Thuis
alle pijlers
Hoe meet je je geluk?
dinsdag 2 februari 2021 om 15:06
Nu ik een aantal vrij ingrijpende veranderingen (in mijn ooit zo stabiele en voortkabbelende leventje) heb doorgemaakt, vraag ik me af waar ik sta.
Achtergrond info: Binnen het afgelopen jaar ben ik gescheiden, mijn kinderen wonen volledig bij mijn ex, ik ben geopereerd, heb een heftige burnout gehad, ben verhuisd naar een veel (!) kleinere eenpersoonswoning, ben na een reintegratie periode nu weer 100% aan de slag, maar ivm corona gaat dat in mijn sector nu een beetje met horten en stoten.
Ook had ik een aantal pechgevallen met mijn woning waardoor er eerst letterlijk puingeruimd diende te worden vóór ik me kon settelen. Tegelijkertijd waren er familieleden op de ic beland, waarbij men dacht dat die zouden kunnen sterven.
Zowel in de pijker van mijn werk, familie, huisvesting, relatie met ex en kids, als in pijler van mijn gezondheid, begint nu eindelijk rust te komen.
Verbaasd kijk ik om me heen naar mijn huidige leven.
Ik voel me wat zwevend en verbijsterd.
En nu dus tijd voor reflectie.
Ik probeer mijn leven weer op te pakken.
Waar sta ik? Ben ik gelukkig?
Gelukkiger dan in mijn 'oude' leven..? Beter af? Slechter af?
Hoe meet je zoiets?
Aan geld?
Dan ben ik er erg op achteruit gegaan.
Aan rust en overzicht?
Dan ben ik er op vooruit gegaan.
Aan hoe iemand van vroeger je zou zien, bijv op een reünie. ..?
Dan ben ik er op achteruit gegaan.
Aan het je bewust zijn van kleine dagelijkse geluksmomentjes in je leven?
Dan ben ik erop vooruit gegaan...
Aan je conditie / gewicht...?
Dan ben ik er toch wel op achteruit gegaan (corona kilootjes
)
Ben ik ineens een zielige alleenstaande vrouw.. ?
Zo voel ik me niet, maar merk dat de buitenwereld met een 'aaaahw' (zielige intonatie ) reageert als ik in een notendopje mijn verhaal doe.
Wanneer heb je het gemaakt in het leven, en wanneer niet?
Hoe meet je dat?
Nouja, dat dus nu als vraag aan anderen hier.
Hoe meet jij je geluk?
Hoe weet je of je op 'de juiste weg' zit..?
Of bestaat zoiets als de juiste weg niet?
Alle reacties zijn welkom!
Achtergrond info: Binnen het afgelopen jaar ben ik gescheiden, mijn kinderen wonen volledig bij mijn ex, ik ben geopereerd, heb een heftige burnout gehad, ben verhuisd naar een veel (!) kleinere eenpersoonswoning, ben na een reintegratie periode nu weer 100% aan de slag, maar ivm corona gaat dat in mijn sector nu een beetje met horten en stoten.
Ook had ik een aantal pechgevallen met mijn woning waardoor er eerst letterlijk puingeruimd diende te worden vóór ik me kon settelen. Tegelijkertijd waren er familieleden op de ic beland, waarbij men dacht dat die zouden kunnen sterven.
Zowel in de pijker van mijn werk, familie, huisvesting, relatie met ex en kids, als in pijler van mijn gezondheid, begint nu eindelijk rust te komen.
Verbaasd kijk ik om me heen naar mijn huidige leven.
Ik voel me wat zwevend en verbijsterd.
En nu dus tijd voor reflectie.
Ik probeer mijn leven weer op te pakken.
Waar sta ik? Ben ik gelukkig?
Gelukkiger dan in mijn 'oude' leven..? Beter af? Slechter af?
Hoe meet je zoiets?
Aan geld?
Dan ben ik er erg op achteruit gegaan.
Aan rust en overzicht?
Dan ben ik er op vooruit gegaan.
Aan hoe iemand van vroeger je zou zien, bijv op een reünie. ..?
Dan ben ik er op achteruit gegaan.
Aan het je bewust zijn van kleine dagelijkse geluksmomentjes in je leven?
Dan ben ik erop vooruit gegaan...
Aan je conditie / gewicht...?
Dan ben ik er toch wel op achteruit gegaan (corona kilootjes
)Ben ik ineens een zielige alleenstaande vrouw.. ?
Zo voel ik me niet, maar merk dat de buitenwereld met een 'aaaahw' (zielige intonatie ) reageert als ik in een notendopje mijn verhaal doe.
Wanneer heb je het gemaakt in het leven, en wanneer niet?
Hoe meet je dat?
Nouja, dat dus nu als vraag aan anderen hier.
Hoe meet jij je geluk?
Hoe weet je of je op 'de juiste weg' zit..?
Of bestaat zoiets als de juiste weg niet?
Alle reacties zijn welkom!
woensdag 3 februari 2021 om 10:22
Ik lees verschillende dingen Ikbenik.
Grote veranderingen in je leven. Solo wonen. Geen economische achtervang meer (schip met geld komt ooit aangevaren, maar belandt straks in een andere haven), status dingen zoals man, kind, huis zijn allemaal weggevallen. Voor werk moet je moeite doen en ondertussen ging het leven door.
Op de IC met naasten die bijna overleden, puinruimen in huis... En zo te lezen kun je dat eigenlijk best aan, life as it is.
Je bent uit je burnout gekrabbeld, je krijgt je huis langzaamaan op orde.
En nu? Wat moet je van jezelf vinden?
Waar zijn nu garanties? Je vraag komt dan op: hoe weet ik dat ik goed bezig ben? Is er een goed? En wie bepaalt dat?
Mijn ervaring is dat als ik ik zo denk ik op zoek ben naar 'de fout' of naar nieuwe zekerheden. Ik probeer me vast te houden aan ideeën en oordelen.
Dat werkt niet. Ik voel dan ook dat ik meer bezig ben met denken hoe ik zou moeten zijn dan om simpelweg te zijn. Het hier en nu te accepteren met mezelf in de huidige versie erbij.
Het helpt me de kalmte in mijn geest op te zoeken op zulke momenten. Bewust te stoppen met moeten, met me nuttig maken, of doelen en wilsbesluiten te verwachten van mezelf. Want de motieven waarmee ik die dan bepaal kloppen niet.
Ik ga dan terug in mijn hok. Eerst wat grommend, maar vaak ook innig tevreden en wat op mijn hoede tegelijk. Het is ok maar ik kan het nog niet vertrouwen
Grote veranderingen in je leven. Solo wonen. Geen economische achtervang meer (schip met geld komt ooit aangevaren, maar belandt straks in een andere haven), status dingen zoals man, kind, huis zijn allemaal weggevallen. Voor werk moet je moeite doen en ondertussen ging het leven door.
Op de IC met naasten die bijna overleden, puinruimen in huis... En zo te lezen kun je dat eigenlijk best aan, life as it is.
Je bent uit je burnout gekrabbeld, je krijgt je huis langzaamaan op orde.
En nu? Wat moet je van jezelf vinden?
Waar zijn nu garanties? Je vraag komt dan op: hoe weet ik dat ik goed bezig ben? Is er een goed? En wie bepaalt dat?
Mijn ervaring is dat als ik ik zo denk ik op zoek ben naar 'de fout' of naar nieuwe zekerheden. Ik probeer me vast te houden aan ideeën en oordelen.
Dat werkt niet. Ik voel dan ook dat ik meer bezig ben met denken hoe ik zou moeten zijn dan om simpelweg te zijn. Het hier en nu te accepteren met mezelf in de huidige versie erbij.
Het helpt me de kalmte in mijn geest op te zoeken op zulke momenten. Bewust te stoppen met moeten, met me nuttig maken, of doelen en wilsbesluiten te verwachten van mezelf. Want de motieven waarmee ik die dan bepaal kloppen niet.
Ik ga dan terug in mijn hok. Eerst wat grommend, maar vaak ook innig tevreden en wat op mijn hoede tegelijk. Het is ok maar ik kan het nog niet vertrouwen
woensdag 3 februari 2021 om 10:52
Dit is idd wel een aandachtspunt. En als ik eerlijk ben dan zijn er ook momenten waarop ik denk “En ik dan? Wanneer houden jullie ook eens rekening met mij?” Er borrelt dan wel eens wat frustratie en woede bij me op. Dit is vaak in de momenten dat ik last heb van mijn ‘hormonen’.ikbenik schreef: ↑02-02-2021 21:22Mooi, Vera. Ik merk dat je al veel hebt meegemaakt mbt dit stuk. Dat je geleerd hebt door ervaring. En zo'n keuze maken vind ik lovenswaardig.
Zelf ben ik helaas te lang in iets soortgelijks doorgegaan, al heb ik me nooit echt mega 'opgeofferd', maar het groeide wel langzaam zo dat iedereens behoeftes op de eerste plaats kwamen, en als er dan nog ergens tijd / ruimte over was dan kwam ik aan de beurt.
Het werd een automatisme om mijn eigen behoeftes, wensen, mening, gevoel, 'even te parkeren' tot een later moment.
(En ik heb geen vervelend of veeleisend gezin hoor, ze hielden echt ook wel rekening met mij.) Maar voor mij was dat uiteindelijk niet vol te houden.
Zo ben ik (nouja, mede hierdoor) in mijn burnoit terecht gekomen.
Daarbuiten ben ik vrij evenwichtig en heb ik geen last van die emoties.
Ik heb (helaas) ervaren dat alleen ikzelf verantwoordelijk ben voor mijn eigen geluk. Ik verwacht daarom weinig tot niets meer van de mensen om me heen.
Het klinkt nogal verbitterd maar zo ervaar ik het zelf niet.
Ik weet wat ik wel/niet kan verwachten van de mensen rondom mij en dat is wat het is. Het feit dat ik mijn verwachtingspatroon daarop heb aangepast scheelt een hoop frustratie.
Maar je hebt wel een punt. Ik weet niet wat de toekomst brengt. Alert blijven. Wat ik wel doe is bewust mijn momenten van rust en ontspanning pakken. Met een boek en een bakje koffie op de bank. Daar kan ik intens van genieten.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
woensdag 3 februari 2021 om 10:55
Voor mij is het belangrijk dat ik niet bang ben voor mijn emoties of voor die van anderen, omdat ik dan instaat ben om echt contact met mensen te hebben. Het lukt me dan om de ander echt te horen en te zien, en waarachtig contact met mijzelf en anderen is mij meer waard dan wat dan ook.
Moet wel zeggen dat ik het geluk heb dat ik en mijn dierbaren gezond zijn en dat we financieel geen zorgen hebben, dus ik heb de luxe dat ik uit andere dingen ook mijn geluk mag halen. Ik ben verwend wat dat betreft.
woensdag 3 februari 2021 om 11:14
Ik snap wat je bedoelt.Dreamer schreef: ↑03-02-2021 09:58Dat ben ik het gelukkig niet met je eens, want mijn oudste is depressief.
Ja, het geluk en de gezondheid van je kind beïnvloeden je dagelijkse geluk en tevredenheid, maar ik ben niet net zo ongelukkig als m'n ongelukkige kind, gelukkig. Daar zou dat kind trouwens ook nog ongelukkiger van worden.
Ik wil me dan ook niet hetzelfde voelen (en gedragen) als kind. Integendeel het zou me motiveren om nog meer mijn best te doen om kind te ‘helpen’.
In alle bochten wringen om kind vooral niet te laten merken dat ik me zo voel.
Moet misschien mijn situatie iets verduidelijken (zonder daarbij al te veel details te geven ivm herkenbaarheid).
Een van mijn kinderen heeft een bepaalde beperking die hem in de toekomst nog wel wat problemen (en verdriet) zal geven. Ik voel me daar in zekere zin verantwoordelijk voor. Hij zal mijn steun nog heel lang nodig blijven hebben.
Maar dat gaat maar tot een bepaald niveau. Op een gegeven moment laat je ze los. Maar dat gevoel van verantwoordelijkheid blijft ben ik bang.
Bij mijn andere kind heb ik dat toch minder. Die zal zich veel beter kunnen redden. Waarbij het een proces zal zijn zoals bij een normale ouder-kind relatie.
Ik realiseer me goed dat wat ik nu aan het doen ben vooral veel ‘vooraf invullen’ is van een situatie die in de toekomst waarschijnlijk toch weer anders zal lopen.
Maar dit is hoe ik het nu ervaar. Ik probeer niet te veel vooruit te kijken. Daarbij vergeet je namelijk te genieten van het hier en nu,
Maar het maakt wel dat ik nu mijn eigen behoeftes (en geluk?) soms even aan de kant zet om voor met name mijn kinderen nu een zo gelukkig mogelijke basis te creëren. Dat hebben we dan maar weer. En wat in de toekomst komt, dat komt. Daar handelen we tegen die tijd dan wel weer mee.
vera8 wijzigde dit bericht op 03-02-2021 13:23
2.88% gewijzigd
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
woensdag 3 februari 2021 om 12:32
woensdag 3 februari 2021 om 23:49
Ja, klopt, is een zorg minder dat de kinderen in elk geval wel mee zullen delen. Indirect ontzorgt mij dat ookBlankepit schreef: ↑03-02-2021 09:39Zo'n achteruitgang in luxe (want dat is het) is wel even slikken.(....)
Als je van jezelf al niet de drang naar luxe en status hebt zie ik positief voor je in; het went namelijk. Je hebt daarbij de wetenschap dat je kinderen ooit van je rijke schoonouders gaan profiteren, een fijne gedachte toch? Dat scheelt waarschijnlijk een studieschuld en ze kunnen straks gewoon een woning kopen.
Hoezo ben je je kids en huisdieren kwijt?
Ik zat middenin een stevige burnout, hij speelde het vrij stevig met zijn advocaat, eiste de kinderen op zijn adres, had als pijnlijk argument dat ik niet eens voor mezelf ziu kunnen zorgen en dit beter voor ze was. Aangezien ik in die periode ook echt kapot was, en ik geen strijd wilde/kon leveren, heb ik hiermee ingestemd. (En tja, de kids waren verknocht aan de huisdieren, die ga ik niet uit hun armen trekken)
woensdag 3 februari 2021 om 23:58
Ja, in die zin heb ik geen echte armoede, ik hoef niet naar de voedselbank, heb een vast contract, heb het niet breed, maar ik kan gewoon eten, drinken, douchen, en kan ook echt wel n bloemetje kopen voor een jarig familielid bijvDreamer schreef: ↑03-02-2021 09:51Er is inderdaad (,...)
Om op je OP terug te komen:
Als je genoeg geld hebt om van te leven, hoef je van minder geld niet ongelukkig te worden.
Bij mij heeft m'n (over)gewicht geen invloed op m'n geluksgevoel. Dat is wat mij betreft, net als hoe mensen op een reünie naar je zouden kijken, een externe factor. Hoe ánderen jou zien. Dat hoeft geen invloed op jouw gevoel te hebben. Dat je meer rust hebt en ervaart, dat je kunt genieten van kleine dingen, dat wel.
Die externe factoren die je noemt, dat vind ik toch wel lastig. Ik kan me echt rot voelen als mijn broek me niet meer past bijv, en ik heb al eens uit schaamte een reünie vermeden. Of nouja, schaamte, omdat ik geen zin had om mee op te bieden, of me te laten beoordelen. Blijkbaar kan ik dat externe plaatje toch niet helemaal los koppelen van mijn interne geluksgevoel.
donderdag 4 februari 2021 om 00:10
Pfff... ja... goede reminder... pas op de plaats...Dreamer schreef: ↑03-02-2021 10:01Als ik zo lees wat jij allemaal meegemaakt hebt, de afgelopen tijd, denk ik dat het juist heel fijn kan zijn om even een pas op de plaats te doen. Even niets te moeten, maar alles te laten bezinken. Het stof laten dalen, zeg maar. En dan komt er, vanuit die rust, mogelijk vanzelf weer iets waar je naartoe kunt leven.
Corona helpt hierin natuurlijk ook niet.
Dankje... komt ff binnen
Corona heeft mij persoonlijk overigens juist erg goed geholpen hierin.
Mijn leven stond al op zijn kop, met burnout thuis,, ik zat in mn uppie in het leeg getrokken huis, letterlijk aan bed gekluisterd, kon nauwelijks zelfstandig de wc bereiken, want was net geopereerd, (ex was al vertrokken met kids, dieren en boedel mee), en toen brak corona uit. Op n bizarre manier was het alsof de wereld synchroniseerde met mijn persoonlijke isolement.
Thuis blijven deed ik al. Besmet raken? Door wie?
Corona heeft mijn persoonlijke situatie op dat moment niet erger gemaakt.
(Hoewel; de prijs v het huis viel wel lager uit door de toen stop gezette bezichtigingen)
donderdag 4 februari 2021 om 00:16
Ja, als je de waarde v geld hebt ervaren (of eerder het gebrek eraan) dan zul je het méér waarderen dan iemand die er al veel van heeft. Zo ook met ziekte / gezondheid. Je mist het pas als je er te weinig v hebt.Bergje65 schreef: ↑03-02-2021 10:06Volgens mij valt algemeen geluk niet te meten maar persoonlijk geluk kun je voor jezelf wel meten. Dit is afhankelijk van wat je hebt meegemaakt.
Als je altijd een bijstandsmoeder bent geweest en je hebt financieel gestruggled, kan ik me voorstellen dat je intens gelukkig wordt van een geldprijs. Een miljardair zal hier weinig bij voelen. Iemand die ziek is geweest, zal gelukkig zijn bij een goed nieuws gesprek van een arts terwijl een gezond iemand hier helemaal niet over hoeft na te denken.
donderdag 4 februari 2021 om 00:25
... je stukje 3x gelezen... vooral het stukje dat ik ff dikgedrukt heb v je teksthanke321 schreef: ↑03-02-2021 10:22Ik lees verschillende dingen Ikbenik.
Grote veranderingen in je leven. Solo wonen. Geen economische achtervang meer (schip met geld komt ooit aangevaren, maar belandt straks in een andere haven), status dingen zoals man, kind, huis zijn allemaal weggevallen. Voor werk moet je moeite doen en ondertussen ging het leven door.
Op de IC met naasten die bijna overleden, puinruimen in huis... En zo te lezen kun je dat eigenlijk best aan, life as it is.
Je bent uit je burnout gekrabbeld, je krijgt je huis langzaamaan op orde.
En nu? Wat moet je van jezelf vinden?
Waar zijn nu garanties? Je vraag komt dan op: hoe weet ik dat ik goed bezig ben? Is er een goed? En wie bepaalt dat?
Mijn ervaring is dat als ik ik zo denk ik op zoek ben naar 'de fout' of naar nieuwe zekerheden. Ik probeer me vast te houden aan ideeën en oordelen.
Dat werkt niet. Ik voel dan ook dat ik meer bezig ben met denken hoe ik zou moeten zijn dan om simpelweg te zijn. Het hier en nu te accepteren met mezelf in de huidige versie erbij.
Het helpt me de kalmte in mijn geest op te zoeken op zulke momenten. Bewust te stoppen met moeten, met me nuttig maken, of doelen en wilsbesluiten te verwachten van mezelf. Want de motieven waarmee ik die dan bepaal kloppen niet.
Ik ga dan terug in mijn hok. Eerst wat grommend, maar vaak ook innig tevreden en wat op mijn hoede tegelijk. Het is ok maar ik kan het nog niet vertrouwen
Dankje
donderdag 4 februari 2021 om 00:27
https://truewealthindex.org/
Componist Forrest Kinney creëerde de True Wealth Index. Een heel compleet, positief en doordacht geheel. Je kunt hem invullen en zien waar je staat met dat wat echt van waarde is in het leven.
Componist Forrest Kinney creëerde de True Wealth Index. Een heel compleet, positief en doordacht geheel. Je kunt hem invullen en zien waar je staat met dat wat echt van waarde is in het leven.
donderdag 4 februari 2021 om 00:31
'Verwend'? Of bewust en dankbaar..? Want zo klinkt dit meerJackyBee schreef: ↑03-02-2021 10:55Voor mij is het belangrijk dat ik niet bang ben voor mijn emoties of voor die van anderen, omdat ik dan instaat ben om echt contact met mensen te hebben. Het lukt me dan om de ander echt te horen en te zien, en waarachtig contact met mijzelf en anderen is mij meer waard dan wat dan ook.
Moet wel zeggen dat ik het geluk heb dat ik en mijn dierbaren gezond zijn en dat we financieel geen zorgen hebben, dus ik heb de luxe dat ik uit andere dingen ook mijn geluk mag halen. Ik ben verwend wat dat betreft.
donderdag 4 februari 2021 om 00:34
Sjit, ik ben super benieuwd maar mijn tablet loopt steeds vast op het linkje
UITEINDELIJK LUKTE HET..,!
ikbenik wijzigde dit bericht op 04-02-2021 00:57
7.66% gewijzigd
donderdag 4 februari 2021 om 00:52
Interessant om dit eens in te vullen!Futz schreef: ↑04-02-2021 00:27https://truewealthindex.org/
Componist Forrest Kinney creëerde de True Wealth Index. Een heel compleet, positief en doordacht geheel. Je kunt hem invullen en zien waar je staat met dat wat echt van waarde is in het leven.
Wauw. DAT zijn een boel maatstaven, om eens re toetsen!
Ik 'scoorde' trouwens toch nog 118 (van de 202) terwijl 50-100 gemiddeld zou zijn als ik het goed lees (?)
Toch nog n 'meetlat' gevonden dus
donderdag 4 februari 2021 om 07:41
Ik wil niet teveel overnemen in dit topic, maar toch nog wat verduidelijking van mijn kant
Mijn kind is nu het huis uit en ja, daardoor ervaar ik meer rust, omdat ik de dagelijkse directe zorg (fysiek en emotioneel) meer kwijt ben. Letterlijk afstand (hij woont in Londen met een vriend die voor hem zorgt) Maar ook toen hij nog thuiswoonde, zág ik dat hij ongelukkig was, maakte ik me zorgen en dat had wel invloed, maar toch was ik niet diep ongelukkig daardoor. Bezorgd, ja. Slapeloze nachten, ja. Maar dan toch op kunnen staan met het idee "wat is het leven toch mooi"
En ik besef, juist door mijn zieke kind, dat ik daar heel veel geluk mee heb. En ik vind het erg jammer dat ik hem dát niet mee heb kunnen geven. Mijn jongste, die natuurlijk ook een lastige jeugd gehad heeft hierdoor, heeft dat meer als ik. Gelukkig.
Later is nu
donderdag 4 februari 2021 om 07:43
ikbenik schreef: ↑04-02-2021 00:10Pfff... ja... goede reminder... pas op de plaats...
Dankje... komt ff binnen
Corona heeft mij persoonlijk overigens juist erg goed geholpen hierin.
Mijn leven stond al op zijn kop, met burnout thuis,, ik zat in mn uppie in het leeg getrokken huis, letterlijk aan bed gekluisterd, kon nauwelijks zelfstandig de wc bereiken, want was net geopereerd, (ex was al vertrokken met kids, dieren en boedel mee), en toen brak corona uit. Op n bizarre manier was het alsof de wereld synchroniseerde met mijn persoonlijke isolement.
Thuis blijven deed ik al. Besmet raken? Door wie?
Corona heeft mijn persoonlijke situatie op dat moment niet erger gemaakt.
(Hoewel; de prijs v het huis viel wel lager uit door de toen stop gezette bezichtigingen)
Dat snap ik wel.
Ik ben zelf chronisch ziek en het meer thuis moeten blijven, geeft mij ook veel rust. Hoewel ik wel dingen mis, hoef ik ook niet na te denke of ik iets af zal zeggen of niet
Later is nu
donderdag 4 februari 2021 om 15:25
woensdag 20 juli 2022 om 13:37
Dit oudere topic teruggevonden. Eens hergelezen. Mooie gelegenheid om eens te kijken waar ik nu sta en of de vragen waar ik toen mee zat inmiddels veranderd zijn.
Merk dat er in mijn leven weer dingen verschoven zijn, maar ik nog steeds wel met dezelfde vragen zit.
Wat is geluk?
'Hoor' ik niet rijker / succesvoller te zijn?
Ik ben zo vaak intens moe van het piekeren /zorgen, heb dan het gevoel alsof ik een emmer ben die nog maar weinig druppeltjes water kan hebben vóór ik 'overstroom'.
Verlang dan alleen maar naar 'Rust'.
Maarja. Op je vrije dag alleen maar op bed liggen in de hoop dat je genoeg uitrust vd volgende werkdag, werkt ook niet.
Dus weer/ nog op zoek naar betekenis, naar geluk, naar iets dat energie geeft, blij maakt. En dus ook naar die maatstaf v geluk.
Hoe meet je geluk, en is dat maakbaar?
Korte termijn: ja, als je honger hebt kun je wat eten, als je je vies voelt geniet je van een fijne douche. Dat is ook een vorm van 'geluk'.
Maar als ik van een afstandje naar mijn leventje kijk, dan lijkt het klein en onbeduidend.
Merk dat er in mijn leven weer dingen verschoven zijn, maar ik nog steeds wel met dezelfde vragen zit.
Wat is geluk?
'Hoor' ik niet rijker / succesvoller te zijn?
Ik ben zo vaak intens moe van het piekeren /zorgen, heb dan het gevoel alsof ik een emmer ben die nog maar weinig druppeltjes water kan hebben vóór ik 'overstroom'.
Verlang dan alleen maar naar 'Rust'.
Maarja. Op je vrije dag alleen maar op bed liggen in de hoop dat je genoeg uitrust vd volgende werkdag, werkt ook niet.
Dus weer/ nog op zoek naar betekenis, naar geluk, naar iets dat energie geeft, blij maakt. En dus ook naar die maatstaf v geluk.
Hoe meet je geluk, en is dat maakbaar?
Korte termijn: ja, als je honger hebt kun je wat eten, als je je vies voelt geniet je van een fijne douche. Dat is ook een vorm van 'geluk'.
Maar als ik van een afstandje naar mijn leventje kijk, dan lijkt het klein en onbeduidend.
woensdag 20 juli 2022 om 13:54
De meeste levens zijn klein en onbeduidend. Dat lijkt niet altijd zo, omdat je de grotere en meer beduidende levens te zien/horen/lezen krijgt.
Maar de meeste levens zijn van een afstandje klein.
En als die kleine onbeduidende levens maken samen een groot geheel.
Volgens mij heeft dit weinig met geluk te maken, behalve als je voor je geluk streeft naar een groots en meeslepend leven.
Maar de meeste levens zijn van een afstandje klein.
En als die kleine onbeduidende levens maken samen een groot geheel.
Volgens mij heeft dit weinig met geluk te maken, behalve als je voor je geluk streeft naar een groots en meeslepend leven.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
woensdag 20 juli 2022 om 14:31
Ja, dat klopt wrs wel, feow. Dat je door n overkill aan (meestal wat extreme) media informatie een vertekend beeld krijgt van je eigen leven.
Nee, ik streef zelf niet naar een 'groots en meeslepend leven'.
Wil realistisch zijn, en ik ben gewoon niet slim genoeg om bijv een levensreddend medicijn uit te vinden, of een wiskundige formule te bedenken die ergens de boeken in kan.
Mijn standpunten zijn te gematigd om een spotlight te vangen in de media (die ambitie heb ik ook niet).
Na mijn dood zullen een paar enkelingen zich mij nog herinneren, maar daarna verdwijn ook ik in de vergetelheid. (En dat is ook prima.)
Maar in het hier-en-nu, op kleine schaal; behalve de bevrediging van korte termijn behoeftes (honger/dorst stillen, een fijne massage krijgen, afkoelen bij teveel hitte etc)... wat maakt dat je je 'rijk' voelt? Dat je beseft dat je 'geluk' hebt?
En, is dat iets dat overkomt? Of dat je actief nastreeft..?
Nee, ik streef zelf niet naar een 'groots en meeslepend leven'.
Wil realistisch zijn, en ik ben gewoon niet slim genoeg om bijv een levensreddend medicijn uit te vinden, of een wiskundige formule te bedenken die ergens de boeken in kan.
Mijn standpunten zijn te gematigd om een spotlight te vangen in de media (die ambitie heb ik ook niet).
Na mijn dood zullen een paar enkelingen zich mij nog herinneren, maar daarna verdwijn ook ik in de vergetelheid. (En dat is ook prima.)
Maar in het hier-en-nu, op kleine schaal; behalve de bevrediging van korte termijn behoeftes (honger/dorst stillen, een fijne massage krijgen, afkoelen bij teveel hitte etc)... wat maakt dat je je 'rijk' voelt? Dat je beseft dat je 'geluk' hebt?
En, is dat iets dat overkomt? Of dat je actief nastreeft..?
woensdag 20 juli 2022 om 14:38
Voor mij is geluk een gevoel. Soms meer of minder bewust. Maar het zit 'm vooral ook in de mensen om me heen, dingen die ik doe en die een fijn gevoel geven, kleine en grote successen, besef dat er veel mensen van me houden, dat de mensen waar ik van hou gezond (genoeg) zijn. Of ik geslaagd ben in het leven? In veel opzichten wel. Vind ik. Daar kan ik van genieten.
Ik schrik er van dat jij je leven onbeduidend vindt lijken. Lees eens terug en zie hoe sterk je bent .
Ik schrik er van dat jij je leven onbeduidend vindt lijken. Lees eens terug en zie hoe sterk je bent
.
Vanaf eind juli worden er weer egeltjes geboren, zorg voor een schuilplekje in je tuin, en een klein en laag bakje water. Nooit melk. Dank je wel.
woensdag 20 juli 2022 om 14:39
Geluk zit in mezelf. Ik ben van nature een 'contentement' mens. Tevreden en blij met kleine dingen. Dat wil niet zeggen dat ik - bijvoorbeeld in mijn werk - ambitieus ben en streef naar 'grootse' resultaten. Die mijn team af en toe behaalt. Maar dat is niet alleen op mijn conto te schrijven en daar zal ik niet voor 'herinnerd' worden. Trots ben ik dan wel. Trots omdat iets wat onmogelijk leek toch voor elkaar werd gebracht.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
woensdag 20 juli 2022 om 14:48
Stel je toch voor hoe wij zouden zijn als we minder bang waren.
(uit De jongen, de mol de vos en het paard)
Minder bang voor wat er op af na de reünie over ons gezegd wordt
Minder bang voor wat de buren denken
Minder bang of je wel in het algemene plaatje past
(uit De jongen, de mol de vos en het paard)
Minder bang voor wat er op af na de reünie over ons gezegd wordt
Minder bang voor wat de buren denken
Minder bang of je wel in het algemene plaatje past
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 20 juli 2022 om 14:55
De meeste levens zijn klein, denk dat je je daarop verkijkt,
het is juist de kunst klein te leven en dat met hart en ziel te doen.
Ik heb ooit geleerd; geluk is het bijproduct van een zinvol leven, dus ik zou op zingeving concentreren. Welke dingen geven je energie? Wat is jouw bijdrage aan de wereld om je heen? Voel je bezieling in je werk of de dingen die je doet?
Dit staat compleet los van zaken als bezit, macht, aanzien en status.
En
toch wel fijn: zijn de relaties met de mensen die je liefhebt op orde?
het is juist de kunst klein te leven en dat met hart en ziel te doen.
Ik heb ooit geleerd; geluk is het bijproduct van een zinvol leven, dus ik zou op zingeving concentreren. Welke dingen geven je energie? Wat is jouw bijdrage aan de wereld om je heen? Voel je bezieling in je werk of de dingen die je doet?
Dit staat compleet los van zaken als bezit, macht, aanzien en status.
En
toch wel fijn: zijn de relaties met de mensen die je liefhebt op orde?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
