Steeds meer behoefte aan een eigen hond.

Goeiemorgen,

Het is een beetje een vage titel maar ik vroeg me vooral af of er mensen zijn hier die ervaring hebben met senior katten die van redelijk afstandelijk naar knuffelig gegaan zijn.
Mijn lieve kater ( geen idee hoe oud hij is, de dierenarts denkt rond de 13-15 ) is redelijk zelfstandig, veel buiten en komt alleen een knuffel halen als het hem uit komt. Op schoot ligt hij eigenlijk nooit.
We slapen samen op bed, hij in zijn mandje op de dekens en hij komt me af en toe wakker maken door over mijn hoofd te gaan liggen als een tulband en lekker te kroelen door mijn haar. Dat zijn echt super fijne momenten samen en dan smelt ik echt even.
Het probleem is alleen dat die momenten best zeldzaam zijn. Hij is erg aan me gehecht hoor maar buiten zijn is veel leuker. In de zomer zie ik hem de hele dag niet. Nu in de winter is hij wel meer binnen ivm de kou en elk jaar wil hij minder naar buiten in de winter ( soms ook in de zomer trouwens ) dus ik hoop dat hij uiteindelijk tevreden zal zijn met een leven als binnenkat/dakterras kat.
Hem nu al binnen gaan houden is voor mij geen optie, hij is erg gehecht aan zijn tijd buiten. Als hij daar zelf voor kiest is het prima of als het niet meer kan met zijn gezondheid maar zolang het kan wil ik hem dat gunnen. Hij vindt het heerlijk buiten.

Het "probleem" als je het zo kan noemen, is een beetje dat ik steeds meer behoefte krijg aan een hond. Die behoefte is momenteel zo sterk dat ik er gek van word en er de hele dag aan denk.
Ik heb twee leen hondjes die me enorm veel liefde geven en de oudste is hier vaak op vrijdag een dagje in huis is.
Daar knap ik dan zo enorm van op dat het contrast met mijn kat zo groot is dat ik het lastig vind om met zijn afstandelijkheid om te gaan.
Ik wil gewoon zo graag die onvoorwaardelijke liefde van hem, dat hij lekker op mijn schoot komt kroelen en knuffelen.
Als hij dat zou doen zou ik veel minder behoefte hebben aan een hond denk ik. Ik weet dat het niet eerlijk is om te vergelijken, een kat is een kat en een hond is een hond. En ik hou zielsveel van mijn kat en heb alles voor hem over. Hij is mijn liefste maatje.

Ik heb last van chronische depressies ( en andere shit ) en heb gemerkt dat een hond op mijn gemoedstoestand enorm veel helpt.
Mijn kat is helaas geen honden fan, hij tolereert mijn leen hond omdat hond bang voor hem is en hem met rust laat maar buiten mept hij naar alles wat bij hem in de buurt komt. Een drukke pup zou ik hem absoluut geen plezier mee doen.

Ik zou zelf graag een volwassen hond adopteren uit het asiel of die van iemand over nemen en soms denk ik dat het best zou kunnen met mijn kat maar ik wil hem ook niet tekort doen en ongelukkig maken. Hij kan hopelijk nog wel tien jaar mee maar de gedachte om nog zo lang te moeten wachten tot ik een hond kan nemen vind ik soms wel lastig.

Ik hoop gewoon dat hij nog knuffeliger gaat worden als hij echt ouder wordt.
Hebben mensen daar ervaring mee? Met senior katten die ineens toch schootkatten werden of heel aanhankelijk?
Een vriendin van me heeft en kat en die heeft de halve avond op mijn schoot gelegen toen ik daar was, dat vond ik echt zo gezellig.

Ik had gewoon nooit verwacht dat ik ooit een hondenmens zou worden, vroeger was ik erg bang voor honden. Nu heb ik het honden virus te pakken en weet ik niet hoe ik er van af kom. Natuurlijk kan ik er nog meer leen en oppas honden bij nemen maar dat is toch niet hetzelfde als een eigen hond.
Gisteravond zou mijn hond komen maar dat ging helaas niet door en ik heb hem toen echt gemist, het was zo ongezellig in mijn uppie op de bank.

Het baasje van mijn leen hond werkt bij het KGF en ze stelde voor om op de lijst te gaan voor afgekeurde hulphonden. Die zijn dan volwassen, goed opgevoed en kunnen meestal met katten. Ik zit daar serieus over na te denken maar ik wil mijn kat niet ongelukkig maken.
Ik zit echt in een spagaat merk ik. Kan iemand me even een schop onder mijn kont geven?
Me terug op aarde brengen.

Wees aub niet te hard voor me, ik voel me al schuldig genoeg naar mijn kat dat ik zoveel nadenk over een hond.

Ik wil jullie bedanken voor de lieve reacties! Heel fijn dat ik niet het halve forum over me heen krijg. Ik vond het doodeng om toe te geven dat ik hem toch niet gehouden heb.
Maar ik wil wel even duidelijk maken dat ik mijn kat niet in een opwelling genomen heb, zeven jaar geleden. Ik wilde altijd al een kat als ik mijn eigen huis had en ik had met mijn ex ook al katten gehad en toen was ik er helemaal niet zo obsessief mee bezig ( dat waren binnenkatten ) dus ik had niet verwacht dat ik er zo extreem op zou reageren.
Het verschil met die van mijn ex is dat het feit dat het er 2 waren en dat ze binnen zaten me veel rust gaf. Ik maakte me om mijn buitenkat altijd zorgen. Als ik hem binnen had gehouden was dat anders geweest denk ik.
Ook was ik toen met ex gewoon drukker met een eigen leven, nog niet chronisch ziek en had ik minder tijd om me zorgen te maken.

Ik neem niet zomaar een huisdier in een opwelling en nu helemaal niet meer, na al die gedoe. Leendieren zijn momenteel voor mij ideaal inderdaad. Mijn leenhond komt binnenkort voor het eerst bij me logeren, zo gezellig.
Ik heb er enorm veel zin in. Ik ga meer op hem passen, zo heb ik toch een dier in huis wanneer ik het wil en de verantwoording inderdaad niet.
En ik kan er zo achter komen hoe het is om langer dan een paar uur de hond om me heen te hebben. Maar een eigen hond komt er sowieso nog lang niet hoor, daar moet ik echt heeeel goed over na denken. Dat is een lange termijn "plan" voor ooit misschien eens. En misschien hou ik het hier wel bij, gewoon oppas hondjes en meer niet.
Dieren worden immers ook elk jaar duurder om te houden en ik wil het financieel ook kunnen betalen om ze de beste zorg te geven die ze verdienen.

Nee, ik richt me eerst op geestelijk en lichamelijk gezond worden ( en blijven ), zorgen dat ik mijn nieuwe werk aan kan en dan zie ik wel weer verder, ooit eens. Of niet.
Mijn leenhondjes zijn voorlopig even alles wat ik nodig heb en gelukkig mag ik ze ook altijd bij me nemen als ik er behoefte aan heb en me eenzaam voel.

Waya schreef: ↑

26-05-2024 09:51

Miss_Edwards, ik denk dat leendieren voor jou het fijnst zijn, leuk en fijn op momenten die voor jou geschikt zijn, maar zonder de dagelijkse zorgen en verantwoordelijkheid.
Kijk anders eens op hondjeuitlaten.nl, misschien kan je via die site jezelf, een hond en een hondeneigenaar blij maken.

Goede beslissing m.b.t. je kat trouwens .

Ja precies. Ik heb mijn leenhondjes ook via hondjeuitlaten.nl. Fijne site vind ik dat. Baasje blij en ik ook. Mijn hond heeft me echt gered toen, drie jaar geleden, ik zat in een enorm diep gat en hij trok me er uit. Zijn bazin ook, we zijn goed bevriend geraakt en ze is een extra moeder voor me.
Mijn hond is echt mijn therapiehond, ik vind het zo gezellig dat hij binnenkort komt logeren, ik kan niet wachten.