Thuis
alle pijlers
Viva’s hondenveldje
vrijdag 10 januari 2020 om 09:52
Er zijn hier kattenkletstopics, er zijn zwanger willen worden in 2023 kletstopics en er zijn topics voor vrekken en mensen met liefdesverdriet.
Dus wáárom is er geen hondenkletstopic?!?!!
Nu zit ik in een soort postnatale puppybubbel en kan ik de hele dag wel over de nagel aan mijn doodskist mijn allerliefste harige vriend kletsen, maar mogelijk zijn er andere mensen die verhalen, weetjes, vragen en dergelijke willen delen?
Mocht je een hond overwegen, kijk dan eerst dit:
https://youtu.be/c4q3n8SSxUA
En verder wees welkom!
Dus wáárom is er geen hondenkletstopic?!?!!
Nu zit ik in een soort postnatale puppybubbel en kan ik de hele dag wel over de nagel aan mijn doodskist mijn allerliefste harige vriend kletsen, maar mogelijk zijn er andere mensen die verhalen, weetjes, vragen en dergelijke willen delen?
Mocht je een hond overwegen, kijk dan eerst dit:
https://youtu.be/c4q3n8SSxUA
En verder wees welkom!
zaterdag 8 februari 2020 om 11:40
zaterdag 8 februari 2020 om 11:51
Dat snap ik dus ook nooit.....Gelukkig heeft het hondje een nieuwe bezitter gevonden!
Wij zijn aan honden begonnen toen we dit huis bouwden, en de hond overnamen van de oude man die op ons grondstuk woonde en niet mee kon nemen naar het bejaardenhuis. We hadden toen 3 kinderen en kregen er 2 bij... En moesten toen snel op zoek naar een huis voor ons allen....Maar jongste kind was toen 2!
Wij zijn aan honden begonnen toen we dit huis bouwden, en de hond overnamen van de oude man die op ons grondstuk woonde en niet mee kon nemen naar het bejaardenhuis. We hadden toen 3 kinderen en kregen er 2 bij... En moesten toen snel op zoek naar een huis voor ons allen....Maar jongste kind was toen 2!
zaterdag 8 februari 2020 om 11:54
En je nam een herplaatser, wat toch anders is dan een pup. Een herplaatser kan ook intensieve training nodig hebben, en erg aan je vastgeplakt zitten, maar is toch minder bewerkelijk dan een pup.JobEva schreef: ↑08-02-2020 11:51Dat snap ik dus ook nooit.....Gelukkig heeft het hondje een nieuwe bezitter gevonden!
Wij zijn aan honden begonnen toen we dit huis bouwden, en de hond overnamen van de oude man die op ons grondstuk woonde en niet mee kon nemen naar het bejaardenhuis. We hadden toen 3 kinderen en kregen er 2 bij... En moesten toen snel op zoek naar een huis voor ons allen....Maar jongste kind was toen 2!
zaterdag 8 februari 2020 om 12:06
Dat dus. Ben precies zo, zo snel mogelijk weer naar huisNummer*Zoveel schreef: ↑08-02-2020 11:32Ja, dat voel ik dus inderdaad ook precies zo. En het is niet alleen dat ik me schuldig voel, maar ik ben zelf ook gewoon het liefst bij mijn hond in de buurt. Dan heb ik bijvoorbeeld een werkafspraak gehad, en dan race ik daarna terug naar huis. En dan kom ik thuis en moet ik heel nodig naar de wc of heb ik honger, en dan zegt mijn man wel eens dat de hond echt niet dood gaat als ik op locatie nog even naar het toilet ga of onderweg eens een broodje haal ofzo, maar ik pieker er niet over.
Afgelopen maandag moesten we voor het eerst een hele dag weg, dus oppas voor hele dag thuis gehad. Vond het maar niks. Want een ander weet niet hoe ze met mijn hond om moet gaan, alleen wij weten hoe onze met onze hond om te gaan
Oppas heeft zelf 3 honden, is lief voor honden, het is mijn eerste hond, verstand versus gevoel he 
hen70 wijzigde dit bericht op 08-02-2020 12:15
5.22% gewijzigd
zaterdag 8 februari 2020 om 12:10
Mee eens. Ook al deden wij precies hetzelfde anderhalf jaar geleden.Nummer*Zoveel schreef: ↑08-02-2020 11:46Wat ontzettend dom om aan een pup te beginnen met een baby in huis!
Maar mede daardoor kan ik zeggen: beter van niet. Het is me echt smerig tegengevallen. En dan hadden wij nog een makkelijke pup en een makkelijke baby.
zaterdag 8 februari 2020 om 12:27
hen70 schreef: ↑08-02-2020 12:06Afgelopen maandag moesten we voor het eerst een hele dag weg, dus oppas voor hele dag thuis gehad. Vond het maar niks. Want een ander weet niet hoe ze met mijn hond om moet gaan, alleen wij weten hoe onze met onze hond om te gaan
Hier passen mijn ouders op als dat nodig is. Maar toen ze een keer niet konden, en wij een begrafenis hadden, vroeg ik een goede vriend. Die heeft geen ervaring, maar kent de hond wel goed, en we moesten toch wat.
Alles ging gelukkig goed en ik kreeg regelmatig foto’s van vriend met hond. Samen werken vanaf de bank, samen eten, enz. Allemaal heel gezellig! Het was dus ook geen enkel probleem dat wij er ongepland nog een familiediner aan vast plakten.
Maar toen wij weer naar huis gingen (nog een uur rijden) belde ik, en bleek er alsnog paniek in de tent. De hond stond recht tegenover de oppas wild te blaffen, en niets van mijn uitgebreide instructies werkte. Zijn water was niet op, hij had al gegeten en een snoepje gehad, hij hoefde niet naar buiten, hij wilde niet spelen... Vriend stond met zijn handen in het haar en had zelfs al een ander ervaren hondenbaasje gebeld om om raad te vragen, maar die wist het ook niet.
Maar ik wist het wel... ik was alleen vergeten dat vooraf te melden, want ik had gepland eerder thuis te zijn. Wat was nou het probleem? Het was bedtijd en mijn hond wilde slapen, maar niet alleen. Hij probeerde dus duidelijk te maken dat vriend met hem mee naar bed moest! :.rofl:
zaterdag 8 februari 2020 om 12:59
Arm beestjeNummer*Zoveel schreef: ↑08-02-2020 12:27Hier passen mijn ouders op als dat nodig is. Maar toen ze een keer niet konden, en wij een begrafenis hadden, vroeg ik een goede vriend. Die heeft geen ervaring, maar kent de hond wel goed, en we moesten toch wat.
Alles ging gelukkig goed en ik kreeg regelmatig foto’s van vriend met hond. Samen werken vanaf de bank, samen eten, enz. Allemaal heel gezellig! Het was dus ook geen enkel probleem dat wij er ongepland nog een familiediner aan vast plakten.
Maar toen wij weer naar huis gingen (nog een uur rijden) belde ik, en bleek er alsnog paniek in de tent. De hond stond recht tegenover de oppas wild te blaffen, en niets van mijn uitgebreide instructies werkte. Zijn water was niet op, hij had al gegeten en een snoepje gehad, hij hoefde niet naar buiten, hij wilde niet spelen... Vriend stond met zijn handen in het haar en had zelfs al een ander ervaren hondenbaasje gebeld om om raad te vragen, maar die wist het ook niet.
Maar ik wist het wel... ik was alleen vergeten dat vooraf te melden, want ik had gepland eerder thuis te zijn. Wat was nou het probleem? Het was bedtijd en mijn hond wilde slapen, maar niet alleen. Hij probeerde dus duidelijk te maken dat vriend met hem mee naar bed moest! :.rofl:
Ik was wel wat pissed. Onze pup is nog erg bang buiten, dus daar moet je voorzichtig mee omgaan. Als ze naar iemand kijkt zonder te blaffen beloon ik haar, durft ze een stapje dichterbij beloon ik haar. Vind ze iets te eng, en dat is al snel, ga ik er met een boog omheen. Heel wankel gaat het steeds wat beter. Ik had dus gezegd tegen de oppas, laat het wandelen maar. Ze kan wel los in de achtertuin. Trainen hoe ik train, is ze niet gewend. (positief belonen, negatief ombuigen) Krijgen we een filmpje dat ze aan de wandel is. Eerste reactie was, wat goed. Direct daarna werd ik zo boos, ze respecteerde mijn regels niet. Had het niog benadrukt. Als het 'fout' gaat kan ze meteen weer terug vallen. Ik heb ook niet gevraagd hoe de wandeling verder is gegaan, kon het toch niet meer terug draaien. Heb haar wel duidelijk gemaakt waarom ik het niet op prijs stelde. Wel tactisch, we hebben zo nu en dan vaker oppas nodig. Het was goed bedoeld, maar ik was er zo niet blij mee. Misschien is het goed gegaan hoor, maar het gevoel dat ze mijn grenzen over is gegaan vond ik zo erg. Terwijl ze nog had gezegd, jouw regels zijn jouw regels, mijn regels zijn mijn regels. Tuigje verstop ik de volgende keer
. Of stel ik mij nou aan?
zaterdag 8 februari 2020 om 14:24
Is er al gezegd dat pups hels kunnen zijn
Ik vergelijk ze altijd met de film Gremlins.
Je komt thuis met een schattige Mogwai en binnen no-time heb je een gremlin in huis
Ik sta er hetzelfde als de meeste mensen in, mijn honden zijn een deel van mijn gezin.
Er zijn situaties waarin ik herplaatsen kan begrijpen, denk aan na het overlijden of ziekte van de baas, maar voor mij is herplaatsen geen optie.
Natuurlijk heb ik al mijn honden wel eens vervloekt (en vervloek in nakomertje nog steeds met enige regelmaat
) maar dan had ik mijn zoon ook allang moeten herplaatsen wat met tijden toch echt wel verleidelijk was.
Als ik mijn gevoel voor mijn honden zou moeten omschrijven zou ik durven beweren dat ik verliefd op mijn honden ben
Als die trouwe oogjes mij aankijken smelt ik en kan ik me met de beste wil van de wereld niet voorstellen hoe iemand zo harteloos geweest kan zijn om ze in een kale kennel in het asiel te dumpen.
Toen border gecastreerd werd moest ik haar in een kennel bij de dierenarts achterlaten, ik hoorde haar buiten gillen en heb echt op de parkeerplaats een potje zitten janken omdat ik me vreselijk voelde dat ik haar dat aandeed
Dit jaar wilde man perse op vakantie omdat we die vanwege de honden al 11 jaar overslaan.
Zoon was thuis voor de honden dus stond niets meer in de weg en toen kwam een maand voor we gingen nakomertje op ons pad...
Daar moest een noodoplossing voor gevonden worden omdat die niet zonder toezicht kon blijven (zoon werkt).
Uiteindelijk is ze naar een kennis gegaan die zelf ook een jonge hond had en toch wel wat ervaring met honden.
Ik had er een hele uitgebreide handleiding bij gedaan en haar vooraf gewaarschuwd dat het echt een helse hond was.
Ook gezegd dat als het echt niet ging ze haar alsnog met mijn toestemming in een pension mocht dumpen (verpest was ze toch al) maar kennis zag geen enkel probleem.
Nou geloof me dat kennis de vlag heeft uitgehangen toen ik haar na 8 dagen op kwam halen, ze had nog nooit zo'n hond meegemaakt
Ik heb netjes vergoed wat er allemaal was vernield en aangevreten (gelukkig was ze nog net niet aan de dragende delen van het huis begonnen
).
En kon ik gisteren nog lachen omdat nakomertje een aardappelschil probeerde te vermoorden...
Vandaag heeft ze binnen 2 seconden de hoofdtak van mijn druif doorgebeten
En nu ligt ze vredig op mijn voeten te slapen en denk ik "wat is het toch een schatje"
Ik vergelijk ze altijd met de film Gremlins.
Je komt thuis met een schattige Mogwai en binnen no-time heb je een gremlin in huis
Ik sta er hetzelfde als de meeste mensen in, mijn honden zijn een deel van mijn gezin.
Er zijn situaties waarin ik herplaatsen kan begrijpen, denk aan na het overlijden of ziekte van de baas, maar voor mij is herplaatsen geen optie.
Natuurlijk heb ik al mijn honden wel eens vervloekt (en vervloek in nakomertje nog steeds met enige regelmaat
) maar dan had ik mijn zoon ook allang moeten herplaatsen wat met tijden toch echt wel verleidelijk was.Als ik mijn gevoel voor mijn honden zou moeten omschrijven zou ik durven beweren dat ik verliefd op mijn honden ben
Als die trouwe oogjes mij aankijken smelt ik en kan ik me met de beste wil van de wereld niet voorstellen hoe iemand zo harteloos geweest kan zijn om ze in een kale kennel in het asiel te dumpen.
Toen border gecastreerd werd moest ik haar in een kennel bij de dierenarts achterlaten, ik hoorde haar buiten gillen en heb echt op de parkeerplaats een potje zitten janken omdat ik me vreselijk voelde dat ik haar dat aandeed
Dit jaar wilde man perse op vakantie omdat we die vanwege de honden al 11 jaar overslaan.
Zoon was thuis voor de honden dus stond niets meer in de weg en toen kwam een maand voor we gingen nakomertje op ons pad...
Daar moest een noodoplossing voor gevonden worden omdat die niet zonder toezicht kon blijven (zoon werkt).
Uiteindelijk is ze naar een kennis gegaan die zelf ook een jonge hond had en toch wel wat ervaring met honden.
Ik had er een hele uitgebreide handleiding bij gedaan en haar vooraf gewaarschuwd dat het echt een helse hond was.
Ook gezegd dat als het echt niet ging ze haar alsnog met mijn toestemming in een pension mocht dumpen (verpest was ze toch al) maar kennis zag geen enkel probleem.
Nou geloof me dat kennis de vlag heeft uitgehangen toen ik haar na 8 dagen op kwam halen, ze had nog nooit zo'n hond meegemaakt
Ik heb netjes vergoed wat er allemaal was vernield en aangevreten (gelukkig was ze nog net niet aan de dragende delen van het huis begonnen
).En kon ik gisteren nog lachen omdat nakomertje een aardappelschil probeerde te vermoorden...
Vandaag heeft ze binnen 2 seconden de hoofdtak van mijn druif doorgebeten
En nu ligt ze vredig op mijn voeten te slapen en denk ik "wat is het toch een schatje"
Soms praat ik tegen mezelf, dan moeten we allebei lachen.
zaterdag 8 februari 2020 om 14:41
@hen70, ik vind niet dat je je aanstelt maar ik vind het wel lastig zoiets aan te kaarten.
Waarschijnlijk zou ik hetzelfde als jou reageren, het "kwaad" is al geschied dus tactisch uit leggen waarom ze dat beter de volgende keer maar niet moet doen.
Waarschijnlijk zou ik hetzelfde als jou reageren, het "kwaad" is al geschied dus tactisch uit leggen waarom ze dat beter de volgende keer maar niet moet doen.
Soms praat ik tegen mezelf, dan moeten we allebei lachen.
zaterdag 8 februari 2020 om 14:45
Ik vond het ook een lastige hoor. Ben ook niet boos geworden, terug draaien kon toch niet meer. Heb haar toen we thuis waren wel rustig uitgelegd waarom ik liever niet wilde dat ze ging wandelen. Dat ik zo bang ben voor een terugval, waar we maanden over hebben gedaan om dat op te bouwen. En dat wist ze, dat maakte mij zo pissed.Tover-Feetje schreef: ↑08-02-2020 14:41@hen70, ik vind niet dat je je aanstelt maar ik vind het wel lastig zoiets aan te kaarten.
Waarschijnlijk zou ik hetzelfde als jou reageren, het "kwaad" is al geschied dus tactisch uit leggen waarom ze dat beter de volgende keer maar niet moet doen.
zaterdag 8 februari 2020 om 14:45
Dat is een anekdote die vriend op feestjes kan vertellen "ik moest van hond mee naar bed"Nummer*Zoveel schreef: ↑08-02-2020 12:27Het was bedtijd en mijn hond wilde slapen, maar niet alleen. Hij probeerde dus duidelijk te maken dat vriend met hem mee naar bed moest! :.rofl:
Soms praat ik tegen mezelf, dan moeten we allebei lachen.
zaterdag 8 februari 2020 om 14:49
zaterdag 8 februari 2020 om 15:08
@ToverFeetje, dat verliefde gevoel is ook zo herkenbaar!
Ik heb echt hele lieve dierenartsen die helemaal snappen dat ik niet weg ga als mijn hond geopereerd wordt, dus ik zit dan met koffie in de wachtkamer. En omdat 85-90 kilo niet in een bench te proppen is, mogen ze na de ingreep naar een “uitslaapkamer” (oftewel, een behandelkamer die vrij gehouden wordt). Daar worden ze dan heel schattig op een lekker warm vachtkleed (met daaroverheen natuurlijk onderleggers) en onder een lekker warm dekentje gelegd. 3x raden wie daar vervolgens naast ligt...
Ik heb echt hele lieve dierenartsen die helemaal snappen dat ik niet weg ga als mijn hond geopereerd wordt, dus ik zit dan met koffie in de wachtkamer. En omdat 85-90 kilo niet in een bench te proppen is, mogen ze na de ingreep naar een “uitslaapkamer” (oftewel, een behandelkamer die vrij gehouden wordt). Daar worden ze dan heel schattig op een lekker warm vachtkleed (met daaroverheen natuurlijk onderleggers) en onder een lekker warm dekentje gelegd. 3x raden wie daar vervolgens naast ligt...
zaterdag 8 februari 2020 om 15:09
Tover-Feetje schreef: ↑08-02-2020 14:45Dat is een anekdote die vriend op feestjes kan vertellen "ik moest van hond mee naar bed"
Het zou me echt niets verbazen als hij dat doet
zaterdag 8 februari 2020 om 15:47
Met de grotere honden voelde ik mij ook altijd schuldig en wilde ik altijd op tijd naar huis. Geen vakanties maar weekendjes weg in derderangs blokhutten omdat daar wel honden waren toegestaan. Weinig dagjes weg want veel mensen willen best wel jouw hond meenemen om te wandelen maar hebben liever niet een grote hond in huis. De Berner Sennen was geen enkel probleem voor professionele opvang of pension maar een Duitse Herder was een stuk lastiger. Idem met in de zomer op een terras gaan zitten. Door hun formaat liggen ze al snel in de weg, er zijn best veel mensen toch een beetje bang voor, enz.
Met de kleine hond heb ik veel minder last daarvan. Die is gewoon veel makkelijker mee te nemen. Man ging met zoon sporten vanochtend, dan gaat hij met mij mee op de fiets naar de markt (zo’n transportfiets met verstevigde mand voorop). Hij mag vrijwel overal mee naar binnen (niet dat ik dat doe). Mee op vakantie is ook niet zo’n probleem, onder een bepaalde schofthoogte doen ze niet moeilijk in Italië of Frankrijk. Het aantal mensen die hem in een noodsituatie even te logeren willen nemen is best groot. Je hoeft niet veel verstand van honden te hebben om die kleine in leven en blij te houden. Je neemt ‘m er makkelijk ‘bij’.
Alhoewel dat laatste ook kan komen doordat wij ook fungeren als oppasadres voor grotere honden. Dat die mensen die optie graag openhouden voor hun hond en daarom soms onze uk dan erbij nemen
. Met een Herder en Berner Sennen in huis kon ik er niet nog een Herder/Deen bijnemen. Nu wel.
Met de kleine hond heb ik veel minder last daarvan. Die is gewoon veel makkelijker mee te nemen. Man ging met zoon sporten vanochtend, dan gaat hij met mij mee op de fiets naar de markt (zo’n transportfiets met verstevigde mand voorop). Hij mag vrijwel overal mee naar binnen (niet dat ik dat doe). Mee op vakantie is ook niet zo’n probleem, onder een bepaalde schofthoogte doen ze niet moeilijk in Italië of Frankrijk. Het aantal mensen die hem in een noodsituatie even te logeren willen nemen is best groot. Je hoeft niet veel verstand van honden te hebben om die kleine in leven en blij te houden. Je neemt ‘m er makkelijk ‘bij’.
Alhoewel dat laatste ook kan komen doordat wij ook fungeren als oppasadres voor grotere honden. Dat die mensen die optie graag openhouden voor hun hond en daarom soms onze uk dan erbij nemen
. Met een Herder en Berner Sennen in huis kon ik er niet nog een Herder/Deen bijnemen. Nu wel.
zondag 9 februari 2020 om 15:10
Het uitlaten van de honden is vandaag echt een uitdaging te noemen.
Voordeel is wel dat er heel wat los haar wordt uit geblazen
Ik denk dat het korte avondrondjes gaan worden.
IK zit momenteel wel angstvallig om me heen te kijken of de bomen om ons perceel wel blijven staan
Voordeel is wel dat er heel wat los haar wordt uit geblazen
Ik denk dat het korte avondrondjes gaan worden.
IK zit momenteel wel angstvallig om me heen te kijken of de bomen om ons perceel wel blijven staan
Soms praat ik tegen mezelf, dan moeten we allebei lachen.
zondag 9 februari 2020 om 15:18
Ik ben vanmorgen nog met hond het bos in geweest.
Had haar al los voor we in het bos waren.
Ze was zo verbaasd dat ze gewoon bij me bleef lopen tot we in het bos waren
Daar heeft ze even goed gerend op de zandvlakte.
We zijn nog een rondje gaan lopen en komen dan weer langs de zandvlakte, was daar nog iemand met een hond, dus die van mij als een gek met dat beest aan het spelen.
Bekaf toen we thuis kwamen.
Had haar al los voor we in het bos waren.
Ze was zo verbaasd dat ze gewoon bij me bleef lopen tot we in het bos waren
Daar heeft ze even goed gerend op de zandvlakte.
We zijn nog een rondje gaan lopen en komen dan weer langs de zandvlakte, was daar nog iemand met een hond, dus die van mij als een gek met dat beest aan het spelen.
Bekaf toen we thuis kwamen.
Een kus is een indruk, die met nadruk vraagt om een herdruk
zondag 9 februari 2020 om 15:18
Oh ja, dat ging een jaar of twee terug ook al eens mis, toch?Tover-Feetje schreef: ↑09-02-2020 15:10Het uitlaten van de honden is vandaag echt een uitdaging te noemen.
Voordeel is wel dat er heel wat los haar wordt uit geblazen
Ik denk dat het korte avondrondjes gaan worden.
IK zit momenteel wel angstvallig om me heen te kijken of de bomen om ons perceel wel blijven staan
Hier gelukkig nog geen schade, al kraakt het huis best eng.
Ik blijf met onze boef mooi in eigen tuin. Ik moet hier langs rijen oude bomen waar met storm altijd wel ergens iets uitvalt, dus ik waag me er niet aan.
zondag 9 februari 2020 om 18:16
Gossiemijne zeg. Die wind!
We wonen hier tamelijk omringd door bomen, en vanmiddag ging ik even met de honden op pad. Ik wilde langs het water lopen, maar toen ik zag wat er daar allemaal al naar beneden was gekomen...
De honden helemaal blij overigens, want jeuj! Overal stokken!!!
Was blij toen ik weer thuis was. Nu afwachten of de boel hier intact blijft... ik vrees voor ons zomerterrasje (geïmproviseerd afdakje van palen met golfplaten).
We wonen hier tamelijk omringd door bomen, en vanmiddag ging ik even met de honden op pad. Ik wilde langs het water lopen, maar toen ik zag wat er daar allemaal al naar beneden was gekomen...
De honden helemaal blij overigens, want jeuj! Overal stokken!!!
Was blij toen ik weer thuis was. Nu afwachten of de boel hier intact blijft... ik vrees voor ons zomerterrasje (geïmproviseerd afdakje van palen met golfplaten).
zondag 9 februari 2020 om 23:11
