Mijn vriend wil niks zwart op wit

quote:MysticAngel schreef op 21 augustus 2008 @ 15:50:



Ik vind het raar dat iedereen het mijn en dijn bij het trouwen en samenwonen direkt overboord zet, vooral als er een groot financieel verschil tussen de partners is.Ben ik niet helemaal met je eens eigenlijk. Mijn man verdient echt veel meer dan ik, ik denk 5 keer meer. Dat betekent dat ik de levensstijl die ik nu leid never nooit niet in mijn eentje voort zou kunnen zetten. Dat betekent dat ik weg zou moeten uit dit dorp, in een flat ergens 3 hoog achter zou moeten wonen en van een minimuninkomen zou moeten leven. Nu heb ik ooit van een minimuminkomen moeten leven en dat ging prima, eigenlijk was ik met veel dingen veel gelukkiger, maar dat is een andere discussie. Maar met een kind is dat anders, mijn man zou het nooit accepteren als ze in een heel andere leefomstandigheid zou moeten opgroeien. In dat opzicht is het dus prettig dat ik, mochten we ooit uit elkaar gaan, nog wel op deze manier kan leven. Zijn vermogen heeft hij immers door en met mij opgebouwd. Ik vind dat niet meer dan normaal dat ik dan ook de helft krijg als we elkaar ooit zouden verlaten. En nu lijkt het misschien alsof ik een golddigger ben, maar allesbehalve dat. Maar goed, dat kun je pas geloven als je me zou kennen en helaas is dat op een forum toch lastig...

Ik bedoel te zeggen dat het een ander verhaal is als er kinderen in het spel zijn.

Een stukje over samleveingscontracten, zoals het ons destijds ook is uitgelegd door de notaris:



'Samenwoners erven niet automatisch van elkaar. Josée krijgt na het overlijden van Peter te maken met de erfgenamen van Peter, zijn ouders. Broers of zussen heeft Peter niet. De ouders van Peter zijn, doordat zij geërfd hebben, eigenaar geworden van het hele vermogen van Peter. Hieronder vallen in elk geval de helft van de woning en zijn deel van de inboedelgoederen, met de bijbehorende schulden. Zij kunnen deze goederen bij Josée opeisen.



Wanneer de verhouding tussen Josée en haar schoonouders goed is en goed blijft, is wel een regeling te treffen, bijvoorbeeld dat Josée de inboedelgoederen en de helft van het huis overneemt. Zij moet daar dan wel voor betalen.



Maar wanneer de verhouding niet goed is (de ouders van Peter hebben Josée nooit geschikt gevonden voor hun zoon), is het maken van een dergelijke regeling moeilijk, misschien zelfs onmogelijk. Alleen al het bereiken van overeenstemming over welke inboedelgoederen van wie zijn, kan veel ellende opleveren.



Zouden Josée en Peter een samenlevingsovereenkomst gemaakt hebben, zouden ze met een verblijvingsbeding hebben kunnen regelen dat de inboedel en de woning helemaal eigendom van Josée zouden worden. Zij moet dan wel de hele hypotheek op zich nemen. Josée zou dan geen onderhandelingen hebben hoeven voeren met de ouders van Peter over het overnemen van woning en inboedel.

'



bron: http://www.samenlevingsco...scontract-voordelen.shtml

Het is zijn huis, dus als hij dat niet wil, heb jij er niet zoveel over te zeggen lijkt me. Een half jaar is ook nog wel kort. En 2 jaar een relatie ook. Maak wel afspraken over wie de vaste lasten betaalt, je kan hem niet dwingen, en ik snap hem wel

als mijn vriend hier officieel woont betaald hij de helft van de hypotheeklasten (netto ongeveer ¤ 175 p.p.), de jaarlijkse belastingteruggave (we vragen eens per jaar de hypotheekrenteaftrek terug) gaat dan op een gezamenlijke spaarrekening. Daarnaast wordt de rest van de vaste lasten via een gezamenlijke rekening betaald en sparen we gezamenlijk en voor ons zelf.



is dit een gebruikelijke gang van zaken zonder dat je dingen vast legt??

quote:Almu schreef op 21 augustus 2008 @ 16:01:

@MysticAngel,



Ik wil juist het mijn en dijn laten vastleggen!

Ik wil niet met niks op straat komen te staan omdat ik niks geregeld heb.. Ik hoef mijn naam niet op de koopakte, ik wil geen deel van zijn vermogen mocht het foulopen, ik heb mijn eigen spaarpotje, ik wil gewoon duidelijkheid dat de dingen die ik heb meegenomen ook weer op zijn minst met mij mee teruggaan..Nou geen probleem dus, als jij gewoon je eigen spaarrekening hebt kan niemand daar aankomen. Als het uit is heb jij jouw spullen en hij de zijne. Hoe minder je regelt hoe duidelijker het mijn en dijn is

quote:JohnnyCake schreef op 21 augustus 2008 @ 17:21:

Een stukje over samleveingscontracten, zoals het ons destijds ook is uitgelegd door de notaris:



'Samenwoners erven niet automatisch van elkaar. Josée krijgt na het overlijden van Peter te maken met de erfgenamen van Peter, zijn ouders. Broers of zussen heeft Peter niet. De ouders van Peter zijn, doordat zij geërfd hebben, eigenaar geworden van het hele vermogen van Peter. Hieronder vallen in elk geval de helft van de woning en zijn deel van de inboedelgoederen, met de bijbehorende schulden. Zij kunnen deze goederen bij Josée opeisen.



Wanneer de verhouding tussen Josée en haar schoonouders goed is en goed blijft, is wel een regeling te treffen, bijvoorbeeld dat Josée de inboedelgoederen en de helft van het huis overneemt. Zij moet daar dan wel voor betalen.



Maar wanneer de verhouding niet goed is (de ouders van Peter hebben Josée nooit geschikt gevonden voor hun zoon), is het maken van een dergelijke regeling moeilijk, misschien zelfs onmogelijk. Alleen al het bereiken van overeenstemming over welke inboedelgoederen van wie zijn, kan veel ellende opleveren.



Zouden Josée en Peter een samenlevingsovereenkomst gemaakt hebben, zouden ze met een verblijvingsbeding hebben kunnen regelen dat de inboedel en de woning helemaal eigendom van Josée zouden worden. Zij moet dan wel de hele hypotheek op zich nemen. Josée zou dan geen onderhandelingen hebben hoeven voeren met de ouders van Peter over het overnemen van woning en inboedel.

'



bron: http://www.samenlevingsco...scontract-voordelen.shtml



klopt, maar een testament is wel een "sterkere" regeling. Het punt is namelijk dat de ouders wel recht blijven hebben op een gedeelte van de erfenis. Dat wordt dan weliswaar geblokkeerd door het verblijvingsbeding, maar dat maakt niet dat ze er (wettelijk) geen recht op zouden hebben. Je hebt elkaar daarmee immers geen erfgenaam gemaakt, dat doe je met het testament wel.

Overigens gaat dit denk ik een beetje oftopic. M.i. wil to gewoon weten hoe ze haar spullen kan houden, mocht de relatie onverhoopt toch niet werken?

quote:JohnnyCake schreef op 21 augustus 2008 @ 14:34:

[...]





Nu ik ietsjes minder jong ben en wat minder snel de kriebels krijg zeg ik met enige weemoed: mee eensch!

quote:Almu schreef op 21 augustus 2008 @ 16:01:

@MysticAngel,



Ik wil juist het mijn en dijn laten vastleggen!

Ik wil niet met niks op straat komen te staan omdat ik niks geregeld heb.. Ik hoef mijn naam niet op de koopakte, ik wil geen deel van zijn vermogen mocht het foulopen, ik heb mijn eigen spaarpotje, ik wil gewoon duidelijkheid dat de dingen die ik heb meegenomen ook weer op zijn minst met mij mee teruggaan..Daar heb je helemaal gelijk in, en ik zou ook niet op willen draaien voor de grote uitgaven, omdat hij zijn huis betaald, zulke dingen moet je dan ook opsplitsen, en jouw spaarpotje moet groeien! (dat doet de zijne ook in de vorm van het huis,

Ik heb precies hetzelfde aan de hand gehad, almu. Mijn flat opgezegd en gaan samenwonen in het koophuis van ex. Meerdere keren geopperd iets op papier te regelen, maar hij wilde dat niet.



Het is niet alleen het praktische deel, maar ook het gevoel wat ik kreeg. Stel dat jij overlijdt of dat de relatie overgaat, vind je het dan niet belangrijk wat er met mij gebeurd? Ik weet, dat ik dat andersom wel belangrijk vind. Bovendien kreeg ik het gevoel alleen maar op zijn geld uit te zijn ofzo (terwijl dat geenzins zo was) Dat gevoel werd gevoed door mijn ex-schoonmoeder.



Ik betaalde het leeuwendeel van de boodschappen. Maar ook vaak andere dingen, zoals bij de Gamma of voor in de tuin of wat dan ook. Zijn inkomen was ruim 2 keer zo hoog als het mijne, dus hij betaalde de hypotheek en de vaste lasten (ik betaalde wel mijn autokosten en (ziekte) verzekeringskosten. Ik hield 50 euro over voor mezelf, hij veel meer. Ik was (ben) zuinig, hij had een gat in zijn hand.



Daarnaast deed ik alles, het hele huishouden, de tuin, de auto's, de boot, de administratie en alle "mannenklussen". Hij deed niets. Huur maar eens een werkster, tuinman, klussenman, enz, in, dan ben je veel meer kwijt. Ik deed het gratis. Ik heb wat dat betreft (klussen enzo) heel wat meer in zijn huis geinvesteerd, dan hij.



Ik heb nooit zijn huis, noch zijn spullen (die vond ik foeilelijk) gewild, wel een bepaalde "veiligheid". En dit was gegrond.



Mijn ex heeft een bipolaire stoornis. Dat heeft al 3 keer tot een gedwongen opname geleidt. De derde keer dat hij gedwongen opgenomen werd, woonde we al samen, al had ik mijn eigen huis nog. Gezien mijn schoonmoeder alle schuld voor zijn ontregeling bij mij legde (de eerste 2 keer was ik er niet bij....kende hem toe nog niet), moest ik de sleutels inleveren, mijn spullen meenemen en vertrekken. Ik werd volledig buiten spel gezet (dat deed zeer....). Dus toen wij officieel gingen samenwonen (en ik dus mijn flat opzegde) wilde ik iets op papier voor het geval zoiets weer zou gebeuren.



Zijn reactie: "zorg eerst maar dat je met mijn moeder overweg kan". Tja, dat was juist het probleem.



6 maanden geleden ben ik vertrokken (was niet meer te leven met hem). Ik heb 5 maanden in een crisisopvang moeten zitten, had helemaal niets meer. Dat is een hele zware rottijd geweest. Ik heb nu mijn zaken weer op orde, maar dat had met heel wat minder ellende en verdriet gekund.



Mijn vriendin en haar vriend zijn ook een jaar uit elkaar geweest, en al die tijd heeft hij de huur (naast zijn eigen hypotheek) doorbetaald omdat haar inkomen zo laag was en het zijne veel hoger. Zodat zij de tijd had om naar iets goedkopers om te zien. Dat vind ik getuigen van respect en liefde.



Mijn ex, heeft na het uitgaan, nergens mee/in geholpen. Alle nare consequenties van het uitgaan waren voor mij.

Dus mijn advies is:



Ga het in ieder geval vast uitzoeken. Bij het juridisch loket kun je gratis een gesprek krijgen over mogelijkheden. Ook kun je daar een folder meenemen wat gaat over samenlevingscontracten. Die folders hebben ze ook op het gemeentehuis.



Iemand anders zei het al: "jij heb wel je flat opgegeven" (dat zei mijn vriendin ook al tegen mij) dus dat geeft je het recht om wat veiligheid te willen. Als de relatie overgaat, staat hij er immers heel anders voor, dan jij.

quote:lindy schreef op 21 augustus 2008 @ 12:59:

[...]





Hoezo draagt ze nergens aan bij? Ze betaalt alle boodschappen. Dat is voor 2 personen gauw 400/500 euro per maand, als ze inderdaad alles betaalt. Da's al gauw een klein maandelijks hypotheekje, hoor.





Maar hij betaalt ook meer dan als hij alleen was blijven wonen,van een 1 persoons huishouden naar meerpersoons kost wat extra geld wat gemeentelijke afvalstoffenheffing betreft.Er wordt meer water gebruikt voor douchen,de wasmachine...kleine bedragen maar goed...

Het is dus niet zo dat hij er alleen maar beter van wordt omdat zij de boodschappen volledig betaalt.

Ze kan het geld dat ze nu niet uitgeeft aan huur en vaste laten op een aparte rekening zetten voor de zekerheid.En als ze van alles wat ze zelf koopt de bon bewaard kan ze dit gebruiken als bewijs dat het van haar is en dan kan ze bij eventueel overlijden van hem altijd zelf houden.