Relaties
alle pijlers
Vriend luie en geen leuke vader vinden
donderdag 4 juni 2020 om 20:46
Goedenavond,
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
Ik ben niet nieuw hier maar wil graag anoniem mijn verhaal doen en advies krijgen. Alvast mijn excuses voor het lange verhaal!
De situatie is als volgt: ik ben nu bijna 5 jaar gescheiden en heb 2 kinderen. Mijn ex en ik hebben een co-ouderschap en ieder de helft van de week de kinderen. Dit gaat goed en ik heb ook goed contact met mijn ex. Ik heb sinds 2,5 jaar een relatie met een man die ook gescheiden is en ook 2 kinderen heeft. Hij is nu 3,5 jaar gescheiden. Alle 4 de kinderen zijn (eind) basisschool leeftijd. Onderling, als ze elkaar zien, kunnen ze het goed met elkaar vinden.
Toen hij ging scheiden heeft hij het eerste jaar een studio gehuurd omdat hij niets anders snel kon krijgen. Omdat de ruimte beperkt was had hij ipv om de week de hele week (dat waren de afspraken over het co-ouderschap dat hij heeft met zijn ex) alleen om het weekeind zijn kinderen bij hem. Ik leerde hem kennen toen hij daar nog woonde en kon me voorstellen dat dit niet ideaal was met kinderen de hele week.
Inmiddels heeft hij al bijna 2 jaar een normaal appartement, maar nog steeds zijn kinderen om het weekeind. Ik dacht eerst nog dat het allemaal wel goed zal komen met het co-ouderschap die hij met zijn ex getroffen had en zelf ook graag de helft van de tijd zijn kinderen wilde hebben. Dit vertelde hij mij voorheen regelmatig. Maar niets is minder waar. Hij vind het wel best zo. Eerst gaf hij zijn behuizing de schuld, dat is dus al bijna 2 jaar geen excuus meer. Toen deed zogenaamd zijn werk moeilijk, maar dat bleek ook niet helemaal waar te zijn. Hij heeft uiteindelijk toegeven dat zijn werkgever met hem wilde regelen dat hij de ene week onder schooltijd kon werken en de andere week dan in het weekeind extra, om zo zijn uren in te halen. Prima zou ik denken, maar mijn vriend denkt daar anders over: zo heeft hij geen weekeind voor zichzelf zonder kinderen.
Nu draagt hij aan dat zijn ex niet de kinderbijslag wil delen als ze 50/50 de kinderen hebben. Echter heeft mijn vriend een heel goed salaris, betaald hij geen allemitatie vanwege co-ouderschap (dat alleen op papier bestaat dus) en werkt zijn ex voor minimumloon en krijgt ook toeslagen en dergelijke om haar lage inkomen aan te vullen. Ik vind het dus niet zo heel vreemd dat zij de helft van de kinderbijslag niet wenst af te staan, dit staat ook niet opgenomen in hun plan/convenant. Ik vind dus dat mijn vriend zeurt, om iets dat niet zo relevant is.
Waar het eigenlijk op neer komt is dat hij de regeling wel prima vind zo, dat geeft hij ook wel toe, lekker veel vrije tijd, en wacht tot zijn ex er werk van maakt. Ik ken zijn ex nu een klein beetje en weet dat ze dit niet gaat doen, ze zorgt liever zelf voor de kinderen dan ze bij hem te brengen als hij er toch geen zin in heeft.
Mijn conclusie na dit verhaal is dat ik mijn vriend een luie en dus ook geen leuke vader vind. Ik knap hier enorm op af. Ik vind het schandalig dat hij nooit het co-ouderschap is nagekomen omdat hij er niet zo’n zin in heeft. We wonen nog niet samen maar waren dit in de toekomst wel van plan. Ik twijfel hier nu enorm over de afgelopen maanden. Niet omdat wij het niet goed hebben samen, hij heeft juist wel alles voor mij over, maar omdat ik vind dat kinderen op de eerste plek komen en dat is bij hem duidelijk niet het geval. Ik krijg hier dus een gevoel bij, dat als wij eenmaal samenwonen hij ook verwacht dat hij bij mij op de eerste plek komt, maar dit voor mij nooit zo zal zijn, mijn kinderen zullen altijd voorgaan. Ik ben best wel teleurgesteld geraakt door dit gemakzuchtige gedrag van hem en er valt ook slecht over te praten. Hij vind dat het prima gaat zo. Ik zie het als zijn verantwoordelijkheid niet nemen tov zijn kinderen en ik kan hier merk ik niet goed mee omgaan. Dit speelt vooral het afgelopen half jaar. Als het alleen hemzelf was geweest, is hij de perfecte vriend. Maar dit veranderd toch mijn gevoelens tegenover hem merk ik.
Is het raar dat ik zo denk? Dat ik hierop afknap? Wat moet ik doen?
donderdag 11 juni 2020 om 22:26
Dat ook ja. Dat wil ik hun ook niet aandoen. Dus lijkt me een goed besluitTanteOlivia schreef: ↑11-06-2020 21:59Voor zijn kinderen lijkt het me pijnlijk als jullie gaan samenwonen. Hun vader woont dan 50% van de tijd met andere kinderen in huis, maar zijn eigen kinderen mogen niet bij hem wonen, maar alleen af en toe logeren en dan nog minimaal.
donderdag 11 juni 2020 om 22:34
In combinatie met het claimen/jaloezie en hoe hij nu zegt de situatie met de kinderen aan te willen pakken, lijkt het er op dat hij deze "lieve" dingen allemaal doet om zijn behoefte aan jou niet kwijt te raken.moetditnou schreef: ↑11-06-2020 20:12Concreet: maakt direct tijd voor me als er iets, gaat desnoods eerder weg van werk om me te helpen. Geeft steun als ik dat nodig heb, hier hoef ik niet om te vragen. Zorgt voor me als ik ziek/anderszins uitgeschakeld ben, ook mijn huishouden. Regelt leuke uitjes voor ons samen. Koopt zomaar kleine kadootjes/presentjes/bloemen voor me. Ect. Maar dus wel enkel naar mij gericht. Gaat in deze nooit over wiens kinderen dan ook. Alsof hij meer een relatie dan kinderen nodig heeft.
Dus niet lief voor jou, maar lief voor zichzelf en alles doen om jou niet kwijt te raken. Snap je het verschil? Dat hij dingen doet waarvan hij denkt dat jij ze wil om zijn zin te krijgen, namelijk jou niet kwijt raken.
Zou niet het eerste topic zijn waarbij iemand obsessie en jaloezie verward met houden van. Iemand moet namelijk wel erg van je houden om jou niet kwijt te raken. Al dan niet aan een ander.
Is hij ook jaloers op je kinderen?
vrijdag 12 juni 2020 om 05:34
captain_hindsight schreef: ↑11-06-2020 20:09Oei dit vind ik ook wel een beetje een rode vlag hoor. Los van het vadergedoe.
Dit.
Benauwend.
vrijdag 12 juni 2020 om 07:46
moetditnou schreef: ↑11-06-2020 20:01Er zit zeker een kern van waarheid in. Mijn ex behandelde mij niet als zijn geliefde, hij hielp me nergens mee als ik hulp nodig had, moest veel alleen doen, hij had weinig voor me over. Het vader zijn ging wel goed. Nu heb ik het andersom, een man die alles voor mij wil doen maar niet voor kinderen. Dus ja, dat is wel heel moeilijk en het geeft me uiteraard een fijn gevoel dat hij alles voor me wil doen ect. Dat is toch logisch? Ik was dat nooit gewend. Of ik hier dan ook gelijk een ongezonde behoefte aan heb, nee dat denk ik niet.
Je vergeet alleen voor het gemak dat hij je voorliegt. Niet één keer, maar keer op keer, vanaf het begin. Dat hij steeds weer smoezen verzint en draait met de bedoeling dat je erin trapt. Dat hij dat zonder enige moeite doet, hij heeft er echt geen enkel probleem mee.
Dat jij dat in je antwoord niet meeneemt vind ik dus een teken dat je bereid bent om cruciale problemen weg te stoppen om maar niet dat andere gevoel kwijt te raken. Die bereidheid om blind te zijn vind ik niet gezond (het is echter precies het doel van zijn gedrag).
Ook het compartmentaliseren (sorry weet echt even het juiste Nederlandse woord er niet voor, iemand?) wat je doet past daarbij. Doen alsof de partner niet dezelfde persoon is als de vader. Alsof zijn bizar egoïstische houding tov zijn kinderen (en ex) totaal gescheiden is en niets hoeft te zeggen over hoe hij als partner is. Het zegt juist heel veel over hem, het laat zien hoe het met zijn waarden zit, met zijn motivatie om dingen wel en niet te doen en dat houdt niet op bij zijn kinderen.
vrijdag 12 juni 2020 om 07:57
Maar dit is toch een voorbeeld van egoisme? Jij bent er voor hem, contact met andere mannen (wat leuk voor jou is) wil hij niet want dat past niet in ZIJN straatje. Ook dat pushen als jij hem niet geeft wat hij wilt, ook dat gaat alleen om hem. Je eigen plannen die kruizen met zijn plannen..... ik zou mijn ogen open doen, nogmaals hij komt niet over als een aardige laat staan lieve man (ja als het precies krijgt wat hij wil).moetditnou schreef: ↑11-06-2020 20:07Hij is Idd ook een beetje jaloers type, maar omschrijft dit bijvoorbeeld dan als: ik ben bang je kwijt te raken aan een ander (Vragen over omgang met mannelijke vrienden/collega’s) En als: ik wil je gewoon zo veel mogelijk bij me hebben (als ik een dag dat wij zouden kunnen afspreken iets voor mezelf plan)
Dit kwam ook naar voren toen ik aangaf even rust te willen, wanneer hij me dan weer zou zien.
Ik vond de uitspraak dat we toch van elkaar houden en het daarom wel goed komt ook niet zo leuk, klinkt voor mij als: omdat je van mij houd ga je het wel accepteren dat ik niet de vader ben die je wilde dat ik ben, daar komen we dus wel uit dan. Heel vervelend gevoel bij gekregen.
vrijdag 12 juni 2020 om 08:03
Whateffa schreef: ↑12-06-2020 07:57Maar dit is toch een voorbeeld van egoisme? Jij bent er voor hem, contact met andere mannen (wat leuk voor jou is) wil hij niet want dat past niet in ZIJN straatje. Ook dat pushen als jij hem niet geeft wat hij wilt, ook dat gaat alleen om hem. Je eigen plannen die kruizen met zijn plannen..... ik zou mijn ogen open doen, nogmaals hij komt niet over als een aardige laat staan lieve man (ja als het precies krijgt wat hij wil).
Mee eens. Maar hij kreeg juist precies wat hij wil omdat hij daar ander gedrag tegenover zet (wat dus ook meteen zijn motivatie laat zien: niet omdat hij het voor een ander wil doen uit liefde voor die ander, maar omdat hij daarmee krijgt wat hij wil).
vrijdag 12 juni 2020 om 08:08
vrijdag 12 juni 2020 om 08:14
Of hij dat allemaal voor zichzelf doet ging TO niet op in.
Terwijl de vraag of hij haar nu wel kon zien, want de vakantie met kinderen was geregeld, ook wel tekenend is.
vrijdag 12 juni 2020 om 08:30
Ik weet dat hij me voor heeft gelogen, en ik weet dat het niet los van elkaar hoort te staan. Als buitenstaander zou ik het zelfde zeggen tegen iemand die dit verhaal verteld. Maar ik ben degene die met deze gevoelens zit en niet een buitenstaander.
Ex = Goede vader maar slechte partner.
Vriend = goede partner maar slechte vader.
Ik ben er simpelweg van in de war. Alsof er geen mannen bestaan die het allebei hebben, en ik dus genoegen zou moeten nemen met het 1 of het ander. Ik wil dat helemaal niet, maar dat gevoel krijg ik erbij, dat dat complete pakket wat ik zoek niet bestaat.
En jullie hebben gelijk dat zijn liefde voor mij wel erg tegen jaloezie en bezitterigheid aanhangt. Dat zie ik wel op zich.
Ex = Goede vader maar slechte partner.
Vriend = goede partner maar slechte vader.
Ik ben er simpelweg van in de war. Alsof er geen mannen bestaan die het allebei hebben, en ik dus genoegen zou moeten nemen met het 1 of het ander. Ik wil dat helemaal niet, maar dat gevoel krijg ik erbij, dat dat complete pakket wat ik zoek niet bestaat.
En jullie hebben gelijk dat zijn liefde voor mij wel erg tegen jaloezie en bezitterigheid aanhangt. Dat zie ik wel op zich.
vrijdag 12 juni 2020 om 08:39
Natuurlijk doet hij het inmiddels alleen maar voor zichzelf, om mij bij zich te houden. Omdat hij blijkbaar de relatie boven zijn kinderen stelt. Toen wilde hij er ineens wel naar gaan kijken wat mogelijk was. Toen voel de ik me ineens degene die dat afdwong, dus hoefde het niet meer zo nodig van mij. Snapte hij niet zo.
En de vakantie was/is helemaal niet geregeld, maar zijn ex had voorgesteld of hij dan wilde beginnen met de helft van de zomervakantie de kinderen nemen en daarna verder te kijken voor een andere regeling. Zijn respons was dat hij niet wist of hij nog wel vrij kon krijgen maar het ging proberen. En toen ik zei graag een pauze in te lassen tot die tijd (zomervakantie en dus een paar weken) kreeg ik allerlei appjes of wij elkaar nog wel zagen in de tussentijd, hoe en waneer. Terug duidelijk gemaakt dat een pauze, om na de denken, inhoud even geen contact.
Ik heb gisteravond voor eerst sinds paar dagen appje gekregen van hem, hoe het met me gaat. Nog niet op gereageerd.
vrijdag 12 juni 2020 om 08:41
Natuurlijk doet het pijn, en natuurlijk stap je niet zomaar en zonder hartzeer uit een relatie, zeker niet als die toch al wat jaartjes duurt. Wie verliefd wordt, projecteert hoop voor de toekomst en dromen op de geliefde. Merken dat die hoop en die dromen eigenlijk niet bij die persoon horen, doet pijn.
Het lijkt me rot om te merken dat de sprookjesprins eigenlijk een kikker is. Het lijkt me nog rotter als dat gebeurt ten overstaan van een heel forum.
Ik vind het bewonderenswaardig, hoe je ermee omgaat.
Het lijkt me rot om te merken dat de sprookjesprins eigenlijk een kikker is. Het lijkt me nog rotter als dat gebeurt ten overstaan van een heel forum.
Ik vind het bewonderenswaardig, hoe je ermee omgaat.
vrijdag 12 juni 2020 om 08:43
Dankjewel. Ja het doet ook echt pijn, het gevoel van: ja en nu? Daarom heb ik er ook even de tijd voor genomen, om het antwoord daarop te vinden.Griebus67 schreef: ↑12-06-2020 08:41Natuurlijk doet het pijn, en natuurlijk stap je niet zomaar en zonder hartzeer uit een relatie, zeker niet als die toch al wat jaartjes duurt. Wie verliefd wordt, projecteert hoop voor de toekomst en dromen op de geliefde. Merken dat die hoop en die dromen eigenlijk niet bij die persoon horen, doet pijn.
Het lijkt me rot om te merken dat de sprookjesprins eigenlijk een kikker is. Het lijkt me nog rotter als dat gebeurt ten overstaan van een heel forum.
Ik vind het bewonderenswaardig, hoe je ermee omgaat.
vrijdag 12 juni 2020 om 08:53
Neem je tijd ook gewoon en laat het eerst allemaal bezinken en zie dan verder.moetditnou schreef: ↑12-06-2020 08:43Dankjewel. Ja het doet ook echt pijn, het gevoel van: ja en nu? Daarom heb ik er ook even de tijd voor genomen, om het antwoord daarop te vinden.
Het is gewoon zwaar waardeloos, voor wat het waard is ik leef met je mee
vrijdag 12 juni 2020 om 09:20
stel....
je laat het nu zoals het is dan heb je mi;
toch altijd die lichte irritatie.
Dan ben straks jaren verder je eigen kinderen de deur uit, en woon je samen.
Dan bedenken Hans en Grietje (jouw kinderen) kom we gaan naar moeders toe. En dan? komt hij dan met "Ja vandaag wilden we net daar en daar naar toe gaan...
Hoe zal hij dan met jouw kinderen omgaan en eventuele kleinkinderen??
Ik zou proberen om ook aan zulke dingen te denken.. regeren is immers vooruit zien.
Veel oma's passen immers ook een dag op kleinkinderen.
En ik persoonlijk vind dat hij heel erg laat zien ALLEEN jouw te willen, en verders niks!!
Je bent niemands bezit.. en je klinkt als een hele lieve moeder, en BLIJF dat vooral.
Heel veel sterkte!
je laat het nu zoals het is dan heb je mi;
toch altijd die lichte irritatie.
Dan ben straks jaren verder je eigen kinderen de deur uit, en woon je samen.
Dan bedenken Hans en Grietje (jouw kinderen) kom we gaan naar moeders toe. En dan? komt hij dan met "Ja vandaag wilden we net daar en daar naar toe gaan...
Hoe zal hij dan met jouw kinderen omgaan en eventuele kleinkinderen??
Ik zou proberen om ook aan zulke dingen te denken.. regeren is immers vooruit zien.
Veel oma's passen immers ook een dag op kleinkinderen.
En ik persoonlijk vind dat hij heel erg laat zien ALLEEN jouw te willen, en verders niks!!
Je bent niemands bezit.. en je klinkt als een hele lieve moeder, en BLIJF dat vooral.
Heel veel sterkte!
vrijdag 12 juni 2020 om 09:36
moetditnou schreef: ↑12-06-2020 08:40Conclusie: ik ben ervan in de war momenteel, dat zijn nou eenmaal menselijke gevoelens, en ik weet even met veel dingen niet waar te beginnen.
Besluit tot niet samenwonen is de enige die ik het makkelijkst kon nemen tot nu toe.
Aangezien hij zegt graag samen te wonen, omdat je dan echt van/bij hem bent?, kan het zijn dat hij het dan niet meer ziet zitten. Je past dan niet meer in zíjn ideale plaatje. (stelt zijn kinderen zelfs boven hem)
Later is nu
vrijdag 12 juni 2020 om 09:36
Ik ga alleen even in op wat je schreef tussen het contrast tussen je ex en je vriend. Het is heel begrijpelijk dat jij op het "goede partner"-aspect van je vriend bent gevallen want dat had je bij je ex-partner niet. Je bent er vanuit gegaan dat het met zijn vaderschapkwaliteiten ook wel goed zit (want dat was jouw ervaring met je ex-man). Het is allemaal heel makkelijk te verklaren en het is niemands "schuld" dat jij voor hem gevallen bent. En ja, er bestaan óók mannen die het allemaal hebben, die een goede vader en goede man zijn. En zolang je die nog niet tegen bent gekomen, kun je het prima in je eentje af, naar wat ik zo van je lees.
BROCCOLI IS OOK GEEN SPINAZIE AL IS HET WEL ALLEBEI GROENTE PEJEKA -- S-Meds
vrijdag 12 juni 2020 om 09:38
Ik kan me wel voorstellen dat de kinderen inmiddels inderdaad nog weinig behoefte aan hem hebben. Het is ook de vraag hoe geïnvesteerd hij in ze was toen hij nog samen met zijn ex was.
Was hij voorheen ook alleen de man die op zondag het vlees kwam snijden? Ik heb zo'n vader en ik had echt niet meer tijd met hem alleen willen hebben.
Was hij voorheen ook alleen de man die op zondag het vlees kwam snijden? Ik heb zo'n vader en ik had echt niet meer tijd met hem alleen willen hebben.
vrijdag 12 juni 2020 om 09:52
Je hebt absoluut een punt wat betreft de toekomst.1960to4 schreef: ↑12-06-2020 09:20stel....
je laat het nu zoals het is dan heb je mi;
toch altijd die lichte irritatie.
Dan ben straks jaren verder je eigen kinderen de deur uit, en woon je samen.
Dan bedenken Hans en Grietje (jouw kinderen) kom we gaan naar moeders toe. En dan? komt hij dan met "Ja vandaag wilden we net daar en daar naar toe gaan...
Hoe zal hij dan met jouw kinderen omgaan en eventuele kleinkinderen??
Ik zou proberen om ook aan zulke dingen te denken.. regeren is immers vooruit zien.
Veel oma's passen immers ook een dag op kleinkinderen.
En ik persoonlijk vind dat hij heel erg laat zien ALLEEN jouw te willen, en verders niks!!
Je bent niemands bezit.. en je klinkt als een hele lieve moeder, en BLIJF dat vooral.
Heel veel sterkte!
En ik zal altijd dezelfde moeder blijven, dat verander ik voor niemand, dus ook niet voor vriend. Mijn kinderen zijn de absolute nummer 1 in mijn leven.
vrijdag 12 juni 2020 om 09:53
Dat zou maar zo kunnen, maar ik blijf bij mijn besluit. Dus als hij er dan vanaf ziet weet ik dat ik de goede keuze heb gemaakt.
vrijdag 12 juni 2020 om 09:55
Dankjewel voor je woorden, ik wilde het idd allemaal heel graag zo zien, dat alles goed kwam. Jammer dat die bubbel nu barst. En ik weet ook dat ik het zeker alleen kan, dus dat is idd niet het probleem.Bulbul schreef: ↑12-06-2020 09:36Ik ga alleen even in op wat je schreef tussen het contrast tussen je ex en je vriend. Het is heel begrijpelijk dat jij op het "goede partner"-aspect van je vriend bent gevallen want dat had je bij je ex-partner niet. Je bent er vanuit gegaan dat het met zijn vaderschapkwaliteiten ook wel goed zit (want dat was jouw ervaring met je ex-man). Het is allemaal heel makkelijk te verklaren en het is niemands "schuld" dat jij voor hem gevallen bent. En ja, er bestaan óók mannen die het allemaal hebben, die een goede vader en goede man zijn. En zolang je die nog niet tegen bent gekomen, kun je het prima in je eentje af, naar wat ik zo van je lees.
vrijdag 12 juni 2020 om 09:59
Dat kan ik me ook zeker voorstellen van zijn kinderen, die weten immers al 3,5 jaar niet beter dan dat ze bij mama wonen, die hun met alle liefde verzorgd zonder veel middelen en ze af en toe een nachtje bij papa logeren en dan leuke dingen gaan doen. Begrijpelijk ook.zimi schreef: ↑12-06-2020 09:38Ik kan me wel voorstellen dat de kinderen inmiddels inderdaad nog weinig behoefte aan hem hebben. Het is ook de vraag hoe geïnvesteerd hij in ze was toen hij nog samen met zijn ex was.
Was hij voorheen ook alleen de man die op zondag het vlees kwam snijden? Ik heb zo'n vader en ik had echt niet meer tijd met hem alleen willen hebben.
Ja hun huwelijk was heel traditioneel, hij werkte en zijn ex bleef thuis bij de kinderen en deed het huishouden.
Ik zag wel een stuk terug in het topic een hele treffende uitspraak: een vrouw kan ook na een scheiding gaan werken (na jaren thuis blijf moeder geweest te zijn) dus een vader kan ook gaan zorgen (als hij dat voorheen nooit deed) Iets van die strekking. Dat is bij hun zeker van toepassing.
