Steeds meer behoefte aan een eigen hond.

Goeiemorgen,

Het is een beetje een vage titel maar ik vroeg me vooral af of er mensen zijn hier die ervaring hebben met senior katten die van redelijk afstandelijk naar knuffelig gegaan zijn.
Mijn lieve kater ( geen idee hoe oud hij is, de dierenarts denkt rond de 13-15 ) is redelijk zelfstandig, veel buiten en komt alleen een knuffel halen als het hem uit komt. Op schoot ligt hij eigenlijk nooit.
We slapen samen op bed, hij in zijn mandje op de dekens en hij komt me af en toe wakker maken door over mijn hoofd te gaan liggen als een tulband en lekker te kroelen door mijn haar. Dat zijn echt super fijne momenten samen en dan smelt ik echt even.
Het probleem is alleen dat die momenten best zeldzaam zijn. Hij is erg aan me gehecht hoor maar buiten zijn is veel leuker. In de zomer zie ik hem de hele dag niet. Nu in de winter is hij wel meer binnen ivm de kou en elk jaar wil hij minder naar buiten in de winter ( soms ook in de zomer trouwens ) dus ik hoop dat hij uiteindelijk tevreden zal zijn met een leven als binnenkat/dakterras kat.
Hem nu al binnen gaan houden is voor mij geen optie, hij is erg gehecht aan zijn tijd buiten. Als hij daar zelf voor kiest is het prima of als het niet meer kan met zijn gezondheid maar zolang het kan wil ik hem dat gunnen. Hij vindt het heerlijk buiten.

Het "probleem" als je het zo kan noemen, is een beetje dat ik steeds meer behoefte krijg aan een hond. Die behoefte is momenteel zo sterk dat ik er gek van word en er de hele dag aan denk.
Ik heb twee leen hondjes die me enorm veel liefde geven en de oudste is hier vaak op vrijdag een dagje in huis is.
Daar knap ik dan zo enorm van op dat het contrast met mijn kat zo groot is dat ik het lastig vind om met zijn afstandelijkheid om te gaan.
Ik wil gewoon zo graag die onvoorwaardelijke liefde van hem, dat hij lekker op mijn schoot komt kroelen en knuffelen.
Als hij dat zou doen zou ik veel minder behoefte hebben aan een hond denk ik. Ik weet dat het niet eerlijk is om te vergelijken, een kat is een kat en een hond is een hond. En ik hou zielsveel van mijn kat en heb alles voor hem over. Hij is mijn liefste maatje.

Ik heb last van chronische depressies ( en andere shit ) en heb gemerkt dat een hond op mijn gemoedstoestand enorm veel helpt.
Mijn kat is helaas geen honden fan, hij tolereert mijn leen hond omdat hond bang voor hem is en hem met rust laat maar buiten mept hij naar alles wat bij hem in de buurt komt. Een drukke pup zou ik hem absoluut geen plezier mee doen.

Ik zou zelf graag een volwassen hond adopteren uit het asiel of die van iemand over nemen en soms denk ik dat het best zou kunnen met mijn kat maar ik wil hem ook niet tekort doen en ongelukkig maken. Hij kan hopelijk nog wel tien jaar mee maar de gedachte om nog zo lang te moeten wachten tot ik een hond kan nemen vind ik soms wel lastig.

Ik hoop gewoon dat hij nog knuffeliger gaat worden als hij echt ouder wordt.
Hebben mensen daar ervaring mee? Met senior katten die ineens toch schootkatten werden of heel aanhankelijk?
Een vriendin van me heeft en kat en die heeft de halve avond op mijn schoot gelegen toen ik daar was, dat vond ik echt zo gezellig.

Ik had gewoon nooit verwacht dat ik ooit een hondenmens zou worden, vroeger was ik erg bang voor honden. Nu heb ik het honden virus te pakken en weet ik niet hoe ik er van af kom. Natuurlijk kan ik er nog meer leen en oppas honden bij nemen maar dat is toch niet hetzelfde als een eigen hond.
Gisteravond zou mijn hond komen maar dat ging helaas niet door en ik heb hem toen echt gemist, het was zo ongezellig in mijn uppie op de bank.

Het baasje van mijn leen hond werkt bij het KGF en ze stelde voor om op de lijst te gaan voor afgekeurde hulphonden. Die zijn dan volwassen, goed opgevoed en kunnen meestal met katten. Ik zit daar serieus over na te denken maar ik wil mijn kat niet ongelukkig maken.
Ik zit echt in een spagaat merk ik. Kan iemand me even een schop onder mijn kont geven?
Me terug op aarde brengen.

Wees aub niet te hard voor me, ik voel me al schuldig genoeg naar mijn kat dat ik zoveel nadenk over een hond.

Duffie_1 schreef: ↑

08-03-2024 11:43

Gewoon alleen even een knuffel Volgens mij zit je er even aardig doorheen zo te lezen. Ik hoop dat je snel meer rust en ruimte in je hoofd krijgt om een goede beslissing voor je kat en voor jezelf te nemen.

Dank je wel, hier had ik wel even behoefte aan. Jemig wat kan een mens zich kut voelen. Ik voel me zo'n slecht baasje. Maar zo voel ik me dus al bijna 7 jaar.

Dank je wel. Maar ik heb me wel weer bedacht ( ja heerlijk dat hoofd van me ).
Ik was bij een goede vriendin gisteren, een die veel verstand heeft van katten en ze jaren gehad heeft en die zei, waarom probeer je niet gewoon je kat weer boven te gaan houden? En op het dakterras.
Je kan het toch proberen? Mijn kat is graag buiten maar is lui, ook buiten. Hij loopt een rondje, gaat weer liggen in het gras en dat was het. Hij ligt graag dicht bij de voordeur zodat hij weer naar binnen kan als hij me ziet.

Mijn instinct is gewoon heel snel om weg te rennen als dingen moeilijk worden, dat is een oude trigger van mij. En dan praat ik mezelf aan dat ik hem echt niet binnen kan houden dus dat hij dan maar weg moet. Ik maak er een heel probleem van wat misschien niet eens hoeft te bestaan.
We hebben er echt goed en lang over gepraat en ik heb besloten het een kans te geven. Ik laat mijn kat wel staan op de verhuisdieren site en de andere voor als het echt niet gaat binnen voor voorlopig valt het me alles mee met hoe erg hij zeurt om naar buiten te gaan.
Hij zit nu 24 uur boven en heeft vier keer bij de deur gestaan om te mauwen en daarna heeft hij anderhalf uur op mijn schoot gelegen op het dakterras. Iets wat hij ook zelden doet, op schoot liggen.

Als hij altijd binnen is hoef ik me nooit meer zorgen om hem te maken, dan krijg ik ook die rust terug in mijn kop. Hij kan nooit onder een auto lopen, dingen stuk maken van de buren, ruzie met honden krijgen. Hij is veilig. Beperkter in zijn vrijheid misschien maar hij went er wel weer aan. In het begin is hij 9 maanden niet buiten geweest en dat ging echt helemaal prima.

Hij is ook al oud, dus als hij echt gaat aftakelen, dement, blind wordt of weet ik het wat mag hij ook niet meer naar buiten. Uiteindelijk gaat het sowieso gebeuren.
Dan kan het net zo goed nu toch? Zat buitenkatten die prima wennen binnen, ook jonge en actieve buitenkatten.
En hij heeft een prachtig groot dakterras. Dat wil ik dan leuker gaan maken voor hem, met hoge lig plekken en zo. Zodat hij meer kan zien.

Mocht het echt niet gaan en ik zie dat hij enorm ongelukkig is kan ik altijd nog bepalen dat hij naar een huis met een tuin moet. Maar ik vermoed dat hij liever bij mij is dan bij nieuwe mensen.
We zien wel hoe het gaat.

Ik moet gewoon leren hem als een kat te zien en niet als kind. Ik maak er een mens van. Katten slapen 20 uur per dag. Hij komt echt niets tekort. En als hij het hele huis gaat slopen nu en heel ongelukkig wordt dan kan ik me altijd nog bedenken. Maar ik krijg het niet over mijn hart gewoon. Ik moet het proberen.

Ik heb ook besloten hulp te gaan zoeken voor mijn obsessieve brein. Want het hield me volledig in de greep de afgelopen dagen. Nu ben ik weer rustig. Kat heeft heerlijk geslapen vannacht, tegen me aan.

Mijn kat is gelukkig ook een beest wat het heel snel weer opgeeft en zich echt razendsnel aan kan passen aan wat nieuws. We verhuisden hierheen en hij was ook hier zo weer gewend.
Hij accepteert dingen snel. Hij zal echt nog wel een tijdje gaan piepen maar uiteindelijk gaat het echt wel lukken. Daar heb ik alle vertrouwen in.

Duffie_1 schreef: ↑

11-03-2024 09:06

Ik denk dat je kat nergens last van heeft maar dat je het voor jezelf veel te moeilijk maakt. Als hij buiten op je dakterras een plekje heeft en het geeft jou meer rust, dan is het toch prima. Je hoeft je niet te verantwoorden, als jij dit een goede keus vindt is het toch goed.
Je zit veel te veel in je hoofd, ik hoop dat je het nu meer los kunt laten en genieten van de momenten dat kat bij je komt liggen.

Precies. Dat is het hele probleem en daar wil ik echt aan gaan werken. Dat ik mezelf gek maak in mijn hoofd. Ik maak problemen die er niet zijn.
Waarom zou een oude kat niet binnen en op het dak kunnen leven? Maar nee, in mijn hoofd is dat zo zielig voor hem na al die jaren buiten.
En natuurlijk zal het wennen zijn voor hem en voor mij om hem altijd bij me te hebben, maar het geeft zoveel rust. Er kan nooit meer wat met hem gebeuren, hij veroorzaakt geen overlast meer, ik kan zijn plas en poep in de gaten houden en zijn gezondheid.
Het heeft alleen maar voordelen. Ik ken hem goed en ik denk echt dat hij hier binnen een week alweer aan gewend is. Misschien al sneller zelfs.
Zat jonge buitenkatten die hier ook aan kunnen wennen dus waarom mijne niet?

Hij kan uren in zijn raamhangmat naar buiten turen. Misschien zet ik wel een webcam neer zodat ik kan zien dat hij alleen maar slaapt als ik weg ben. Zat honden die dat ook doen. Ik heb voor hem gekozen dus het is aan mij om tot het eind voor hem te zorgen.
En verder is het loslaten. Hij komt niets tekort. Hij eet als een koning, krijgt alle liefde, ik ben veel thuis. Het komt wel goed met hem. En met mij.
Hij is nou eenmaal mijn schatje.

En ik ben altijd heel toegeeflijk geweest naar hem. Als hij me om vier uur wakker maakte in de zomer ging ik er uit om hem naar buiten te doen. Gaf hij maar een kik dan rende ik alweer naar beneden. Dus ja, dat zal wennen worden dat hij niet meer op zijn wenken bediend wordt. Maar ik hoop dat hij me straks gewoon laat slapen want buiten bestaat straks niet meer, op het dak na.
Zou leuk zijn.

coderood schreef: ↑

11-03-2024 09:08

Waarom niet? Die van mij is net overleden en die was 23.

Precies, ze kunnen lang mee hoor.
Ga wel binnenkort met hem naar de dierenarts voor een seniorencheck. Dat werd me aangeraden en ik vind het wel fijn om te weten hoe we er voor staan. Of hij nog pijnstilling nodig heeft voor de atrose of dat het glucosamine supplement genoeg is. Ik wil dat hij het fijn heeft en ik hoop dat hij nog lang mee gaat.

Ja, ik wil zeker aan mezelf gaan werken.
Ik kan me heel goed voorstellen dat een hond een enorme handenbinder is. Wat jammer dat je ook een lastige hond hebt en dat je je beperkt voelt in je vrijheid.
Ik kan me dat goed voorstellen. Ik denk dat ik het ook zou hebben, dat het me zou beperken. Daarom denk ik heel goed na over of ik het wel zou trekken of niet.
Ik heb er wellicht ook een te romantisch beeld bij, hoewel ik nu aardig wat mee krijg van hoe zwaar een pup is nu mijn leenhond een zusje heeft.

Ik snap dat je hierna geen hond meer zal nemen als ik je zo hoor.
Hopelijk kan mijn kat gewoon wennen aan een binnen/dakterras leven en krijg ik dan wat rust in mijn hoofd terug. Ik voel me wel wat schuldig naar hem maar tot nu toe doet hij het echt heel goed vind ik. Het rotweer helpt ook wel mee natuurlijk.
Ga kijken hoe ik het dakterras leuker voor hem kan maken, dus hoge dingen maken zodat hij daarop kan liggen en zo. Iemand nog leuke ideetjes?

Fijn om te horen Coderood. Zeker oudere katten kunnen volgens mij prima weer naar binnen hoor. En buiten is nog gewoon een optie, alleen los lopen niet meer.
Het is niet anders.
Hij lag gisteren anderhalf uur op mijn schoot op het dakterras, dat doet hij normaal ook niet dus ik hoop dat hij ook nog meer een echte knuffelkont wordt. HIj is nu ook dol op aandacht hoor.

Hij is nu alweer op zijn kattenbak aan het gaan en verder is hij lekker lui. Ik heb extra speeltjes voor hem gekocht en ga morgen nog wat meer halen.
Hij wil nog niet echt spelen. Maar dat komt nog wel. Het is nog even wennen natuurlijk. Het is pas dag 2.

Haha nou vertel mijn kat dat maar eens, dat het een goed plan is. Die is het er nog niet mee eens hoor. Ik voel me af en toe ook wel flink schuldig dat ik zijn leven zo radicaal inperk ineens maar ik moet even door de zure appel heen. Het gaat tijd kosten en ik ben enorm ongeduldig aangelegd dus dart helpt niet. Ook ben ik heel toegeeflijk dus soms sta ik al bijna met mijn hand weer aan de deur om hem toch weer buiten te laten beneden.

Ik laat hem telkens als hij bij de voordeur staat even op het dakterras. Al is dat ook wel weer eng want hij liep gisteren op de rand van het dak, dat is helaas niet af te zetten. Er zit een laag vogelnet over het dak tegen de meeuwen dus daar hobbelt hij dan over heen om bij de dakrand te komen.
Dan heeft hij meer uitzicht om te zien wat er beneden gebeurd. Hij kan dat vanaf het dakterras niet echt zien. Dus daar wil ik nog wat op verzinnen, en uiteraard gaat hij niet zonder toezicht op het dak.
Hij zal niet zo snel springen maar toch. Ik wil zorgen voor een hoge tafel of stoel of iets waar hij op kan liggen zodat hij meer kan zien en niet op de dakrand gaat lopen.

Hij mauwt nog wel bij de deur maar voornamelijk in de ochtend en avond als het donker is, dan is hij meestal veel buiten.
Dus ik probeer hem af te leiden met speeltjes en zo. Zodat hij wat energie kwijt kan. Ga straks nog wat speeltjes halen voor hem. Desnoods koop ik er nog een raam hangmat bij. Zolang hij maar happy word binnen, daar gaat het me om. En hij was het ooit wel, toen hij zeven jaar jonger was dus dat moet nu ook wel weer lukken toch? Hoop ik.
Anders kan ik altijd nog een ander huis voor hem zoeken.
Maar liever niet.

Nee, ik deel mijn mega dakterras ( en de rest van het langwerpige dak ) met mijn buurvrouw en een net werkt alleen als het hele dak dus afgezet wordt. Dit mag niet van de verhuurder en er zit dus al een groot vogelnet over de onderkant van het dak.
De kant van mijn buuf gaat ze sowieso niet af zetten dus zolang mijn kat daar ook kan komen heeft het weinig nut om mijn helft wel af te gaan zetten met een net. Hij loopt zo naar haar kant namelijk.
Ze vindt het niet erg als hij op haar kant komt trouwens, maar mijn helft afzetten met iets hoog zou haar zon blokkeren.

Het is een onhandig dak helaas en veel opties zijn er niet. Maar zolang ik er bij blijf is het wel oke denk ik. Hij zal niet snel springen. Hij is heel voorzichtig en slim.
Ik wil gewoon zorgen voor iets hoogs om op te liggen zodat hij de rand niet op hoeft te zoeken. Hij wil gewoon van het uitzicht genieten natuurlijk.

Ik denk dat als hij eenmaal gewend is aan het dak en een rustige leeftempo dat het wel goed gaat komen. Hij is nu nog zwaar beledigd natuurlijk, dat zijn vrijheid beperkt wordt. En ik snap het wel hoor. Maar het is niet zo dat hij buiten nou in bomen klimt of rondjes rent.
Ik moet het gewoon van me af zetten. Het schuldgevoel zal er wel bij horen.
Ik hou me maar vast aan de gedachte dat dit over een jaar of twee toch wel zou gaan gebeuren, dat hij binnen moet blijven. Ik vermoed al een tijdje dat hij beginnende dementie heeft. Ga binnenkort ook met hem naar de dierenarts voor een senioren check. Even kijken hoe alles er bij staat.

Ja, ik ga er zeker mee door hoor. Het is soms gewoon moeilijk omdat ik het sneu vind voor hem dat hij nu binnen moet zitten. Maar goed, dat is ook loslaten en hij lijkt echt niet ongelukkig.
Hij krabt vooral aan de deur als hij moet plassen merk ik, als ik het negeer gaat hij op zijn bak en dan is het weer over.

Aan een tuigje naar buiten lukt niet, dat heb ik vroeger al eens geprobeerd maar hij raakt in paniek van halsbandjes. Helemaal boven is slimmer denk ik, anders gaat buiten toch weer lonken.
Ik ga denk ik een radiatorhangmat kopen, die kan over de railing van het hek op het dak, zodat hij lekker kan liggen en toch uitzicht heeft. Dan hoeft hij niet op de rand te zitten. Zo zit ik trucjes te verzinnen om het dak leuker te maken.
Ik heb net kattengras gekocht in een potje en speeltjes met catnip. Hij was weer blij.
Het komt gewoon goed, ik moet positief denken. Hij is prima gelukkig en liefde is inderdaad ook begrenzing, zeker voor zijn veiligheid. Een kat die doodgereden word is helemaal zielig.

Een hulphond voor de ASS kan, maar dat wordt niet vergoed dus dat kost je zo'n 10.000 euro. Maar ik weet inderdaad sowieso niet of ik een hond zou trekken. Het lijkt me zwaar, vooral het corrigeren. Dat is niet mijn ding. Ik vind dat met een kat dus al lastig.

rosanna08 schreef: ↑

12-03-2024 17:11

je hebt het erover dat je soms beperkt voelt door de kat, met een hond ben je nog veel beperkter. Een kat kun je een nachtje/2 nachtjes alleen laten, een hond niet.

Ja dat is ook zo. Ik denk dat ik ook veel te neurotisch ben voor een hond. Dat het me teveel zou benauwen, dat je nooit meer even weg kan.
De kat redt zich wel inderdaad. Voorlopig doet het er niet toe, zolang de kat er is. Een hond er bij nemen doe ik sowieso niet, zeker niet nu mijn kat binnen en op het dak is ipv buiten.

Het gaat nog steeds best wel goed vind ik, dag vier nu. Af en toe zeuren maar de nieuwe speeltjes zijn een enorme hit dus ik speel veel met hem. En hij geeft het redelijk snel weer op ook. Ik probeer het dak gezelliger te maken voor hem en geef hem extra veel aandacht en lekkers.
Hij ziet er niet ongelukkig uit verder, af en toe een beetje nukkig maar ja logisch. Zijn hele leven is radicaal veranderd ineens.
Ik ben wel veel rustiger in mijn hoofd nu merk ik. Ik vind het fijn dat ik altijd weet waar hij is, dat niemand nu meer overlast van hem kan ervaren en dat hij ook in huis het gewoon gezellig heeft en lekker speelt.

Dank je wel. Ik heb het vandaag wel even moeilijk, hij is al een tijd aan een stuk aan het mauwen en afleiden met speeltjes werkt niet echt.
Ik ben net even weggeweest en nu is het weer raak. Ik krijg het er een beetje benauwd van. Ik doe mijn best om mezelf af te leiden.

Het is ook wennen voor hem en logisch ook. Ik probeer het maar te negeren maar ik gaf net alweer bijna toe.
Nam mezelf voor om gewoon met hem mee naar beneden te gaan en hem onder toezicht buiten te laten lopen. Maar dat werkt ook niet, dan sta ik de hele zomer om half vier naast mijn bed en dan heb ik geen zin om buiten te gaan staan om hem in de gaten te gaan houden. Ik ben gewoon te toegeeflijk en vind mezelf een slecht baasje nu.

Ik wil wel even bellen naar burenbemiddeling morgen, kijken wat mijn rechten zijn.
De buurvrouw maakt het me niet makkelijk en ik vind dat ik best mijn best gedaan heb om haar tegemoet te komen.
Morgen ga ik lekker de deur uit, even aan wat anders denken.

Ja ik doe het ook wel, maar ik vind het zo moeilijk. Hij blijft maar bezig vandaag. En het zijn gewoon erg zware dagen geweest mentaal dus ik zit er een beetje doorheen. Waardoor ik het nog erger, zwaarder en groter maak in mijn hoofd.
Ik doe mijn best om positief te blijven maar het gaat me niet zo goed af nog. Morgen weer een dag. En dan ben ik veel weg dus dat scheelt.
Hij blijft het ook proberen omdat hij weet dat het normaal werkt natuurlijk.

Duffie_1 schreef: ↑

14-03-2024 08:07

Je bent nu al zo ver gekomen, blijf dit volhouden. Je doet het hartstikke goed. Je moet nu nog even door de zure appel heen maar straks heb je en je kat er plezier van. Ik hoop dat je een fijne dag hebt vandaag, dat je er lekker even uit bent.

Dank je wel, lief van je. Het was echt een flut nacht helaas. Weer voor vijf uur wakker door zijn gekrab aan de deur. Hij moest poepen en ging uiteindelijk dus wel op zijn bak. Daarna ging het vrolijk door. Net zoals gisteren de hele dag zo'n beetje. Ik wilde nog net niet mijn haren er uit trekken en gaf bijna toe. Het is maar goed dat ik geen kinderen heb want ik kan gewoon geen nee zeggen haha.
Vandaag ga ik lekker de hort op ja, dat moet ook wel even. Ik verwacht ook teveel van hem, te snel, ik weet het. Je kan niet zomaar even zijn leven radicaal veranderen en verwachten dat hij dat zomaar slikt.
Ik had gewoon gehoopt dat het wat makkelijker zou gaan.

Ik geef het een maand, gaat hij dan echt wegkwijnen en merk ik dat hij niet happy is, kan hij altijd nog naar een nieuw huisje. Maar ik hoop dat het niet nodig is. Het is even doorzetten maar het valt me wel zwaar.
Als ik er niet ben mauwt hij niet aan de deur, dan gaat hij gewoon slapen. Maar omdat ik normaal altijd toegeef en hij altijd zijn zin kreeg blijft hij het proberen. Dat snap ik ook wel.
Maar ik word er wel onrustig van.