Seks
alle pijlers
Wat is er mis met me?
dinsdag 13 juli 2010 om 23:50
met mij gaat alles goed, ben nog aan het wachten dat ik een oproep krijg van het ziekenhuis. Elke dag snel kijken tussen de post maar nog niks ontvangen, ik denk (hoop) donderdag of vrijdag, is toch wel spannend nu.
Als ik geweest ben zal ik posten hoe het was en wat ik ervan vond. leuk om te weten dat er nog mensen meelezen. misschien zijn er nog andere vrouwen die hierdoor ook de 1e stap zetten, dat zou mooi zijn!
Als ik geweest ben zal ik posten hoe het was en wat ik ervan vond. leuk om te weten dat er nog mensen meelezen. misschien zijn er nog andere vrouwen die hierdoor ook de 1e stap zetten, dat zou mooi zijn!
woensdag 14 juli 2010 om 19:36
Ik heb de brief ontvangen!!!!
woensdag 28 juli kan ik terecht
moet dan eigenlijk werken, morgen even kijken of ik kan ruilen of misschien wat eerder weg kan. waarschijnlijk wel.
poeh spannend, nog precies 2 weken dan.
ja ik heb nog met mijn vriend gesproken. hij was heel erg begripvol en lief maar hij zei wel dat hij het jammer vond dat ik nooit eerder iets had gezegd. Maar dat begrijp ik ook volkomen natuurlijk! Ik voelde echt een hele last van me af vallen toen ik met hem erover kon praten. Hij heeft zelfs aangeboden om met me mee te gaan naar het ziekenhuis als ik dat fijn vind, en hij zei: "Of ik wacht gewoon in de gang hoor, als je liever alleen gaat maar dan ben ik er wel meteen voor je als je geweest bent"
Dat vond ik echt heel erg lief! We zullen zien hoe het gaat lopen maar een begin is er in ieder geval.
woensdag 28 juli kan ik terecht
moet dan eigenlijk werken, morgen even kijken of ik kan ruilen of misschien wat eerder weg kan. waarschijnlijk wel.
poeh spannend, nog precies 2 weken dan.
ja ik heb nog met mijn vriend gesproken. hij was heel erg begripvol en lief maar hij zei wel dat hij het jammer vond dat ik nooit eerder iets had gezegd. Maar dat begrijp ik ook volkomen natuurlijk! Ik voelde echt een hele last van me af vallen toen ik met hem erover kon praten. Hij heeft zelfs aangeboden om met me mee te gaan naar het ziekenhuis als ik dat fijn vind, en hij zei: "Of ik wacht gewoon in de gang hoor, als je liever alleen gaat maar dan ben ik er wel meteen voor je als je geweest bent"
Dat vond ik echt heel erg lief! We zullen zien hoe het gaat lopen maar een begin is er in ieder geval.
woensdag 14 juli 2010 om 19:41
wat onzettend LIEF van hem. echt. ja, jammer dat je het niet eerder besproken hebt, maar zoiets is moeilijk en kost gewoon tijd. dat blijkt wel.
ik vind het in ieder geval heel erg stoer en moedig van je dat je dit gedaan hebt. ik weet dat het heel erg moeilijk voor je was en dat je er enorm tegen opzag. maar kijk es wat je nu al bereikt hebt? en het gaat goed komen. daar heb ik alle vertrouwen in.
*dikke knuffel*
ik vind het in ieder geval heel erg stoer en moedig van je dat je dit gedaan hebt. ik weet dat het heel erg moeilijk voor je was en dat je er enorm tegen opzag. maar kijk es wat je nu al bereikt hebt? en het gaat goed komen. daar heb ik alle vertrouwen in.
*dikke knuffel*
donderdag 15 juli 2010 om 15:51
@anoniem300, Dezelfde klachten die jij nu hebt heb ik ook zo'n 3 jaar gehad. Afgelopen september (2009) ben ik uiteindelijk bij een seksuoloog beland en dat was het beste wat me had kunnen overkomen. Als je wil kan ik je er wat over vertellen, zodat je vast enigszins weet wat je te wachten staat (het is positief )
vrijdag 16 juli 2010 om 22:38
Oke dan. Een van de eerste keren dat ik dit uberhaupt vertel
In september ben ik, na aanhoudende pijnklachten, door de huisarts doorverwezen naar de seksuoloog. De reden dat dit niet eerder is gebeurt lag eerlijk gezegd compleet bij mijzelf. Ik geloofde niet dat het iets was waar ik zelf invloed op uit kon oefenen, ik dacht eerder dat er iets mis was wat gewoon met medicijnen oid opgelost kon worden. Voor mij voelde indertijd naar de seksuoloog doorgestuurd worden als naar een psycholoog gestuurd worden als je verschrikkelijke buikpijn hebt. Snap je de vergelijking? Uiteindelijk ben ik zo blij dat ik wel gegaan ben!
Ik kwam afgelopen september dus voor het eerst bij de seksuoloog. Ik vond het in het begin behoorlijk pittig. Je weet dat het voor je eigen bestwil is en je weet dat het gewoon de baan is van de seksuoloog om hiernaar te luisteren en dat ze waarschijnlijk alles al een keer gehoord heeft, maar toch is het niet leuk om met een vreemde over je seksleven te hebben. Er zijn bij mij dus ook nogal wat tranen gevloeid daar. De seksuoloog vertelde me dat er hééél veel vrouwen zoals ikzelf zijn die last hebben van deze klachten. Er bestaat dus ook gewoon een traject wat redelijk vast staat voor mensen (vrouwen dus) met deze klachten. Dit is een combinatie van gesprekken met de seksuoloog, alleen én met je partner, en bekkenbodemtherapie. Bij de seksuoloog praat je over wat deze problematiek met je heeft gedaan, dus ook het verdriet dat het je doet dat je niet op een 'normale' manier intiem met je vriend/partner kan zijn. Maar ze geeft je ook praktische tips en begeleidt je stap voor stap in het proces naar je einddoel toe. Dit in combinatie met bekkenbodemtherapie is me zo goed bevallen. Bij de bekkenbodemtherapie (een vorm van fysiotherapie) leer je hoe je de bekkenbodem moet ontspannen. De bekkenbodem zijn de spieren rond de ingang van de vagina. Wanneer deze spieren te gespannen zijn, heb je pijn wanneer je iets probeert in te brengen in de vagina. Dat was bij mij dus het geval. De spierspanning was veel te hoog en het was dus niet gek dat het pijn deed.
De combinatie van deze twee werkt perfect. Ik kan niet zeggen dat het ontzettend snel gaat en je er zo vanaf zult zijn. Ik ben vanaf september bezig en ik ben blij te zeggen dat het nu op zijn eind loopt. In de afgelopen maanden heb ik steeds minder pijn en we zijn nu bijna zover dat we weer 'normaal' seks kunnen hebben. En daar ben ik zooooo blij mee!! Een normaal seksleven is wat je iedereen gunt
Ik raad je aan om aan je seksuoloog te vragen of ze hier al meer ervaring mee heeft. Wanneer dit niet zo is kun je haar vragen of ze misschien collega's heeft die al meer ervaringen met deze klachten hebben. Alleen een gynaecoloog is niet genoeg. Gynaecologen kijken te veel alleen naar het lichamelijke, terwijl juist het psychische ook een grote rol speelt hier. Het is namelijk niet niks
Nou al met al is het meteen een lang verhaal geworden. Het belangrijkste dat ik je mee wil geven is dus de combinatie van seksuoloog en bekkenbodemtherapie. Met slechts één van deze twee was ik niet zo ver gekomen als ik nu ben!
In september ben ik, na aanhoudende pijnklachten, door de huisarts doorverwezen naar de seksuoloog. De reden dat dit niet eerder is gebeurt lag eerlijk gezegd compleet bij mijzelf. Ik geloofde niet dat het iets was waar ik zelf invloed op uit kon oefenen, ik dacht eerder dat er iets mis was wat gewoon met medicijnen oid opgelost kon worden. Voor mij voelde indertijd naar de seksuoloog doorgestuurd worden als naar een psycholoog gestuurd worden als je verschrikkelijke buikpijn hebt. Snap je de vergelijking? Uiteindelijk ben ik zo blij dat ik wel gegaan ben!
Ik kwam afgelopen september dus voor het eerst bij de seksuoloog. Ik vond het in het begin behoorlijk pittig. Je weet dat het voor je eigen bestwil is en je weet dat het gewoon de baan is van de seksuoloog om hiernaar te luisteren en dat ze waarschijnlijk alles al een keer gehoord heeft, maar toch is het niet leuk om met een vreemde over je seksleven te hebben. Er zijn bij mij dus ook nogal wat tranen gevloeid daar. De seksuoloog vertelde me dat er hééél veel vrouwen zoals ikzelf zijn die last hebben van deze klachten. Er bestaat dus ook gewoon een traject wat redelijk vast staat voor mensen (vrouwen dus) met deze klachten. Dit is een combinatie van gesprekken met de seksuoloog, alleen én met je partner, en bekkenbodemtherapie. Bij de seksuoloog praat je over wat deze problematiek met je heeft gedaan, dus ook het verdriet dat het je doet dat je niet op een 'normale' manier intiem met je vriend/partner kan zijn. Maar ze geeft je ook praktische tips en begeleidt je stap voor stap in het proces naar je einddoel toe. Dit in combinatie met bekkenbodemtherapie is me zo goed bevallen. Bij de bekkenbodemtherapie (een vorm van fysiotherapie) leer je hoe je de bekkenbodem moet ontspannen. De bekkenbodem zijn de spieren rond de ingang van de vagina. Wanneer deze spieren te gespannen zijn, heb je pijn wanneer je iets probeert in te brengen in de vagina. Dat was bij mij dus het geval. De spierspanning was veel te hoog en het was dus niet gek dat het pijn deed.
De combinatie van deze twee werkt perfect. Ik kan niet zeggen dat het ontzettend snel gaat en je er zo vanaf zult zijn. Ik ben vanaf september bezig en ik ben blij te zeggen dat het nu op zijn eind loopt. In de afgelopen maanden heb ik steeds minder pijn en we zijn nu bijna zover dat we weer 'normaal' seks kunnen hebben. En daar ben ik zooooo blij mee!! Een normaal seksleven is wat je iedereen gunt
Ik raad je aan om aan je seksuoloog te vragen of ze hier al meer ervaring mee heeft. Wanneer dit niet zo is kun je haar vragen of ze misschien collega's heeft die al meer ervaringen met deze klachten hebben. Alleen een gynaecoloog is niet genoeg. Gynaecologen kijken te veel alleen naar het lichamelijke, terwijl juist het psychische ook een grote rol speelt hier. Het is namelijk niet niks
Nou al met al is het meteen een lang verhaal geworden. Het belangrijkste dat ik je mee wil geven is dus de combinatie van seksuoloog en bekkenbodemtherapie. Met slechts één van deze twee was ik niet zo ver gekomen als ik nu ben!
zaterdag 17 juli 2010 om 19:07
quote:Friia schreef op 23 juni 2010 @ 14:54:
Als je naar de huissarts gaat kan hij je doorverwijzen naar een seksuoloog (meestal op de afdeling gynaecologie v/e ziekenhuis).
Die gaan dan ook eerst kijken of het niet iets fysieks is.
Zo nee (en dat is meestal zo) dan krijg je van die oefeningstips en soms geven ze ook staafjes van verschillende diameter mee die je moet proberen in te brengen, heb ik gelezen. Punt is, als je eenmaal 100% zeker weet dat het niks fysieks is, ben je ook veel minder bang voor penetratie, is mijn ervaring.
Zo ja, als het wel iets fysieks is, wordt je vagina simpelweg iets aangepast zoals reeds gezegd.
Ik heb dit zelf ook gehad alhoewel iets minder erg (tampons lukten wel, na vaak proberen). Inmiddels lukt het steeds beter, mede doordat ik inmiddels weet dat het echt niks fysieks is.
Ik heb het wel vrij snel gezegd tegen m'n vriend
Dat je fysieke last hebt of?
- ik vind het raar dat jij zo bang bent voor je "imago" terwijl hij toch ook wel heeeeel sterk moet vermoeden dat je nog maagd moet zijn, als 't 3 jaar lang nooit lukt, ook niet met speeltjes duh!
Lijkt me echt heeeel sterk dat hij denkt dat je hiervoor al seks hebt gehad, maar als hij dat echt denkt (wat niet zo slim zou zijn), dan denkt hij waarschijnlijk ook dat het aan hem ligt, en schaamt hij zichzelf ook, wat gewoon onterecht is!
Zeg gewoon dat het door een veel voorkomende, doch niet onoverkomelijke, afwijking genaamd vaginisme komt, en dat je naar de huisarts gaat er voor.
Als je naar de huissarts gaat kan hij je doorverwijzen naar een seksuoloog (meestal op de afdeling gynaecologie v/e ziekenhuis).
Die gaan dan ook eerst kijken of het niet iets fysieks is.
Zo nee (en dat is meestal zo) dan krijg je van die oefeningstips en soms geven ze ook staafjes van verschillende diameter mee die je moet proberen in te brengen, heb ik gelezen. Punt is, als je eenmaal 100% zeker weet dat het niks fysieks is, ben je ook veel minder bang voor penetratie, is mijn ervaring.
Zo ja, als het wel iets fysieks is, wordt je vagina simpelweg iets aangepast zoals reeds gezegd.
Ik heb dit zelf ook gehad alhoewel iets minder erg (tampons lukten wel, na vaak proberen). Inmiddels lukt het steeds beter, mede doordat ik inmiddels weet dat het echt niks fysieks is.
Ik heb het wel vrij snel gezegd tegen m'n vriend
Dat je fysieke last hebt of?
- ik vind het raar dat jij zo bang bent voor je "imago" terwijl hij toch ook wel heeeeel sterk moet vermoeden dat je nog maagd moet zijn, als 't 3 jaar lang nooit lukt, ook niet met speeltjes duh!
Lijkt me echt heeeel sterk dat hij denkt dat je hiervoor al seks hebt gehad, maar als hij dat echt denkt (wat niet zo slim zou zijn), dan denkt hij waarschijnlijk ook dat het aan hem ligt, en schaamt hij zichzelf ook, wat gewoon onterecht is!
Zeg gewoon dat het door een veel voorkomende, doch niet onoverkomelijke, afwijking genaamd vaginisme komt, en dat je naar de huisarts gaat er voor.
zondag 18 juli 2010 om 06:20
Heel goed dat jullie nu eindelijk praten. Ik denk dat erover praten al een stap voorwaarts is. Zowel jij als hij zijn niet open naar elkaar toegeweest, toch een voorwaarde in een relatie. Ik begrijp zelf eerlijk gezegd niet hoe dat kan, en dat geen van beiden er ooit iets over gezegd heeft. Ikzelf zou als man toch vragen waarom het niet lukt om seks te hebben, of je een nare ervaring hebt gehad etc. Kan me goed voorstellen dat hij hier erg onzeker door is geworden, zeker omdat jij gezegd hebt dat je geen maagd meer was. Dan denkt hij dus dat het aan hem ligt. Heb je inmiddels opgebiecht dat je nog wel maagd bent? Echt waar, eerlijkheid en een open communcatie zijn echt heel belangrijk. Ik vind het geen wonder dat hij op een gegeven moment met een ander is gaan smsen, hij moet echt veel van je houden dat jullie nu nog samen zijn!
Die smsjes kwamen wat kinderlijk en onvolwassen op me over. Denk dat jullie van nu af aan alleen maar kunnen groeien in deze relatie, heel goed dat je nu eindelijk de stap hebt gezet iets aan jullie probleem te gaan doen!
Die smsjes kwamen wat kinderlijk en onvolwassen op me over. Denk dat jullie van nu af aan alleen maar kunnen groeien in deze relatie, heel goed dat je nu eindelijk de stap hebt gezet iets aan jullie probleem te gaan doen!
zondag 18 juli 2010 om 22:44
hoi anoniemverhaal sorry voor deze late reactie, niet veel tijd gehad om te reageren. Van bekkembodemtherapie heb ik ook gehoord en gelezen, misschien is het inderdaad wat voor mij.
wat fijn dat het voor jou zo goed heeft uitgepakt en dat je weer seks kunt hebben. dat zou ik zo graag willen!
ik kan echt niet wachten tot de 28e, dan heb ik echt het gevoel 'nú gaat het beginnen' . moet er nu weer snel vandoor maar bedankt voor je post! heel lief!
wat fijn dat het voor jou zo goed heeft uitgepakt en dat je weer seks kunt hebben. dat zou ik zo graag willen!
ik kan echt niet wachten tot de 28e, dan heb ik echt het gevoel 'nú gaat het beginnen' . moet er nu weer snel vandoor maar bedankt voor je post! heel lief!
maandag 26 juli 2010 om 21:38
Hey TO,
ik heb al een keer eerder gereageerd, ook ik heb vaginisme. Toen vertelde ik ook dat ik en bij een sexuologe ben en bij een haptonoom. Bij mij is het zo dat ik moeite heb met mijn lijf en ook met aangeraakt wordenn. Ik ben ook niet zo'n gevoelspersoon, ben praktisch ingesteld en altijd druk bezig met mijn hoofd, en neem weinig tijd om te 'voelen'
Voor jou is er ook een passende 'therapie'.
Grappig dat wat voor jezelf een probleem is, voor een huisarts, sexuoloog ed heel normaal is.
Op dit moment ligt bij mij even alles stil, we gaan binnenkrt verhuizen en dan kan ik niet de tijd voor mezelf nemen om hieraan verder te werken.
Want het is wel hard werken, maar ik hoop op een goed resultaat.
Succes woensdag!
ik heb al een keer eerder gereageerd, ook ik heb vaginisme. Toen vertelde ik ook dat ik en bij een sexuologe ben en bij een haptonoom. Bij mij is het zo dat ik moeite heb met mijn lijf en ook met aangeraakt wordenn. Ik ben ook niet zo'n gevoelspersoon, ben praktisch ingesteld en altijd druk bezig met mijn hoofd, en neem weinig tijd om te 'voelen'
Voor jou is er ook een passende 'therapie'.
Grappig dat wat voor jezelf een probleem is, voor een huisarts, sexuoloog ed heel normaal is.
Op dit moment ligt bij mij even alles stil, we gaan binnenkrt verhuizen en dan kan ik niet de tijd voor mezelf nemen om hieraan verder te werken.
Want het is wel hard werken, maar ik hoop op een goed resultaat.
Succes woensdag!
dinsdag 27 juli 2010 om 19:17
hoi janna dankjewel voor je reactie, morgen is het dus zo ver. ik ben op van de zenuwen. mn vriend zou mee gaan maar nu blijkt dat hij moet werken. er is een kans dat hij op tijd klaar is om toch mee te kunnen naar de afspraak maar ik ga er van uit van niet....... dusja dat maakt het wel extra moeilijk. ik weet ook helemaal niet waar ik precies moet zijn en welke bus ik moet nemen dat soort dingen dus ik voel me al lekker gestresst. ik zal morgen in ieder geval posten als ik geweest ben.
dinsdag 27 juli 2010 om 21:32
vanavond gewoon rustig even uitzoeken op google maps of zo hoe je er moet komen.
waarom ben je nou zo zenuwachtig, joh? naar de huisarts gaan is toch ook prima gelukt? dat lijkt me nog veel enger; kwam je vanuit het niets met je probleem aan. en nadat je er was geweest, hoe voelde je je toen? hartstikke opgelucht.
en dit is een afspraak met de seksuoloog, toch? nou, die weet in ieder geval wel op welk gebied je een probleem hebt. het is jammer als jouw vriend niet met je mee kan, maar jij bent echt wel sterk genoeg om het in je eentje te doen. kijk es wat je in korte tijd al niet bereikt hebt? dat heb je zelf allemaal gedaan.
ik wens je heel veel succes morgen en ik hoop dat je nog de kans krijgt om te updaten.
waarom ben je nou zo zenuwachtig, joh? naar de huisarts gaan is toch ook prima gelukt? dat lijkt me nog veel enger; kwam je vanuit het niets met je probleem aan. en nadat je er was geweest, hoe voelde je je toen? hartstikke opgelucht.
en dit is een afspraak met de seksuoloog, toch? nou, die weet in ieder geval wel op welk gebied je een probleem hebt. het is jammer als jouw vriend niet met je mee kan, maar jij bent echt wel sterk genoeg om het in je eentje te doen. kijk es wat je in korte tijd al niet bereikt hebt? dat heb je zelf allemaal gedaan.
ik wens je heel veel succes morgen en ik hoop dat je nog de kans krijgt om te updaten.
woensdag 28 juli 2010 om 12:13
anoniem.. GAAN. met of zonder jouw vriend. dit doe je voor jezelf. voor jou. en je bent al zo ver. het zou zo ontzettend zonde zijn (wederom voor JEZELF) om het nou af te laten weten. je hebt je angst al een paar keer overwonnen, doe het nou nog een keer.
wat een gedoe met jouw vriend. maar laat je geluk ajb niet van hem afhangen.
als je niet gaat, denk je dat je je dan beter voelt vanavond? denk het niet. kom op, meid, een beetje zelfstandigheid. ik snap dat je het doodeng vindt; zou ik ook vinden, maar je kan het wel. dat heb je toch al voor jezelf bewezen?
wat een gedoe met jouw vriend. maar laat je geluk ajb niet van hem afhangen.
als je niet gaat, denk je dat je je dan beter voelt vanavond? denk het niet. kom op, meid, een beetje zelfstandigheid. ik snap dat je het doodeng vindt; zou ik ook vinden, maar je kan het wel. dat heb je toch al voor jezelf bewezen?
woensdag 28 juli 2010 om 22:53
anoniem, kom nog even kijken of je de kracht had om door te zetten. die had je! ben zo ontzettend blij voor je dat je het gedaan hebt. heb vanmiddag nog aan je gedacht en had echt gehoopt dat je toch, ondanks alle angst en onzekerheid, de moed hebt kunnen opbrengen om te gaan. dit is goed om te lezen.
je bent nu weer een stapje verder! goed gedaan, meid. ben echt trots op je. *dikke knuffel*
je bent nu weer een stapje verder! goed gedaan, meid. ben echt trots op je. *dikke knuffel*
