Thuis
alle pijlers
verhuizen naar een ander deel van Nederland
dinsdag 28 oktober 2008 om 19:33
Hallo allemaal,
Ik zou dolgraag met mijn vriend willen gaan samenwonen, maar ik woon in Brabant en hij in het westen van het land.
Ik heb hier mijn leven en hij daar. Het heen en weer rijden breekt me op. Een weekendrelatie wil ik niet meer. Ik wil meer. Ik wil samen zijn. Tijd om te gaan samenwonen!
Gezien de omstandigheden zal het er waarschijnlijk op uitdraaien dat ik zijn kant op zal gaan. Op zich heb ik daar geen problemen mee, maar ik vind het een erg grote stap. Ik ben best gehecht aan mijn plaatsje in Brabant.
Ik moet hier alles opgeven en daar alles opnieuw opbouwen. (iets wat ik er graag voor over heb)
Allebei opnieuw beginnen en ergens in het midden gaan wonen is absoluut geen optie.
Ik zou heel graag ervaringen van jullie willen horen.
Hoe heb je het aangepakt?
Hoe is het bevallen om van provincie te veranderen?
Hoe lang van te voren ben je begonnen met solliciteren?
Kon je gemakkelijk nieuwe vrienden maken daar?
Waar liep je tegen aan? Wat zijn valkuilen?
Heb je nog tips voor mij?
Alvast bedankt voor je reactie!
Ik zou dolgraag met mijn vriend willen gaan samenwonen, maar ik woon in Brabant en hij in het westen van het land.
Ik heb hier mijn leven en hij daar. Het heen en weer rijden breekt me op. Een weekendrelatie wil ik niet meer. Ik wil meer. Ik wil samen zijn. Tijd om te gaan samenwonen!
Gezien de omstandigheden zal het er waarschijnlijk op uitdraaien dat ik zijn kant op zal gaan. Op zich heb ik daar geen problemen mee, maar ik vind het een erg grote stap. Ik ben best gehecht aan mijn plaatsje in Brabant.
Ik moet hier alles opgeven en daar alles opnieuw opbouwen. (iets wat ik er graag voor over heb)
Allebei opnieuw beginnen en ergens in het midden gaan wonen is absoluut geen optie.
Ik zou heel graag ervaringen van jullie willen horen.
Hoe heb je het aangepakt?
Hoe is het bevallen om van provincie te veranderen?
Hoe lang van te voren ben je begonnen met solliciteren?
Kon je gemakkelijk nieuwe vrienden maken daar?
Waar liep je tegen aan? Wat zijn valkuilen?
Heb je nog tips voor mij?
Alvast bedankt voor je reactie!
dinsdag 28 oktober 2008 om 20:16
dinsdag 28 oktober 2008 om 20:36
Mijn vriend studeerde nog in Den Haag toen ik al klaar was met mijn studie (ik woonde toen in Brabant). Ik ben toen bij mijn vriend gaan wonen. We hebben 2 jaar in de Randstad gewoond. Ik vond het voordeel van de Randstad dat ik leuk werk had en dat het openbaar vervoer uitgebreid was, maar ik miste mijn vrienden en familie wel. Zij woonden niet in de buurt, waardoor het moeilijk was om iets af te spreken. Inmiddels wonen we weer in Brabant en dat bevalt ons allebei heel goed.
woensdag 29 oktober 2008 om 00:32
Ik ben een aantal jaar geleden voor mijn lief naar Gelderland verhuisd, woonde daarvoor in Limburg, maar mijn roots lagen daar niet echt. Heb nog geen moment spijt van die keuze gehad, ondanks dat ik er alles opgegeven heb, familie, vriendinnen, baan en huis.
Ben na een paar weken op zoek gegaan naar een baan en had die zo gevonden, van daar uit heb ik veel contacten opgedaan en ook blijvende vriendschappen overgehouden.
Ben na een paar weken op zoek gegaan naar een baan en had die zo gevonden, van daar uit heb ik veel contacten opgedaan en ook blijvende vriendschappen overgehouden.
woensdag 29 oktober 2008 om 11:47
Ik ben een paar maanden geleden van mijn studentenkamertje in Brabant verhuisd naar Utrecht.
Wat ik wennen vond, was, heel stom eigenlijk, dat iedereen met een harde g praat en ik mijn zachte g en mijn 'R' opviel. Inmiddels heb ik zoiets van, dat ga ik niet veranderen want dat klinkt te geforceerd. Ik spreek duidelijk verstaanbaar met een zachte g!haha.
Verder heb ik nog geen nieuwe vrienden gemaakt. Ben wel gaan sporten hier, waar ik toevallig een bekende tegenkwam. Daar sport ik nu af en toe mee. Verder spreek ik in de weekenden en soms door de week met vrienden af uit brabant (die overigens ook verspreid door nederland wonen inmiddels). Druk genoeg dus.
Een tip voor jou; maak je niet te druk, laat het op je af komen. Verken de stad met de fiets zodat je de stad echt leert kennen.
En besef dat Nederland heel klein is, dat je binnen een uur ergens anders kunt zijn.
Wat ik wennen vond, was, heel stom eigenlijk, dat iedereen met een harde g praat en ik mijn zachte g en mijn 'R' opviel. Inmiddels heb ik zoiets van, dat ga ik niet veranderen want dat klinkt te geforceerd. Ik spreek duidelijk verstaanbaar met een zachte g!haha.
Verder heb ik nog geen nieuwe vrienden gemaakt. Ben wel gaan sporten hier, waar ik toevallig een bekende tegenkwam. Daar sport ik nu af en toe mee. Verder spreek ik in de weekenden en soms door de week met vrienden af uit brabant (die overigens ook verspreid door nederland wonen inmiddels). Druk genoeg dus.
Een tip voor jou; maak je niet te druk, laat het op je af komen. Verken de stad met de fiets zodat je de stad echt leert kennen.
En besef dat Nederland heel klein is, dat je binnen een uur ergens anders kunt zijn.
woensdag 29 oktober 2008 om 16:52
Bedankt voor jullie reacties!
Sporten is inderdaad een goede manier om nieuwe contacten te maken.
Ik weet ook dat ik binnen 1 1/2 uur weer terug in mijn vertrouwde dorpje ben, maar het is het idee om het vertrouwde los te laten. Eerlijk gezegd vind ik dat gewoon heel eng! Ik ben hier geboren en getogen en kom zeer regelmatig bij mijn ouders, broer en zus over de vloer. Dat zal dan wel minder worden. Ik heb een superlieve schoonfamilie, dus als ik ga word ik met open armen ontvangen.
Maar dat loslaten...... dat is zo moeilijk.
Ik heb bewondering voor mensen die zo'n stap zo kunnen zetten.
Ik heb wel besloten om eerst te gaan solliciteren voordat ik überhaupt die kant op ga. In mijn werkveld kom ik ook al veel in contact met mensen, vandaar.
Voor die mensen die de stap wel hebben gezet: Heb je soms nog dingen waar je tegen aan loopt of tegen aan liep? Heb je weleens spijt van je besluit gehad?
Groetjes Mandy
Sporten is inderdaad een goede manier om nieuwe contacten te maken.
Ik weet ook dat ik binnen 1 1/2 uur weer terug in mijn vertrouwde dorpje ben, maar het is het idee om het vertrouwde los te laten. Eerlijk gezegd vind ik dat gewoon heel eng! Ik ben hier geboren en getogen en kom zeer regelmatig bij mijn ouders, broer en zus over de vloer. Dat zal dan wel minder worden. Ik heb een superlieve schoonfamilie, dus als ik ga word ik met open armen ontvangen.
Maar dat loslaten...... dat is zo moeilijk.
Ik heb bewondering voor mensen die zo'n stap zo kunnen zetten.
Ik heb wel besloten om eerst te gaan solliciteren voordat ik überhaupt die kant op ga. In mijn werkveld kom ik ook al veel in contact met mensen, vandaar.
Voor die mensen die de stap wel hebben gezet: Heb je soms nog dingen waar je tegen aan loopt of tegen aan liep? Heb je weleens spijt van je besluit gehad?
Groetjes Mandy
woensdag 29 oktober 2008 om 19:51
Mijn vriend is bijna drie jaar geleden deze kant op verhuisd (van Brabant naar Twente).
We hebben 2 jaar lang een weekendrelatie gehad, omdat we eerst wilden dat hij een baan zou hebben voordat hij deze kant uit zou komen.
Hij heeft ongeveer een half jaar lang gesolliciteerd, toen hij zijn huidige baan kreeg.
Hij kwam in mijn huis wonen, ging mee naar mijn vrienden en familie en we gingen om de twee weken naar Brabant. Inmiddels heeft hij leuke collega's en gaan we nog maar 1x per vier à zes weken naar Brabant.
Hij heeft nog geen minuut spijt gehad van zijn verhuizing, zegt hij. Geen heimwee, maar soms wel een stil verlangen om de Brabantse lucht weer op te snuiven of om de zachte g te horen. Dan knalt ie Guus Meeuwis via de speakers de kamer in en zingt ie keihard mee, hahaha! Tis een schat, die Brabander van mij!!
We hebben 2 jaar lang een weekendrelatie gehad, omdat we eerst wilden dat hij een baan zou hebben voordat hij deze kant uit zou komen.
Hij heeft ongeveer een half jaar lang gesolliciteerd, toen hij zijn huidige baan kreeg.
Hij kwam in mijn huis wonen, ging mee naar mijn vrienden en familie en we gingen om de twee weken naar Brabant. Inmiddels heeft hij leuke collega's en gaan we nog maar 1x per vier à zes weken naar Brabant.
Hij heeft nog geen minuut spijt gehad van zijn verhuizing, zegt hij. Geen heimwee, maar soms wel een stil verlangen om de Brabantse lucht weer op te snuiven of om de zachte g te horen. Dan knalt ie Guus Meeuwis via de speakers de kamer in en zingt ie keihard mee, hahaha! Tis een schat, die Brabander van mij!!
