Relaties
alle pijlers
Ik voel me niet gewaardeerd. Wat is realistisch?
zondag 9 mei 2021 om 07:59
Mijn partner en ik zijn ongeveer 8 jaar samen en midden dertig. We hebben een kind van een jaar, een mooi koophuis en allebei een goede baan. Niets meer aan doen zou je zeggen, maar ik open dit topic natuurlijk niet voor niets.
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
Onze relatie is altijd heel intens geweest. Heel veel liefde, maar ook knetterende ruzies. Onze karakters lijken op sommige punten op elkaar en dat botst soms. Sinds ons kind er is, is dit veel rustiger geworden. Ik denk dat dit komt doordat we een gemeenschappelijk groter belang hebben.
De eerste paar jaar van onze relatie hadden we een geweldig sexleven en waren we altijd aan het knuffelen, handen vasthouden en gebruikten we lieve koosnaampjes voor elkaar. We hebben nog steeds sex, maar het knuffelen en de rest is ergens onderweg helemaal verloren gegaan. Ik snap dat dit gedurende een relatie minder kan worden en dat dat heel normaal is. Maar bij ons is het helemaal weg. Voor de zwangerschap was het er nog wel een beetje, maar in de zwangerschap is het denk ik helemaal gestopt. In de praktijk betekent dat dat we niet knuffelen, elkaar buiten de sex om niet kussen en bijvoorbeeld geen handen vasthouden als we ergens lopen.
Dit afstandelijke gedrag komt niet van mij af. Ik mis deze intimiteit enorm en wil het terug in onze relatie. Als ik mijn vriend een knuffel geef staat hij erbij als een standbeeld of duwt me weg. Als mijn vriend voor werk een paar dagen weg is geweest komt hij thuis en zegt hij hallo, maar geeft geen kus of knuffel. Op mijn verjaardag kreeg ik enkel een heel zuinig kusje, ik zou de buurman bij wijze van spreken nog warmer feliciteren.
Naast dit fysieke aspect mis ook waardering. Ik krijg nooit een compliment en ik begin onzeker te worden hierdoor. Ik ben een zelfstandige vrouw, maar af en toe een beetje bevestiging is welkom. Ik vertel mijn vriend vaak wat ik aan hem waardeer, dat hij zo'n lieve vader is of dat hij er goed uitziet. Maar ik krijg letterlijk nooit een compliment terug. Hij zal nooit zeggen dat ik er goed uitzie, dat ik lekker heb gekookt, dat ik een goede moeder ben etc.
Naar ons kind toe is partner extreem warm, knuffelig en complimenteus. Ik merk dat ik af en toe een beetje jaloers ben en schaam me daar voor.
Ik heb meerdere keren met partner hierover gesproken. Hij zegt dat hij van huis uit dit allemaal niet heeft meegekregen, dus dat het niet in hem zit. Maar de eerste jaren van onze relatie zat het er absoluut wel in, dus volgens mij is dit niet helemaal waar. Als we er langer over praten zegt hij ook vaak wel dat ik gelijk heb en dat hij eraan gaat werken. Maar, er gebeurt niets.
Ik ben nu op het punt gekomen dat ik me afvraag hoe lang ik dit nog vol ga houden. Ik heb soms zo'n sterke behoefte aan een knuffel of een compliment dat ik me er heel eenzaam en verdrietig door voel. Ik fantaseer soms over het ontmoeten van een lieve warme man die me vertelt hoe goed ik alles doe.. heel kinderachtig maar schijnbaar heb ik dit echt nodig.
Vriend wilde vannacht sex, maar ik heb me omgedraaid en hem weggeduwd. Ik heb er geen zin meer in als hij z'n best voor mij niet doet. Vriend snapt waarschijnlijk niets van deze actie, dus ik zal er met hem over moeten praten. Maar, wat valt er nog te zeggen? Wat kan ik nog doen? En wat kan ik eigenlijk verwachten? Verwacht ik misschien iets wat niet realistisch is? Ik hoop hier wat tips te krijgen!
zondag 9 mei 2021 om 19:29
eerst een kind verwekken en dan even twee jaar geen behoefte meer hebben aan zijn vrouw? Koekoek
zondag 9 mei 2021 om 19:31
En dat al 2 jaar ja? Dan zou ik me zeker afvragen op welke plaats ik eigenlijk sta. Maar ik zou het nooit meer zo ver laten komen.
zondag 9 mei 2021 om 19:32
Mevrouw75 schreef: ↑09-05-2021 18:54Ik ben het daar toch niet helemaal mee eens. Ik heb ook meerdere malen op het punt gestaan om een topic te openen, maar goed ik ken het forum door en door en heb het daarom niet gedaan. Ik heb bepaalde dingen wel geaccepteerd, of de tijd eroverheen laten groeien of mijn punt ergens anders gehaald.
Het feit dat je een topic ergens over opent betekent niet dat het meteen over en uit is. Soms verloopt een relatie minder zoals jij het voor ogen had en dat kan gewoon een paar jaar (eventjes;) duren. In sommige gevallen is de finale druppel voor de relatie bereikt, in andere gevallen niet. Jijzelf als onderdeel van de relatie bent de enige die daar iets mee kan, niet het forum of anderen.
Ik zeg helemaal niet dat de relatie over is. Er zijn dríe opties, geen twee. En de optie om te proberen een onleefbare situatie te veranderen is net zo’n valide optie als accepteren of weggaan. Ik vind het vooral heel raar om te doen alsof pogen de situatie te wijzigen een aanval op de integriteit van een partner is, en om te doen alsof acceptatie of weggaan eigenlijk de enige opties zijn.
zondag 9 mei 2021 om 19:32
Waarom moet zij daar genoegen mee nemen dan? Waarom moet zij lijdzaam jaren af gaan wachten tot hij misschien ooit wel weer eens zin heeft om affectie te tonen en vooral die arme zielige man niet lastig vallen met haar eigen behoeftes want dat is dwang en geen respect tonen. Waar blijft zij in dit verhaal? Wat een merkwaardige kijk op relaties heb jij.
zondag 9 mei 2021 om 19:35
Dat kan. Maar hij is niet alleen in zijn relatie, dus past hij zich aan, net zoals TO dat doet.
zondag 9 mei 2021 om 19:35
Bah zeg. Dat je het je toetsenbord uit krijgt. Walgelijk om zo je gelijk te willen halen.
zondag 9 mei 2021 om 19:42
Ik vind vooral de verklaringen voor mans gedrag nogal simplistisch.
Hij wil niet knuffelen en eerst wel? Dan gaat hij vreemd, doet hij z’n best niet of denkt hij alleen aan zichzelf.
Een mens zit ingewikkelder in elkaar dan dat. En de patronen van afwijzing en bezetting in een relatie zijn een puzzel, die je echt niet oplost door eisen te stellen aan elkaar.
Hij wil niet knuffelen en eerst wel? Dan gaat hij vreemd, doet hij z’n best niet of denkt hij alleen aan zichzelf.
Een mens zit ingewikkelder in elkaar dan dat. En de patronen van afwijzing en bezetting in een relatie zijn een puzzel, die je echt niet oplost door eisen te stellen aan elkaar.
zondag 9 mei 2021 om 19:43
Zou het die vent zelf zijn?LaFleurNoire schreef: ↑09-05-2021 19:35Bah zeg. Dat je het je toetsenbord uit krijgt. Walgelijk om zo je gelijk te willen halen.
zondag 9 mei 2021 om 19:43
?LaFleurNoire schreef: ↑09-05-2021 19:35Bah zeg. Dat je het je toetsenbord uit krijgt. Walgelijk om zo je gelijk te willen halen.
Dit is gewoon een hele normale, oprechte vraag hoor.
Ik hoef mijn gelijk niet te halen. Er is geen gelijk. Wat winnen we met ons gelijk halen? Ik denk niet dat ook maar 1 situatie daar beter van wordt.
Maar soms lijken dingen enorm groot. En zie je de mooie kanten niet meer.
Het is echt apart dat we allemaal zeggen ‘ we moeten vechten voor de relatie’
Maar open en eerlijk naar jezelf durven kijken is verre van...
Vechten hier in dit topic is vooral zo veel mogelijk proberen man te veranderen.
Wat nou als man gewoon al 2 jaar ziek is? Dan is het wel oké? Dan moet TO wel begrip hebben voor man?
En ja, er is inderdaad altijd de mogelijkheid om te zeggen: tot hier en niet verder. Hier neem ik geen genoegen mee.
Dat is de grens die TO zelf zal moeten vinden.
En dan hopen dat je het ergens anders wel vindt
zondag 9 mei 2021 om 19:44
Mooi gezegd.xynix schreef: ↑09-05-2021 19:42Ik vind vooral de verklaringen voor mans gedrag nogal simplistisch.
Hij wil niet knuffelen en eerst wel? Dan gaat hij vreemd, doet hij z’n best niet of denkt hij alleen aan zichzelf.
Een mens zit ingewikkelder in elkaar dan dat. En de patronen van afwijzing en bezetting in een relatie zijn een puzzel, die je echt niet oplost door eisen te stellen aan elkaar.
zondag 9 mei 2021 om 19:46
zondag 9 mei 2021 om 19:47
Kennelijk is het hier belangrijker om TO het gevoel te geven dat ze dit niet verdient en beter kan krijgen dan haar inzichten te geven.
Allemaal gevoelige snaren die geraakt zijn kennelijk.
We kunnen een ander niet veranderen. Alleen onszelf. Dus in plaats van te roepen dat TO maar nog meer moet doen van wat ze al deed, of zelfs zeggen dat ze maar moet weggaan. Kunnen we ook haar inzichtelijk te maken of haar probleem niet anders bekeken kan worden.
Allemaal gevoelige snaren die geraakt zijn kennelijk.
We kunnen een ander niet veranderen. Alleen onszelf. Dus in plaats van te roepen dat TO maar nog meer moet doen van wat ze al deed, of zelfs zeggen dat ze maar moet weggaan. Kunnen we ook haar inzichtelijk te maken of haar probleem niet anders bekeken kan worden.
zondag 9 mei 2021 om 19:47
Je hebt de posts waarin wordt aangeraden in relatietherapie te gaan gemist?xynix schreef: ↑09-05-2021 19:42Ik vind vooral de verklaringen voor mans gedrag nogal simplistisch.
Hij wil niet knuffelen en eerst wel? Dan gaat hij vreemd, doet hij z’n best niet of denkt hij alleen aan zichzelf.
Een mens zit ingewikkelder in elkaar dan dat. En de patronen van afwijzing en bezetting in een relatie zijn een puzzel, die je echt niet oplost door eisen te stellen aan elkaar.
Het gedrag verklaren is natuurlijk ook best lastig als de partner van de man in kwestie al geen zinnig woord uit hem krijgt.
TO heb ik overigens nergens eisen zien stellen. Dat maken bepaalde forummers hier van haar, een eisenstellende vrouw die haar man niet respecteert.
zondag 9 mei 2021 om 19:53
Je post staat wederom weer zo ontzettend bol van de projecties en aannames, je hebt geen idee wat er werkelijk speelt.Halo schreef: ↑09-05-2021 19:43?
Dit is gewoon een hele normale, oprechte vraag hoor.
Ik hoef mijn gelijk niet te halen. Er is geen gelijk. Wat winnen we met ons gelijk halen? Ik denk niet dat ook maar 1 situatie daar beter van wordt.
Maar soms lijken dingen enorm groot. En zie je de mooie kanten niet meer.
Het is echt apart dat we allemaal zeggen ‘ we moeten vechten voor de relatie’
Maar open en eerlijk naar jezelf durven kijken is verre van...
Vechten hier in dit topic is vooral zo veel mogelijk proberen man te veranderen.
Wat nou als man gewoon al 2 jaar ziek is? Dan is het wel oké? Dan moet TO wel begrip hebben voor man?
En ja, er is inderdaad altijd de mogelijkheid om te zeggen: tot hier en niet verder. Hier neem ik geen genoegen mee.
Dat is de grens die TO zelf zal moeten vinden.
En dan hopen dat je het ergens anders wel vindt
En nee, dat was geen normale en oprechte vraag. Dat waren wederom je eigen projecties en aannames, overgoten met een akelig sausje.
zondag 9 mei 2021 om 19:56
Nee, dat ’eisen stellen’ haal ik letterlijk uit een van de reacties: dat de jaren ‘50 voorbij zijn en dat vrouwen nu goddank eisen mogen stellen aan hun relatie.LaFleurNoire schreef: ↑09-05-2021 19:47Je hebt de posts waarin wordt aangeraden in relatietherapie te gaan gemist?
Het gedrag verklaren is natuurlijk ook best lastig als de partner van de man in kwestie al geen zinnig woord uit hem krijgt.
TO heb ik overigens nergens eisen zien stellen. Dat maken bepaalde forummers hier van haar, een eisenstellende vrouw die haar man niet respecteert.
En nee, ik heb de adviezen voor relatietherapie niet gemist, maar ik probeer niet met één post op iedereen tegelijk te reageren. Jij wel?
zondag 9 mei 2021 om 19:57
Oh, maar dat doe ik zeker niet.Thalas schreef: ↑09-05-2021 19:32Ik zeg helemaal niet dat de relatie over is. Er zijn dríe opties, geen twee. En de optie om te proberen een onleefbare situatie te veranderen is net zo’n valide optie als accepteren of weggaan. Ik vind het vooral heel raar om te doen alsof pogen de situatie te wijzigen een aanval op de integriteit van een partner is, en om te doen alsof acceptatie of weggaan eigenlijk de enige opties zijn.
zondag 9 mei 2021 om 19:57
Zeg ik ook niet.
zondag 9 mei 2021 om 20:02
Kennelijk vat jij het negatief op. Omdat jij je niet kan vinden in mijn perspectief. Want dat is het: mijn perspectief,LaFleurNoire schreef: ↑09-05-2021 19:53Je post staat wederom weer zo ontzettend bol van de projecties en aannames, je hebt geen idee wat er werkelijk speelt.
En nee, dat was geen normale en oprechte vraag. Dat waren wederom je eigen projecties en aannames, overgoten met een akelig sausje.
Dat mag je projectie noemen. Of een aanname.
Ik praat alleen niet mee met de meesten. Niet omdat ik TO niet begrijp. Maar omdat het niet zo eenvoudig is en lijkt. En natuurlijk mag je dat allemaal onzin vinden.
Soms wil je inderdaad alleen maar horen hoe vreselijk je situatie is.
Maar of dat ook daadwerkelijk de oplossing is?
zondag 9 mei 2021 om 20:02
dit... echt waarLaFleurNoire schreef: ↑09-05-2021 19:32Waarom moet zij daar genoegen mee nemen dan? Waarom moet zij lijdzaam jaren af gaan wachten tot hij misschien ooit wel weer eens zin heeft om affectie te tonen en vooral die arme zielige man niet lastig vallen met haar eigen behoeftes want dat is dwang en geen respect tonen. Waar blijft zij in dit verhaal? Wat een merkwaardige kijk op relaties heb jij.
