Ik mis mijn lieve poes…

22-05-2022 21:53 56 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik wil het even van me afschrijven..
Vrijdag heb ik mijn meisje, mijn diva, mijn allerliefste poes Noortje moeten laten inslapen..
Al 17 jaar was ze in mijn leven. Waar ik was, was zij..
2 jaar geleden kreeg ze nierfalen, toen heeft ze het maar net gered. Maar door aangepaste voeding en voedingssupplementen ging het wonderbaarlijk goed met jaar.
Tot ze afgelopen week weer begon te sukkelen. Vrijdag was ze van ene op het andere moment een zielig hoopje ellende..
De dierenarts kon niets anders dan haar laten inslapen, haar nier was het aan het begeven. Ze was zo ziek, zo slap in mijn armen..
Het is zo stil in huis, geen ochtendritueel meer van eten geven, schoon water, medicijnen en buikje kriebelen..
Haar mandjes staan er nog, haar kussen op de bank, haar trappetje om op de bank te komen…haar voerbakje….
Ieder moment verwacht ik dat ze naar me toe komt lopen om een knuffel te halen..
Ik mis haar zo vreselijk…Ik weet dat het minder zal worden. Maar nu even niet :-(

Ik ga zo maar proberen te slapen….lukt al 2 nachten niet zo best..
Alle reacties Link kopieren
:hug:
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben na het overlijden van onze kater een foto na laten schilderen.
Het was duur, maar we zijn er (ook na 4 jaar) nog steeds heel blij mee.
Alle reacties Link kopieren
Ach wat verdrietig.

Ik heb voor vrienden die vorig jaar een kat hebben moeten laten gaan een urn gemaakt, de kat had een naam uit de Noorse mythologie en dat is dus ook het thema van de urn geworden.
Alle reacties Link kopieren
Heel veel sterkte TO. Een dier verliezen is naar, maar als je er een bijzondere band mee hebt dan is het verschrikkelijk.

Heb jaar of vijf geleden afscheid moeten nemen van mijn oude dame (poes van meer dan 23 jaar) en ik mis haar nog steeds elke dag. Ook het "zusje" (10 jaar) leeft intussen niet meer.

Ik heb de dames laten cremeren. En ze staan nog steeds in de beschermdoos van de urntjes in de woonkamer. Kan het nog steeds niet aan om ze eruit te halen. Ondanks mijn nieuwe dynamisch duo.
Alle reacties Link kopieren
greeneyedcoco schreef:
24-05-2022 22:58
Heel veel sterkte TO. Een dier verliezen is naar, maar als je er een bijzondere band mee hebt dan is het verschrikkelijk.

Heb jaar of vijf geleden afscheid moeten nemen van mijn oude dame (poes van meer dan 23 jaar) en ik mis haar nog steeds elke dag. Ook het "zusje" (10 jaar) leeft intussen niet meer.

Ik heb de dames laten cremeren. En ze staan nog steeds in de beschermdoos van de urntjes in de woonkamer. Kan het nog steeds niet aan om ze eruit te halen. Ondanks mijn nieuwe dynamisch duo.
Herkenbaar!
Mijn nieuwe katten verzachtten het gemis van een dier in huis, maar niet het verlies van die ene specifieke lieverd.
Want die mis ik ook nog steeds.
De nieuwe katten (die er ook al weer een paar jaar zijn) zijn ook lieverds, maar wel met een heel ander karakter.
greeneyedcoco schreef:
24-05-2022 22:58
Heel veel sterkte TO. Een dier verliezen is naar, maar als je er een bijzondere band mee hebt dan is het verschrikkelijk.

Heb jaar of vijf geleden afscheid moeten nemen van mijn oude dame (poes van meer dan 23 jaar) en ik mis haar nog steeds elke dag. Ook het "zusje" (10 jaar) leeft intussen niet meer.

Ik heb de dames laten cremeren. En ze staan nog steeds in de beschermdoos van de urntjes in de woonkamer. Kan het nog steeds niet aan om ze eruit te halen. Ondanks mijn nieuwe dynamisch duo.
23 jaar, dat kun je je toch niet voorstellen zo oud.

Twee katten die al langere tijd overleden zijn mis ik nog steeds, ze zijn 17 en 20 geworden. Het is juist dat ze allerlei levensfases hebben meegemaakt, verhuizingen. Ze waren goed bevriend al was het niks van elkaar. Alle twee boerenkatten met ijzersterke genen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven