Tegenstrijdig gevoel omdat ik mijn vrouw niet wil kwetsen en er toch geen spijt van heb! !!
Nu ben ik dus "bang" dat als de situatie zich voordoet, dat het weer gebeurt. Zij heeft mij de avond van mijn leven bezorgd en dat buiten bij -10 zonder zelf klaar te komen. Ik zie het als een vorm van intimiteit die ik bij mijn vrouw mis.
Mijn vraag is nu hoe hier mee om te gaan, of wie herkent deze situatie??
Ik had nooit gedacht dat dit zo'n impact op mij zou hebben.
( binnenkort ga ik met de collega onder 4 ogen praten )
koffers pakken of accepteren zoals het is.
Zeg maar onder protest heb ik dus voor accepteren gekozen, ik voelde mij voor het blok gezet omdat ik niet wil scheiden.
UIt een bepaalde onvrede denk je misschien iets te vaak aan sex, kijk je porno e.d. In ieder geval je denkt dan niet aan je vrouw.
Onlangs is dus het onvermijdelijke gebeurd met een collega.
Natuurlijk was er drank in het spel. Vreemd genoeg kan zij de cafebezoeken niet herinneren maar de rest wel. We hebben elkaar weer gezien en gesproken op het werk. Elke dag moet ik aan haar denken. Zij vertelde dat zij dat gevoel ook heeft.
Zij heeft mij niet verteld dat ze er spijt van heeft, en eerlijk gezegd ik heb er ook geen spijt van. Ik ben mij ervan bewust dat dit nooit had mogen gebeuren. Tegenstrijdig gevoel omdat ik mijn vrouw niet wil kwetsen en er toch geen spijt van heb! !!
Nu ben ik dus "bang" dat als de situatie zich voordoet, dat het weer gebeurt. Zij heeft mij de avond van mijn leven bezorgd en dat buiten bij -10 zonder zelf klaar te komen. Ik zie het als een vorm van intimiteit die ik bij mijn vrouw mis.
Mijn vraag is nu hoe hier mee om te gaan, of wie herkent deze situatie??
Ik had nooit gedacht dat dit zo'n impact op mij zou hebben.
( binnenkort ga ik met de collega onder 4 ogen praten )
maandag 19 januari 2009 om 21:47
quote:Mamasaar schreef op 19 januari 2009 @ 21:37:
Tuurlijk Henk, je hebt helemaal gelijk..bladiebladiebladieblaaa
Kerel je hebt een keus van je vrouw gekregen. Accepteren of opdonderen.
Denk je nou echt dat, wanneer ze hier achter komt, ze het licht gaat zien? En je van voor tot achter in de rondte neukt, pijpt, anaal vingert en weet ik wat nog meer?
Of zal ze heel misschien naar de advocaat stappen en een scheiding aanvragen...? Hmmmmm....Wat zou ze doen?? *tromgeroffel*
Wie weet??
-Misschien gaan haar ogen open en is ze bereid te investeren, te vechten!! (hoongelach van sommigen)
-of ik word buiten gezet, gelukkig is het niet meer zo koud
Niets doen is geen verandering!
Tuurlijk Henk, je hebt helemaal gelijk..bladiebladiebladieblaaa
Kerel je hebt een keus van je vrouw gekregen. Accepteren of opdonderen.
Denk je nou echt dat, wanneer ze hier achter komt, ze het licht gaat zien? En je van voor tot achter in de rondte neukt, pijpt, anaal vingert en weet ik wat nog meer?
Of zal ze heel misschien naar de advocaat stappen en een scheiding aanvragen...? Hmmmmm....Wat zou ze doen?? *tromgeroffel*
Wie weet??
-Misschien gaan haar ogen open en is ze bereid te investeren, te vechten!! (hoongelach van sommigen)
-of ik word buiten gezet, gelukkig is het niet meer zo koud
Niets doen is geen verandering!
maandag 19 januari 2009 om 21:52
Ik heb alles gelezen, maar snap niet waarom jullie niet scheiden? Je vrouw kan toch ook niet gelukkig zijn met deze situatie en jij bent het over-duidelijk ook niet? Voor de kinderen is het heel erg, maar ik denk dat kinderen het écht wel aanvoelen als papa en mama ruzie hebben. Ook al doen ze dat niet hardop.
maandag 19 januari 2009 om 22:32
quote:meds schreef op 19 januari 2009 @ 16:36:
[...]
Misschien kan je eens uitleggen wat je precies allemaal verwacht van je vrouw want het is inmiddels wel duidelijk dat je gewoon seks hebt met haar maar blijkbaar andere eisen stelt. Noem de beestjes maar eens bij de naam zou ik zeggen. Ook krijgen we maar geen antwoord over wat jij denkt dat jouw aandeel is in "het probleem" voor zover dat al zou bestaan
Ik wil met mijn vrouw gewoon een leuk sex leven hebben waarbij wij elkaar lekker verwennen met de hand/mond /lekker tongen.
Niets meer en niets minder maar dit is al teveel gevraagd.
Ik snap best dat je iets niet leuk vind of niet wil doen maar geen handwerk en geen getong en geen oraal dan hou je niet zoveel meer over. ( er staat en niet of!!!).
Misschien kan je je voorstellen dat ik dit als een groot gemis ervaar. Na een tijdje in de relatie/huwelijk heb ik dit met haar besproken om haar niet onder druk te zetten.
Richting haar doe ik alles met plezier. Zij komt hierdoor wel klaar maar of ik haar er echt een plezier mee doe blijft voor mij een raadsel. Ik wil helemaal niet de zielepiet uithangen of begrip vragen maar dit duurt al langer dan 10 jaar zo. Uiteraard hebben we het tot vervelens toe besproken met als resultaat dat ik het maar moet accepteren omdat het nou eenmaal zo is, of ik kan mijn koffers pakken. Zij wil dus absoluut geen hulp zoeken en er met niemand over praten. Mijn aandeel hierin:
Misschien had ik veel eerder het probleem moeten aankaarten, natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt en voelt zij zich onder druk gezet door mij. Dat is toch een logisch gevolg van de omstandigheden. Ik kan haar niet veranderen. In het begin heb ik hoop gehad dat het goed zou komen, je moet het de tijd geven.
Dat bleek valse hoop te zijn.
Gelukkig kan ik het van mij afzetten. We doen veel leuke dingen samen (tweeen) en ook met zijn vieren.
En nogmaals ik vraag geen begrip, ik wil mijn vrouw niet kwetsen (ondanks dat het wel gebeurt) maar op een gegeven moment is de maat vol. Wat ik heb gedaan is niet goed te praten en is zeker niet eerlijk ten opzichte van haar. Henk is 40 en voor de rest een gezonde vent. Ik wil mijn vrouw absoluut hier niet de schuld van geven ondanks dat het misschien zo over komt. Ik ben nou eenmaal verantwoordelijk voor mijn eigen (mis)daden.
Volgens mij was jij het die het opviel dat ik geen berouw toonde:
Ik heb er tegenstrijdige gevoelens bij dat mag duidelijk zijn.
[...]
Misschien kan je eens uitleggen wat je precies allemaal verwacht van je vrouw want het is inmiddels wel duidelijk dat je gewoon seks hebt met haar maar blijkbaar andere eisen stelt. Noem de beestjes maar eens bij de naam zou ik zeggen. Ook krijgen we maar geen antwoord over wat jij denkt dat jouw aandeel is in "het probleem" voor zover dat al zou bestaan
Ik wil met mijn vrouw gewoon een leuk sex leven hebben waarbij wij elkaar lekker verwennen met de hand/mond /lekker tongen.
Niets meer en niets minder maar dit is al teveel gevraagd.
Ik snap best dat je iets niet leuk vind of niet wil doen maar geen handwerk en geen getong en geen oraal dan hou je niet zoveel meer over. ( er staat en niet of!!!).
Misschien kan je je voorstellen dat ik dit als een groot gemis ervaar. Na een tijdje in de relatie/huwelijk heb ik dit met haar besproken om haar niet onder druk te zetten.
Richting haar doe ik alles met plezier. Zij komt hierdoor wel klaar maar of ik haar er echt een plezier mee doe blijft voor mij een raadsel. Ik wil helemaal niet de zielepiet uithangen of begrip vragen maar dit duurt al langer dan 10 jaar zo. Uiteraard hebben we het tot vervelens toe besproken met als resultaat dat ik het maar moet accepteren omdat het nou eenmaal zo is, of ik kan mijn koffers pakken. Zij wil dus absoluut geen hulp zoeken en er met niemand over praten. Mijn aandeel hierin:
Misschien had ik veel eerder het probleem moeten aankaarten, natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt en voelt zij zich onder druk gezet door mij. Dat is toch een logisch gevolg van de omstandigheden. Ik kan haar niet veranderen. In het begin heb ik hoop gehad dat het goed zou komen, je moet het de tijd geven.
Dat bleek valse hoop te zijn.
Gelukkig kan ik het van mij afzetten. We doen veel leuke dingen samen (tweeen) en ook met zijn vieren.
En nogmaals ik vraag geen begrip, ik wil mijn vrouw niet kwetsen (ondanks dat het wel gebeurt) maar op een gegeven moment is de maat vol. Wat ik heb gedaan is niet goed te praten en is zeker niet eerlijk ten opzichte van haar. Henk is 40 en voor de rest een gezonde vent. Ik wil mijn vrouw absoluut hier niet de schuld van geven ondanks dat het misschien zo over komt. Ik ben nou eenmaal verantwoordelijk voor mijn eigen (mis)daden.
Volgens mij was jij het die het opviel dat ik geen berouw toonde:
Ik heb er tegenstrijdige gevoelens bij dat mag duidelijk zijn.
maandag 19 januari 2009 om 22:34
quote:siensien schreef op 19 januari 2009 @ 21:52:
Ik heb alles gelezen, maar snap niet waarom jullie niet scheiden? Je vrouw kan toch ook niet gelukkig zijn met deze situatie en jij bent het over-duidelijk ook niet? Voor de kinderen is het heel erg, maar ik denk dat kinderen het écht wel aanvoelen als papa en mama ruzie hebben. Ook al doen ze dat niet hardop.Wij hebben geen ruzie, mijn vrouw weet van niets
Ik heb alles gelezen, maar snap niet waarom jullie niet scheiden? Je vrouw kan toch ook niet gelukkig zijn met deze situatie en jij bent het over-duidelijk ook niet? Voor de kinderen is het heel erg, maar ik denk dat kinderen het écht wel aanvoelen als papa en mama ruzie hebben. Ook al doen ze dat niet hardop.Wij hebben geen ruzie, mijn vrouw weet van niets
dinsdag 20 januari 2009 om 00:32
quote:henk40 schreef op 19 januari 2009 @ 22:32:
[...]
Ik wil met mijn vrouw gewoon een leuk sex leven hebben waarbij wij elkaar lekker verwennen met de hand/mond /lekker tongen.
Niets meer en niets minder maar dit is al teveel gevraagd.
Hoezo is dat teveel gevraagd? wat gebeurt er dan als je het voorspel inzet? Hoe ziet die wip er nu dan uit?
Ik snap best dat je iets niet leuk vind of niet wil doen maar geen handwerk en geen getong en geen oraal dan hou je niet zoveel meer over. ( er staat en niet of!!!).
Hoe zit het met knuffelen, masseren, strelen en praten? Misschien niet hetzelfde als hand en tongwerk maar dat is voor vrouwen essentieel. Is dat er wel? Want waarom mag jij wel eisen stellen en zij niet?
Misschien kan je je voorstellen dat ik dit als een groot gemis ervaar. Na een tijdje in de relatie/huwelijk heb ik dit met haar besproken om haar niet onder druk te zetten.
Hoe bedoel je dit? Je hebt dit met haar besproken "om haar niet onder druk te zetten?" Hoe heb je dit kenbaar gemaakt en hoe verliep dit gesprek?
Richting haar doe ik alles met plezier. Zij komt hierdoor wel klaar maar of ik haar er echt een plezier mee doe blijft voor mij een raadsel. Ik wil helemaal niet de zielepiet uithangen of begrip vragen maar dit duurt al langer dan 10 jaar zo.
Dus het is wel goed geweest, wat is er dan gebeurd waardoor dit veranderde? Voelt jouw vrouw zich serieus genomen door je? Voelt ze zich erkent en waardevol? Als dit niet zo is dan valt er in bed namelijk ook niks te verwachten, dus beschrijf eens wat meer van die relatie?
Uiteraard hebben we het tot vervelens toe besproken met als resultaat dat ik het maar moet accepteren omdat het nou eenmaal zo is, of ik kan mijn koffers pakken. Zij wil dus absoluut geen hulp zoeken en er met niemand over praten. Mijn aandeel hierin:
Misschien had ik veel eerder het probleem moeten aankaarten, natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt en voelt zij zich onder druk gezet door mij.
Als zij zich onder druk gezet voelt doordat jij de zaken misschien onhandig hebt neergezet dan kan ik me voorstellen dat ze geen hulp wil of er nog over wil praten, ze is waarschijnlijk gekwetst.
Dat is toch een logisch gevolg van de omstandigheden.
Ja dat zeg je steeds, maar de omstandigheden zijn dat JIJ niet tevreden bent met dat seksleven, hoe JIJ daar vervolgens mee omgaat ligt helemaal bij jou en kan je niet afschrijven aan de omstandigheden. Als mijn trein vertraging heeft dan sla ik ook de conducteur niet op zijn bek omdat ik dan te laat kom op een afspraak, ik ga ook niet vloeken of schelden. Ik leg me erbij neer en koop een Libelle. Maar er zijn mensen die wel hun frustratie op een andere manier botvieren. Ze schieten er alleen helemaal niks mee op.
Ik kan haar niet veranderen. In het begin heb ik hoop gehad dat het goed zou komen, je moet het de tijd geven.
Dat bleek valse hoop te zijn.
Gelukkig kan ik het van mij afzetten. We doen veel leuke dingen samen (tweeen) en ook met zijn vieren.
En nogmaals ik vraag geen begrip, ik wil mijn vrouw niet kwetsen (ondanks dat het wel gebeurt) maar op een gegeven moment is de maat vol.
Gottegot wat spreek jij jezelf toch enorm tegen.
Ik kan haar niet veranderen, het was valse hoop
ik wil haar niet kwetsen, maar het gebeurt toch
ik heb een gelukkig huwelijk, maar het is toch niet gek dat ik heel ontevreden ben over mijn seksleven?
Ik leg me erbij neer, maar op een gegeven moment is de maat vol.
Ernstig gevalletje Jekyll & Hyde
Wat ik heb gedaan is niet goed te praten en is zeker niet eerlijk ten opzichte van haar. Henk is 40 en voor de rest een gezonde vent. Ik wil mijn vrouw absoluut hier niet de schuld van geven ondanks dat het misschien zo over komt. Ik ben nou eenmaal verantwoordelijk voor mijn eigen (mis)daden.
Volgens mij was jij het die het opviel dat ik geen berouw toonde:
Ik heb er tegenstrijdige gevoelens bij dat mag duidelijk zijn.
[...]
Ik wil met mijn vrouw gewoon een leuk sex leven hebben waarbij wij elkaar lekker verwennen met de hand/mond /lekker tongen.
Niets meer en niets minder maar dit is al teveel gevraagd.
Hoezo is dat teveel gevraagd? wat gebeurt er dan als je het voorspel inzet? Hoe ziet die wip er nu dan uit?
Ik snap best dat je iets niet leuk vind of niet wil doen maar geen handwerk en geen getong en geen oraal dan hou je niet zoveel meer over. ( er staat en niet of!!!).
Hoe zit het met knuffelen, masseren, strelen en praten? Misschien niet hetzelfde als hand en tongwerk maar dat is voor vrouwen essentieel. Is dat er wel? Want waarom mag jij wel eisen stellen en zij niet?
Misschien kan je je voorstellen dat ik dit als een groot gemis ervaar. Na een tijdje in de relatie/huwelijk heb ik dit met haar besproken om haar niet onder druk te zetten.
Hoe bedoel je dit? Je hebt dit met haar besproken "om haar niet onder druk te zetten?" Hoe heb je dit kenbaar gemaakt en hoe verliep dit gesprek?
Richting haar doe ik alles met plezier. Zij komt hierdoor wel klaar maar of ik haar er echt een plezier mee doe blijft voor mij een raadsel. Ik wil helemaal niet de zielepiet uithangen of begrip vragen maar dit duurt al langer dan 10 jaar zo.
Dus het is wel goed geweest, wat is er dan gebeurd waardoor dit veranderde? Voelt jouw vrouw zich serieus genomen door je? Voelt ze zich erkent en waardevol? Als dit niet zo is dan valt er in bed namelijk ook niks te verwachten, dus beschrijf eens wat meer van die relatie?
Uiteraard hebben we het tot vervelens toe besproken met als resultaat dat ik het maar moet accepteren omdat het nou eenmaal zo is, of ik kan mijn koffers pakken. Zij wil dus absoluut geen hulp zoeken en er met niemand over praten. Mijn aandeel hierin:
Misschien had ik veel eerder het probleem moeten aankaarten, natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt en voelt zij zich onder druk gezet door mij.
Als zij zich onder druk gezet voelt doordat jij de zaken misschien onhandig hebt neergezet dan kan ik me voorstellen dat ze geen hulp wil of er nog over wil praten, ze is waarschijnlijk gekwetst.
Dat is toch een logisch gevolg van de omstandigheden.
Ja dat zeg je steeds, maar de omstandigheden zijn dat JIJ niet tevreden bent met dat seksleven, hoe JIJ daar vervolgens mee omgaat ligt helemaal bij jou en kan je niet afschrijven aan de omstandigheden. Als mijn trein vertraging heeft dan sla ik ook de conducteur niet op zijn bek omdat ik dan te laat kom op een afspraak, ik ga ook niet vloeken of schelden. Ik leg me erbij neer en koop een Libelle. Maar er zijn mensen die wel hun frustratie op een andere manier botvieren. Ze schieten er alleen helemaal niks mee op.
Ik kan haar niet veranderen. In het begin heb ik hoop gehad dat het goed zou komen, je moet het de tijd geven.
Dat bleek valse hoop te zijn.
Gelukkig kan ik het van mij afzetten. We doen veel leuke dingen samen (tweeen) en ook met zijn vieren.
En nogmaals ik vraag geen begrip, ik wil mijn vrouw niet kwetsen (ondanks dat het wel gebeurt) maar op een gegeven moment is de maat vol.
Gottegot wat spreek jij jezelf toch enorm tegen.
Ik kan haar niet veranderen, het was valse hoop
ik wil haar niet kwetsen, maar het gebeurt toch
ik heb een gelukkig huwelijk, maar het is toch niet gek dat ik heel ontevreden ben over mijn seksleven?
Ik leg me erbij neer, maar op een gegeven moment is de maat vol.
Ernstig gevalletje Jekyll & Hyde
Wat ik heb gedaan is niet goed te praten en is zeker niet eerlijk ten opzichte van haar. Henk is 40 en voor de rest een gezonde vent. Ik wil mijn vrouw absoluut hier niet de schuld van geven ondanks dat het misschien zo over komt. Ik ben nou eenmaal verantwoordelijk voor mijn eigen (mis)daden.
Volgens mij was jij het die het opviel dat ik geen berouw toonde:
Ik heb er tegenstrijdige gevoelens bij dat mag duidelijk zijn.
dinsdag 20 januari 2009 om 01:11
De meerderheid komt met de suggestie: praten, therapie, praten, therapie en anders maar uit elkaar. Geheime seks wordt als verwerpelijk gezien. Maar is het bewaren van een geheim niet ook een hele grote opoffering? Het is een redelijk gangbare mening dat als je dan toch vreemdgaat, zwijgen te verkiezen is boven biechten om van je schuldgevoel af te zijn en de ander met je rotzooi op te zadelen. En ik zie Henk40 zich niet snel neerleggen bij de situatie. Terecht. Hij heeft al 15 jaar een matig seksleven en heeft geen zin om zo nog 30 of 40 jaar voort te leven. Zijn huwelijk is naar eigen zeggen goed genoeg om in stand te houden. Er is een redelijke kans dat vrouw en kinderen beter af zijn als ze bijelkaar blijven dan als ze uit elkaar gaan. Praten en therapie? Ik zie het somber in. Henk40, de vraag is eigenlijk: wil je de rest van je huwelijk als vreemdganger door het leven, met alle voor- en nadelen van dien? Of speel je liever open kaart met de kans dat je huwelijk in duigen ligt?
Er schiet me te binnen dat ik zelf iets vergelijkbaars heb meegemaakt. Ik heb negen jaar een relatie gehad met een man die acht jaar daarvan nauwelijks seks wilde vanwege innerlijke weerstand. Uiteindelijk hield ik het niet meer uit, ging vreemd en biechtte het op. Hij zei altijd dat het dan meteen over en uit zou zijn. Maar wat gebeurde? Hij was bereid me te vergeven. Maar het was te laat.
Er schiet me te binnen dat ik zelf iets vergelijkbaars heb meegemaakt. Ik heb negen jaar een relatie gehad met een man die acht jaar daarvan nauwelijks seks wilde vanwege innerlijke weerstand. Uiteindelijk hield ik het niet meer uit, ging vreemd en biechtte het op. Hij zei altijd dat het dan meteen over en uit zou zijn. Maar wat gebeurde? Hij was bereid me te vergeven. Maar het was te laat.
A dirty mind is a joy forever. (Oscar WIlde)
dinsdag 20 januari 2009 om 01:33
quote:Graaggedaan schreef op 20 januari 2009 @ 01:11:
De meerderheid komt met de suggestie: praten, therapie, praten, therapie en anders maar uit elkaar. Geheime seks wordt als verwerpelijk gezien. Maar is het bewaren van een geheim niet ook een hele grote opoffering?
Een opoffering? voor wie? Omdraaien van de feiten heet dat. Iets verkeerds doen en het dan zo draaien dat je ook nog een held bent. Nah niet echt geloofwaardig. Ik weet niet welke ethicus of filosoof je hebt gegoogeld maar een goede rechtprater is het niet.
Het is een redelijk gangbare mening dat als je dan toch vreemdgaat, zwijgen te verkiezen is boven biechten om van je schuldgevoel af te zijn en de ander met je rotzooi op te zadelen. En ik zie Henk40 zich niet snel neerleggen bij de situatie. Terecht. Hij heeft al 15 jaar een matig seksleven en heeft geen zin om zo nog 30 of 40 jaar voort te leven. Zijn huwelijk is naar eigen zeggen goed genoeg om in stand te houden. Er is een redelijke kans dat vrouw en kinderen beter af zijn als ze bijelkaar blijven dan als ze uit elkaar gaan.
Toch een beetje gek als Henk40 in zijn eentje gaat zitten bepalen wat het beste is voor zijn vrouw en kinderen. Alsof zij geen volwaardige partner is die ook wat te vertellen heeft in dit huwelijk.
Praten en therapie? Ik zie het somber in. Henk40, de vraag is eigenlijk: wil je de rest van je huwelijk als vreemdganger door het leven, met alle voor- en nadelen van dien? Of speel je liever open kaart met de kans dat je huwelijk in duigen ligt?
Er schiet me te binnen dat ik zelf iets vergelijkbaars heb meegemaakt. Ik heb negen jaar een relatie gehad met een man die acht jaar daarvan nauwelijks seks wilde vanwege innerlijke weerstand. Uiteindelijk hield ik het niet meer uit, ging vreemd en biechtte het op. Hij zei altijd dat het dan meteen over en uit zou zijn. Maar wat gebeurde? Hij was bereid me te vergeven. Maar het was te laat.
De meerderheid komt met de suggestie: praten, therapie, praten, therapie en anders maar uit elkaar. Geheime seks wordt als verwerpelijk gezien. Maar is het bewaren van een geheim niet ook een hele grote opoffering?
Een opoffering? voor wie? Omdraaien van de feiten heet dat. Iets verkeerds doen en het dan zo draaien dat je ook nog een held bent. Nah niet echt geloofwaardig. Ik weet niet welke ethicus of filosoof je hebt gegoogeld maar een goede rechtprater is het niet.
Het is een redelijk gangbare mening dat als je dan toch vreemdgaat, zwijgen te verkiezen is boven biechten om van je schuldgevoel af te zijn en de ander met je rotzooi op te zadelen. En ik zie Henk40 zich niet snel neerleggen bij de situatie. Terecht. Hij heeft al 15 jaar een matig seksleven en heeft geen zin om zo nog 30 of 40 jaar voort te leven. Zijn huwelijk is naar eigen zeggen goed genoeg om in stand te houden. Er is een redelijke kans dat vrouw en kinderen beter af zijn als ze bijelkaar blijven dan als ze uit elkaar gaan.
Toch een beetje gek als Henk40 in zijn eentje gaat zitten bepalen wat het beste is voor zijn vrouw en kinderen. Alsof zij geen volwaardige partner is die ook wat te vertellen heeft in dit huwelijk.
Praten en therapie? Ik zie het somber in. Henk40, de vraag is eigenlijk: wil je de rest van je huwelijk als vreemdganger door het leven, met alle voor- en nadelen van dien? Of speel je liever open kaart met de kans dat je huwelijk in duigen ligt?
Er schiet me te binnen dat ik zelf iets vergelijkbaars heb meegemaakt. Ik heb negen jaar een relatie gehad met een man die acht jaar daarvan nauwelijks seks wilde vanwege innerlijke weerstand. Uiteindelijk hield ik het niet meer uit, ging vreemd en biechtte het op. Hij zei altijd dat het dan meteen over en uit zou zijn. Maar wat gebeurde? Hij was bereid me te vergeven. Maar het was te laat.
dinsdag 20 januari 2009 om 01:46
quote:henk40 schreef op 19 januari 2009 @ 22:32:
[...]
-gewoon een leuk sex leven hebben
-Na een tijdje in de relatie/huwelijk heb ik dit met haar besproken om haar niet onder druk te zetten.
-dit duurt al langer dan 10 jaar zo.
-tot vervelens toe besproken met als resultaat dat ik het maar moet accepteren omdat het nou eenmaal zo is, of ik kan mijn koffers pakken.
-Zij wil dus absoluut geen hulp zoeken en er met niemand over praten.
Mijn aandeel hierin:
-veel eerder het probleem moeten aankaarten
-natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt
-en voelt zij zich onder druk gezet door mij.
-je moet het de tijd geven.
-Gelukkig kan ik het van mij afzetten.
-En nogmaals ik vraag geen begrip,
- ik wil mijn vrouw niet kwetsen (ondanks dat het wel gebeurt)
.....
@Henk,
Een paar opmerkingen en een paar vraagjes.
En ik heb even zitten brainstormen.
1.
-Gewoon een leuk sex leven willen hebben lijkt mij normaal.
-Na een tijdje in de relatie/huwelijk dit met haar bespreken lijkt me ook logisch, maar logischerwijs zet je haar daarmee wel onder druk.
-Een beetje druk zetten is dan ook niet fout, als er geen probleemverhelderend en/of probleemoplossend gedrag van haar volgt.
-Bij ontkenning meer druk willen zetten, lijkt me ook vrij logisch.
-Als dit al langer dan 10 jaar zo duurt, heb je in ieder geval nooit te veel druk gezet.
2.
-Je legt de beslissing m.b.t. uitkomst van het 'tot vervelens toe bespreken' helemaal bij je vrouw:
-Want:
- "met als resultaat dat ik het maar moet accepteren omdat het nou eenmaal zo is, of ik kan mijn koffers pakken."
- Zij wil dus absoluut geen hulp zoeken en er met niemand over praten.
Maar JIJ wel.
3.
Jouw (henk) aandeel hierin:
-veel eerder het probleem moeten aankaarten
Je schrijft dat je dit al 10 jaar hebt gedaan.
-natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt
Welke ? Behalve (te) lang wachten
-en voelt zij zich onder druk gezet door mij.
De druk om het probleem te (h)erkennen (laat staan op te lossen) is blijkbaar nog niet groot genoeg geweest
-je moet het de tijd geven.
Dat heeft niets uitgehaald, blijkt.
-Gelukkig kan ik het van mij afzetten.
Dat lukt, denk ik niet, en dat hoeft ook niet.
4.
"dit duurt al langer dan 10 jaar zo"
"tot vervelens toe besproken"
"ik wil mijn vrouw niet kwetsen"
Heb je er vroeger regelmatig over gesproken en nu de laatste tijd onregelmatig?
Het is me namelijk niet helemaal duidelijk of jouw vrouw de continuiteit van het probleem kent. Het kan zijn dat ze eventueel jouw opmerkingen als 'losse' incidenten ziet en niet als iets langlopend structureels.
En verder is me namelijk niet helemaal duidelijk:
-Vindt jouw vrouw dat jij, met jouw sexuele vraag/behoeften, afwijkt van een soort 'gemiddelde'. M.a.w. dat wat jij wil, volgens haar niet normaal is of kan zijn. Dat zou het voor haar heel normaal maken om, in haar ogen, niet van het normale te willen afwijken, en niet aan jouw vragen mee te werken.
-Vindt jouw vrouw dat jouw probleem nooit het hare kan zijn ?
-Vindt jouw vrouw dat jouw probleem nooit jullie gezamenlijke probleem kan zijn of worden?
-Vindt jouw vrouw dat er uberhaupt wel een probleem is?
5.
Ik krijg eigenlijk meer de indruk dat jouw vrouw uiteindelijk (bewust of onbewust) jullie relatie op het spel zet door niet (te willen) uit te zoeken, wat het/jouw/jullie probleem is.
Dat brengt bij mij de vraag naar boven:
Is er iets wat jouw vrouw tegenhoudt om over sex i.h.a. of over dit probleem in het bijzonder te praten ?
Conservatieve familie, angst, misbruik, ...iets?...
Vindt ze 'bloot' al eng? Verkrampte reacties op bloot?
6.
Ik ben het met Janneman64 eens
"Het zal niet gemakkelijk zijn Henk - maar denk dat je die (v)echtgenote toch wat duidelijker moet maken dat het menens is. Naar de sexuoloog dus."
Uieindelijk.....
Maar dat hoef je natuurlijk niet zo aan te kondigen.
7.
Een stappenplan:
- "Sexualiseer" het dagelijks leven met je vrouw.
(Niet meteen te opvallend)
Misschien krijgt ze meer 'zin'. De moeite van het proberen waard.
Zie onder.
-Legt de bepaling/ bespreking/beslissing van het probleem niet (alleen) bij je vrouw. Zij is de 'showstopper'.
- Legt de bepaling/ bespreking van het probleem dus bij derden:
huisarts, vriend(inn)en.
- Sfeerverbeterende maatregelen: Probeer alle potentiele ruzies/verwijten hierover binnen te houden, tot je ze kan bespreken bij derden: huisarts, sexuoloog.
Heb je dit probleem al eens zelf aangekaart bij de huisarts?
Zo niet: kondig bij je vrouw aan dat je dit gaat doen.
Zo wel: kondig ook bij je vrouw aan dat je dit gaat doen.
Leg het probleem langzamerhand neer bij je vrouw.
Vertel elke stap aan je vrouw.
Vertel sommigen zaken ook (per ongeluk) aan anderen.
Vertel dat je je zorgen maakt.
Maak een afspraak bij de huisarts voor jezelf, zeg dat ze niet mee mag.
Vertel de afspraak datum en tijd ook (per ongeluk) aan anderen.
Vraag aan de huisarts of hij/zij het verstandig zou vinden als je v ook langskwam.
Vertel dat de huisarts het ook een probleem vindt, maar vertel over de mening van de huisarts (bijna) niets aan haar.
Wil ze meer weten ? Dan maakt ze toch gewoon zelf een afspraak!
Als ze zelf geen afspraak met de huisarts wil, dan kondig je na enige tijd (zonder dat deze 'huisartsafspraakweigering' van haar te noemen) aan dat je weer bij de huisarts een afspraak gaat maken.
Zelfde procedure met vertel momenten en weigeringen van je vrouw.
Daarna een verwijzing/afspraak met een sexuoloog.
Dezelfde procedure met vertel momenten en weigeringen van je vrouw.
Daarna een verwijzing/afspraak met een relatietherapeut.
Dezelfde procedure met vertel momenten en weigeringen van je vrouw.
Daarna een verwijzing/afspraak met een psycholoog.
Dezelfde procedure met vertel momenten en weigeringen van je vrouw.
Langzamerhand weet je vrouw en haar/ jullie omgeving dat er een probleem is waar zij niet aan mee wil werken.
Langzamerhand weet jullie omgeving dat je vrouw een probleem heeft, waar zij niets mee wil doen.
(Zonder perse de inhoud van het probleem te verkondigen)
Mobiliseer de omgeving.
- Openheid is in jouw belang en niet in het belang van diegene die een onderwerp niet aan de orde wil hebben.
- Heeft je vrouw bijvoorbeeld een hele goede vriendin, waartegen jij je eens zou kunnen laten ontvallen, dat er iets is wat een oplossing behoeft.
- Hebben jullie samen bijvoorbeeld een man-vrouwstel als goede vrienden/kennissen, waarbij jij tegen de man je eens zou kunnen laten ontvallen, dat er iets is wat een oplossing behoeft, en waar bij je er dan naar streeft dat hij dat aan zijn v doorvertelt, waardoor je bijna zeker weet dat de vrouw van dat stel daar met jouw v ook over gaat spreken.
- Als je vrouw er 'eeuwig' op wordt aangesproken, als het nooit meer van de agenda verdwijnt, krijgt ze er zelf ook belang bij om problemen bespreekbaar te maken en oplossingen te zoeken.
- Hebben jullie vrienden/kennissen/bekenden die wel eens naar de sauna gaan: ga ook.
- Maak meer bloot normaal in huis.
V.w.b. "Sexualiseer" het dagelijks leven met je vrouw:
- Koop een aantal boeken over (de) sex (binnen het huwelijk/relatie .)
( komt ze wellicht op ideeen, of leest ze wat (sexueel) wel en niet 'normaal' of gewoonte is binnen veel relaties.)
- (laptop+internet of) TV met DVD op de slaapkamer. 'Toevallig' door erotische tv programma's zappen
- meer (blotere) huid-showende kleding stimuleren.
- etc
[...]
-gewoon een leuk sex leven hebben
-Na een tijdje in de relatie/huwelijk heb ik dit met haar besproken om haar niet onder druk te zetten.
-dit duurt al langer dan 10 jaar zo.
-tot vervelens toe besproken met als resultaat dat ik het maar moet accepteren omdat het nou eenmaal zo is, of ik kan mijn koffers pakken.
-Zij wil dus absoluut geen hulp zoeken en er met niemand over praten.
Mijn aandeel hierin:
-veel eerder het probleem moeten aankaarten
-natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt
-en voelt zij zich onder druk gezet door mij.
-je moet het de tijd geven.
-Gelukkig kan ik het van mij afzetten.
-En nogmaals ik vraag geen begrip,
- ik wil mijn vrouw niet kwetsen (ondanks dat het wel gebeurt)
.....
@Henk,
Een paar opmerkingen en een paar vraagjes.
En ik heb even zitten brainstormen.
1.
-Gewoon een leuk sex leven willen hebben lijkt mij normaal.
-Na een tijdje in de relatie/huwelijk dit met haar bespreken lijkt me ook logisch, maar logischerwijs zet je haar daarmee wel onder druk.
-Een beetje druk zetten is dan ook niet fout, als er geen probleemverhelderend en/of probleemoplossend gedrag van haar volgt.
-Bij ontkenning meer druk willen zetten, lijkt me ook vrij logisch.
-Als dit al langer dan 10 jaar zo duurt, heb je in ieder geval nooit te veel druk gezet.
2.
-Je legt de beslissing m.b.t. uitkomst van het 'tot vervelens toe bespreken' helemaal bij je vrouw:
-Want:
- "met als resultaat dat ik het maar moet accepteren omdat het nou eenmaal zo is, of ik kan mijn koffers pakken."
- Zij wil dus absoluut geen hulp zoeken en er met niemand over praten.
Maar JIJ wel.
3.
Jouw (henk) aandeel hierin:
-veel eerder het probleem moeten aankaarten
Je schrijft dat je dit al 10 jaar hebt gedaan.
-natuurlijk heb ik ook fouten gemaakt
Welke ? Behalve (te) lang wachten
-en voelt zij zich onder druk gezet door mij.
De druk om het probleem te (h)erkennen (laat staan op te lossen) is blijkbaar nog niet groot genoeg geweest
-je moet het de tijd geven.
Dat heeft niets uitgehaald, blijkt.
-Gelukkig kan ik het van mij afzetten.
Dat lukt, denk ik niet, en dat hoeft ook niet.
4.
"dit duurt al langer dan 10 jaar zo"
"tot vervelens toe besproken"
"ik wil mijn vrouw niet kwetsen"
Heb je er vroeger regelmatig over gesproken en nu de laatste tijd onregelmatig?
Het is me namelijk niet helemaal duidelijk of jouw vrouw de continuiteit van het probleem kent. Het kan zijn dat ze eventueel jouw opmerkingen als 'losse' incidenten ziet en niet als iets langlopend structureels.
En verder is me namelijk niet helemaal duidelijk:
-Vindt jouw vrouw dat jij, met jouw sexuele vraag/behoeften, afwijkt van een soort 'gemiddelde'. M.a.w. dat wat jij wil, volgens haar niet normaal is of kan zijn. Dat zou het voor haar heel normaal maken om, in haar ogen, niet van het normale te willen afwijken, en niet aan jouw vragen mee te werken.
-Vindt jouw vrouw dat jouw probleem nooit het hare kan zijn ?
-Vindt jouw vrouw dat jouw probleem nooit jullie gezamenlijke probleem kan zijn of worden?
-Vindt jouw vrouw dat er uberhaupt wel een probleem is?
5.
Ik krijg eigenlijk meer de indruk dat jouw vrouw uiteindelijk (bewust of onbewust) jullie relatie op het spel zet door niet (te willen) uit te zoeken, wat het/jouw/jullie probleem is.
Dat brengt bij mij de vraag naar boven:
Is er iets wat jouw vrouw tegenhoudt om over sex i.h.a. of over dit probleem in het bijzonder te praten ?
Conservatieve familie, angst, misbruik, ...iets?...
Vindt ze 'bloot' al eng? Verkrampte reacties op bloot?
6.
Ik ben het met Janneman64 eens
"Het zal niet gemakkelijk zijn Henk - maar denk dat je die (v)echtgenote toch wat duidelijker moet maken dat het menens is. Naar de sexuoloog dus."
Uieindelijk.....
Maar dat hoef je natuurlijk niet zo aan te kondigen.
7.
Een stappenplan:
- "Sexualiseer" het dagelijks leven met je vrouw.
(Niet meteen te opvallend)
Misschien krijgt ze meer 'zin'. De moeite van het proberen waard.
Zie onder.
-Legt de bepaling/ bespreking/beslissing van het probleem niet (alleen) bij je vrouw. Zij is de 'showstopper'.
- Legt de bepaling/ bespreking van het probleem dus bij derden:
huisarts, vriend(inn)en.
- Sfeerverbeterende maatregelen: Probeer alle potentiele ruzies/verwijten hierover binnen te houden, tot je ze kan bespreken bij derden: huisarts, sexuoloog.
Heb je dit probleem al eens zelf aangekaart bij de huisarts?
Zo niet: kondig bij je vrouw aan dat je dit gaat doen.
Zo wel: kondig ook bij je vrouw aan dat je dit gaat doen.
Leg het probleem langzamerhand neer bij je vrouw.
Vertel elke stap aan je vrouw.
Vertel sommigen zaken ook (per ongeluk) aan anderen.
Vertel dat je je zorgen maakt.
Maak een afspraak bij de huisarts voor jezelf, zeg dat ze niet mee mag.
Vertel de afspraak datum en tijd ook (per ongeluk) aan anderen.
Vraag aan de huisarts of hij/zij het verstandig zou vinden als je v ook langskwam.
Vertel dat de huisarts het ook een probleem vindt, maar vertel over de mening van de huisarts (bijna) niets aan haar.
Wil ze meer weten ? Dan maakt ze toch gewoon zelf een afspraak!
Als ze zelf geen afspraak met de huisarts wil, dan kondig je na enige tijd (zonder dat deze 'huisartsafspraakweigering' van haar te noemen) aan dat je weer bij de huisarts een afspraak gaat maken.
Zelfde procedure met vertel momenten en weigeringen van je vrouw.
Daarna een verwijzing/afspraak met een sexuoloog.
Dezelfde procedure met vertel momenten en weigeringen van je vrouw.
Daarna een verwijzing/afspraak met een relatietherapeut.
Dezelfde procedure met vertel momenten en weigeringen van je vrouw.
Daarna een verwijzing/afspraak met een psycholoog.
Dezelfde procedure met vertel momenten en weigeringen van je vrouw.
Langzamerhand weet je vrouw en haar/ jullie omgeving dat er een probleem is waar zij niet aan mee wil werken.
Langzamerhand weet jullie omgeving dat je vrouw een probleem heeft, waar zij niets mee wil doen.
(Zonder perse de inhoud van het probleem te verkondigen)
Mobiliseer de omgeving.
- Openheid is in jouw belang en niet in het belang van diegene die een onderwerp niet aan de orde wil hebben.
- Heeft je vrouw bijvoorbeeld een hele goede vriendin, waartegen jij je eens zou kunnen laten ontvallen, dat er iets is wat een oplossing behoeft.
- Hebben jullie samen bijvoorbeeld een man-vrouwstel als goede vrienden/kennissen, waarbij jij tegen de man je eens zou kunnen laten ontvallen, dat er iets is wat een oplossing behoeft, en waar bij je er dan naar streeft dat hij dat aan zijn v doorvertelt, waardoor je bijna zeker weet dat de vrouw van dat stel daar met jouw v ook over gaat spreken.
- Als je vrouw er 'eeuwig' op wordt aangesproken, als het nooit meer van de agenda verdwijnt, krijgt ze er zelf ook belang bij om problemen bespreekbaar te maken en oplossingen te zoeken.
- Hebben jullie vrienden/kennissen/bekenden die wel eens naar de sauna gaan: ga ook.
- Maak meer bloot normaal in huis.
V.w.b. "Sexualiseer" het dagelijks leven met je vrouw:
- Koop een aantal boeken over (de) sex (binnen het huwelijk/relatie .)
( komt ze wellicht op ideeen, of leest ze wat (sexueel) wel en niet 'normaal' of gewoonte is binnen veel relaties.)
- (laptop+internet of) TV met DVD op de slaapkamer. 'Toevallig' door erotische tv programma's zappen
- meer (blotere) huid-showende kleding stimuleren.
- etc
dinsdag 20 januari 2009 om 01:53
Nou Asp wat een zinnige en praktische oplossing, je gaat alleen voorbij aan de vraag of Henk zijn analyse wel klopt. Wat als er echt geen seks. probleem is? En Henk een beetje overgeprikkeld is vanwege alle porno (zie OP) en irreële verwachtingen heeft t.a.v een duurzaam huwelijk? Wat nou als Henk gewoon een ploert blijkt te zijn?
dinsdag 20 januari 2009 om 02:17
quote:meds schreef op 20 januari 2009 @ 01:53:
Nou Asp wat een zinnige en praktische oplossing, je gaat alleen voorbij aan de vraag of Henk zijn analyse wel klopt. Wat als er echt geen seks. probleem is? En Henk een beetje overgeprikkeld is vanwege alle porno (zie OP) en irreële verwachtingen heeft t.a.v een duurzaam huwelijk? Wat nou als Henk gewoon een ploert blijkt te zijn?
Als Henk zijn analyse niet klopt, dan komt dat er ook wel uit bij de huisarts, sexuoloog of therapeut.
Als Henk een beetje overgeprikkeld is vanwege alle porno, dan komt dat er ook wel uit bij de huisarts, sexuoloog of therapeut.
Als Henk irreële verwachtingen heeft t.a.v een duurzaam huwelijk, dan komt dat er ook wel uit bij de huisarts, sexuoloog of therapeut.
Als Henk gewoon een ploert blijkt te zijn, dan komt dat er ook wel uit bij de huisarts, sexuoloog of therapeut.
Nou Asp wat een zinnige en praktische oplossing, je gaat alleen voorbij aan de vraag of Henk zijn analyse wel klopt. Wat als er echt geen seks. probleem is? En Henk een beetje overgeprikkeld is vanwege alle porno (zie OP) en irreële verwachtingen heeft t.a.v een duurzaam huwelijk? Wat nou als Henk gewoon een ploert blijkt te zijn?
Als Henk zijn analyse niet klopt, dan komt dat er ook wel uit bij de huisarts, sexuoloog of therapeut.
Als Henk een beetje overgeprikkeld is vanwege alle porno, dan komt dat er ook wel uit bij de huisarts, sexuoloog of therapeut.
Als Henk irreële verwachtingen heeft t.a.v een duurzaam huwelijk, dan komt dat er ook wel uit bij de huisarts, sexuoloog of therapeut.
Als Henk gewoon een ploert blijkt te zijn, dan komt dat er ook wel uit bij de huisarts, sexuoloog of therapeut.
dinsdag 20 januari 2009 om 10:38
Nou laat ik mij ook eens in de discussie mengen
Ik snap van Henk z`n kant wel dat hij z`n heil bij een ander zoekt. Maar van een beetje vingeren en gepijpt worden zou ik mij persoonlijk niet zo schuldig voelen. Zeker niet tot het level dat ik het zou opbiechten aan mijn vrouw/vriendin. Beide zitten jullie in een relatie en beide zoeken jullie kennelijk iets ernaast. Zolang je beide geen schuldgevoel hebt is er toch niemand gedupeerd???
Zelf heb ik ook een vriendin die bijvoorbeeld niet van pijpen houdt en die ook een minder hoge sexdrive heeft dan ik. Ik heb me dan ook wel eens laten pijpen door een andere vrouw, maar schuldig voel ik me er niet over. Gewoon goed zorgen dat je geen argwaan wekt en genieten van het leven. Mijn advies, laat het ff een paar daagjes bezinken en kijk dan nog eens hoe je er tegenaan kijkt.
Ik snap van Henk z`n kant wel dat hij z`n heil bij een ander zoekt. Maar van een beetje vingeren en gepijpt worden zou ik mij persoonlijk niet zo schuldig voelen. Zeker niet tot het level dat ik het zou opbiechten aan mijn vrouw/vriendin. Beide zitten jullie in een relatie en beide zoeken jullie kennelijk iets ernaast. Zolang je beide geen schuldgevoel hebt is er toch niemand gedupeerd???
Zelf heb ik ook een vriendin die bijvoorbeeld niet van pijpen houdt en die ook een minder hoge sexdrive heeft dan ik. Ik heb me dan ook wel eens laten pijpen door een andere vrouw, maar schuldig voel ik me er niet over. Gewoon goed zorgen dat je geen argwaan wekt en genieten van het leven. Mijn advies, laat het ff een paar daagjes bezinken en kijk dan nog eens hoe je er tegenaan kijkt.
dinsdag 20 januari 2009 om 13:15
quote:blijfgewoonbianca schreef op 19 januari 2009 @ 18:31:
[...]
Als je kindertjes hebt en je je huwelijk ermee op het spel zet voor een potje noggeensneukenbuitenbijmintien ? Nee .
" sorry hoor , Pietje en Marietje , dat jullie papa nu zo weinig meer zien en drie hoog achter moeten gaan wonen en niet meer op jullie sportclubjes kunnen , maar papa had namelijk enorme jeuk , begrijpen jullie en als je jeuk hebt moet je krabben , dat zegt tante Recuerdo namelijk ook , nou en toen ging ik krabben maar dat vond mama niet zo leuk en nou wil mama papa niet meer in bed en daarom lieve kindertjes gaat papa nu ergens wonen . Is niet erg toch , dat jullie moeten wennen aan een stiegmama's en papa's en stiefbroertjes en zusjes en zelf een veel grotyere kans lopen om te gaan scheiden omdat jullie nu niet beter weten ? doei , geef papa maar een dikke kus , tot over twee weken ! "
BGB, dit vind ik wel heel erg kort door de bocht gesteld, en ik word hier eerlijk gezegd heel verdrietig van, en verschrikkelijk boos!
Ik weet eigenlijk niet eens goed wat ik moet zeggen. Zoals jij het stelt is het dus zo dat kinderen van gescheiden ouders per definitie slecht terecht komen, zelf geen huwelijk in stand kunnen houden en moeten wennen aan vreselijke stiefmama's en stiefpapa's en hun vader eens in de twee weken zien.
BAH! Ik word daar echt letterlijk misselijk van.
Ik ben zelf gescheiden, mijn kind ziet zowel mij als de vader 50% van de tijd, wordt niet voortdurend geconfronteerd met vreselijke stiefmama's en stiefpapa's en is een heel vrolijk en lief kind, dat echt veel blijer is dan voor de scheiding!
[...]
Als je kindertjes hebt en je je huwelijk ermee op het spel zet voor een potje noggeensneukenbuitenbijmintien ? Nee .
" sorry hoor , Pietje en Marietje , dat jullie papa nu zo weinig meer zien en drie hoog achter moeten gaan wonen en niet meer op jullie sportclubjes kunnen , maar papa had namelijk enorme jeuk , begrijpen jullie en als je jeuk hebt moet je krabben , dat zegt tante Recuerdo namelijk ook , nou en toen ging ik krabben maar dat vond mama niet zo leuk en nou wil mama papa niet meer in bed en daarom lieve kindertjes gaat papa nu ergens wonen . Is niet erg toch , dat jullie moeten wennen aan een stiegmama's en papa's en stiefbroertjes en zusjes en zelf een veel grotyere kans lopen om te gaan scheiden omdat jullie nu niet beter weten ? doei , geef papa maar een dikke kus , tot over twee weken ! "
BGB, dit vind ik wel heel erg kort door de bocht gesteld, en ik word hier eerlijk gezegd heel verdrietig van, en verschrikkelijk boos!
Ik weet eigenlijk niet eens goed wat ik moet zeggen. Zoals jij het stelt is het dus zo dat kinderen van gescheiden ouders per definitie slecht terecht komen, zelf geen huwelijk in stand kunnen houden en moeten wennen aan vreselijke stiefmama's en stiefpapa's en hun vader eens in de twee weken zien.
BAH! Ik word daar echt letterlijk misselijk van.
Ik ben zelf gescheiden, mijn kind ziet zowel mij als de vader 50% van de tijd, wordt niet voortdurend geconfronteerd met vreselijke stiefmama's en stiefpapa's en is een heel vrolijk en lief kind, dat echt veel blijer is dan voor de scheiding!
anoniem_32026 wijzigde dit bericht op 20-01-2009 13:15
Reden: verduidelijken van mijn standpunt :-)
Reden: verduidelijken van mijn standpunt :-)
% gewijzigd
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
dinsdag 20 januari 2009 om 14:14
Hoi Miss thang volgens mij stelt BGB niet dat kinderen per definitie slechter af zijn na een huwelijk. Maar helaas heeft onderzoek wel uitgewezen dat scheiden veel schadelijker is dan men altijd al dacht. Ook als daarbij nog nieuwe partners in het spel zijn dan is dat bijzonder schadelijk. Maar dat zijn onderzoeken en cijfers en ze zeggen natuurlijk niks over jouw kinderen en jouw situatie
dinsdag 20 januari 2009 om 14:29
Nou Meds, volgens mij stelt BGB wel degelijk dat de kinderen van Henk in een vreselijke situatie terechtkomen als hun ouders zouden gaan scheiden. En dat vind ik erg kort door de bocht, gezien het feit wij Henk en zijn vrouw en hun kinderen niet kennen, en nu een heel eenzijdige kijk in hun huwelijk krijgen.
Ben normaal niet zo van de bemoeienis enzo, maar hier voelde ik me toch wel heel even persoonlijk aangesproken.
Maar dat is alweer over!
Ben normaal niet zo van de bemoeienis enzo, maar hier voelde ik me toch wel heel even persoonlijk aangesproken.
Maar dat is alweer over!
The trick is forgiving the unforgivable (Nip/Tuck).
dinsdag 20 januari 2009 om 23:35
Meds:
Hoezo is dat teveel gevraagd? wat gebeurt er dan als je het voorspel inzet? Hoe ziet die wip er nu dan uit?
Knuffelen op de bank,naar boven,strelen/masseren en wippen in missionaris.(naar haar gericht)
Hoe zit het met knuffelen, masseren, strelen en praten? Misschien niet hetzelfde als hand en tongwerk maar dat is voor vrouwen essentieel. Is dat er wel? Want waarom mag jij wel eisen stellen en zij niet?
Zie vorig punt en zij geeft duidelijk aan wat ze lekker vindt als je dat met praten bedoelt.
Hoe bedoel je dit? Je hebt dit met haar besproken "om haar niet onder druk te zetten?" Hoe heb je dit kenbaar gemaakt en hoe verliep dit gesprek?
Misschien onhandig geformuleerd maar ik heb haar aangegeven dat het mij ook wel prettig zou lijken als zij wat actie richting mij zou ondernemen. Je zou het misschien niet geloven maar ik heb ook gevoel. In het begin gaf zij aan het te willen proberen . Na een jaar ben ik er weer voorzichtig over begonnen en zij gaf aan meer tijd nodig te hebben. En toen kwamen er 2 kinderen (geen tweeling hoor) en heb ik bewust gewacht dat ze wat ouder waren. En ja zij bleef maar tijd nodig hebben en mijn geduld was inmiddels wel aardig op. Zij voelde zich dus onder druk gezet want bij mij kwam het besef dat ik kon wachten tot ik een ons woog.
Dus het is wel goed geweest, wat is er dan gebeurd waardoor dit veranderde? Voelt jouw vrouw zich serieus genomen door je? Voelt ze zich erkent en waardevol? Als dit niet zo is dan valt er in bed namelijk ook niks te verwachten, dus beschrijf eens wat meer van die relatie?
Het is niet goed geweest maar ik had de hoop dat het wel goed/beter zou worden want zij had aangegeven hiervoor tijd nodig te hebben. Zij voelt zich erkend en waardevol alleen ik laat dat niet altijd blijken. Als zij het huis heeft schoongemaakt zeg ik niet dat ziet er weer netjes/schoon uit, maar schoongemaakt?? Heeft ze een nieuwe broek aan: nieuw broek?? Terwijl ik dat heel anders moet formuleren.
Als zij zich onder druk gezet voelt doordat jij de zaken misschien onhandig hebt neergezet dan kan ik me voorstellen dat ze geen hulp wil of er nog over wil praten, ze is waarschijnlijk gekwetst.
Zij voelt zich juist gekwetst omdat het nu overkomt als een kwestie van moeten.
Dat is toch een logisch gevolg van de omstandigheden.
Ja dat zeg je steeds, maar de omstandigheden zijn dat JIJ niet tevreden bent met dat seksleven, hoe JIJ daar vervolgens mee omgaat ligt helemaal bij jou en kan je niet afschrijven aan de omstandigheden. Als mijn trein vertraging heeft dan sla ik ook de conducteur niet op zijn bek omdat ik dan te laat kom op een afspraak, ik ga ook niet vloeken of schelden. Ik leg me erbij neer en koop een Libelle. Maar er zijn mensen die wel hun frustratie op een andere manier botvieren. Ze schieten er alleen helemaal niks mee op.
Inderdaad ik ben niet tevreden.
Hoe mee omgaan: bespreekbaar gemaakt bij mijn vrouw
Gottegot wat spreek jij jezelf toch enorm tegen.
Ik kan haar niet veranderen, het was valse hoop
ik wil haar niet kwetsen, maar het gebeurt toch
ik heb een gelukkig huwelijk, maar het is toch niet gek dat ik heel ontevreden ben over mijn seksleven?
Ik leg me erbij neer, maar op een gegeven moment is de maat vol.
Hoezo is dat teveel gevraagd? wat gebeurt er dan als je het voorspel inzet? Hoe ziet die wip er nu dan uit?
Knuffelen op de bank,naar boven,strelen/masseren en wippen in missionaris.(naar haar gericht)
Hoe zit het met knuffelen, masseren, strelen en praten? Misschien niet hetzelfde als hand en tongwerk maar dat is voor vrouwen essentieel. Is dat er wel? Want waarom mag jij wel eisen stellen en zij niet?
Zie vorig punt en zij geeft duidelijk aan wat ze lekker vindt als je dat met praten bedoelt.
Hoe bedoel je dit? Je hebt dit met haar besproken "om haar niet onder druk te zetten?" Hoe heb je dit kenbaar gemaakt en hoe verliep dit gesprek?
Misschien onhandig geformuleerd maar ik heb haar aangegeven dat het mij ook wel prettig zou lijken als zij wat actie richting mij zou ondernemen. Je zou het misschien niet geloven maar ik heb ook gevoel. In het begin gaf zij aan het te willen proberen . Na een jaar ben ik er weer voorzichtig over begonnen en zij gaf aan meer tijd nodig te hebben. En toen kwamen er 2 kinderen (geen tweeling hoor) en heb ik bewust gewacht dat ze wat ouder waren. En ja zij bleef maar tijd nodig hebben en mijn geduld was inmiddels wel aardig op. Zij voelde zich dus onder druk gezet want bij mij kwam het besef dat ik kon wachten tot ik een ons woog.
Dus het is wel goed geweest, wat is er dan gebeurd waardoor dit veranderde? Voelt jouw vrouw zich serieus genomen door je? Voelt ze zich erkent en waardevol? Als dit niet zo is dan valt er in bed namelijk ook niks te verwachten, dus beschrijf eens wat meer van die relatie?
Het is niet goed geweest maar ik had de hoop dat het wel goed/beter zou worden want zij had aangegeven hiervoor tijd nodig te hebben. Zij voelt zich erkend en waardevol alleen ik laat dat niet altijd blijken. Als zij het huis heeft schoongemaakt zeg ik niet dat ziet er weer netjes/schoon uit, maar schoongemaakt?? Heeft ze een nieuwe broek aan: nieuw broek?? Terwijl ik dat heel anders moet formuleren.
Als zij zich onder druk gezet voelt doordat jij de zaken misschien onhandig hebt neergezet dan kan ik me voorstellen dat ze geen hulp wil of er nog over wil praten, ze is waarschijnlijk gekwetst.
Zij voelt zich juist gekwetst omdat het nu overkomt als een kwestie van moeten.
Dat is toch een logisch gevolg van de omstandigheden.
Ja dat zeg je steeds, maar de omstandigheden zijn dat JIJ niet tevreden bent met dat seksleven, hoe JIJ daar vervolgens mee omgaat ligt helemaal bij jou en kan je niet afschrijven aan de omstandigheden. Als mijn trein vertraging heeft dan sla ik ook de conducteur niet op zijn bek omdat ik dan te laat kom op een afspraak, ik ga ook niet vloeken of schelden. Ik leg me erbij neer en koop een Libelle. Maar er zijn mensen die wel hun frustratie op een andere manier botvieren. Ze schieten er alleen helemaal niks mee op.
Inderdaad ik ben niet tevreden.
Hoe mee omgaan: bespreekbaar gemaakt bij mijn vrouw
Gottegot wat spreek jij jezelf toch enorm tegen.
Ik kan haar niet veranderen, het was valse hoop
ik wil haar niet kwetsen, maar het gebeurt toch
ik heb een gelukkig huwelijk, maar het is toch niet gek dat ik heel ontevreden ben over mijn seksleven?
Ik leg me erbij neer, maar op een gegeven moment is de maat vol.
dinsdag 20 januari 2009 om 23:41
quote:Miss thang schreef op 20 januari 2009 @ 13:15:
[...]
BGB, dit vind ik wel heel erg kort door de bocht gesteld, en ik word hier eerlijk gezegd heel verdrietig van, en verschrikkelijk boos!
Ik weet eigenlijk niet eens goed wat ik moet zeggen. Zoals jij het stelt is het dus zo dat kinderen van gescheiden ouders per definitie slecht terecht komen, zelf geen huwelijk in stand kunnen houden en moeten wennen aan vreselijke stiefmama's en stiefpapa's en hun vader eens in de twee weken zien.
BAH! Ik word daar echt letterlijk misselijk van.
Ik ben zelf gescheiden, mijn kind ziet zowel mij als de vader 50% van de tijd, wordt niet voortdurend geconfronteerd met vreselijke stiefmama's en stiefpapa's en is een heel vrolijk en lief kind, dat echt veel blijer is dan voor de scheiding!
Volgens mij bedoeld BGB dat je wel een ezel moet zijn om je huwelijk en kinderen op het spel te zetten voor een slippertje.
(ik kan het mis hebben, ik heb het iq ve visstick volgens een lezer)
[...]
BGB, dit vind ik wel heel erg kort door de bocht gesteld, en ik word hier eerlijk gezegd heel verdrietig van, en verschrikkelijk boos!
Ik weet eigenlijk niet eens goed wat ik moet zeggen. Zoals jij het stelt is het dus zo dat kinderen van gescheiden ouders per definitie slecht terecht komen, zelf geen huwelijk in stand kunnen houden en moeten wennen aan vreselijke stiefmama's en stiefpapa's en hun vader eens in de twee weken zien.
BAH! Ik word daar echt letterlijk misselijk van.
Ik ben zelf gescheiden, mijn kind ziet zowel mij als de vader 50% van de tijd, wordt niet voortdurend geconfronteerd met vreselijke stiefmama's en stiefpapa's en is een heel vrolijk en lief kind, dat echt veel blijer is dan voor de scheiding!
Volgens mij bedoeld BGB dat je wel een ezel moet zijn om je huwelijk en kinderen op het spel te zetten voor een slippertje.
(ik kan het mis hebben, ik heb het iq ve visstick volgens een lezer)
woensdag 21 januari 2009 om 00:09
Ik begrijp je wel, al ben ik het niet eens met wat je doet. Ieder mens, man en vrouw, heeft behoefte aan een bepaalde mate aan intimiteit. De 1 meer dan de ander en de 1 op heel ander vlak dan de ander.
Ik kan me zo voorstellen dat het oppervlakkige van de seks met je collega heerlijk is. Even niets aan de hand, iemand die oog voor je heeft, iemand die je zelf ook ziet, los van ellende. Een broodnodige egostreling want het is vreselijk om langdurig afgewezen te worden door je partner. In haar ogen doet ze dit misschien niet eens, maar in Henk zijn beleving wel. En dan komt er iemand die hem WEL wil. Die hem geweldig vindt, die opgewonden van hem raakt.
Ik geloof niet zozeer dat het de seks op zich is. Even kwakkie kwijt, lekker geil zijn, maar meer alles er om heen. En ik geloof wel dat je soms sterk in je schoenen moet staan om die verleidingen te weerstaan. Het gevoel dat het je 'overkomt' komt hier imo hier ook vandaan. Want ineens deze gevoelens die zo geweldig zijn en zo gemist hebt, je weet niet wat je overkomt.
Maar daarentegen ben ik wel voor verantwoording. Waar het ook aan ligt, je bent er zelf bij geweest. Je hebt bewust gekozen voor haar. Dat zij jou een keus gaf was niet zozeer verkeerd. Ze gaf een grens aan en je hebt beloofd deze te accepteren. Dit had niet gehoeven. Jij hebt ook jouw grenzen. En om iemand wakker te schudden zal je deze ook aan moeten geven. Iemands ogen openen doe je niet door bedrog, maar door te zijn wie je bent in alle opzichten. MET alles er op en er aan.
Jij mag dat, zij mag dat. Niemand is daar fout in. Waar het fout gaat is de acceptatie van de eis, A zeggen, maar B doen. Dit is destructief voor je relatie en ook voor het eventueel goed komen van een relatie.
Alles wat je doet/wil heeft gevolgen. Je hebt het jaren geaccepteerd, hopende op anders. Er zijn kinderen gekomen hoewel jullie eigenlijk niet paste op seksueel gebied. En nu hou je het verder in stand door niet open te willen/durven zijn. Bang voor de consequenties.
Je hebt er veel meer belang bij om of te stoppen met je huwelijk of eerlijk te zijn. Met de kans dat het huwelijk alsnog op de klippen loopt, maar wel met eerlijkheid naar jezelf en je vrouw toe.
Nogmaals, jij bent niet fout dat je dit soort gevoelens hebt, zij is niet fout dat zij haar gevoelens en beleving heeft.
Fout is dat jij voor haar bepaald onder het mom van 'wat niet weet wat niet deert'. En daar doe jij haar, je gezin, maar ook jezelf enorm tekort mee.
Ik kan me zo voorstellen dat het oppervlakkige van de seks met je collega heerlijk is. Even niets aan de hand, iemand die oog voor je heeft, iemand die je zelf ook ziet, los van ellende. Een broodnodige egostreling want het is vreselijk om langdurig afgewezen te worden door je partner. In haar ogen doet ze dit misschien niet eens, maar in Henk zijn beleving wel. En dan komt er iemand die hem WEL wil. Die hem geweldig vindt, die opgewonden van hem raakt.
Ik geloof niet zozeer dat het de seks op zich is. Even kwakkie kwijt, lekker geil zijn, maar meer alles er om heen. En ik geloof wel dat je soms sterk in je schoenen moet staan om die verleidingen te weerstaan. Het gevoel dat het je 'overkomt' komt hier imo hier ook vandaan. Want ineens deze gevoelens die zo geweldig zijn en zo gemist hebt, je weet niet wat je overkomt.
Maar daarentegen ben ik wel voor verantwoording. Waar het ook aan ligt, je bent er zelf bij geweest. Je hebt bewust gekozen voor haar. Dat zij jou een keus gaf was niet zozeer verkeerd. Ze gaf een grens aan en je hebt beloofd deze te accepteren. Dit had niet gehoeven. Jij hebt ook jouw grenzen. En om iemand wakker te schudden zal je deze ook aan moeten geven. Iemands ogen openen doe je niet door bedrog, maar door te zijn wie je bent in alle opzichten. MET alles er op en er aan.
Jij mag dat, zij mag dat. Niemand is daar fout in. Waar het fout gaat is de acceptatie van de eis, A zeggen, maar B doen. Dit is destructief voor je relatie en ook voor het eventueel goed komen van een relatie.
Alles wat je doet/wil heeft gevolgen. Je hebt het jaren geaccepteerd, hopende op anders. Er zijn kinderen gekomen hoewel jullie eigenlijk niet paste op seksueel gebied. En nu hou je het verder in stand door niet open te willen/durven zijn. Bang voor de consequenties.
Je hebt er veel meer belang bij om of te stoppen met je huwelijk of eerlijk te zijn. Met de kans dat het huwelijk alsnog op de klippen loopt, maar wel met eerlijkheid naar jezelf en je vrouw toe.
Nogmaals, jij bent niet fout dat je dit soort gevoelens hebt, zij is niet fout dat zij haar gevoelens en beleving heeft.
Fout is dat jij voor haar bepaald onder het mom van 'wat niet weet wat niet deert'. En daar doe jij haar, je gezin, maar ook jezelf enorm tekort mee.
