Thuis
alle pijlers
Hond is agressief tegen soortgenoten
zaterdag 1 augustus 2009 om 20:37
Mijn Jack Russell reu van 2 jaar oud is sinds een half jaar verschrikkelijk agressief naar andere (mannetjes-) honden. Hij gromt naar ze, valt ze aan, zet zijn tanden erin en het is al twee keer voorgekomen dat hij niet meer los wilde laten. Echt afschuwelijk.
Na het eerste 'incident' heb ik meteen contact opgenomen met een gedragstherapeut (dezelfde vrouw waar hij ook puppycursus heeft gevolgd). Inmiddels hebben we een aantal sessies met haar gehad maar het wordt eigenlijk alleen maar erger: eerst gebeurde het alleen bij kleinere hondjes, nu begint ie zelfs labradors en herders aan te vallen.
Die therapeut geeft me steeds gehoorzaamheidsoefeningen als: bal gooien en hond pas er achteraan laten rennen als ik het commando geef. Volgens haar wordt hij dan uiteindelijk zo braaf dat ie een hond met rust laat als ik dat zeg. Zo'n oefening gaat prima en hij gehoorzaamt dan ook, maar als ie zo'n hond aanvliegt kan ik roepen wat ik wil.
Verder heb ik haar al een paar keer gevraagd wat ik nou precies moet DOEN op zo'n moment (straffen? negeren? aan de riem? juist niet aan de riem?), maar haar enige oplossing is: "voorkom het" en dat lukt gewoon niet altijd. Je ziet een andere hond niet altijd aankomen, vooral de kleintjes niet.
Inmiddels is het dus zo erg dat ik enorm op zie tegen iedere uitlaatbeurt en hem in het park bijna niet meer los durf te laten (waar hij natuurlijk ook niet leuker van wordt). Ik ben het zo spuugzat om constant ruzie te hebben met andere hondeneigenaren, die natuurlijk terecht boos worden als hun hond wordt aangevallen.
Ik heb al zo veel dingen geprobeerd. Ik heb een castratiechip laten inbrengen, dat heeft niet geholpen (wel tegen het rijden op teefjes trouwens dus het ding werkt wel). Ik houd me aan alle dominantieregels: ik eerst eten en dan pas hij, hond niet op de bank en op bed, hond niet overal laten markeren, geen trekspelletjes, speeltjes worden opgeruimd na het spel (als hij ze mag houden kan hij dat opvatten als overwinning).
Ik ben ten einde raad en kan iedere keer wel janken als er zo iets gebeurt. Hij is ontzettend leuk tegen mensen en kinderen, is ook dol op katten (zij niet op hem helaas).
Zijn er mensen met vergelijkbare ervaringen? Tips? Moet ik eens een andere gedragstherapeut proberen? Ik ben als de dood dat het binnenkort een keer serieus mis gaat.
Na het eerste 'incident' heb ik meteen contact opgenomen met een gedragstherapeut (dezelfde vrouw waar hij ook puppycursus heeft gevolgd). Inmiddels hebben we een aantal sessies met haar gehad maar het wordt eigenlijk alleen maar erger: eerst gebeurde het alleen bij kleinere hondjes, nu begint ie zelfs labradors en herders aan te vallen.
Die therapeut geeft me steeds gehoorzaamheidsoefeningen als: bal gooien en hond pas er achteraan laten rennen als ik het commando geef. Volgens haar wordt hij dan uiteindelijk zo braaf dat ie een hond met rust laat als ik dat zeg. Zo'n oefening gaat prima en hij gehoorzaamt dan ook, maar als ie zo'n hond aanvliegt kan ik roepen wat ik wil.
Verder heb ik haar al een paar keer gevraagd wat ik nou precies moet DOEN op zo'n moment (straffen? negeren? aan de riem? juist niet aan de riem?), maar haar enige oplossing is: "voorkom het" en dat lukt gewoon niet altijd. Je ziet een andere hond niet altijd aankomen, vooral de kleintjes niet.
Inmiddels is het dus zo erg dat ik enorm op zie tegen iedere uitlaatbeurt en hem in het park bijna niet meer los durf te laten (waar hij natuurlijk ook niet leuker van wordt). Ik ben het zo spuugzat om constant ruzie te hebben met andere hondeneigenaren, die natuurlijk terecht boos worden als hun hond wordt aangevallen.
Ik heb al zo veel dingen geprobeerd. Ik heb een castratiechip laten inbrengen, dat heeft niet geholpen (wel tegen het rijden op teefjes trouwens dus het ding werkt wel). Ik houd me aan alle dominantieregels: ik eerst eten en dan pas hij, hond niet op de bank en op bed, hond niet overal laten markeren, geen trekspelletjes, speeltjes worden opgeruimd na het spel (als hij ze mag houden kan hij dat opvatten als overwinning).
Ik ben ten einde raad en kan iedere keer wel janken als er zo iets gebeurt. Hij is ontzettend leuk tegen mensen en kinderen, is ook dol op katten (zij niet op hem helaas).
Zijn er mensen met vergelijkbare ervaringen? Tips? Moet ik eens een andere gedragstherapeut proberen? Ik ben als de dood dat het binnenkort een keer serieus mis gaat.
dinsdag 4 augustus 2009 om 22:43
quote:Nastik schreef op 04 augustus 2009 @ 21:09:
Castratie helpt niet altijd, je kunt het proberen door eerst chemisch te castreren om te zien of het werkt. Karakter verander je er niet door.
Dat heb ik al geprobeerd, hij is een paar maanden geleden -om precies deze agressieredenen- chemisch gecastreerd en dat heeft dus helaas niet geholpen.
Wat trouwens een bijkomend nadeel van een (chemische) castratie is is dat andere honden nu heel graag aan HEM willen snuffelen of op hem willen rijen, en daar wordt hij dan weer agressief van. Wat ik me dan weer best kan voorstellen.
Kan de hond wel met een onderdanig teefje, bijvoorbeeld?
Ja, dat gaat allemaal prima. Toen hij die castratiechip nog niet had wilde hij alleen maar rijen maar daar heeft het dus wel tegen geholpen. Nu speelt hij met teefjes, of hij negeert ze gewoon. Ik vind het fijn dat jullie allemaal meedenken, bedankt!
Castratie helpt niet altijd, je kunt het proberen door eerst chemisch te castreren om te zien of het werkt. Karakter verander je er niet door.
Dat heb ik al geprobeerd, hij is een paar maanden geleden -om precies deze agressieredenen- chemisch gecastreerd en dat heeft dus helaas niet geholpen.
Wat trouwens een bijkomend nadeel van een (chemische) castratie is is dat andere honden nu heel graag aan HEM willen snuffelen of op hem willen rijen, en daar wordt hij dan weer agressief van. Wat ik me dan weer best kan voorstellen.
Kan de hond wel met een onderdanig teefje, bijvoorbeeld?
Ja, dat gaat allemaal prima. Toen hij die castratiechip nog niet had wilde hij alleen maar rijen maar daar heeft het dus wel tegen geholpen. Nu speelt hij met teefjes, of hij negeert ze gewoon. Ik vind het fijn dat jullie allemaal meedenken, bedankt!
woensdag 5 augustus 2009 om 01:04
quote:lapin schreef op 04 augustus 2009 @ 19:35:
[...]
Ik heb je laatste reactie 5 x gelezen maar ik kan er geen touw aan vastknopen.
Apart. Ik schrijf toch echt Nederlands en zo'n hoog niveau is het ook niet.
Maar zo te lezen, is TO er wel zo'n beetje uit. Aangelijnd houden en af en toe met vriendjes los spelen. Lijkt mij dan ook de beste oplossing.
[...]
Ik heb je laatste reactie 5 x gelezen maar ik kan er geen touw aan vastknopen.
Apart. Ik schrijf toch echt Nederlands en zo'n hoog niveau is het ook niet.
Maar zo te lezen, is TO er wel zo'n beetje uit. Aangelijnd houden en af en toe met vriendjes los spelen. Lijkt mij dan ook de beste oplossing.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 5 augustus 2009 om 02:16
quote:shahla schreef op 05 augustus 2009 @ 01:04:
[...]
Maar zo te lezen, is TO er wel zo'n beetje uit. Aangelijnd houden en af en toe met vriendjes los spelen. Lijkt mij dan ook de beste oplossing.Nou, ik hoop natuurlijk dat die oplossing van tijdelijke aard is. Ik ga de therapeute nog eens flink de duimschroeven aanzetten en als dat niets oplevert zoek ik een andere. Het zou toch te zot zijn als dit gedrag niet te 'genezen' is. En naar de dierenarts voor een fotootje.
[...]
Maar zo te lezen, is TO er wel zo'n beetje uit. Aangelijnd houden en af en toe met vriendjes los spelen. Lijkt mij dan ook de beste oplossing.Nou, ik hoop natuurlijk dat die oplossing van tijdelijke aard is. Ik ga de therapeute nog eens flink de duimschroeven aanzetten en als dat niets oplevert zoek ik een andere. Het zou toch te zot zijn als dit gedrag niet te 'genezen' is. En naar de dierenarts voor een fotootje.
woensdag 5 augustus 2009 om 11:07
Snap ik, dat je hoopt dat het verbetert. Zou ook mooi zijn. Die plotselinge verandering houdt toch in dat er ergens iets verkeerd is gegaan. Een nare ervaring die jij hebt 'gemist' of inderdaad toch een probleem in de hersenen. Maar niet te lang meer wachten met die foto. Als het dat wel is, scheelt het misschien als je er zo snel mogelijk bij bent en wie weet maakt een dag daarin ook uit.
Het is mij: shaHla (Iranian version)
(Iranian version)
maandag 10 augustus 2009 om 22:07
quote:castorella schreef op 05 augustus 2009 @ 02:16:
[...]
Nou, ik hoop natuurlijk dat die oplossing van tijdelijke aard is. Ik ga de therapeute nog eens flink de duimschroeven aanzetten en als dat niets oplevert zoek ik een andere. Het zou toch te zot zijn als dit gedrag niet te 'genezen' is. En naar de dierenarts voor een fotootje.
Als het van een nare ervaring komt, kun je hem gewoon het beste een positieve associatie laten krijgen met andere honden.
Dat gaat te ver om uit te leggen zo, maar als je gedragstherapeut een goede is, weet ze wel wat het inhoudt.
Trouwens: zijn er echt nog mensen die de zogenaamde dominatiehandelingen doen?? Ik had gehoopt dat dat soort onzin allang verleden tijd was.
[...]
Nou, ik hoop natuurlijk dat die oplossing van tijdelijke aard is. Ik ga de therapeute nog eens flink de duimschroeven aanzetten en als dat niets oplevert zoek ik een andere. Het zou toch te zot zijn als dit gedrag niet te 'genezen' is. En naar de dierenarts voor een fotootje.
Als het van een nare ervaring komt, kun je hem gewoon het beste een positieve associatie laten krijgen met andere honden.
Dat gaat te ver om uit te leggen zo, maar als je gedragstherapeut een goede is, weet ze wel wat het inhoudt.
Trouwens: zijn er echt nog mensen die de zogenaamde dominatiehandelingen doen?? Ik had gehoopt dat dat soort onzin allang verleden tijd was.
dinsdag 11 augustus 2009 om 10:18
Castratie helpt in zoverre: voor andere dominante reuen is hij geen partij meer en is je hond dus als het ware een teefje. Dus ook al gaat je hond uitdagen, dan nog zal een andere reu niet snel sjoege geven.
Verder staan de Russels bekend als honden die - al zijn ze klein - zich voelen als Tarzan en denken ze dat ze de hele wereld aankunnen. Daarnaast zijn ze niet gauw onder de indruk van pijn.
Het lijkt erop dat de honden waar jouw hond agressief op afgaat niet echt hoog in rangorde staan. Bij honden onderling is dat al vrij gauw duidelijk. Ik vermoed dat je hond per keer (aanval) steeds een overwinningservaring heeft gehad. Daardoor is zijn zelfvertrouwen in zijn kunnen gegroeid en durft hij het nu ook met andere grotere honden aan. Hij voelt zich onoverwinnelijk. Let eens op of de honden met wie hij het gevecht aangaat ook reutjes zijn. Ik denk ook dat geen van zijn vriendjes intacte reuen zijn.
Klinkt gek, maar ik vermoed dat het wel eens zo kan zijn dat je hond een paar verliezererservaringen nodig heeft om weer sociaal te worden naar andere honden. Dat betekent dat hij een (aantal) gecontroleerd gevecht(en) met een andere (hoog in rangorde staande) intacte reu zou moeten aangaan, waarbij je weet dat je hond gaat verliezen. Dit is beslist niet iets wat je zomaar zelf kan doen. Iemand die hier goed in kan begeleiden is Klaas Wijnberg (www.stapcontact.nl) maar je kan ook op zoek gaan naar een therapeut die hier ervaring mee heeft.
Verder staan de Russels bekend als honden die - al zijn ze klein - zich voelen als Tarzan en denken ze dat ze de hele wereld aankunnen. Daarnaast zijn ze niet gauw onder de indruk van pijn.
Het lijkt erop dat de honden waar jouw hond agressief op afgaat niet echt hoog in rangorde staan. Bij honden onderling is dat al vrij gauw duidelijk. Ik vermoed dat je hond per keer (aanval) steeds een overwinningservaring heeft gehad. Daardoor is zijn zelfvertrouwen in zijn kunnen gegroeid en durft hij het nu ook met andere grotere honden aan. Hij voelt zich onoverwinnelijk. Let eens op of de honden met wie hij het gevecht aangaat ook reutjes zijn. Ik denk ook dat geen van zijn vriendjes intacte reuen zijn.
Klinkt gek, maar ik vermoed dat het wel eens zo kan zijn dat je hond een paar verliezererservaringen nodig heeft om weer sociaal te worden naar andere honden. Dat betekent dat hij een (aantal) gecontroleerd gevecht(en) met een andere (hoog in rangorde staande) intacte reu zou moeten aangaan, waarbij je weet dat je hond gaat verliezen. Dit is beslist niet iets wat je zomaar zelf kan doen. Iemand die hier goed in kan begeleiden is Klaas Wijnberg (www.stapcontact.nl) maar je kan ook op zoek gaan naar een therapeut die hier ervaring mee heeft.
dinsdag 11 augustus 2009 om 19:44
